Μιχαλης Παπαγιαννακης (1941-2009)

Μια πρωτοποριακη αυθεντικη φωνη της αριστερας του 21 αιωνα σιωπησε.
Η διερευνηση μιας αριστερας του 21 αιωνα,γινεται πολυ πιο δυσκολη
Χωρις τον Παπαγιαννακη η υποθεση της Ευρωπαικης Ολοκληρωσης,της Αποκεντρωσης,της κοινωνικης επιχειρηματικοτητας θα ηταν προνομιο των συντηρητικων δυναμεων.


Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης (γεννήθηκε στην Καλαμάτα και σπούδασε Νομικά, Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες σε Αθήνα, Μονπελιέ και Παρίσι. Εργάστηκε ως καθηγητής και ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού 2, στο Ινστιτούτο Διοίκησης Επιχειρήσεων του Ορσαί και στο Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο του Μονπελλιέ. Έκανε έρευνες και μελέτες πάνω στη μεσογειακή οικονομία, την ΕΟΚ, την Κινεζική αγροβιομηχανία, την αλιεία στην Ελλάδα και άλλες, για λογαριασμό της ΕΟΚ, της ΓΚΑΤΤ και του ΟΗΕ, από το 1967 ως το 1987. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στο Πάντειο και έχει συνεργαστεί και αρθρογραφήσει στο Βήμα, τον Οικονομικό Ταχυδρόμο, το Αντί, την Αυγή και τον Πολίτη. Μιλά Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Ιταλικά.

[Επεξεργασία] Πολιτική
Ως το 1963 ήταν μέλος της ΕΔΑ. Κατά τη στρατιωτική χούντα (1967-1973) εντάχθηκε στη Δημοκρατική 'Aμυνα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ΕΑΡ και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και της Εθνικής Γραμμματείας της. Όταν το κόμμα του εντάχθηκε στο Συνασπισμό, ο Παπαγιαννάκης έγινε μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και εν συνεχεία της Πολιτικής Γραμματείας του, υπεύθυνος του Τμήματος Οικολογία και Ποιότητα της Ζωής. Το 1993 ήταν υποψήφιος για την προεδρία του κόμματος, όμως ηττήθηκε στην πρώτη ψηφοφορία και στήριξε το Νίκο Κωνσταντόπουλο που τελικά εξελέγη.
Ο Παπαγιαννάκης είχε εκλεγεί ευρωβουλευτής με το ΣΥΝ στις ευρωεκλογές του 1989, του 1994 και του 1999. Το 2004 δεν είχε διεκδικήσει επανεκλογή στο ευρωκοινοβούλιο, επιθυμώντας να δραστηριοποιηθεί στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό. Στο 4ο Συνέδριο του Συνασπισμού (Δεκέμβριος 2004) ήταν ξανά υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος, αλλά ηττήθηκε από τον Αλέκο Αλαβάνο. Στις εθνικές εκλογές του 2007 εκλέχθηκε βουλευτής στη Β' Αθηνών, τρίτος σε σταυρούς μέσα στο κόμμα του.
Ανήκε στην τάση Ανανεωτική Πτέρυγα του Συνασπισμού.
Πέθανε στις 26 Μαΐου 2009 σε ηλικία 68 ετών.

Τηλεοπτικός Κυνισμός,Δικαιώματα και Πολιτική Ορθότητα

Ενα τηλεοπτικο προγραμμα ειδικευμενο σε ιστοριες και προσωπα της δυσανεκτικης οριακοτητας ,παρεμβαινει στην πολιτικη προωθωντας μια ιδιομορφη προσωπικοτητα ως Ευροβουλευτη.

Η πρωτη αναγνωση στα πλαισια μιας αποστηρωμενης πολιτικης ορθοτητας,θα μπορουσε να την αξιολογησει ως ξεχαρβαλωμα της δημοκρατικης διαδικασιας.

Ωστοσο η σατιρικη υποψηφιοτητα δημιουργει και μια παραλληλη συζητηση για την υφη των δικαιωματων

Πως ο συμπολιτης μας με την ιδιοσυγκρασιακη συμπεριφορα,ασκει ολα τα δικαιωματα του;

Μηπως τελικα ο χαβαλες επισκειαζει μια αναδυομενη κατακτηση:Την μετατοπιση απο την ανεκτικοτητα στην στην ευρυθμη ανοικτοτητα.

Η ανεκτικοτητα ειναι μια αντιδραστικη συντηρητικη εννοια

Προυποθετει μια λανθανουσα ασυμμετρια.Καποιος ανεχεται εναν αλλο.Ο ανεχων ασκει την ανοχη προς ενα αναχομενο.

Ειναι βολικο να ανεχεσαι,αλλα σκεψου την τραγωδια να σε ανεχονται.Ουσιαστικα η ανοχη αναστελλει την συγκρουση ,διατηρωντας την ανισορροπια.

Ολα τα προταγματα δημοκρατιας,ισοτητας δικαιωματων ποτε δεν βασιστηκαν στην διεκδικιση της ανοχης.Κανενας δεν διεκδικησε να του παρεξουν μια φιλανθρωπικη ανοχη,ως παραχωρηση.

Οι κοινωνιες η παρεχουν ισοτιμα πληρη δικαιωματα,και εντος του πλεγματος δικαιωματων επιτρεπουν την συγκρουση και αντιμαχια,η αποδεχονται την ανισοτητα δικαιωματων την οποια θεραπευουν με το μελοδραμα της ανοχης.

Η συντηρητικη Ελλαδα ασκειται στην φιλανθρωπικη ανοχη γιατι ακριβως αρνειται την συγκρουση των ισοτιμων.Η δυσανεξια μας ειναι διπολικη και συγχρονικη.Οχι στην συγκρουση για να μην αποκαλυφθει η ανισοτιμια.

Στην ιδια υποκριτικη ροη διαμορφωνεται και το επικοινωνιακο πλαισιο ενος στειρου politically correct.

Η πολιτικη ορθοτητα ειναι η ενδειξη της βαθυτερης ανισοτιμιας

Δεν σε κραζω για να διατηρησω την αρρητη υπεροχη μου στο πλαισιο ενος επινενοημενου πολιτισμου.

Αν ο αδελφος σου εχει συνδρομο Dawn ,του λες και μα χαζος εισαι,αν ο κολλητος σου παραμιλα απο καμμια ψυχωση του λες να σου εξηγησει τι εννοει,αν υπαρχει κωφαλαλος στο σπιτι του λες μα καλα δεν ακους;.Η αδολη αγαπη ειναι συνωνυμη με την ισοτιμη και οξεια δεικτικοτητα.Η πολιτικη ορθοτητα λειτουργει μονο ως κατοχυρωση της ανισοτιμης αποστασης.

Ο Κατμαν παει για Ευροβουλευτης

Θαυμα......

Προφανως δεν εχει αναγκη την ανοχη μας,εχει αναγκη μιας ισοτιμης μεταχειρισης ,που μπορει να περιλαμβανει ολη την γκαμα συμπεριφορων μεταξυ ισοδυναμων.

Πριν μερικα χρονια ο Λ.Βογιατζης ανεβαζει στο θεατρο του μια παρασταση με ηθοποιους συμπολιτες με συνδρομο Dawn.Το εγχειρημα εχει μια αισθητικη αναζητηση,που εκκινει απο την ουσια της θεατρικης πραξης,δηλαδη την αναζητηση της ανθρωπινης εκφραστικοτητας.Το εγχειρημα του Βογιατζη περασε ως αισθητικη ανζητηση.Μαλιστα το κυρος του εμπνευστη λειτουργησε ως ασπιδα για τους ηθοποιους,κατ αρχας και στην συνεχεια ως επικυρωση του θεατρολογικου πειραματισμου.

Στην ιδια γραμμη νομιμοποιειται η υποψηφιοτητα Κατμαν

Στην γραμμη επεκτασης ,διερευνησης του αυτονοητα κανονικου.Σαν εμπρακτη κατοχυρωση του διαφορετικου και στην εκλογικη αντζεντα.

Ο Κατμαν ως φιγουρα,ως σωματικοπολιτικη εκφραση ,διευρυνει το ρεπερτοριο της πολιτικολογιας.

Οι κινδυνοι της τηλεβιομηχανικης διαπομπευσης του φυσικου προσωπου Κατελη ελλοχευουν.

Η τηλεοραση ειναι βαρβαρικη υπερδυναμη.

Απο την αλλη πλευρα ομως ,το κλειστο υπερσυστημα ειναι μυθος.Η πιθανοτητα η ανθρωπινη δαιμονικοτητα να υπερχειλισει το υπερθεαμα υπαρχει στατιστικα.

Ακομη ο βαθυτερος κονφορμισμος της νεοελληνικης φοβικοτητας του αλλου ευκολα μεταβαλλεται σε πληθος του Κολοσαιου.Και ο λαος δεν θελει παρα μικροερεθισματα για να μεταβληθει σε σαδιστικο βασανιστη.

Η θετικη αποτιμηση μιας διευρυνσης της Ανθρωπολογιας της πολιτικης σε περιβαλλον τηλεοπτικης (δες πιεσης για τηλεθεαση) ισχυος και γενικευμενης ανθρωποφαγιας ειναι αντικειμενικα αμφισβητισιμη και προβληματικη

Η ισοτιμη γελαστικη διαχειριση του σουρεαλισμου μιας αιωρουμενης υποψηφιοτητας,παροτι ειναι πλησιον μιας καφρολογικης επιθετικοτητας,ειναι ο μονος αυθεντικος δρομος ισοτιμης αντιμετωπισης.

Ο Sui Generis οριακος τυπος αποτελει πλουτο στην θεσμισμενη ομαλοτητα,δηλαδη αφορητη επαναληπτικοτητα της κοινωνιας.

Οι καρμποναρισμες copy paste συμπεριφορες των διαφορων φυλων της ρουτινας εχουν επικρατησει.Την μηχανολογια αυτου του κοινωνικου φωτοτυπικου εχουν αναλυσει πολυ αρμοδιωτεροι ημων

Ωστοσο εδω θελουμε να καταθεσουμε την θετικη σχεδον επαναστατικη θεση που επιφυλασσουν στην διαφορετικοτητα,αλλα και ακομη περαιτερω στην αναγκη επινοησης κατασκευης των νεων ατομικοτητων.

Οταν οι Deleze Guattari κατεθεσαν τον Αντιοιδιποδα,οχι μονο αποιατροποιησαν την σχιζοφρενεια,αλλα σε ενα βημα παραπερα τοποθετησαν την υπερχειλιζουσα αποδιοργανωτικη επιθυμια ως παραγοντα αλλαγης.Στην ιδια πορεια ο Negri διατυπωνει με αντιουμανιστικη επινοητικοτητα την επαναστατικη επιθυμια για ενα νεο βιοπολιτικο σωμα.

Αν δεν αντιλαμβανομαστε την διαφορετικοτητα ως φοβο η φιλανθρωπια,αλλα ως δυναμη εμπλουτισμου,απλα χαμογελαμε περιπεκτικα και με τον Κατμαν και ευχομαστε Καλη Επιτυχια.

Καθήλωση,αποκεφαλισμός,στέρηση

Δεν υπαρχει,αμφιβολια οτι η τηλεοραση παιζει σημερα τον καθοριστικο ρολο στην τελικη διαμόρφωση της κοινης γνωμης.Η ποσοτικοποιηση αυτης της επιρροης ειναι μαλλον,δυσκολη.

Υπαρχουν ομως και ορισμενες διαδικασιες που ειναι ριζωμενες σε πιο αρχεγονικες λειτουργίες,,και επιρρεαζουν τις πολιτικες επιλογες.

Η καθηλωση,ο δυνητικος αποκεφαλισμος, ναρκωτικη στερηση ειναι πρωτογονα , αρχεγονικα τραυματα.

O Προμηθεας τιμωρειται με καθηλωση,οι ορθοδοξες εκκλησιες ειναι γεματες με την αλα Dali εικονα ενος αποκεφαλισμενου αγιου που ανεπαφος περιφερει στο πιατο το κεφαλι του, και ολοι οι Πυθιες χανουν την δυναμη τους χωρις τα αλκαλοειδή φυλαρακια τους.

Στην εποχη της τηλετεχνολογιας οι αρχεγονικες φοβιες ασκουν την πυρηνική λειτουργια τους.Η τεχνολογια ειναι υπερσυγχρονη ως μηχανικη εξελιξη,αλλα βαθυτατα μυστικιστικη στην κοινωνικη της δυναμικη.Μια κατ’εξοχήν Φαντασιακη σημασια στην κατα Καστοριαδη ταξινόμηση.

Οι σημερινοι ,λοιπόν,διαχειριστες αυτων των πυρηνικών φοβιών ,συνυπαρχουν με τους υποτιθεμενους High Tech εργολαβους των ΜΜΕ,στην μυστικιστικη συνυπαρξη της μετανεωτερικης συνθηκης.

Μα καλα ποιος μας απειλει με καθηλωση,η αποκεφαλισμο,η στερηση σημερα,και πως διαχειριζεται την βιοπολιτικη εξουσια του;

Κι ομως

Οι πρωτογονοι διαμετακομιστες του φοβου ,εξοπλισμενοι με την αταβιστικη δυναμη τους, ασκουν συνεχως την μεταφυσικη μικροεξουσία.

Ειναι πομποι και αναδιανομεις πολιτικων μυνηματων.Αυτο γινεται εκτος της επισημης πολιτικης τελετουργιας,αλλα εντος του πυρηνα της βιοπολιτικης συνθηκης της καθημερινοτητας.

Η τεχνολογια των ΜΜΕ, σε βομβαρδιζει αλλα οι διακομεταμιστες σου μιλανε.
Θεμελιώδης η διαφορα βομβαρδισμου συνομιλίας .
Μαλιστα αυτοι οι τελέυταίοι σου απευθυνονται στο πρωτο προσωπο,εντος της εκτακτης συνθηκης που μας συνδεει.

Εσυ με τον φοβο της απραγματοποιητης συναντησης,του αποκεφαλισμου,της στερησης,και αυτος με μια ιδιορρυθμη δυναμη ενος λογου,της ασυμετρης συνομιλιας μεταξυ ανισοτιμων διαλεγομενων.

Προφανως αναφερομαστε στην υπερχειλιζουσα πολιτικολογια που αναδυεται σε τρεις χωρους της καθημερινης ασημαντοτητας.Στο ταξι στο κουρειο στο ψιλικατζιΙδικο αναπτυσσεται μια πολιτικη επικοινωνια που λογω της ταπεινης αισθητικης της περναει απαρατήρητη.

Υποστηριζουμε πως οι Ανθρωπολογικες συντατεγμενες αυτης της πολιτικολογιας ειναι δυσαναλογα σημαντικες Και γι αυτο τα αποτελεσματα πολυ διεισδυτικα

Ας συμφωνησουμε στα πραγματολογικα αυτονοητα.

Ο ταξιτζης ο κουρεας -κομμωτρα και ο ψιλικατνζης ,δεν ειναι ενα τυχαιος φλυαρος που σχολιαζει.
Σχολιαζει εντος μιας ιδιοσυγκρασιακης επικοινωνιακης συμβασης οπου εσυ εισαι ο αδυνατος.Δεν σε παει εκει που θες,κραδαινει μια ψαλιδαρα σε αποσταση εκατοστων απο την καρωτιδα σου,και μπορει να σου καθυστερησει την ελαχιστη δοση νικοτινης που αποζητα ο στερουμενος εγκεφαλος.

Προφανως μιλαμε για συμβαντα της μικροκλιμακας,σε επαφη με την απαρατήρητη ρουτίνα,αλλα ευτυχως που οι Διαφορου Foucault μας εμαθαν να κοιταμε προσεκτικα αυτες τις ύποδονησεις του καθημερινου εκξελαδου.

Νομιζεις οτι τα δεκαδες εκατομμυρια που ξοδευονται ειναι το κυριο στο επικοινωνιακό project. Ειναι αλλα,αν τα μυνηματα αυτα δεν διεαεσολαβηθουν απο τους διανουμενους της μικροκλιμακας ειναι αιωρουμενες νεφελωδεις εικονες εντος των ηλεκτρονικών κυματισμων.

Ο ταξιντζης ανακυκλωνει σεξιστικες κορωνες για την μηχανοβια που τον προσπερναει, την ωρα που βιαζεσαι,ο κουρεας μου τα βαζει με τους κωλοπακιστανους που ξεσηκωθηκαν με μια λεπιδα 2 εκατοστα απο το αυτι σου ,και η ψιλικατζου εκθειαζει τον Καρατζαφυρερ οταν η νικοτινοεξαρτηση κτυπάει κοκιννο.

Σε μια παρέα μπορείς να διαλεχθείς με ένα ταξιντζη ,αλλα με το ταξιντζη που σε πάει στη δουλειά σου,υπάρχει ενα millisecond πριν σκεφτεις να αρχίσεις την αντίρρηση.Και ο τύπος συνεχίζει όλη την ημέρα τον ίδιο φιλιππικό

Σε τριαντα κουρσες ο τύπος θα εχει,διαλεχθεί με τριάντα ανθρώπους ,όσους ενας βουλευτής θέλει μια καλα οργανωμένη προεκλογική συγκεντρωση στον ξαδελοφο του.Και όλα αυτά «εντός έδρας¨».

Καθηλωση,αποκεφαλισμός,στερηση.

Τρεις συνθήκες πολιτικής ρητορίας της καθημερινότητας,που εξελλίσουν και αναδιαμορφωνουν τα μυνήματα της τηλεόρασης.Τρεις συνθήκες αναμόχλευσης και αγκύρωσης των αυτονόητων της διαφανούς ρουτίνας.

Δεν είναι τυχαίο που ο Χιτσκοκ μας παραδίδει στον αριστουργηματικό «Σιωπηλό Μάρτυρα» ,τον Στιούαρτ ,εγκλωβισμένο στην ίδια τριπλή συνθήκη.
Ο πακτωμένος στην πολυθρόνα,αδυνατεί για τα στοιχειώδη εξαρτωμενος από την Κελλυ,και ο δολοφόνος τον περιτριγυρίζει ως απειλή.

Η τριπλή συνθηκη της καθημερινής πολιτικολογίας ,ως υποστρωμμα ενος αριστουργήματος

Ελπίζω σε ενα παρόμοιο Happy End.

Ενα περίεργο εκατομμύριο

Οι εργαζόμενοι του Ικα παρέδωσαν αλλη μία εφιαλτική εικόνα για την κατασταση του οργανισμού

Με απλά λόγια το ΙΚΑ έχει ένα σταθερό υπόλειμμα εσόδων,που δεν προκειται να αναστραφεί.Με μαθηματικά α δημοτικού το ζοφερό μέλλον ειναι προδιαγεγραμμένο.
Εκείνο όμως που εντυπωσιάζει είναι ο αριθμός των εργοδοτών.Σύμφωνα με τα στοιχεία έχουμε περίπου ένα εκατομμύριο (!!) νομικών προσώπων που δυνητικά απασχολούν εργαζόμενους,και άρα υπάγονται στον έλεγχο του ΙΚΑ.

Μια ενδεικτική εξέταση για την Κρήτη και απλή αναγωγή των στοιχείων η κάθε επιχείρηση απασχολεί 2,2 εργαζόμενους και κάθε 2 επιχειρήσεις ένας εργαζόμενος είναι ανασφάλιστος.
Με τέτοιο μέγεθος επιχειρήσεων και οτι υπάρχει το ΙΚΑ αποτελεί άθλο.

Οσον αφορά τους επωφελούμενους από τις ρυθμίσεις,οι γνωρίζοντες είναι σαφείς.Είναι κυρίως οι συναλλασσόμενοι με το Δημόσιο ,που για να συνεχίσουν θέλουν εργοδοτική ενημερότητα.

Η τρεκλίζουσα αρρυθμια του ΙΚΑ είναι γεγονός.

Μπορεί να αντιμετωπισθεί ιδεολογικά ως απόδειξη καταρράκωσης της μισθωτής εργασίας,αλλά έχει σημασία να δούμε με ποιον μηχανισμό μόχλευσης το σύστημα καταρρέει

Τα γιγαντιαία δημοσιονομικά προβλήματα πάσχουν απο μεθοδολογικές ακρότητες
Αν τα εξετάσεις στην μεγάλη κλίμακα τότε μπορείς να αποδείξεις ότι θέλεις για τον οποιοδήποτε.πχ.Για την δημοσιονομική κατασταση φταίει ο παγκόσμιος καπιταλισμός,γενικως το πολιτικό σύστημα,η δομική ανισορροπία κλπ.Δηλαδή η ευθύνη απονέμεται σε αόριστες οντότητες

Αν τα εξετάσεις στην μικρή κλίμακα τότε όλοι έχουν δίκιο.Ο οικοδόμος που μετά από δεπέντε χρόνια σκληρή δουλειά ,επιτέλους γίνεται μικροεργολάβος για να προσλάβει τον μπατζανάκη του και τον γείτονα του,επιβιώνει μόνο αν όλοι μαζί συναινετικά πληρώσουν τα λιγώτερα στο ΙΚΑ.Ολοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν τις ελάχιστες συντάξεις και παροχές από το ΙΚΑ,και απο εκεί αξιοποιούν τα όποια περιθώρεια εισφοροδιαφυγής.

Πέρσυ στην ανακατοσούρα του ασφαλιστικού είχαμε διαπιστωσει μια ενδιαφερους ομοιότητα.Η Φιλελευθερη Συμμαχία η Ανανεωτική πτερυγα του συνασπισμού είχαν σχεδόν ταυτόσημη θέση,που είναι περίπου οι ιδέες Γιαννίτση (οπως διατυπώνονται στο βιβλίο του «Η Ελλαδα και το Μέλλον») Συνοπτικά μικτό ανταποδοτικό και αναδιανεμητικό σύστημα ,ακριβώς για να σπάσει ο συναινετικός χαρακτήρας της εισφοροδιαφυγής στην επιχειρηματικότητα οριακής παραγωγικότητας.Η βασική ιδέα πίσω από τα μικτα συστήματα είναι πως το αναδιανεμητικό σύστημα τελικά ωθεί τους πάντες να αποζητούν την ελάχιστη σύνταξη.Το καταβαλλόμενο κόστος για να υπερπηδήσει κάποιος από την κατώτατη στην ανώτερη σύνταξη είναι πολλαπλάσιο του τελικού οφέλους.

Η οικονομία είναι αμίληκτη.

Η δαπάνη του ΙΚΑ , αξιολογείται από αυτούς που την πληρώνουν (εργοδότες,εργαζόμενοι) με βάση τα οφέλη που αυτοί προσδοκούν και όχι στην καταστατική της αρχή.

Με την δομή των συντάξεων , υπάρχουν δεκάδες περιπτώσεις που βολεύει κάποιον να σωρεύσει τα ελάχιστα ένσημα για την σύνταξη και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη,και στην υπόλειπη εργασία να εργάζεται ημιπαράνομα.Και σε μια οικονομία χαμηλής παραγωγικότητας ,και υπερπροσφοράς ανειδίκευτης εργασίας οι παραβάτες εργοδότες είναι η μεγάλη πλειοψηφία.

Η μεγάλη αντίφαση που έχει να αντιμετωπίσει ο κόσμος της εργασίας είναι η εξής

Το ασφαλιστικό σύστημα βάλλεται κυρίως από δύο ομάδες εργοδοτών που τα κλισέ φέρουν πλησιέστερα στους μισθωτούς.Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και η επιχειρηματικότητα υποστήριξης των δημοσίων δαπανών,δηλαδή όλοι αυτοί που παρεισφρύουν στα προγραμματα της αριστεράς,ως συμπαθητικοί συμπαραστάτες.

Ας δουμε τα πράγματα ξεκάθαρα

Μια μεγάλη επιχείρηση τεχνολογίας,που κινείται ανταγωνιστικά στο διεθνές περιβάλλον δεν έχει ανάγκη να καταφύγει στην εισφοροδιαφυγή.Αν λειτουργεί στην Β.Ευρώπη δεν έχει ανάγκη ουτε την φοροδιαφυγή.Δημιουργεί πλεονάσματα από την παραγωγικότητα και μόνο.
Οι όψιμοι αναγνωστες του Μαρξ,δεν έχουν καταλάβει πως η αλα Μαρξ ανάλυση της καπιταλιστικής εκμετάλευσης δεν αφορά την κλοπή εισφορών,αλλα την ίδια την φύση της μισθωτής εργασίας.

Ωστόσο η ο συρμός στην νεοελληνική μιζέρια βασίζεται ,δηλαδη κολακεύει ,την οριακή επιχειρηματικότητα και τις δημόσιες δαπάνες.Μάλιστα αυτό γίνεται εν’ονόματι ενός νεάντερταλ αντικαπιταλισμού.

Η φαινομενολογία της οριακής επιχειρηματικότητας

Με ένα εκατομμύριο δηλωμένους επιχειρηματίες,ένας στους 4 εργαζόμενους είναι δυνητικά εργοδότης.

Εγω ,εσύ ή ο γείτονας σου,ο ξάδελφος σου ,η κουμπάρα, τέλος πάντων οχι κάποιος από το υπερπέραν ,είναι «επιχειρηματίας»

Τι σημαίνει αυτο στην Ελλάδα;

Εξήντα ώρες δουλειά την εβδομάδα,ελάχιστα week end,νοηματική συμφυση προσωπικής επαγγελματικής ζωής παραπάνω και από τον Dali,ενα ή δύο συγγενείς εντός εργασίας,κυνηγητό μετρητών επιταγών ,και καλή γνώση όλων των χαπιών υπέρτασης.

Πως φτάνεις εκεί;

Αποτυχημένες απόπειρες αράγματος εντός δημοσίου, εμπειρία ως ιδιωτικός υπάλληλος συγκρίσιμη με βασανιστήρια Ιεράς Εξέτασης,αλλα και ανάγκη αυτοδυναμίας χρόνου και κινήσεων.

Ωστόσο η φιγούρα μας είναι απόλυτα γνωστή.

Αυτή η εγγύτητα προς την φιγούρα,δημιουργεί μέσω των ασυνείδητων συνειρμών ,μια γενικευμένη ιδεολογικοπολιτική κάλυψη.Η νομιμοποίηση της οριακής επιχειρηματικότητας είναι ευθέως ανάλογη και ίσως πολλαπλάσια της ταλαιπωρίας που υφίσταται.Απο εκεί και πέρα όλα συγχωρούνται.Η αγχωδης επιβίωση όταν είναι ορατή ,επιτρέπει και καθυστερήσεις στο ΙΚΑ,και part time χωρίς ένσημα,και διερχόμενους πρόσφυγες που είναι ευχαριστημένοι μόνο και που βρήκαν δουλειά

Απο την εικόνα αυτή απουσιάζει εκκωφαντικά η έννοια της παραγωγικότητας.Ο απλός υπολογισμός της πιθανότητας η ταλαιπωρία να είναι τελικά σπατάλη,αστοχευτη διοχέτευση ενέργειας χρόνου χρημάτος για μια δραστηριότητα που δεν παράγει ακριβώς ότι νομίζουμε.

Η οριακή επιχειρηματικότητα είναι ισοδύναμη της πλαδαρής λειτουργίας του δημοσίου,όσον αφορά την παραγωγικότητα.Είναι πολύ χαμηλή μόνο που στην πρωτη περίπτωση τα αποτελέσματα είναι ορατά ως ανάγκη περισσότερης εργασίας,ενω στην δεύτερη ειναι κυριολεκτικά και μεταφορικά αόρατα.

Παραγωγικότητα αυτή η άγνωστη

Στην Β.Ευρωπη επιχειρήσεις πληρώνουν 40 % φόρους,καλύπτουν σοβαρές εργοδοτικές εισφορές,σε πολλές περιπτώσεις επιπροσθετες ιδιωτικές καλύψεις,και κερδίζουν πολλαπλάσια και σταθερά.

Προφανώς αυτό δεν γίνεται με εξορκισμό

Αυτό είναι αποτέλεσμα μιας σύνθετης διαδικασίας που μετράται εμπειρικά με ένα μέγεθος .Την παραγωγικότητα.

Η βέλτιστη χρήση όλων των πόρων για την απόδοση του μέγιστου αποτελέσματος,δημιουργεί αυτά τα εσωτερικά πλεονάσματα τα οποία χρηματοδοτουν με άνεση τις εισφορές.

Δεν μπορούμε να δουμε ηθικά το ζήτημα της εισφοροδιαφυγής.Ο εισφοροφυγάς κινείται εντός μιας οικονομίας η οποία ,καθως δεν δημιουργεί εσωτερικά πλεονάσματα, ωθεί τους παίκτες στην αναζήτηση του κέρδους εις βάρος των στοιχειωδών υποχρεώσεων.Η τήρηση των υποχρεώσεων (φόροι,εισφορές) δυνητικά σημαίνει την σταδιακή εξαφάνιση πολλών επιχειρήσεων.

Η κατάσταση στο ΙΚΑ είναι σύμπτωμα μιας οικονομίας χαμηλής οριακής παραγωγικότητας.Πιθανόν να υπάρχουν και ζητήματα διαχείρισης ,οργάνωσης,αλλά είναι μάλλον δευτερεύοντα.

Η θεωρία συνομωσίας των διαβολικών δυνάμεων που υποσκάπτουν το μεγαλύτερο ταμείο μισθωτών ,εχει μικρές πιθανότητες.

Απο τον φίλο στον πλησίον

Χρειάστηκε να ξαναπεράσω απο μια παλιά γειτονιά της Αθήνας ,δίπλα σε σταθμό του Ηλεκτρικού.Είχα να παω πολλά χρόνια,πανω από δεκαετία.Οποτε πήγαινα ,θαύμαζα ενα μικρό δρόμο με δέντρα στις δύο πλευρές,και μερικές μονοκατοικίες κατάλοιπα παλιών εξοχικών.Ο δρομος έχει ενα απόηχο «καλής γειτονιάς» του 60.

Σε μια διαδρομή 400 μέτρων παρατήρησα με έκπληξη οτι σχεδόν κάθε πενήντα μέτρα ,η γειτονιά φιλοξενεί «σπίτια».Αλλα χωρίς αίσθηση γκετο,σε μια ιδιόρρυθμη ισορροπία με την υπόλειπη γειτονιά

Ταυτόχρονα οι συνδιαβάτες δίπλα μου ήταν σε ποσοστό 70 % ξένοι.Η ακούσια λαθροακρόαση με τους διασταυρούμενους διαβάτες προσφέρει κάτι από Βαβέλ.Οι επιγραφές στα μαγαζάκια,τουλάχιστον σε πεντε απολύτως διαφορετικές γραμματοσειρές.Το κυριλλικό αλφαβητο,αντικρύζει το ινδικό,που αντιμάχεται σε καλιγραφική δύναμη το αραβικό,που κάνει παρέα με την λατινική λιτότητα.Μια πολυεθνικότητα χωρίς προηγούμενο για την πόλη.

Και πολυκοσμία ,δεκάδες άνθρωποι στους δρόμους ,περιφερόμενοι λες και είναι Κυριακή.
Νέες μικρές πολυκατοικίες,παραδίπλα σχολεία,μια μικρή παιδική χαράΜια καινοφανής κοινωνία δημιουργείται σε διάφορους πόλους στην Αθήνα.Μια ποικιλία ανθρωπων λειτουργιών,εργασιών διασταυρώσεων αναδύεται ,εκλύεται ως πλεόνασμα από την ηφαστειώδη πραγματικότητα.

Τετοια κοκταίηλ δεν τα έχει ξαναδοκιμάσει αυτή η πόλη.

Οι οπτικές πολλές

Αν μένεις πολλά χρόνια στην γειτονία μαλλον θα πεις
Η γειτονιά «υποβαθμίστηκε» έπεσε κατηγορία.Οι παλιοί κάτοικοι ,οταν μπορούν φεύγουν ,και οι καινούργιοι,έρχονται μαζί με την αγωνία τους.Και η αγωνία δεν είναι καλός φίλος.

Αν περνάς κάθε δέκα χρόνια μπορείς να σκεφτείς
Μια ιστορική μεταβολή συμβαίνει δίπλα μας.Η αναστάτωση εχει χαρακτήρα υπόσχεσης.Τα νέα ανθρωπινα μάγματα ανακατεύονται τώρα και θα σχηματίσουν πρωτοφανείς λάβες.
Οι πόλεις είναι ολοζώντανες.O Wittgestein είχε πει πως γλώσσες και πόλεις αναπτύσσονται όμοια.Νέα στοιχεία εισέρχονται βρίσκουν λειτουργική θέση,και δημιουργούν δυναμικές εκκίνησης νεων ρευμάτων.

Πριν το ερώτημα αν οι αλλαγές είναι αρεστές οι όχι,προυπάρχει το ερώτημα
Μπορουμε να αφομοιόσουμε τέτοιες γρήγορες αλλαγές;
Δεκαπέντε χρόνια για να μεταβληθεί μια συμπαθητική γειτονιά της Αθήνας,από τόπο ενδοαστικής βόλτας σε ακατανόητο υβρίδιο συγκατοίκισης μεταναστών ,είναι ιλλιγγιώδης μικροχρόνος.Είναι πολεοδομικό dt.

Απο ότι φαίνεται τα καταφέρνουμε με δυσκολία.
Αλλα η ανεξέλγκτη παρέκλιση από την συμβίωση δεν είναι απίθανη.
Τα γεγονότα στην Ομόνοια,και η έρπουσα δηλητηριώδης ξενοφοβία,δείχνουν ότι οι αντοχές στην αφομοίωση του καινούργιου περιορίζονται.

Αν κάτι έχει μείνει καλό στην Αθήνα είναι η σχετική διαταξικότητα της.Με λίγες εξαιρέσεις, οι συνοικίες της Αθήνας σωρεύουν μια σχετική αντιπροσωπεύση του γενικού πληθυσμού.
Μεχρι ποτε όμως;
Η δημογραφική πίεση στην Αθήνα είναι τρομερή.Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά .Μπορούμε να υποθέσουμε οτι και εκατό χιλιάδες προσφυγες συρρέουν στην Αθήνα καθε έτος.
Οπως πάντα το ζήτημα θα διαχυθεί,χωρις διαχείριση.Οτι ήθελε προκύψει.Ο σώσων εαυτό σωθήτω.

Οι μετανάστες αφου υπερχειλίσουν την Ομόνοια,που μεταβάλλεται σε αστικό στρατόπεδο τύπου Darfur,θα μετακομίσουν όπου βρουν.
Πολεοδομικά,διαχειριστικά και ιδεολογικά προβλήματα θα αναμειχθούν στο ίδιο μιξερ.Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε.

Ο χαοτικός τρόπος με τον οποίο η Ελληνική πολιτεία καταπιάνεται με τα προβλήματα,εφαρμόζεται στο κατ’εξοχήν πολύπλοκο.

Την εισροή προσφύγων.

Η ανθρωπιστική και ιδεολογική στάση υπεράσπισης όλων των δικαιωμάτων των προσφύγων ,θα περάσει ως ιδεολοψία αν δεν συνοδευτεί με μέτρα θετικής διαχείρισης.Αλλιώς η τραυματική πραγματικότητα θα τροφοδοτήσει δυο αντίρροπες δράσεις
-Την ανευ προηγουμένου πασης φύσεως εκμετάλευση των προσφύγων
-Την χονδροειδή απόρριψη τους ως φορέων πολεοδομικής υποβάθμισης,διασποράς ασθενειών.

Απο τον φίλο στον πλησίον

Η πολιτική θεολογία μας έχει κληρονομήσει δύο θεμελιώδεις έννοιες διαχείρισης του ξένου.
Τον φίλο και τον πλησίον
Ο φίλος προέρχεται από την διεύρυνση της φυλής,μια διάχειση της συγγένειας αίματος.Οι φιλίες της αρχαίας Ελλάδος εμπλέκονται σε μεγαλειώδεις ιστορίες αυτοθυσίας και αλτρουισμού.
Ωστόσο οι φιλία προυποθέτει την εναντίωση εναντίον του εχθρού .Ο φίλος κουβαλάει τον εχθρό.Ο Πάτροκλος βοηθά τον Αχιλλέα εναντίον του Εκτορα.
Ωστόσο ο πλησίον ,ο γείτονας δεν προυποθέτει κανένα τρίτο.Ο γείτονας έρχεται μόνος και απρουπόθετος ,εγκαθίσταται απρόσκλητος στον χώρο,δημιουργώντας από μόνος του τον «πλησίον».
Δεν υπάρχει εγγύτητα με το τίποτα,Η εγγύτητα δημιουργείται μόνο από τον άλλο τον ξένο τον γείτονα.
Η υπόθεση με τους μετανάστες δεν είναι υπόθεση φιλίας, προτίμησης ,επιλογής.Είναι υπόθεση αυτοαναφορικής εγγύτητας.Ο πλησίον είναι γείτονας γιατί απλώς υπάρχει.
Τους φίλους εκάστοτε τους χάνεις,η τους μετατρεπεις σε εχθρούς
Τους πλησίον δεν τους απομακρύνεις ποτέ,παραμένουν δίπλα σου.O πλησίον ο γείτονας με την παρουσία του δημιουργεί γετνείαση γειτονιά εγγύτητα.

Οι προσφυγες δεν είναι «φίλοι» είναι πλησίον

Οι ακροδεξιοί ,συντηρητικοί κύκλοι,λειτουργούν εντός του ρατσιστσικού σχήματος γιατί πριν από αυτό λειτουργουν εντός του απόλυτου εμείς-εσεις διαχωρισμού.
Ο ρατσισμός και η ξενοφοβεία προκύπτει απο την πολιτική θεολογία της «φιλίας».Απο την ανθρωπολογία του κρατικού διαχωρισμού.Ο προσφυγας είναι εκτός αφου δεν είναι εντός.
Η λύση των πραγματικων προβλημάτων όμως θα έρθει απο της διαπραγματευση της εγγύτητας.
Η προσφυγες ήρθαν και δημιουργούν χωρους,γειτονιές είτε το θέλουμε είτε οχι.
Η ροπή της πολης θα εξαρτηθεί από την δική μας οπτική

Info
Για την πολιτική ανάλυση της φιλίας
J.Derrida :The politics of friendship (2006)
Για την πολιτειολογία του πλησίον
S.Zizek :Neighbor (2006)

Ποδηλατοπορίες διαμαρτυρίας σε 33 πόλεις

Ποδηλατοπορίες διαμαρτυρίας σε 33 πόλεις

Τριάντα τρεις έγιναν αισίως οι πόλεις της Ελλάδας στις οποίες οι ποδηλάτες ετοιμάζουν ταυτοχρόνως πορείες διαμαρτυρίας αύριο Κυριακή στις 12 το μεσημέρι.

Πρόκειται για τη δεύτερη πανελλαδική ποδηλατοπορία, μέσω της οποίας οι ποδηλάτες ζητούν μέτρα για τη διευκόλυνση της χρήσης του πλέον οικολογικού μέσου μεταφοράς (ποδηλατόδρομοι, κ.λπ.), για την ασφαλέστερη χρήση του, αλλαγές στον ΚΟΚ και δυνατότητα εισόδου στα μέσα μαζικής μεταφοράς (Μετρό κ.λπ.). Τα σημεία απ' όπου θα ξεκινήσουν οι πορείες είναι:

* Αθήνα: Πεδίον του Αρεως.
* Αντίπαρος: Λιμάνι. * Αργος: Πλατεία Λαϊκής Αγοράς. * Βέροια: Πλατεία Δημαρχείου.
* Γιάννενα: Πλατεία Πάργης.
* Δράμα: Πλατεία Ελευθερίας.
* Ελευσίνα: Πλατεία Ηρώων.
* Ηράκλειο: Λιοντάρια. * Θεσσαλονίκη: Αγαλμα Βενιζέλου (πλ. Αριστοτέλους). * Καλαμάτα: Πλατεία 23ης Μαρτίου. * Καμένα Βούρλα: Τουριστικό Περίπτερο. * Καρδίτσα: Πλατεία Πλαστήρα. * Καρπενήσι: Σταθμός ΚΤΕΛ. * Καστοριά: Νομαρχία. * Κέρκυρα: Πλατεία Γεωργάκη. * Κοζάνη: Κεντρική Πλατεία. * Κομοτηνή: Κεντρική Πλατεία. * Κόρινθος: Πλατεία Περιβολάκια. * Κυπαρισσία: Κεντρική Πλατεία. * Μεσολόγγι: Κεντρική Πλατεία (Μπότσαρη). * Μυτιλήνη: Πλατεία Σαπφούς. * Ναύπλιο: Πλατεία Φιλελλήνων.* Νέα Μάκρη: Λιμανάκι. * Ξάνθη: Πλατεία Ελευθερίας. * Πάτρα: Πλατεία Ολγας. * Πρέβεζα: Δημαρχείο. * Ρέθυμνο: Δημοτικός Κήπος. * Σπάρτη: Κεντρική Πλατεία. * Τρίκαλα: Κεντρική Πλατεία/Πολυτεχνείου. * Φλώρινα: Κανόνια. * Χαλκίδα: Κλειστό Γυμναστήριο Κανήθου. * Χανιά: Πλατεία Δημοτικής Αγοράς. * Χίος: Δημαρχείο. Πληροφορίες στο www.podilates.gr.

Μαλιακος SOS!!

Μαλιακός sos! όχι άλλη ρύπανση!
ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΤΩΡΑ!

http://www.gopetition.com/online/27261.html

(ζητάμε την κατανόησή σας, αν το έχετε ξαναλάβει...)

Ο Μαλιακός Κόλπος απειλείται άμεσα. Όλοι εμείς, ψαράδες, αγρότες, επαγγελματίες, ερασιτέχνες ψαράδες, μόνιμοι κάτοικοι και παραθεριστές της περιοχής, αγωνιούμε γιατί η κλειστή αυτή θάλασσα, που δέχεται εδώ και χρόνια σοβαρές πιέσεις, αντιμετωπίζει σήμερα νέες κρίσιμες απειλές.

Κοινή είναι η διαπίστωση ότι η κατάσταση είναι εκρηκτική.

Ο Μαλιακός αργοπεθαίνει και τα νεκρά ψάρια είναι ένα από τα δείγματα. Όλοι ξέρουν την αιτία. Είναι η χρόνια ρύπανση από τις γνωστές «πηγές». Είναι τα λύματα των εργοστασίων, των ελαιοτριβείων, τα αστικά λύματα με την έλλειψη βιολογικών καθαρισμών και την μη σωστή λειτουργία των βιολογικών της Λαμίας και των Καμένων Βούρλων, τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα, τα λύματα των κτηνοτροφικών μονάδων, τα σκουπίδια και οι παράνομες χωματερές κατά μήκος της κοίτης του Σπερχειού και κατά μήκος της ακτής με την παράνομη εναπόθεση απορριμμάτων οικοδομών.

Είναι η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών πρόληψης από μέρους των αρμοδίων φορέων και υπηρεσιών Η εκτίμησή μας είναι ότι έχουμε μια απόλυτη ασυδοσία σε συνδυασμό με την μη εφαρμογή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας και των ευρωπαϊκών οδηγιών.

Κατά τα άλλα ο Μαλιακός, το Δέλτα και η Κοιλάδα του Σπερχειού είναι προστατευόμενη περιοχή στο Δίκτυο NATURA 2000.

Σας παρακαλούμε να υπογράψετε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη, και να προωθήσετε το κείμενο συγκέντρωσης υπογραφών, που είναι στη διεύθυνση :

http://www.gopetition.com/online/27261.html

και λέμε

Ο Μαλιακός Κόλπος θα ζήσει. Είναι το σπίτι μας!

Προωθήστε το στις δικές σας λίστες e-mail.

Είναι ανάγκη να συγκεντρωθούν πολλές υπογραφές

με εκτίμηση

ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ «ΜΑΛΙΑΚΟΣ SOS”http://maliakos-sos.blogspot.com/

Το νομικο πολιτικο κύκλωμα των Ναρκωτικών επιβάλει την Σιωπή

Χωρίς υπεράσπιση του ειδικού φρουρού συνεχίζεται η δίκη των Ζωνιανών

Της ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΞΥΝΟΥ

Χωρίς να εκπροσωπείται το σημαντικότερο θύμα της υπόθεσης, ο ειδικός φρουρός που εξακολουθεί να νοσηλεύεται σε σοβαρή κατάσταση ύστερα από σωρεία πυροβολισμών που είχε δεχτεί μαζί με συναδέλφους του το 2007 στην Κρήτη, ξεκίνησε τελικά η δίκη των Ζωνιανών στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιά, με την εξέταση του πρώτου μάρτυρα κατηγορητηρίου.

Αν και την περασμένη Τρίτη -πρώτη μέρα της δίκης- είχε δηλωθεί η παράσταση πολιτικής αγωγής του ειδικού φρουρού Στ. Λαζαρίδη, χθες, λίγα λεπτά μετά την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας, η σύζυγός του και νόμιμη διάδικος δήλωσε ότι παραιτείται από το δικαίωμα πολιτικής αγωγής, χωρίς να αιτιολογήσει την απόφασή της. «Το μόνο που επιθυμώ είναι να γίνει καλά ο σύζυγός μου. Πιστεύω στη Δικαιοσύνη και είμαι σίγουρη ότι δεν αποδυναμώνω τη διαδικασία. Δεν είναι ότι φοβάμαι, είναι... πολλά», υποστήριξε κατά την έξοδό της από την αίθουσα, αφήνοντας ασχολίαστη την απόφασή της να παρίσταται στη δίκη μόνο ως μάρτυρας.

Μετά την απόφαση του δικαστηρίου να αποδεχτεί το αίτημα συνηγόρων για συνένωση των έξι από τις οκτώ δικογραφίες, λόγω συνάφειας, και τη συνεκδίκαση όλων των υποθέσεων με τους συνολικά 42 κατηγορούμενους για αδικήματα όπως απόπειρα ανθρωποκτονίας, αγοραπωλησία ναρκωτικών ουσιών, διακεκριμένες ληστείες και κλοπές, σύσταση και συμμορία κατ' επάγγελμα και κατ' εξακολούθηση και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες συναλλαγές, ξεκίνησε η αποδεικτική διαδικασία.

Πρώτος μάρτυρας, ο Ιωσ. Καμπανάκης, αστυνομικός διευθυντής του Τμήματος Ανάλυσης Εγκληματικότητας και επικεφαλής της ομάδας που επεξεργάστηκε τα δεδομένα που προέκυψαν από την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου. Οπως ανέφερε, τον Οκτώβριο του 2007 κλήθηκε μαζί με την ομάδα του στο Ηράκλειο να επεξεργαστούν δεδομένα συγκεκριμένων τηλεφωνικών επικοινωνιών, που έγιναν πριν και μετά από ληστείες σε ΑΤΜ.
«Με αφετηρία την πρώτη ληστεία που σημειώθηκε τον Δεκέμβριο του 2006, ελέγξαμε τόσο τις κλήσεις όσο και το πότε και από πού έγιναν αυτές. Από το σύνολο των στοιχείων, εντοπίσαμε επτά τηλεφωνικούς αριθμούς, ορισμένους από τους οποίους συναντήσαμε και στις επόμενες ληστείες. Ουσιαστικά φαινόταν ότι μια ομάδα ανθρώπων ξεκίνησε από ένα μέρος, πήγε στην περιοχή όπου σημειώθηκε η ληστεία και στη συνέχεια επέστρεψε. Ηταν η μόνη ομάδα που κινήθηκε έτσι λίγες ώρες πριν και μετά τη ληστεία», κατέθεσε ο μάρτυρας.

Με την ίδια λογική, ο κ. Καμπανάκης αναφέρθηκε και στις υπόλοιπες πέντε ληστείες που σημειώθηκαν το επίμαχο χρονικό διάστημα, επισημαίνοντας ότι στην τελευταία -τον Αύγουστο του 2007- φάνηκε ότι χρησιμοποιήθηκε και τηλεφωνική συσκευή, η οποία είχε κλαπεί κατά τη διάρκεια προηγούμενης ληστείας.

Η εξέταση του μάρτυρα συνεχίζεται σήμερα.

Ελευθεροτυπια 5/5/09

Πολιτική Θεολογία

Πολιτική θεολογίαΟ γερμανός συνταγματολόγος Καρλ Σμιτ δημοσίευσε το 1922 ένα μικρό δοκίμιο με τίτλο Πολιτική Θεολογία.Σε αυτό ο συντηρητικός αυτός καθηγητής διατυπώνει την θέση οτι όλες οι έννοιες της συγχρονης πολιτικής επιστήμης για το κράτος προέρχονται από την θεολογία.Προσοχή δεν αναφέρεται στην θρησκεία αλλα στην θεολογία ,στην διανοητική διερεύνιση των περι τον θεό.

Παραδείγματα η έννοια της κρατικής κυριαρχίας προέρχεται από την σύλληψη του παντοδύναμου θεού,η έννοια του κράτους εκτάτου ανάγκης από την έννοια του θαύματος κλπΟ Κ.Σμιτ μαζί με αλλους υπερσυντηριτικούς διανοούμενους έχει μια ειδική μεταχείριση.Η οξύνοια τους υπερτερεί του πολιτικού προσανατολισμού τους και πολλές θεωρίες τους γίνονται αντικείμενο επεξεργασίας από την αριστερά.Η ριζική κριτική του Σμιτ για την φιλελευθερη δημοκρατία (ό ίδιος υπηρξε μέλος των Ναζι) τον καθιστουν επίκαιρο (βλ.C.Mouffe On the political),η δε θεωρία του για την έννοια φίλου – εχθρου επεκτάθηκε από τον Π.Κονδύλη σε μια γενικευμένη ανθρωπολογία.

Η ανάλυση της πολιτικής θεολογίας ,γίνεται εξαιρετικά επίκαιρη.Δεν είναι αλλωστε τυχαία η θεμελιακή σχεδόν ιστορική διείσδυση του A.Negri στον Spinoza,ο οποίος θεμελιώνει μια θεολογία της παρουσίας ,της διαχυμένης θεότητας εντός της φύσης.Η θεολογία του Σπινόζα παραπέμπει απ’ευθείας στην κοινωνική αυτοδιαχείριση ,στην πολιτική αυτονόμηση ,στην ρευστή ελευθεριακότητα.

Περιδιαβάζοντας μερικές ρουτίνες της δημοσιότητας δεν μπορεί παρα να σκεφτεί κανείς πως η Ορθόδοξη θεολογία ,έχει εξ’ίσου διαμορφώσει τις πολιτικές έννοιες της δημοσιότητας στην νεοελληνική κοινωνία.

Η θεολογία της ανατολής

Εισαγωγικά ξεκαθαρίζουμε πως άλλο είναι η θρησκεία και άλλο η θεολογία.Το ότι η Νεοελληνική Εκκλησία λειτουργώντας εντός του κράτους αποτελεί θεσμό και μηχανισμό κοινωνικής οπισθοδρόμησης το θεωρούμε αυταπόδεικτο

Ωστόσο η θεολογία της ανατολής αποτελεί ένα εξαιρετικό πνευματικό επίτευγμα που συνεχίζει να εξελίσσεται.Η κρατική προσκόλληση ανάμεσα στα άλλα δεινά,λειτούργησε ως αναστολή μιας δημιουργικής κατανόησης της θεολογίας,που ταυτίζεται με τις θρησκευτικές διαστροφές τύπου Βατοπεδίου,μεταφοράς διαφόρων φλογών κλπ κλπ.Ακόμη η υστερική παρουσία διαφόρων Παπαθεμελήδων,Ζουράρηδων και η μανιακή δημοσιολογία του Γιανναρά,λειτουργούν προσδίδουν στην ορθοδοξία ,χαρακτηριστικά γραφικότητας.
Ωστόσο η διερεύνιση της θεολογίας,ως υπόστρωμμα μιας πολιτικής αναδιατύπωσης,είναι γόνιμη και γίνεται απο την αριστερά

Αναφέραμε την εργασία του Negri για τον Σπινόζα,το απόσπασμα απο το Multitude που μεταφράσαμε ,για την σχέση εικονολατρίας φαντασιακής οργάνωσης της εξέγερσης (η μετάφραση εδω).Ακόμη και η ενασχόληση του Ζιζεκ με τον χριστιανισμό και τον συμβολικό κόσμο του,του Deridda με τον Ιουδαισμό,ως διερεύνιση ενός πολικτικού στοχασμού,δείχνουν τον δρόμο μιας γόνιμης διείσδυσης στην θεολογία.

Η αποφατικότητα ως πολιτική μεθοδολογία

Μια από τις θεμελιώδεις διαφορές της ανατολικής απο την δυτική θεολογία ,είναι η αποφατικότητα.Πρόκειται για τον ορισμό του θεού ,μέσα από αρνητικές αποφάνσεις,καθως στην ορθόδοξη θεολογία ο θεός δεν ορίζεται ως οντότητα που συλλαμβάνεται ορθολογικά,αλλά ως υπερνοητικό «Είναι».Στην ανατολική παράδωση ορίζεται με μια γνωσιακή διαδικασία που δεν είναι ανορθολογική ,ουτε ατομικός μυστικισμός.Δεν είναι εντός των δυνατοτήτων μας να εκλαικέυσουμε την αποφατική θεολογία,που δημιουργεί ένα ολόκληρο πλέγμα ιδεών και εννοιών.

Βασικό κείμενο είναι η Μυστική Θεολογία του Διονυσίου του Αεροπαγίτη όπου σε ένα ακρως ποιητικό κείμενο ο θεός ορίζεται με την βοήθεια περίπου εκατό αρνήσεων.Προσπαθούμε να συλλάβουμε τι δεν είναι ο Θεός.

Στην ίδια νοηματική σειρά του αποφατισμού ανήκει η εννοια του ακτίστου φωτός,που είναι η φιλοσοφική βάση της ορθοδοξης εικονογραφίας που μας έχει δώσει αριστουργήματα που απολαμβάνουμε όλοι.

Οποιος νομίζει οτι αυτες οι ακροβασίες είναι για θεωρία κάνει λάθος.Οσο και αν δεν το καταλαβαίνουμε σκεφτόμαστε με βάση κώδικες που έχουν εχγαραχθεί από την συμβίωση μας με την ορθοδοξία.

Η αποφατική θεολογία,παρεισφρύει στην καθημερινότητα ,χωρίς να το καταλάβουμε.Μόνο που αυτό βεβαίως παίρνει τραγελαφικές διαστάσεις καθώς η αποφατικότητα είναι μέγιστη θεολογική άσκηση,αλλά είναι εξαιρετικά επικύνδυνη για την πολιτική.

Η αποφατικότητα για τον Σταλινισμό και τον Νεοφιλευθερισμό

Δύο κλασσικά παραδείγματα αποφατικής θεολογίας είναι ο Σταλινισμός και ο Νεοφιλελευθερισμός

Και οι δύο όροι είναι κατ’απονομή.Ουδείς ουδέποτε διατύπωσε υπερασπίστηκε και εφάρμοσε με ένα θετικό ,στοχευμένο τρόπο ένα σύνολο ιδεών αρχών που να τα ονόμασε κάπως έτσι.
Ορίζουμε κάτι με μια σειρά αρνήσεων έτσι ώστε αρνητικά να θεμελιώσουμε μια θέση.

Οποιος νομίζει ότι αυτό είναι ασήμαντο κάνει λάθος

Ολη η πολιτική συμβίωση στηρίζεται σε θετικά ενιαία προτάγματα.Μπορεί να μη μας αρέσουν αλλα έτσι ορίζονται από όσους τα προβάλλουν ,και έτσι αποκτουν ιδεολογική νομιμοποίηση.

Σοσιαλιστές,εθνικοσοσιαλιστές,φασίστες,παιδόφιλοι,αρνητές ολοκαυτόματος,σοσιαλδημοκράτες ,εθνικιστές,κομμουνιστές,ισλαμιστές,ακραίοι εβραίοι,οικολόγοι,βγαίνουν φόρα παρτίδα ,και οχι μόνο προωθουν την πλατφόρμα τους,αλλα και την διερευνούν αενάως.

Οποιος δεν γουστάρει τον εθνικισμό,οχι μόνο θα βρεί μια τεράστια ιδεολογική κατάσταση δημοσιοποιημένη που είναι υπηρήφανη για της ιδέες της,αλλα αν είναι περίεργος θα βρεί και φυσικά προσωπα που την διακινούν.Το τι θα κάνει με τις ιδέες ή και τα φυσικά πρόσωπα είναι της επιλογής του.Η φαντασία μας μπορεί να οργιάσει.

Με τον Σταλινισμό και τον Νεοφιλελευθερισμό συμβαίνει το εξής ενδιαφέρον

Οι όροι αποδίδονται κατ’απονομή.Ο Σταλινισμός αποδίδεται στο ΚΚΕ,ο δε Νεοφιλελευθερισμός σε όσους νομίζουμε ότι έχει ευθύνη για τις σημερινές βαρβαρότητες του πλανήτη.

Η ιδεολογική μας συνάφεια με το ΚΚΕ είναι όση της ρεγγας με την σφυρίδα.

Σε ανύποπτο χρόνο όμως έχουμε δημόσια διατυπώσει και τεκμηριώσει πως το ιδεολόγημα περί Σταλινισμού είναι έωλο,υποκριτικό και προσπαθεί να αφοπλίσει οχι το ΚΚΕ ,(το οποίο δεν είναι σταλινικό αφού δεν υπάρχει σταλινισμός) αλλά αυτους που διακινούν το ιδεολόγημα. (πλήρης ανάλυση στο LLS 17/11/08)

Αυτό γίνεται γιατί με την απλοική συμπίεση όλων των πολυπλοκοτήτων που προέκυψαν στην ΕΣΣΔ ,σε μια υποτιθέμενη θετική πρόθεση ενός διακυρηγμένου πολιτικού πλαισίου που αυτοπροσδιορίζεται ως τέτοιο.

Με μια διαφημιστικού τύπου επίκληση ενός μπάρμπα με μουστάκια στον οποίο ατομικά αποδίδονται τα πάντα,οι διακινητές της μπαρούφας του σταλινισμού,δραπετεύουν απο την πίσω πόρτα και μπορούν να συνεχίσουν τεμπέλικα στην διερεύνηση ενός σοσιαλισμού του κεντρικού προγραμματισμού χωρίς Στάλιν.Την νύφη τελικα πληρώνει το ΚΚΕ ,που μάλλον είναι πιο έντιμο προς τις αφετηρίες του.

Σταλινισμός που κανένας δεν διατύπωσε θετικά και υπερασπίστηκε εκ των προτέρων,δεν υπάρχει sorry.Φασισμός υπάρχει,εθνοφυλετισμός υπάρχει,δικαίωμα στην παιδοφιλία υπάρχει.Σταλινισμός είναι κατ’απονομή και αποτελεί το λιγώτερο αποτέλεσμα πνευματικής οκνηρίας.

Τα ίδια ισχύουν και για τον νεοφιλελευθερισμό

Ο όρος είναι ταυτολογικός και χαζός.Ονομάζεται νεοφιλελευθερισμός η βαρβαρότητα του σήμερα,την οποία μάλιστα θεωρούμε ότι εχει γενετική σχέση με τον φιλελευθερισμό.....

Δηλαδή οι διάφοροι υπερκαπιταλιστές,κλεπτοκράτες,ισχυροί,συντηρητικοί,που όρισαν τις τύχες του κόσμου την τελευταία εικοσαετία,δεν μπορούσαν να έχουν μια θετική συνεκτική θεωρία για το σήμερα,να τα σκάσουν σε δέκα ακαδημαικόυς ρε φίλε (σιγά τα ωά,εδω οι νομπελίστες τα παίρνουνε),και επέβαλλαν τον νεοφιλελευθερισμό ως δια μαγείας.Οι μόνοι που το πήραν είδηση είναι μερικοί διανοούμενοι.

Ψαχνω στο Amazon που διακινεί μερικά εκατομμύρια τίτλους τον χρόνο,να βρω κανένα Handbook for neoliberalism , In support of neoliberalism ,Neoliberal economics,Do it yourself neoliberalism αλλα τζίφος.Εχει χαλάσει το παγκόσμιο software.

Εκείνο που με τσαντίζει είναι οτι η παγκόσμια ορολογία έχει μερικούς θαυμάσιους και σαφείς όρους.Ρε φίλε είσαι κατά των εμπορευματικών σχεσεων βαλτα με τον καπιταλισμό.τι σου φταίει ο φιλελευθερισμός;Δεν σου αρέσει η παγκοσμιοποίηση ,το ανοιγμα συνόρων για ανθρωπους προιόντα κεφάλαια,βαλτα με την παγκοσμιοποίηση.Τι τα βάζεις με κάτι που κανένας δεν αυτοορίζεται έτσι.

Τι φοβάσαι το political correct;

Μήπως κατα βάθος δεν γουστάρουμε ουτε καν τον φιλελευθερισμό,ή καλυτερα βαριόμαστε να λύσουμε το puzzle οτι σοσιαλισμός είναι εξ’ορισμου φιλελευθερος,και από την βαρεμάρα μας πεταμε μια επτασύλλαβη λέξη για να γεμίσει το στόμα μας.

Ειδικά στον νεοφιλελευθερισμό ισχύει μάλλον η οκνηρία.

Γιατί αναζητάται για τις βαρβαρότητες του σήμερα μια κεντρική συνεκτική υλοποιημένη θεωρία,που αν κάποιοι είχαν θετικά προβάλει,τα προβλήματα μας θα λυθούν αυτομάτως.Τα βάζουμε μαζύ τους και ξεμπερδεύουμε

Αν τωρα για τις κραυγαλέες ανισότητες τις ανεργίες,τους άστεγους,τους outsiders ,φταίνει ενα πολύπλοκο πλέγμα δράσεων ,απόψεων,συμφερόντων ,αντιθέσεων το οποίο ίσως έχει ρίζα και σε αδικαιολόγητες απορρυθμίσεις,και αδικαιολόγητες υπερρυθμίσεις,τότε τα πράγματα είναι πολύ πιο επίπονα,πιο βασανιστικά και πιο χρονοβόρα.

Αλλά είπαμε στην Ελλάδα της Ορθοδοξίας η πολιτική θεολογία είναι αποφατική.Δεν μπορεί να ορίσει θετικά τίποτα απολύτως.

Α ρε Μαξιμε Ομολογητή που να ήξερες οτι χωρίς να σε διάβασε κανείς ,σε αφομοιώσαμε όλοι τόσο εύκολα.

Info

Για την αποφατική θεολογία
Χ.Γιανναρα :Χαιντεγγερ και Αεροπαγίτης.Δομός 1988
Σ.Ραμφος :Μαρτυρια και Γραμμα.Αρμός 2002
Νεα Αριστερά και θεολογία
A.Negri :The Savage Anomaly 1991
A.Kotsko :Zizek and Theology 2008
S.Zizek :The puppet and the Dwarf:The perverse Core of Christianity
Πολιτική Θεολογία
Carl Schmitt :Political theology 1985

Αόρατο χέρι εναντίον Αυτορρύθμισης

Το ιστολόγιο έχει καταθέσει δημόσια και μάλιστα στο τίτλο του, τη ιδέα ότι η Αριστερά έχει μέλλον και μεταρρυθμιστική πνοή μόνο αν οικειοποιηθεί και διευρύνει τις έννοιες της αγοράς και του επιχειρειν.

Δυστυχέστατα,κάτω από απο το ασφυκτικό βάρος μιας καρτικοδίαιτης οικονομικής δομής που επιβάλλεται όχι μονο οικονομικά ,με την τερατώδη δημοσιονομική αποτυχία της,αλλά και ιδεολογικά.Η κυρίαρχη Αριστερά στην δημόσια κατάθεση της είτε νοσταλγει τα υπερκρατη τυπου ΕΣΣΔ (ΚΚΕ),είτε προωθεί μονομερώς οτιδηποτε διογκωνει το κράτος(Συν/Συριζα).

Η εννοιακή συντηξη κρατους δημοσίου συμφέροντος,και η δαιμονολογία περί αγοράς,στριμώχνουν το πρόταγμα μιας ισορροπης,δίκαιης κοινωνίας,να συμβαδίζει με το ιδεολοικό οπλοστασιο στο πλευρό της κάθε κρατικοδίαιτης κλεφτοκρατίας.

Η έννοια μιας «αριστερής» αγοράς,ενός «αριστερου» επιεχιρείν ανήκει στην επιστημονική φαντασία.

Παρα ταύτα,επειδή τα προβλήματα είναι τεράστια,και οι αναζητήσεις πολλαπλασιάζονται.
Δημοσιεύουμε το κείμενο του Μ.Αγγελίδη,αυτούσιο απο την Αυγή της Κυριακής.Εχει πολύ ενδιαφέρον καθώς ο ίδιος συγγραφέας έχει καταθέσει από το 1993 μια ριζική κριτική κριτική για τον Φιλελευθερισμό. «Φιλελευθερισμός Κλασσικός και Νέος» 1993.

Στο κείμενο που ακολουθεί με αφοπλιστική καθαρότητα,προχωρεί σε μια σαφή οριοθέτηση μεταξύ «αόρατης χειρός» και αυτορρύθμισης της αγοράς,προσδίδοντας στην πρώτη χαρακτηριστικά μιας ηθικής προσταγής για την διατηρηση της κοινωνίας και της ισότητας.Χοντρικά A.Smith vs F.Hayek

Οταν το ιστολόγιο προκρίνει την ανάγκη ιδεολογικού εμπλουτισμού της αριστεράς,από τις αντικρατικιστικές θεωρήσεις που προέρχονται και από τον σύγχρονο φιλελευθερισμό (Nozick,Hayek) ,φαίνεται λίγο σαν ιδεολογικό τερατούργημα διαστροφικής επινόησης γενετικής μηχανικής.

Οταν όμως στην Αυγή και σε μια συγκυρία χοντροκομμένου Μαρξισμού του κρατικού προγραμματισμού,κάποιος ακαδημαικός,ανοίγει την πόρτα προς μια θετική αναγνωση του A.Smith,τότε μάλλον αισθανομαστε καλύτερα.Σε μερικά χρόνια θα ανακαλυφθουν και τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά είναι διάσπαρτα στον Hayek και πολύ περισσότερο στον Nozick.

Οι υπογραμμίσεις είναι του ιστολογίου

Για λόγους επιβεβαιωσης και το λινκ του αρθρου εδώ


2/5/2009

Αυτορρύθμιση και «αόρατο χέρι»

Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση επιβάλλει να θυμηθούμε τις συζητήσεις για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας, όπως τις καθόρισαν η αποσύνθεση του πλέγματος των κοινωνικών πολιτικών και η κατάρρευση του καθεστώτος του υπαρκού σο¬σιαλισμού

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΑΓΓΕΛΙΔΗ

Οι ενθουσιώδεις οπαδοί της αυτορρύθμισης χαιρέτησαν αυτή τη διπλή κατάρρευση ως την έναρξη μια νέας εποχής, απηλλαγμένης από την ιστορία, η οποία πλησιάζε στο τέλος της. Θεωρήθηκε ότι, στον ορίζοντα αυτής της νέας εποχής, οι όροι της ελεύθερης κοινωνικότητας θα αναδύονταν αυτόματα μέσα από την άμεση θεραπεία των ανεπαρκειών που χαρακτήριζαν τα αποσυντεθέντα συστήματα.

Με την ολοκλήρωση αυτή της θεραπείας θεωρήθηκε, επίσης, ότι θα έμπαιναν σε κίνηση οι διαδικασίες για την αποκατάσταση των όρων του ελεύθερου ανταγωνισμού, που παραβίασαν τα αναφερθέντα συστήματα, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των μακρο-οικο¬νο¬μι¬κών τους μεγεθών. Έτσι, φάνηκε να αναβιώνει το ιδεώδες της αυτορρύθμισης, προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας. Η παγίωση των συνθηκών αυτορρύθμισης θα παρέσυρε κάθε παρεμβατικό και προστατευτικό εμπόδιο και θα παρέδιδε τα αναβαπτισμένα στη νέα πίστη υποκείμενα στο βασίλειο της ελεύθερης πρωτοβουλίας και της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων.

Φάνηκε έτσι να επιβεβαιώνεται η νεοφίλευθερη σύλληψη της κοινωνίας ως πεδίου επιμέρους ατομικών αλληλοδράσεων, μέσα στο οποίο η κοινωνικότητα περιορίζεται αποκλειστικά στην αγορά. Πρόκειται για μιαν έννοια αγοράς, η οποία κατασκευάζεται ως μηχανισμός γένεσης κανόνων κατά την περίσταση, η επικύρωση των οποίων είναι αποτέλεσμα της επιτυχίας τους ως κανόνων λόγω της μακροχρόνιας εφαρμογής τους (Hayek).

Με τη σημερινή ωστόσο κρίση φαίνεται να αναβιώνουν απειλητικά, μαζί με την αυτορρύθμιση, και οι κοινωνικο-ιστορικές συνέπειές της: υψηλή ανεργία, ένδεια, καταστροφή πλεγμάτων προστασίας της κοινωνικής εργασίας, αποχή από τη διάθεση πόρων για τη χρηματοδότηση κοινωνικών πολιτικών, ταχύτατη απαξίωση παγιωμένων παραγωγικών δομών, προϊούσα απορρύθμιση του κοινωνικού πεδίου χάριν της «ευελιξίας» των παραγωγικών δυνάμεων και αναγωγή των πάντων στην αρχή του ανταγωνισμού.
Χαρακτηριστικό αυτής της νέας κατάστασης είναι η παλινδρόμησή της ανάμεσα σε ένα παρόν με υψηλό βαθμό αβεβαιότητας και διακινδύνευσης και σε ένα εκ νέου επίκαιρο παρελθόν, που είχε απωθηθεί στην προϊστορία της αστικής κοινωνίας, καθώς αναδύονται κοινωνικές συνθήκες ανάλογες με εκείνες της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ανατρέξουμε στις θεμελιωτικές ιδέες της θεωρίας του φιλελευθερισμού, προκειμένου να διεκρινιστούν ο χαρακτήρας και τα όρια της περιώνυμης αυτορρύθμισης, που προέβαλαν οι όψιμοι οπαδοί της.

Ο Adam Smith, στη Θεωρία των Ηθικών Συναισθημάτων (IV Μέρoς, Κεφά-λαιo I), πραγματεύεται την έννoια της ωφελιμότητας ως μια από τις πρωταρχικές πηγές τoυ ωραίoυ, συνδέοντας –με τον τρόπο του φίλου του Hume– την ομορφιά ενός αντικει¬μενου με την ευχαρίστηση που προκαλεί. Από αυτή τη σύνδεση παράγεται ένα είδος εξαπάτησης των ανθρώπων, η οποία κινητοποιεί τις εργώδεις προσπάθειες τους, από-τελεσμα των οποίων είναι η καλλιέργεια του εδάφους, η κατασκευή κατοικιών, η ίδρυση πόλεων και πολιτειών, η επινόηση και η βελτίωση των επιστημών και των τεχνών.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Smith μεταβαίνει στην προβληματική της πολιτικής οικονομίας και θεματοποιεί το ζήτημα της διανoμής των πρoϊόντων της εργασίας. Δε¬δομένης της κινητοποίησης των ανθρώπινων δυνάμεων, που συμβάλλουν στην αύξηση της γονι¬μότητας του εδάφους και στη συντήρηση μεγάλου πλήθους κατοίκων, δεν έχει καμιά απολύτως σημασία η μερική σκοπιά του εγωιστικού συμφέροντος, με την έννοια ότι δεν μπορεί, όσο και να θέλει, να βάλει εμπόδια προς την κατεύθυνση της γενικής ευη¬μερίας.

Προκειμένου ο Smith να μελετήσει τη σκοπιά του εγωιστικού συμφέροντος, εισάγει το παράδειγμα του «επηρμένου και αναίσθητου γαιοκτήμονα», ο οποίος δεν είναι σε θέση, λόγω ακριβώς του εγωισμού του, να λάβει υπόψη του τις ανάγκες των καλλιεργητών τoυ. Ας παρακολουθήσουμε το παράδειγμα του Smith με τα ίδια, σχεδόν, τα λόγια του. Ο Smith υποστηρίζει ότι είναι εντελώς ανώφελo πoυ ο γαιοκτήμονας κατοπτεύει τα τεράστια κτήματά τoυ και καταναλώνει με τη φαντασία τoυ όλη τη σoδειά πoυ φυτρώνει πάνω τoυς, χωρίς να αφιερώνει ούτε μια σκέψη στις ανάγκες των αδελφών τoυ.

Αυτό φαίνεται να είναι προφανές, καθώς η χωρητικότητα τoυ στoμαχιoύ τoυ είναι δυσανάλογη προς την αδηφάγo επιθυμία τoυ και δεν χωράει, ασφαλώς, περισσότερα από όσα χωρούν στo στoμάχι τoυ πιo λιτoδίαιτoυ αγρότη. Ό,τι περισσεύει είναι υπoχρεωμένoς να το διανείμει μεταξύ εκείνων πoυ παράγoυν με τoν πιo περίτεχνo τρόπo εκείνα τα ελάχιστα πoυ o ίδιoς χρησιμoπoιεί. Οι άμεσοι παραγωγοί, συνεχίζει το παράδειγμα, λαμβάνoυν από την πoλυτέλεια και την ιδιοτροπία τoυ γαιοκτήμονα εκείνo τo μερίδιo των αναγκαίων της ζωής, πoυ μάταια θα πρoσδoκoύσαν από τoν ανθρωπισμό τoυ ή τη δικαιoσύνη τoυ. Αυτό φαίνεται να προκύπτει από την αρχή ότι τo πρoϊόν της γης πάντoτε συντηρεί όλoυς σχεδόν τoυ κατoίκoυς πoυ μπoρεί να συντηρήσει. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πλoύσιoι δεν διαλέγoυν από τo σωρό παρά μόνo ότι είναι πιo ακριβό και ευχάριστo.


Δεν καταναλώνoυν παρά λίγo περισσότερo από τoυς φτωχoύς. Επιπλέον, παρά τoν φυσικό εγωϊσμό και την απληστία τoυς, παρά το ότι υπoλoγίζoυν μόνo τη δική τoυς άνεση, παρά το ότι o μoναδικός σκoπός που απασχo¬λoύν τoυς χιλιάδες εργάτες πoυ έχoυν είναι η ικανoπoίηση των δικών τoυς μάταιων και ακόρε¬στων επιθυμιών, είναι υποχρεω¬μένοι να μoιράζoνται με τoυς φτωχούς τo πρoϊόν των βελτιώσεών τoυς.

Φαίνεται σαν να οδηγoύνται, μας λέει ο Smith, από ένα αόρατo χέρι να πρoβoύν στην ίδια σχεδόν διανoμή των αναγκαίων της ζωής, η oπoία θα γινόταν εάν η γη είχε διαιρεθεί σε ίσα τμήματα μεταξύ των κατoίκων της. Έτσι, χωρίς να έχoυν την πρόθεση αυτή, χωρίς καν να τo γνωρίζoυν, πρoάγoυν τo συμφέρoν της κoινωνίας και πρoσφέρoυν τα μέσα για τoν πoλλαπλασιασμό τoυ είδoυς.

Αυτή η αυτοεξαπάτηση των εγωιστών ανατρέχει σε μια ιδέα αρχικής Πρόνoιας, η οποία, με ένα είδος πανουργίας, όταν μoίρασε τη γη ανάμεσα στoυς λίγoυς κυρίoυς, δεν φαίνεται να λησμόνησε ούτε να εγκατέλειψε εκείνoυς πoυ φάνηκαν να μένoυν έξω από τη μoιρασιά, καθώς και αυτoί επίσης απoλαμβάνoυν τo μερίδιo τoυς σε όσα αυτή παράγει με την εργασία τους. Από τη σκοπιά της πραγματικής ευδαιμoνίας της ανθρώπινης ζωής, που είναι ταυτόχρονα και η σκοπιά του θεωρητικού, όσοι έμειναν εκτός της μοιρασιάς δεν μπορεί να υποτεθεί ότι είναι, κατά κανένα τρόπo, υπoδεέστερoι από εκείνoυς πoυ φαίνεται ότι είναι κατά πoλύ ανώτερoί τoυς, λόγω της ιδιοκτησίας τους. Από τη σκοπιά των ανθρώπινων βιοτικών αναγκών, που δεν είναι άλλες από την ανάπαυση τoυ σώματoς και την ηρεμία τoυ πνεύματoς, όλες oι διάφoρες βαθμίδες του βίου βρίσκoνται σχεδόν σε ένα επίπεδo, και o ζητιάνoς πoυ λιάζεται στην άκρη τoυ δρόμoυ διαθέτει την ίδια ασφάλεια για την oπoία μάχoνται oι βασιλείς.

Είναι φανερό ότι το περιώνυμο αόρατο χέρι δεν είναι συνώνυμο με την αυτορρύθμιση της αγοράς – πολύ δε περισσότερο μιας αγοράς, η οποία κατασκευάζεται ως ένα «παίγνιο» εναλλακτικών δυνατοτήτων μεταξύ των ατόμων, άλλα εκ των οποίων κερδίζουν και άλλα χάνουν.

Για όσα δε χάνουν, η αποκλειστική ευθύνη επιρρίπτεται στα ίδια, καθώς θεωρείται ότι δεν τήρησαν τους κανόνες του παιχνιδιού, ή, εν πάση περιπτώσει, δεν μπήκαν στο παιχνίδι με τις ίδιες προϋποθέσεις με τους τυχερούς.

Αντίθετα, η λογική του αόρατου χεριού προσανατολίζεται σε μια ιδέα διασφάλισης των όρων αναπαραγωγής της εργασίας/κοινωνίας, καθώς οι ανθρώπινες βιοτικές ανάγκες δεν αναγνωρίζουν διαφορές και ανισότητες.

Ταυτόχρονα, περιέχει στο εσωτερικό της τους πολιτικούς όρους της ελευθερίας και της ισονομίας, καθώς ο ακτήμονας και ο ζητιάνος διαθέτουν την ίδια ασφάλεια με τους βασιλείς, ενώ συμμετέχουν στη διανομή του αποτελέσματος της εργασίας τους ως εάν η γη είχε διαιρεθεί σε ίσα τμήματα μεταξύ των κατοίκων της.

O Μανόλης Αγγελίδης διδάσκει Πολιτική Θεωρία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου