Το γιγαντιαίο ως αόρατη σκιά

Το γιγαντιαίο είναι μάλλον αυτό του οποίου το ποσοτικό γίνεται μια ειδική ποιότητα και επομένως ένα ιδιόμορφο είδος μεγαλοσύνης. Κάθε ιστορική εποχή δεν είναι μόνο μεγάλη με ένα διακριτό τρόπο σε σχέση με άλλες: έχει, σε κάθε στιγμή, τη δική της έννοια του μεγάλου. Όμως όταν το γιγαντιαίο του σχεδιασμού και του υπολογισμού , της προσαρμογής και της ασφάλειας, υπερβαίνει το ποσοτικό, τότε αυτό  γίνεται μια ιδιαίτερη ποιότητα δηλαδή τότε το υπολογισμένο γιγαντιαίο γίνεται τελικά μη μετρήσιμο. Αυτό το μη μετρήσιμο παραμένει η αόρατη σκιά η οποία ορίζει όλα τα πράγματα τριγύρω και μετατρέπει τον άνθρωπο σε subjectum και τον κόσμο σε εικόνα. Με αυτή η σκιά ο σύγχρονος κόσμος εξέρχεται από την αναπαράσταση και δωρίζει  στο μη μετρήσιμο ένα προσδιορισμό και την ιστορική μοναδικότητα της εποχής του.M.Heidegger "The Age of the world Picture".

Ο Godzilla του 2014 έχει σοβαρές διαφορές από αυτόν του 1998.

Κατ' αρχάς είναι πολύ πιο σκοτεινός: Οι μάχες διεξάγονται το βράδυ ή το ημίφως, σε αντίθεση με το πολύχρωμο "ημερήσιο " Godzilla του 1998.Η σκόνη και οι σκιές επικαλύπτουν τα πάντα, έτσι που παίρνει πολύ ώρα για να υπολογίσει ο θεατής το μέγεθος των τριών τεράτων της υπόθεσης. Τα τέρατα τελικά είναι " ανυπολόγιστα μεγάλα".

Ενώ στο 1998 έχουμε ένα τέρας με βλέμμα, με συσπάσεις, μια τερατική προσωπικότητα από το Jurassic Park, εδώ τα τέρατα δεν έχουν βλέμμα , κινούνται ως ασαφείς όγκοι που επισκιάζουν τα πάντα. 

Το 1998 έχουμε μια μονομαχία με όλα τα στερεότυπα των αντιπάλων που αντιπαρατίθενται ισότιμα, τώρα τέρατα δεν ενδιαφέρονται για τους ανθρώπινους αντιπάλους αλλά μόνο για την φυσική τους αντιπαλότητα και την αναπαραγωγή τους. Με μια έννοια στην ταινία 2014   ο κόσμος είναι  η "φύση" των τεράτων δεν είναι η "φύση" των ανθρώπων.

Το 1998 οι κωμικές αυτοσαρκαστικές στιγμές είναι άφθονες, ενώ τώρα επικρατεί το δράμα, η ηρωική απώλεια, το μελό και η απόγνωση.

Τέλος το 2014 ο Godzilla, αφού τα κάνει όλα "λίμπα" είναι σωτήριος αφού εξολοθρεύει τα ραδιενεργά Mutu και εξαφανίζεται για να επανέλθει ως ευεργέτης στο sequel.

Μέσα στην δηλητηριώδη απλοϊκότητα τους τα χολιγουντιανά μεγαθεάματα είναι πάντοτε μικρά δοκίμια της εποχής. Το 1998 ο Godzilla είχε πλάκα, ήταν ένας ανάλαφρος παλιμπαιδισμός ισόμορφος του αφροδισιακού Clinton ενώ σήμερα είναι σκοτεινός απροσμέτρητος ισοδύναμος  της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Στο «The Age of the world Picture»  ο Heidegger κάνει μια ενδιαφέρουσα παρατήρηση: ο Αμερικανισμός είναι μια Ευρωπαϊκή επινόηση. Οι ευρωπαίοι ονομάζουν Αμερικανισμό τον  γιγαντισμό  στις διαφορές εκδοχές του, χωρίς να μπορούν να δουν το μεταφυσικό του περιεχόμενο. Ταυτόχρονα οι Αμερικάνοι εννοούν ως Αμερικανισμό τον "πραγματισμό" δηλαδή μια άλλη μη μεταφυσική κατεύθυνση. Όμως ο Godzilla είναι Ιαπωνική επινόηση δηλαδή προέρχεται από ένα κόσμο με  επαναλαμβανόμενες τελετουργίες χωρίς νόημα , σύμφωνα με την γνωμάτευση του Agamben .Δηλαδή το τέρας θα ξαναέρθει οσονούπω.

Ξεκίνησε ως παιδικό τέρας, επανήλθε ως σκιώδης απροσμέτρητος όγκος.

Ο Godzilla , ως  θέαμα, στην μικρομεσαία κατακερματισμένη Ελλάδα της κρίσης, φαίνεται κατ' αρχάς ως καραμπινάτη "αμερικανιά": ένα τεχνολογικό υπερκιτς που εισέβαλε στα σινεμά λόγω της δύναμης των δικτύων διανομής. Μήπως όμως η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν έχει πλήξει την Ελληνική κοινωνία ως εξωγενής τεχνολογική κατασκευή; Ποια είναι η λογική δομή που συνδέει  την καθημερινή οικονομική δυσπραγία με το γιγαντιαίο όγκο του χρέους; Μάλλον ο Heidegger δίκιο. Το γιγαντιαίο έχει πάρει ποιοτικά χαρακτηριστικά, και έχει γίνει μια αόρατη σκιά. Ο Godzilla του 2014 δεν είναι άγνωστος μας. 

Το επόμενο "ορόσημο" είναι......

Τα αποτελέσματα δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας για τις γενικές τάσεις:

 Η Συριζαική αριστερόστροφη κεντροαριστερά  ενισχύεται και  εδραιώνεται σε γεωγραφικό πλάτος και κομματικό ύψος, ενώ προβάρει τα υπουργικά κοστούμια

Η Σαμαρική πλειοψηφία ,έχει ηττηθεί , όμως έχει ακόμα σοβαρά περιθώρια χειρισμών στο κυβερνητικό επίπεδο. Είναι έτοιμη να παίξει το χαρτί του σκληρού veto  holder στην επερχόμενη Συριζαική διακυβέρνηση.

Το ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα του Χρυσαυγητισμού έχει οργανωμένη κομματική υπόσταση με σοβαρά λαϊκά στηρίγματα

Το κέντρο ευρίσκεται σε στασιμότητα αλλά έχει δύο διακριτούς και μάλλον αντιθετικούς πόλους: Την  Πασοκόφωνη φιλοκυβερνητική Ελιά  και το υπερβατικό ανερχόμενο Ποτάμι. Η Δημαρ..... ποιά Δημαρ;

Στην αριστερά το ΚΚΕ επιβάλλεται ως  αδιαμφισβήτητος πόλος της ιστορικής Αριστεράς.

Όμως η σταυροδοσία απεκάλυψε ενδιαφέρουσες εσωτερικές ομάδες.

Στο Συριζα , εκτος της Κωνσταντίνας Κούνεβα ως  συμβόλου αντίστασης  στην βαναυσότητα και του "εθνικού Γλέζου" , το ιστορικό Πασοκ (Σακοράφα, Χρυσόγονος, Κατρούγκαλος) επεκράτησε.Από τον ιστορικό συνασπισμό διασώζεται ο τυπικός εχέφρων (κομμουνιστική argot, "δεξιός")    Παπαδημούλης ενώ ο "αριστερός"  Χουντής παραμένει πίσω και από τα ρεπορταζ χωρίς σύνορα. Αξιοσημείωτο: ο διορισμένος Κριτων κατατρόπωσε τα τριάντα χρόνια των "Θέσεων". Alternative Κοτσίδα - Althusser 1-0.

Στους υπόλοιπους  το Mega Δολ πήρε τρεις   θέσεις (Σπυράκη, Καψής, Καιλή),  την άλλη η Free Sunday , τα πρωινάδικα μία( Ρωμανιάς) ,  μία η εθνική ποδοσφαίρου .Τις  κομματικές θέσεις μοιράστηκαν στα δεξιά   οι Κεφαλογιάννης Βοζεμπεργκ και στα αριστερά οι Παπαδάκης , Ζαργιαννόπουλος. Το στράτευμα πήρε δύο έδρες  και η δεξιά θυματοποίηση άλλη μια. Το επώνυμο Κύρκος και η ήρεμη κοσμολογία της Βερενίκης συμπλήρωσαν τα πρώτα εισητήρια για τις Βρυξέλλες .

Η ιστορικότητα , τα σύμβολα, τα συναισθήματα, το οικείο πρόσωπο της οθόνης,  επεκράτησαν έναντι των κομματικών στρατεύσεων. Ενώ προεκλογικά σημειώθηκε ότι υφίσταται μια "μετα πολιτική " επίθεση εναντίον των κομμάτων, τελικά τα αποτελέσματα επιβεβαίωσαν το πρωτείο της "αναπαράστασης" έναντι της "παρουσίας " εντός των κομμάτων. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αντικομματική πολιτική δεν αποτελεί τόσο δα πρόβλημα αν λειτουργούν στοιχειωδώς οι θεσμικοί και πολιτικοί έλεγχοι. Πιστεύω πως τα θέματα Μαρινάκη Μπέου διογκώθηκαν αναίτια, αποκαλύπτοντας μια αδικαιολόγητη έλλειψη εμπιστοσύνης προς το κράτος και την πολιτική εγρήγορση. Η διερεύνηση του θέματος, εξ 'ευωνύμων,   έγινε με μπόλικες προσβλητικές δόσεις πεπρωμένου. Δηλαδή δεν μπορούμε να φανταστούμε τον Μπέο να εξυπηρετεί ηλικιωμένους a la Berlusconi, αν τον βρούμε να "στήνει"  καμιά απ' ευθείας ανάθεση; Με μια έννοια, η νίκη της διορισμένης τηλεκοτσίδας έναντι του "αλτουσεριανού μαρξισμού" αξίζει περισσότερης προσοχής από τον Μαρινάκη γιατί δεν υπάρχουν ούτε θεσμοί ούτε ενεργές πολιτικές, ούτε καν στοχασμός για  να ρυθμίσει αυτή την πόλωση.

Το Σάββατο 24 Μαίου σε όλα  τα περίπτερα των παρατάξεων της εκλογικής γειτονιάς μου  υπήρχαν τηλεοράσεις , όπου έβλεπαν το τελικό Champion League.Οι οπαδοί των παρατάξεων και των πολιτικών «αναπαραστάσεων» ξέρουν πως το επόμενο πολιτικό ορόσημο, της πολιτικής των αναπαραστάσεων είναι στις 12 Ιουνίου: Αρχίζει το παγκόσμιο κύπελλο.

Παρέκβαση

Η ανάδειξη  δημάρχων και περιφεριαρχών με συριζαιικό άρωμα είναι πολύ θετική, γιατί , θα δώσει τουλάχιστον για τρεις μήνες συνύπαρξη με ένα οικονομικό περιβάλλον περιορισμένων πόρων. Αντίθετα  από το περιβάλλον  "λεφτά κρατικά υπάρχουν"  ο οποίο παρήγαγε χιλιάδες ψευδοπετυχημένων, στο περιβάλλον "τόσα έχουμε τόσα ξοδεύουμε"  κρίνονται οι ιστορικά επιτυχημένοι. Εκεί  η πλειοψηφία των διλλημάτων παίρνει την μορφή Tina .Ιδιαίτερα η Δούρου θα δοκιμαστεί καθώς θα διαχειριστεί πολύπλοκα θέματα όπου οι απολυτότητες δεν ωφελούν. Το παράδειγμα του Δήμου Αριστοτέλη είναι εύλογο. Όπως ήταν αναμενόμενο η νέα δημοτική αρχή, αναζητά ένα σχήμα διατήρησης της επένδυσης με εύλογα ανταλλάγματα παρά την ακύρωση της διαψεύδοντας τον αμετροεπή Άδωνη (Πηγή). Η Δούρου  αναμένεται να βαδίσει στα βήματα του "αντι Πάχτα" τηρουμένων των αναλογιών.

ΥΣ.Η τελική καταμέτρηση έδειξε διαφορές , κυρίως στον Συριζα.Ωστόσο το γενικό αποτέλεσμα δεν αλλάζει ως προς τη γενική τάση.Η οθόνη και το "λευκό κολλάρο" επικρατεί της παρουσίας.

Η Roberts ως πόρνη είπε και στους δύο:

Στο blockbuster "Pretty Woman" υπάρχει μια σκηνή όπου ο φίλος του R.Gere βρίσκει την πρώην πόρνη J.Roberts μόνη στο σπίτι .Η Roberts είναι ήδη μεταμορφωμένη ψυχικά  και έχει μια εμφάνιση "καθώς πρέπει". Ο φίλος του Gere της επιτίθεται ενώ καθώς αυτή αντιστέκεται αυτός της θυμίζει την ιδιότητα της. Η Roberts ευρίσκεται σε άμυνα , αμηχανία. Όταν βρίσκει τον Gere του αποκαλύπτει την επίθεση και του λέει:

Με βρήκε ως κανονική ενώ αν με έβρισκε ως πόρνη, στο δρόμο, με τα ρούχα της δουλειάς θα τον είχα κανονίσει.

Η Roberts ανέδειξε το πρόβλημα του που , πως και με ποιον γίνεται η αντιμαχία

Ο θρασύδειλος φίλος του Gere προσπάθησε να βιάσει την πόρνη   Roberts γιατί παραβίασε ένα στοιχειώδες πρωτόκολλο της αντιμαχίας. Έπαιξε με την πόρνη, " εκτός έδρας", όπου η μεταμορφωμένη δεν είχε διαθέσιμο τον κώδικα της, το χώρο της, τη γλώσσα της.

Στα θεμελιακά ζητήματα του πως που με ποιον έχει μεγάλη σημασία

Η υπόθεση του video του ποταμιού έχει στραβώσει γιατί ο όρος "σεξιστικός" αποσπάται από τα συμφραζόμενα του και εισάγεται σε ένα ευρύ δημόσιο χώρο όπου το λήμμα "σεξ" παραπέμπει πολλαπλά αλλού.

Ας γίνουμε λοιπόν η Roberts πόρνη της πιάτσας του Beverly Hills και η "Pretty Woman" γυναίκα του Gere.

Το βίντεο είναι σεξιστικό γιατί η έφηβη εξομολογείται το ζήτημα της πρώτης φοράς , αναζητώντας το βλέμμα της συνομήλικης, ενώ όλοι ξέρουν ότι αγκυρώνεται και στο βλέμμα του μέσου θεατή youtube που στατιστικά είναι μπανιστηριτζής πορνογραφίας, παιδόφιλος, ανενεργός ερωτικά, αδιάφορος πολιτικά. Με αυτόν όμως το μέσο θεατή μπορείς να μιλήσεις για "σεξισμό";

Ο Θεοδωράκης που είδε " αριστερό υπερσυνηρητισμό" είναι τελικά σαν το μέσο θεατή του βίντεο του.Γιατί δεν απευθύνεται σε ένα ειδικό κοινό, σε ένα ειδικό χώρο, σε μια συγκεκριμμένη συνθήκη όπου μπορούμε να ορίσουμε τι είναι " αριστερός υπερσυντηρητισμός" , αλλά απευθύνεται στον στατιστικό μέσο μπανιστηριτζή τον οποίο απενοχοποιεί.

Το βίντεο , ιδεολογικά είναι τόσο επικίνδυνο, όσο και το βίντεο του Συριζα, που στηρίχτηκε στην συγκινησιακή φόρτιση του εθνικού ύμνου. Εδώ αναζητήθηκε το βλέμμα του μέσου ευαισθητοποιημένου θεατή, ακροατή της ερτ, ενώ όλοι ξέρουν ότι αγκυρώνεται στο βλέμμα του oug εθνικιστή, αλλά και του  άδολου πατριώτη , οποίος  δονείται και κλαίει στο άκουσμα του εθνικού ύμνου. Το βίντεο του συριζα αντιστοιχεί αισθητικά, ιδεολογικά με ένα βίντεο από την κηδεία των δολοφονημένων χρυσαυγιτών όπου οι γονείς τους  κλαίνε και τραγουδούν τον εθνικό ύμνο και στο τέλος με cut εμφανίζεται το σήμα της ΧΑ.

Η αισθητική είναι  ιδεολογία.

Όσοι ασχολούνται με τη ΧΑ , ξέρουν πως αυτή αποκρυσταλλώνει, συναισθήματα, συμπεριφορές, νεύματα, σημαινόμενα που παράγονται σε ένα βιοψυχικό συνεχές. Αυτό το συνεχές είναι σαν το συνεχές του youtube, όπου Roberts είναι ταυτόχρονα πόρνη και Pretty Woman η μικρή είναι ταυτόχρονα η πρωτάρα έφηβη αλλά και "πιπίνι" του Θέμου , ο εθνικός ύμνος είναι της Ερτ και του Μιχαλολιάκου και του "εθνικού σταρ". Είναι το συνεχές που ο φορμαλιστής Badiou αποκαλεί "άτονο κόσμο" .Σε αυτό το συνεχές τόσο η Πρώτη φορά του Θεοδωράκη και ο Εθνικός Ύμνος του Συριζα, φορτώνουν άτονες σημασίες, ρευστά νοήματα, προς πάσα νόσο, δηλαδή κυρίως προς πάσα συλλογική ψυχοπαθολογία, ενώ υποτίθεται έχουν target groups.Κουταμάρες,  μάλλον ξέρουν πως διεγείρουν τόσο το παιδοφιλικό όσο και εθνικιστικό συναίσθημα, δηλαδή τον πυρήνα του βιοψυχικού  χρυσαυγητισμού.

Απ' ότι μάθαμε στα θέματα αισθητικής του Θεοδωράκη έχει λόγο ο Κοκκινόπουλος και στον Συριζα γνωστός "Λάκης" των Νοτίων Προαστίων.

Και στους δύο  ,  η Roberts πόρνη είπε : Βρε δε γαμ.... ρε μαλ....

Baroque ,ένα ασφαλές καταφύγιο

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ευρήματα των εκλογών ήταν το ρεύμα ψηφοφόρων οι οποίοι ψήφισαν υποψήφιους του ΚΚΕ για πρώτη φορά. Αυτό έγινε στην περιφέρεια και σύμφωνα με την ανάλυση της GPO (Θεοδωρικάκος στον 984) το ΚΚΕ διπλασιάζει τις δυνάμεις του.

Η ψήφιση του ΚΚΕ δεν αποτελεί  υιοθέτηση του ερμηνευτικού σχήματος του για τη συγκυρία ούτε υιοθέτηση των συνεχών αντιρρήσεων του και συνδικαλιστικών πρακτικών του.

Το ερμηνευτικό σχήμα του ΚΚΕ γίνεται εντός ενός πολύ συγκεκριμένου λόγου –πλαισίου, με αυστηρές προκείμενες. Η κοινωνία είναι αντιληπτή ως ορθολογικό παίγνιο μηδενικού αθροίσματος. Οι συμπεριφορές ανάγονται και ερμηνεύονται με την υπαγωγή τους σε ένα επίπεδο οικονομολογίας με αυστηρούς ορισμούς. Ταυτόχρονα εκφωνείται συνεχώς ένα ρομαντικό εσχατολογικό όραμα. Αυτός ο λόγος πλαίσιο οργανώνει και κινητοποιεί μια σειρά δράσεων και συμπεριφορών με κύριο χαρακτηριστικό την αδρότητα, την οργάνωση. Ανεξάρτητα από το περιεχόμενο, τις εκφωνούμενες επιδιώξεις, το ΚΚΕ χαρακτηρίζεται από ενός τύπου αριστερής «νοικοικυροσύνης». Οι κομματικές επιτελέσεις έχουν μια διαυγή περατότητα, ένα αισθητικό κλασικισμό. Η αυστηρότητα του λόγου, παρά τους προφανείς σχεδόν αφόρητους περιορισμούς του και ο κλασικισμός των επιτελέσεων συνοδεύεται από ένα ηθικό πρόταγμα υψηλών τόνων , συναισθημάτων και συμβολισμών. Αν αφαιρέσουμε το ιστορικό, βιοπολιτικό φορτίο του όρου, ό όρος «κομμουνιστής» παραπέμπει σε μια ισχυρή ηθική αυτοδέσμευση , η οποία κινείται στα ανώτερα της κλίμακας που συναντάμε στην φθοροποιό καθημερινότητα. Η αδρότητα, ο κλασικισμός, η ηθική αυτοδέσμευση προσφέρουν στον δημόσιο χώρο ένα «πνεύμα» μοναδικό.

Απέναντι σε αυτό το «πνεύμα» οι εναλλακτικές δεν είναι πολλές

 Αποπνευματικοποιημένοι  τεχνοφιλελευθερισμοί που διασπείρονται παντού σε   διάφορες δόσεις και παραλλαγές.

 Βαρβαρικές εγκληματικές εθνολατρείες

 Πληγωμένοι ατομικισμοί και συντεχνιασμοί που μεταλλάσσονται ωφελιμιστικά σε «αριστερόφωνες ανατροπές»

Επομένως η ενίσχυση του Παφίλη , από τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της πολιτικής γεωγραφίας που ούτε καν διανοείται δεν είναι δυσερμήνευτη. Ιδίως σε περιόδους όπου ασάφειας και ρευστότητας ο κλασικισμός ακόμη, και ίσως εξαιτίας της μπαρόκ μουσειακής εκδοχής του είναι καταφύγιο.

Μπράβο Θανάση   

Μετάνοιες και αγάπες

«Εάν μετανιώσουν, εάν αλλάξουν στάση, και θελήσουν να βοηθήσουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς, γιατί όχι;» Ερωτηθείς σχετικά, ο ίδιος είπε πως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αναζητήσει συνεργασίες με όλα τα κόμματα -εκτός της Χρυσής Αυγής όπως σημείωσε- συμπεριλαμβανομένων των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.

Με τη δήλωση αυτή ο Μ.Γλέζος αποτύπωσε με ευκρίνεια την αρχιτεκτονική με την οποία πλέκονται τα επίδικα της συγκυρίας. Ο ιστορικός ορίζοντας της σημερινής φάσης είναι ο Ιστορικός Συμβιβασμός  a la Ελληνικά (πηγή)

Ο συμβιβασμός είναι δυσδιάκριτος γιατί επικαλύπτεται από τη ρητορική πόλωση , η οποία είναι η πολιτιστική ιστορική μορφή με την οποία εκφράζονται οι πολιτικές δυνάμεις. Η πόλωση ποτέ δεν απαγόρευσε στην Ελληνική δομή να αποτελέσει ιστορικά success story από το 1821. Αντιστρόφως η πόλωση δεν είναι αυτή που δυσκολεύει τη μεταμνημονιακή ή αντιμνημονιακή προσαρμογή.

Η δήλωση του Γλέζου έχει σημασία, καθώς ορίζει το Συριζαικό αντιμνημόνιο ως εθνικό διαταξικό πρόταγμα εντός του οποίου με  ένα ρητορικό  αντιμερκελισμό εισέρχεται ο πάσα είς πχ ο Σαμαράς του 10-12 είναι ευπρόσδεκτος ενώ ο Σαμαράς του 12-14 είναι "ασυνεπής". Σωστή ταξινόμηση, μόνο που ο Σαμαράς μπορούσε να είναι tax free αντιμνημονιακός γιατί ακριβώς αρδεύεται από τη πιο δεξιά λιμνοθάλασσα του συντηρητικού βιότοπου. Με μια έννοια ο Γκλέζος διέστειλε το πεδίο της εθνικής συνεννόησης στα έσχατα τοπολογικά του όρια.

Αν κάποιος έχει στοιχειώδη σχέση με την ιδιωτική οικονομία και προσβλέπει σε μια κατάρρευση της κυβέρνησης ,εκλογές τον Ιούνιο, όπου ταυτόχρονα θα διατηρηθεί η τουριστική αύξηση 30 %, θα συνεχισθεί η εισαγωγή πάσης φύσεως κεφαλαίων , μέχρι σήμερα, περίπου 14 δις μπορεί να υποβάλει αίτηση για το νέο Νόμπελ οικονομίας. Εδώ και ο Βαρουφάκης προβλέπει φυγή καταθέσεων (πηγή)  Η δήλωση Γλέζου προσπαθεί να λύσει αυτό το αίνιγμα: Πως μπορεί να γίνει μια "ριζική " αλλαγή σε μια εύθραυστη χρηματοποιημένη οικονομία των παραγώγων  , χωρίς το αναπόφευκτο  ξεφούσκωμα της να μην επηρεάσει αρνητικά την λεγόμενη "πραγματική" οικονομία σε όποιο επίπεδο ευρίσκεται αυτή ;Μα μόνο αν η λεγόμενη "ανατροπή" είναι ουδέτερη προς τη χρηματοποιημένη "φούσκα" και επενδύει στη θεσμική δημοκρατική συμπεριφορά των ηττημένων .Ο Γλέζος ακριβώς προσβλέπει ακριβώς σε αυτή τη συνθήκη και την εξευμενίζει μέσω της υπόθεσης εργασίας.

Εκτός από την θετική εκστρατεία του Σαμαρά  όλοι οι άλλοι επενδύουν περισσότερο να εκφράσουν την υπαρκτή κοινωνική δυσπραγία, την οποία φιλοδοξούν να άρουν διάφορες εκδοχές μεταμνημονίου ή αντιμνημονίου. Αν οι εκλογές τιμωρούν τότε ας ετοιμαστούμε για καλοκαιρινές εκλογές. Αν  οι εκλογές σηματοδοτούν προοπτικές τότε χρειάζεται υπομονή. Ο οδικός χάρτης του αντιμνημόνιου δεν είναι απλός. Όπως και ο  υπομονετικός Σαμαρικός Μερκελισμός  με τις αχνές ενδείξεις ανάκαμψης  , προσβλέπει σε ανατροπή, νέες εκλογές, νέες διαπραγματεύσεις σε περιβάλλον ευρωπαϊκής φυγοκέντρησης,  όπου η ανάπτυξη θα έρθει μετά τη διαγραφή χρέους,δηλαδή σε ένα δυσδιάκριτο μεσοδιάστημα.  

Κατά πάσα πιθανότητα ο λαός θα επιδείξει τη "σοφία" του μέσω πολλαπλών μηνυμάτων: Δυσανεξία προς την κυβέρνηση, χωρίς ρίσκο μιας καλοκαιρινής περιπέτειας. Η δήλωση Γλέζου εμπεδώνει ακριβώς αυτό το κλίμα, μέσω μιας μελλοντολογικής υπόθεσης εργασίας. Γιατί η μελλοντολογική υπόθεση είναι παροντική παρέμβαση που δημιουργεί προσδοκίες Γιατί ας πούμε , δε γίνεται η υπόθεση να συνεργαστούμε με την ΧΑ αν μετανοήσει για τη δολοφονική , ναζιστική ιδεολογία της; Ποιο αισθητήριο νομιμοποιεί την δυνητική αντιμνημονιακή μετάνοια του φίλου του Μπαλτάκου   και απονομιμοποιεί την δυνητική αντιναζιστική μετάνοια της ΧΑ;

Την ίδια ώρα ο Στουρνάρας ως άλλος Freud αποκαλύπτει το μυστικό αντικείμενο του πόθου της Συριζαικής αριστεράς

" Κατά βάθος μας αγαπάτε" δήλωσε στη Βουλή.

Με ψυχανάλυση α δημοτικού, συμπεραίνουμε ότι δήλωσε : "Κατά βάθος σας αγαπάω". Αντίστροφα από ότι ο Στουρνάρας δήλωσε , ο ίδιος γουστάρει Σύριζα σαν τρελός. Γιατί γνωρίζει ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι να αναζητηθεί μια ανιστόρητη μεταφυσική συναίνεση, αλλά πως η δεδομένη παραγωγική σύγκρουση θα έχει την κατάλληλη πόλωση. Και στην περίπτωση αυτή η Συριζαική pseudodimar εκδοχή είναι ότι καλύτερο. Η ευρωπαϊκή  πολιτική του Συριζα με τους αστερίσκους της , διαμορφώνει αενάως μια αίσθηση δυνητικής αστάθειας και καθιστά τον Σαμαρικό Μερκελισμό  βάναυσο μεν , σταθερό δε οδικό χάρτη. Το " κατά βάθος "του τεχνοκράτη Στουρνάρα είναι πολύ πιο οξυδερκές από τις πολιτικές αναλύσεις copy paste, γιατί όντως το ελληνικό πρόβλημα έχει ένα άλλο "βαθύτερο" επίπεδο κατανόησης. Τι ακριβώς γίνεται «κατά βάθος», that's the question.

Με τις υποθέσεις εργασίας του Γλέζου και τους έρωτες του Στουρνάρα, βαδίζουμε ολοταχώς προς εκλογές πολλαπλών μηνυμάτων. Όλοι αναμένονται νικητές.

Παρέκβαση:

Η σύγχρονη χρηματοποιημένη οικονομία των παραγώγων λειτουργεί μόνο όταν ελκύει κεφάλαια. Δεν υπάρχει καμία «πραγματική» οικονομία εκτός του κυκλώματος του αφηρημένου κεφαλαίου. Επομένως το επίδικο είναι αν το πολιτικό τέχνημα « Συριζα -Κυβέρνηση  και Σαμαρική ακροδεξιά αντιπολίτευση» θα λειτουργήσει καλύτερα από το αντίστροφο σημερινό. Το αφηρημένο κεφάλαιο επενδύει σε πολιτικά συστήματα και όχι σε κυβερνήσεις. Το δίλλημα είναι ποιο συγκρουσιακό υπόδειγμα είναι το πιο αναπτυξιακό. Απέναντι στο τραυματικό δίλλημα  η αμήχανη αντίδραση που επικρατεί είναι «εδαφική». Διακινείται ένας αντιπλουτοκρατικός λόγος του 19 αιώνα , όπου οι πλούσιοι είναι «τσιφλικάδες» η αρχιτεκτονική της σύγκρουσης είναι εδαφική με άφθονη αναφορά στην «Βάρκιζα», το έσχατο πλεονέκτημα είναι γεωπολιτικό οι πολιτικοί αντίπαλοι είναι νέοι  Κωλέττηδες του «Γερμανικού»   κόμματος κλπ .  Ο Στουρνάρας ευτύχησε να έχει αντίπαλο τον Δραγασάκη. Επομένως η παρέμβαση Γλέζου προσπαθεί δια της επίκλησης πνευμάτων  να αναζητήσει τον «Δραγασάκη» του Δραγασάκη. Εις μάτην, ο «Δραγασάκης» του Δραγασάκη μπορεί να προέρχεται από το περιβάλλον Μπαλτάκου. Και αυτό είναι το πραγματικό ιστορικό πρόβλημα.