Η φρίκη της Ηδονής ή η ηδονή της Φρίκης

Στο υπόγειο της Νομαρχίας Αθηνων,στην οδο Αλεξάνδρας ,στεγάζονται υπηρεσίες σχετικές με την Υγεία.
Στο τέλος του σκοτεινου διαδρόμου δύο γραφεία αντικρύζονται.
Στο πρώτο μπορείς να κάνεις εμβόλια αν ταξιδεύεις σε τροπικές χώρες ,και στο απέναντι μπορείς να περάσεις την καθιερωμένη υγιειονομική εξέταση,και την σχετική γραφειοκρατία αν ασκείς επίσημα το επαγγελμα της πορνείας.
Ο κίτρινος πυρετός χαιρετά τον HIV από μια χαραμάδα πόρτας.
Αν κάποιος κρίνει από τις ουρές των δύο γραφείων τότε στην Αθήνα οι επισκέπτες για πρωτη φορά τροπικών περιοχών πρέπει να είναι τριπλάσιοι από τις επίσημες εργάτριες του sex.
Κι όμως τα τα Στοιχεία είναι συντριπτικα
Στην Αθήνα η ανεπίσημη πορνεία είναι τουλάχιστον 3 φορές μεγαλύτερη απο την επίσημη και ένα πλήθος σημείων συναντησης λειτουργουν ως προκάλυμα.

Οι στρατηγικές αφομοίωσης.Εθελοντισμός,Αισθητικοποίηση,Ανοσία

Το φαινόμενο της πορνείας είναι εξαιρετικά πολύπλοκο.

Εχει ένα πυρηνικό ανθρωπολογικό στοιχείο:την αποκόλληση της απόλαυσης από τον αυτόνομη σφαίρα της,από το σύμπαν της αυτοπληρούμενης ηδονής, στην σφαίρα των καταναγκασμών και ανταλλαγών.Η ερεβώδης σεξουαλική απόλαυση μετατοπίζεται από την αμοιβαία αναζήτηση για την αναζήτηση,από την εσωστρέφεια της ευχαρίστησης,στο πεδίο των καταναγκασμών και ανταλλαγών.

Και επειδή τα όρια της εθελοντικής και αμοιβαίας απολαυτικής συνεύρεσης είναι εγγενώς αδιόρατα,και επιβεβαιούμενα μόνο από τους συμμετέχοντες,το φαινόμενο αιωρείται αενάως.
Ετσι λοιπόν η πορνεία συμβαδίζει με την σκλαβιά,την θρησκεία,την ατομικότητα,κλπ και διασχίζει όλες τις εποχές,τις θρησκείες,τις οικονομίες.

Γιατί σε όλες της εποχής η υπερχειλίζουσα σεξουαλικότητα ,αφου πρωταγωνιστήσει στο θεάτρο του ασυνείδητου,εξέρχεται στην ανοικτή αγορά για να αντισταθμιστεί μέσω μιας ανταλλαγής ,στην καλύτερη περίπτωση,ή του καταναγκασμού τις πιο πολλές φορές.

Η φύση του εκρηκτικού πλεονάσματος libido,είναι αυτή που δημιουργεί ένα αέναο έλλειμα το οποίο κάθε κοινωνία αποδέχεται,και εκπληρώνει με τους πιο τραγικούς τρόπους.

Οι σκλάβες,οι ιερόδουλες,πλήρωσαν την ποινή ,για όλους και για όλα

Από ότι φαίνεται η κατάσταση συνεχίζεται και σήμερα.
Αν και στις μέρες μας το φαινόμενο οριοθετείται από μερικές σταθερές

Α.Την διάκριση εθελοντικής καταναγκαστικής πορνείας και αποδοχή της πρώτης ως πεδίο νόμιμης δραστηριότητας.
Β.Την ιδεολογική θετική αφομοίωση της πορνείας μέσω της της αισθητικοποίησης της.
Γ.Την απονομή νομικής και ηθικής «ανοσίας» στον χρήστη των υπηρεσιών .

Εθελοντική ή καταναγκαστική Πορνεία

Η Παντειος φιλοξενεί μερικους καθηγητές που ασχολούνται με το θέμα

Οι μελέτες τους μας αποδεικνύουν ότι η καταναγκαστική πορνεία αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα μεγάλου βεληνεκούς.

Ο ΟΗΕ αποδέχεται την έννοια της εθελοντικής πορνείας,ως ατομική ελεύθερη επιλογή,και επικεντρώνεται στον περιορισμό του φαινομένου όταν αυτό προφανώς αφορά την αποκρουστικη μορφή της σκλαβίας,που παραπέμπει απ’ευθείας στην ολοκληρωτική ταπείνωση.

Η έννοια της εθελοντικής πορνείας είναι απόλυτα συμβατή με τις πολιτικές και νομικές σταθερές των σύγχρονων κοινωνιών.
Κανέις δεν μπορεί εκ των προτέρων να αποαγορεύσει την αυτόβουλη συμμετοχή σε μια ανταλλαγή με αντάλαγμα την σωματική παράδωση.

Ωστόσο η νομική αυτή κατωχύρωση λειτουργεί περισσότερο ως υπόστρωμα αποδοχής όλων των μορφών της πορνείας ,παρά ως οργάνωση και έλεγχος αυτής της δραστηριότητας.

Στο Συνιστολόγιο δημοσιεύεται μια ανάλυση για τον στρεβλό νομικό πλαίσιο της πορνείας στην Ελλάδα.Αυτό είναι δύσκαμπτο και ιδεολογικά φορτισμένο ,δυσκολεύει την είσοδο της νόμιμης δραστηριότητας,και τελικά ευνοεί την παρανομία και το σχετικό εμπόριο ,και τους διακινητές προστάτες κλπ.

Από ότι φαίνεται η σαφής και σχετικά εύκολη είσοδος στο νόμιμο επάγγελμα δημιουργεί πιο ανεκτές συνθήκες εργασίας,αλλά και ελέγχου.Μάλιστα δημιουργεί και ένα οχι αμελητέο οικονομικό νόμιμο μέγεθος

Η «ανοσία» του χρήστη

Μια από τις συντεταγμένες του πλαισίου της πορνείας είναι η άρρητη αποδοχή μιας ολικής ανοσίας του χρήστη της.
Ο «πελάτης» δεν έχει ευθύνη.

Μπορεί να αξαγοράσει τον χρόνο και την διαθεσιμότητα μιας 16 χρονης θύματος σκλαβίας,traficking,εκβιασμού βιασμού κλπ και δεν φέρει καμία νομική ευθύνη,και το κυριώτερο δεν έχει ηθική και ιδεολογική απαξία.

Πρόκειται για νεοβαρβαρική εκτροπή από την κοινή λογική.

Απλά επαναλαμβάνει το ιδεολογικό σχήμα του εμπορίου ναρκωτικών.
Ο πελάτης θεωρείται θύμα,και ο πωλητής έχει την ευθύνη.
Και ενώ στα ναρκωτικά η φύση του εμπορίου,μέσω της περιορισμένης παραγωγής καταδηλώνει την ισχύ των πωλητών ,που τελικά αναλαμβάνουν και το μεγαλύτερο ρίσκο,αντίθετα στην πορνεία,η έννοια της «ισχυρής» πόρνης είναι ακροβατισμός στα όρια της διανοητικής αξαθλίωσης.

Ο φουκαράς ο πελάτης,ο αδύναμος από τα ένστικτα του,ο χλωμός κανένας.

Αυτός είναι ο πελάτης της πόρνης σήμερα.

Μια συντριπτική ιδεολογική μηχανή,μια κτηνώδης παραγωγή νοημάτων ,έχει προσφέρει στον εκάστοτε αγοραστή ηπηρεσιών «απόλαυσης» την απόλυτη απενοχοποίηση.Την ίδια στιγμή που επιφυλάσσει στον πάροχο των υπηρεσιών την πιο εξευτελιστική θέση.

Στο ολοκληρωτικό αυτό ιδεολογικό πλαίσιο, η νομιμοποίηση και θετική κατωχύρωση της πορνείας αποτελεί θετικό βήμα.Η νομική οριοθέτηση της πορνης τουλάχιστον δημιουργεί ένα πλαίσιο «επαγγελματισμού» που αναχαιτίζει την φρικιαστική ηθικολογία του αμέριμνου πελάτη.Πρόκειται για μια θετική δράση που προστατεύει τον πραγματικά αδύνατο,τον ουσιαστικά έρμαιο,τον πωλητή υπηρεσιών «απόλαυσης»

Η αισθητικοποίηση ως αποστροφή της Libido

Αναφέραμε τον βαθύ και ουσιαστικό ανθρωπολογικό χαρακτήρα της πορνείας.Ακόμη αναλύσαμε γιατι η οριοθέτηση της νόμιμης πορνείας αποτελεί ασπίδα για τους πραγματικά αδύνατους.Και τέλος υποστηρίζουμε την βαναυσότητα της κυρίαρχης ιδεολογίας αθωότητας του «πελάτη»

Εδω όμως εισερχόμαστε σε ένα αντιφατικό φαινόμενο.

Την διαχυμένη αισθητική της «βίζιτας» που προβάλει ένας πόλος δημοσιότητας με υψηλό κύρος σε νεολαία,δυναμικά μορφωμένα στρώμματα.

Το ιστολόγιο είναι πιστό στις αρχες μιας ανοικτής κοινωνίας όπου δεν είναι δυνατόν να στηρίζεται σε απαγορεύσεις ,εκτός λογικής.Ωστόσο διεκδικούμε την δυνατότητα αισθητικής αποστροφής προς μια δημοσιότητα της υποκριτικής «βιζιτολογίας»,που εκπέμπουν ευηπόληπτοι media leaders.

Το πρόβλημα είναι ότι η αισθητικοποίηση,η εξωστρεφής διαχείριση της σεξουαλικότητας,αποτελεί μια βαθύτερη ψυχαναλυτική αποδιαργάνωση.Αποσπά την σεξουαλικότητα από την ολότητα ,του τραυματικού Λακανικού «πραγματικού» και την τοποθετεί στον μερικό χώρο του «συμβολικού» του διαχειρίσιμου της βουλησιαρχικής διακίνισης.

Βυζιά κώλοι μπούτια κοιλιακοί που μοστράρουν στα περίπτερα και στις τηλεοράσεις,δεν αποτελούν έκφραση σεξουαλικότητας,αλλά αντιθέτως μηχανισμό οριοθέτησης της ,καταστολής και τελικά ευνουχισμού.

Η εξωστρέφεια των περι την Libido,αποτελεί την απόλυτη καταστολή της επιθυμίας,τον χειρουργικό ακρωτηριασμό του ηδονικού σώματος.

Οι αξιοθρήνητοι Κωστόπουλοι,Αναστασιάδηδης Περρήδες Λυμπερηδες και όλοι όσοι διακινούν εικόνες ,συμπεριφορές,χειρονομίες μιας χαζοχαρουμενιάς,που παραπέμπει σε μια διαθέσιμη χαρούμενη βιζιτού, αποτελούν την ιερά εξέταση της εποχής.
Ο τρόμος προς την απολαυστική ,απελευθερωτική ηδονικότητα,η απόλυτη φοβία προς την libido,παίρνει την μορφή μιας επιθετικής μπουτοβιζολατρείας που διακινείται μέσω τηλεόρασης και της tv.

O τρομαγμένος μικροαστός που κουνάει το κεφάλι του τρομαγμένος με το «που πάμε»,είναι πολύ πιο έντιμος από τους ευνουχισμένους καραφοβισμένους λούμπεν μαλάκες της βιζιτολογίας που εμπορεύονται οι υποτιθέμενοι high της εποχής μας.

Την α δημοτικού της ψυχανάλυσης να περάσεις καταλαβαίνεις πως πίσω από την άνεση των Κωστοπουλαιοαναστασιάδηδηων και την αντιστικτική προβολή μιας «σοβαρής» οικογένειας ως αντίβαρο της κάθε πιτσιρίκας κρύβεται η τρομώδης στέρηση της σεξουαλικότητας,η ζηλόφθονη ματιά προς την απρόσμενη χυμώδη απόλαυση των σωμάτων.

Η αισθητικοποίηση της light πορνείας,δεν είναι μόνο η βαθύτερη προόωθηση της ,αλλά και η ουσιαστική αποστροφή προς την γονιμότητα της απόλαυσης.




Info
Γιγαντιαία ,πολυπρισματική ανάλυση για το ανθρωπινο σώμα. «Πεπη Ρηγοπούλου.Το Σώμα.Ικεσία και Απειλή».Πλεθρον 2003

Μια Ελληνίδα στο Χαρέμι

Tribute to Saint Saver

Τα Στοιχεια του 2005 είναι απογοητευτικά.

Η Ελληνική κοινωνία μεταχειρίζεται τις γυναίκες της με ένα πλεγμα ρυθμίσεων ,που αποφέρει τα χείριστα αποτελέσματα.

Στις τελευταίες ευρωπαικές θέσεις, οσον αφορά την απασχόληση,την εξοικείωση με νέες τεχνολογίες ,και το μέγεθος της οικογένειας.

Αγορά εργασίας αποθαρρυντική,υποστηρικτικές δομές για την οικογένεια ελάχιστες,και προσαρμοστικότητα με τις νεες τεχνολογίες ανυπαρκτη.
Το δραματικό είναι οτι οι τρεις παραγοντες θα μπορούσαν να αντιστοιχίζονται τελείως διαφορετικά,πχ η μικρή οικογένεια να τροφοδοτούσε ευκαιρίες αυτομόρφωσης ,και άρα έξοδο στην εργασία.
Αλλά εδω φαίνεται ότι έχουμε ως κοινωνία παραδώσει την ελληνίδα σε ένα φαύλο κύκλο.

Ενα ασφυκτικό πλέγμα ιδεών,πεποιθήσεων, που παραπέμπει στην Ελλάδα του πενήντα, και ένα απαράδεκτα χαμηλό επίπεδο δημόσιων υπηρεσιών για την υποστήριξη της οικογένειας ,δημιουργούν το πνιγηρό κοκταίηλ.

Ας μου επιτραπεί η γνώμη πως το πρόβλημα είναι κυρίως ιδεολογικό

Η ποικιλία αξιών και η κλιμάκωση τους στην Ελληνική κοινωνία ,παραπέμπουν ευθέως σε μουσουλμανική χώρα,μόνο που αντι για τσαντόρ επιβάλλει την μίνι φούστα.
Εκτός του ενδυματολογικού κώδικα,και της πρωιμης εξοικείωσης με το άλλο φύλο ,που δεν παραπέμπει απ’ευθέίας σε ισοτιμία, όλα όσα διέπουν την αντίληψη για τους κοινωνικούς ρόλους έχουν κάτι από Καμπουλ.

Και όπως συμβαίνει με όλες τις άρρητες λειτουργικές ιδεολογίες,βασίζονται στην δύναμη του
αυτονόητου.
Στην δεδομένη κοινοτοπία,στην αυταπόδεικτη παράδωση.
Οι σιωπηλές παραδοχές,σαν και αυτές που κρατουν την ελληνική κοινωνία στην καθυστερηση,έχουν αλλεργία στην αντίρρηση,την κριτική ,την αμφισβήτηση.

Η ιερότητα της πυρηνικής οικογένειας

Σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες παρατηρούμε μια σαφή τάση
Η πολυμορφία, της βασικής δομής της οικογένειας διαρκώς πολλαπλασιάζεται
Βρίσκεις ότι θέλεις
Πολυμελεις κλασικές οικογένεις,οικογένειες με παιδιά απο προηγούμενους γάμους η διαζύγια,συμβιώσεις με ή χωρίς παιδιά ,απο ενεργές η προηγούμενες σχέσεις ,μονοδονεικές οικογένιες με σχέσεις εκτός οικογένειας,μακρόχρονες σχέσεις χωρίς συγκατοικηση,παπούδες ή γιαγιαδες απόντες ή παρόντες,ομοφυλόφιλους με παιδιά .τελος πάντων ότι κατεβάσει ο νους σου.

Ταυτόχρονα όλες αυτές οι μορφές ανθρωπινης συνύπαρξης αξιολογούνται από τον βαθμό ευτυχίας που προσφέρουν από την λειτουργικότητα τους.Το περί ορέξεως ισχύει καθολικά.

Και από ότι φαίνεται ,αν κρίνουμε από τους Σκανδιναβούς,η αναδυόμενη ποικιλία βελτιώνει όλους τους δείκτες της ανθρώπινης ευτυχίας.

Στις υπανάπτυκτες κοινωνίες ,το ζήτημα της μορφής της συμβίωσης,οχι μόνο χαρακτηρίζεται από την ασφυκτική μονομέρεια,κυρίως προκύπτει από μια κοινωνική ιδεολογική δεοντολογία,που εφάπτεται με την ιερότητα.

Η ατομική επιλογή κοινωνικής συμβίωσης, προέρχεται από την σφαίρα της δεοντολογίας,και οχι από τον κόσμο της απόλαυσης.

Ο κόσμος των ιδεών,ατυπων καθηκότων,χειρονομιών,συνηθειών,παραδώσεων που τελικά καθορίζει τις επιλογές,στην καθυστερημένη ελληνική κοινωνία,διαμεσολαβείται από μια εννοια ιερότητας της οικογένειας
Δεν αναφέρομαι στην ασημαντότητα του θρησκευτικου-πολιτικού γάμου (που έχει την συμβολική του αξία) ,αναφέρομαι στην βαθύτερη υπόσταση της κοινωνικής συμβίωσης που έχει στοχεία δραματικής αλλαγής,υπαρξιακής τομής.

Η απολαυστική ηδονική πλευρά της συμβίωσης ,πνίγεται από τα κρυμμένα δάκρυα μιας ανησυχούσας μαμάς,πεθεράς,γιαγιάς κλπ.
Η δραματικότητα αυτή εμποδίζει και την συζήτηση.

Η προβολή όλων των πλουμορφικών δομων συμβιωσης προσλαμβάνεται αυτομάτως ως δεοντολογία,και μετατρέπεται ανακλαστικά ως υποψία επιβολής ενός τρόπου ζωής.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που όλες οι συζητήσεις πλέκονται.Οι εκάστοτε συντηρητικοί διαβλέπουν μια διάθεση επιβολής προτύπων.
Είναι αδιανόητη η πλοκή μιας συζήτησης ως αναζήτησης του απολαυστικώτερου για τον καθένα και καθεμία,τρόπου διαβίσωσης.

Η πολυμορφία των ανεπτυγμένων κοινωνιών δεν προσλαμβάνεται ως άνοιγμα ευκαιριών αλλα ως υποπτη δεοντολογία.

Προφανώς χεστήκαμε τι αν η ελληνική οικογένεια παραμένει στα πρότυπα του αναγνωστικού της Α δημοτικού του 60,και δεν έχουμε καμία όρεξη να αμφισβητήσουμε τις παραδοχές του τον κάθε συμπολίτη.
Απλως επισημαίνουμε οτι η δεοντολογία ανήκει στην συντήρηση και η αναζήτηση της ευτυχίας και απόλαυσης στην ανατροπή της.

Η ιερότητα της πυρηνικής οικογένειας στην Ελλάδα,μλοκάρει απ’ευθείας την συζήτηση.

Η καταναλωτική εμπλοκή στα στερεότυπα

Επανερχομαστε στα στοιχεία
Η Ελληνίδα,είναι άνεργη,μένει σπίτι φροντίζοντας την μικρωτερη ευρωπαική οικογένεια,και δεν θέλει να ξέρει από νέες τεχνολογίες.
Το προβλημα είναι πως εντός αυτού του φαύλου κύκλου λειτουργεί και όλη η κατανάλωση,και ο μεγαλύτερος θεσμός διαμεσολαβησης της ,η τηλεόραση.
Η δημόσια εικόνα της ελληνίδας είναι αφόρητα περιορισμένη

Προβάλλονται καμιά δεκαριά τύποι γυναικών,αφόρητα όμοιες μεταξύ τους,με ένα μανιακό τρόπο,και τα αποτελέσματα ειναι γύρω μας.

Οι ρεπλικες της Μενεγάκη,της Μπηλιως,της Τρεμη,της Παναγιωταρέα,της Πάνια, της Φλέσσα,της Σκορδά,της Χουκλη ,της Δρουζα,κλπ είναι δίπλα μας.
Η εμμονή στα στερεότυπα δεν αφορά ,ένα τύπο,αλλά η στερεολαγνεία αφορά όλους τους τύπους.
Το ίδιο προφανως αφορά και τους άντρες,αλλα σήμερα μιλάμε για γυναίκες.
Η τηλεόραση δεν επιβάλει μόνο ένα τύπο νοικοκυράς,αλλα όλους τους τύπους με μια φορμαλιστική στενομυαλιά επιπεδου Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού.
Ωστόσο η τηλεόραση απευθύνεται κυρίως σε ένα συγκεκριμμένο μίγμα πληθυσμού
Και τι λέει σ’αυτές τις γυναίκες;
Κατ’αρχάς λέει ότι υπάρχουν στυλ,τύποι,νόρμες

Η τηλεόραση πριν να επιβάλει πρότυπα,επιβάλει την ιδέα ότι υπάρχουν πρότυπα.

Η διαστροφική επαναληψιμότητα,δημιουργεί ακριβώς την περιοριστική έννοια του προτύπου.
Το αποτέλεσμα είναι ότι και η αμφισβητισιακή διάσταση αναδύεται και αυτή από την τηλεόραση.Ο κουκουλοφόρος είναι ο αμφισβητίας ως τηλεοπτικό προιόν.Εχει νόημα μόνο ως τέτοιο.(Οκ αυτή ειναι αλλη συζήτηση)

Η ελληνίδα λοιπόν σήμερα,αφού έχει φάει το «πακέττο» της ιερής επιλογής της οικογένειας,υφίσταται και την προπαγάνδα της τηλεόρασης (δίπλα από την παραλογοτεχνία)

Και τι λέει αυτή η προπαγάνδα;
Η καλη οικογενειάρχισα είναι σαν Μενεγάκη, η σοβαρή επαγγελματίας σαν την Τρέμη, η τρελλή σαν την Πάνια, η φιλοσοφούσα σαν την Φλέσσα, κλπ κλπ
Αρα και η δυσανεξία των γυναικών εντάσεται σε μια τηλεοπτική φόρμα,μια επικοινωνιακή ρουτίνα.
Η διαμαρτυρόμενη Ελληνίδα,εχει και αυτή ένα κώδικα

Η απαξία της εμπρακτης και διανοητικής αμφισβητησης

Ανακεφαλαιώνουμε
Ιερή οικογένεια,ισχυρά ιδεοληπτικά πρότυπα,αλλα και δυσανεξία , δυσαρέσκεια ,ασφυξία για τις Ελληνίδες .
Στην συνθήκη αυτή ο φαύλος κύκλος δεν σπάει.
Η πρωταρχικότητα στην οικογένεια,χωρίς κοινωνικές δομές υποστηριξης,με αντρικά πρότυπα μεταξύ καλοκάγαθου βοσκού Βόγλη και καψουροδολοφόνου Φούντα,φέρνει 1-2 παιδιά,και μετά όλα είναι απλά,Εγκλεισμός, εσωστρέφεια.Ποια νέα τεχνολογία;
Που είδατε στην τηλεόραση ελληνίδα εξοικειωμένη με κομπουτερ (καλά καλέ εξαιρούνται όλες οι διαμόνιες θυληκες blogger!!!!! και ολες οι τρομερές φιλενάδες!!!!)

Εδω όμως επισέρχεται και ένας παράγοντας που αφορά γενικώτερα τις προοδευτικές αριστερές ιδέες.

Για λόγους που δεν είναι της ώρας, η αμφισβήτηση στην Ελληνική κοινωνία σπάνια έχει τον χαρακτήρα της θεωρητικής επινόησης,αλλά αναφέρεται κυρίως στην θυμική αγανάκτηση.Η αμφισβήτηση είναι ακατέργαστος θυμός.

Ακόμη παρατηρείται μια ροπή προς ρητορικούς αντικονφορμισμούς που αξιολογούνται από την ένταση τους και μόνο.Λείπουν δραματικά οι έμπρακτες θετικές πραγματοποιήσεις αριστερών οραμάτων (συναιτερισμοί,αυτοδιαχειρίζόμενες εταιρείες κλπ)

Στο πλαίσιο αυτό η γυναικεία δυσανεξία αποστρέφεται και ένα πιο θεωρητικό επεξεργασμένο φεμινισμό,τον οποίο ταυτίζει (μέσω του μηχανισμού προτύπων που αναλύσαμε) με δεοντολογίες.
Η θεωρητική τεκμηρίωση μιας αμφισβητησης των ρόλων και προτύπων είναι εξαιρετικά περιορισμένη.Και αυτό ταυτόχρονα με μια παράδωση ρητορικού αντικονοφορμισμού μακρυά από υλοποιημένα οράματα,κάνει τα πράγματα δύσκολα

Info

Η πιο ερεθιστική συγχρονη θεωρητική αμφισβητηση ρόλων προτύπων κλπ στο έργο της Judith Buttler (νομίζω κάποια μεταφρασμένα στα Ελληνικά)
Gender Trouble (1990)
Bodies that matter(1993)

ΦΤΩΧΕΙΑ

Επι πλέον οι υπόλειποι περιορισμένοι πόροι που διατίθενται για τα κοινωνικά επιδόματα δεν φτάνουν σε εκείνους που θα επρεπε να είναι οι δικαούχοι.Είναι χαρακτηριστικό ότι το φτωχότερο 10 % του πληθυσμού λαμβάνει το 6,6 % των κοινωνικών επιδομάτων (πλην συνταξεων) έναντι 12,5 % που λαμβάνουν τα μεσαία στρώματα,και 7,4 % το πλουσιώτερο 10 % του πληθυσμού.

Εκθεση Διοικητή Τράπεζας Ελλάδος για το 2008.Σελίδα 119

http://www.bankofgreece.gr/publications/pdf/ekthdkth2008.pdf

Η έκθεση Προβόπουλου δεν αφήνει περιθώρεια αισιοδοξίας

Η Ελληνική οικονομία φλερτάρει με την δημοσιονομική κατάρρευση ,μεγάλα τμήματα διολισθαίνουν στην ακραία φτώχια,διαιωνίζεται την εισοδηματική ακαμψία και ανισότητα.
Ιδιωτικός τομέας αποτελουμενος απο επιχειρήσεις χαμηλής παραγωγικότητας δημόσιο δέσμιο κλεπτοκρατίας,εκτεταμένη φοροδιαφυγή..Οι θετικές επιδόσεις είναι απλως οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα

Οι διαπιστώσεις είναι τόσο εφιαλτικές και δεν αφήνουν περιθώρεια παρερμηνείας

Κανένας δεν τόλμα να αμφισβητήσει το περιγραφικό μέρος της έκθεσης,και οι αντιρρήσεις αναφέρονται μόνο στις προτάσεις

Στην σελίδα όμως 119 αποκαλύπτεται άλλη μια πτυχή της κακοδαιμονίας.

Οι δομές του νεοελληνικού κράτους που στοχεύπυν στην άρση της φτώχειας δεν είναι σε θέση να ασκήσουν στοιχειώδως καμία πολιτική ,καθώς και οι πόροι που διατίθενται για αυτό,μεταφέρονται στους κατέχοντες.Η αύξηση των πόρων του κράτους,δημιουργεί μεγαλύτερα εισοδήματα ,αυτών που δεν έχουν ανάγκη.

Ενας τραγέλαφος επιδομάτων ρυθμίσεων εξαιρέσεων ,κάτω από την γενικευμένη πολιτική φιλοσοφία Don’t touch (Μη μου άπτου) ,δημιουργούν τελικά την απόλυτη κοινωνική διαστροφή.Το φτωχότερο 10 % του πληθυσμού λαμβάνει αναλογικά το 1/3 από όσα κατευθύνονται θεωρητικά σε αυτό,γιατί τα υπόλειπα 2/3 οδεύουν σε κάποιους άλλους.

Μα καλά θα πει κάποιος μια τόσο τρανταχτή αδικία πως ειναι δυνατόν να είναι θεσμοθετημένη

Αρρητες και υπόγειες ανισοκατανομές

Στην θεωρία της αξίας ο Μαρξ παραδίδει μια συνεκτική ανάλυση της ανισοκατανομής του πλούτου ,την οποία ας μου επιτραπει η εκτίμηση δεν κατανούν ακριβως όλοι όσοι αναφέρονται σ’αυτόν.

Σύμφωνα με αυτήν, η ίδια η φύση της μισθωτής εργασίας ,η ένταξη της ανθρώπινης στοχευμένης δραστηριοτητας στον κόσμο των εμπορευμάτων αποτελεί την πηγή της ανισοκτανομής.Στην μαρξιστική ανάλυση ακόμα και οταν η εργασία ανατμοίβεται για το 100 % της αξίας Οτης,υπάρχει ένα πλεόνασμα που μεταφέρεται στο κεφάλαιο.Μισθωτη εργασία = Ανισοκατανομή

Αλλά και αν δεν δεχθούμε την μαρξιστική ανάλυση και στοχαστούμε την κατανομή του πλούτου μέσω των ονομαστικών μεγεθών των τιμών και των μισθών (την οποία αποδομεί ο Μαρξ μέσω του νόμου της αξίας) ,τότε η ανισότητα είναι δίπλα μας.

Παίρνει δε την μορφή της ανθρωπιστικής καταστροφής ,καθώς παίρνει τις μορφές βαναυσότητας και σκληρότητας που συναντάμε στην Ελλάδα του 2009.

Ο αριθμός των παιδιών επαγελματιών ή μη ζητιάνων ,και οι άστεγοι περιφερομενοι της Ομόνοιας ,αποτελούν προσβολή για την Ελληνική Κοινωνία.

Τούτων δοθέντων όμως αρχίζουν οι περιπλοκές

Η Ελλάδα δεν είναι μικρή και υπανάπτυχτη χώρα

Πληρώνει περίπου 50 δις Ευρώ (σελ 138 ΤΕ) για μισθούς και συντάξεις (3 φορές πολλαπλάσιο όλου του εισοδήματος της Δημοκρατιας του Κονγκό των 65 εκατομμυρίων) και η οικονομία που διαχειρίζεται το ευρύτερο κράτος είναι περίπου το 50 % του ΑΕΠ.(120 δις Ευρω)

Αρα έχουμε στην θέση της μια τεράστια (με οποιοδήποτε κριτήριο και αν την δεις) οικονομική δομη που εισπράττει πόρους δανείζεται ,υποθηκεύοντας το μέλλον 3-4 γενεών,για να επιτύχει άρση ανισοτήτων και τα καταφέρνει όπως τα βλέπουμε

Σαν τα μούτρα μας!!!!

Η ΤΕ τα λέει μια χαρά και τα επαναλαμβανουμε μπας και το εμπεδωσουμε
Είναι χαρακτηριστικό ότι το φτωχότερο 10 % του πληθυσμού λαμβάνει το 6,6 % των κοινωνικών επιδομάτων (πλην συνταξεων) έναντι 12,5 % που λαμβάνουν τα μεσαία στρώματα,και 7,4 % το πλουσιώτερο 10 % του πληθυσμού.

Υπάρχει περίπτωση να εντοπιστεί το 25 % των μεσαιο πλουσιών που καταναλώνουν τo 20 % των πόρων που προορίζονται για τους φτωχούς ;
Ούτε μιά στο δισεκατομμύριο

Μα είναι απλό

Το κομμάτι αυτό του πληθυσμού εμφανίζεται εντός του επίσημου πλέγματος ελέγχων και ρυθμίσεων ως φτωχό.Το πιο εξωφρενικό είναι οτι αισθάνεται φτωχό,και συμπεριφέρεται ως φτωχό.

Είναι ο πρωταγωνιστής μιας στέρεης ιδεολογικής κατασκευής που διασχείζει την Ελληνική κοινωνία,του λαικισμού.

Στην κατασκευή αυτή ,όποιος δεν ονομάζεται Λάτσης είναι φτωχός.

Ολοι έχουν δίκιο,όλοι έχουν δίκιο να φοβούνται για το μέλλον ,και έτσι ότι αρπάξουν από όπου το αρπάξουν είναι καλό.Η υλική φτώχεια είναι σχετική αλλά η πνευματική και ηθική φτώχεια του δυσθεώρητη.

Και ποιος είναι ο πιο large πλούσιος της χώρας;

Ο κανένας ,ο υπερβατικός,ο ανεξέλγκτος, ο αόρατος,ο ψυχαναλυτικός πατέρας ,και γεναιόδωρος νονός .Ενας γέννους αρσενικού και γραμματικού τύπου ουδέτερο.
Το κράτος.H απόλυτη queer persona.

Και ποιος δεν έχει δει διαφόρους τύπους με μικρό ή μεγάλο υλικό ή πνευματικό κεφάλαιο ,που η κοινωνία προστατεύει με τις πιο σταθερές και ασφαλεις εργασιακές σχέσεις ,να διασπείρουν υστερικό φόβο ,εγκλειστική ανασφάλεια,επινενοημένη φτώχεια.

Κάποιοι απο αυτούς αποτελούν το 7,4 % του πλουσιώτερου 10 % η τέλος πάντων το 12,5 % των μεσαίων , που απομυζά επιδόματα φτώχειας.

Δεν προκειται να εντοπιστούν γιατί η διαστροφική δαιμονολογία,ο ηδονικός αυτοοικτιρμός ,έχουν επικαθήσει στην δημοσιότητα.Με το που θα εντοπίσεις τις κακοδαιμονίες οι μηχανισμοί που η Public Choice μας έχει αποκαλύψει ,ενεργοποιούνται.Και επικαλούνται τα πάντα όλα

Η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως απο τους χειρότερους τόπους για παιδιά,η Αθήνα γέμισε επαίτες.Η πραγματική φτώχεια είναι άφωνη,βωβή, υπομένουσα μεχρι πότε;

Η φτωχολογία από τους κατόχους των ειδικών κρατικών λογαριασμών εκκωφαντική ,ακριβως γιατί είναι ένοχη

Με την βούλα της Τραπέζης της Ελλάδος.

Crash

Το 1996 ο David Cronenberg προβάλει την ταινία του Crash

Πρόκειται για μια διαγώνια δειεσδυτική ματία στον πολιτισμό που παράγει η σύγχρονη αυτοκινούμενη κοινωνία ,τον οποίο όμως εξετάζει στον πυρήνα του.
Για την εξέταση αυτή ο Cronenberg βυθίζεται σε ένα ακραίο κόσμο ,ο οποίος απαρτίζεται από ανάπηρα θύματα αυτοκινητιστικών ατυχημάτων ,που βιώνουν το «μετά» του ατυχήματος ως απόλυτη σεξουαλικότητα.

Ο Cronenmberg ξεπερνά μια κοινότοπη αποστροφή προς το ατύχημα,και την ακόμα πιο κοινότοπη ψυαχαναλυτική ερμηνεία του ως “death drive” ,και διανοείται κινηματογραφικά,την Ζιζεκιανής τροπής οπτική, ο κόσμος του «μετά» το ατύχημα να είναι ένας κόσμος φετιχιστικής απόλαυσης του.

Στο Crash ανακαλύπτουμε ανθρώπους που ως θύματα ατυχημάτων απολαμβάνουν την σεξουαλικότητα ,ενσωματώνοντας την αναπηρία ως ηδονική υπερχείλιση,και πειραματίζονται με την πρόκληση νέων ατυχημάτων διευρύνοντας το ιδιόρρυθμο σύμπαν τους.

Μέταλλα,οδύνες,αναπηρίες,σεξ,απόλαυση.

Η ταινία δεν είχε και καμιά τεράστια επιτυχία και απευθύνοταν κυρίως στους φίλους του σκηνοθέτη.Τόσα χρόνια μετά μάλλον ο σοκαριστικός David Cronenberg έχει δίκιο.

Πως αλλιώς να εξηγήσεις την οδική συμπεριφορά των συμπολιτών μας.;

Πως να αιτιολογήσεις τους μανιακούς ανεύθυνους αφηρημένους τύπους που κάθονται στο μπροστά αριστερά κάθισμα των αυτοκινήτων,και βάζοντας τα χεράκια πάνω στον μεταλικό κύκλο ,αποκτούν την ιδιότητα του οδηγού.

.Αν υποθέσουμε ότι κάποιοι έχουν απελπιστεί,και είναι δημιουργικοί στην εύρεση νέων μεθόδων αυτοκτονίας,αλλά και πάλι δεν εξηγείται το φαινόμενο.

Η μοναδική εξήγηση είναι ότι ανήκουν στο σύμπαν του Crash.Κάποια ηδονή προσδοκούν ,κάτι που οι άλλοι δεν κατέχουν ,μοιράζονται ένα μυστικό μεταξύ τους,ως απολαυστική συνομωσία

Και οι συνομωτες του Crash χρησιμοποιούν όλα τα αφροδισιακά τους
Κινητά τηλέφωνα,υπερβαρα αυτοκίνητα,νεύρα τσατάλια,αλπικά σλάλομ (οι μηχανόβιοι) ,συστηματικές παραβιάσεις ,ταχύτητες καταδίωξης Παλαιόκωστα κλπ κλπ

Ο μονομανής

Το πρόβλημα με τον νεο έλληνα οδηγό είναι η μονομανία του.
Για ρώτησε το οδηγό αυτοκινήτου αν έχει καβαλήσει δίτροχο στην ζωή του;
Πότε χρησιμοποίησε λεωφορείο για τελευταία φορά;
Περπατάει στην πόλη;
Κατά 99% είναι εγκλωβισμένος στον εγκλειστικό κόσμο του τιμονιού του.
Αν ο οδηγός κυκλοφορούσε με κανένα λεωφορείο δεν πατούσε τις λεωφοριολωρίδες με τόση αναίδεια
Αν είχε υπάρξει πεζός θα είχε ιδέα οτι τα μισά φανάρια στην Αθήνα δίνουν ταυτόχρονα στον πεζό και τον οδηγό της στροφής πράσινο
Αν είχε οδηγήσει μηχανή θα καταλάβαινε την ανασφάλεια του οδηγού της που τον κάνει να υπεραντιδρά
Αυτός είναι ο οδηγός σήμερα.
Σαν τους ήρωες του Cronenberg ,μονομανής αλλά πολύ λιγώτερο ελκυστικός
Η μονομανία του τροφοδοτεί την παρανοική δολοφονική συμπεριφορά του.
Αυτόν τον τύπο ήρθε και να επιβραβευσει ο Παπαθανασίου.
Χωρίς καμιά υποχρέωση (πχ απόσυρση) του έδωσε κίνητρα για περισσότερο αυτοκινιτιστικό εγκλεισμό
Και μετά ο Οννεδίτης Στυλιανίδης κατήργησε το μοναδικό θεσμό συλλογικής συμβίωσης στους αθηναικούς δρόμους,τους λεωφοριόδρομους.Μπας και τσιμπήσει κανένα ψήφο απο το μπλα μπλα του νεοδημοκράτη ταξιτζή.
Ολοι δουλεύουν για τον πολλαπλασιασμό αυτής της μονομέρειας

Στο μεταξύ ελπίζω όλοι να ξέρουν οτι στο σινεμά λέγονται ψεμματα,ο κόσμος του Cronenberg δεν υπάρχει.

Γυρίσαμε όλοι καλά ε;

Οι Αθανατοι

Καπιταλισμός και Σχιζοφρενεια

Σχεδόν πενήντα χρόνια πριν ένας φιλόσοφος και ένας ψυχίατρος δημοσιεύουν ένα βιβλίο και οκτω χρόνια μετά την συνέχεια του.Στην εποχή τους δημιουργούν μεγάλη αναστάτωση,και σημερα αποτελούν θεμελιώδεις αναφορές για την πολιτική φιλοσοφία,την κοινωνική ψυχολογία,την ψυχιατρική.

Οι Deleuze Guattari δημοσιεύουν το 1972 «Αντι Οιδίπους-Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια» και το 1980 το « Mille Plateaux» .

Υπερβαίνει το πλαίσιο του ιστολογίου μια πλήρης ανάλυση του εγχειρήματος ,το οποίο άλλωστε συνεχίζεται ,αλλά πολύ συνοπτικά το πλαίσιο των DG είναι το εξής:

-Οι κοινωνικές μορφές δεν είναι παρά αποκρυσταλλώσεις ατομικών επιθυμιών που διοχετεύονται και οργανώνονται από αυτές.

-Η επιθυμία είναι θετικό πλεόνασμα,και η κοινωνική οργάνωση είναι μια δομή που ιστορικά την περιστέλλει.

-Οι ιστορικές περίοδοι ,με τον αντίστοιχο τρόπο παραγωγής (στην Μαρξιστική περιοδολόγηση) ),αντιστοιχούν σε κοινωνικές μορφές έκφρασης της επιθυμίας.

-Το ασυνείδητο ως «τόπος» διαμόρφωσης του πλενάσματος της επιθυμίας ,διαμορφώνεται σε αντιστοιχία με τους τρόπους παραγωγής.

-Στο σχήμα αυτό ορίζονται (χοντρικά) δύο ακραίες εκφράσεις της κοινωνικής και ασυνείδητης αντιστοίχησης.Η «παρανοικότητα» που εννοείται ως καθήλωση, περιστολή της επιθυμίας στην ταυτότητα και στον συγκεκριμμένο τόπο,και η «σχιζοφρένεια» που εννοείται ως απόλυτη άρση των περιστολών,ως μια έκφραση της επιθυμίας εκρηκτικής υπέρβασης της ταυτότητας ,της τοπικότητας.

-O κατά DG «παρανοικός» είναι ο ιδεότυπος του καθηλωμενου πολίτη στην γή,στο τόπο,στην ιεραρχεία, που διαμορφώνεται ασυνείδητα από την κοινωνική οργάνωση του πρώιμου αγροτικου ιεραρχικού κράτους

-Ο κατά DG «σχιζοφρενής» είναι ο ιδεότυπος μιας ασυνείδητης οργανωσης που ενώ αντιστοιχεί στην σύγχρονη καπιταλιστική εμπορευματική οικονομία,την υπερβαίνει ,καθώς ενώ αυτή αίρει εκλεκτικά τις αναστολές, ο «σχιζοφενής» σπάει όλα τα όρια,και αποδιοργανώνει την κοινωνική σύμβαση,οθώντας την στα άκρα.

-Ο καπιταλισμός εννοείται ως οργάνωση επιθυμιών ,που αίρει όλες τις προηγούμενες αναστολές,αλλά καθώς «ανοίγει» το κουτί της Πανδώρας,τα πλεονάσματα επιθυμιών εκτρέπονται από την κοινωνική οργάνωση ,και τον αποδιοργανώνουν.Ο «σχιζοφρενής» είναι ο ανθρώπινος τύπος της εποχής μας που ανατρέπει τον καπιταλισμό με τα όπλα του,με την υπερχειλίζουσα επιθυμία.



-Το σύστημα για να εξισορροπήσει την υπερχειλιζουσα επιθυμία ,επιστρατεύει την κλασσικη ψυχανάλυση,που μέσα από ένα πλαίσιο εννοιών που στερεώνονται στην οικογένεια,απομονώνει τον «σχιζοφρενή» ως ασθενή και τον περιστέλει πλεον μέσω της ψυχαναλυτικής οργάνωσης της πλεονάζουσας επιθυμίας.Το Οιδιπόδειο είναι ιδεολογική κατασκευή ,καταστολής,ενός επαναστάτη των επιθυμιών του «Αντιοιδίποδα»

Σταματάμε εδώ την μπακάλικη περιγραφή,γιατί το θέμα είναι τόσο ελκυστικό ,εχει τόσες επεκτάσεις,που αποτελεί αυτόνομο πεδίο έρευνας μελέτης.

Από ότι φαίνεται η ψυχιατρική εφαρμογή των ιδεών του Αντιοιδίποδα,δεν είναι παρά συμπληρωματική.Η σύγχρονη ψυχιατρική μεταρρύθμιση,ενώ καταστρεφει την έννοια του «ψυχιατρικού ιδρύματος» και αναζητά την ίαση και ένταξη μέσα από τις ήπιες μορφές του ξενώνα,δεν ασπάζεται την ριζική θεωρία των DG.

Ταυτόχρονα ο «Αντιοδίπους» θέτει και σοβαρά ζητήματα και στις mainstream σχολές σκέψης της ψυχανάλυσης ,και της αριστεράς.

Οι Λακανιστές με τα μηχανικής διαυγειας,ερμηνευτικά σχήματα ,ακούνε αντιοιδίποδα και αλλάζουν δρόμο.Αλλά και ο αντικαπιταλισμός των DG με το πρόταγμα μιας υπερβάσης του με την άρση των αναστολών ,αντί της παραδοχής μιας κοινωνικής συντεταγμένης αλλαγής ,αποτελεί το πλέγμα ιδεών με το οποίο φλερτάρουν οι πάσης φύσεως αναρχικοι της «επιθυμίας» ,εραστές μιας πολιτικής της απόλαυσης.

Τα γεγονοτα στον Ρέντη όμως,ξαναέφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα της σχζοφρένειας.
Αν και είδαμε πολλές τηλεδιαγνώσεις είναι φανερό ότι ο νεαρός αυτόχειρας είχε χάσει πολλές ισορροπίες.

Δυστυχως (;) ευτυχως (;) οι γοητευτικές αντιψυχιατρικές ολιστικές προσεγγίσεις του Αντιοδίποδα δεν έχουν κλινικές εφαρμογές.Η ιλιγγιώδης φαρμακολογία και νευροφυσιολογία της εποχής εντοπίζει συνεχώς φυσιολογικούς μηχανισμούς βιοχημικής φύσεως που προκαλούν αστάθειες στην ψυχική δομή.Biochemistry-Schizoanalysis : 1-0

Από το γιγανταίο θεωρητικό οικοδόμημα των DG παραμένουν πολλα και ενδιαφέροντα.Και το κυριώτερο παρέμεινε και γονιμοποιήθηκε η αντιψυχιατρική,η αποιδρυματοποίηση,η κοινωνική αναδιατύπωση της ψυχικής υγείας.

Παρα ταύτα ,στο σύνολο της η κοινή γνώμη παραμένει δέσμια στερεοτύπων,συνηθειών και φοβιών.

Η σχιζοφρένεια που πλήτει ένα στους εκατό ,είναι σκοτεινή και ερεβώδης ως ασθένεια αλλά κυρίως ως εικόνα.Οσοι έχουν εμπλακεί με τον ένα ή άλλο τρόπο με την ασθενεια γνωρίζουν καλά οτι το βάρος της εκτός από τους φίλους και συγγενείς ,διασπείρεται ως άγνοια,ως ενστικτώδης απομάκρυνση του περίγυρο.

Ο αυτόχειρας του Ρέντη μας κοιτάει από τις τηλεοπτικές οθόνες ,κραδαίνοντας ένα πιστόλι.Δίπλα σ’αυτήν την εικόνα σωρεύονται οι τηλεσταρ δημοσιαγράφοι,ιερείς της κοινοτοπίας,και νευριασμένοι σχολιαστές

Στην οθόνη της τηλεόρασης,υπάρχει και Καπιταλισμός και Σχιζοφρένεια.

ΗΘΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

Και τράπεζα και ηθική;

Και τράπεζα και κίνημα;

Και τράπεζα και υπόδειγμα διαφάνειας;

Είναι δυνατό να υπάρχει κάτι τέτοιο;

Τη στιγμή που οι πολυεθνικοί τραπεζικοί κολοσσοί βιώνουν τη σοβαρότερη κρίση μετά το κραχ του ’29, η Banca Etica στην Ιταλία βγαίνει όχι μόνο αλώβητη, αλλά και ενισχυμένη. Το μόνο «πρόβλημα» που αντιμετωπίζει είναι οι μεγάλες… ουρές νέων καταθετών.

Άλλη μια απόδειξη ότι ο μόνος εφικτός κόσμος είναι η «ουτοπία».

Περισσότερα στη διεύθυνση: www.blogal.gr/bancaetica *

Αγαπητοί φίλοι,

Ένα νέο μπλογκ με τίτλο «ΗΘΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ» βρίσκεται εδώ και μια εβδομάδα στο διαδίκτυο. Στόχος του είναι να ενημερώνει για το επιτυχημένο εγχείρημα της Banca Εtica, η οποία στις 8 Μαρτίου γιόρτασε τα 10 γενέθλιά της, και - γιατί όχι;- να συμβάλει στη διαμόρφωση των προϋποθέσεων ώστε κάτι ανάλογο να δημιουργηθεί και στην Ελλάδα.

Τα πρώτα βήματα έγιναν:

- Με μια ιδιαιτέρως επιτυχημένη εκδήλωση στην Αθήνα που οργανώθηκε από το ελληνικό τμήμα του Bellaciao (Δίκτυο Ιταλών εξωτερικού), όπου μίλησε το στέλεχος της Banca Εtica, Mauro Meggiolaro.

- Με την ανταπόκριση που η εκδήλωση βρήκε από όλο το φάσμα των ΜΜΕ.- Με τη δημιουργία αυτού ακριβώς του μπλογκ και τη θερμή υποδοχή που ήδη συναντά.

Η δημιουργία μιας εναλλακτικής τράπεζας στην Ελλάδα δεν μπορεί παρά να είναι από τη φύση της προϊόν συλλογικής προσπάθειας, «από τα κάτω». Αφορά συλλογικότητες, φορείς, άτομα, επιχειρήσεις του εναλλακτικού τομέα της οικονομίας.

Επικοινωνήστε μαζί μας στη διεύθυνση ithikitrapeza@gmail.com, γράψτε μας τη γνώμη σας, δηλώστε τη διαθεσιμότητά σας, προβάλετε την προσπάθεια.Συνημμένα θα βρείτε δύο banner, σε περίπτωση που θέλετε να αναρτήσετε στην ιστοσελίδα σας ένα λινκ.

Ευχαριστούμε για τη βοήθεια. www.blogal.gr/bancaetica *

To blogal.gr είναι ένας διαδικτυακός τόπος που φτιάχνεται με πολύ ενθουσιασμό και συλλογική δουλειά, ένας χώρος όπου θα μπορούν να συναντιούνται και να ενημερώνονται ενεργοί πολίτες. Δεν αφορά μόνο την προβολή του εγχειρήματος της Banca Etica. Θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλες προσπάθειες δημοσιογραφικής τεκμηρίωσης και αμφίδρομης επικοινωνίας.

Πολλαπλές Ευρωπαικές Κάλπες

Οι εκλογές πλησιάζουν και η σύγχυση παραμένει.Δεν υπάρχει καμία συζήτηση για την Ευρώπη,την πορεία της την προοπτική της.
Ευτυχώς για τους δυσανεξούντες με τις απλοικότητες το μενου είναι αρκούντως ελκυστικό.Η Ευρωπαική πολυπλοκότητα διασχείζεται οριζοντίως,διαγωνίως και καθέτως από διλήμματα σχετικά αυτόνομα.
Δυστυχώς όμως για μας, την συνθετότητα αυτή καλούμαστε να διαχειριστούμε με μια ατελή απλή ψήφο ,κινούμενοι εντός ασφυκτικού εκβιασμού.
Σήμερα στην Ευρώπαική Ελλάδα διακινούνται πολλαπλές ιδέες που απαντούν όμως σε διαφορετικά ζητήματα
Ας τα δούμε σχηματικά
-Θέλουμε ναι ή οχι αυτόνομη Ευρώπη,με ισχυρούς πολιτικούς θεσμούς ,με όραμα μια Ευρωπαική συνεντική κοινή Πολιτεία;Μόνο αφου απαντήσουμε αυτό το ερώτημα μπορούμε να απαντήσουμε το επόμενο.
-Η υφιστάμενη Ευρώπη ως έχει , να κινηθεί προς μια κατεύθυνση σοσιαλδημοκρατίας του 60 ,με ισχυρό κοινωνικό κράτος,σταθερές μορφές εργασίας,και ισχυρά εθνικά μονοπώλια;
Στην ουσία προκειται για δυο διαφορετικά ζητήματα τα οποία δημιουργούν πολλαπλές απαντήσεις,πέραν των κομματικών προτάσεων.
Να με συγχωρείτε αλλα εγώ δεν έχω καταλάβει ποιοι ακριβώς είναι υπερ της Ευρωπαικής ολοκλήρωσης κατ’αρχάς.
Νομίζω μόνο ότι η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία,τα υπολείμματα της λεγόμενης ανανεωτικής αριστεράς και ένας πυρήνας εντός του ευρωπαικού λαικού κόμματος εχουν μια σαφή έννοια της ευρωπαικής ολοκλήρωσης.Εντός όμως του Ευρωπαικού αυτού τόξου,υπάρχουν σοβαρές διαφορές.
Από ότι έχω καταλάβει διάφοροι τοπικιστές ακροδεξιού αρώματος,,αλλα το ΚΚΕ,ο Συριζα και τα ιδεολογικά τους υποστρώμματα έχουν δεν προσανατολισμό την ολοκλήρωση του υφιστάμενου οικοδομήματος αλλά την αναστολή της διαδικασίας.Ομοίως εντός αυτού του τόξου οι διαφορές είναι θεμελιώδεις.
Δηλαδή καλούμαστε στην ουσία με μια ψήφο να απαντήσουμε σε ένα τουλάχιστον διπλό ερώτημα.
Βαδίζουμε σε μια Ιρλανδικού τύπου αναμέτρηση όπου,υστερικοι θρησκόληπτοι ,παραδοσιακοί «αντι-άγγλοι», και κινήματα αυθεντικής κοινωνικής κριτικής συμποσούνται ως ένα από ΟΧΙ,με αποτέλεσμα να πανηγυρίζουν μαζί η Παπαρήγα και ο Καντζίσκι (ο Πολωνός Καρατζαφέρης που έγινε πρόεδρος) μαζί.
-Ας υποθέσουμε ότι θέλω Ευρωπαική ολοκλήρωση,και ταυτόχρονα είμαι κατά της Ευρωπαικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών ,που αποτελεί την πιο ακριβοπληρωμένη κρατικοδιαίτη κάστα στην Ιστορία,και οραματίζομαι ευρωπαίους εργαζόμενους με ψηλό βιωτικό επίπεδο και κινηματική έκφραση τι πρέπει να κάνω. .Να σπάσω την ψήφο στα τεσσερα;
1/4 Φιλοευρωπαική Αριστερά , 1/4 κατα της ευρωπαικής γραφειοκρατίας ,1/4 άμεσο εκσυγχρονισμό 1/4 Ευρωπαικό Φόρουμ για κινηματική έκφραση;
Επειδή αυτό είναι λίγο περίπλοκο μέχρι να ωριμάσει η σκέψη θα ψηλαφήσω μερικές πλευρές της ευρωπαικής πραγματικότητας

-Η βιοποικιλότητα του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου.

Η μεγαλύτερη κατάκτηση της σημερινής Ευρώπης είναι η τεράστια ποικιλία απόψεων ιδεών στάσεων που κυκλοφορούν
Αυτό που εκ πρωτης όψεως φαίνεται ως χαοτική διασπορά είναι και το Ευρωπαικό κεκτημένο.
Φρικαρισμένοι skinheads,αδικοχαμένοι έλληνες κυνηγοί,σοβαροί σοσιαλδημοκράτες,τεμπελχανάδες δεξιοί,σταλινικοί νοσταλγοί,ισλαμιστές και ισλαμόφοβοι,τοπικιστές και διεθνιστές,κοσμοπολίτες και φοβικοί,διεκδικητές του πιο απίθανου «εγώ» ,είναι πλούτος και όχι πρόβλημα για την πολιτική ζωή.
Το ελκυστικό είναι ότι η Ευρώπη καταφέρνει να διατηρεί την πολιτική πολυμορφία, ακριβώς αποδεχόμενη την ύπαρξη των αρνητών της Ευρωπαικής κοινης πολιτείας.
Ευρωπαικό κεκτημένο σημαίνει την ευλαβική διατήρηση αλλα και ενίσχυση της πολιτικής πολυμορφίας.Οι εραστές των μεγάλων κάθετων διαχωρισμών προφανως έχουν τεράστια δυσκολία να αφομοιώσουν την ποικιλία αυτή
Ταυτόχρονα όμως το Ευρωπαικό κοινοβούλιο παραμένει χωρίς εξουσίες.Παραμένει ένα φόρουμ απόψεων και ψηφισμάτων.

-Η Ευρωπαική κρατικοδίαιτη γραφειοκρατία

Οταν ξαναγραφεί η Ευρωπαική ιστορία θα αποδειχθεί ότι έχει οικοδομηθεί μια τρομερή διοικητική μηχανή,που απορροφά ανεξέλγκτους πορους ,για να επιβιώσει,και όπως γίνεται σε όλες τις κρατικοδίαιτες δομές ,συστημικά γενετικά επιδιώκει την διόγκωση της.
Οι σύγχρονες υπερεθνικές δομές χρειάζονται την διοικητική τους στερέωση.Και η στερέωση αυτή είναι ακριβή καθώς χρησιμοποιεί κατα τεκμήριο ανθρωπινου δυναμικό εξειδίκευσης,και έχει υψηλά έξοδα πολυεθνικής διεκπεραίωσης.
Αλλά αυτό που συμβαίνει με την Commision τις υπηρεσίες της,το Ευρωκοινοβούλιο κλπ υπερβαίνει την κοινή λογική.
Εχει δει κανένας κανένα οικονομικό απολογισμό που γίνεται αντικείμενο κριτικής;
Οι επίτροποι πάνε και έρχονται,φιάχνουν μικρές περιουσίες,βάζουν τους συζύγους τους να παρατάνε τις οικοδομές και να ασχολούνται με τα Κεντρα Επιμορφωσης (καλά καλά κυρ Αννα Δ. δε θα σου χαλάσουμε την κόμμωση τωρα που πας για υπουργίνα).Στο δε κοινοβούλιο έχουν εξαντληθεί όλα τα περιθώρεια δημιουργικής λογιστικής με πολλαπλούς βοηθούς και αντίστοιχα επιδόματα.
Το καλαμπούρι με την σίτηση στον ευρωπαικό κορβανά,υπο τον μανδύα της εργασίας κάποτε πρεπει να τελειώνει.

-Ναι στον Ευρωπαικό πόλο

Είναι δυνατόν να είσαι με μια πολύμορφη Ευρώπη υψηλου βιωτικού επιπέδου και εξισορρόπησης ,με ελάχιστη κρατικοδίαιτη γραφειοκρατία,αλλα ταυτόχρονα με μια κατεύθυνση ενοποίησης;
Με τα σημερινά δεδομένα μάλλον αδύνατο
Η Ευρωπαική ολοκλήρωση υποστηρίζεται από ένα πλέγμα κρατιστών.
Ταυτόχρονα μια Ευρώπη των εργαζομένων είναι το πρόταγμα αντιφατικών αριστερών δυνάμεων που παλινδρομούν από την καθήλωση στο 1917 και την αβεβαιότητα του 2009.
Η αντιγραφειοκρατική Ευρώπη είναι στα μυαλά στυγνών λούμπεν αγράμματων χρηματιστών αισθητικής «Αντζελας»
Ωστόσο ακριβως όμως λογω του Ευρωπαικού κεκτημένου μπορούμε να διανοηθούμε στα πλαισια ενός αριστερού φιλελευθερισμού.Για ένα πρόγραμμα επικράτησης των δυνάμεων της εργασίας,σε μια κοινωνία των ελάχιστων κρατικών καταναγκασμών.

Και μέχρι τις εκλογές θα σκεφτούμε πως η τετραπλή ψήφος είναι δυνατή με μια τετραπλή Ευρωπαική Κάλπη

Γιατί blogging και οχι Humanoblogging??

Με κλικ στον τίτλο μεταφορά στην σχετική συζήτηση στο ιστολογιο "Κατερίνα"

Big Brother

Το να σε παρακολουθεί κάποιος σήμερα δεν είναι και περίεργο.Λιγο psycho γείτονα-γειτόνισα να έχεις,και ενέπεσες στο χωρο σκόπευσης ενός περισκοπίου .Το πρόβλημα είναι ότι δυνητικά κάποιος μπορεί να αποθηκεύει κεντρικά ,και να διαχειρίζεται κατά βούληση ένα τεράστιο υλικό.Αυτό το υλικό συνδιαζόμενο με τα προσωπικά στοιχεία απο κάρτες,συναλλαγές,ιατρικά κέντρα, που πουλιώνται πλεον ανεδίαστα,μας καθιστά υπηκόους πολιτείας τύπου Blade Runner.

Για το ζήτημα διατυπωνονται διάφορες αντιρρήσεις

Οι πιο δημοφιλείς είναι λίγο πρωτόγονες.Σπάμε τις κάμερες και δεν μας παρακολουθούνε.Νομίζω ότι δεν αντέχουν σε κριτική

Ακολουθούν οι αποδράσεις μέσω της «μεγάλης» κοινωνιολογίας.Οι κάμερες είναι σύμφητες με το σύστημα,και έτσι αποδεικνύουμε την αυταπάτη της σύγχρονης δημοκρατίας.Είναι ωραία η προσέγγιση,αλλά καλή για ακαδημαικούς,και φοιτητές που θέλουν να κανουν διδακτορικό στον Φουκώ.Είναι τρομερό θέμα για καμάκι αν η υποψήφια είναι φοιτήτρια θεωρητικών σπουδών,αλλα έχει το μειονέκτημα (που ευρίσκεται σε όλες τις θεωρίες απόδρασης) ότι έχει μελλοντολογικό ορίζοντα όσο και ο «Θρασύβουλος» να πάρει το Champion League.

Τέλος οι θεσμικές απαντήσεις είναι πιο ρεαλιστικές.Προβλέπουν αρχές προστασίας που παρακολουθούν την μη διασυνδεση βάσεων δεδομένων,αλλα τα τελευταία χρόνια είναι μάλλον αδρανείς,παρα τις παχυλές αμοιβές των μελών της (δεν ξέρω τίποτα αλλα βάζω στοίχημα στα τυφλά)

Το πρόβλημα είναι μάλλον τεχνολογικής υφής.

Η τεχνολογία πληροφοριών προχωρεί πιο γρήγορα από την έννοια που έχουμε του ατόμου,του υποκειμένου ως πολίτη.

Ενω η πολιτική ζωή έχει οργανωθεί με βάση την έννοια του συμπαγούς ενιαίου προσώπου που έχει μια και μοναδική νομική και πολιτειακή υπόσταση που αντιστοιχούσε σε .ένα πολίτη μιας κωμόπολοης ,βαθμιαία αυτό το υποκείμενο μετασχηματίζεται σε ένα πολλαπλό νομικό πρόσωπο.

Πριν τριάντα χρονάκια,με μια ταυτότητα έκανες όλες τις δουλειές σου και με μια υπευθυνη δήλωση τις άλλες μισές

Σήμερα θέλεις ΑΦΜ,αριθμό διαβατηρίου,μητρώα ΙΚΑ,αριθμους Δημοτολογίου κλπ.
Χωρίς αυτά δεν υφίστασαι πουθενά.

Το φυσικό προσωπο υφίσταται ,αλλά αυτό που συναλλάσεται είναι ένα νομικό πρόσωπο που εντάσσεται στην πλοκή των συναλλαγών μέσω ενός κωδικού.Και το google blog να μπεις το γιουζερνειμακι σου το θέλεις,και σιγά που ο server του Google ,νοιάζεται για σένα ως τέτοιο.

Η πολλαπλότητα αυτή αποκτάται μέσα σε μια γεννιά.Αντε τώρα να την αφομοιώσεις.
Ετσι δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις ιδεολογίες φυγής σε έρημα μέρη με καλοκάγαθους χωρικούς ,ενταγμένους σε μητέρα φύση.Τώρα αν η καλοκάγαθη κοινότητα είναι προιόν της αστικής φαντασώσης ,για να αποκρύψει την τερατωδία των κρουσμάτων αιμομιξίας,οικογενειακής βίας,και πάσης φύσεως καταπιέσεων αυτό είναι αλλου παππα ευαγγέλιο.

Βλέπεις καθως είσαι μπαιλντιζμενος από την ζωή της πόλης,μόλις βρεις λίγο καθαρό αέρα,καμιά χειροποίητη πίττα,και δεκαπέντε συναπαντήματα με ξένους και άδολη καλημέρα,τότε εύκολα παραμυθιάζεσαι.Η αυτονομία πολιτική ιδεολογική ηθική καλως ή κακώς είναι αποτέλεσμα συνύπαρξης εντός της πόλης,εντός μιας συμβίωσης με καταμερισμό εργασίας.Η ιδέα της αρμονικής κοινότητας σε προκαπιταλιστικές δομές είναι θεραπευτική ,εμπλουτίζεται από εξωτικές θεωρήσεις ανατολικών θρησκειών αλλα υποκρύπτει τραυματικές έως και αποκρουστικές καταστάσεις.

Η σύγχρονη ,λοιπόν,δομή της κοινωνίας με τον υπερκαταμερισμό εργασίας , δημιουργεί και πολλαπλές τυπικές εμπλοκές των ανθρώπων . Οι αντίστοιχοι μηχανισμοί ελέγχου όμως διαγκώνονται και αυτοί.

Τα ποινικά δικαστήρια σε διαβεβαιώνουν για το ποινικό μητρώο,ο Τειρεσίας για τις απλήρωτες επιταγές,το υπουργείο συγκοινωνιών για τους βαθμους ποινής στην οδήγηση κλπ κλπ.

Το δίλημμα παραμένει

Τι θα γίνει όταν όλες οι ελεγκτικοι μηχανισμοί διασταυρώνουν τα στοιχεία;
Ποιος θα ελέγξει την ανασύνθεση των ιδιοτήτων ,που μέχρι τώρα παραμένουν σε μια διασπορά;

Ο εφιάλτης του Μεγάλου Αδελφού δεν είναι μακρυά,αλλά δεν μπορούμε και να κάνουμε πίσω.Η νοσταλγία της μονοσήμαντης ταυτότητας είναι νοσταλγία της μικρής κοινότητας.

Και στην περίπτωση αυτή η λυση ευρίσκεται μόνο αν σκεφτούμε με όρους μιας πολιτείας με ελάχιστες καταναγκαστικές δομές,με πληθώρα ενδιάμεσων δομων κοινωνίας πολιτών και αντίρροπες αρχές.

Η πιο συνηθισμένη αντίδραση είναι να συνδεθεί η επιτήρηση και ο ολικός έλεγχος με την κοινωνικοοικονομική συνθήκη της εποχής.

Ωστόσο μόνο ένας «υγιής» αντικρατισμός των πολλαπλών μορφών μπορεί να αποτρέψει την εγγενή ροπή προς συγκεντρωποιητικές δομές διαχείρισης των διάσπαρτων πληροφοριών.

Διαχειριζόμενος ένα άλλο θέμα ο Ζ.Ντεριντά στο βιβλίο «Περαν του κοσμοπολιτισμού» προτείνει μια νέα πολιτειακή δομή έτσι ώστε κεντρικά ζητήματα διαχείρισης (κυρίως μεταναστευσης,ιθαγένειας,αποδημίας,προσφυγιάς κλπ) να περάσουν από την ευθύνη του κράτους,στην ευθύνη των μεγάλων μητροπόλεων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως «πόλεις καταφύγια» ως μια παραλλαγή του αρχαιοελληνικού μοντέλου της «πόλης –κράτους».

Η αναδιάταξη της εναίας κυριαρχίας λοιπόν ,δυνητικά θα μείωνε τους κινδύνους κεντρικών εμπλοκών στην διαχείριση διάσπαρτων πληροφοριών,αλλά θα μπορούσε να διευκολύνει και την δημοκρατική ανάπλαση όλου του πλεγματος εξουσίας.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι τα ηλεκτρονικά ίχνη που αφήνεις ,έτσι και αλλιώς,ή αν σε έχει καταγραψει μαι κάμερα,αλλά να εξασφαλίσουμε ότι τα δεδομένα αυτά είναι διαχειρίσιμα από τις πιο αποκεντρωμένες και αντίρροπες δομές.Μόνο η διασπασμένη κυριαρχία μπορεί να εγασφαλίσει την δυνατότητα κεντρικής διαχείρισης και διασύνδεσης τραπεζων πληροφοριών.Αλλιώς η αντίσταση κατα του Big Brother ,καταλήγει σε ένα νέο Λουδιτισμό,ή μια αέναη χρήση του ζητήματος για κοινωνιολογικές παρεμβάσεις της «μεγάλης απόδρασης»

Το αίτημα της πολλαπλής αποκεντρωμένης κοινωνίας πολιτών με τις πολυποίκιλες υβριδιακές μορφές μακρυά από την ασφυκτική κυριαρχία του πυραμιδωτού κράτους και του γιγαντισμού των υπερεθνικών κολοσσών ,μπορεί να εξασφαλίσει και την μειωμένη δυνατότητα του Big Brother.