Sunday, October 31, 2010

Μια δυναμική εξωστρεφής κοινωνία σε κρίση.Κι' όμως είναι τόσο κοντά μας.


Είμαι σε γνώση των ιδεολογικών συντεταγμένων ενός άρθρου του διεθυντή του ΙΟΒΕ.Ακόμη είναι γνωστό ότι με τους αριθμούς και τις στατιστικές μπορείς να "παίξεις".Ωστόσο όταν οι αριθμοί και οι συκρίσεις είναι τόσο ερεθιστικοί, τότε καλό είναι να τους προσέξουμε.
Η κρίση του 2010, είναι η κρίση μιας δυναμικής, εξωστρεφούς, κοινωνίας με υψηλής ποιότητας ανθρώπινο δυναμικό,και σοβαρές επιτυχίες.Αυτό δεν υποσημειώνεται ως τεκμήριο χαζοχαρούμενης αστοχης αισιοδοξίας, αλλά ως παράγοντας δυσκολίας. Είναι άλλη η κρίση μιας φτωχής απομονωμένης κοινωνίας, άλλη η κρίση μιας ανεπτυγμένης οικονομίας με σοβαρό δυναμικό. Δυστυχώς λόγω μιας ιδιότυπης ραθυμίας, και εφησυχασμού στις ευκολίες, η κρίση αντιμετωπίζεται με διδάγματα Λατινικής Αμερικής. Μια κοινωνία που παράγει ένα αφαιρετικό , συγχρονο,οικουμενικό "Κυνόδοντα" έχει τις διανοτητικές δυνάμεις να αντιμετωπίσει την συνθετότητα, να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις,και να στραφεί αριστερά με τα εργαλεία του 2011.Ας αφήσουμε τον 19 αιώνα στον Καρατζαφέρη τον Σαμαρά και τους ομοίους του. 

Διδάγματα από τη σύγχρονη οικονομική ιστορία


Tου Γιαννη Στουρναρα*

Οι σημερινές δύσκολες συνθήκες για την ελληνική οικονομία έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον όλου του κόσμου για το ελληνικό οικονομικό πρόβλημα. Εκατοντάδες αναλύσεις έχουν δει το φως της διεθνούς και εγχώριας δημοσιότητας, άλλες αισιόδοξες, άλλες απαισιόδοξες, άλλες καλοπροαίρετες, άλλες κακοπροαίρετες. Στο σημερινό άρθρο δεν παρουσιάζονται τεχνοκρατικά επιχειρήματα για τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας να ξεπεράσει την κρίση της, αλλά επιχειρήματα που αντλούνται από τη σύγχρονη ιστορία, οικονομική και πολιτική, αυτού του τόπου.

Η απόκτηση εθνικής ανεξαρτησίας το 1830 βρήκε την Ελλάδα μια εξαιρετικά φτωχή αγροτική χώρα, που αγωνιζόταν να βρει τη θέση της στο ευρωπαϊκό πολιτικό, στρατιωτικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Την εποχή εκείνη, οι περισσότεροι από τους σημερινούς εταίρους της στην Ευρωζώνη ήταν ανεπτυγμένες οικονομίες.

Οι οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα από τα μέσα του 19ου έως τα μέσα του 20ού αιώνα συνδέθηκαν, όπως σε όλη την Ευρώπη άλλωστε, με συνεχείς πολέμους, τοπικούς ή παγκόσμιους, εθνικούς διχασμούς που οδήγησαν σε εθνικές καταστροφές, εμφύλιους σπαραγμούς, στρατιωτικά πραξικοπήματα και δικτατορίες, που επέφεραν πολλά οικονομικά δεινά στον τόπο.

Στο πλαίσιο αυτών των ιστορικών συνθηκών, η Ελλάδα, από την ανεξαρτησία της (1830) μέχρι σήμερα, χρεοκόπησε πέντε φορές, ενώ το χρονικό διάστημα που βρισκόταν επισήμως σε χρεοκοπία ήταν το μισό (50%), περίπου, αυτής της περιόδου. Η ευρωπαϊκή χώρα με τη δεύτερη μεγαλύτερη περίοδο σε κατάσταση χρεοκοπίας το ίδιο χρονικό διάστημα είναι η Ισπανία, με ποσοστό ετών σε χρεοκοπία 24%, αν και ο αριθμός των στάσεων πληρωμών της Ισπανίας ήταν μεγαλύτερος από αυτόν της Ελλάδας, δεκατρείς. Η Αυστρία χρεοκόπησε την ίδια περίοδο επτά φορές, αλλά με ποσοστό ετών σε χρεοκοπία 17,5% στο σύνολο της υπό εξέταση περιόδου. Η Γερμανία χρεοκόπησε οκτώ φορές, με ποσοστό ετών σε χρεοκοπία 13% του συνόλου. Στη γενικευμένη χρεοκοπία του 1932 για παράδειγμα, η στάση πληρωμών της Ελλάδας έλαβε τη μορφή της μείωσης των οφειλόμενων τόκων του εσωτερικού χρέους κατά 75%. (Το εσωτερικό χρέος τότε ήταν το 25% του συνολικού χρέους). Η Αγγλία, αντιθέτως, ενοποίησε όλο το χρέος της και το μετέτρεψε σε χρέος χωρίς λήξη (perpetuity), με επιτόκιο 3,5%.


Ενδιαφέρον στοιχείο επίσης είναι ότι από την ανεξαρτησία της μέχρι σήμερα, η Ελλάδα γνώρισε σχετικά πολύ λίγες τραπεζικές κρίσεις, δύο, όταν το Βέλγιο και η Δανία γνώρισαν δέκα, η Γαλλία δεκαπέντε, η Γερμανία οκτώ η Ιταλία έντεκα, η Αγγλία δώδεκα, η Ισπανία οκτώ.

Αυτό που εντυπωσιάζει όμως είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα σχεδόν διπλασίασε, από το 1913 μέχρι σήμερα, το μερίδιο της παραγωγής της (εθνικό προϊόν) στην παγκόσμια παραγωγή: Από 0,32% το 1913 σε περίπου 0,37% το 1990 και σε περίπου 0,6% σήμερα, με τη μεγαλύτερη βελτίωση να έχει σημειωθεί μεταξύ 2000 και 2004 (από 0,4% το 2000 σε 0,55% το 2004). Δηλαδή, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα γνώρισε συγκριτικά περισσότερους πολέμους, εθνικούς διχασμούς, εμφύλιους σπαραγμούς και καταστροφές σε σύγκριση με τους περισσότερους από τους εταίρους της στην Ευρωζώνη, κατόρθωσε να βελτιώσει το μερίδιό της στο παγκόσμιο προϊόν. Οι μόνες άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βελτίωσαν το μερίδιό τους ήταν η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Φινλανδία και η Ολλανδία. Τις μεγαλύτερες απώλειες είχαν η Γερμανία, το Βέλγιο και η Γαλλία. (Τα εξαιρετικά χρήσιμα αυτά συγκριτικά στοιχεία βρίσκονται στο βιβλίο των Reinhart and Roggoff (2009): «This time is different» (Princeton).

Αν κάτι προκύπτει από τα παραπάνω, είναι ότι η Ελλάδα, παρά τις μεγάλες περιόδους πολέμων, καταστροφών, εθνικών διχασμών και εμφυλίων σπαραγμών, είχε και χρονικά διαστήματα έντονης δημιουργίας, όπως αυτά των βενιζελικών περιόδων, της περιόδου 1953 - 1967, καθώς και της μεταπολιτευτικής περιόδου. Κατά τη διάρκεια αυτών των περιόδων μπόρεσε, από μια μικρή επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που εκτεινόταν από την Στερεά μέχρι την Πελοπόννησο (το «Ελλαδικόν» όπως ονομαζόταν) το 1830, να είναι σήμερα μέσα στις 25 πλουσιότερες χώρες του πλανήτη με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα σε μονάδες ισοδύναμης αγοραστικής δύναμης.

Αυτή η ιστορική διαπίστωση είθε να λειτουργήσει ως αχτίδα φωτός στις δύσκολες συνθήκες που περνάμε σήμερα. Κυρίως όμως να μας υπενθυμίσει πόσο απελπιστικά μικρό ήταν τελικά το διάστημα που επικράτησαν συνθήκες ομοψυχίας και συναίνεσης, οι οποίες δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για την έξοδο της Ελλάδας από τις τόσες κρίσεις που γνώρισε.

* Ο κ. Γιάννης Στουρνάρας είναι καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γενικός Διευθυντής του ΙΟΒΕ.

5 comments:

Greek Rider said...

Η βελτίωση που είδαμε το διάστημα αυτό (2000-2010) οφείλεται στην υπερβολική μόχλευση της ελληνικής οικονομίας λόγω των χαμηλών επιτοκίων. Μόχλευση που όπως όλες οι μοχλεύσεις είναι δίκοπο μαχαίρι που μας έκοψε.

Νομίζω ότι μετά τις εκλογές θα έχουμε μια πρώτη αναδιάρθρωση χρέους μαζί με νέα οικονομικά μέτρα. Ας ελπίσουμε οι τιμές (των πάντων) να αρχίσουν να πέφτουν γρηγορότερα από τους μισθούς.

Κυριάκος said...

Κι εμένα μου είχε κάνει εντύπωση το άρθρο όταν το είχα διαβάσει LLS και μάλιστα με έκανε να αισθανθώ μια μικρή αισιοδοξία. Είχα κάνει πολλές φορές αυτή τη σκέψη, πως δηλαδή δεν τα έχουμε καταφέρει κι άσχημα στη σύγχρονη ιστορία μας, αλλά πάντα ήταν διαίσθηση και δεν την πολυεμπιστευόμουν, έλεγα πως μάλλον είναι wishful thinking, όσο νάναι την αγαπώ την Ελλάδα και θέλω να πιστεύω πως οι Έλληνες τα καταφέρνουν.

GR, νομίζω πως η συζήτηση της αναδιάρθρωσης ξεκίνησε ήδη. Η επιμήκυνση της αποπληρωμής που πρότεινε το ΔΝΤ πρόσφατα είναι μια light μορφή αναδιάρθρωσης. Φυσικά κόλλησε στη Γερμανία. Φοβάμαι πως η Μέρκελ με το σχέδιο ελεγχόμενης χρεοκοπίας που έβαλε στο παιχνίδι στην πρόσφατη συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου μας φωτογράφησε. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις λεπτομέρειες του μηχανισμού.

Left Liberal Synthesis said...

GR
Δεν ασπάζομαι καθόλου τον διαχωρισμό άυλης υλικής οικονομίας και τα εποακόλουθα πορίσματα.
Καλώς κακώς το πραγματικό εισόδημα μας (πόσα υλικά ευρώ έχουμε στην τσέπη) εξαρτάται απ ευθείας από μοχλέυσεις μετοχές κλπ.
Είμαι υπερ αριστερών μοχλεύσεων και όχι υπερ της φαντασίωσης της απόλυτα εμπραγματης οικονομίας που μας πάει απ ευθείας σε "φυσικές οικονομίες ανταλλαγών" με δεσποτικά χαρακτηριστικά.
Ετσι δεν βρίσκω τίποτα κακό a priori σε πλούτο μεσω μόχλευσης γιατί αυτός είναι πραγματικός απλόυστατα τον προσπορίζονται λίγοι.
Οσον αφορα΄την αναδιάρθρωση αποτελεί όλεθρο και ίσως όνειδος για τους αριστερούς οικονομολόγους.
Εχουν "στήσει" μια ολόκληρη ιστορία , στηριγμένη στο αυτονόητο. Το χρέος θα αναδιαρθρωθεί με ενα η αλλο τροπο. So what??.Και πάλι υπάρχουν αριστερές και δεξιές αναδιαρθρωσεις,δεν υπάρχει καλη η κακη αναδιάρθρωση ως τέτοια. Το δολλαριο δεν είναι μηχανισμός της αναδιαρθρωσης του χρεους των ΗΠΑ.Μά καλά δεν διαβάζεις GR ; (αστειέυομαι....)

Left Liberal Synthesis said...

Κυριακο
Η θεωρία της καταστροφής εδω και τώρα μονο και μονο γιατί εμείς είμαστε παρόντες έχει θρησκευτική χιλιαστική προέλευση και προκαλεί μονο καταστροφές.
Εχουμε περασει από χειρώτερα και θα περάσουμε και τα τωρινά.Αρκει να΄πραξουμε αναλόγως.
Τα στοιχεία ΄του Στουρναρα είναι εντυπωσιακά.

Greek Rider said...

Κυριάκο ε ναι μα ήταν οφθαλμοφανές αυτό ήδη από τον Απρίλιο, απορώ πώς πολλοί διαβεβαίωναν για το αντίθετο. Είμαι περίεργος να δω ποιος θα καλύψει τις ελληνικές τράπεζες..

lls αυτό που λες με την άυλη και υλική οικονομία δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Δηλαδή να θεωρήσω ότι η φούσκα (σε όλες τις μορφές της: ακίνητα, μετοχές, πλούτος κτλ) είναι μια μορφή πραγματικής οικονομίας; Εντάξει έχει επιπτώσεις (το λεγόμενο wealth effect) αλλά μάλλον δεν είναι δυνατόν χωρίς χοντρό παραμύθι να διατηρηθεί η πίστη της "άυλης οικονομίας" για μεγάλα διαστήματα. Ακόμη και οι οικονομολόγοι μιλάνε για ψευδαίσθηση πλούτου και όχι για πραγματικό πλούτο, άσχετα αν οι τραπεζίτες έχουν μια τάση να κάνουν business επί φανταστικών αξιών.