Sunday, October 17, 2010

Ιστορίες αμφισβήτησης και αισοδοξίας:Το παγκάκι


Θα παραθέσουμε σε συνέχειες πραγματικές ιστορίες από προσπάθειες εργαζομένων να αντιρροπήσουν την κρίση με αυτενέργεια,δημιουργικότητα και  μάχιμη αισιοδοξία.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το ιστολόγιο της πρωτοβουλίας "το παγκάκι"

Πάνε δύο χρόνια σχεδόν από τη στιγμή που η μικρή ομάδα ανθρώπων που σήμερα εργαζόμαστε στο «Παγκάκι» της Γ. Ολυμπίου στο Κουκάκι, αρχίσαμε να συζητάμε την ιδέα δημιουργίας ενός καφενείου, ενός χώρου συνεύρεσης.


Η ιδέα ξεκίνησε από την κοινή ανάγκη να δώσουμε λύση στο πρόβλημα«εργασία». Οι περισσότερες από μας είμαστε νέες άνεργες, κάποιοι από μας εργαζόμενοι σε επισφαλή επαγγέλματα και σε συνθήκες εχθρικές προς κάθε έννοια αξιοπρέπειας και δημιουργικότητας. Θελήσαμε λοιπόν να δοκιμάσουμε έναν άλλο τρόπο εργασίας, συλλογικό, με σχέσεις σεβασμού, συντροφικότητας και αλληλεγγύης ανάμεσά μας.
Η επιθυμία μας για αυτό το πείραμα μας έφερε κοντά στα τέλη του 2008. Δεν βρεθήκαμε τυχαία. Οι δρόμοι μας συνέκλιναν σταδιακά από διαφορετικές πορείες. Εμπνευστήκαμε από πρωτοβουλίες ανθρώπων και κινημάτων σε όλο τον κόσμο που σε συνθήκες κρίσης, αντί να παραδοθούν στην απελπισία και την εξαθλίωση, επιχείρησαν να δώσουν συλλογικές απαντήσεις στο πρόβλημα της καθημερινής επιβίωσης. Ακουμπήσαμε επίσης στην εμπειρία που μας προσέφερε η συμμετοχή μας στον συνεταιρισμό εναλλακτικού και αλληλέγγυου εμπορίου «ο Σπόρος» και τολμάμε να επιχειρήσουμε στην πράξη μια διαφορετική πρόταση στην οργάνωση της παραγωγικής διαδικασίας. Μια πρόταση που ακόμα διαμορφώνεται και γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να την περιγράψουμε ολοκληρωμένα.


Αυτό που επιχειρούμε να δημιουργήσουμε με αυτό το καφενείο είναι μια κολεκτίβα εργασίας. Η νομική μορφή που επιλέξαμε -επειδή στην Ελλάδα δεν κατοχυρώνεται νομικά η κολεκτίβα εργασίας- είναι ο αστικός συνεταιρισμός [το καταστατικό μας]. Ένας συνεταιρισμός αλλιώτικος, χωρίς μετόχους-ιδιοκτήτες και ένας χώρος εργασίας χωρίς υπαλλήλους και αφεντικά.

Έτσι, αυτό το καφενείο ανήκει σε όσους και όσες κάθε φορά το δουλεύουν μετέχοντας στη συλλογικότητα. Για τη δημιουργία του συνεισφέραμε όλα τα μέλη ανάλογα με τις οικονομικές μας δυνατότητες αναλαμβάνοντας όμως από κοινού το ρίσκο και την ευθύνη.

Τα όποια κέρδη προκύπτουν μετά την πληρωμή των μισθών δεν μοιράζονται, αλλά μετά τη δημιουργία ενός αποθεματικού ταμείου και την εξόφληση του εσωτερικού δανείου (που θα επιτρέψει και την τυπική ανεξαρτησία του συνεταιρισμού από τα νυν μέλη του) θα χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση συλλογικών εγχειρημάτων ανάλογης λογικής και προοπτικής.

Βασικό όργανο λήψης αποφάσεων είναι η συνέλευση των μελών του συνεταιρισμού που αποτελείται από τις κάθε φορά εργαζόμενες. Ο τρόπος λήψης των αποφάσεων επιδιώκουμε να εμπεριέχει τη μέγιστη δυνατή συναίνεση όλων των μελών.

Η πρότασή μας έχει πολύ δρόμο για να ολοκληρωθεί. Δεν είναι όμως μια πρόταση που αφορά μόνο εμάς, ένα εγχείρημα για να λύσουμε το ατομικό πρόβλημα εργασίας της καθεμιάς μας. Θέλουμε να αποτελέσει μια εμπειρία που θα χρησιμεύσει σε πολύ περισσότερους από εμάς. Η δράση μας εντάσσεται σε ένα συνολικό ρεύμα κοινωνικής αλλαγής, σε μια παγκόσμια κινηματική διαδικασία που αγκαλιάζει όλες τις πλευρές της ζωής, που αντιστέκεται στις κυρίαρχες συνθήκες, που εξερευνά και δημιουργεί νέους τρόπους ζωής.

Πέρα από το εργασιακό, στο χώρο αυτό επιδιώκουμε να χωρέσουμε τις επιθυμίες μας συνολικά, στο βαθμό που είναι εφικτό. Με αυτό το κριτήριο προτιμήσαμε -στο μέτρο του δυνατού- τη συνεργασία με μικρούς παραγωγούς ή κοινότητες παραγωγών, επιλέξαμε να σερβίρουμε και να διακινούμε προϊόντα εναλλακτικού/αλληλέγγυου εμπορίου (καφέ από ζαπατιστικούς συνεταιρισμούς του Μεξικού, ζάχαρη από το Κίνημα των Χωρίς Γη στη Βραζιλία κ.ά.) διατηρώντας παράλληλα τις τιμές του καφενείου προσιτές σε όλους. Επίσης, επιλέξαμε να ακούμε και να προωθούμε μουσικές ελεύθερες (Creative Commons, Public Domain και ανεξάρτητες παραγωγές), επειδή δεν μας αρέσουν τα «πνευματικά δικαιώματα» που πνίγουν τη μουσική δημιουργία και οι καρποί τους μόνο στα χέρια των καλλιτεχνών δεν φτάνουν. Με το ίδιο κριτήριο επιλέγουμε και θέλουμε να λειτουργεί το καφενείο και ως χώρος φιλοξενίας εκδηλώσεων ενημέρωσης/προβληματισμού και πρωτοβουλιών που ανιχνεύουν δρόμους αυτοδιαχείρισης, αυτοοργάνωσης και άμεσης δράσης.

Ξέρουμε πως όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν λίγα και αποσπασματικά. Οι δυσκολίες και οι αντιφάσεις είναι μπροστά σε κάθε βήμα μας. Θέλουμε όμως να ψάξουμε συλλογικές και όχι ατομικές απαντήσεις και να τις δοκιμάσουμε στην πράξη μαθαίνοντας από την ιστορική εμπειρία ανάλογων εγχειρημάτων. Θέλουμε να δοκιμάσουμε μια καθημερινότητα που θα περιλαμβάνει την εργασία σαν αναπόσπαστο δημιουργικό κομμάτι της και όχι σαν σκλαβιά, σαν ένα χρόνο μέσα στη μέρα που θέλει κανείς να τον ξεχάσει.

Φτιάξαμε λοιπόν αυτό το καφενείο. Το καφενείο μας. Είναι ανοιχτό από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ. Προσφέρουμε καφέ, βότανα, χυμούς, αναψυκτικά, ρακί, ούζο, μπύρες, ποτά και φυσικά τα απαραίτητα συνοδευτικά μεζεδάκια. Πάνω απ’ όλα όμως θέλουμε να προσφέρουμε ένα χώρο συνάντησης, ψυχαγωγίας και δημιουργίας, να μοιραστούμε ερωτήματα, ιδέες και όνειρα. Να μοιραστούμε μαζί σας «Το Παγκάκι»...

Ο ιστότοπος του "Παγκακι" εδώ.

13 comments:

ΣΠΙΘΑΣ said...

αλληλέγγος στο "παγκάκι", Γιάννη.

Δεν μας χωρίζει μεγάλη απόσταση,
κοντά είναι η "Πολιτεία Ευρίπου"

Ωραία παραλία και τα σχετικά συνοδευτικά:)

Leo Kastanas said...

Μπράβο, Γιάννη η αριστερά του πραγματικού, αυτό θέλουμε. Να κάνουμε εκεί την επόμενη συνάντηση;

Κυριάκος said...

LLS εμένα γιατί αυτές οι ιστορίες μου θυμίζουν τα success stories του καπιταλισμού, αυτά που ο άφραγκος γίνεται μεγιστάνας με μόνα όπλα του τη σκληρή δουλειά και το επιχειρηματικό δαιμόνιο;

Δεν αμφισβητώ την προσπάθεια των παιδιών, κάθε άλλο. Μάλιστα πήγα στο site και το μαγαζί μου φάνηκε πολύ ωραίο και θέλω να πάω. Απλά αμφιβάλλω για τα διδάγματα που μπορούμε να πάρουμε από την προσπάθεια.

Anonymous said...

Πραγματι, η προσπάθεια είναι αξιέπαινη και προβάλλει τις αξίες της αγωνιστικότητας και, κυρίως της συλλογικής προσπάθειας.Γι αυτό
και τα διδάγματα από τέτοιου τύπου
εγχειρήματα είναι και πολλά και πλούσια,γιατι αποδεικνύουν στη πράξη το ανεξάντλητο της ανθρώπινης φύσης.Όμως,πρώτον, διδάσκουν όσους μπορούν να διδαχτούν και δεύτερον δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τετοιες αξιοθαυμαστες πρωτοβουλίες,δεν ακυρώνουν τη βαρβαρότητα του συστήματος.Θέλω να πω ότι εύκολα
μπορεί να χρησιμοποιηθούν από διάφορους "σαλτιπάγκους"των μηχανισμών για να δικαιολογηθουν
κάθε λογής ανισότητες.
Πάντως,καλώς τα αναδεικνύεις LLS.Χρειαζόμαστε θετικά παραδείγματα.

Σαββίνα

Left Liberal Synthesis said...

Σπιθα
Ωραία και η Παραλία και η Πολιετια Ευρίπου

Left Liberal Synthesis said...

Leo
Το στεκι είναι πολιτικά αλλά και πραγματικά υπέροχο.
Οντως προσφερεται για συναντήσεις

Left Liberal Synthesis said...

Κυριάκο
Όταν η τελευταία επιτυχημένη επανάσταση πέτυχε, η Γαλλική Αστική επανάσταση, αυτό έγινε γιατί είχαν ντε φάκτο εγκαθιδρυθεί οι θεσμοί και οι δομές της νέας αστικής τάξης.
Όποιος πολιτικά και οχι ρητορικά ενδιαφέρεται για την μεγάλη αλλαγή, θα πανηγυρίζει κάθε φορά που μπροστά στα μάτια του γενιέται "το 'αλλο".
Αν υπήρχαν 100000 "παγκάκια" όλα θα ήταν καλύτερα και πιο εύκολα για αλλαγές.
Χωρίς "παγκάκια" όλα είναι ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΑ,δηλαδή λόγια του αέρα.
Χωρίς Παγκάκια σε εκατο πενήντα χρόνια κάποιος άλλος θα αερολογεί στο εκαστοτε LLS και κάποιος άλλος ευγενής Κυριάκος θα σχολιάζει.Και δεκάδες ευαγγελιστές του "αντικαπιταλισμού" θα ψέλνουν τα ευαγγέλια, που θα θεραπεύουν την ψυχική δυσφορία των πιστών.
Και η ζωή θα συνεχίζεται......

Left Liberal Synthesis said...

Σαββίνα
Οι εκάστοτε τσαρλατάνοι πάντα θα βρίσκουν κάτι να οικειοποιούνται.
Εδώ οικειοποιήθηκαν τον φιλελευθερισμό, και οι νυσταλαία αριστερά της ρουτίνας τους τον παρέδωσε, στο παγκάκι θα κολήσουμε τώρα.
Και μεταξύ μας , μεταξύ του να δημιουργήσεις το παγκακι και να γράφεις ιστολόγια,υπάρχει διαφορά...
Χαιρετώ

Δημήτρης said...

Τα παραδείγματα αυτά ενδείκνυνται όχι μόνο για να αντιρροπήσουν την κρίση αλλά και για να δείξουν ότι και άλλες μορφές οργάνωσης της Οικονομίας είναι εφικτές, ώστε να τις ακουλουθήσουν και όσοι από εμάς εξακολουθούμε να εργαζόμαστε σε σχέσεις "μισθωτού". Φυσικά και δεν είναι σε Θέση να δημιουργηθούν σε όλους τους κλάδους αλλά μπορώ να τα σκεφθώ σε πάρα πολλούς. Και επί τέλους η αριστερά θα πρέπει να καταλάβει ότι η μισθωτή εργασία δεν είναι ο σκοπός.

Anonymous said...

LLS
Πολλοί αρέσκονται να δείχνουν το μαύρο,άλλοι-οι λιγότεροι-αρέσκονται
να δείχνουν το άσπρο.Πειράζει να ψάχνουμε τις αποχρώσεις;
Ιδιαίτερα,σε εποχές πόλωσης,όπως οι
σημερινές,μήπως το "ναι μεν αλλά"βοηθάει να σκεφτούμε πέρα απο τα επιφαινόμενα;
Ευτυχώς,οι κοινωνίες,δεν έχουν μόνο πρόβατα και λύκους.Δυστυχώς,ο
δημόσιος λόγος,μη των ιστολογίων εξαιρουμένων,μόνο αυτά αναδεικνύει.

Σαββίνα

Left Liberal Synthesis said...

Δημήτρη
Συμφωνούμε απολυτα

Left Liberal Synthesis said...

Σαββίνα
Αυτές τις αποχρώσεις αναζητάμε.Οσον αφορά τον δημόσιο λόγο εντός ιστολογίων, το βακτηρήδιο του τηλεκαβγά, είναι πανίσχυρο.Και εντός ιστολογίων έχει αποκτήσει εξαιρετική αντοχή, στα αντιβιωτικά διαλόγου

Anonymous said...

LLS ειναι τησ μοδας να μας το παιζεις
ρεαλιστης ειρωνευομενος τους επαναστατες ομως εχει αποκαλυφθει ο πραγματικος σου χαρακτηρας. Εισαι μεγαλη λειρατη ΚΟΤΑ .Σε προκαλουν ονομαστικα οι αλλοι οι κομμουνιστες που αποκαλυψαν τι σιγανοπαπαδια εισαι
, και μου φαινεται οτι δικαιωνονται αφου εσυ κανεις την παλαβη ή αντιδρας εμμεσα με υπανιγμους και λεπτες ειρωνιες μη κατανοητες σε οσους δεν ξερουν την ιστορια σαν καθωσπρεπει μιοκροαστος του κερατα που εισαι.

Δεν εχεις καμια δουλεια με την αριστερα. Δεν χρειαζεται τετοιους δηθεν ευγενικους και διαλλακτικους
μπουχεσες φλωρους. Τουλαχιστον ο Νοσφερατος εχει το παθος και την ορμη και συγκρουεται.

Θα ειχες επιτυχια γαι δημοσιες σχεσεις τησ εκκλησιας