Ποια Δεξιά ;Ποια Αριστερά;

Πριν μερικούς μηνες το ΚΚΕ ,διατυπωνει τις θεσεις του για την περιπετεια του υπαρκτού.
Η δημοσιοτητα του αποδιδει την ετικετα του σταλινισμου.Το υποτιθεμενο σταλινικο κόμμα παιρνει 8,5% διπλασιο απο την υποτιθεμενη αντισταλινικη αριστερά και διάφοροι σχολιαστές το θεωρουν νεοελληνικη ιδιορρυθμία που ζει στον κοσμο του.Μαλλον ιδιορρυθμοι και αυτοεγκλειστοι ειναι οι σχολιαστές.

Αυτα ειναι τα αποτελεσματα της τσαπατσουλικης ετικετολογιας που σε πολλές περιπτωσεις εχουμε αναλυσει.

Οι γενικότητες του σταλινισμου του νεοφιλελευθερισμού ειναι καταλληλες για ποδοσφαιρικοκαβγαδες αλλά ακαταληλες για αναλυση των συγχρονων περιπλοκων.Τα ζητήματα αυτα εχουμε αναλυσει εδω

Δεν ειναι δυνατη η αποτιμηση των εκλογικων αναμετρησεων με τις κλασσικες εννοιες μιας γραμμικής αναλυσης δεξια αριστερα.Οι έννοιες αυτές εχουν διευρύνει από καιρό το περιεχόμενο τους και τέλος πάντων δεν σηματοδοτούν μια κάθετη ιδεολογική πόλωση.

Εχει ενδιαφέρον τι συμβαίνει στον Συριζα.Ενα μη τραγικό αποτελεσμα (με δεδομενο τις επιδοσεις του χωρου) τροφοδοτει μια ιδιομορφη εκπτωχευμενη συζητηση χωρις ιδεολογικες ταξινομησεις και διλληματα,και παραπεμπει σε μια τεχνικη αξιολογηση πολιτικου management.

O trainee Τσιπρας αξιολογειται απο τον Αλαβανο ως πρωτος υποψηφιος μαθητης στο προσεχες training course για “Leadership for Success” οπου παραδιδονται απο πολιτικους επιστημονες στο LSE.Μια ανούσια φιλολογία περι χειρισμων,τακτικων κακων υπολογισμών σταθμήσεων που παραπέμπουν περισσότερο σε Marketing Game.Μήνες πριν ο Συν παρουσιάζει ενα ενδιαφέρον πρόγραμμα με σοβαρές αντικρατικιστικές νύξεις και μια ιδεολογικη συνεκτικότητα.

Ο υποτιθεμενος σταλινισμός του ΚΚΕ και οι ιδεολογικές περιπλανήσεις του Συν δεν αφορουν κανένα.

Οι τελευταιες εκλογες απλως αποκάλυψαν μια διαδικασια ιδεολογικοποιησης της πολιτικής τεχνικης ,που πλέον είναι αυτή γίνεται το νεο επιδικο διακυβευμα,και την εκπτωση των ιδεολογικων αξονων του 20 αιωνα ως παραπομπη με αστερίσκο.

Το ΚΚΕ δεν ειναι σταλινικό γιατι ο Στάλιν δεν αφορά κανένα ,και ο Συριζα «στραβωθηκε» να παρουσιάσει ενα ντοκουμέντο που δεν το διάβασαν ουτε οι ίδιοι.

Ενας απο τους πιο σημαντικους ( ζοφερά πεσιμιστής και μεταφυσικά επαναστατικός) φιλοσοφους της εποχης μας ο G.Agamben γραφει στο τελεταιο μικρο βιβλιο του What is an apparatus (2009)

Οι συγχρονες Κοινωνιες λοιπον παρουσιαζονται ως αδρανη σωματα που υφιστανται μαζικες διαδικασιες διαλυσης των υποκειμένων .Ετσι η εκλειψη (ελληνικα στο κειμενο) της πολιτικης η οποια προυποθετει την υπαρξη υποκειμενων και πραγματικες ταυτοτητες (πχ τα κινηματα της εργατικης ταξης,η αστικη ταξη) και ο θριαμβος της οικονομιας (ελληνικα στο κειμενο) δηλαδη μιας καθαρης δραστηριοτητας της κυβερνησης που αποσκοπεί παρα μονο στην αναπαραγωγή της.Η δεξιά και η αριστερα που σημερα εναλλασονται στην διακυβερνηση της εξουσιας ,εχουν για αυτο τον λογο μικρη σχεση με την πολιτικη σφαιρα απο οπου προερχονται.Εινα απλα τα ονοματα δυο πολων -το πρωτο υποδηλωνει την χωρις τυψεις την απουποκειμενοποιηση το δευτερο θελωντας να την κρυψει πισω απο την υποκριτική μασκα του καλου δημοκρατη πολιτη-της ιδιας κυβερνητικης μηχανης.

Αυτα, πανω απο ολα, ειναι η πηγη της ιδιομορφης ανησυχιας της εξουσιας σε μια περιοδο οπου αντιμετωπιζει το πιο υπακουο και δειλο μαζικο κοινωνικο σωμα που υπηρξε ποτε στην ανθρωπινη ιστορια.Ειναι λοιπον παραδοξο οταν ο ακακος πολιτης της μεταβιομηχανικης δημοκρατιας (ο Bloom οπως ευστοχα εχει συστηθεί να τον αποκαλουμε), κανει προθυμα οτι του ζητηθεί, στο μετρο που αφηνει την καθημερινοτητα, την υγεια ,την διασκεδαση ,την διαιτα , τις επιθυμιες του να διατάσσονται ακομη και στις πιο μικρες λεπτομερειες απο μηχανισμους εξουσίας (dispositif) να θεωρειται απο την εξουσια (ακριβως γι αυτο) ως πιθανος τρομοκρατης.

Οταν η νεα Ευρωπαικη νομοθεσια επιβαλει βιομετρικές διαδικασιες σε ολους τους πολιτες της αναπτυσσοντας και τελειοποιοντας ανθρωπομετρικες τεχνικες που εφευρηθηκαν τον 19 αιωνα για να ταυτοποιησουν τους εγκληματιες που υποτροπιαζουν (πχ αποτυπωματα ) η επιτηρηση μεσω των βιντεο καμερων μετατρεπει την δημοσια σφαιρα σε μια διαρκη και απεραντη φυλακη.Στα ματια της εξουσιας -ισως σωστα- τιποτα περισσοτερο δεν μοιαζει με τρομοκρατη οσο ο Κανονικος ανθρωπος.(μτφ LLS)

Στο πλαίσιο αυτό ,της αποστειρωμένης πολιτικης διεικπεραίωσης,μπορουμε να ξαναδούμε τις ευρωεκλογές.

Καθώς οι πολιτικές συντεταγμένες έχουν εκκενωθεί από το ιδεολογικό τους περιεχόμενο, η λογιστικη αποτύπωση μιας ενισχυμένης δεξιάς και αδύναμης αριστεράς ειναι εικονικη.
Οταν ο Καρατζαφέρης κάνει καριέρα κραδαίνοντας τις δηλώσεις Λαφονταίν,τότε ποια ακριβως δεξια ανεβαίνει και ποια αριστερά χάνει είναι τελείως αμφίσημο.