Tuesday, May 26, 2009

Τηλεοπτικός Κυνισμός,Δικαιώματα και Πολιτική Ορθότητα

Ενα τηλεοπτικο προγραμμα ειδικευμενο σε ιστοριες και προσωπα της δυσανεκτικης οριακοτητας ,παρεμβαινει στην πολιτικη προωθωντας μια ιδιομορφη προσωπικοτητα ως Ευροβουλευτη.

Η πρωτη αναγνωση στα πλαισια μιας αποστηρωμενης πολιτικης ορθοτητας,θα μπορουσε να την αξιολογησει ως ξεχαρβαλωμα της δημοκρατικης διαδικασιας.

Ωστοσο η σατιρικη υποψηφιοτητα δημιουργει και μια παραλληλη συζητηση για την υφη των δικαιωματων

Πως ο συμπολιτης μας με την ιδιοσυγκρασιακη συμπεριφορα,ασκει ολα τα δικαιωματα του;

Μηπως τελικα ο χαβαλες επισκειαζει μια αναδυομενη κατακτηση:Την μετατοπιση απο την ανεκτικοτητα στην στην ευρυθμη ανοικτοτητα.

Η ανεκτικοτητα ειναι μια αντιδραστικη συντηρητικη εννοια

Προυποθετει μια λανθανουσα ασυμμετρια.Καποιος ανεχεται εναν αλλο.Ο ανεχων ασκει την ανοχη προς ενα αναχομενο.

Ειναι βολικο να ανεχεσαι,αλλα σκεψου την τραγωδια να σε ανεχονται.Ουσιαστικα η ανοχη αναστελλει την συγκρουση ,διατηρωντας την ανισορροπια.

Ολα τα προταγματα δημοκρατιας,ισοτητας δικαιωματων ποτε δεν βασιστηκαν στην διεκδικιση της ανοχης.Κανενας δεν διεκδικησε να του παρεξουν μια φιλανθρωπικη ανοχη,ως παραχωρηση.

Οι κοινωνιες η παρεχουν ισοτιμα πληρη δικαιωματα,και εντος του πλεγματος δικαιωματων επιτρεπουν την συγκρουση και αντιμαχια,η αποδεχονται την ανισοτητα δικαιωματων την οποια θεραπευουν με το μελοδραμα της ανοχης.

Η συντηρητικη Ελλαδα ασκειται στην φιλανθρωπικη ανοχη γιατι ακριβως αρνειται την συγκρουση των ισοτιμων.Η δυσανεξια μας ειναι διπολικη και συγχρονικη.Οχι στην συγκρουση για να μην αποκαλυφθει η ανισοτιμια.

Στην ιδια υποκριτικη ροη διαμορφωνεται και το επικοινωνιακο πλαισιο ενος στειρου politically correct.

Η πολιτικη ορθοτητα ειναι η ενδειξη της βαθυτερης ανισοτιμιας

Δεν σε κραζω για να διατηρησω την αρρητη υπεροχη μου στο πλαισιο ενος επινενοημενου πολιτισμου.

Αν ο αδελφος σου εχει συνδρομο Dawn ,του λες και μα χαζος εισαι,αν ο κολλητος σου παραμιλα απο καμμια ψυχωση του λες να σου εξηγησει τι εννοει,αν υπαρχει κωφαλαλος στο σπιτι του λες μα καλα δεν ακους;.Η αδολη αγαπη ειναι συνωνυμη με την ισοτιμη και οξεια δεικτικοτητα.Η πολιτικη ορθοτητα λειτουργει μονο ως κατοχυρωση της ανισοτιμης αποστασης.

Ο Κατμαν παει για Ευροβουλευτης

Θαυμα......

Προφανως δεν εχει αναγκη την ανοχη μας,εχει αναγκη μιας ισοτιμης μεταχειρισης ,που μπορει να περιλαμβανει ολη την γκαμα συμπεριφορων μεταξυ ισοδυναμων.

Πριν μερικα χρονια ο Λ.Βογιατζης ανεβαζει στο θεατρο του μια παρασταση με ηθοποιους συμπολιτες με συνδρομο Dawn.Το εγχειρημα εχει μια αισθητικη αναζητηση,που εκκινει απο την ουσια της θεατρικης πραξης,δηλαδη την αναζητηση της ανθρωπινης εκφραστικοτητας.Το εγχειρημα του Βογιατζη περασε ως αισθητικη ανζητηση.Μαλιστα το κυρος του εμπνευστη λειτουργησε ως ασπιδα για τους ηθοποιους,κατ αρχας και στην συνεχεια ως επικυρωση του θεατρολογικου πειραματισμου.

Στην ιδια γραμμη νομιμοποιειται η υποψηφιοτητα Κατμαν

Στην γραμμη επεκτασης ,διερευνησης του αυτονοητα κανονικου.Σαν εμπρακτη κατοχυρωση του διαφορετικου και στην εκλογικη αντζεντα.

Ο Κατμαν ως φιγουρα,ως σωματικοπολιτικη εκφραση ,διευρυνει το ρεπερτοριο της πολιτικολογιας.

Οι κινδυνοι της τηλεβιομηχανικης διαπομπευσης του φυσικου προσωπου Κατελη ελλοχευουν.

Η τηλεοραση ειναι βαρβαρικη υπερδυναμη.

Απο την αλλη πλευρα ομως ,το κλειστο υπερσυστημα ειναι μυθος.Η πιθανοτητα η ανθρωπινη δαιμονικοτητα να υπερχειλισει το υπερθεαμα υπαρχει στατιστικα.

Ακομη ο βαθυτερος κονφορμισμος της νεοελληνικης φοβικοτητας του αλλου ευκολα μεταβαλλεται σε πληθος του Κολοσαιου.Και ο λαος δεν θελει παρα μικροερεθισματα για να μεταβληθει σε σαδιστικο βασανιστη.

Η θετικη αποτιμηση μιας διευρυνσης της Ανθρωπολογιας της πολιτικης σε περιβαλλον τηλεοπτικης (δες πιεσης για τηλεθεαση) ισχυος και γενικευμενης ανθρωποφαγιας ειναι αντικειμενικα αμφισβητισιμη και προβληματικη

Η ισοτιμη γελαστικη διαχειριση του σουρεαλισμου μιας αιωρουμενης υποψηφιοτητας,παροτι ειναι πλησιον μιας καφρολογικης επιθετικοτητας,ειναι ο μονος αυθεντικος δρομος ισοτιμης αντιμετωπισης.

Ο Sui Generis οριακος τυπος αποτελει πλουτο στην θεσμισμενη ομαλοτητα,δηλαδη αφορητη επαναληπτικοτητα της κοινωνιας.

Οι καρμποναρισμες copy paste συμπεριφορες των διαφορων φυλων της ρουτινας εχουν επικρατησει.Την μηχανολογια αυτου του κοινωνικου φωτοτυπικου εχουν αναλυσει πολυ αρμοδιωτεροι ημων

Ωστοσο εδω θελουμε να καταθεσουμε την θετικη σχεδον επαναστατικη θεση που επιφυλασσουν στην διαφορετικοτητα,αλλα και ακομη περαιτερω στην αναγκη επινοησης κατασκευης των νεων ατομικοτητων.

Οταν οι Deleze Guattari κατεθεσαν τον Αντιοιδιποδα,οχι μονο αποιατροποιησαν την σχιζοφρενεια,αλλα σε ενα βημα παραπερα τοποθετησαν την υπερχειλιζουσα αποδιοργανωτικη επιθυμια ως παραγοντα αλλαγης.Στην ιδια πορεια ο Negri διατυπωνει με αντιουμανιστικη επινοητικοτητα την επαναστατικη επιθυμια για ενα νεο βιοπολιτικο σωμα.

Αν δεν αντιλαμβανομαστε την διαφορετικοτητα ως φοβο η φιλανθρωπια,αλλα ως δυναμη εμπλουτισμου,απλα χαμογελαμε περιπεκτικα και με τον Κατμαν και ευχομαστε Καλη Επιτυχια.

8 comments:

L’Enfant de la Haute Mer said...

Πολύ εύστοχο το κομμάτι για την ανεκτικότητα, ανοχή, tolérance και πάει λέγοντας. Η ανεκτικότητα είναι πράγματι μια αντιδραστική, συντηρητική και a priori προσβλητική έννοια. Προϋποθέτει μια πραγματική και παγιωμένη ασυμμετρία, μία ταξινόμηση, ιεράρχηση, υποτίμηση, μη διαπραγματεύσιμη, που δεν παίζεται.
Ουσιαστικά η ανοχή αναστέλλει, ευνουχίζει, ακυρώνει και γειώνει την σχέση (τη βγάζει εκτός δυναμικού πεδίου), παγιώνοντας την ιεραρχημένη ανισορροπία. Κι αντίστροφα, η επίκληση της ανεκτικότητας και των δικαιωμάτων έρχεται για να «καθιερώσει» και να παγιώσει την σχετική θέση, να τη βγάλει εκτός διαπραγμάτευσης.
Τα ερωτήματα είναι κατά τη γνώμη μου
1. ποια σχέση εμπίπτει και ποια δεν εμπίπτει στην ανεκτικότητα και τα δικαιώματα, και
2. η εντεινόμενη διεύρυνση του αριθμού και του είδους των σχέσεων που υπάγονται στην ανεκτικότητα (βλ. πχ όλη τη φιλολογία για τους μετανάστες)
Συμφωνώ πως τα προτάγματα δημοκρατίας, ισότητας δικαιωμάτων ποτέ δεν βασίστηκαν στην διεκδίκηση της ανοχής. Οι κοινωνίες ή παρέχουν ισότιμα τη δυνατότητα της σύγκρουσης και της διαπραγμάτευσης,ή αποδέχονται εκ προοιμίου και διακηρυκτικά την ανισότητα και την οποία θεραπεύουν με το μελόδραμα της ανοχής. Και συμφωνώ επίσης ότι η συντηρητική Ελλάδα ασκείται στην φιλανθρωπική ανοχή (ένα νεόκοπο σπορ) γιατί ακριβώς αρνείται την σύγκρουση των ισότιμων.
Έτσι κι αλλιώς, όταν η κουβέντα φτάνει στα δικαιώματα και την ανοχή, η σχέση έχει καταλυθεί. Κάθε σχέση. Κάθε φορά που γίνεται λόγος για δικαιώματα, η σχέση βρίσκεται εκτός διαπραγμάτευσης (από τις κοινωνικές ως τις διαπροσωπικές σχέσεις).

Left Liberal Synthesis said...

L'enfant
Δεν ειναι μινιμαλισμος,αλλα συμφωνουμε,και τα ερωτηματα σου ειναι και δικά μου.

Anonymous said...

Πάντως αν μιλάς στις παρέες σου όπως γραφεις ,θα
πρέπει να έχουν μεγάλα αποθέμετα φιλανθρωπικής ανεκτικότητας για να υποστούν τον ασυνάρτητο λεκτικό σαδισμό σου.

Tyler Durden said...

το θέμα με τον κατέλη είναι ότι κατεβαίνει με ένα κόμμα του χλευασμού και της γελοιοποίησης.

Πάντως όντως δυσνόητο το κέιμενο, δεν πολυέπιασα το πνεύμα του, αν κατάλαβα καλά θεωρείς θετική μια υποψηφιότητα τυπου Κατέλη. έστω σε ένα σοβαρό κόμμα; Κάποιες κοινωνικές θέσεις εξ των πραγμάτων αποκλείονται από κάποιες αναπηρίες, όσο προσπάθεια και να καταβληθεί από μέρους του, ή από την σχετική υποστηρικτική τεχνολογία πχ ο τυφλός δεν θα γίνει ποτέ ελεύθερος σκοπευτής, ένας με πάρκινσον ποτέ δεν θα γίνει χειρούργος, ο διανοητικά καθυστερημένος ποτέ δεν θα γίνει πολιτικός (εκτός αν φτάσουμε στα προνεωτερικά καθεστώτα, όπου ένας καθυστερημένος βασιλιάς γινόταν υποχείριο των ισχυρών της αυλής του)

Ορθογράφος said...

Αυτόματη γραφή; "κατασπάραξη" δεν υπάρχει,η σάτιρα γράφεται με γιώτα, η φιλανθρωπία με γιώτα επίσης, τα δε νοήματα δεν γράφονται με τίποτα!

Left Liberal Synthesis said...

Tyler
Η υποψηφιοτητα Κατμαν θα μας φερει σε δυσκολια μια ψυχραιμη αποτιμηση.
Οταν η ιδια η κοινωνια δεν είναι ικανη να ειναι ισοτιμη σε ολους τους πολιτες ,ιδεολογικά και οχι μονο θεσμικα τοτε η καφριλα διαχειριζεται αυτα τα ευαισθητα θεματα.
Δηλαδη η σιωπη μας και ανοχή ,που ειναι ισως η ορθα πολιτικα θεση,στρωνει το εδαφος στα παρατραγουδα.
Δεν λυπαμαι τον Κατμαν,και δεν τον περιγελω.Θελω να γελασω απολαμβανοντας τον σουρεαλισμο της περιπτωσης ,οπως κανω με τον σουρεαλισμο ολων μας,οπως περιγελος ειναι και το LLS.
Δυσκολη ισορροπία,δοσμενη με ενα ισως κακογραμμενο κειμενο

Left Liberal Synthesis said...

ορθογραφο
Τα ιστολογια ειναι και για ανορθορθογραφους,ιδιως οταν στο PC δεν υπαρχει ελληνικο editor.
Ευχαριστω για τις διορθωσεις,και ευχαριστως θα αποδεχθω ολες τις προσεχεις παρατηρησεις.

divein said...

Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να διαβάσει
Τις λέξεις τις γραμμένες της ψυχής του LLS
Είναι το μελάνι αόρατο
κι όσο κι αν φορέσεις τα ειδικά γυαλιά
άκρη δε.θα βρεις.
Είναι αυτή η άβυσσος που λένε.
Μπορεί κι ο ίδιος να μην ξεκαθάρισε τα νοήματα του κειμένου
που τον αφορά.

Και ποιος μπορεί ,λοιπόν ,να ξεσηκώσει
τον καμβά της σκοτεινής συνείδησης?
Ίσως γι’αυτό
οι πράξεις μας είναι τυχαίες
κι εμείς «άχρηστο πιόνι στο παιγνίδι των πεσσών».