Με λένε Στέλιο

Με λένε Στέλιο
Γεννήθηκα το 1957 σε ένα χωρίο της Πελοπονήσσου.
Οι γονείς μου αγρότες ,μετακόμησαν στην Αθήνα.
Σπούδασα σε μια μέση τεχνική σχολή ,και έγινα ηλεκτρολόγος.
Αμέσως μετά τον στρατό νωρίς βρήκα δουλειά μόνος μου,στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά,και οργανώθηκα στο σωματείο.
Απο το σωματείο εργαζομένων ,συνδέθηκα με το Πασόκ ,και οργανώθηκα.
Ταυτόχρονα αρχίζει η κατάρρευση του Ναυπηγείου.
Απεργίες ,αγώνες αλλά το μέλλον δύσκολο
Με την παρέμβαση βουλευτή του Πασόκ βρέθηκα στην ΕΥΔΑΠ.
Σήμερα στα πενηνταδύο μου έχω εξελιχθεί στη ιεραρχία,και έχω ένα μισθό διπλάσιο από τον μπατζανάκη μου καθηγητή στο λύκειο.Μάλιστα του κάνω πλάκα.Αλλά και οι ώρες δουλείας είναι καλές.Οταν δεν έχω βάρδια είμαι στο σπίτι στις 2.
Με τα ένσημα μου μπορώ να βγω στην σύνταξη σε ένα χρόνο ,αλλά κάθομαι γιατι κτίζω το σπίτι μου στο χωριό και έχω ανάγκη
Με λένε Στέλιο
Γεννήθηκα το 1957 σε ένα χωριό της Α.Μακεδονίας
Οι γονείς μου νοικοκυραίοι αγρότες που έμειναν στο χωρίο
Μετά το γυμνάσιο και τον στρατό ,ασφυκτιούσα στο χωριό και έφυγα για Αθήνα
Βρήκα γρήγορα δουλειά ως πωλήτης Τροφίμων ,και δούλεψα 10 χρόνια με καλές αμοιβές.
Αυτοκίνητο της εταιρείας,ελευθερία κινήσεων ,καλά μπόνους
Στην δεκαετία η εταιρεία αναδιαρθρώθηκε και ο καινούργιος διευθυντής πωλήσεων,δεν με πήγαινε καθόλου.Παρότι έφερνα τους τζίρους όλο γκρίνιαζε.
Τσαντίστηκα και με εμπιστοσύνη στον εαυτό μου άλλαξα εταιρεία.
Λάθος
Ποτέ δεν ξαναβρήκα τις ίδιες συνθήκες δουλειάς
Μέσα σε δέκα χρόνια άλλαξα πέντε δουλειές.Η ένταση μου προκαλούσε περισσότερα νεύρα,και δεν ξέρω γιατί τα πράγματα χαλάσαν
Απο την μανούρα απέκτησα καρδιολογικά προβλήματα.
Πριν δυο χρόνια κόντεψα να πεθάνω.
Επαθα μια ανεπανόρθωτη αρτηριακή βλάβη,που με καθιστά σχεδόν ανάπηρο.Προσπαθώ να βγάλω μια αναπηρική σύνταξη.
Σκατά!!!!
Μα τι διάλο λάθος έκανα;
Η μάλλον τι δεν έκανα;
Με τον Στέλιο που παίζουμε πρέφα το απόγευμα,ξεκινήσαμε σχεδόν μαζί.