Με ιστορική καμπή τον Σεπτέμβριο του 2011 ,το ζήτημα της «ισλαμικής» τρομοκρατίας έχει πάρει μια νέα τροπή.
Για την ακρίβεια βέβαια μιλάμε για τρομοκρατικές ενέργειες στο όνομα του Ισλαμ.
Δηλαδή το Ισλαμ,σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί αυτομάτως στην τρομοκρατία,αλλά και το γεγονός είναι ότι η επίκληση του απο τρομοκράτες δεν είναι τυχαία.
Οι ενέργειες αυτές δεν έχουν τον ίδιο χαρακτήρα και διαιρούνται χοντρικά σε τρεις κατηγορίες
Α.-Υπάρχουν αυτές που γίνονται σε μεγάλη κλίμακα εκτός ισλαμικού χώρου Ν.Υόρκη,Λονδίνο,Μαδρίτη,Μπαλί,ΒομβάηΧαρακτηριστικό τους είναι ο μεγάλος αριθμός θυμάτων,η σύνθετη προετοιμασία,και η μεγάλη εμπλοκή ανθρώπων της ισλαμικής διασποράς.Οι δράσεις αυτές εμπεριέχουν ένα σοβαρό στοιχείο πολιτιστικού σοκ των δραστών τους
Β.-Υπάρχουν οι επιθέσεις καμικάζι στο Ιρακ,και το Ισραήλ που δεν διαφέρουν από παρόμοιες καταστάσεις από άλλες περιοχές με παρόμοια προβλήματα κατοχής ή περιφερειακής ανεξαρτησίας πχ.Βασκία,Β.Ιρλανδία.Εδω βεβαίως υπερτέρει η έννοια του εθνικοαπαλευθερωτικού αγώνα που ιστορικά έχει οξείες μορφές
Γ.-Και τέλος μια σειρά επιθέσεων ενδιάμεσης ισχύος ,εντός των ίδιων των Ισλαμικών χωρών Αίγυπτος,Αλγερία,Μαρόκο,Πακιστάν που περνάνε απαρατήρητες και δημιουργούν την άισθηση των χωρών σε διαρκή τρομοκρατικό κίνδυνο.Εδω υπερτερεί ένα στοιχείο τοπικής ιδιομορφίας που δεν συνδέεται μονόδρομα με το Ισλάμ αλλα με αυταρχικές καταπιεστικές δομές που ενδημούν στην περιοχή.
Για την κατανόηση τους όμως πρέπει να δούμε λίγο πιο αναλυτικά το νέο πολιτικό Ισλάμ ,και μερικούς ιστορικούς κόμβους.
Δηλαδή οι τρομοκρατικές ενέργειες πρέπει να ειδωθούν ως παραπροιόν μιας ευρύτερης αναστάτωσης στον Ισλαμικό κόσμο.
Προαπαιτούμενα για την κατανόηση του πολιτικού Ισλαμ
Το πολιτικό ισλάμ παρέχει μια σχετικά συνεκτική δέσμη ιδεών που κινητοποιεί λαικές μάζες σε χώρες με κυβερνήσεις πολιτικού κοσμικού χαρακτήρα με περιορισμένη δημοκρατική νομιμοποίηση αλλα και ιδιόρρυθμες οικονομίες με ισχυρές κρατικοδίαιτες δομές.
Σε προηγούμενες ιστορικές συγκυρίες ,η περιοχή της Μ.Ανατολής εκκόλαψε μια σειρά από καθεστώτα με πολυ ιδιόμορφα χαρακτηριστικά.Ο Μπααθισμός ο Νασερισμός ήταν για την εποχή τους πολύ ιδιαίτερα ρεύματα με λίγες αντιστοιχίες στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Το πολιτικό ισλάμ ακουμπα ακριβώς επάνω στην ίδια οριογραμμή της πολιτικής καινοφάνειας. Η ίδιες ατελείς αυταρχικές «δημοκρατίες»,δημιούργησαν συνθήκες δημιουργίας ενός ρεύματος αντίστασης ,το οποίο σταδιακά διαμορφωθηκε ως ισλαμικό.
Εκείνο που ίσως δεν είναι γνωστό είναι οτι το πολιτικό Ισλάμ είναι σύγχρονο φαινόμενο του 20 αιώνα,με σταδιακή ενίσχυση τις τελευταίες δεκαετίες.Δεν είναι γενικευμένη αναβίωση ενός παλαιωτέρου υφιστάμενου ρεύματος,αλλά ένα απόλυτα νεωτερικό ίσως μεταμοντέρνο κίνημα,του οποίου την εξέλιξη ζούμε τώρα.
Δηλαδή το πολιτικό ισλάμ,είναι ρεύμα αναδιατύπωσης αναθεώρησης που αναδύεται στις ιστορικές χώρες της επιρροής του.Δεν είναι η επικράτηση ενός ιστορικού Ισλαμισμού,αλλα η αναγέννηση του με σύγχρονες δομές και κινητήριες δυνάμεις.
Είναι σαφές ότι υπάρχουν συντηρητικές αρχαικές δομές σε αγροτικές κοινωνιες του ιστορικού Μουσουλμανικού χώρου ,που επικυριαρχούνται εδω και αιώνες από τους κανόνες του ισλαμ.Η επικυριαρχία δεν είναι το πολιτικό Ισλαμ,αλλά μια ενδογεννής συντηρητικότητα που υφαίνεται μέσω της θρησκείας.
Το νεό πολιτικό Ισλαμ είναι νεωτερικό πολιτικό ρεύμα ,που αρδευεται ιδεολογικά από μια συγκεκριμμένη ανάγνωση .
Αν μπορούσαμε να σκαιγραφήσουμε μια πολύ χοντρική ιστορική διαδρομή θα βάζαμε τα εξής τεσσερα κομβικά σημεία.Την δημιουργία των αδελφων Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο,και την επικράτηση της επανάστασης στο Ιραν,και την επικυριαρχία Ερντογάν στην Τουρκία . Τα σημεία αυτά σχηματίζουν μια ιστορική συνέχεια και ,πυροδοτούν αλυσιδωτές αντιδράσεις ιδεολογικής φύσεως, των οποίων τα παρεπόμενα ζούμε τώρα,εξελισσόμενα ζωντανά μπροστά στα μάτια μας.Το νέο πολιτικό ισλάμ είναι μια πολιτικοιδεολογική εξέλιξη γρήγορη,αναπάντεχη κυριολοκτικά στα «πόδια» μας.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο.Ο πρώιμος σχηματισμός του νέου πολιτικού Ισλαμ
Ιστορικά πρόκειται για το πρώτο ιδεολογικό μόρφωμα που αναπτύχθηκε στην πιο πολυάριθμη μουσουλμανική χώρα,την Αίγυπτο.
Η Αίγυπτος είναι από τον 19 αιώνα σε μια διαδικασία βίαιης ενσωμάτωσης στις δυτικές δομές οικονομίας.Αυτό σε συνδιασμό με το πληθυσμιακό μέγεθος της χώρας,την στρατηγική θέση με το δίαυλο Σουέζ,δημιούργησε τις δυνατότητες μιας αυθεντικής έκφρασης δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας.
Οι αδελφοί μουσουλμάνοι (ΑΜ) ιδρύονται επίσημα το 1928 ως υβρίδιο θρησκευτικής φιλανθρωπικής οργάνωσης ,που διατυπώνει μια εύλογη κριτική στις κατεστημένες δομές του Αιγυπτιακού κράτους.
Χωρίς να εμπλακούμε σε λεπτομέρειες,η οργάνωση βρίσκει ένα γόνιμο ιδεολογικό έδαφος από τους προβληματισμούς θεολόγων του 19 αιώνα.
Το Αιγυπτιακό κράτος όλον το 20 αιώνα, εμφανίζει χαρακτηριστικά ανικανότητας, μεγάλης επιρροής απο τις ξένες δυνάμεις,αλλα και ένα σχετικά ανεπτυγμένο αστικό ιστό.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ενισχύονται διαρκώς και εμφανίζουν μια πολιτική πλατφόρμα,επιστροφής στις «ρίζες» .
Η επιστροφή αυτή την εξης ιδιοσυγκρασία
Το Ισλαμ ως θρησκεία εμπεριέχει ρυθμίσεις που αφορούν ολόκληρο το πλέγμα της κοινωνίας,και λειτουργεί ως «πολίτευμα».Εκτός από τις τελετουργικές ρυθμίσεις, ,παρέχει κανόνες συμβίωσης δικαίου , οικονομικών συναλλαγών.Ταυτόχρονα ο ίδιος ο προφήτης Μοχάμεντ δημιούργησε εν ζωή στην Μεδίνα,μια ισλαμική πολιτεία ,εφαρμόζοντας στην πράξη τις ιδέες του,δημιουργόντας ένα απτό πολιτειακό παράδειγμα.
Η επιστροφή προς το παρελθόν για την άντληση πολιτειακών υποδειγμα΄των δεν είναι αναχρονισμός.Ο 19ος αιώνας στην Ευρώπη είναι πνευματικά μια βαθιά αναδίφηση στην αρχαία ελλάδα, την αθηναική δημοκρατία.
Οι ΑΜ,λοιπόν σχηματίζονται ως κύριος εκφραστής της λαικής δυσαρέσκιας ,και ευρίσκονται εδω και ογδόντα χρόνια σε μια πολύ ισχυρή θέση.
Η βασική τους θέση είναι χοντρικά η εξής
Η καθυστέρηση στην Αίγυπτο δεν οφείλεται στο Ισλάμ ,αλλά στην διαφθορά του πολιτικού προσωπικού,που έχει επιμολύνει τις βασικές αρχές του.
Ενα αναγεννημένο Ισλάμ θα ωθήσει τον Ισλαμικό κόσμο στην προοδο.
Δηλαδή αναζητάται ένος δρόμος εκσυγχρονισμού , μια οπτική προόδου.
Εδω αξίζει να σημειωθεί πως η πρόοδος στην Δυτική Φιλελεύθερη παράδωση είναι ταυτόσημη με μια επέκταση και εμβάθυνση δικαιωμάτων,ενω στην ισλαμική παράδωση αυτή έχει πολυ περισσότερο τεχνολογικό χαρακτήρα.Η έννοια των δικαιωμάτων δεν υπαρχει αλλα υπερκαλύπτεται από την έννοια των υποχρεώσεων.
Στην δυτική φιλελευθερη παράδωση τα δικαιώματα είναι ο όρος που ο «λυκάνθρωπος» του Hobbes,θα ισορροπήσει σε ένα εχθρικό περιβάλλον,ενω στην ισλαμική (και άλλες πολιτικές θεολογίες) τα καθήκοντα υπερτερούν γιατί αυτά εγγυώνται μια σταθερότητα που προυπάρχει στην κοινότητα.
Η κατανόηση του υπόβαθρου ατροφίας των δικαιωμάτων ,έναντι των καθηκόντων είναι σημαντική.Η ατροφία προέρχεται από το ηθικοπνευματικό περιβάλλον που δημιουργεί η κοινότητα .Αρκετοί μελετητές μάλιστα τονίζουν και διαφορές εντός των ίδων των καθηκόντων.Σημειώνεται ότι η ισλαμική πόλη ευνοεί παραδώσεις βιβλικής πνευματικής καθηκοντολογίας,ενω η ισλαμική ύπαιθρος το υπόβαθρο μιας χαρισματικής σωτηριολογίας των κληρικών ηγετών.
Οντας λοιπόν οι ΑΜ διαρκως σε ένα καθεστως ημιπαρανομίας,έχουν κατακτήσει ένα πολύ υψηλό κύρος στην Αιγυπτιακή κοινωνία.
Εχουν τεράστια επιρροή σε αστικά και μορφωμένα στρώματα της κοινωνίας,εκτός από τις παραδοσιακές αγροτικές περιοχές.Σε οποιοδήποτε κλαδικό επιστημονικό σωματείο,κλάδο,ή συνδικαλιστική οργάνωση,γίνονται εκλογές με στοιχεώδεις κανόνες δημοκρατίας,οι ΑΜ κερδίζουν ποσοστά άνω του 60%.
Αυτό γίνεται γιατι οι ΑΜ άρρητα αποδέχονται μια λογική εξέλιξης ανάπτυξης,η οποία μλοκάρεται ,κατ’αυτούς,απο τις πολιτικές ελίτ.Ετσι λοιπόν τα αστικά μορφωμένα στρώμματα είναι φυσικοί σύμμαχοι τους.
Είναι όμως σαφές οτι οι ΑΜ διατυπώνουν ένα πολιτικό πρόγραμμα,αποδοχής του υφιστάμενου κράτους,το οποίο επιδιώκουν να μετασχηματίζουν και να διευρύνουν δημοκρατικά
Η καινοφάνεια της Ιρανικής Επανάστασης
Η ιδιαιτερότητα της Ιρανικής επανάστασης έγκειται στο εξής
Σε αντίθεση με τους Αδελφους Μουσουλμάνους στην Αύγυπτο που λειτουργούν ως δύναμη αλλαγής και εκδημοκρατισμού του κράτους, ο Χομεινί διατύπωσε για την εποχή του ένα κανοφανές πρόγραμμα που συνδιάζει τα εξης χαρακτηριστικά
Προωθεί ένα συντηρητικό πλαίσιο ισλαμικής πολιτείας,αλλά με κινητήριο μοχλό τον «λαό».Ο Χομεινί ξεδιπλώνει ένα θεολογικοπολιτικό πλαίσο,στο οποίο η έννοια του λαού έχει κεντρική θέση ,ακριβώς στο πλαίσιο του πιο συγχρονου πολιτικού αιτήματος της φιλελευθερης δημοκρατίας,δηλαδή της λαικής κυριαρχίας.
Γεννημένο σε ένα δεσποτικό καθεστώς αυταρχικής διακυβέρνησης και επεμβάσεων των δυτικών ,το κίνημα του Χομεινί,διαμορφώνει ένα υβρίδιο λενινισμού ισλαμισμού,και τελικά επιτυγχάνει τον στόχο του.Ανατρέπει τον Σάχη και το καθεστώς του ,και εγκαθιστά μια νέα συνταγματική τάξη.
Ο τίτλος της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι αφ’εαυτου μια επινόηση,καθώς η δημοκρατία δεν ανήκει στην πολιτική θεολογία του Ισλαμ.
Η κινητοποίηση του «λαού» ως αυτόνομου πολιτικού υποκειμένου από τον Χομεινί,είναι ριζικά διαφορετική από την θρησκευτική κινητοποίηση των μαζών από κληρικούς στο όνομα του Ισλάμ.
Υπερβαίνει το ιστολόγιο η ανάλυση,αλλά όλες οι πηγές συμφωνούν ότι στην πολιτικη θεολογία του Χομεινί,ο λαός εκλαμβάνεται όχι ως υποδοχέας θεικών εντολών αλλα ως αυτόνομο υποκείμενο.Στις ίδιες αναλύσεις η Σηιτική διάσταση ,ως κινητήρια δύναμη, θεωρείται αμελητέα.
Πρόκειται για μια ριζική πολιτική μεταβολή,της οποίας οι συνέπειες φαίνονται και αργότερα σε άλλες Ισλαμικές χώρες.
Η ιστορία γράφεται δίπλα μας .Ο Ερντογάν
Ακριβώς δίπλα μας γίνεται μια ιστορική θεμελιακή μεταβολή,με κολοσιαίες επιπτώσεις.
Το πρόβλημα με το Ισλαμ στην Τουρκία είναι ότι κατ’άρχάς είναι τόσο δίπλα μας ώστε μας φαίνεται αδιανόητο να γίνεται κάτι κοσμογονικό (όπως πάντα θα το δούμε ως ιστορία) και δεύτερον η νεοελληνική πρόσληψη για την Τουρκία και τα γίνεσθαι της,διαμεσολαβούνται από σκληροπυρηνικά κλισέ.
Ο Ερντογάν κατα πάσα πιθανότητα θα εγγραφεί σαν ιστορική προσωπικότητα του 21 αιώνα.
Εχει σxηματίσει το δικό του πλέγμα ιδεών που βασιζόμενο στην πολιτική εκκίνηση των ΑΜ στην Αίγυπτο (εκδημοκρατισμός του κράτος,προοπτική εκσυγχρονισμού) και την Χομεινική ανάδειξη του «λαού» ως πρωταγωνιστή,τελικά συγκροτεί την πιο αξιόπιστη ποιλιτικη δύναμη στην γείτονα.Από ότι είναι πλέον δεοδομένο ο Ερντογάν κατάφερε εκπροσωπόντας κυρίως τα μικροαστικά αγροτικά στρώματα ,με τις παραδοσιακές ισλαμικές ρίζες,να εκτοπίσει τα αστικά κοσμικά στρώματα που παρέμεινα εγκλωβισμένα σε ένα παρωχημένο Κεμαλισμό,από την εξουσία.
Δηλαδή ο Ερντογάν με εργαλείο ένα συντηρητικό θρησκευτικοπολιτικό πλέγμα ιδεών ,καταφέρνει να μπολιάσει με αρκετά στοιχεία δημοκρατίας την Τουρκία,σε αντίθεση με την ελεγχόμενη δημοκρατία των στρατηγών.
Υπαρβαίνει τα του ιστολογίου,να αναλύσουμε τις βαθύτερες πηγές αυτού του φαινομένου,αλλά ένα είναι σίγουρο.Ενα ιστορικό γεγονός μετάλλαξης και εμπλουτισμού του Ισλάμ ,συμβαίνει δίπλα μας,κάτι που πιθανότατα η ιστορία θα αναφέρει ως ιστορικό μετά από 15-20 χρόνια.
Είναι προφανές ότι ο ήπιος κοσμικός ισλαμισμός του Ερντογάν θα αποτελέσει το υπόδειγμα που θα αναδειχθεί σε όλον το Ισλαμικό κόσμο,τα προσεχή χρόνια.
Ο τρόμος της γυναικείας σεξουαλικότητας.Πουριτασμός ,Πορνεία , Τρομοκρατία
Ενα από τα σημεία κλειδία για την κατανόηση της ισλαμικής τρομοκρατίας ,κυρίως στην μεγάλη έκφραση της μέσω των θεαματικών ενεργειών εκτός ισλαμικών χωρών είναι το ισχυρό πολιτιστικό σοκ ,που υφίστανται οι ισλαμικές κοινωνίες από την νέα θέση της γυναίκας αλλά και η παραλυτική σχέση που αναπτύσσουν με την επαφή τους με την βιομηχανία του σεξ με την οποία έρχονται σε επαφή.
Στις ισλαμικές κοινωνίες,δεν υπάρχει μια ιδεολογική ή θεολογική προσέγγιση φύλων.
Η οπτική γωνία διαπραγματευσης της θέσης της γυναίκας ,γίνεται μέσω της ευρύτερης και τελικά αρχαικής έννοιας των «γυναικόπαιδων».
Είναι δευτερεύον να αναλυθεί αν αυτή η οπτική προέρχεται από την καθυστερημένη αγροτική κοινωνική δομή,επι της οποίας το Ισλαμ λειτουργεί ως δεοντολογία ή εντός της θεολογίας του Ισλάμ υπάρχουν συμβολικές ανεπάρκειες που δεν επιτρέπουν μια διαβούλευση «φύλου».Ο Ζιζεκ ανακαλύπτει εντός της Ισλαμικής θεολογίας,μια ημιτελή ολοκλήρωση ενός συμβολικού κόσμου (που είναι ανεπτυγμένος στον Χριστιανισμό μέσω του τριαδικού θεού,και της έννοιας του θεού πατέρα) ,που τελικά δεν υπονοεί το «θυλικό» αλλα το έχει εξαφανίσει τελείως.
Για την κατανόηση του ακραίου τρόμου,που προκαλεί στις Ισλαμικές κοινωνίες η αναθεώρηση της θέσης της γυναίκας,και η θεμελιώδης τραυματική αποκόλληση της από τα «γυνακόπαιδα» σε μια θεωρία δικαιωμάτων των φύλων,ας καταθέσουμε το ακόλουθο πραγματολογικό στοιχείο.
Ας φανταστούμε την Σαουδική Αραβία.Ενας ενήλικος άνδρας προσλαμβάνει επί αιώνες την γυναίκα στην σημασία του «γυναικόπαιδου» αλλα μπορεί με το αυτοκίνητο του οδικά να πάει στο Nτουμπάι,όπου έρχεται σε επαφή με τις πιο εξελιγμένες μορφές πορνείας.
Το σοκ είναι τραυματικό,η δε διαχείριση των νοημάτων είναι ουσιαστικά αδύνατη.
Το ρήγμα αυτό ,τροφοδοτεί την πρόσληψη της Δύσης όχι μόνο ως επεμβατικής,επιβουλευτικής δύναμης,αλλα και ως ηθικά διεφθαρμένης, εξαχρειωμένης.
Ο τρόμος για την γυναίκα που εμφανίζεται στις δύο απόλυτες μορφές του «γυναικόπαιδου» και της πόρνης,χωρίς κανενός τύπου διαμεσολαβήσεις,τροφοδοτεί ψυχαναλυτικά την επιθυμία για τον τρόμο του άλλου.
Ετσι λοιπόν μπορούν να εξηγηθούν οι τρομοκρατικές ενέργειες μεγάλης κλίμακας απο μουσουλμανους της διασποράς,που παρότι επιφανειακά ενταγμένοι τελικά είναι οι ίδιοι τρομοκρατημένοι , αποδιοργανωμένοι από το βαθύτερο πολιτιστικό σοκ.
Πηγές
Εκτός από την προσωπική κατάθεση η θεμελιώδης παραδοχή για την ιδιόμορφη νεωτερικότητα του πολιτικού ισλάμ ,έχει αντληθεί κυρίως από το βιβλίο Sami Zubaida “Islam,the people & the state” 1993
Για μα ερεθεστική λακανική ανάλυση της «εξαφανισμένης θυληκότητας» στο Ισλαμ ,απο τον S.Zizek στο “A glance into the archives of Islam”
http://www.lacan.com/zizarchives.htm
Για την ακρίβεια βέβαια μιλάμε για τρομοκρατικές ενέργειες στο όνομα του Ισλαμ.
Δηλαδή το Ισλαμ,σε καμία περίπτωση δεν οδηγεί αυτομάτως στην τρομοκρατία,αλλά και το γεγονός είναι ότι η επίκληση του απο τρομοκράτες δεν είναι τυχαία.
Οι ενέργειες αυτές δεν έχουν τον ίδιο χαρακτήρα και διαιρούνται χοντρικά σε τρεις κατηγορίες
Α.-Υπάρχουν αυτές που γίνονται σε μεγάλη κλίμακα εκτός ισλαμικού χώρου Ν.Υόρκη,Λονδίνο,Μαδρίτη,Μπαλί,ΒομβάηΧαρακτηριστικό τους είναι ο μεγάλος αριθμός θυμάτων,η σύνθετη προετοιμασία,και η μεγάλη εμπλοκή ανθρώπων της ισλαμικής διασποράς.Οι δράσεις αυτές εμπεριέχουν ένα σοβαρό στοιχείο πολιτιστικού σοκ των δραστών τους
Β.-Υπάρχουν οι επιθέσεις καμικάζι στο Ιρακ,και το Ισραήλ που δεν διαφέρουν από παρόμοιες καταστάσεις από άλλες περιοχές με παρόμοια προβλήματα κατοχής ή περιφερειακής ανεξαρτησίας πχ.Βασκία,Β.Ιρλανδία.Εδω βεβαίως υπερτέρει η έννοια του εθνικοαπαλευθερωτικού αγώνα που ιστορικά έχει οξείες μορφές
Γ.-Και τέλος μια σειρά επιθέσεων ενδιάμεσης ισχύος ,εντός των ίδιων των Ισλαμικών χωρών Αίγυπτος,Αλγερία,Μαρόκο,Πακιστάν που περνάνε απαρατήρητες και δημιουργούν την άισθηση των χωρών σε διαρκή τρομοκρατικό κίνδυνο.Εδω υπερτερεί ένα στοιχείο τοπικής ιδιομορφίας που δεν συνδέεται μονόδρομα με το Ισλάμ αλλα με αυταρχικές καταπιεστικές δομές που ενδημούν στην περιοχή.
Για την κατανόηση τους όμως πρέπει να δούμε λίγο πιο αναλυτικά το νέο πολιτικό Ισλάμ ,και μερικούς ιστορικούς κόμβους.
Δηλαδή οι τρομοκρατικές ενέργειες πρέπει να ειδωθούν ως παραπροιόν μιας ευρύτερης αναστάτωσης στον Ισλαμικό κόσμο.
Προαπαιτούμενα για την κατανόηση του πολιτικού Ισλαμ
Το πολιτικό ισλάμ παρέχει μια σχετικά συνεκτική δέσμη ιδεών που κινητοποιεί λαικές μάζες σε χώρες με κυβερνήσεις πολιτικού κοσμικού χαρακτήρα με περιορισμένη δημοκρατική νομιμοποίηση αλλα και ιδιόρρυθμες οικονομίες με ισχυρές κρατικοδίαιτες δομές.
Σε προηγούμενες ιστορικές συγκυρίες ,η περιοχή της Μ.Ανατολής εκκόλαψε μια σειρά από καθεστώτα με πολυ ιδιόμορφα χαρακτηριστικά.Ο Μπααθισμός ο Νασερισμός ήταν για την εποχή τους πολύ ιδιαίτερα ρεύματα με λίγες αντιστοιχίες στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Το πολιτικό ισλάμ ακουμπα ακριβώς επάνω στην ίδια οριογραμμή της πολιτικής καινοφάνειας. Η ίδιες ατελείς αυταρχικές «δημοκρατίες»,δημιούργησαν συνθήκες δημιουργίας ενός ρεύματος αντίστασης ,το οποίο σταδιακά διαμορφωθηκε ως ισλαμικό.
Εκείνο που ίσως δεν είναι γνωστό είναι οτι το πολιτικό Ισλάμ είναι σύγχρονο φαινόμενο του 20 αιώνα,με σταδιακή ενίσχυση τις τελευταίες δεκαετίες.Δεν είναι γενικευμένη αναβίωση ενός παλαιωτέρου υφιστάμενου ρεύματος,αλλά ένα απόλυτα νεωτερικό ίσως μεταμοντέρνο κίνημα,του οποίου την εξέλιξη ζούμε τώρα.
Δηλαδή το πολιτικό ισλάμ,είναι ρεύμα αναδιατύπωσης αναθεώρησης που αναδύεται στις ιστορικές χώρες της επιρροής του.Δεν είναι η επικράτηση ενός ιστορικού Ισλαμισμού,αλλα η αναγέννηση του με σύγχρονες δομές και κινητήριες δυνάμεις.
Είναι σαφές ότι υπάρχουν συντηρητικές αρχαικές δομές σε αγροτικές κοινωνιες του ιστορικού Μουσουλμανικού χώρου ,που επικυριαρχούνται εδω και αιώνες από τους κανόνες του ισλαμ.Η επικυριαρχία δεν είναι το πολιτικό Ισλαμ,αλλά μια ενδογεννής συντηρητικότητα που υφαίνεται μέσω της θρησκείας.
Το νεό πολιτικό Ισλαμ είναι νεωτερικό πολιτικό ρεύμα ,που αρδευεται ιδεολογικά από μια συγκεκριμμένη ανάγνωση .
Αν μπορούσαμε να σκαιγραφήσουμε μια πολύ χοντρική ιστορική διαδρομή θα βάζαμε τα εξής τεσσερα κομβικά σημεία.Την δημιουργία των αδελφων Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο,και την επικράτηση της επανάστασης στο Ιραν,και την επικυριαρχία Ερντογάν στην Τουρκία . Τα σημεία αυτά σχηματίζουν μια ιστορική συνέχεια και ,πυροδοτούν αλυσιδωτές αντιδράσεις ιδεολογικής φύσεως, των οποίων τα παρεπόμενα ζούμε τώρα,εξελισσόμενα ζωντανά μπροστά στα μάτια μας.Το νέο πολιτικό ισλάμ είναι μια πολιτικοιδεολογική εξέλιξη γρήγορη,αναπάντεχη κυριολοκτικά στα «πόδια» μας.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο.Ο πρώιμος σχηματισμός του νέου πολιτικού Ισλαμ
Ιστορικά πρόκειται για το πρώτο ιδεολογικό μόρφωμα που αναπτύχθηκε στην πιο πολυάριθμη μουσουλμανική χώρα,την Αίγυπτο.
Η Αίγυπτος είναι από τον 19 αιώνα σε μια διαδικασία βίαιης ενσωμάτωσης στις δυτικές δομές οικονομίας.Αυτό σε συνδιασμό με το πληθυσμιακό μέγεθος της χώρας,την στρατηγική θέση με το δίαυλο Σουέζ,δημιούργησε τις δυνατότητες μιας αυθεντικής έκφρασης δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας.
Οι αδελφοί μουσουλμάνοι (ΑΜ) ιδρύονται επίσημα το 1928 ως υβρίδιο θρησκευτικής φιλανθρωπικής οργάνωσης ,που διατυπώνει μια εύλογη κριτική στις κατεστημένες δομές του Αιγυπτιακού κράτους.
Χωρίς να εμπλακούμε σε λεπτομέρειες,η οργάνωση βρίσκει ένα γόνιμο ιδεολογικό έδαφος από τους προβληματισμούς θεολόγων του 19 αιώνα.
Το Αιγυπτιακό κράτος όλον το 20 αιώνα, εμφανίζει χαρακτηριστικά ανικανότητας, μεγάλης επιρροής απο τις ξένες δυνάμεις,αλλα και ένα σχετικά ανεπτυγμένο αστικό ιστό.
Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ενισχύονται διαρκώς και εμφανίζουν μια πολιτική πλατφόρμα,επιστροφής στις «ρίζες» .
Η επιστροφή αυτή την εξης ιδιοσυγκρασία
Το Ισλαμ ως θρησκεία εμπεριέχει ρυθμίσεις που αφορούν ολόκληρο το πλέγμα της κοινωνίας,και λειτουργεί ως «πολίτευμα».Εκτός από τις τελετουργικές ρυθμίσεις, ,παρέχει κανόνες συμβίωσης δικαίου , οικονομικών συναλλαγών.Ταυτόχρονα ο ίδιος ο προφήτης Μοχάμεντ δημιούργησε εν ζωή στην Μεδίνα,μια ισλαμική πολιτεία ,εφαρμόζοντας στην πράξη τις ιδέες του,δημιουργόντας ένα απτό πολιτειακό παράδειγμα.
Η επιστροφή προς το παρελθόν για την άντληση πολιτειακών υποδειγμα΄των δεν είναι αναχρονισμός.Ο 19ος αιώνας στην Ευρώπη είναι πνευματικά μια βαθιά αναδίφηση στην αρχαία ελλάδα, την αθηναική δημοκρατία.
Οι ΑΜ,λοιπόν σχηματίζονται ως κύριος εκφραστής της λαικής δυσαρέσκιας ,και ευρίσκονται εδω και ογδόντα χρόνια σε μια πολύ ισχυρή θέση.
Η βασική τους θέση είναι χοντρικά η εξής
Η καθυστέρηση στην Αίγυπτο δεν οφείλεται στο Ισλάμ ,αλλά στην διαφθορά του πολιτικού προσωπικού,που έχει επιμολύνει τις βασικές αρχές του.
Ενα αναγεννημένο Ισλάμ θα ωθήσει τον Ισλαμικό κόσμο στην προοδο.
Δηλαδή αναζητάται ένος δρόμος εκσυγχρονισμού , μια οπτική προόδου.
Εδω αξίζει να σημειωθεί πως η πρόοδος στην Δυτική Φιλελεύθερη παράδωση είναι ταυτόσημη με μια επέκταση και εμβάθυνση δικαιωμάτων,ενω στην ισλαμική παράδωση αυτή έχει πολυ περισσότερο τεχνολογικό χαρακτήρα.Η έννοια των δικαιωμάτων δεν υπαρχει αλλα υπερκαλύπτεται από την έννοια των υποχρεώσεων.
Στην δυτική φιλελευθερη παράδωση τα δικαιώματα είναι ο όρος που ο «λυκάνθρωπος» του Hobbes,θα ισορροπήσει σε ένα εχθρικό περιβάλλον,ενω στην ισλαμική (και άλλες πολιτικές θεολογίες) τα καθήκοντα υπερτερούν γιατί αυτά εγγυώνται μια σταθερότητα που προυπάρχει στην κοινότητα.
Η κατανόηση του υπόβαθρου ατροφίας των δικαιωμάτων ,έναντι των καθηκόντων είναι σημαντική.Η ατροφία προέρχεται από το ηθικοπνευματικό περιβάλλον που δημιουργεί η κοινότητα .Αρκετοί μελετητές μάλιστα τονίζουν και διαφορές εντός των ίδων των καθηκόντων.Σημειώνεται ότι η ισλαμική πόλη ευνοεί παραδώσεις βιβλικής πνευματικής καθηκοντολογίας,ενω η ισλαμική ύπαιθρος το υπόβαθρο μιας χαρισματικής σωτηριολογίας των κληρικών ηγετών.
Οντας λοιπόν οι ΑΜ διαρκως σε ένα καθεστως ημιπαρανομίας,έχουν κατακτήσει ένα πολύ υψηλό κύρος στην Αιγυπτιακή κοινωνία.
Εχουν τεράστια επιρροή σε αστικά και μορφωμένα στρώματα της κοινωνίας,εκτός από τις παραδοσιακές αγροτικές περιοχές.Σε οποιοδήποτε κλαδικό επιστημονικό σωματείο,κλάδο,ή συνδικαλιστική οργάνωση,γίνονται εκλογές με στοιχεώδεις κανόνες δημοκρατίας,οι ΑΜ κερδίζουν ποσοστά άνω του 60%.
Αυτό γίνεται γιατι οι ΑΜ άρρητα αποδέχονται μια λογική εξέλιξης ανάπτυξης,η οποία μλοκάρεται ,κατ’αυτούς,απο τις πολιτικές ελίτ.Ετσι λοιπόν τα αστικά μορφωμένα στρώμματα είναι φυσικοί σύμμαχοι τους.
Είναι όμως σαφές οτι οι ΑΜ διατυπώνουν ένα πολιτικό πρόγραμμα,αποδοχής του υφιστάμενου κράτους,το οποίο επιδιώκουν να μετασχηματίζουν και να διευρύνουν δημοκρατικά
Η καινοφάνεια της Ιρανικής Επανάστασης
Η ιδιαιτερότητα της Ιρανικής επανάστασης έγκειται στο εξής
Σε αντίθεση με τους Αδελφους Μουσουλμάνους στην Αύγυπτο που λειτουργούν ως δύναμη αλλαγής και εκδημοκρατισμού του κράτους, ο Χομεινί διατύπωσε για την εποχή του ένα κανοφανές πρόγραμμα που συνδιάζει τα εξης χαρακτηριστικά
Προωθεί ένα συντηρητικό πλαίσιο ισλαμικής πολιτείας,αλλά με κινητήριο μοχλό τον «λαό».Ο Χομεινί ξεδιπλώνει ένα θεολογικοπολιτικό πλαίσο,στο οποίο η έννοια του λαού έχει κεντρική θέση ,ακριβώς στο πλαίσιο του πιο συγχρονου πολιτικού αιτήματος της φιλελευθερης δημοκρατίας,δηλαδή της λαικής κυριαρχίας.
Γεννημένο σε ένα δεσποτικό καθεστώς αυταρχικής διακυβέρνησης και επεμβάσεων των δυτικών ,το κίνημα του Χομεινί,διαμορφώνει ένα υβρίδιο λενινισμού ισλαμισμού,και τελικά επιτυγχάνει τον στόχο του.Ανατρέπει τον Σάχη και το καθεστώς του ,και εγκαθιστά μια νέα συνταγματική τάξη.
Ο τίτλος της Ισλαμικής Δημοκρατίας είναι αφ’εαυτου μια επινόηση,καθώς η δημοκρατία δεν ανήκει στην πολιτική θεολογία του Ισλαμ.
Η κινητοποίηση του «λαού» ως αυτόνομου πολιτικού υποκειμένου από τον Χομεινί,είναι ριζικά διαφορετική από την θρησκευτική κινητοποίηση των μαζών από κληρικούς στο όνομα του Ισλάμ.
Υπερβαίνει το ιστολόγιο η ανάλυση,αλλά όλες οι πηγές συμφωνούν ότι στην πολιτικη θεολογία του Χομεινί,ο λαός εκλαμβάνεται όχι ως υποδοχέας θεικών εντολών αλλα ως αυτόνομο υποκείμενο.Στις ίδιες αναλύσεις η Σηιτική διάσταση ,ως κινητήρια δύναμη, θεωρείται αμελητέα.
Πρόκειται για μια ριζική πολιτική μεταβολή,της οποίας οι συνέπειες φαίνονται και αργότερα σε άλλες Ισλαμικές χώρες.
Η ιστορία γράφεται δίπλα μας .Ο Ερντογάν
Ακριβώς δίπλα μας γίνεται μια ιστορική θεμελιακή μεταβολή,με κολοσιαίες επιπτώσεις.
Το πρόβλημα με το Ισλαμ στην Τουρκία είναι ότι κατ’άρχάς είναι τόσο δίπλα μας ώστε μας φαίνεται αδιανόητο να γίνεται κάτι κοσμογονικό (όπως πάντα θα το δούμε ως ιστορία) και δεύτερον η νεοελληνική πρόσληψη για την Τουρκία και τα γίνεσθαι της,διαμεσολαβούνται από σκληροπυρηνικά κλισέ.
Ο Ερντογάν κατα πάσα πιθανότητα θα εγγραφεί σαν ιστορική προσωπικότητα του 21 αιώνα.
Εχει σxηματίσει το δικό του πλέγμα ιδεών που βασιζόμενο στην πολιτική εκκίνηση των ΑΜ στην Αίγυπτο (εκδημοκρατισμός του κράτος,προοπτική εκσυγχρονισμού) και την Χομεινική ανάδειξη του «λαού» ως πρωταγωνιστή,τελικά συγκροτεί την πιο αξιόπιστη ποιλιτικη δύναμη στην γείτονα.Από ότι είναι πλέον δεοδομένο ο Ερντογάν κατάφερε εκπροσωπόντας κυρίως τα μικροαστικά αγροτικά στρώματα ,με τις παραδοσιακές ισλαμικές ρίζες,να εκτοπίσει τα αστικά κοσμικά στρώματα που παρέμεινα εγκλωβισμένα σε ένα παρωχημένο Κεμαλισμό,από την εξουσία.
Δηλαδή ο Ερντογάν με εργαλείο ένα συντηρητικό θρησκευτικοπολιτικό πλέγμα ιδεών ,καταφέρνει να μπολιάσει με αρκετά στοιχεία δημοκρατίας την Τουρκία,σε αντίθεση με την ελεγχόμενη δημοκρατία των στρατηγών.
Υπαρβαίνει τα του ιστολογίου,να αναλύσουμε τις βαθύτερες πηγές αυτού του φαινομένου,αλλά ένα είναι σίγουρο.Ενα ιστορικό γεγονός μετάλλαξης και εμπλουτισμού του Ισλάμ ,συμβαίνει δίπλα μας,κάτι που πιθανότατα η ιστορία θα αναφέρει ως ιστορικό μετά από 15-20 χρόνια.
Είναι προφανές ότι ο ήπιος κοσμικός ισλαμισμός του Ερντογάν θα αποτελέσει το υπόδειγμα που θα αναδειχθεί σε όλον το Ισλαμικό κόσμο,τα προσεχή χρόνια.
Ο τρόμος της γυναικείας σεξουαλικότητας.Πουριτασμός ,Πορνεία , Τρομοκρατία
Ενα από τα σημεία κλειδία για την κατανόηση της ισλαμικής τρομοκρατίας ,κυρίως στην μεγάλη έκφραση της μέσω των θεαματικών ενεργειών εκτός ισλαμικών χωρών είναι το ισχυρό πολιτιστικό σοκ ,που υφίστανται οι ισλαμικές κοινωνίες από την νέα θέση της γυναίκας αλλά και η παραλυτική σχέση που αναπτύσσουν με την επαφή τους με την βιομηχανία του σεξ με την οποία έρχονται σε επαφή.
Στις ισλαμικές κοινωνίες,δεν υπάρχει μια ιδεολογική ή θεολογική προσέγγιση φύλων.
Η οπτική γωνία διαπραγματευσης της θέσης της γυναίκας ,γίνεται μέσω της ευρύτερης και τελικά αρχαικής έννοιας των «γυναικόπαιδων».
Είναι δευτερεύον να αναλυθεί αν αυτή η οπτική προέρχεται από την καθυστερημένη αγροτική κοινωνική δομή,επι της οποίας το Ισλαμ λειτουργεί ως δεοντολογία ή εντός της θεολογίας του Ισλάμ υπάρχουν συμβολικές ανεπάρκειες που δεν επιτρέπουν μια διαβούλευση «φύλου».Ο Ζιζεκ ανακαλύπτει εντός της Ισλαμικής θεολογίας,μια ημιτελή ολοκλήρωση ενός συμβολικού κόσμου (που είναι ανεπτυγμένος στον Χριστιανισμό μέσω του τριαδικού θεού,και της έννοιας του θεού πατέρα) ,που τελικά δεν υπονοεί το «θυλικό» αλλα το έχει εξαφανίσει τελείως.
Για την κατανόηση του ακραίου τρόμου,που προκαλεί στις Ισλαμικές κοινωνίες η αναθεώρηση της θέσης της γυναίκας,και η θεμελιώδης τραυματική αποκόλληση της από τα «γυνακόπαιδα» σε μια θεωρία δικαιωμάτων των φύλων,ας καταθέσουμε το ακόλουθο πραγματολογικό στοιχείο.
Ας φανταστούμε την Σαουδική Αραβία.Ενας ενήλικος άνδρας προσλαμβάνει επί αιώνες την γυναίκα στην σημασία του «γυναικόπαιδου» αλλα μπορεί με το αυτοκίνητο του οδικά να πάει στο Nτουμπάι,όπου έρχεται σε επαφή με τις πιο εξελιγμένες μορφές πορνείας.
Το σοκ είναι τραυματικό,η δε διαχείριση των νοημάτων είναι ουσιαστικά αδύνατη.
Το ρήγμα αυτό ,τροφοδοτεί την πρόσληψη της Δύσης όχι μόνο ως επεμβατικής,επιβουλευτικής δύναμης,αλλα και ως ηθικά διεφθαρμένης, εξαχρειωμένης.
Ο τρόμος για την γυναίκα που εμφανίζεται στις δύο απόλυτες μορφές του «γυναικόπαιδου» και της πόρνης,χωρίς κανενός τύπου διαμεσολαβήσεις,τροφοδοτεί ψυχαναλυτικά την επιθυμία για τον τρόμο του άλλου.
Ετσι λοιπόν μπορούν να εξηγηθούν οι τρομοκρατικές ενέργειες μεγάλης κλίμακας απο μουσουλμανους της διασποράς,που παρότι επιφανειακά ενταγμένοι τελικά είναι οι ίδιοι τρομοκρατημένοι , αποδιοργανωμένοι από το βαθύτερο πολιτιστικό σοκ.
Πηγές
Εκτός από την προσωπική κατάθεση η θεμελιώδης παραδοχή για την ιδιόμορφη νεωτερικότητα του πολιτικού ισλάμ ,έχει αντληθεί κυρίως από το βιβλίο Sami Zubaida “Islam,the people & the state” 1993
Για μα ερεθεστική λακανική ανάλυση της «εξαφανισμένης θυληκότητας» στο Ισλαμ ,απο τον S.Zizek στο “A glance into the archives of Islam”
http://www.lacan.com/zizarchives.htm
Posts
20 comments:
Lls καλή σου μέρα, πολύ ωραίο, πολύ ζουμερό και πολύ διαφωτιστικό κείμενο.
Ομολογουμένως, τεράστιο το θέμα για μια ανάρτηση. Και με ιντριγκάρισε πολύ να διαβάσω, να δω, να ψάξω. Και ακόμα περισσότερο για το φτωχό Ισλάμ, που γίνεται δορυφόρος του ...πλούσιου.
Υ.Γ.Στην φωτό, η ωραιότερη γυναίκα που έχω δει στην ζωή μου.
Πολύ ωραίο κείμενο. Ιδιαίτερα συμφωνώ με τις διαπιστώσεις για τον Ερτογάν. Νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση μετά τον Κεμάλ σε μια κρίσιμη στιγμή για την Τουρκία.
Εμάς σαν Ελλάδα μας αφορά πολύ περισσότερο τι γίνεται στην Τουρκία από ό,τι γίνεται στις ΗΠΑ. Η Ελληνοτουρκική φιλία των λαών μπορεί να εδραιωθεί μόνο μακριά από τα Κεμαλικά-εθνικιστικά πρότυπα όπως είχα γράψει και εγώ στην δική μου ανάρτηση τις προάλλες. Ο Ερτογάν εντάσσεται σε αυτή την κατεύθυνση.
Υπόσχομαι μόλις μπορέσω να διαβάσω και τα 2 κείμενα με την "Παναρχία" στα οποία καταβλήθηκε μεγάλος κόπος. Θα επανέλθω λοιπόν.
Καλή συνέχεια.
Katerina
Οντως τεράστιο θέμα,με την έννοια ότι κάτι μεγάλο συμβαίνει τωρα εδω δίπλα μας.
Οι γυναίκες του Ισλαμ ,στο πολυ λίγο που τις αφήνουν να δείξουν την ομορφιά τους είναι εξαίσιες.
GR
Συμφωνω μαζί σου και είδα την αναρτηση σου για το Θέμα.
Θα μπορούσα να μιλήσω για Ερντογανισμό,ως ρεύμα συγχρονο πρωτότυπο.
Ποιος θα λύσει το κουβάρι της κίνησης του κόσμου στη Μ Ανατολή; Η ανάρτηση δίνει πραγματικά πολλά στοιχεία αλλά δεν λύνει τα σοβαρά προβλήματα ερμηνείας. Άλλωστε αυτό είναι μάλλον πολύπλοκο σήμερα.
Ο ακραίος ισλαμισμός είναι κάτι σαν το ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Το τέλος του θα είναι μια καταστροφή αυτού που πάει να υπερασπίσει.
Πώς να ερμηνεύσεις τον Μωσαντέκ, τον Μπούτο, τον Νάσερ, το Μπααθ, τους Μοτζαχεντίν και τους Ταλιμπάν με τον Χομεϊνί και την Ισλαμική Επανάσταση και με τον ερμαφρόδιτο ισλαμικό κοσμοπολιτισμό του Ερντογάν; Τι είναι ο Άσαντ και η κοσμική δημοκρατία-δικτατορία του; Είναι δικτατορία και πως θα την ορίσουμε εδώ; Τι καθεστώς είναι το Πακιστάν, ιμπεριαλιστική «δημοκρατία», νεοφασισμός, κοσμικό καθεστώς; Σε τι διέφερε ο Σαντάμ από τον Μπουμπάρακ και τον Σάχη;
Βλέποντας το «κοπάδι» ΤΟΥ Γιλμάς Γκιουνέι, καταλαβαίνει κανείς ότι το Ισλάμ θέλει να διατηρήσει μια παλιά φεουδαρχική δομή σε μια νέα αστική κοινωνία. Ολόκληρη η ιστορία του 20ου αι. στη Μ. Ανατολή εμπεριέχει αυτή την αγωνία και διαμάχη. Το Ισλάμ κάνει ό,τι μπορεί για την φεουδαρχική εξουσία που επιχείρησε να του αφαιρέσει η αστική τάξη. Το ίδιο και η νέα αστική τάξη έναντι των φεουδαρχών και ενίοτε έναντι των ιμπεριαλιστών που θέλουν να της πάρουν το κρέας και αν της αφήσουν το κόκαλο.
Όταν χάνεται η κυριαρχία της θρησκείας αυτή δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει άκρως απάνθρωπα μέσα. Όταν όμως δεν έχει ελπίδα να τη ξανακατακτήσει ως φεουδαρχικό κατάλοιπο μεταμορφώνεται σε προβιά της εθνικής αστικής τάξης. Νέο φρούτο είναι η μεταμόρφωση σε «ερντογανικό» Ισλάμ που συγχωνεύεται με την αστική δημοκρατία και τον κοσμοπολιτισμό.
Στο πολιτικό Ισλάμ δεν υπάρχει το θρησκευτικό παρά όσο υπάρχει και χριστιανικό, βουδιστικό κίνημα κλπ. Όλα είναι επικάλυμμα πολιτικής κίνησης με παλιά ιδεολογικά υλικά γιατί έτσι η αντίδραση μπορεί πιο εύκολα να κυριαρχεί στις μάζες.
Ας δούμε τις καμπές του Ιραν. Ο Σάχης όργανο των Αγγλοαμερικάνων προσπάθησε να επιβάλει στο καθυστερημένο φεουδαρχικό Ιράν δυτικό κοσμικό καθεστώς με μια δημοκρατία που είχε σαφή δικτατορικά χαρακτηριστικά, με σκοπό να μπορεί να παραδώσει τον πλούτο της χώρας στους ξένους. Το διακύβευμα όμως ήταν μεγάλο και η εθνική αστική τάξη που είχε στα χέρια της τόσο πλούτο, ταλαντεύτηκε μεταξύ εξαγοράς και αυτονομίας και προτίμησε το δεύτερο. Έτσι ανέτρεψε τον Σάχη με την εθνικοδημοκρατική επανάσταση του Μωσαντέκ. Όμως ο Μωσαντέκ ήταν αδύναμος ως εθνική αστική τάξη χωρίς και κόντρα στους μουλάδες (αλλα Κεμάλ) και έτσι οι Αγλοαμερικάνοι ξανάφεραν τον Σάχη. Αιματηρά βασανιστήρια, εκτελέσεις και φασιστική αγριότητα μαζί με εκκοσμίκευση, δυτικές «ελευθερίες» και αστικοποίηση μέχρι διαφθορά των πάντων, συνόδεψαν το καθεστώς του. Τότε εθνική αστική τάξη τα βρήκε με το Ισλάμ, το έβαλε στη κορώνα της με τον Χομεϊνί και έτσι πήρε (προσωρινά) πίσω τον χαμένο πλούτο. Η διαμάχη σήμερα με τους δυτικούς δεν γίνεται φυσικά γιατί ετοιμάζει πυρηνικά το Ιράν, όπως είχαν ετοιμάσει χωρίς να ματώσει μύτη το Ισραήλ και το Πακιστάν, αλλά για τον πλούτο του.
Ίδια ιστορία και διαμάχη με τον Καντάφι. Όταν ο Καντάφι υπέκυψε και παρέδωσε το πετρέλαιο ξαφνικά ούτε τρομοκράτης ήταν, ούτε χημικά όπλα είχε… έγινε καλό παιδί!!!
Ίδια ιστορία και με τον Νασέρ (και ολόιδια του Νασέρ με του Κεμάλ) που ανέτρεψε τον πράκτορα των Αγγλογάλλων Φαρούκ και επέβαλε αστικό- κοσμικό καθεστώς «σοσιαλιστή δημοκρατία» με εθνικοποιήσεις κλπ κατά το πρότυπο των εθνικών και εθνικιστικών «σοσιαλιστικών δημοκρατιών» τύπου Μπαάθ (από Κάσεμ, Άρεφ μέχρι Σαντάμ και Άσαντ) και μετά αυτόν τον έφαγε ο πράκτορας των αμερικανών Σαντάντ τον οποίο έφαγαν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» της εθνικής αστικής τάξης ενοποιώντας και εδώ τα συμφέροντα του Ισλάμ με την ντόπια αστική τάξη. Αλλά έχασαν από τον αμερικανό «δημοκράτη» Μουμπάρακ ο οποίος επέβαλε με το στρατό κοσμική αστική «δημοκρατία –δικτατορία».
Ίδιες διαδρομές στο Πακιστάν με τον κοσμικό παιδί των αγγλοαμερικανών Μπούτο που τον κρέμασαν οι εθνικιστές που όμως ήταν τότε φίλοι των αμερικανών και των ισλαμιστών μαζί εν όσο κρατούσαν οι ρώσοι στο Αφγανιστάν και η Ινδία αλληθώριζε προς Μόσχα, (μεγάλο μπλέξιμο εδώ). Μετά όταν οι αμερικανοί δεν χρειαζόταν το Ισλάμ το ξεφορτώθηκαν στο Πακιστάν και επεχείρησαν το ίδιο στο Αφγανιστάν αλλά δεν τους βγήκε γιατί οι Ταλιμπάν (μέρος της εθνικής αστικής τάξης του Αφγανιστάν) δεν πουλιόταν με τα γνωστά επακόλουθα και κανείς δεν ξέρει ακόμα τι θα γίνει εκεί και στο Πακιστάν….
Ίδια ιστορία στην Ινδονησία με την Σουκάρνο να διώχνει τους δυτικούς και να εθνικοποιεί τον εθνικό πλούτο, τον δικτάτορα Σουχάρτο να «εκκοσμικεύει» το καθεστώς εκτελώντας 1 εκατομμύριο Κομμουνιστές και άλλους σε λίγα χρόνια για να παραδώσει ανενόχλητος τον εθνικό πλούτο στους ξένους και τις πολυεθνικές τους όπως και έκανε, και την εθνική αστική τάξη να επανέρχεται ξανά αλλά λαβωμένη και τελικά συμβιβασμένη με τους αμερικανούς…
Πιο μπλεγμένη η ιστορία του Ιράκ με την ανατροπή του Αγγλοφερτου βασιλιά από τον Κάσσεμ της Εθνικής αστικής τάξης που σκέφθηκε εθνικά και εθνικοποίησε τα πετρέλαια.. μετά ήρθε το «αριστερό» Μαάθ του Αλ Μπάκρ αλλά το «δεξιό» του Σαντάμ με τη στήριξη των αμερικανών το ανέτρεψε αλλά ξέφυγε των αμερικανών κλπ, κλπ... η ιστορία εδώ μπλέκεται και είναι γνωστή.
Και τι νομίζετε συμβαίνει και τώρα στη Παλαιστίνη, πως δηλαδή η κοσμική Φατάχ έγινε από τρομοκρατική οργάνωση «μετριοπαθή» αφού τα βρήκε με τους αμερικανούς και πούλησε τα υποθαλάσσια κοιτάσματα πετρελαίου της Γάζας στο Ισραήλ ενώ η πρώην κρυπτοευνοούμενη του Ισραήλ, Χαμάς έγινε το μαύρο πρόβατο; Απλά η εθνική αστική τάξη που εν μέρει εκφράζει η Χαμάς δεν θέλει να ξεπουληθεί ο πλούτος που μπορεί να της δώσει πολύ χρήμα, σε ξένους. Έτσι ενοποιείται και εδώ το Ισλάμ με την εθνική αστική τάξη. Ίδια ιστορία με τη φατάχ και οι Κούρδοι "Μπεσμάργκα" του Μπαρζανί και Ταλαμπανί που πριν τον Σαντάμ ήταν κάτι σαν οι «κομμουνιστές» της περιοχής.
Τα παραπάνω είναι λόγω χώρου σχηματικές αναφορές που βέβαια μπλέκονται με χιλιάδες παραμέτρους και διαφορετικές εκδοχές, γεγονότα, δοξασίες και ιστορίες, είναι απλά μια απόπειρα ερμηνείας στο κουβάρι της κίνησης των συμφερόταν στη Μ. Ανατολή. Γιατί καμιά θρησκεία, ιδεολογία και πολιτική δεν ασκείται χωρίς να έχει περιεχόμενο τα συμφέροντα ομάδων, τάξεων και κρατών. Οι θρησκευτικές δοξασίες δεν αποτελούν αιτίες της κίνησης του κόσμου στο Ισλάμ αλλά είναι η επικάλυψη αυτής τη κίνησης με ιδεολογικούς όρους.
Ο Ερντογάν είναι ένα νέο πείραμα μετάβασης από το συντηρητικό Ισλάμ, που δεν τα βρήκε ποτέ με την εθνική αστική τάξη, στον ισλαμοκοσμοπολιτισμό που συνδυάζει δυτικόφερνα ανθρώπινα δικαιώματα ισλαμικώς ερμηνευμένα. Π.χ. είναι ανθρώπινο δικαίωμα η «μαντίλα» που απαγορεύουν οι κοσμικοί στρατηγοί όπως και η ελευθερία των χοτζάδων που δεν τους πειράζει να γίνει η Τουρκία τζάμπα μακρύ χέρι των ιμπεριαλιστών, αρκεί να έχουν και αυτοί κάποιο λουφέ. . παραδίδουν έτσι στους δυτικούς πολύ περισσότερα από την αστική τάξη που εκπροσωπούν οι στρατηγοί. Οι στρατηγοί θέλουν διαπραγμάτευση με τους αμερικανούς και οι ισλαμιστές έχουν μικρότερες αντιστάσεις και έτσι ο Ερντογάν γίνεται… «φωτισμένος» δημοκράτης και οι στρατηγοί του Κεμάλ αντιδραστικοί κλπ, κλπ και κανείς δεν βγάζει άκρη στο κουβάρι…
Θα αναρωτηθεί κανείς, είναι η δυτική «ιμπεριαλιστική» δημοκρατία χειρότερη από τις διάφορες εθνικιστικές- αστικές «σοσιαλιστικές» και «ισλαμικές» δημοκρατίες της συμφοράς; Το ερώτημα είναι αν θέλεις να ζεις σε δικό σου παλιό μονώροφο ή ξένο μοντέρνο τριώροφο ή αν προτιμάς σιδερένιες από χρυσές αλυσίδες. Ιστορικά η απάντηση είναι ξεπερασμένη γιατί ξεπερασμένες είναι και οι δυο δημοκρατίες. Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι η εθνικιστική δημοκρατία του Νάσερ ήταν καλύτερη από την κοσμοπολίτικη δημοκρατία του Μουμπάρακ και το αντίθετο. Ο κόσμος δεν θα κερδίσει τίποτα απολύτως. Και μέσα σε όλα αυτά οι λαοί που είναι καθοριστικοί παράγοντες της ιστορίας σε τελική ανάλυση πάνε μια μπρος και μια πίσω κάτω από τις αντιφάσεις του Ισλάμ με τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Ας φανταστούμε την Σαουδική Αραβία.Ενας ενήλικος άνδρας προσλαμβάνει επί αιώνες την γυναίκα στην σημασία του «γυναικόπαιδου» αλλα μπορεί με το αυτοκίνητο του οδικά να πάει στο Nτουμπάι,όπου έρχεται σε επαφή με τις πιο εξελιγμένες μορφές πορνείας....
....Ετσι λοιπόν μπορούν να εξηγηθούν οι τρομοκρατικές ενέργειες μεγάλης κλίμακας.
Oi energeies megalhs klimakas,akrivws epidi einai megalhs klimakas,den boroun na ermineu8oun apo anousies upo8eseis ths psuxologias kapoiou atomou, pou proslamvanei to rolo ths gunaikas epi aiwnes sumfona me thn 8riskeia,enw zei ligotero apo 1 aiwna,kai to atomo tou einai mikrhs klimakas...
kanenas den pigainei sto dubai gia na dei paradosiakes 8riskeutikes teletes,oute o pio afelhs.
oi monoi skopoi pou einai megalhs klimakas kai apaitoun draseis megalhs klimakas einai to kerdos kai to politiko sumferon.oles oi alles erminies einai psuxanalush ths skoupidosakoulas gia na perna h wra,kai h propaganda.
its all about the property rights.
large scale shit
Στεργιε
Καλως ήρθες
Δεν θα μπορούσα να φανταστω καλύτερη προέκταση της αναρτησης.
Αναδεικνύεις και εσύ την πολιτική κοινωνική πλευρά,που επικαλύπτεται από ένα υποτιθέμενο γενικό "Ισλαμισμό",που είναι ανύπαρκτος.
Μια ποικιλία γεωπολιτικών και κοινωνικών παραγόντων διαμορφώνουν κάθε φορά τα γεγονότα.
Μου αρέσει ο όρος "ισλαμοκοσμοπολιτισμός" για τον Ερντογάν.
Δεν ασπάζομαι τελείως μια γραμμή που διαπερνα ελαφρώς το σχόλιο σου για την ασφυκτική ικανότητα των δυτικών να αξιοποιήσουν τα πάντα.
Με την εννοια αυτή δεν μπορώ να αποκλείσω να δούμε ακόμα πιο καινοφανή πράγματα,πχ τον "ισλαμοκοσμοπολιτισμό" να πάρει πιο ριζοσπαστικές δημοκρατικές μορφές,και να γίνει αυθεντικό ΄κίνημα εκσυγχρονισμού και αλλαγής
Χαιρετώ
Anonyme
ΟΚ στην αυστηρή ανάγνωση του αποσπάσματος εχεις δίκιο.Αυτός δεν είναι ο λόγος των μεγάλων ενεργειών.Αυτός όμως είναι ένα ιδεολογικό περιβάλλον που ευνοεί εξωφρενικές ενέργειες μαζικών δολοφονιών.
Κάποιος είναι φρικαρισμένος για να δρα με αυτό το τρόπο.Το φρικάρισμα του δεν είναι αυστηρά πολιτικό.Κάποια βαθύτερη δυσαρμονία των ωθεί στο τερατουργημα των 2000 νεκρών.
LLS,
Με τόσα απρόβλεπτα που είδαν τα μάτια μας στη Μ. Ανατολή και τις απίστευτες μεταλλάξεις ρευμάτων, κινημάτων, επαναστάσεων και προσώπων, όχι μόνο δεν πρέπει να αποκλείεις μεταλλάξεις και οβιδιακές μεταμορφώσεις αλλά και τον λύκο να γίνεται αρνί και τούμπαλιν. Άλλωστε κάποια κινήματα εμπεριέχουν από πατριώτες που παλεύουν για δημοκρατία και φτάνουν μέχρι απίστευτο φασισμό.
Ο Ερντογάν μου θυμίζει τηρουμένων των αναλογιών τον Ανδρέα που ξεκίνησε να διώξει το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ…. Είναι η εκδίκηση των ισλαμιστών έναντι των κεμαλιστών δια της υπερβασης της αστικής τάξης μέσω του κοσμοπολιτισμού αλλά με βαρύ τίμημα στο τέλος για τους ίδιους και τις θεοκρατικές θεωρίες τους. Αν θέλεις να μπεις στην ΕΕ με μαντίλα και φέσι μοιραία δεν θα βλέπεις τι γίνεται γύρω σου και μια πρωία θα δεις τον Αλλάχ… φαντάρο!
Στη Μ. Ανατολή η ριζοσπαστικοποίηση κινημάτων μπρος ή πίσω μόλις εισέλθει ο λαϊκός παράγοντας είναι κοινός τόπος. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς σε τόσο ρευστές κοινωνίες που περνάνε από τον φεουδαρχισμό στον καπιταλισμό του πολυεθνικού κεφαλαίου και χάνουν τον μπούσουλα με το απίστευτο παζλ αντιθέσεων. Έτσι χάνεις και συ τη σχέση αντίδρασης- προόδου, δημοκράτη -εθνικιστή, ισλαμιστή-σοσιαλιστή, «αριστερού» και «Δεξιού» ποιος είναι ποιος και τι θα είναι αύριο κλπ, κλπ. Στο τέλος θα κάτσει κάποια βαθύτερη σχέση που θα εκφράζει σύγχρονες και όχι αναχρονιστικές κοινωνικές αντιθέσεις αλλά ως τότε…
Πράγματι οι ξένοι ως προς τις παλιές μορφές επιβολής δεν τα καταφέρνουν ούτε τα κατάφερναν όλα καλά. Σχηματικά μιλούσα. Μάλλον δίνουν μάχες οπισθοφυλακών και άγριες μάλιστα. Με τις νέες μορφές της σύμφυσης των κεφαλαίων της πολύ υψηλής άρχουσας (μονοπωλιακής) τάξης, ιδίως των πετρελαίων, τα καταφέρουν καλύτερα. Δεν είναι άλλωστε άνευ λόγου η αντίθεση με βασιλιάδες και ηγεσίες που αμερικανίζουν από την κατώτερη εθνική αστική τάξη που θέλει για τον εαυτό της τα πλούτη και το ονομάζει σοσιαλισμό, εθνική πολιτική, εθνικοποίηση του πλούτου κλπ αφού αδυνατεί να τα πάρει ατομικώς.
Πάντως σε κάθε περίπτωση ο άγνωστος Χ είναι οι ίδιοι οι λαοί που όταν εισέρχονται στο προσκήνιο της ιστορίας ανατρέπουν ή μεταλλάσσουν θεωρίες, κινήματα και αποτελέσματα. Σιγά μη μπορούσε η Αλ Κάιντα να κινητοποιήσει το λαό του Ιράκ. Αν δεν ήθελε ο ίδιος ο λαός να αντισταθεί… και σιγά μη γίνει Ταλιμπανική «δημοκρατία» το Ιράκ αν ο λαός εκεί νικήσει άμεσα ή έμμεσα τον κατοχικό στρατό. Αλλά και στο Αφγανιστάν και στη Παλαιστίνη να κυριαρχήσουν οι ακραίοι ισλαμιστές πόσο θα κρατήσουν κλειστό τον ασκό της προόδου;
Να μη ξεχνάμε ακόμα ότι οι, εκ των πραγμάτων, σχηματικές αναλύσεις δεν μπορούν να εξηγήσουν και ερμηνεύσουν όλα τα φαινόμενα εκεί αλλά και παντού. Τα μπερδέματα σε Μαρόκο , Αλγερία, Τυνησία, Σομαλία, Σουδάν, Νιγηρία κλπ που εν μέρει ακουμπάνε στο μοντέλο που έκανα για τις εσωτερικές ταξικές αντιθέσεις, δεν είναι εύκολα εξηγήσιμα. Αν ξαναδούμε την ανάρτηση και το χάος των αντιθέσεων θα το καταλάβουμε καλύτερα.
Καλά ξεμπερδέματα του κόσμου!
Στεργιε
Εχω μια λεπτή αλλα υπαρκτή διαφορά με αυτά που λες.
Ισως είναι περι "διαγραμμάτου" αλλα η προσοχή σου σε ένα μαλλόν περίπλοκο θέμα,δεν με αφήνει να την ξεπεράσω
Νομίζω οτι θεωρείς το ισλαμικό πλέγμα ιδεών ως περίβλημα ή όχημα των λαικών δυνάμεων που αντιπαρατίθενται προς αυταρχικές ή οικονομικές εξουσίες.Ετσι βλέπεις στον Ερντογάν μια αντίφαση ή υπαναχώρηση.
Εχω την αίσθηση (αναπόδεικτη ισως) ότι πιθανόν να δούμε τις ισλαμικές ιδέες ως αυτόνομο παράγοντα αλλαγών,ως μια νέα ιδεολογία κινητοποίησης και εφαρμογής.
Δηλαδή προφανώς δεν είναι "θρησκευτικές" με την κλασσική έννοια,αλλά ούτε μεταμφίεση ενός βαθύτερου πολιτικου παιγνίου.Ισως είναι κάτι νέο.
Ο Ερντογαν δεν είναι αμηλετέος ουτε ο Χομεινί στην διάσταση που ανέφερα στην ανάρτηση.
Ο λόγος που το σκέφτομαι είναι ότι το ισλαμ σε αντίθεση με τις αλλες δυο μονοθειστικές θρησκείες,δεν αποδέχεται τον διαχωρισμό του "κοσμικού-θρησκευτικού" και φλερτάρει με την έννοια της καθολικής "πολιτείας".
Επειδη ζούμε σε εποχές που οι ιδέες μετασχηματίζονται γρηγορα και αναπάντεχα (σε αντίθεση με ότι ίσως φαίνεται) δεν μπορώ να αποκλείσω αυτές τις μεταμορφώσεις να μην είναι τελικά τόσο "μεταμορφωσεις" αλλά κάτι μόνιμο.
Είπαμε αντιρρηση αποχρώσεων......
LLS.
Φυσικά τίποτα δεν αποκλείεται σε διαχειριστικό επίπεδο. Αλώστε ό,τι λέω είναι σχηματικό και αδυνατεί να χωρέσει ή να ερμηνεύσει τον πλούτο των πραγματικών εξελίξεων.
Θέτεις όμως ένα πολύ μεγάλο θέμα με μια μικρή αφορμή. Είναι δύσκολο να μιλήσει κάποιος για ένα νέο μοντέλο «Ερντογάν» αφού δεν έχει τα δεδομένα. Τα διαχειριστικά μοντέλα δεν παράγονται από το πουθενά αλλά διατυπώνονται για να λύσουν συγκριμένα προβλήματα των κοινωνιών και αντιφάσεις των συστημάτων. Εδώ λοιπόν λείπουν πολλά πράγματα για να γίνει μια συζήτηση.
Πρώτα θα έλεγα ότι πρέπει να δούμε την ιστορία, αν έχει ήδη διατυπωθεί και εφαρμοστεί κάποιο τέτοιο μοντέλο και τι αποτελέσματα είχε. Μετά να δούμε πάνω σε τι είδους οικονομία θα εφαρμοστεί και αν αυτή το αντέχει ή θα διαλυθεί.
Αν έχεις υπόψη παλαιότερα μοντέλα ισλαμικής διαχείρισης όπως στη Σ Αραβία, το Αφγανιστάν, Υεμένη.. αν έχεις το πώς λειτουργεί το σύστημα στο Ιραν με τη σύμπλεξη καπιταλιστικών επιχειρήσεων και κρατικοθρησκευτικού ελέγχου και στα Εμιράτα με τη σύμπλεξη πολυεθνικών και ισλαμισμού. Αν έχεις υπόψη τα «σοσιαλιστικά» μοντέλα του Νάσερ όπου με εκπληκτικό τρόπο παντρεύονταν ο εθνικισμός, ο ισλαμισμός και το εθνικό κεφάλαιο αλλά και τη μετέπειτα αποτυχία του. Αν ξέρουμε τον λεγόμενο «ασιατικό τρόπο παραγωγής» και μπορούσαμε να συσχετίσουμε πιθανόν κάποιες μορφές του με το πιθανολογούμενο διαχειριστικό σύστημα «Ερντογάν» ίσως μπορούσε να ξεκαθαριστεί τι θα είναι αυτό που θα έφερνε ο Ερντογάν.
Ωστόσο υπάρχουν κάποια ανελαστικά πράγματα. Δεν μπορεί π.χ. να καταργηθεί το εργατικό δίκαιο της Τουρκίας και οι ΔΣΕ σε ένα ισλαμικό-κοινωνικό μοντέλο. Όχι μόνο γιατί θα ξαναχυθεί αίμα από της εργατική τάξη που δεν καταλαβαίνει από θεούς που της κόβουν δικαιώματα αλλά και γιατί δεν θα μπορεί να λειτουργήσει η οικονομία. Ούτε μπορεί το δίκαιο των εταιρειών και κυρίως των ξένων κεφαλαίων όπως της Αντίτας, Λόκχιντ, Πεζώ κλπ να δεχτεί ισλαμικό έλεγχο και κυρίως μοίρασμα με βάση την ηθική του Ισλάμ γιατί τότε μαύρο φίδι που έφαγε τον Ερντογάν. Έντρομοι θα πληροφορηθούμε από τους δυτικούς ότι οι στρατηγοί ξαναέγιναν μετριοπαθείς και… "φωτισμένοι" και βγήκαν να... σώσουν τη Τουρκία από τη διάλυση, τη φαυλοκρατία, τον… κομμουνισμό του Ισλάμ… !!! Η ιστορία δεν γράφεται έξω από τους συσχετισμού δυνάμεων και την άγρια σύγκρουση μεταξύ τους.
Βλέπεις δεν είναι θέμα διαφορών περι διαγραμμάτων. Εδώ δεν υπάρχει πρόβλημα να μιλήσουμε για νέες ιδέες και να πιθανολογήσουμε χωρίς καμιά διαφωνία. Το πρόβλημα είναι συνθετότερο και αφορά το πραγματικό έδαφος ανάπτυξης νέων ιδεών. Και επειδή οι νέες ιδέες ξεπηδούν σε κάθε κρίση το δικό μας καθήκον είναι να δούμε το πραγματικό υπόβαθρο ανάπτυξης και εφαρμογήςτ ους. Ως προς αυτό δηλώνω αδαής περί πιθανού μοντέλου «Ερντογάν».
Stergie
Στις περίπλοκες κοινωνίες της Μ.Ανατολής (μεγάλος αγροτικός πληθυσμός,μεγάλοι κρατικοδιαιτοι τομείς,ασθενικές μεσαιες τάξεις κλπ) είναι δυνατόν να δούμε "Ισλαμικές" οικονομικές δομές (ισλαμικές-ηθικές τράπεζες,συναιτερισμοί κλπ) ΟΧΙ κατ'ανάγκη σε αντικατασταση υφιστάμενων δομών,αλλα ως οι δομές που θα δημιουργηθουν περαιτέρω.
Στη Αιγυπτο ήδη γίνεται,η ισλαμική διασπορά οργανώνεται πολύ δυναμικά πανω σε αυτές τις δομές κλπ κλπ.
Αυτήν την δυναμική (συμπληρωματική ή ας πούμε την δομή μιας επερχομενης ανάπτυξης) θα μπορούσα να δω ως μέλλον σε μερικές Ισλαμικές χώρες.
Ο Νασερισμός ή άλλες κρατικοδιαιτες δομές είναι αδύνατον να επανέλθουν.
lls καλη σου μέρα,
χωνεψα και τον μπακαλιαρο σκορδαλια, χωνεψα και τις εθνικοπατριωτικές παράτες, και ακομα η Ινδή σου μου χαμογελάει αισθησιακά.
Ελα, αντε, ο λαός σου ζητάει καινουργιο θέμα, ουκ επι ...μπακαλιαρω μόνω ζήσεται άνθρωπος.
Καλή και πιστη αναγνωστρια
Ο ιστολογος είναι θυμα συγκυριών που έχουν αφαιρέσει απο τον περιορισμένο εγκέφαλο του,και τα τελευταία υπολείματα ενέργειας που είναι απαραιτητα για την κατάθεση και της πιο μικρης αναρτησης.
Μεταξύ μας μάλλον με φορτωσες με αγχος....καθώς δεν συνελαβα ποτέ το LLS να έχει και τον ρόλο χωνευτικού!!!!!Μα καλα ποιος πηρε τις σόδες απο το ψυγείο???
H δική μας συνεισφορά για την καλύτερη κατανόηση της σχέσης μας με το ισλάμ, περιορτίζεται στην αναδημοσίευση ενός κειμένου ΄με τον τίτλο: "Περί του ισλάμ", όπου έχουμε και λινκ προς τα 'δω:
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/02/islam/
Ποντο και Αριστερα
Ευχαριστω για την συνεισφορά.Ειναι τοσο εμπεριστατωμένη που θα την αδικήσω με μια προχειρη ματιά.
Στα υπ'οψιν
Καλη συνέχεια
Στη συζήτηση αυτή μπορείτε να δείτε πώς βλέπει ο μουσουλμάνος τον δυτικό κόσμο, αλλά και το αντίθετο. Η συζήτηση γίνεται ώρες-ώρες έντονη...
http://expaganus.wordpress.com/2008/11/25/expaganus-moslem-apologists
Expaganus
Ευχαριστω γοα την προσκληση να δω την σχετική συζητηση
Τα παράδοξα του Κορανίου;
http://alialyunani.wordpress.com/2013/04/26/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%BF%CF%85/
Τζιχάντ και οι αρχές πολέμου στο Ισλάμ
http://alialyunani.wordpress.com/2009/01/07/%cf%84%ce%b6%ce%b9%cf%87%ce%ac%ce%bd%cf%84-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ad%cf%82-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%ad%ce%bc%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%ce%bb%ce%ac%ce%bc/
Η αλήθεια για τις μάχες του Ισλάμ
http://alialyunani.wordpress.com/2009/01/15/%ce%b7-%ce%b1%ce%bb%ce%ae%ce%b8%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%b9%cf%82-%ce%bc%ce%ac%cf%87%ce%b5%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b9%cf%83%ce%bb%ce%ac%ce%bc/
Τρομοκρατία και επιθέσεις αυτοκτονίας
http://alialyunani.wordpress.com/2013/05/24/%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%ba%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%b8%ce%ad%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf%ce%ba%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%af/
Δεν μπορείς να θεωρηθείς Μάρτυρας!
http://alialyunani.wordpress.com/2013/11/10/%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%bd%ce%b1-%ce%b8%ce%b5%cf%89%cf%81%ce%b7%ce%b8%ce%b5%ce%af%cf%82-%ce%bc%ce%ac%cf%81%cf%84%cf%85%cf%81%ce%b1%cf%82/
Ali
Ευχαριστω για το υλικό.Εστω και μετα 5 χρόνια από την ανάρτηση εχει την αξία του διαλόγου
Post a Comment