Από την Muscat στην Hague

 

 

 

Εκτός από την ΕΕ μια άλλη  χαλαρή οικονομική και πολιτική ένωση τρίζει.

Η συνεργασία Gcc (Gulf Corporation Council),στην οποία συμμετέχουν   όλα τα κράτη της αραβικής χερσονήσου εκτός της Υεμένης, έχει προβλήματα. Η αρχική κατεύθυνση για μια βαθύτερη πολιτική και οικονομική ένωση , αναστέλλεται εξαιτίας κυρίως του Ομάν. Ακριβώς την περίοδο , όπου οι Ιρανοαμερικανικές σχέσεις εξομαλύνονται και θα περίμενε κανείς , ότι οι πλούσιοι του "κόλπου" θα επιτάχυναν τη συνεργασία, η ομαλότητα λειτουργεί σχεδόν διαλυτικά.

Το GCC μοιάζει με την πρώιμη ΕΟΚ. Έχει συνθήκες και συμφωνίες, τελωνειακής ένωσης, συγχρονισμού τηλεπικοινωνιών, ενίσχυσης των πολιτιστικών συναλλαγών. Η πολιτική συμφωνία έχει ένα υπόβαθρο κοινής ιστορίας και ένα οραματισμό ειρηνικής συνύπαρξης.
Το βέτο του Ομάν για την εμβάθυνση στους Gcc, έχει ένα  ιστορικό ενδιαφέρον. Το κράτος στο ανατολικό άκρο της χερσονήσου, είναι πολιτιστικά οι απόγονοι του Σεβάχ του Θαλασσινού. Αν η Σαουδική Αραβία παραπέμπει στις καμήλες, το Ομαν συμβολίζεται με τις μεγάλες σκούνες που έφτασαν ανατολικά στις Φιλιππίνες και στο Νότο στην Ζανζιβάρη. Το ιστορικό ταμπού του θαλασσινού  Ομάν είναι το δουλεμπόριο της Ανατολικής Αφρικής, καθώς οι πρόγονοι τους ήταν οι πιο κερδισμένοι. Ταυτόχρονα , όμως, η εγγύτητα με το Βελουχιστάν που μοιράζεται σήμερα ανάμεσα σε Πακιστάν και Ιράν έχει δημιουργήσει μια ορατή Βελουχική ομάδα στον πληθυσμό. Το Ομάν είναι δεν είναι πολιτιστικά και πληθυσμιακά πολύ πιο ομοιογενές από τις άλλες χώρες GCC και κυρίως την επικυρίαρχη Σαουδική Αραβία, στηρίζεται όμως περισσότερο στην εσωτερική πολυμορφία του.
Στις αρχές του μήνα, το Ομανικό βέτο ακούστηκε ισχυρότερο από ποτέ.
Το θέμα πέρασε απαρατήρητο καθώς επισκιάστηκε από την Ιρανοαμερικανική προσέγγιση, τα συνεχιζόμενα προβλήματα στην Αίγυπτο και το μίνι πραξικόπημα στο Ν.Σουδάν.
Το τελευταίο διάστημα στον χώρο GCC γίνονται και άλλες αλλαγές. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αρχίζουν να εξοπλίζονται. Παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη που απέφυγε το κραχ το 2009, και την ώθηση της Expo 2020 , στο Ντουμπάι και το Αμπου Ντάμπι υπογράφονται παραγγελίες όπλων.
Σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή περιπέτεια που σχετίζεται μια ανισσόροπη σχέση, εμπορικών πλεονασμάτων και ελλειμμάτων στους GCC η φυγοκέντρηση είναι  πιο πολύ-πολική.  Τυπικά την πυροδοτεί η πιο μεσαία δύναμη του χώρου, το Ομάν. Δεν είναι οι «ασθενείς» Μπαχρέιν, Κουβέιτ ούτε οι στρατιωτικά ισχυρή Σαουδική ή τα ισχυρά οικονομικά UAE.Μήπως αυτό σηματοδοτεί ένα άλλο μοντέλο δυνητικής διασποράς; Η επερχόμενη διάχυση του  GCC, δεν προκύπτει από τους δυνατούς ούτε από τους αδύναμους αλλά από τους οικονομικά μεσαίους και πολιτιστικά σταθερούς. Στην τρέχουσα ιδεοκίνηση προβάλλονται αδρά σενάρια δυνητικής αποδιάρθρωσης με κινητήριες δυνάμεις πολωμένες ανάμεσα σε «πλεονασματικούς» και «ελλειμματικούς». Γιατί όμως να αποκλείσουμε ένα ενδιάμεσο ,απρόβλεπτο πρωταγωνιστή;
Ποια είναι η μεσαία δύναμη της ΕΕ η οποία θα είχε το πιο λελογισμένο σενάριο παγώματος εμβάθυνσης   και την ισχυρότερη εθνικοπολιτιστική συγκρότηση; Ποιο είναι το πιθανό Ομάν της ΕΕ;
Μα η Ολλανδία
Έχει ισχυρή οικονομία, πολιτιστική συγκρότηση με αποικιακό παρελθόν, εξωστρέφεια και σχετικά ήπια εικόνα. Ότι πρέπει για να σηματοδοτήσει  ,ως outsider ,ένα αναπάντεχο κίτρινο Pause.Στις προσεχείς εκλογές ας προσέξουμε τα αποτελέσματα. Με τους γνωστούς νόμους του χάους μπορεί το πρώτο σημείο κρυστάλλωσης να είναι η Χάγη.
Εδώ μια ανάλυση για τη σημασία του Ομανικού Βέτο.Πηγή Al Monitor