Τα τελευταία αποτελέσματα για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα παρουσιάζουν ένα αδιαμφισβήτο εύρημα.Οι κοινωνίες που παρουσιάζουν τον μεγαλύτερο βαθμό εγγυημένων εισοδημάτων και κοινωνικής μέριμνας διαθέτουν πολύ ανταγωνιστική οικονομία και μέγιστο καταγραφόμενο πλούτο.Οι λεπτομέρειες εδώΟι φτωχότερες χώρες έχουν τους χειρώτερους συντελεστές ανισότητας.Αν το ζήτημα των εγγυημένων ειδοδημάτων δεν είναι προεκλογικό τρίκ,τότε η διαχείριση του πρέπει να είναι πολύ δυναμική.Δηλαδή αναζητείται η μέγιστη κοινωνική εξισορρόπηση εντός μιας οικονομίας που αναπτύσσεται,αλλιώς στραβοκοιτάζουμε προς κοινωνίες μιας άλλης δυναμικής.
Τι γίνεται όμως αν ο πλούτος που εισρέει,και άρα έστω εμμέσως συμβάλει στην δυνατότητα διανομής,είναι άυλος δυναμικός και ταλαντευόμενος;
Μια οικονομία σαν την Ελληνική,πως θα συμπεριφερθεί προς τον «εαυτό» της οταν αυτός δεν είναι γειωμένος;
Ας δούμε μια νεοελληνική παραδοξότητα
Η μεγαλύτερη πηγή συναλλάγματος στην χώρα το 2008 ήταν το ναυτιλιακό συνάλλαγμα.Περίπου 18 δις ευρώ.
Ο χώρος της ναυτιλίας είναι όμως κυριολεκτικά αφορολόγητος .Σωστά ο Σύριζα επισημαίνει την ασυλία εφοπλιστικου κεφαλαίου (θεση 11).
Ταυτόχρονα είναι ένας κλάδος με οριακή συνεισφορά στην απασχόληση.Μόλις 36,000 (αλήθεια με συνεχείς αυξήσεις) δηλαδή περίπου το 0,8 % του συνολικού εργατικού.Λεπτομέρειες στην εκθεση ΙΝΑ ΓΣΕΕ (σελίδες 351-361)
Δηλαδή ένας κλάδος που συμμετέχει κατά 0,8 % στην απασχόληση,δεν φορολογείται συμβάλει στο 35 % του συναλλάγματος ,και περίπου στο 5 % του συνολικού ΑΕΠ.
Για να το πούμε λίγο ωμά, αν διανοηθούμε την οικονομία ως «όλο» τότε η κατάσταση μας δεν είναι και τόσο απλή .Μέρος του πλούτου που εισρέει προέρχεται από μια απόλυτα διεθνοποιημένη δραστηριότητα,εκτός οιουδήποτε φορολογικού ελέγχου ,με μικρή συμβολή στην απασχόληση,και παρα ταύτα στηρίζει τοι καχεκτικό ισοζύγιο.
Ο οποιοσδήποτε νουνεχής πολίτης αυτής της χώρας προφανώς δεν θα ήθελε καμιά δεκαπενταρία δις ευρώ να εξαφανίζονται από την οικονομία.Απο την άλλη ο όρος ύπαρξης και ανάπτυξης αυτού του πλούτου είναι ακριβώς η αποκόλληση του από οποιονδήποτε κρατικό εθνικό έλεγχο.
Αυτό είναι και το παράδοξο ιδιόρρυθμο της ελληνικής οικονομίας.
Είναι αρκετά αναπτυγμένη και διεθνοποιημένη έτσι που συμφέρει (για το συμφέρον των εργαζομένων) να παραμένει εντός των ροών του παγκόσμιου καπιταλισμού,αλλα δεν έχει κανενός είδους θεσμική προετοιμασία για να ορίσει αυτήν την ιδιαιτερότητα.
Βρισκόμαστε πραγματικά αμήχανοι,και αυτό φαίνεται στην αφασία των κομμάτων εξουσίας ,και όλων όσοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.
Και όχι τίποτα ψηφίζουμε σε τρεις μέρες......
Posts
8 comments:
Φίλε Left Liberal Synthesis,
Γράφεις σε κάποιο σημείο: «Είναι αρκετά αναπτυγμένη [η ελληνική οικονομία] και διεθνοποιημένη έτσι που συμφέρει (για το συμφέρον των εργαζομένων) να παραμένει εντός των ροών του παγκόσμιου καπιταλισμού, αλλα δεν έχει κανενός είδους θεσμική προετοιμασία για να ορίσει αυτήν την ιδιαιτερότητα».
Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από την καθολική υπαγωγή της εργασίας στο κεφάλαιο που υποχρεώνει τους εργαζόμενους να γίνονται συνήγοροι των αφεντικών τους. Έτσι, οι εργαζόμενοι στου Λαναρά διαδήλωναν για να ενισχυθεί με δημόσιο χρήμα η επιχείρηση και οι υπάλληλοι του Βωβού για να κτιστεί το Mall στο Βοτανικό. Και είναι ένα σημείο όπου φαίνεται ότι δεν ισχύει αυτό που έλεγες στο προηγούμενο ποστ στον @Greek Rider («Ο φιλελευθερισμός - αντικρατισμός ειναι αντικαπιταλισμός»).
Τα λέμε.
Left G 700
Φοβάμαι οτι δεν έχεις συλλάβει την αντιφατικότητα,και αντιλαμβάνεσαι τα πάντα γραμμικά.
Το μη ελεγχόμενο ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ με μικρή συνεισφορά στην εργασία ,εφοπλιστικό κεφάλαιο εισρέει 15 δισ ευρω στην αγορά.Ειναι οδυνηρή αντίφαση.
Αν μου βρεις μια αριστερά που δεν ενδιαφέρεται για αυτόν τον πλούτο ευχαρίστως θα το μάθω.Τώρα πως μπορούμε να οικειοποιηθούμε αυτόν τον πλούτο ευχαρίστως θα αναμένω.
Με απλά λόγια δεν υπάρχει εύκολη απάντηση ,και ευχαρίστως αναμένω
Για τα περί Λαναρά έχω αναφερθει εκτενέστατα και είναι οντως παράδειγμα κρατικοδίαιτου καπιταλισμού.Ωστόσο ο τρόπος που αναφερεσαι για τους εργαζόμενους σε αυτόν είναι ο τυπικός τρόπος του κρατικιστικού αντικαπιταλισμού.
Η λύση δεν είναι η κρατικοποίηση αλλά η αυτοδιαχείριση εντός αγοράς.
Για τα θέματα αυτά και την σημασία της αγοράς ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μονοσήμαντα υπερ των ισχυρών έχω αναφερθεί εκτεταμένα και θα συνεχίσω.
και τι θα γίνει εαν φορολογηθεί το εφοπλιστικό κεφάλαιο?
Συμφέρει ή δεν συμφέρει?
Ποια είναι τα αρνητικά και ποια τα θετικά?
φιλικά
Γιάννης
Γιάννη
Απλως συμμερίζομαι το ερώτημα σου.
Δεν έχω απάντηση ,δυστυχώς.Οι λόγοι ευνόητοι προφανείς....και αναλύονται ήδη.
Είπαμε ιδιορρυθμίες χωρίς απλές απαντήσεις
Πάντως εαν αφήνουμε τα πράγματα έτσι και δεν φορολογούμε κέρδη και εταιρείες ίσως είναι καλύτερα να υιοθετήσουμε την πρόταση του Καρατζαφέρη για την εισροή του ναύρου χρήματος...
keep on my friend
Γιάννης
Γιαννη
Οχι βέβαια.
Γιατι τότε θα πρέπει να δεχθούμε όλες τις μορφές πλούτου (πορνεία,ναρκωτικά)
Απλώς χρειάζεται μια φοροτεχνική επινόηση που εγω τουλάχιστον δεν εχω δει.
Φίλε Left Liberal Synthesis,
Δεν σχολιάσαμε το σύνολο του ποστ. Σχολιάσαμε ένα συγκεκριμένο σημείο στο οποίο μιλάς για κοινά συμφέροντα εργαζομένων και ιδιωτών εργοδοτών. Σχολιάσαμε δηλαδή την οπτική γωνία με την οποία προσεγγίζεις το συγκεκριμένο ζήτημα. Αν δεν κάνουμε λάθος είναι η οπτική γωνία της συνεργασίας των τάξεων, της συναίνεσης και της «κοινής μοίρας». Εμείς θυμίσαμε απλώς την Μαρξική προσέγγιση. Συνεπώς νομίζουμε ότι άδικα μας καταλογίζεις απλοποιημένη και γραμμική σκέψη. Ιδίως το πρώτο, δλδ ότι δεν συλλάβαμε την αντιφατικότητα. Πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι κάτι τέτοιο, όταν αναφερόμαστε στην τραγική αντίφαση, άνθρωποι που υφίστανται εκμετάλλευση να υπερασπίζονται τα συμφέροντα των αφεντικών τους;
Συμφωνούμε βέβαια απολύτως στο ότι δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Πριν όμως από το ψάξιμο των απαντήσεων νομίζουμε ότι προηγείται η διατύπωση και ο ορισμός των ερωτήσεων. Ελπίζουμε να μη το θεωρείς κι αυτό απλοποιημένη και γραμμική σκέψη.
Τα λέμε.
Left G700
Μένουμε στο τελευταιο σχόλιο σου ,γαι το οποίο προφανως συμφωνούμε
Post a Comment