Στην ψυχολογική ταινία τρόμου του Cronenberg “Dead Ringers” ( ελ. τιτλος οι Διχασμένοι) οι δίδυμοι πανομοιότυποι , γυναικολόγοι Elliot και Beverly Mantle συνάπτουν σχέση με την ίδια γυναίκα , την ασθενή τους διάσημη ηθοποιό Claire Niveau , εν αγνοία της. Δεν υπάρχει μια πρόθεση ερωτικής ίντριγκας αλλά μια εξέλιξη μιας στρεβλής σχέσης . Όλα εκκινούν όταν η Claire ερωτεύεται πραγματικά τον Beverly ο οποίος δεν αντέχει την σχέση ,παθαίνει κατάθλιψη . H αδελφική αλληλεγγύη οδηγεί τον Elliot να τον υποκαταστήσει προσωρινά, όμως οδηγείται και αυτός σταδιακά στην παράνοια και τελικά οι δύο καταλήγουν θάνατο. Με απλά λόγια η Claire εισβάλει στην σχέση των διδύμων και τους διαλύει κυριολεκτικά.
H Claire έχει όντως ένα σοβαρό γυναικολογικό πρόβλημα ο Beverly αναλαμβάνει να το θεραπεύσει με την δημιουργία καινοφανών χειρουργικών εργαλείων , εκτός ιατρικού πρωτόκολλου . Αυτά είναι από τιτάνιο, αστραφτερά, σχεδιασμένα για μια ανύπαρκτη γυναικολογική κατάσταση μοιάζουν με οδοντιατρικά εργαλεία για ρινόκερους και είναι τελικά και το μόνο πραγματικά υλικό που παρήγαγε η ιδιόμορφη σχέση. Η ταινία βρίθει από ψυχαναλυτικές αναφορές , συνδέσεις , σύμβολα, σχέσεις κλπ, αλλά τα εργαλεία του Beverly, είναι χαρακτηριστικά.
Στην πλοκή λοιπόν η Claire ενώ εκκινεί ως μέρος μιας ερωτικής ιστορίας ,καταλήγει ως θύμα απάτης και υποψήφιο θύμα ενός τερατώδους ιατρικού σφάλματος , τελικά χωρίς να κάνει τίποτα ιδιαίτερο, προκαλεί την ολική καταστροφή στους τρομερούς δίδυμους.
To συμπέρασμα είναι ότι τα ερωτικά τρίγωνα με δίδυμους ,με εμπλοκές χωρίς διαχωρισμούς , όρια και τομές επιφυλάσσουν αναπάντεχα και άσχημα αποτελέσματα, τα οποία πληρώνουν οι πιο ευαίσθητοι.
Δεν μπορώ παρά να περιγράψω τις σχέσεις «άνω» « κάτω» Σύνταγμα παρά ως σχέση διδύμων Deαd Ringes. Εκκινούν από την ίδια μήτρα, την ίδια μέρα, μεγαλώνουν μαζί ,και πάνε να κάνουν την ίδια δουλειά, δηλαδή την ματαίωση του «Μεσοπρόθεσμου»
Η Claire Niveau- κεντρική πολιτική , ερωτεύεται τον πολιτικό Beverly της «κάτω» πλατείας . Η Claire δεν θα κάνει απολύτως τίποτα παραπάνω από αυτά που ξέρει από παλιά, αλλά μάλλον θα ισχύσει το σενάριο του Cronenberg. Την ώρα που θα νομίσει ότι συνευρίσκεται με τον πολιτικοποιημένο Beverly, θα παρευρίσκεται ο κυνικός Elliot.Τα δίδυμα θα τα «παίξουν», θα επινοήσουν κανένα καινοφανές εργαλείο πολιτικής γυναικολογίας το οποίο όμως δεν κάνει για την Claire.
Αν η μεταφορά του ψυχαναλυτικού πλέγματος των Dead Ringers στην συγκυρία είναι ορθή, τότε το μεσοπρόθεσμο θα ψηφιστεί ακριβώς γιατί ένα πολύπλοκο, συνεχές, χωρίς τομές και όρια πλάσμα είναι εναντίον του. Αυτό το πλάσμα είναι θνησιγενές γιατί θεμελιώνεται σε σχέσεις με σωσίες, με μετωνυμίες ,μεταμφιέσεις. Είναι σαν τους διδύμους του Cronenberg που καταστρέφονται μόλις ένας από τους δύο συνάψει πραγματική σχέση. Και αλίμονο στους πιο ευαίσθητους…….
Η μοναδική συνθήκη να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο είναι οι Dead Ringers της πλατείας να μείνουν μακριά από την Claire, αλλά αυτό είναι εκτός σεναρίου .Αναρωτιέμαι πόσοι «αγανακτισμένοι» έχουν δει την ταινία ;Και πόσοι προλαβαίνουν να την δουν μέσα σε δεκαπέντε μέρες;Είδωμεν
Λεπτομέρειες για την ταινία εδώ
ΥΣ Μια από τις γνωστές ιπποδρομιακές απάτες είναι αυτή του Dead Ringer.Το κόλπο είναι απλό, αντικαθίσταται το άλογο με άλλο αλλά τρέχει με τα ίδια χρώματα, τον ίδιο αριθμό, τον ίδιο αναβάτη, βέβαια όλα αυτά με την συνενοχή πολλών αρμοδίων. Το κόλπο είναι τόσο διάσημο ώστε ο όρος Dead Ringer ιδιωματικά σημαίνει τον σωσία για όλες τις περιπτώσεις.
7 comments:
τα ρέστα μου πολύ καλό. Ο LLs αργεί αλλά ξαναχτυπά.
Η ταινία υπέροχη! Μία από τις καλύτερες όλων των εποχών. Που την θυμήθηκες;
:)
Ο παραλληλισμός, Γιάννη, είναι πράγματι ιδανικός
Λεο
To κακό είναι οτι έχει χτυπήσει "μπιέλα" ο ιστολόγος, και δεν είναι ο μόνος.....
Σπιθα
Αυτο το καλοκαίρι θα θυμηθούμε ταινίες, θέατρα, καραγκιόζη, θα τα δουμε όλα..
Θα ξαναθυμηθούμε, Γιάννη, ταινίες, όπως: "Βροχή από πέτρες", ο " Πωλ, ο Μικ και οι άλλοι" , το "Μίσος", αν και δεν αποκλείω να δούμε και το αξεπέραστο "Η γη τρέμει (Luchino Visconti,)
Σπιθα
Αμαρτία εξομοληγημένη δεν είναι αμαρτία, και εκτός από το Μισος δεν θυμαμαι να έχω δει καμία από τις άλλες
Στις προτείνω ανεπιφύλακτα, Γιάννη.
Οι δυο πρώτες είναι του Κεν Λόουτς και είναι μια ματιά στην Αγγλία (εποχή Θάτσερ-ακραίου φιλελευθερισμού ) πολύ επίκαιρες για μας σήμερα.
Η τελευταία είναι απλά αριστούργημα.
Δεν θα χάσεις,προτείνω να τις δεις.
Post a Comment