Ο ψευδοριζοσπαστικός χαρακτηρας του Ελληνικου Ομπαμισμου

Η παγκόσμια οικονομία βυθίζεται που από και να την δεις είναι τερατώδης.Η ανεργία αυξάνει παντού,δεν διαφαίνονται σημάδια ανάκαμψης ,και οι πολιτικές πρωτοβουλίες μάλλον δεν προσφέρουν σημάδια αναστροφής (αν και αφήνεται να εννοηθεί ότι μάλλον σκοπευουν να προλάβουν μια κατακλυσμιαία κατάρρευση που δεν είναι εκτός σεναρίων)
Καθώς εξελισσεται προς το χειρώτερο μας προσφέρονται και οι αντιστοιχες θεωρίες που την εξηγούν και ψηλαφούν πιθανές πολιτικές εξόδου.
Πριν συνοψίσουμε τα βασικά πλεγματα ιδεών που διακινούνται ως εργαλεία κατανόησης της συγκυρίας.
Το πρόβλημα είναι ότι επειδή το φαινόμενο είναι μιας πλανητικής κλίμακας, αναγκαστικά όλες οι θεωρίες κινούνται σε ένα υψηλό επίπεδο αφαιρεσης,με εγγενείς δυσκολίες εμπειρικής επαλήθευσης.Μπορείς να μιλάς για τις αιτίες της κρίσης ,από μια ιδεολογική θέση και τελικά να προσφερεις μια συνεκτική διαπραγμάτευση , συμβατή με την αρχική σου εκκίνηση . Οι θεωρίες κινούνται σε ένα σχεδόν επιπεδο ταυτολογίας
Ας δουμε τις βασικές οπτικές ,πολύ χοντρικά ,έτσι για να συνενοηθούμε,γιατί στην υπόθεση αυτή τα σενάρια είναι πολλά.

Οι διακριτές αναλύσεις

Α.-Η Μαρξιστική
Σύμφωνα με την μαρξιστική ανάλυση,ανεξαρτητα απο τεχνικές αρρυθμίες,η ουσία της κρίσης είναι η υπερσυσωρευση κεφαλαίου,που διογκωνεται (συμφωνα με την θεμελιώδη μαρξιστικη προυπόθεση) μόνο από την μισθωτή εργασία.Το κεφάλαιο έχει εξαντλήσει τις καταναλωτικές δυνατότητες των εργαζομένων,και πέφτει στον δαιμονικό φαύλο κύκλο της φύσης του.Αντλεί ενέργεια απο τους εργαζόμενους,για να διογκωνεται αενάως αλλα αφου τους εκπτωχευει δεν μπορεί να αναπαραχθεί με τους ίδιους ρυθμούς και βραχυκυκλώνει.Αποτέλεσμα αυτοκαταστρεφεται ,αλλα ταυτόχρονα διαλύει τους εργαζόμενους,που δεν είναι παρα αναλώσιμος παράγοντας παραγωγής.(περισσότερα βεβαίως στον Ριζοσπαστη,την Αυγή,το περιοδικο Θέσεις κλπ)
Β.-Η Μονεταριστική
Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή,οι οικονομικές κρίσεις προέρχονται από λάθη της κεντρικής εξουσίας που διαχειρίζεται την αξία του χρήματος.Οι αγορές είναι ικανές να αυτορρυθμιστούν αλλά οι κεντρικοί τραπεζίτες κάτω από πολιτική πίεση και απο τον φόβο προσκαιρων κοινωνικών αναστατωσεων,δεν αφήνουν το χρήμα να λάβει την πραγματική του αξία,(μέσω του μηχανισμού αγοράς) ,και δημιουργούν στρέβλωση.Η στρέβλωση στην αξία του χρήματος οδηγέι σε λάθος επενδύσεις που δεν βρίσκουν καταναλωτές. Η Fed την περίοδο Greenspan έδωσε φθηνό χρήμα,ταυτόχρονα επιδότησε φθηνά οικιστικά δάνεια,έτσι ωστε η αξία του δολλαρίου παραμορφώθηκε.Το παραμορφωμένο αξιακά δολλάριο,διαμορφωνει στρεβλές συνθηκες επενδυτικών επιλογών και τα αποτελέσματα είναι τραγικά (περισσότερα στις παρεμβασεις Ανδριανόπουλου,Ayn Rand Institute, κλπ)
Γ.-Η Ελεγκτική ανεπάρκεια
Σύμφωνα με την ανάλυση αυτή,η παγκοσμιοποίηση των αγορών χρήματος ,δημιουργησε μια νέα ανεξέλεγκτη σφαίρα συναλλαγών έξω από οποιαδήποτε ρύθμιση ή έλεγχο.Κεντρικό ρόλο έχει παίξει η υστέρηση διεθνων ελέγχων,οι νησίδες αυθαιρεσίας (off shore) , και η τεχνολογία πληροφορικής που προσέδωσε στις παγκόσμιες αγορές το στοιχείο της ταχύτητας ως αυτόνομο παράγοντα κρίσης.
(περισσοτερα στις παρεμβασεις Soros,Krugman,Obama,Brawn )
Στον ιστόκοσμο κυκλοφορουν κυρίως μαρξίζουσες απόψεις ,που όμως περιβάλλονται από ηθικολογικές ή «αρμονικές» προσεγγίσεις που έχουν περίπου ως εξής.
Η κρίση αποδεικνύει ότι ζούμε σε ένα κόσμο αδικίας,και η υποτιθέμενη και υπεσχειμένη αρμονία (από ποιόν άραγε;) δεν υπάρχει.Καλά να πάθετε εσεις οι κωλοκαπιταλιστες,και το σύστημα σας.Διαλύστε το εδω και τωρα ,και αν ενωθούμε όλοι οι ηθικοί εργαζόμενοι ,ο άλλος κόσμος θα αναδυθεί.Ολοι στους δρομους ξυπνηστε!!!!
Σε αυτές περίπου τις συντεταγμένες κινείται η δημόσια συζήτηση.
Ας δουμε όμως και τις προκρινόμενες λύσεις

Οι προτεινόμενες λύσεις

-Η Μαρξιστική και αριστερη πρόταση,εντοπίζει την προσοχή της στην υπεράσπιση όλων των δικαιωμάτων και κατακτήσεων βιωτικου επιπέδου των εργαζόμένων, την οποία όμως παρουσιάζει και ως λύση του προβλήματος.Δηλάδή φθηνό χρήμα,όχι απολύσεις,υψηλά επιδόματα ανεργίας.Στην προσέγγιση αυτή η ανθρωπινη εργασία έχει αυταξία ,και κάθε πολιτική πρέπει και μπορεί να εξασφαλίζει εργασία για όλους. Καθώς όμως η καπιταλιστική οικονομία δεν εξασφαλίζει την εργασία,οι εργαζόμενοι καλούνται στην σχετική πολιτική διαπάλη που θα ανατρέψει τους θεσμικους συσχετισμούς.
-Η Μονεταριστική δίνει βάση στην εξυγίανση της αγοράς χρήματος,που θα βρει την άριστη αξία του,αν οι κεντρικοί τραπεζίτες σταματήσουν τις επιδοτήσεις,τα bail out.Οι χρεοκωπείες είναι αποδεκτες με όλες τις συνέπειες.Ταυτοχρονα συνέχιση των μέτρων περιορισμού σπατάλης στην κρατική οικονομία ,ιδιωτικοποιήσεις.κλπ.Η μηδενική ανεργία θεωρείται απραγματοποίητη,η δε πρόσκαιρη διόγκωση της είναι αποδεκτή ,ως παρεπόμενο της βασικής μέριμνας για την εξασφαλιση της ισορροπίας του χρήματος.Η ιδιαιτερότητα της μονεταριστικής προσέγγισης είναι οτι ουσιαστικά έχει την μορφή έγκλησης προς την FED και την Αμερικανική κυβέρνηση ,καθως η ισορροπία του δολλαρίου είναι τελικά αυτή που καθορίζει την παγκόσμια οικονομία
- Στο πλέγμα ιδεών της ελεγκτικής ανεπάρκειας στην ουσία προκρίνεται η με κάθε θυσία σταθεροποίηση ,και απο εκει και πέρα,διακινούνται πολλαπά σενάρια επιβολής των πιο αυστηρών ελέγχων.Προκρίνεται η πάση θυσία διατήρηση των πιστωτικών συστημάτων,και από εκεί και πέρα η διάσωση επιλεγμένων τομέων της οικονομίας. Ε
Μπορούμε με ασφαλεια να πούμε οτι οι ιδεες αυτές έχουν παγκόσμια απήχηση και σχηματίζουν ένα αστερισμό πολιτικών που συμβατικά ας ονομάσουμε ως Ομπαμισμό.
To πρόβλημα ,με την σχολή είναι ότι είναι περικλείει μια μεγάλη σειρά τεχνικών διευθετήσεων ,για τις οποίες όλοι αισθάνονται κοντά, αλλά μπορεί να βρεί δεκάδες λόγους ,όπου εκ των υστέρων ,θα αποδείξουν το πιθανό λάθος.πχ λάθος ευρωπαικά επιτόκια,αργοπορίες στους G-20,έλλειψη πολιτικής ηγεσίας,ταλαντεύσεις για τον προστατευτισμό, κλπ..Δηλαδή έχουμε ένα μίγμα πολιτικών και τεχνικών επιλογών που διαμορφώνονται εν παραλλήλω.
Μια βασική τομή
Σε αυτό περίπου το τριαφασικό πλέγμα διακρίνουμε μια βασική τομή.
Η τομή έχει σχέση με τον βαθμο και τον τρόπο ενσωμάτωσης της έννοιας της πολιτικής κρίσης στην κάθε μία από τις προσεγγίσεις.
Υπάρχει ένα θεμελιώδες ζήτημα
Πως η κοινωνική κρίση στην διεσταλμένη της μορφή ,ενσωματώνεται ως συστατικό των προτεινομένων λύσεων;
Είναι φανερό πως ο γενικευμένος παγκόσμιος Ομπαμισμός έχει μια βασική επιλογή
Περιορισμός εδω και τώρα όλων των πιθανοτήτων μιας γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης.Αυτή είναι η άρρητη βασική επιδίωξη της οποίας οι προτεινόμενες πολιτικές είναι απλές εκφράσεις.
Ο Ομπαμισμός λειτουργεί ως πυροσβέστης που γνωρίζει οτι η πυρκαγιά αν ξεφύγει από έλεγχο θα τα κάψει όλα,ενω σβήνει μικροεστίες και προσπαθεί να επινοήσει ένα αντιπυρικό υλικό που θα αποτρέψει την ολική ανάφλεξη
Γι’αυτο και ο Ομπαμισμός προβάλλει όλες τις τεχνικές του ικανότητες (μαζεύει όλους τους καθηγητές των ΗΠΑ) βασίζεται σε τεχνικο-διαχειριστικές κατευθύνσεις και διαμορφώνει μια παγκόσμια αντζεντα κατάλληλη για φοιτητές οικονομίας και δυσνόητη για πολίτες.
Ποιος μπορεί αλήθεια μπορεί να διακρίνει με ακρίβεια διαφορά τεχνικών ή πολιτικών στην ρητορία των Σαρκόζυ,Μέρκελ,Μπραουν;
Οι διαφορές τεχνικής και πολιτικής είναι τόσο δυσδιάκριτες που γίνονται αντιληπτες μόνο από ειδήμονες.Η πολιτική τεχνικοποιείται.
Το οξύμωρο είναι ότι τόσο η κλασσική μαρξιστική όσο κλασσική μονεταριστική σχολή μοιράζονται μια κοινή στάση:Μια σχετική εξοικείωση με σενάρια δυνητικής κοινωνικής αναστάτωσης.
Οι μεν μαρξιστικές προσεγγίσεις προδιαθέτουν την κοινή γνώμη για μια προετοιμασία πολιτικών αγώνων ,οι δε προτάσεις για την έξοδο από την κρίση έχουν πάντα την υποσημείωση ,της στήριξης αυτών των πολιτικών απο τους ενεργοποιημένους πολίτες.
Οι μονεταριστικές προδεγγίσεις αποδεχονται την προσκαιρη αύξηση της ανεργίας,κλείσιμο επιχειρήσεων ,συνθήκες μερικής πρώσης βιωτικού επιπέδου για κάποιους ,εν «γνωσει των συνεπειών».
Βέβαια η οτπική της αναστάτωσης είναι διαφορετική.
Η αριστερά λέει «να οι πολιτικές συνέπειες του καπιταλισμού,και ας ετοιμαστούμε για αγώνες» ενω οι μονεταριστικές αντιλήψεις λένε «οι κοινωνικές αναστατώσεις είναι προσωρινές,και τελικά δεν τελειώνουν ποτέ.Μόλις η οικονομία ανακάμπτει αυτές περιορίζονται».

Ο ενδογεννής Ομπαμισμός της ελληνικής κοινωνίας

Δεν θέλει και πολυ φιλοσοφία ότι μια οικονομία με
-Χρέος και έλλειμα ισοζυγίου πληρωμων ως ποσοστό του ΑΕΠ σε επιπεδα ρεκόρ
-Ασθενείς και επισφαλείς εισροές συναλλάγματος (4/9 ναυτιλιακό,3/9τουριστικό,2/9 εξαγωγές)
-Περίπου 1,0 εκ μισθωτών σε ατομικές επιχειρήσεις χαμηλής ή ανυπαρκτης τεχνολογίας 1-5 ατόμων
-Περίπου 1,3 εκ μισθωτους εργαζόμενους στο ευρύτερο δημόσιο με ανυπαρκτη λογοδοσία και παραγωγικότητα επιπέδου γεναιόδωρου τσιγγούνη.
-Μαύρη οικονομία που παράγει καταθέσεις ρεκόρ (170 δις Ευρω)
είναι σαφές ότι θα κινηθεί εντός μιας «συνωμοσία της συναίνεσης».
Η ελληνική οικονομία είναι πολυ «ρηχή» για να αντέξει τομές,η ελληνική κοινωνία πολύ παραδοσιακή για να ακούσει νέα μηνήματα,η κοινωνία πολιτών ασθενέστατη για να υποστηρίξει αλλαγές.
Αναγκαστικά λοιπόν κινούμαστε σε μια διαδρομή αμύνης τύπου Ομπάμα,όπου όλοι κινούνται εντός τεχνικών διαφορών.Οποιος βρει πραγματικές θεμελιακές διαφορές,που μπορούν να πυροδοτήσουν εξελίξεις ας ιστοσφυρίξει.
Το πρόβλημα είναι ότι η κομματική διάταξη παριστάνει κάτι άλλο από αυτο που πραγματικά είναι.
Ο ρόκερ διαφημιστής Καρατζαφέρης ,παριστάνει τον βαλκάνιο Χαίντερ,με άρωμα θυμιατού.

Ο μεγάθυμος Καραμανλής παριστάνει τον θείο του,αλλα του λείπουν τα φρύδια
Ο προσηνής Γιώργος παριστάνει τον Γιόσκα Φίσερ με δεκαπέντε χρόνια καθυστέρηση
Ο ευέξαπτος Αλαβάνος παριστάνει τον Ανδρέα του 77 ,αλλα δεν έχει ουτε Τζουμάκα ουτε Ακη.
Η σταθερή Αλέκα,φλερτάρει με την επανάσταση ,αλλα τον Δεκέμβριο τα «χρειάστηκε» με την ανεξέλεγκτη πιτσιρικαρία,φαντάσου να εξεγερθουν και οι λαθρομετανάστες τι θα πάθει.
Μεταξύ μας και να μην υπάρχει ο Χουσείν και η Μισέλ θα τον είχε εφεύρει η ελληνική δημοσιότητα.Η υπερβατική μεταπολιτική προσωπικότητα που θα διευθετήσει τα πράγματα είναι το «υπέρτατο αντικείμενο του πόθου» μας .

Ο ψευδοριζοσπαστικός χαρακτήρα του Ελληνικού Ομπαμισμού

Οι ριζοσπαστικές παραδώσεις στο πλαίσιο των καπιταλιστικών φιλελευθερων δημοκρατιών δυτικού τύπου είναι δύο.
Ο μαρξισμός και ο φιλελευθερισμός
Και οι δύο ενσωματώνουν το στοιχείο της δυναμικής αλλαγής .
Απαντουν βέβαια σε διαφορετικά ερωτήματα
Ο μαρξισμός διατυπώνει μια συνεκτική κριτική θεωρία της κοινωνίας ,με στόχο την αναδιάταξη της θέσης των μισθωτών στην παραγωγή και τα πλεονάσματα της
Ο φιλελευθερισμός διατυπώνει μια ριζική αντίρρηση για την έκταση του κράτους και όλων των θεσμων υποχρεωτικών συναλλαγών και μεταφυσικών υποταγών.
Στην ελληνική κοινωνία δεν τίθεται κανένα τέτοιο ερώτημα.
Η μισθωτή εργασία έχει υπερκερασθεί από κάθε φύσεως κρατικοδίαιτο μερικό συμφέρον εντος αριστεράς
Το κράτος εκτός από το 50 % του ΑΕΠ,έχει απορροφήσει και συνεχως απομυζά όλη την θετική ενέργεια που παράγει αυτή η κοινωνία.
Αν το κεφάλαιο στην μαρξιστική ανάλυση λόγω κρίσης αυτοκαταστρέφεται ,καταστρέφοντας τον εαυτό του και τους εργαζόμενους,ομοίως το υπερτροφικό κράτος καταλύει όσους ζωτικούς χώρους ευρίσκονται εκτός επιρροής του.
Οι συντεχνίες,οι παραδώσεις ,τα ατυπα πλέγματα είναι πολυ πιο ισχυρά από τα ασθενη ιδεολογικά ρεύματα .Γι’αυτό και διασχίζουν εγκάρσια το πολιτικό σύστημα.
Ετσι λοιπόν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα θα αναπαυθουν στις εκδοχές του Ομπαμισμού.
Δεξιοί,κεντρώοι,αριστεροί,ακροαριστεροι Ομπαμιστες ενωθείτε!!!