Το τέλος της μαθητείας

Η καταστροφή ενός απο τους πιο δημιουργικούς θεσμούς της συγχρονης οικονομίας ,αυτού της μαθητείας είναι πλέον γεγονός.
Οι νεολιθικοί πολιτικάντηδες της ΝΔ ,βρήκαν ενα δυνητικά παραγωγικό σύστημα και το μετέτρεψαν σε ρουσφέτι,και οι επόμενοι εγκλωβισμένοι από τις πιέσεις το αποκλείουν απο το Δημόσιο.
Ταυτόχρονα η μετακύληση του και στον Ιδιωτικό τομέα γίνεται στην ίδια γενικευμένη δυσπιστία που προεξοφλεί την αποτυχία.
Συμπέρασμα η μαθητεία δεν υφίσταται γιατί δυνητικά μπορεί να γίνει ευέλικτη εργασία (δες αντιρρήσεις εδω) η δε αξιοκρατία τεκμαίρεται από διάφορα πτυχία.
Καλώς ήρθαμε στον τέταρτο κόσμο όπου επικρατούν οι εξής στερεοτυπικές νεάντερταλ αντίληψεις
1.- Η ταύτιση δεξιοτήτας -ικανότητας με τα πτυχία
2.-Η απουσία μαθητείας ως έλεγχος των γνώσεων
3.-Ο απόλυτος διαχωρισμός και εν τέλει η υπεροχή της πνευματικής στην χειρονακτική εργασία
Τελικά το ιεραρχικό σύστημα των κρατικών δομών με τις επετηριδικές εξελίξεις,τις κάθετες δομές,τις σαφείς αρμοδιότητες ,προκρίνεται ως μοντέλο ολόκληρης της οικονομίας απλώς γιατί δεν μπορούμε να οργανώσουμε την μαθητεία,και την οικονομία των δεξιοτήτων.
Στον μικρόκοσμο μας,ταυτίζεται η ακαδημαική επάρκεια με την επαγγελματική.
Κι ομως οι σύγχρονες οικονομίες της γνώσης δεν κτίζονται παρά μόνο με τις δεξιότητες που είναι συνήθως άρρητες,δύσκολα μεταβιβάσιμες και οχι με την αποθησαύριση πτυχίων.Ακόμη οι δεξιότητες είναι αφανείς εκτός οικονομίας.Είναι σύνολο ικανοτήτων χωρίς διαχωρισμό πνευματος σώματος,που αποτυπώνονται στις θαυμάσιες λέξεις του «τεχνίτη» ή «μάστορα».
Οι καινοτομίες που εφαρμόζονται προέρχονται ακριβώς εκεί που η ακαδημαική επάρκεια εκ των υστέρων επιβεβαιώνει τα ευρήματα ,αλλά σπάνια προηγείται.Αλλα και στον κόσμο των ιδεών αν προσέξουμε οι Νίτσε,Μαρξ,Φρουντ (αντιστοίχως οι δικοί μας Κονδύλης,Ελεφάντης) δεν έχουν σχέση με το ακαδημαικό κατεστημένο.
Επειδή είμαστε κρατικοφανής οικονομία,ο πλούσιος κόσμος της άρρητης γνώσης είναι σχεδόν άγνωστος.Κι’όμως κυκλοφορεί και δημιουργείται αενάως ένας τεράστιος πλούτος εργαζομένων που δεν μπορεί να αξιολογηθεί παρά μόνο εντός οικονομίας.
Η λεγόμενη αξιολόγηση με πτυχία ή και εξετάσεις έχει αξία εκεί που πραγματικά λειτουργεί δηλαδή στον ακαδημαικό πανεπιστημιακό χώρο,που αποτελεί παρά μια συνιστώσα της οικονομίας.
Ετσι λοιπόν κάποιος (δεξιός και αριστερός)αναρωτιέται .
-Μα είναι δυνατόν ο τάδε «μάστορας»να βγάζει 100,000 και ο επίκουρος 32,000;
Είναι και παρα είναι και επιβάλλεται.Γιατί η παραδοχή πως η διάνοια ως μοναδική έκφραση ικανοτήτων είναι υπέρτερη πρόκειται για αντιδραστική δοξασία,που ελκύει τους πάσης φύσεως συντηρητικούς.
Στο πλαίσιο αυτό γίνεται και το ολέθριο λάθος.Αφού δεν έχουμε σταθερούς θεσμούς και ελέγχους η μαθητεία δεν υφίσταται.Πάμε στο σχολείο και μαθαίνουμε την οποιαδήποτε δουλεία,και μετά βρίσκουμε μια πλήρη εργασία.
Ευτυχώς που στην κρατικολάγνα κοινωνία μας έχουν εισβάλει οι πιο δυναμικοί εργαζόμενοι.
Οι μετανάστες.
Αυτοί οι τρομεροί Αλβανοί που έρχονται με τα πόδια,μαθαίνουν τις δουλειές στο πόδι και μετά φιάχνουν μαγαζιά,γίνονται εργολάβοι,ασκώντας την διαρκή μαθητεία,αποκτώντας και αναπτύσσοντας δεξιότητες και ταλέντα.
Ευτυχώς που κάποιοι ρισκάρουν να πάρουν την δουλειά των 400 ευρώ,γνωρίζοντας οτι μαθαίνουν για να την κοπανήσουν στα 800 και μετά κάπου αλλού σκεφτομενοι τον πολλαπλασιαστή.
Στην πρόσφατη ιστορία των λιμενεργατών εξασκήθηκε η πιο τραγελαφική διαμάχη.Κάποιοι τους κατηγόρησαν για τις «κατοστάρες» και οι προστάτες τους ενοχοποιημένοι έτρεξαν να μας πουν πως δεν είναι πολλοί και πως είναι υπερωρίες και μάλιστα είναι πρόθυμοι να χάσουν τα μισά αν εγινόντο προσλήψεις.Υποκρισίες ενοχοποιημένων.....
Καλές αμοιβές που προέρχονται από δεξιότητες,ειδικά ταλέντα για την χρήση μηχανημάτων ,απο ικανότητες εμπειρίας ειναι κοινωνικός πλούτος ,και θεμιτή ευπρόσδεκτη πολυμορφία στην αγορά εργασίας.Μήπως όμως επρόκειτο για υπεραμοιβές ενος καρτέλ εξ’ου και η ενοχοποίηση;
Τέλος η μαθητεία λοιπόν στην συνείδηση της κοινωνίας,και είσοδος στον Οργουελικό κόσμο των αξιολογούμενων χαρτιών.Οχι τίποτα τα χαρτιά είναι και αντιοικολογικά.........