Friday, April 22, 2011

Ενας χαρακτήρας της Commedia dell arte

Εργατικός έλεγχος.Οι εταιρείες σε ένα καπιταλιστικό σύστημα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας με αξιοπρέπεια για όσους τις θέλουν. Θα μπορούσε να δημιουργήσει και επιχειρηματικές δομές με εσωτερική δημοκρατία; Ναι βεβαίως σε κάποιο βαθμό. Όταν το όμως αίτημα για δημοκρατική συμμετοχή στις εταιρικές αποφάσεις προσβάλει την ιδιοκτησία , τότε η δημοκρατία δεν είναι δυνατή. Βέβαια , ως εναλλακτική λύση τα φυσικά πρόσωπα μπορούν να δημιουργήσουν τις δημοκρατικές συνεργατικές τους εταιρείες. Οποιοσδήποτε ριζοσπαστική ομάδα εργατών μπορεί να εξαγοράσει ή να ιδρύσει το εταιρικό σχήμα της αρεσκείας του. P.250



Το πρόσωπο το οποίο έχει περισσότερες ευκαιρίες δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι απλά που επωφελείται αλλά ούτε ως κάποιος ο οποίος δεν επιλέγει να μην βοηθά, αλλά κάποιος ο οποίος εμποδίζει ή απομονώνει το πρόσωπο το οποίο με τις λιγότερες ευκαιρίες. Ο εξοβελισμός του άλλου , όντας ένας πιο δελεαστικός εταίρος σε συναλλαγή , δεν είναι απλή επιδείνωση του άλλου αλλά μια κανονική κλοπή. Ρ 236


Anarchy State and Utopia R.Nozick


Ο R.Nozick αποτελεί ένα από τους πιο σημαντικούς φιλελεύθερους φιλόσοφους .Ωστόσο αν κάποιος διαβάσει προσεκτικά το σημαντικό του έργο Anarchy State and Utopia , θα δει ένα κείμενο το οποίο κινείται σε ένα περισσότερο ελευθεριακό παρά συντηρητικό τόνο. Εργατικός έλεγχος, δικαιώματα σε ναρκωτικά, ουτοπίες , κιμπούτζ, αμφισβήτηση της οικογένειας , ανάδειξη ατελειών στις θεωρίες ίσων δικαιωμάτων , κλπ κλπ παρελαύνουν θυμίζοντας σε ατμόσφαιρα κάτι από Εξάρχεια παρά από Πλ. Κολωνακίου.

Ωστόσο η ιδεολογική συζήτηση αριστεράς φιλελευθερισμού είναι εγκλωβισμένη σε μια αγκυλωμένη ταξινόμηση. Οι αιτίες λίγο πολύ γνωστές. Η ιδεολογική καχεξία του Αστικού χώρου, ο εγγενής κρατικοδίαιτος χαρακτήρας της δεν έχει ανάγκη από κανένα φιλελευθερισμό, παρά μόνο ως σλόγκαν σε προεκλογικές εκστρατείες. Η φιλελεύθερη ιδεολογική καχεξία , οδηγεί την αριστερά στην κριτική του «υπαρκτού φιλελευθερισμού». Για την διαστροφή της υφιστάμενης ταξινόμησης έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Με απλά λόγια ούτε ο φιλελευθερισμός μπορεί να είναι «αντιαριστερός» ούτε η αριστερά «αντιφιλελεύθερη». Ο φιλελευθερισμός είναι «αντικολλεκτιβιστικός» και η αριστερά «μεταφιλελεύθερη» ή «υπέρφιλελεύθερη» στην διατύπωση του Umberto Unger. Ο ίδιος ο κομμουνισμός τόσο στην κλασσική αλά Μαρξ κατάθεση αλλά και στις διάφορες αναγνώσεις του δεν είναι αντιφιλελεύθερη δικτατορία μια κολλεκτιβιστική αυταπάτη , αλλά υπέρβαση του φιλελευθερισμού , η οποία τον ενσωματώνει ,τον απορροφά . Εξ’ άλλου η ιστορία είναι αρκετά πιο πρωτότυπη από τους εκάστοτε λάτρες των λιτανειών των ιδεολογιών. Ο υπερδραστήριος Ζιζεκ αφού βρέθηκε υποψήφιος με την βοήθεια των φιλελευθέρων σε προεδρικές εκλογές της Σλοβενίας, δηλώνει θαυμαστής της Ayn Rand, αρθρογραφεί στο Ayn Rand Magazine, γράφει για την «αδελφική βοήθεια της ριζοσπαστικής αριστεράς στον φιλελευθερισμό», και απολαμβάνει της καθολικής αποδοχής της σύγχρονης ακαδημαικής αριστεράς. Κομματάκι δύσκολο να γίνει αντιληπτό από την φοβική επαναλαμβανόμενη ,σχεδόν, βαρετή κάστα συντηρητικών που εμφανίζονται με τα σταθερά και αναλλοίωτα προσωπεία της αριστεράς και του φιλελευθερισμού ως χαρακτήρες της Commedia dell arte . Μια αποκριάτικη μασκαράτα όπου προφανώς διακυβεύονται και υπαρκτά συμφέροντα. Αλλά για την θεατρικότητα και την άφατη υποκρισία ,αυτή έχουμε αναφερθεί πολλές φορές.

Θυμήθηκα τον Nozick με το περιρρέον κλίμα του διαβάζοντας το κείμενο το Τ.Μίχα στην WSJ. Σε αντιδιαστολή με το Νοζικ ο Τ.Μ αποπνέει ναφθαλίνη , κάτι από τον υστερικό Γεωργαλά. Κάποιος που θα διαβάσει το κείμενο , θα νομίσει ότι είναι αναφέρεται σε μια Ελλάδα ως Αφγανιστάν. Αναφέρεται σε μια ενδημούσα αύξηση της βίας για την οποία υποτίθεται υπεύθυνη είναι μια συμμαχία ΚΚΕ και «αναρχοσταλινισμού».

Το τρικ του είναι απλό. Εστίες βίας και ανομίας οι οποίες παράγονται από κοινωνικές δυναμικές οι οποίες διαπερνούν όλο το σώμα της Ελληνικής Κοινωνίας , παρουσιάζονται ως συνειδητές επιλογές κάποιων υπαρκτών και ανύπαρκτων πολιτικών σχηματισμών. Η ενδημική βία της Ελληνικής κοινωνίας ,έντεχνα απλοποιείται ως πολιτική επιλογή.

Και ποια είναι αυτά τα γεγονότα : Οι επιθέσεις στον Χατζηδάκη και τον Πάγκαλο, οι περιπέτειες στην Κερατέα.

Ε καλά μόνο τουρίστας δεν ξέρει ότι στην Κερατέα μια κλασσική εξέγερση ιδιοκτητών , του διακομματικού ρεύματος «όχι στην αυλή μου» μου συνεπικουρούνται από ένα ευρύτατο φάσμα πολιτικών με επικεφαλής τον Βορίδη , και αρνούνται την κατασκευή του περιφερειακού Χυτυ. Οι κάτοικοι βρίσκουν δίωρα και τρίωρα για να εκθέσουν τις απόψεις τους στο «αναρχοσταλινικό» Κontra Channel σε εκπομπές της γνωστής αριστερής ακτιβίστριας Μιχαλονάκου, ενώ ο αναρχοαυτόνομος Βορίδης ανακηρύσσεται στο υπερασπιστή των κατοίκων.Όσο για τις επιθέσεις στον Χατζηδάκη , κανείς δεν βλέπει κάθε βράδυ την τηλεοπτική Ιλιάδα των γνωστών ΜΜΕ της αριστεράς Extra 3, High Channel, Blue Sky, Κontra Channel που πρωτοστατούν εκδηλώσεις σε σπίτια πολιτικών και καλούν τον «κοσμάκη» σε ένα γενικευμένο προσωπικό outing όλων των πολιτικών.Για το ΚΚΕ, μια μικρή περατζάδα στα έντυπα της αριστεράς, θα αναδείκνυε ότι οι διαδηλώσεις του έχουν κάτι από περιφορά της κάρας του Αγίου Ισιδώρου. Οι δε «λιμενεργάτες του» συμπεριφέρονται όπως και οι φορτηγατζήδες, οι φαρμακοποιοί, οι γιατροί της συνταγογράφησης του ΙΚΑ, δηλαδή στο κλασσικό νεοελληνικό μοτίβο του στυλ «ρε δε μας χ…τε».Αλλά και τα πολύπλοκα φαινόμενα μητροπολιτικής βίας , που έχουν σχέση με την πόλη, την εκπαίδευση, την ανεργία την έλλειψη πολιτισμού, αλλά κυρίως με την κυνική ιδεολογία των κυρίαρχων ελιτ, απλοποιούνται και αποδίδονται μονοδιάστατα σε μονομανείς αναρχικούς. Λες και τα ίδια δεν υπάρχουν σε όλες τις μεγαλουπόλεις όπου το πλεονάζων νεανικό δυναμικό βρίσκει διάφορες μορφές έκφρασης του θυμού , όχι αναγκαστικά από το ρεπερτόριο της αριστεράς. (Μόσχα, Λος Αντζελες κλπ)

Όσο οι συντηρητικοί της αριστεράς, προσλαμβάνουν τα πάντα αταξινόμητα , αδιάκριτα μέσω του «κλισέ» του νεοφιλελευθερισμού ο οποίος ευθύνεται για τα πάντα για να συναντηθούν με τον Σαμαρά στην πίσω πόρτα του «αντινεοφιλελευθερισμού» άλλο τόσο και οι συντηρητικοί της δεξιάς προσλαμβάνουν τα πάντα αταξινόμητα, αδιάκριτα μέσω μιας εικόνας μιας αμετανόητης αριστεράς του «κομμουνιστοσυμοριτισμού» για να αποδείξουν το αντιδραστικό τους πλεόνασμα.

Οι σχέσεις αριστεράς φιλελευθερισμού είναι πολύπλοκες, και ο ελληνικός δημόσιος χώρος είναι για ιστορικούς λόγους , ο πιο ακατάλληλος για να αναλυθούν. Οι λόγοι πολλοί και γνωστοί. Ένας από τους κυριότερους η βρεφονηπιακή ιδεολογική πόλωση που χαρακτηρίζουν την δημοσιότητα , κυρίως τον ιστόκοσμο, και η ευκολία της επανάληψης. Ωστόσο κανένα βήμα δεν μπορεί να γίνει αν η βάση της συζήτησης δεν είναι η θετική , η ιδεολογική, η «ανύπαρκτη» πλευρά και των δύο. Αλίμονο αν τα ιδεολογικά ρεύματα κρίνονται στις υπαρκτές εκδοχές τους. Τότε η αριστερά τελείωσε στην Σιβηρία, και πεθαίνει κάθε φορά που οι παρελάσεις στην Πνομ Πνεχ γίνονται με το πανό του Μαρξ, ο δε υπαρκτός φιλελευθερισμός με ανεργία στην Ευρώπη του 10 % καλό είναι να μας αδειάσει την γωνία. Όσο η συζήτηση γίνεται για τις «υπαρκτούς σοσιαλισμούς και φιλελευθερισμούς » τότε η κυριαρχία της πολιτικής των τεχνολόγων και των marketers θα είναι ασφυκτική σχεδόν αποπνικτική με μοναδικό κερδισμένο το ριζοσπαστικό λόγο της ακροδεξιάς. Και στην κατεύθυνση αυτή ο Τ.Μίχας μέσω της WSJ εργάζεται πολύ αποτελεσματικά.

Συνδέσεις:
 
T.Michas:Athens descends into Anarchy
LLS:Αριστερά και Φιλελευθερισμός:R.Nozick
LLS:Κοινωνία όλων των ουτοπιών

13 comments:

Elias said...

Mπράβο Γιαννη...Μιλάω συχνα με τον Μίχα και του εξεφρασα την ίδια αντίθεση...Με βρισκεις συμφωνο...Απαράδεκτος ο τρόπος του...Αντι να εκμεταλλευτεί την πρόσβαση του στην WSJ σε βαθμό εθνικής ωφέλειας, χρωματιζει με μαυρο την χωρα...

Νοσφεράτος said...

λές αλήθειες φιλε .. Και το περιεργο ειναιοτι οι αληθειες αυτές δεν ειναι καν κρυμενες .. Ειναι προφανείς.. Σα την ιστορια του γραμματος στον Πόε .. Ο καλυτερος τροπος για να κρυψει κανεις κατι σημερα ειναι ν το δειχνει ..
Απιστευτο... ο Κόσμος τοχει τουμπανο και μεις κρυφό καμάρι..

Γιάννης said...

Τα ιδεολογικά ρεύματα δεν κρίνονται ΚΑΙ (^) στις υπαρκτές εκδοχές τους;
Αλλιώς μιλάμε για σκέψη και πολιτική χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο και μέτρο.

rakis said...

οι επιχειρήσεις είναι ανταγωνιστικές μεταξύ τους. Πώς αυτό μπορεί να ξεπεραστεί με εργατικό έλεγχο και δημοκρατία μέσα στην επιχείρηση δεν ξέρω. Εσείς;

rakis said...

2o σχόλιο για την Κερατέα. Ναι μεν οι κάτοικοι κοιτούν τα μικροσυμφέροντά τους αλλά και το κράτος δεν πράττει από κάποια ηθική πλευρά του κοινού καλού. Εσείς τι προτείνετε για να αποφευχθούν τα μικροσυμφέροντα των μεν και του δε;

Elias said...

Η ελληνική πραγματικότητα παιδιά, δεν είναι άσχετη απο την διεθνή....Και όποιος αμφιβάλλει οτι ζούμε κρίση υπερσυσσώρευσης και περίοδο εμφάνισης της ανισορροπίας εικονικής/πραγματικής οικονομίας, κακώς νομίζει τι κατανοεί τί συμβαίνει...
Η ελληνική υφεση και η κρίση χρεόυς-αποτελεσμα δικη μας αμετροεπειας,κακοδιαχειρισης,πολιτικου καιροσκοπισμου και νεοελληνικού νεοπλουτισμού- ακριβώς μια τέτοια περίοδο ισχυρής αντιπαλότητας τραπεζικοχρηματιστηριακών μαχών είναι που χρειαζότανε για να ενταθεί.. Η σαθρή ελληνική επιχειρηματική πραγματικότητα, το παρασιτικό καιεξαπλώμενο ανεπιτυχώς στην βαλκανική ελληνικό τραπεζικό καρτέλ καθώς και η υπερδιογκωμένη εγγυητική στήριξη του απο το κράτος ( εκεί πήγε μεγάλο μέρος του χρεόυς, ας μη κρυβόμαστε) δεν είναι επίθεση του διεθνούς κεφαλαίου στο εμπόρευμα ελληνική εργασία, ούτε στο περιουσιολόγιο Ελλάς..Και τα δύο είναι μεν υποτιμημένα ή προς την κατιούσα ώς αξίες, αλλά για τους παίχτες των αγορών και τους χειριστές έξυπνου χρήματος, δεν είναι τόσο σημαντικά για να γεννήσουν υπεραξίες ή υπερκέρδη..Η Ελλάδα και τα εργατικα χέρια της συν τα επιχειρηματικά της φιλέτα , είναι μικρή μετοχή στο μεγάλο χαρτοφυλάκιο θεσμικών επενδυτών...
Επίσης, δεν ειναι τόσο υψηλή η ενεργειακή και η γεωπολιτική παράμετρος ως συνιστώσα κέρδους...Αντιθέτως, πρέπει εκτός των παιχνιδιών κερδοσκοπίας στα CDS(επίσης ελάχιστης ισχύος στο συνολο της εν λόγο αγοράς) να αξιολογήσουμε την σκοπίμως αφανή ,αλλά μεγάλη κόντρα αμερικανικών και γερμανικών τραπεζών ,απέναντι στις ισπανο-γαλλικο-ιταλικές, για την μεγάλη νεα αγορά της Λ.Αμερικής,όπου οι τελευταίες κυριαρχούν,κυρίως στην ισχυρα αναπτυσσόμενη Βραζιλία των πολλών εκατομμυρίων δυνητικών καταναλωτων..
Αυτές οι τράπεζες( BBBVA, Sandader, San Paolo IMI, Unicredit, BNP-Paribas, Soc.Generale κ.α) κατέχουν πολλά ελληνικά, πορτογαλλικά ,ιρλανδικά ομόλογα-καθως και εθνικα δικα τους..Επειδή όμως τα δημοσιονομικά της Ισπανίας, της Ιταλιας και τη Γαλλίας δεν χτυπιούνται εύκολα και θα προκαλέσουν παγκόσμιο σεισμό, γι αυτό οι κερδοσκόποι χτυπάνε τους ισολογισμούς των -εκτός γερμανίας- τραπεζών, με το όπλο της συνεχούς απαξίωσης των ελληνικών,πορτογαλλικών και ιραλνδικών ομολογων, που ουτως οι άλλως έιχαν μαζέψει ως χώρες σωρεία δημ/κων ανισορροπιών..
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Left Liberal Synthesis said...

Elias
-Ο Μίχας θύμησε τις καλύτερες παραδόσεις της ελληνικής ακροδεξιάς.Ιδεοληψία, υστερία,μανιχαισμός
-Παρατηρώ με πολυ μεγάλη προσοχή τις αναλύσεις σου για τα χρηματοοικονομικά, οι οποίες παρέχουν και μπόλικη "εσωτερική πληροφόρηση".Πάντως σε τελευταία ανάλυση σε βλέπω και σενα πολύ σκεφτικό

Left Liberal Synthesis said...

Νοσφυ
Περίεργο σε, τα αυτονόητα μπροστά μας και οι λύσεις τοσο περίπλοκες.
Αρα κάτι παράξενο συμβαίνει....

Left Liberal Synthesis said...

Γιάννη
Καμία πολιτική εφαρμογή δεν μπορεί να αναιρεθεί αν δε αναιαρεθεί πριν από όλα λογικά, με επιχειρήματα.
Οι αποτυχίες της πρακτικής είναι οδηγός για θεωρητική επανατοποθετηση.Αυτή όμως καθορίζει την πράξη και όχι αντίθετα.
Για αυτό και ενω η πραγματικότητα είναι μία , οι αναγνώσεις πολλές.

Left Liberal Synthesis said...

Rakis
Το σχόλιο δεν είναι επίκεντρο την εργατική αυτοδιαχείριση, αλλά τόνιζε ότι ενω σε κλασσικούς φιλελεύθερους αυτό είναι ζήτημα προς διερεύνηση και δικαίωμα, ο Μιχας κινείται σε μήκος κύματος 21 Απριλίου.
Επί της ουσίας, η αυτοδιαχείριση είναι το πρώτο βασικό βήμα για την δημοκρατική διεύθετηση της κοινωνίας και την παραγωγή αγαθών
Τελος η Κερατέα είναι πρότυπο πολιτικής τελετουργίας και αποσιωπήσεων.
Ο περιφερειακός σχεδιασμός είναι πολύ πιο δημοκρατικός και κοινωνικός από την πρόταση της Κερατέας , να διαχειρίζονται μόνο τα δικά τους σκουπίδια , και αυτό σαν να μας κάνουν χάρη.
Μη συγχεουμε την κρατική διαχείριση ενός κοινωνικού καταμερισμού, με την ατομική διαχείριση ενός κατακερματισμένου τοπίου.

Leo Kastanas said...

Γιάννη η μεταπασχαλινή φούρια δεν με άφησε να σχολιάσω. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
1.Φοβάμαι πως η έξω αριστερά( όχι το ΚΚΕ) έπαιξε με τη βία. Υπόρρητα, φοβικά, διστακτικά, με μισόλογα και αποσιωπήσεις, καθυστερήσεις και άλλα τέτοια, αλλά έπαιξε. Τα μέτρησε δεν της βγήκαν και μαζεύτηκε. Δείγμα του οπορτουνισμού της αλλά και της αδυναμίας- αδιαφορίας της να χαράξει πολιτική.
Μόλις κατάλαβε ότι η μεσαία τάξη ενοχλήθηκε έκανε την κωλοτούμπα της, πλησιάζουν και εκλογές.

2. Η μητροπολιτική βία των μεγαλουπόλεων εδώ δεν υπάρχει. Απόδειξη, ότι δεν έχουμε καμιά έκρηξη μεταναστών. Παρ' όλη την όξυνση της κρίσης οι φτωχοί κάνουν political correct συγκεντρώσεις ή πηγαίνουν να ακούσουν τη Παπαρήγα.
Οι συγκρούσεις είναι πολύ λίγες για τα δεδομένα της κατάστασης και έχουν την τελετουργία των αναρχικών ομάδων με ανάλογα συνθήματα.
Η κοινωνία, πέρα από απλά συμβάντα, νιώθει μετέωρη. Αντέχει ακόμα και ελπίζει σε θαύματα.Η ελληνική οικογένεια αντέχει, το κράτος ακόμα δεν έχει καταλάβει τίποτα, η Αριστερά λέει μαλακίες, να τα αίτια της ησυχίας. Τα δάνεια τρέχουν.

Leo Kastanas said...

Φυσικά και ο Μίχας είναι αλλού. Αλλά γιατί; Πασχίζει να γεμίσει ένα χώρο της άκρας, αλλά μη λαϊκίστικης δεξιάς. Σκέφτηκε λοιπόν να παίξει με το φόβο της κόκκινης βίας. Μόνο που το κοινό του μπορεί να γουστάρει τα γιαούρτια στον Πάγκαλο και τις φωτιές στην Κερατέα και κει το πράγμα μπλέκει. Τελικά βλέπεις πως η ΝΤόρα δεν τραβάει.

Left Liberal Synthesis said...

Leo
Από το "παίζω" με την βία, μέχρι είμαι υπεύθυνος για την βία υπάρχει μια διαφορά, και ο Μίχας παίρνει κάτι περιφερειακό και το κάνει τόοοοσο.
Οσο για την μητροπολιτική βία, αν συνυπολογίσεις χούλιγκανς,παραβατικότητα δρόμου δεν είναι καθόλου μικρη.