Μια εκκεντρική ταινία παίζεται στους κινηματογράφους,ο Κυνόδοντας.
Αναπαριστάται μια οικογένεια που ζει σε συνθήκες ολικού εγκλεισμού,σε ένα κατασκευασμένο νοητικό ιδιοσυγκρασιακό σύμπαν.Ο πατέρας έχει επιβάλει μια ειδική γλώσσα ,ένα ιδιόμορφο κώδικα συμπεριφοράς τον οποίο ακολουθούν οι υπόλοιποι εκόντες άκοντες.
Ο «κόσμος» αυτός είναι τόσο εκκεντρικός,τόσο «δικός» τους αλλά ταυτόχρονα δεν είναι παρά μια διαστολή ,μια διόγκωση της κάθε κλειστής ομάδας,της κάθε περιοριστικής συλλογικότητας.
Ο Κυνόδοντας είναι μια κυνική ειρωνική ταινία που δημιουργεί το πιο ξυνόπικρο χαμόγελο για τον ανατροφοδοτούμενο εγκλεισμό ,για τον ναρκισευόμενο αυτοπεριορισμό .
Τα νοηματικά μικροσύμπαντα κατασκευάζονται αλλά στο τέλος προσκρούουν στην ίδια την φύση της ζωής που είναι πλεονασματική εκχειλιστική.Η ταινία είναι εκρηκτικά αισιόδοξη,γιατί η ανατροπή πυροδοτείται απο το ανεξέλεγκτο πλεόνασμα της ζωής.Βλέπεις κανείς δεν μπορει να οργανώσει την υπακοή στην εντέλεια.
Το ότι ένας Ελληνας σκηνοθέτης καταγράφει τόσο πετυχημένα τον ιδιόμορφο κόσμο των απομονωμένων ,δεν πρέπει να είναι τυχαίο.
Κάτι ξέρουμε ως ναρκισευόμενοι ιδιόμορφοι,ως «ανάδελφοι»
Εχουμε την δικιά μας ορολογία τις δικές μας συνήθειες που αναπαράγουν τον κόσμο μας,ως αυτοποιητική αμοιβάδα,και αυτό διασπείρεται ως κανόνας.Οι κοινωνικές ομάδες ζουν σε καθεστώς εγκλεισμού.
Εδω ο Γιανναράς ανακάλυψε την απόλυτη ομοιότητα Μεταξά ,Παπανδρέου και προβλέπει την «απόλυση» του Παπούλια.
Εδώ κάποιος ανακάλυψε συνομωσία κατά της Μακεδονίας και υπέρ των ναρκωτικών από το ίδιο κέντρο
Με κάποιο τρόπο ο Κυνόδοντας είναι μια δηκτική χιουμοριστική κριτική του συντεχνιασμού,της μικροομάδας ,που δεν είναι απαραίτητα μικρή.Το πλήθος των εγκλειομένων δεν παίζει ρόλο,αλλα η συνεκτική συμπεριφορά,η αυστηρή εσωτερική δέσμευση.
Κριτικές για την ταινία¨:Δανίκας , Κατσουνάκη , Κουτσογιαννόπουλος , Τερζής ,Μικελίδης
Αναπαριστάται μια οικογένεια που ζει σε συνθήκες ολικού εγκλεισμού,σε ένα κατασκευασμένο νοητικό ιδιοσυγκρασιακό σύμπαν.Ο πατέρας έχει επιβάλει μια ειδική γλώσσα ,ένα ιδιόμορφο κώδικα συμπεριφοράς τον οποίο ακολουθούν οι υπόλοιποι εκόντες άκοντες.
Ο «κόσμος» αυτός είναι τόσο εκκεντρικός,τόσο «δικός» τους αλλά ταυτόχρονα δεν είναι παρά μια διαστολή ,μια διόγκωση της κάθε κλειστής ομάδας,της κάθε περιοριστικής συλλογικότητας.
Ο Κυνόδοντας είναι μια κυνική ειρωνική ταινία που δημιουργεί το πιο ξυνόπικρο χαμόγελο για τον ανατροφοδοτούμενο εγκλεισμό ,για τον ναρκισευόμενο αυτοπεριορισμό .
Τα νοηματικά μικροσύμπαντα κατασκευάζονται αλλά στο τέλος προσκρούουν στην ίδια την φύση της ζωής που είναι πλεονασματική εκχειλιστική.Η ταινία είναι εκρηκτικά αισιόδοξη,γιατί η ανατροπή πυροδοτείται απο το ανεξέλεγκτο πλεόνασμα της ζωής.Βλέπεις κανείς δεν μπορει να οργανώσει την υπακοή στην εντέλεια.
Το ότι ένας Ελληνας σκηνοθέτης καταγράφει τόσο πετυχημένα τον ιδιόμορφο κόσμο των απομονωμένων ,δεν πρέπει να είναι τυχαίο.
Κάτι ξέρουμε ως ναρκισευόμενοι ιδιόμορφοι,ως «ανάδελφοι»
Εχουμε την δικιά μας ορολογία τις δικές μας συνήθειες που αναπαράγουν τον κόσμο μας,ως αυτοποιητική αμοιβάδα,και αυτό διασπείρεται ως κανόνας.Οι κοινωνικές ομάδες ζουν σε καθεστώς εγκλεισμού.
Εδω ο Γιανναράς ανακάλυψε την απόλυτη ομοιότητα Μεταξά ,Παπανδρέου και προβλέπει την «απόλυση» του Παπούλια.
Εδώ κάποιος ανακάλυψε συνομωσία κατά της Μακεδονίας και υπέρ των ναρκωτικών από το ίδιο κέντρο
Με κάποιο τρόπο ο Κυνόδοντας είναι μια δηκτική χιουμοριστική κριτική του συντεχνιασμού,της μικροομάδας ,που δεν είναι απαραίτητα μικρή.Το πλήθος των εγκλειομένων δεν παίζει ρόλο,αλλα η συνεκτική συμπεριφορά,η αυστηρή εσωτερική δέσμευση.
Κριτικές για την ταινία¨:Δανίκας , Κατσουνάκη , Κουτσογιαννόπουλος , Τερζής ,Μικελίδης
Posts
No comments:
Post a Comment