Καλε κυρια Trier γιατι φορούσες ανάποδα τα μποτάκια του Lars;

Οτι ο Trier ειναι μια kινηματογραφικη ιδιοφυια δεν χωράει αμφιβολία.Στον «Aντιχριστο» όμως δημιουργει μια ιδιοφυη μπαλαφαρα ,ενα διανοητικο ανεκδοτο ,που ειναι τόσο αιωρουμενο τόοσο κωμικοτραγικο πολυ σκεφτεσαι οτι μαλλον ο τύπος σπαει πλακα.
Μιλαμε για χοντρη πλακα με ισχυρες δοσεις εκλεπτισμένου μισογυνισμου.
Οι υποτιθεμενες σκηνες βιας ειναι λιγες και μικρες ,και μαλλον προωθουνται για διαφημηση.
Το στορυ μπαζει απο την αρχη.
Γιαλαντζί ψυχαναλυτής σωζει την γυναικα του απο την φαρμακοθεραπεια,κανοντας της ψυχοθεραπεία.Μα καλά ψυχανάλυση απο κασέτα «ανευ διδασκάλου» είχε μάθει;Ουτε στην Θρασκιά δεν ακουστηκε ψυχαναλυση στην ερωμενη σου.
Ασε που ο βλακας δεν ηξερε πως η δικια του ειχε παρατησει την διατριβή της Τι στο καλο στο σπιτι μονο για λογαριασμούς ΕΥΔΑΠ μιλαγανε;
Τελος παντων αφου προσπερασουμε τα σεναριακα γιατι υποτιθεται η ταινια μπορει να ειναι και συμβολικη κοιταμε και τα βαθυτερα
Ολη η ταινια περιστρεφεται γυρω απο την γυναικα.
Η οποια ομως εχει το κακο της χαλι.
Αφηρημενη μαμα,παπουτσωνει αναποδα τον γιο της, τριπαρει με το θεμα της διατριβής της (που συμπτωματικά ονομαζεται γυναικοκτονία) , αφου τα παιρνει αναποδα, πακτωνει τον Γιαλαντζί ψυχαναλυτη για να σουρνεται,ριχνει και ενα αυτοακροτηριασμό για χώνεψη.
Το κόλπο είναι πως το ταργελαφικό στόρυ μας παρουσιάζεται μέσω της πιο εκλεπτισμένης και ιδιοφυούς κινηματογραφικής γλώσσας.
Δημιουργείται ένα κινηματογραφικό σύμπαν πολλαπλών συμβολισμών ,εικαστικών αριστουργημάτων,για να διακινίσει ενα προβληματισμό επιπέδου ψυχανάλυσης «Μανίνα»
Ας πούμε ότι παίρνεις το καλύτερο μάγειρα του κόσμου,και αυτός με τα καλύτερα υλικά φιάχνει μια σκέτη μακαρονάδα.Κρίμα τα υλικά,το εστιατόριο ,ο χώρος, η ατμόσφαιρα.Ο υπερμάγειρας ασχολείται με κοινοτοπίες.
Ο ταινία αφιερώνεται στον Ταρκόφσκι.
Καλά και εγω αφιερώνω την ανάρτηση στον Παπαδιαμάντη.Τι με αυτό;
Στον Ταρκόφσκι η αφηρημένη διαλυόμενη φύση,η μεταφυσική καταρράκωση αντιστοιχεί σε ενα πνευματικό προβληματισμό.Η φύση και η διάνοια συγχρονίζονται στην απαισιόδοξη μεταφυσική.
Ο Trier όμως δανείζεται το σύμπαν αυτό για να προβληματιστεί για την δαιμονική ταλαίπωρη γυναίκα που όμως είναι ενός άλλου κόσμου.
Η ηρωίδα του παραδέρνει εντός του κόσμου ,των συμβολισμών τύπου «Seven»,και ο Trier την τοποθετεί (προσπαθεί) στο σύμπαν της «Νοσταλγίας»
Και η κακομοίρα ταλαιπωρείται,ταλαιπωρεί και τον «σύζυξ» ,ταλαιπωρεί και τους κριτικούς.
Κάτι απο ανεξόφλήτους λογαριασμούς θυμίζει η σύλληψη της ταινίας.
Η μαμά πυροδοτεί τα πάντα και ο άβουλος μπαμπάς απλως αντιδρά,βυθιζόμενος στην μάνα «φύση».Η ένταση αρσενικού θηλυκού ανεπεξέργαστη,πρωτόγοννη,αταβιστική.Το θηλυκό ως φύση,δαιμονικότητα,απροσδιοριστία και το αρσενικό ως απλός παρατηρητής της δαιμονικής ακαταστασίας.Ο φουκαράς τι τουλαχε να πάθει τς τς....
Μώρε τέτοιος πρωτογονισμός μάλλον αποκαλύπτει οτι κάτι σοβαρό τρέχει με την μαμα Trier.
Ρε μήπως του φορούσε τα μποτάκια στραβά;