Baroque ,ένα ασφαλές καταφύγιο

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα των εκλογών ήταν το ρεύμα ψηφοφόρων οι οποίοι ψήφισαν υποψήφιους του ΚΚΕ για πρώτη φορά. Αυτό έγινε στην περιφέρεια και σύμφωνα με την ανάλυση της GPO (Θεοδωρικάκος στον 984) το ΚΚΕ διπλασιάζει τις δυνάμεις του.

Η ψήφιση του ΚΚΕ δεν αποτελεί  υιοθέτηση του ερμηνευτικού σχήματος του για τη συγκυρία ούτε υιοθέτηση των συνεχών αντιρρήσεων του και συνδικαλιστικών πρακτικών του.

Το ερμηνευτικό σχήμα του ΚΚΕ γίνεται εντός ενός πολύ συγκεκριμένου λόγου –πλαισίου, με αυστηρές προκείμενες. Η κοινωνία είναι αντιληπτή ως ορθολογικό παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Οι συμπεριφορές ανάγονται και ερμηνεύονται με την υπαγωγή τους σε ένα επίπεδο οικονομολογίας με αυστηρούς ορισμούς. Ταυτόχρονα εκφωνείται συνεχώς ένα ρομαντικό εσχατολογικό όραμα. Αυτός ο λόγος πλαίσιο οργανώνει και κινητοποιεί μια σειρά δράσεων και συμπεριφορών με κύριο χαρακτηριστικό την αδρότητα, την οργάνωση. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο, τις εκφωνούμενες επιδιώξεις, το ΚΚΕ χαρακτηρίζεται από ενός τύπου αριστερής «νοικοικυροσύνης». Οι κομματικές επιτελέσεις έχουν μια διαυγή περατότητα, ένα αισθητικό κλασικισμό. Η αυστηρότητα του λόγου, παρά τους προφανείς σχεδόν αφόρητους περιορισμούς του και ο κλασικισμός των επιτελέσεων συνοδεύεται από ένα ηθικό πρόταγμα υψηλών τόνων , συναισθημάτων και συμβολισμών. Αν αφαιρέσουμε το ιστορικό, βιοπολιτικό φορτίο του όρου, ό όρος «κομμουνιστής» παραπέμπει σε μια ισχυρή ηθική αυτοδέσμευση , η οποία κινείται στα ανώτερα της κλίμακας που συναντάμε στην φθοροποιό καθημερινότητα. Η αδρότητα, ο κλασικισμός, η ηθική αυτοδέσμευση προσφέρουν στον δημόσιο χώρο ένα «πνεύμα» μοναδικό.

Απέναντι σε αυτό το «πνεύμα» οι εναλλακτικές δεν είναι πολλές

 Αποπνευματικοποιημένοι  τεχνοφιλελευθερισμοί που διασπείρονται παντού σε   διάφορες δόσεις και παραλλαγές.

 Βαρβαρικές εγκληματικές εθνολατρείες

 Πληγωμένοι ατομικισμοί και συντεχνιασμοί που μεταλλάσσονται ωφελιμιστικά σε «αριστερόφωνες ανατροπές»

Επομένως η ενίσχυση του Παφίλη , από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της πολιτικής γεωγραφίας που ούτε καν διανοείται δεν είναι δυσερμήνευτη. Ιδίως σε περιόδους όπου ασάφειας και ρευστότητας ο κλασικισμός ακόμη, και ίσως εξαιτίας της μπαρόκ μουσειακής εκδοχής του είναι καταφύγιο.

Μπράβο Θανάση