ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2008

Η μισθωτή εργασία είναι ένα πολύ νέο φαινόμενο στην ανθρώπινη ιστορία
Στα μέσα του 19 αιώνα ,όμως η μισθωτή εργασία ,γίνεται το αντικείμενο της μελέτης των διανοουμένων,αλλά το κυριώτερο οι μισθωτοί αντιλαμβάνονται τον βασικό τους ρόλο όχι μόνο στην κοινωνία,αλλά και στην ιστορία.
Ολα λίγο πολύ είναι γνωστά
Ενας ιδιοφυής αδέσποτος Γερμανός διανοούμενος,μελετάει την πιο ανεπτυγμένη εργατική τάξη της εποχής του,στην Αγγλία,και προσπαθεί να διατυπώσει (μέσα από συνεχή διανοητικά βήματα) μια συνεκτική διεπιστημονική θεωρία για την ιστορία,την ανθρωπότητα,την εργατική τάξη.
Ταυτόχρονα οι μισθωτοί εργάτες ,αντιλαμβάνονται το μέγεθος τους,και δημιουργούν ομάδες,συνδικάτα για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα.Η τιμή του προιόντος που πωλούν πρέπει να είναι αποτέλεσμα μιας διαφανούς ισότιμης συμφωνίας.
Από τότε μέχρι σήμερα,κύλησε πολύ νερό ,αλλά και πολυ αίμα.
Ετσι γίνεται ,η ιστορία και η πρόοδος είναι γεμάτη επιτυχίες,πτώσεις,τραγωδίες
Που είναι η μισθωτή εργασία σήμερα;
Δύσκολο να απαντήσεις με μια λέξη
Μισθωτός είναι και το μεσαίο στέλεχος μιας εταιρείας στην Στοκχόλμη,μισθωτός και ο σεκιουριτάς που χάνει την ζωή του ,σε ληστεία στην Αθήνα.
Μισθωτός είναι ο Γάλλος υπάλληλος της France Telecom με το διαμέρισμα στο Παρίσι,το εξοχικό στην Νίκαια,τα παιδιά στα Ensead,μισθωτός και ο Αφρικανός μεταφορέας του ΙΚΕΑ στην Αθήνα.
Οι διαφορές πια ,εντός της εργατικής τάξης (στην ευρεία σημερινή έννοια) είναι πια μεγάλες
Τα παράδοξα πολλά.
Το κυριώτερο ,ομάδες μισθωτών που μέσα από τις πιο αντιφατικές ιστορικές διαδρομές απολαμβάνουν ένα υψηλό επίπεδο ζωής,οικειοποιούνται τον λόγο και τα αιτήματα των πιο αδικημένων εργατών ,για να διατηρήσουν τα πιο παράλογα.
Ταυτόχρονα άλλες ομάδες μισθωτών ,εγκλωβίζονται σε εργασίες χωρίς μέλλον,με απαράδεκτες αμοιβές και συνθήκες.
Το νέο σε σχέση με την εποχή του Marx είναι ότι η πολιτική και ο διάλογος για την εργασία ,είναι και αυτό ένα νέο προιόν.Η υπεράσπιση της εργασίας έγινε επάγγελμα,και για τους masters του είδους,αλοίμονο μας!, τα προβλήματα των μισθωτών είναι μια θαυμάσια αυτοπληρούμενη προφητεία.
Το πως διαλεγόμαστε και τι κάνουμε ως μισθωτοί ,είναι κομματάκι δύσκολο να το πεις.
Θα εκφράσω αυτήν την αμηχανία μου,πηγαίνοντας βουβός στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ,αλλά η καρδιά μου θα είναι με τους Μοτομάγγες,τα παιδιά των delivery που κάνουν μοτοδιαδήλωση το απόγευμα.

Φιλελευθερη Αριστερά.Μήπως να κοιτάξουμε τον Rorty?

Ο Ρίτσαρντ Ρόρτυ (1931-2007) έχει χαρακτηρισθεί από πολλούς ως ο μεγαλύτερος σύχρονος Αμερκανός φιλόσοφος.
Δεν έχει τεράστιο έργο,όμως έχει μεγάλη επιρροή στην Ευρώπη.Πράγμα σχετικά σπάνιο σημαντικά του έργα είναι μεταφρασμένα στα Ελληνικά.
-Η Αριστερή σκέψη στην Αμερική του 20 αιώνα (Πόλις)
-Τυχαιότητα Ειρωνεία Αλληλεγγύη (Αλεξάνδρεια)
-Η Φιλοσοφία και ο Καθρέφτης της φύσης(Κριτική)
Ταυτόχρονα ο Θ.Γεωργίου έχει δημοσιεύσει το "Η Αρπαγή της Ευρώπης στην Αμερική" (Σακκουλα) ,ένα δοκίμιο που μας παρουσιάζει τον Rorty και το έργο του.
Για όσους σκέπτονται στο "σχεδιο" μιας Φιλελεύθερης Αριστεράς ο Rorty,αποτελεί μια πολύτιμη διανοητική αποσκευή.
-Ενσωματώνει με τον πιο φυσικό τρόπο τις πιο αυθεντικές πλευρές του Αμερικάνικου Φιλελευθερισμού.
-Εκκινεί από μια "ακαδημαική" Αριστερά ,που είναι πάντα δραστήρια στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια ,αλλά δεν καταλήγει στον πολλές φορές νεολαικιστικό λόγο του Τσόμσκυ
-Διαλέγεται με τον Marx τον οποίον προσλαμβάνει ως κριτικό διανοούμενο και απορρίπτει όμως σχεδόν χλευαστικά την σύλληψη του ενιαίου Μαρξισμού.
-Είναι σε ζωντανή διανοητική επαφή με τα πιο σύχρονα Ευρωπαικά ρεύματα και τις πιο σημαντικές "υπογραφές" (Heidegger,Derridas,Habermas)
Απο το αμετάφραστο έργο του "Essays on Heidegger and others" βρήκαμε ελεύθερο στο δύκτιο ένα άρθρο του για τις ομοιότητες μεταξύ του αγαπημένου του ιστολογίου μας Unger και του Καστοριάδη.
Τι είναι κοινό;
Μια αντίληψη της κοινωνίας ως "εργόχειρο" μακρυά από μια μαρξίζουσα αντίληψη της "βαθιάς δομής" και των ιστορικών νόμων.
Επομένως μια σύλληψη της αριστερής παρέμβασης στις υφιστάμενες δομές ,με την πιο ριζική κριτική,αλλά χωρίς την πολιτική θεολογία της "επανάστασης"
Ο Καντιανός κοσμοπολιτισμός ,στην δύση του 20 αίωνα.Αμερικάνος φιλόσοφος ,διαλέγεται με ένα Κωνσταντινοπολίτη και ένα Βραζιλιάνο.!!!
Κλικ στον τίτλο

Ασκήσεις νοημοσύνης:Ε.Παπαδάκη,Μ.Πιμπλής

Στα ΝΕΑ της 23/4 ο Μ.Πιμπλής και η Ε.Παπαδάκη μας προσφέρουν δύο άρθρα,που συνυπάρχουν στην ίδια σελίδα.

Οι δύο αρθρογράφοι ,ασχολούνται με δύο θέματα "ταμπού" της Αριστεράς ,την Βενεζουέλα και την Αγορά Εργασίας .

Οσον αφορά την Βενεζουέλα και τον Τσάβες ,είναι γνωστό ότι η Ελληνική Αριστερά κινείται σε συμφραζόμενα Λιακόπουλου.Επειδή η χώρα είναι μακρυά,τα σχετικά ονόματα είναι εξωτικά μπορούμε να φαντασιωνόμαστε ότι θέλουμε.

Το ότι ο Τσάβες "παιζει" με την τιμή ενός ορυκτού,(βυθίζοντας την υπόλοιπη οικονομία στο χάος) και το πλεόνασμα το διανέμει για την ανακούφιση των αδυνάτων,το βλέπουμε και σε λιγώτερο μακρινές χώρες.Η Αλγερία δεν είναι δα και τόσο μακρυά.Ασε που η Σαουδική Αραβία προσφέρει στους πολίτες της ,ένα σουηδικού τύπου μοντέλο Ιατροφαρμακευτικής Περίθαλψης.

Τέλος ενώ ο Τσίπρας έχει στο γραφείο του ένα αντίγραφο του τελευταίου βιβλίου του Zizek, δεν του "σφύριξε" κανείς για το πως χαρακτήρισε τον Τσάβες ,στην διάλεξη του στο Καποδιστριακό τον περασμένο Νοέμβριο;

Ο Μ.Πιμπλής μας προσφέρει μια χρήσιμων σκέψεων για το θέμα.

Οσον αφορά την συζήτηση για την Αγορά Εργασίας στην Ελλάδα,είναι φανερό ότι αυτή αναγκαστικά γίνεται σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον για την πλειονότητα των μισθωτών του Ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα.

Αντί όμως να δούμε γιατί τέλος πάντων ,η απασχόληση στην Ελλάδα παίρνει αυτές τισς μορφές,και πως μπορούμε ρεαλιστικά να τις αναβαθμισουμε, εμείς κινούμαστε με όρους τηλεοπτικής ηθικολογίας με τις προφανείς νομικές λύσεις του Μητρόπουλου.

Οπως αναμενόταν (τουλάχιστον σε μερικούς) η επιτροπή "Κουκιάδη" επεξεργάζεται κάτι ευρύτερο και πιο σύνθετο από ότι η εφήμερη δημοσιότητα μας παρουσιάζει.

Η Ε.Παπαδάκη ,μια δημοσιογράφος που απευθύνεται πάντα στην νοημοσύνη των Φιλελεύθερων Αριστερών μας παρουσιάζει την ουσιά του θέματος.

Κλικ στον τίτλο

Ριζοσπάστης: Ενα αποτελεσματικό δημόσιο,χωρις καμία κρατική επιχορήγηση!!

Το ιστολόγιο αυτό,υποστηρίζει και διερευνά,την υπόθεση εργασίας ότι το Δημόσιο όφελος,δεν προκύπτει μονοσήμαντα από το Κράτος,παρά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της Ελληνικής Κοινωνίας η οποία "επικάθεται" σέ όλο το πλέγμα των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Η χονδροειδής πόλωση ανάμεσα σε μια επιχειρηματικότητα της "κονόμας" και ένος κράτους "πατερούλη" έχει δημιουργήσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο,εύφορο μόνο για τις αυτιστικές ιδεοληπτικές ομάδες,αλλα κυρίως για τους "επιβήτορες" του κρατικοδίαιτου νεοελληνικού γαλαξία,στον οποίο περιστρέφονται (με φυσικότητα των νόμων του Νεύτωνα) ήλιοι πλανήτες κομήτες και αστεροειδείς.

Είναι σαφές ότι ένας μη κρατικός ,δημόσιος χώρος που θα παράξει ανάπτυξη,κοινωνική αλληλεγγύη,δεν είναι εύκολα αντιληπτός ,παρότι ένα πλήθος διανοουμένων, ακτβιστών, πολιτών τον περιγράφει τον αναζητά.

Κι'όμως αυτός ο χώρος είναι δίπλα μας!!

Η παραδοξότητα (που δεν κρύβουμε μας αρέσει να διερευνούμε μέσω του Zizek και τους διανοητικούς ακροβατισμούς του ) ,μας φέρνει την Α.Παπαρήγα και το Ριζοσπάστη να μας ανοίγουν την πόρτα με ένα απλό περιστατικό!!!

Η Αλέκα επισκέπτεται ένα ίδρυμα ,για παιδιά με νοητική υστέρηση, του οποίου την ίδρυση,διαχείριση και λειτουργεία έχουν οι ίδιοι οι γονείς.

Το τηλεοπτικό ρεπορτάζ της ΕΡΤ απολακλύπτει ένα κτίριο,σύχρονο καθαρό με αναλογία φιλοξενουμένων νοσηλευτών 1 προς 0,8.

Ριζοσπάστης

Χωρίς καμιά επιχορήγηση

«Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα για τη στήριξη των οικογενειών που αποκτούν παιδί με αναπηρία. Γιατί όταν υπάρχει παιδί με αναπηρία, όλη η οικογένεια πάσχει», «Καταλαβαίνετε τι κυκεώνας είναι για την οικογένεια. Κι αν δεν έχει χρήματα μια οικογένεια να αντιμετωπίσει τις ανάγκες του παιδιού τι θα κάνει; Οδηγείται στην τρέλα»,

«Αναγκαστήκαμε να φτιάξουμε αυτό το οικοτροφείο για να αντιμετωπίσουμε την τεράστια αγωνία μας για το τι θα γίνουν τα παιδιά μας αφού φύγουμε εμείς από τη ζωή, αλλά και για να μη διαλυθούν οι οικογένειές μας από το βάρος του προβλήματος που αντιμετωπίζουμε»,

«Τα παιδιά μας εδώ είναι εξασφαλισμένα για όσο ζουν», είπαν στην Αλ. Παπαρήγα οι γονείς.
Το οικοτροφείο δεν παίρνει επιχορήγηση, μόνο τα έσοδα απ' τα νοσήλια των ασφαλιστικών ταμείων και μια ελάχιστη, αβέβαιη ενίσχυση από το Κρατικό Λαχείο.

Ετσι, οι γονείς αναγκάζονται να βάζουν ξανά το χέρι στην τσέπη και να πληρώνουν 3.000 ευρώ επιπλέον το χρόνο για τη φροντίδα του παιδιού τους, αφού οι οικονομικές δυσκολίες είναι μεγάλες. «Εχουμε καταντήσει να χτυπάμε πόρτες και να παρακαλάμε για δωρεές», υπογράμμισαν οι γονείς.

Επιτρέψτε μου τα ερωτήματα σχόλια χύδην:

-Φαντάζεστε ένα τέτοιο ίδρυμα να έχει δημιουργηθεί από το Κράτος?
Εγώ πάντως αμέσως σκέφτομαι την Λερο
-Οι ίδιοι ο γονείς σημειώνουν στον Ριζοσπάστη ότι τα παιδιά τους "είναι εξασφαλισμένα"
Δεν βλέπω καμία λαικιστική υστερία,κανένα επινενοημένο οδυρμό,αλλά την αυτοπεποίθηση των ανθρώπων ,που οραματίζονται,υλοποιούν επιτυγχάνουν
-Οι γονείς πληρώνουν 3000 Ευρώ ετησίως για ένα παιδί με νοητική υστέρηση.
Για όποιον ξέρει από έξοδα παιδιών ,και έχει στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα ,αφήνω τον αριθμό ασχολίαστο
-"Εχουμε καταντήσει να παρακαλάμε για δωρεές " μεταφέρει ο Ριζοσπάστης.
Η χορηγία,η αναζήτηση πόρων ,μπορεί να παρουσιαστεί και με αυτή την φράση.

Για όσους αιθεροβάμονες ,αναζητούμε την ανάπτυξη,την αλληλεγγύη την αυτοπεποίθηση ,μακρυά από την κρατική υστερία,έχουμε ένα πολλαπλό μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς τους γονείς,και ένα καλοσυνάτο χαμόγελο στην Αλέκα και τον Ριζοσπάστη.

Αγριες Φράουλες-Οψεις του αενάως κολακευόμενου Ελληνικού Μικροκαπιταλισμού

Τα στοιχεία που βγάινουν στην επικαιρότητα ,για τις συνθήκες δουλειάς και διαβίωσης των μεταναστών στην Ηλεία αποτελούν προσβολή για κάθε πολίτη.

Χιλίαδες άνθρωποι στοιβάζονται σε άθλια παραπήγματα και εργάζονται στην συλλογή φράουλας.

Η πλειονότητα τους είναι παράνομοι μετανάστες ,η δε εργασία τους είναι προφανώς αδήλωτη,ανασφάλιστη μια ουσιαστικά "μαύρη" δουλειά.

Η περίπτωση συμπυκνώνει όλη την ελληνική "ιδιαιτερότητα"

Παράνομη μετανάστευση
Αδήλωτη,ανασφάλιστη εργασία
Απουσία ελέγχων
Επιχειρηματίες Αγρότες με οριακές επιδόσεις
Συνενοχή της κλειστής κοινωνίας
Τουριστικού τύπου ρεπορτάζ,με λούστρο κοινωνικής ευαισθησίας
Βαρύγδουπες καταγγελίες από τα πολιτικά κόμματα

Δικυνδυνεύουμε την πρόβλεψη:
Το θέμα θα ξεχαστεί γρήγορα,γιατί το ίδιο καθρεπτίζει το σημείο ισορροπίας της ελληνικής οικονομίας.
Στο σημείο αυτό όλες οι πολιτικές δυνάμεις παίρνουν την καταστατική τους θέση,και από τον άμβωνα που τους αναλογεί εξαγγέλουν τον εξάψαλμο τους.
Ακροδεξιοί θα φρίξουν με τους παράνομους μετανάστες
Κυβερνητικοί θα εξαγγείλουν επταγχυνση του κρατικού μηχανισμού
Πασοκοι θα καταγγέλουν τους πάντες παριστάνοντας τους ανήξερους
ΚΚΕ και Σύριζα θα απαγγείλουν το καπιταλιστικό μοντέλο και τις απάνθρωπες συνέπειες του.

Που είναι το πρόβλημα??

Το ζήτημα έγγειται στον ημιτελή και αλλοπρόσαλο τρόπο που έχει αφομοιωθεί η επιχειρηματικότητα στην ελληνική οικονομία.

Μεγάλη αυτοαπασχόληση,μικρές μονάδες, αδυναμία "μεγάλου οράματος"

Οι αγρότες εργοδότες,"παλεύουν για το μεροκάματο" και στην προσπάθεια τους δεν έχουν κανένα ορίζοντα εξέλιξης.Ο εγκλεισμός στο εφήμερο γίνεται αυτομάτως κοινωνικός αυτισμος.Οι εργάτες είναι "κομμάτια"

Ταυτόχρονα η περιρρέουσα ατμόσφαιρα τους καλακεύει συνεχώς

Οι συντηρητικοί προσλαμβάνουν την εργασία στους μετανάστες ως ελεημοσύνη και "πολύ τους είναι"

Η όποια ανάπτυξη επιτυγχάνεται ,διαχέεται στην τοπική αγορά,που περιμένει τα λεφτά της φράουλας για να κινηθεί.Οι τοπικοί πολιτικοί έχουν κατανόηση στην όποια ατασθαλία.

Η αριστερά παθαίνει αλλεργικό σόκ ,στην ένταξη των αγροτών εργοδοτών σε μια λογική επιχειρηματικότητας ,η οποία αναγκαστικά έχει μέλλον μόνο στην λογική της μεγένθυνσης.
Αντιθέτως τους κολακεύει είτε μέσα απο την ρητορία της καταστροφολογίας της Αγροτικής Πολιτικής είτε μέσα απο την ρητορία του μεκρομεσαίου που στενάζει.

Ο μόνος παράγοντας τελικά που μπορεί να σπάσει το απόστημα ,και να οδηγήσει το σύστημα να ορθολογιστεί είναι οι ίδιοι οι μετανάστες

Σε μια πολιτική πράξη ηρωισμού,απεργούν διεκδικώντας το αυτονόητο

Πάνω από όλα τον υπολογισμό τους ως παράγοντα που συντελεί στην ανάπτυξη που συντελείται.Ανεξάρτητα αν τελικά κερδίσουν εδώ και τώρα την αμοιβή και τις συνθήκες που ζητούν,στην ουσία εγκαθιδρύουν το αυτονόητο σε κάθε οικονομική διαδικασία,την συμφωνία όλων των συντελεστών.

Χρωστάμε πολλά σ'αυτους τους ανθρώπους!!

Η άμεση νομιμοποίηση τους είναι το ελάχιστο που μπορούμε κάνουμε

Δ.Γιακουμέλος: Για μια Φιλελεύθερη Αριστερά

Στο ομόλογο ιστολογιο "E-left" δημοσίευσε το ακόλουθο κείμενο που η αναδημοσίευση του είναι η ελάχιστη ευχαριστία προς τον συγγραφέα του.

Πέμπτη, 27 Μάρτιος 2008

Για μια Φιλελεύθερη Αριστερά
Έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας να αντιμετωπίζουμε κάθε αναφορά στον όρο «φιλελευθερισμός» περίπου ως συνώνυμο του πιο σκληρού προσώπου μιας συντηρητικής και άδικης δεξιάς πολιτικής στο χώρο της οικονομίας, καθιστώντας τελικά τον όρο ως ταμπού στα προτάγματα και το πολιτικό λεξιλόγιο του αριστερού και κεντρο-αριστερού πολιτικού ημισφαιρίου.

Η δαιμονοποίηση του φιλελευθερισμού, εκτός από το ότι παραβλέπει τις εξελίξεις στον ευρωπαϊκό χώρο όπου ο φιλελευθερισμός αποτελεί εδώ και πολλές δεκαετίες διακριτό πολιτικό χώρο με ξεκάθαρες διαφορές από τη συντηρητική και χριστιανοδημοκρατική δεξιά, ουσιαστικά «χαρίζει» στο πολιτικό λεξιλόγιο της δεξιάς έναν όρο με τον οποίο ιστορικά και πολιτικά έχει ελάχιστη σχέση, τουλάχιστον στη χώρα μας.

Αρκεί να δούμε, ότι ακόμα και στις περιπτώσεις όπου στο χώρο της οικονομίας εφαρμόστηκαν «φιλελεύθερες πολιτικές», όπως οι ιδιωτικοποιήσεις στις οποίες προχώρησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τις Ν.Δ, αυτές δεν συνοδεύτηκαν από τις πολιτικές προϋποθέσεις που έχει επανειλημμένα θέσει η σύγχρονη φιλελεύθερη οικονομική σκέψη, όπως το δίχτυ προστασίας (safety net) η το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, δημιουργώντας έτσι κατά την εφαρμογή τους σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.

Η ευρύτερη αριστερά –ας μου επιτραπεί ο όρος- έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην προώθηση φιλελεύθερων αξιών και πολιτικών στη χώρα μας. Οι αγώνες της αριστεράς –κατά κύριο λόγο της κομμουνιστικής αριστεράς- κατά την μεταπολεμική περίοδο για την δημοκρατία, την ελεύθερη έκφραση ιδεών, την αξιοκρατία και την κοινωνική μεταρρύθμιση ήταν αγώνες με έντονα φιλελεύθερο περιεχόμενο.


Τα ίδια χαρακτηριστικά είχαν μεταρρυθμίσεις στις οποίες προχώρησε το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα κατά την τετραετία 1981-1985 (όπως η κατάργηση της προίκας, η θεσμοθέτηση της δυνατότητας πολιτικού γάμου, η κατάργηση της ποδιάς στα σχολεία κ.α.) αλλά και πιο πρόσφατα (όπως η κατάργηση της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες).

Τα τελευταία χρόνια, πάλι ένα κόμμα της αριστεράς, ο Συνασπισμός, είναι το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα που με συνέπεια υποστηρίζει φιλελεύθερες πολιτικές όπως ο χωρισμός κράτους εκκλησίας, η αποποινικοποίηση της χρήσης τοξικοεξαρτητικών ουσιών κ.α. Τέλος, είναι και πάλι τα κόμματα της αριστεράς που ξεκίνησαν τη συζήτηση στη χώρα μας για ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους πολίτες ή πιο πρόσφατα, για την εφαρμογή του συμφώνου συμβίωσης και για τα άτομα του ίδιου φύλου.
Μήπως όμως είναι οξύμωρο να συζητάμε για φιλελευθερισμό στο πολιτικό τοπίο της σύγχρονης αριστεράς;

Κι όμως σήμερα, είναι πλέον ελάχιστες οι φωνές στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα της αριστεράς που αμφισβητούν ότι μόνο ένας βαθμός ελευθερίας στις οικονομικές σχέσεις των ατόμων μπορεί να εγγυηθεί την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας και τις ατομικές ελευθερίες των πολιτών.

Η ιστορία, σε αυτή τουλάχιστον τη φάση της, τείνει να δικαιώσει τον Hayek που μισό αιώνα πριν ισχυριζόταν ότι μια κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τυρρανία και στην συρρίκνωση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών (The road to serfdom, 1944).

Από την άλλη πλευρά, οι οπαδοί ενός άνευ όρων οικονομικού φιλελευθερισμού ο οποίος κατά τη γνώμη τους θα αποδώσει αυτόματα υπέρ των πολιτών, ξεχνούν ότι η ελευθερία της επιλογής προϋποθέτει την εξασφάλιση της ελευθερίας από την ανέχεια και την ελεύθερη πρόσβαση σε άρτιες υπηρεσίες εκπαίδευσης, υγείας και ασφάλισης για όλους τους πολίτες ανεξάρτητα από το κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον από το οποίο προέρχονται.

Στην Ελευθεροτυπία της 5-3-2008 δημοσιεύεται απόσπασμα της συνέντευξης του Γάλλου φιλόσοφου Κοντ-Σπονβίλ στην Ισπανική "El Pais". Στο ερώτημα "πώς προσδιορίζεστε;" ο συγγραφέας απαντά: "Ως φιλελεύθερος αριστερός. Αριστερός γιατί έφτασα στο συμπέρασμα πώς στόχος της πολιτικής είναι να βοηθάς του πιο αδύναμους, και φιλελεύθερος γιατί ακόμα και για τους πιο φτωχούς, η οικονομία της αγοράς είναι ευνοϊκότερη. Βέβαια, δεν είναι ο ρόλος της αγοράς να αποδίδει δικαιοσύνη.

Είναι αρμοδιότητα του κράτους να ελέγχει την αγορά ώστε να ευνοούνται και οι πιο φτωχοί.Πιστεύω πως η οικονομία της αγοράς έχει θριαμβεύσει αλλά αν και είναι η καταλληλότερη να δημιουργεί πλούτο, ποτέ δεν θα είναι ικανή να δημιουργήσει πολιτισμό ή μια ανθρώπινη κοινωνία. Χρειαζόμαστε το κράτος να ασχολείται με ό,τι δεν πωλείται, δηλαδή το ουσιώδες".

Η δημιουργία αυτού του ιστολογίου οφείλεται στην πεποίθησή ότι η ελεύθερη αγορά δεν είναι ασύμβατη με την επίτευξη κοινωνικών στόχων και ότι η ευρωπαϊκή αριστερά μπορεί να ωφεληθεί πολλαπλά από την αξιοποίηση της σύγχρονης φιλελεύθερης σκέψης εξακολουθώντας να αποτελεί τον βασικό φορέα φιλελεύθερων ιδεών στον ευρωπαϊκό χώρο.

Η «παγκοσμιοποίηση» όπως έχει καθιερωθεί ο όρος για να περιγράψει επιγραμματικά τις σημαντικές πολιτικό-οικονομικές μεταβολές σε παγκόσμια κλίμακα τα τελευταία χρόνια, δεν συνοδεύεται μόνο από προβλήματα και δυσλειτουργίες. Προσφέρει και σημαντικές δυνατότητες συνάντησης πολιτικών και κοινωνικών ομάδων, κοινής δράσης, κοινής χάραξης στρατηγικής και ανταλλαγής ιδεών.

Η ευκαιρία για την –ευρύτερη- αριστερά δεν θα πρέπει να πάει χαμένη. Η διατύπωση ενός αντιδραστικού αντιπολιτευτικού λόγου, και η εξέλιξη των αριστερών κομμάτων σε κινηματικού χαρακτήρα καταγγελτικές ομάδες που χαρακτηρίζονται από αδυναμία ή απροθυμία να αναλάβουν την ευθύνη της χάραξης εναλλακτικών προτάσεων διακυβέρνησης θα πρέπει να δώσει τη θέση της σε ρεαλιστικές ριζοσπαστικές πολιτικές.

Παρακάτω σημειώνω ορισμένους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους πιστεύω θα πρέπει να βασίζεται ένας φιλελεύθερος αριστερός λόγος. Περιμένω τη δική σας συνδρομή στο ιστολόγιο αυτό, με άρθρα, σχόλια και σκέψεις που θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε έναν εποικοδομητικό διάλογο προς αυτή την κατεύθυνση.

Οικονομία:

Διατήρηση της δεσπόζουσας θέσης του κράτους ως βασικού αναδιανεμητικού μηχανισμού και εγγυητή της προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών, στα οποία όμως θα περιλαμβάνονται η αξιοπρεπής στέγαση, σίτιση και ασφάλιση.

Όπως έχουμε την απαίτηση το κράτος να διασφαλίζει συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού στην αγορά, θα πρέπει να αναγνωρίζουμε τη σημασία του ρόλου του για την διασφάλιση των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών στα οποία περιλαμβάνεται ένα ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης για όλους τους πολίτες, ανεξαρτήτως εάν εργάζονται ή όχι.

Ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους τους πολίτες.

Απόσυρση του κράτους από εκείνες τις επιχειρηματικές δραστηριότητες τις οποίες μπορεί να αναλάβει αποτελεσματικότερα η ιδιωτική πρωτοβουλία και απελευθέρωση με αυτό τον τρόπο πόρων για κοινωνική πολιτική.

Παρέμβαση του κράτους μέσω της φορολογικής πολιτικής που θεωρεί καταλληλότερη για την επίτευξη των οικονομικών και κοινωνικών στόχων της κυβερνητικής πολιτικής.

Διοίκηση:

Μικρότερη, αποτελεσματικότερη και λιγότερο γραφειοκρατική δημόσια διοίκηση με αξιοποίηση όλων των τεχνολογικών δυνατοτήτων που θα επιτρέψουν την απλοποίηση των διαδικασιών και την εξυπηρέτηση των πολιτών με μεγαλύτερη ταχύτητα και αξιοπιστία.

Μείωση του αριθμού των υπουργείων και των κρατικών λειτουργών αλλά διατήρηση της μονιμότητητας των δημοσίων υπαλλήλων με επιτελικά καθήκοντα και υψηλό βαθμό ευθύνης όπως διπλωματών, δικαστικών, ανώτερων διοικητικών υπαλλήλων, αστυνομικών, στρατιωτικών κ.α. Αναβάθμιση του ρόλου της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών κρατών (π.χ. Γαλλίας) για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου στελεχιακού δυναμικού για όλους τους τομείς της δημόσιας διοίκησης με διαδιακασίες διαφάνειας και αξιοκρατίας.

Πλήρης προστασία των ατομικών δικαιωμάτων των πολιτών: χωρισμός κράτους-εκκλησίας, κατάργηση υποχρεωτικής στράτευσης και καθιέρωση επαγγελματικού στρατού, αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των τοξικοεξαρτητικών ουσιών, προστασία των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και τρανσεξουαλικών ατόμων κ.α.

Περιβάλλον:

Ενίσχυση της προστασίας του περιβάλλοντος μέσω διεθνών συνθηκών αλλά και τοπικών πολιτικών, με προτεραιότητα στην προώθηση των ήπιων μορφών ενέργειας.

Αυστηρή περιβαλλοντική νομοθεσία και εφαρμογή της αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» μόνο στις περιπτώσεις εκείνες όπου αποδεδειγμένα δεν θίγονται τα ατομικά δικαιώματα των πολιτών για καθαρό περιβάλλον και ελεύθερη πρόσβαση στους φυσικούς πόρους.

Διεθνείς σχέσεις:

Ενίσχυση του αντιπολεμικού κινήματος, υποστήριξη κάθε προσπάθειας μη βίαιης επίλυσης διακρατικών διαφορών και ενίσχυση της διεθνούς οικονομικής συνεργασίας αλλά και της διεθνούς αρωγής προς τις χώρες εκείνες που παρουσιάζουν τα σημαντικότερα προβλήματα στην οικονομία τους και στην λειτουργία των δημοκρατικών τους θεσμών.

Ενίσχυση των προσπαθειών για πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης.

Κατάργηση των βασανιστηρίων και της θανατικής ποινής σε παγκόσμιο επίπεδο.

Εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και καταδίκη κάθε προσπάθειας παραβίασής του απ’ όποια πλευρά και αν προέρχεται.

Στο άρθρο "Φιλελεύθερος, δηλαδή αριστερός", του Μιχάλη Μητσού διαβάζουμε: "(...) Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ευρωπαϊκής Αριστεράς, λέει ο Ισραηλινός ιστορικός Ζέεβ Στέρνχελ σε συνέντευξή του στη Λιμπερασιόν, είναι ότι χάρισε στη Δεξιά τον όρο «φιλελευθερισμός», ταυτίζοντάς τον με τον άγριο και άδικο καπιταλισμό. Μα ο φιλελευθερισμός είναι ένας ευγενής όρος.

Ιστορικά, ο σοσιαλισμός είναι κληρονόμος αυτού του ρεύματος - πώς θα μπορούσε λοιπόν να γίνει ο νεκροθάφτης του; Ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, που έχει αντικαταστήσει πλέον σήμερα την ξεπερασμένη σοσιαλδημοκρατία, συνδέει την ιδέα της ισότητας (που πρεσβεύει ο σοσιαλισμός) με την ιδέα της ελευθερίας (που πρεσβεύει ο φιλελευθερισμός).

Όποιος δηλώνει σήμερα σοσιαλιστής αρνείται ότι η ισότητα επιφέρει περιορισμό της ελευθερίας ή ότι η ελευθερία είναι ασυμβίβαστη με την ισότητα. Το πραγματικό μήνυμα της σημερινής Αριστεράς είναι ότι η ισότητα και η ελευθερία είναι απολύτως συμβατές. Όπως πριν από πενήντα χρόνια. Όπως πριν από εκατό χρόνια.

Ο Γάλλος πολιτικός Γκυ Μολέ έλεγε ότι «οι κομμουνιστές δεν βρίσκονται στην Αριστερά, αλλά στην Ανατολή». Παραφράζοντάς τον, ο Στέρνχελ παρατηρεί πως πρέπει να πούμε στη Δεξιά: «Δεν είστε φιλελεύθεροι, είστε συντηρητικοί». H Αριστερά πρέπει να διακηρύξει ότι δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς την εξασφάλιση της ισότητας. Το να είσαι ελεύθερος να κοιμάσαι κάτω από τις γέφυρες δεν σημαίνει πως είσαι ελεύθερος.

H ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει λοιπόν να επαναδιεκδικήσει τον φιλελευθερισμό - τής ανήκει (...)".

Δ.Γιακουμέλος 27/3/08

Για ποιούς θα νοιαστούμε στις Ιταλικές εκλογές??

Μα φυσικά για την Sinistra Liberale

Φιλελεύθεροι Αριστεροί,μικρή ομάδα που επέλεξε να ενταχθεί στο Δημοκρατικό Κόμμα,προβάλοντας μια μετριοπαθή πλατφόρμα.

Βασισμένοι στην θεωρητική συνεισφορά του Bobbio ,διερευνούν την παραγωγική σχέση Αριστεράς & Φιλελευθερισμού.

Χωρίς γκρίνια,μας φαίνονται κάπως ακαδημαικοί (με ελαφρές δόσεις κονφορμισμού) ,χωρίς διάθεσης διαμόρφωσης ρεύματος από τα κάτω (σε αντίθεση με τους συντροφους της Gauche Liberale,αλλά και της δικής μας Φιλελεύθερης Συμμαχίας) και τάσης ολικής αφομοίωσης στο Δημοκρατικό Κόμμα.

Ας είναι ,τους χαρίζουμε την έννοια μας τουλάχιστον μέχρι σήμερα το απόγευμα.Αλλωστε ο Μπερλουσκόνι μας απωθεί και μόνο για λόγους αισθητικής.

Κλικ στον τίτλο,μετά Google.translate (Italian to English) και μια αποδεκτή μετάφραση στα Αγγλικά της Εκλογικής τους πρότασης.

Ενδιαφέροντα στοιχεία ένός μίγματος μικρώτερου κράτους,κοινωνικής μέριμνας,μεταρρυθμιστικής πνοής.

Ο Βγενόπουλος "ψηφίζει" Τσίπρα-Οψεις της Μεταμοντέρνας Ελλάδας

Σε τρεις ημέρες η Ελληνική Δημοσιότητα μας αποκαλύπτει με τρόπο καταιγιστικό ,τις πλευρές του Μεταμοντέρνου και Μεταδημοκρατικού χαρακτήρα της.

Ας δούμε τα ξερά γεγονότα

-Ο Βγενόπουλος (ο οποίος ως MIG δαπανά εκατοντάδες εκατομμύρια για να οικοδομήσει το πιο σύγχρονο επιχειρηματικό προφίλ) σε μία κίνηση που παραπέμπει σε κοινωνία του Καυκάσου κάνει αγωγή στον Τσίπρα γιατι τον αποκάλεσε απατεώνα!!!!

-Ο Τσίπρας "τσιμπά" ,και ανταπαντά με χαρακτηριστική άνεση και ειρωνεία.

-Την άλλη μέρα ο Βγενόπουλος σε μια ΣΠΑΝΙΩΤΑΤΗ ραδιοφωνική συνέντευξη ,μιλάει στο ραδιοσταθμο του Συριζα με λεξιλόγιο,άνεση μέλους του Ρήγα Φεραίου,αποκαλύπτει όλη την επιχειρηματική του φιλοσοφία με όρους της πιο μοντέρνας σκαδιναβικού εκδοχής της.

Μάλιστα στο τέλος αποστομώνει τον δημοσιογράφο με την ερώτηση:"Και που ξέρετε εσείς τι ψηφίζω"??

-Η Κυριακάτικη Αυγή σε μια υποδειγματική επίδειξη νοημοσύνης υποβαθμίζει το θέμα και το θάβει σε κάποιο μονόστηλο,ενώ ο "σοβαρός τύπος" έχει μείνει άναυδος.Μα καλά γιατί ο Βγενόπουλος "πουσάρει" Τσίπρα??

Στ0 μεταξύ τα αρχαικά ανακλαστικά έχουν ενεργοποιηθεί

-Αφελείς αντικαπιταλιστές αποδεικνύουν την αιχμηρότητα του εγχειρήματος Τσίπρα ,που είναι ο υπ'αριθμον ένα στόχος του μεταπρατικού κεφαλαίου.Ο κερδοσκόπος των δημοσίων υπηρεσιών εναντίον των αυθεντικών υπερασπιστών.

-Αφελέστεροι υπερασπιστές του "επιχειρείν" δικαιολογούν τον καινοτόμο επιχειρηματία,που προσπαθεί στη κρατικιστική Ελλάδα και τον διαβάλουν οι ανεγκέφαλοι αριστεροί.

Μα καλά τι συμβαίνει επιτέλους?

Τίποτα εξωφρενικό απολύτως.

Η Ελλαδίτσα μας ,παρά την θεσμική υπανάπτυξη της,την ρηχή επιχειρηματικότητα,τον απλοικό πολιτικό λόγο,έχει μεταβληθεί μπροστά στα μάτια μας σε υπερώριμη Μεταμοντέρνα Μαζική Δημοκρατία.

Είτε το θέλουμε έιτε όχι,το τεχνολογικό περιβάλλον είναι αυτο που υπερκαθορίζει ,εγκλείει τις κοινωνικές διαδικασίες.

Η επιρροή της εικόνας ,των ρευστών και πολλαπλών μηνυμάτων,των πολυμέσων δεν είναι μια παραδρομή ,μια πολιτική παραβίαση του ορθου πολιτικού παιγνίου ,αλλά είναι το πολιτικό παίγνιο αυτό καθ'εαυτό.(1)

Ο Τσίπρας δε νοείται ως ο νέος συμπαθητικός Πολιτικός που τον ευνοεί η τηλεοπτική εικόνα , αλλα έχει τις γνωστές ημιΚΚΕ απόψεις .Για την είναι για την κοινωνία ακριβώς και τα δύο μαζύ ως μια μιντιακή ενότητα και ως τέτοιος απολαμβάνει την αποδοχή της.

Το Life Style Τσίπρα δεν είναι το όχημα μιας πολιτικής πλατφόρμας του ,αλλά αντιθέτως η πολιτική πλατφόρμα Τσίπρα είναι το Life Style του.

Δεν πρόκειται για μια απάτη ,δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σ'αυτήν την πρόσληψη.Απλούστατα ,όπως εδώ και χρόνια ο Heidegger μας εχει αποδείξει η διάκριση μορφής περιεχομένου είναι μεταφυσική.

Νομίζω ότι ο Βγενόπουλος σε μια μοναδική επίδειξη μιντιακών ικανοτήτων ,επιλέγει τον χώρο της επιχειρηματικής του εικόνας.

Και αυτός δεν είναι ο ορθολογικός τόπος των οικονομικών σελίδων ,ειδήσεων κλπ,αλλά ο ρευστός μιντιακός γενικός τεχνοχώρος .

Παραβιάζει τους πιο απλοικούς κανόνες της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (σε στύλ Τουρκμένιου πετρελαιά) και εισβάλει βίαια στον μιντιόκοσμο.

Μερικά χιλίαρικα πληρωμένες διαφημίσεις (ιδανικές μόνο για ανάγνωση από συνταξιούχους στην σειρά του ΙΚΑ για Ενδοκρινολόγο) ,μια αλληλοαναιρούμενη αγωγή στο πουλαίν των μίντια,και μετά όλα είναι απλά.

Τσίπρες Βγενόπουλοι ως Simulacra θα μας ορίσουν την πραγματικότητα για μερικές εβδομάδες (Κι'ύστερα υπάρχουν αριστεροί που σνομπάρουν τον Μπωντριγιάρ)

Η μεταμοντέρνα Ελλάδα μας έχει καλοσορίσει στο σαλόνι της,και εμείς νομίζουμε ότι ακόμη κτυπάμε την πόρτα.



(1) Σε ένα καταπληκτικό άρθρο της 13/4/08 στη Εποχή η Λ.Δουκίδου αναπτύσει όλη αυτήν την θεματολογία.Ο σύχρονος μιντιακός τεχνοχώρος νοούμενος ως Ο ΧΩΡΟΣ της σύχρονης πολιτικής.

Pierre-Joseph Proudhon (1809-1865).Μήπως χρειάζεται να τον ξαναδούμε??

Ο Proudhon αποτελεί γαι τους περισσότερους μια γραφική μορφή που συνοδεύει με τσιτάτα και φωτογραφίες τις ομάδες των αναρχικών.

To LLS στην διαδρομή του να ψηλαφήσει μια ενεργητική ανασύνθεση αριστεράς και φιλελευθερισμού (μακρυά από το κλισε του τρίτου δρόμου και της κρατικιστικής σοσιαλδημοκρατίας) συναντά από παντού ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για το Proudhon

Γιατί άραγε?

Ας αρχίσουμε με ένα πραγματικό περιστατικό

Οι "σύντροφοι" της Gauche Liberale (Φιλεύθερη Αριστερά -ομάδα που δρα στο εσωτερικό της Alternative Liberale στην Γαλλία) που δρούν ένα LLS πλαίσιο,μου ανέφεραν ότι σε πρόσφατη διαδήλωση,βρέθηκαν δίπλα δίπλα με τους αναρχικούς,και ενώ όλοι ανέμεναν μια σύγκρουση σε λίγη ώρα έγιναν όλοι ένα μεγάλο "πηγάδι" διαπληκτιζόμενοι για τον Proudhon.

Αναρχικοί και θιασώτες της αγοράς και του μικρού κράτους,αναζητούν τις ρίζες τους στον ίδιο διανοούμενο.

Είναι γνωστό οτι ο P ,είχε μια διανοητική διαδρομή με εξέλιξη (όπως και ο Marx)

Στα ύστερα του έργα όμως επεξεργάζεται μια εκλεπτισμένη θεωρεία ενός σοσιαλισμού των μικρο ιδιοκτητών ,αλλά και μια οικονομική δραστηριότητα για την ίδρυση μιας τράπεζας λαικής βάσης!!!

Η σημασία του,και η αξία να εντριφήσουμε στο έργο του έγκειται στα θεμελιώδη ερωτήματα του.

-Πως είναι δυνατόν να οργανώσουμε μια οικονομία ,που σεβόμενη τα πολιτικά δικαιώματα και τον θετικό ρόλο των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων ,θα παράξει και θα διανείμει δίκαια τον μεγαλύτερο πλούτο?
-Πως αυτός ο μετασχηματισμός δεν θα γίνει στο όνομα μιας αφηρημένης (ελκυστικής βέβαια) ιδέας ενός επερχόμενου μηχανικά μετασχηματισμού που περιέγραψε ο Marx?

Τα ερωτήματα είναι τόσο καίρια,αλλά και αναπάντητα

Κάποιοι διανοούμενοι τα ψηλαφούν

Κάνε κλικ στον τίτλο και θα διαβάσεις ένα σχετικά νέο άρθρο (2006) που με αφορμή μια βιβλιοκριτική ,ανασύρει διερευνά και αποκαλύπτει πλευρές του έργου του Proudhon

Καλή ανάγνωση φίλοι μου

Αριστερή διέξοδος προς ένα "Υπερφιλελευθερισμό"

Ο Roberto Unger αποτελεί ένα αγαπημένο του blog

Όντας ο ίδιος πολιτικός ακτιβιστής, παράλληλα στοχάζεται πάνω στο μέλλον και την ευημερία των λαών,χωρίς την γνωστή ακαδημαική "ευρυχωρία".

Η μοναδικότητα του έγκειται στην εκκίνηση και τα θεμέλια του εγχειρήματος του.

Προσπαθεί να κατανοήσει και να προτείνει αλλαγές στον κόσμο , έχοντας διαπιστώσει την αδυναμία των κλασσικών μοτίβων της οικονομικής σκέψης.

Επιστρέφει λοιπόν στον 19 αιώνα και απομυζά δημιουργικά τον πυρήνα της σκέψης των Marx,Proudhon,J.S.Mills.

Ταυτόχρονα ,διαπιστώνει την θετική επίδραση των θεμελίων του φιλελευθερισμού, την αξία των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων,και τέλος την δομή των σύχρονων κοινωνιών.

Σε μια εντυπωσιακή "βουτιά" στον Proudhon αναστοχάζεται για την φύση της ιδιοκτησίας ,και απο την απλοική κατανόηση ως απόλυτη οντολογική κατισχυση πάνω σε αντικείμενα,την διερευνά ως δέσμη δικαιωμάτων .

Μέσα από μια περίτεχνη ανάπτυξη ,προσεγγίζει το μέλλον ως ενεργητική υπέρβαση των σημερινών αδιεξόδων ,αξιοποιόντας τις αγορές (αλήθεια πότε θα καταλάβει η εγχώρια διανόηση πως δεν υπάρχει αγορά,αλλά αγορές!! διακριτές ,άλλωτε παραγωγικές -αριστερές άλλωτε καταστροφικές) και αποκαλεί το σχέδιο αυτό "υπερφιλελευθερισμό" (superliberalism)

Μια κατανοητή εισαγωγή στο έργο του,εδω (κλικ στον τίτλο)

Προσπαθούμε να παρουσιάσουμε όλο το εργο του Unger στο διπλανο blog "Left Agora"

Μια εντυπωσιακή Left Liberal Synthesis προσέγγιση για το φαινόμενο "Κινα"

Ο Cui Zhiyuan είναι Κινέζος καθηγητής Νομικής και Κοινωνιολογίας που έχει διδάξει σε ένα πλήθος υψηλού επιπέδου ακαδημαικών ιδρυμάτων παγκοσμίως.
Αυτή την εποχή είναι επισκέπτης καθηγητής στο Harward

Στην δημοσίευση που ακολουθεί προσπαθεί να προωθήσει να επινοήσει μια πολιτική κατεύθυνση πολιτικού και οικονομικού φιλευθερισμού στην Κίνα,που όμως να "πατάει" στο υφιστάμενο έδαφος μιας "σοσιαλιστικής" παραδοχής.

Νομίζω ότι συμβατικά αναφέρεται σε ένα "Μανιφέστο για ένα Σοσιαλισμό των Μικροιδιοκτητών"" (A Petty Bourgeoisie Manifesto ) αλλά η ορολογία είναι απολύτως δευτερεύουσα,ενώ το κύριο είναι να διερευνήσει και να οραματιστεί μια γόνιμη σύνθεση Σοσιαλφιλελευθερισμού.

Για το φιλόδοξο αυτό νοητικό άλμα δεν διστάζει να ακουμπήσεις σε θέσεις και αποσπάσματα των Broudhon, J S Mill, Ρ.Unger, James Joyce, Keyns, Braudel.

Μια εκρητκτική διανοητική σύνθεση ,για τους φίλους του LLS

http://www.bm.ust.hk/~ced/iea/CuiCao.doc

We are not alone in this universe

Η προσφατη συνάντηση στο Παρίσι για την διερεύνηση των τάσεων αλλά και την οριοθέτηση ένος Αριστερού Φιλελευθερισμού ,μεταξύ του Left Liberal Synthesis & Guache Liberale εμφανίστηκε στο ιστολογιο της Gauche Liberale .

Προς μεγάλη ευχαρίστηση η ανάρτηση ,προκαλεί ζωηρή συζήτηση για την ορολογία,το εύρος και το νόημα του Αριστερού Φιλελευθερισμού στην Ευρώπη

Οι διεθνείς σχέσεις του Blog ,προκαλούν ιδελογικές αναταράξεις!!!!!!!!


http://www.gaucheliberale.org/post/2008/04/04/We-are-not-alone-in-the-universe#comments

Η επιχείρηση ως κοινωνικός εταίρος

Ο Χ.Τσουκας δημοσιεύει ένα άρθρο σχετικά με την εταιρική κοινωνική ευθύνη


Η αξία του άρθρου έγκειται στην πολυεπίπεδη ανάλυση που μας προσφέρει ο αρθρογράφος ,στο φαινόμενο της επιχείρησης

Μας λείπουν τόσο πολύ αυτές οι πολυεπίπεδες προσεγγίσεις της επιχειρηματικότητας.Στην ρηχή από πολλές απόψεις Ελληνική κοινωνία,η διάκριση μεταξύ "επιχειρείν" και "κονόμας" είναι μικρή,και διασχίζει τους πάντες( επιχειρηματίες , κράτος , εργαζόμενους).

Μια ολοκληρωμένη "βαθιά" επιχειρηματικότητα είναι η εξαίρεση.Το απογοητευτικό είναι ότι ο γενικευμένος λαικισμός,μας εμποδίζει να δούμε ότι η επιχείρηση δεν έχει (πολύ περισσότερο σήμερα) προκαθορισμένα χαρακτηριστικά ,αλλά ειναι αποτέλεσμα μιας ενεργητικής επινόησης ,και μπορεί να πάρει απροσδόκητες μορφές.

Ο Χέγκελ έχει γράψει (και ο συγκλονιστικός Ψυχοπαίδης μας έχει εντοπίσει) πως οι έμποροι μοιάζουν με τους διανοούμενους ,γιατί ασκούν κατά αρχάς ένα διανοητικό έργο.Προκλητικό??(Ψυχοπαίδη Χεγκελ σελιδα 177)Ας το δούμε πρακτικά.

Το πρόβλημα της ανεργίας ,αντιπετωπίζεται από το πλέγμα των προοδευτικών κομμάτων,φορέων διανοούμενων, στατικά ως διαπίστωση και ως ακόμα μια ευκαιρεία καταγγελίας.Απουσιάζει όμως τελείως εκείνο το πνευματικό πλαίσιο που θα ενθάρρυνε την δημιουργεία νέων επιχειρηματικών μορφών ,συνεταιρι-στικού , αυτοδιαχειριστικού χαρακτήρα.

Τι περίεργο ακόμα και ο κοινωνικός περίγυρος της Αριστεράς που υποτίθεται ότι πρεσβεύει το νέο (.....) δεν έχει να επιδείξει παρά ελάχιστα παραδείγματα μιας νεας επιχειρηματικότητας ,γιατί βέβαια αυτό απιτεί μια πραγματική επινόηση,ενώ η μηχανή της καταγγελίας δουλεύει καλολαδωμένη χρόνια τώρα.'Αλλωστε ο μπαμπάς Κρατος κάποτε θα κοτάξει ακόμα και το πιο παραπεταμένο παιδί του.

Αυτά τα άρθα το Χ.Τσούκα μας προσφέρουν βάση για σκέψη κυρίως για τους πραγματικά προοδευτικούς αριστερούς πολιτες,που βλέπουμε με έκπληξη η επιχειρηματικότητα και η αγορά να έχουν εκχωρηθεί με περισση αφέλεια στους συντηρητικούς,περισσότερο από πνευματική οκνηρία,και όχι από ιδεολογική καθαρότητα.

http://htsoukas.blogspot.com/

Α.Αθανασίου στην Αυγή:Δεν είναι ότι ιδιωτικό κακό,ότι κρατικό καλό.

Μια εμβληματική προσωπικότητα της Ανανεωτικής Αριστεράς,με κατάθεση ζωής στον Αντιδικτατορικό αγώνα ,καταθέτει στην Αυγή της 6/4/08 (σελ 49) μια σειρά απόψεων,που αποδεικνύουν ότι όταν συνδιάζεται η διανοητική εντιμότητα με την προσέγγιση της πραγματικότητας μακρυά από τις ιδεοληψίες ,τότε παράγεται ένας πολιτικός λόγος ,ανατρεπτικός,προγραμματικός.

Αν αυτός ο λόγος ορίζεται ως Ανανεωτικός Αριστερός ή Αριστερός Φιλελευθερισμός ,δε έχει καμμία σημασία

Το άρθρο της Αυγής δεν είναι διαθέσιμο ηλεκτρονικά,αλλά μερικά αποσπάσματα ακολουθούν

"Παράλληλα έχουν εγκατασταθεί σε ευρεία έκταση μικρές η μεγαλύτερες "μαφίες" συνδικαλιστών ,"συνεταιριστών" ,"σουλατσαδόρων εργαζομένων" στο δημόσιο ,σε δημόσιους φορείς και επιχειρήσεις,σε συνεταιρισμούς και τοπική αυτοδιοίκηση,καμία φωνή κριτικής και πολεμικής απέναντι στους εν λόγω θυλάκους που ασκούν παραεξουσία ,καταπιέζουν και προκαλούν με την συμπεριφορά τους.Καμία κριτική στους αριβίστες κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές κάθε απόχρωσης".

"Υπεράσπιση δημοσίων αγαθών και όχι κρατισμός και κρατιστικές αντιλήψεις.Δεν είναι κάθε ιδιωτικό κακό και κάθε δημόσιο καλό"

"Η ανανεωτική αριστερά παρουσιάζεται συστηματικά να απαιτεί με κάθε τρόπο και κόστος συνέχιση λειτουργίας ορισμένων δημοσίων οργανισμών και επιχειρήσεων ως,έχουν ακόμα και αν είναι γνωστό ότι δεν συνδέονται με παροχή δημοσίων αγαθών ότι χρησιμοποιούνται ως κομματικοί πελατειακοί χώροι με πολλαπλάσιο προσωπικό απαιτούμενο,ότι το παράλογο αυξημένο κόστος το πληρώνει ο απλος εργαζόμενος μέσω της φορολογίας ,ότι σε τελευταία ανάλυση μέσω αυτών δεν ασκείται κανενός είδους κοινωνική πολιτική αλλά πελατειακή κομματική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης."

Καθιστική θρηνωδία vs Διακινδυνευμένη επινόηση

Ο Β.Μουλόπουλος από το Βήμα,και ο Γ.Βούλγαρης από τα Νέα μας προσφέρουν τις δύο αντιθετικές στάσεις και ρεύματα σκέψης που διατρέχουν εγκάρσια όλη την Ελληνική κοινωνία.

Ο πρώτος με αφοριστική ηθική "καθαρότητα" έβγαλε το συμπέρασμα του.
Δεν υπάρχουν παρά δύο πόλοι:Η "φυσική" αγορά και η αντίσταση σ'αυτή .'Ολα τά άλλα είναι αυταπάτες.Ο κόσμος νοούμενος ως κόντρα πλακέ,διαλέγεις την καλή πλευρά και ησυχάζεις μία και και καλή.Αλλωστε το είπε και ο Λαφονταίν από την Γερμανία.

Ο δεύτερος προσπαθεί να τσαλαβουτήσει στον χώρο της επινόησης των πρακτικών μεταρυθμίσεων ,να μας μεταφέρει εμπειρίες από την Δανία .Βέβαια που να ξεβολεφτούμε τώρα να δοκιμάσουμε κάτι παρόμοιο εδώ.Δεν έχουμε τα λεφτά.

Ο πρώτος μας προτείνει να κλειστούμε στην ασφάλεια των δύο πόλων,ο δεύερος στο χαός των πολλαπλών επιλογών.

Και οι δύο εδώ:

Μουλόπουλος
http://assets.in.gr/newspapers/resources/TOVIMA_20080405_P040.axd?qs=GvvRemAZXJBNys3V217oPveH6JNGM/aq1hV3UXMmqtOvtn0xDpBcnmg6RLrpZEbgoEJRee/htBBXsR6TMqPaHySqcPzN1GMzXNOHgsQqQbU=

Βούλγαρης
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080405&nid=8082424&sn=&spid=1363

Gauche Liberale ,Left Liberal Synthesis ,meet and exchange ideas

Alain and John meet in Paris
"Cafe Zimmer" was the warm place ,to host the first meeting between left liberals from Greece and France
Inevidably time was not enough to grasp all the issues arisen
Shortly:
-The current situation of new libeal (Not Neoliberal) movements in both countries,which resemble a lot on the high degree of Goverment and State control
-The traces of liberal movements back in the 19th century and the role of Bastiat
-The condradicting relations with mainsrteam left in both countries
-Other left liberal movements in Europe and USA
-The left liberalism ,understood as the effective left answer to contemporary problems
-Pure and left liberalism,status and prospects
Next meeting hopefully in Athens,whereas Alain could lecture in Liberal Alliance office in Athens
Merci
Alain Au revoir