Friday, December 20, 2013

Από την Muscat στην Hague


 
 
 
Εκτός από την ΕΕ μια άλλη  χαλαρή οικονομική και πολιτική ένωση τρίζει.
Η συνεργασία Gcc (Gulf Corporation Council),στην οποία συμμετέχουν   όλα τα κράτη της αραβικής χερσονήσου εκτός της Υεμένης, έχει προβλήματα. Η αρχική κατεύθυνση για μια βαθύτερη πολιτική και οικονομική ένωση , αναστέλλεται εξαιτίας κυρίως του Ομάν. Ακριβώς την περίοδο , όπου οι Ιρανοαμερικανικές σχέσεις εξομαλύνονται και θα περίμενε κανείς , ότι οι πλούσιοι του "κόλπου" θα επιτάχυναν τη συνεργασία, η ομαλότητα λειτουργεί σχεδόν διαλυτικά.

Το GCC μοιάζει με την πρώιμη ΕΟΚ. Έχει συνθήκες και συμφωνίες, τελωνειακής ένωσης, συγχρονισμού τηλεπικοινωνιών, ενίσχυσης των πολιτιστικών συναλλαγών. Η πολιτική συμφωνία έχει ένα υπόβαθρο κοινής ιστορίας και ένα οραματισμό ειρηνικής συνύπαρξης.
Το βέτο του Ομάν για την εμβάθυνση στους
Gcc, έχει ένα  ιστορικό ενδιαφέρον. Το κράτος στο ανατολικό άκρο της χερσονήσου, είναι πολιτιστικά οι απόγονοι του Σεβάχ του Θαλασσινού. Αν η Σαουδική Αραβία παραπέμπει στις καμήλες, το Ομαν συμβολίζεται με τις μεγάλες σκούνες που έφτασαν ανατολικά στις Φιλιππίνες και στο Νότο στην Ζανζιβάρη. Το ιστορικό ταμπού του θαλασσινού  Ομάν είναι το δουλεμπόριο της Ανατολικής Αφρικής, καθώς οι πρόγονοι τους ήταν οι πιο κερδισμένοι. Ταυτόχρονα , όμως, η εγγύτητα με το Βελουχιστάν που μοιράζεται σήμερα ανάμεσα σε Πακιστάν και Ιράν έχει δημιουργήσει μια ορατή Βελουχική ομάδα στον πληθυσμό. Το Ομάν είναι δεν είναι πολιτιστικά και πληθυσμιακά πολύ πιο ομοιογενές από τις άλλες χώρες GCC και κυρίως την επικυρίαρχη Σαουδική Αραβία, στηρίζεται όμως περισσότερο στην εσωτερική πολυμορφία του.

Στις αρχές του μήνα, το Ομανικό βέτο ακούστηκε ισχυρότερο από ποτέ.
Το θέμα πέρασε απαρατήρητο καθώς επισκιάστηκε από την Ιρανοαμερικανική προσέγγιση, τα συνεχιζόμενα προβλήματα στην Αίγυπτο και το μίνι πραξικόπημα στο Ν.Σουδάν.
Το τελευταίο διάστημα στον χώρο GCC γίνονται και άλλες αλλαγές. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, αρχίζουν να εξοπλίζονται. Παράλληλα με την οικονομική ανάπτυξη που απέφυγε το κραχ το 2009, και την ώθηση της Expo 2020 , στο Ντουμπάι και το Αμπου Ντάμπι υπογράφονται παραγγελίες όπλων.
Σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή περιπέτεια που σχετίζεται μια ανισσόροπη σχέση, εμπορικών πλεονασμάτων και ελλειμμάτων στους GCC η φυγοκέντρηση είναι  πιο πολύ-πολική.  Τυπικά την πυροδοτεί η πιο μεσαία δύναμη του χώρου, το Ομάν. Δεν είναι οι «ασθενείς» Μπαχρέιν, Κουβέιτ ούτε οι στρατιωτικά ισχυρή Σαουδική ή τα ισχυρά οικονομικά UAE.Μήπως αυτό σηματοδοτεί ένα άλλο μοντέλο δυνητικής διασποράς; Η επερχόμενη διάχυση του  GCC, δεν προκύπτει από τους δυνατούς ούτε από τους αδύναμους αλλά από τους οικονομικά μεσαίους και πολιτιστικά σταθερούς. Στην τρέχουσα ιδεοκίνηση προβάλλονται αδρά σενάρια δυνητικής αποδιάρθρωσης με κινητήριες δυνάμεις πολωμένες ανάμεσα σε «πλεονασματικούς» και «ελλειμματικούς». Γιατί όμως να αποκλείσουμε ένα ενδιάμεσο ,απρόβλεπτο πρωταγωνιστή;
Ποια είναι η μεσαία δύναμη της ΕΕ η οποία θα είχε το πιο λελογισμένο σενάριο παγώματος εμβάθυνσης   και την ισχυρότερη εθνικοπολιτιστική συγκρότηση; Ποιο είναι το πιθανό Ομάν της ΕΕ;
Μα η Ολλανδία
Έχει ισχυρή οικονομία, πολιτιστική συγκρότηση με αποικιακό παρελθόν, εξωστρέφεια και σχετικά ήπια εικόνα. Ότι πρέπει για να σηματοδοτήσει  ,ως outsider ,ένα αναπάντεχο κίτρινο Pause.Στις προσεχείς εκλογές ας προσέξουμε τα αποτελέσματα. Με τους γνωστούς νόμους του χάους μπορεί το πρώτο σημείο κρυστάλλωσης να είναι η Χάγη.
Εδώ μια ανάλυση για τη σημασία του Ομανικού Βέτο.Πηγή Al Monitor

6 comments:

Anonymous said...


Ενδείξειs (περί ολλανδίας):
https://twitter.com/annaholligan/status/412534098167877632

Left Liberal Synthesis said...

Anonymous
Ευχαριστώ.
Ωστόσο δεν βρίσκω καποια ανάλυση αλλά μια μικρή γνωμάτευση , εκτός αν κάνω λάθος στην μεταφορά

Δημήτρης said...

Δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω τα τεκταινόμενα στην Αραβική Χερσόνησο. Σε ότι αφορά την ΕΕ όμως δεν νομίζω ότι το πάγωμα της εμβάθυνσης λύνει κάποιο πρόβλημα.
Το πρόβλημα στην ΕΕ (καλλίτερα ευρωζώνη) είναι η αντίφαση Κοινό νόμισμα / εθνικές οικονομικές πολιτικές. Η άρση της είναι η επιστροφή σε εθνικά νομίσματα ή η οικονομική και άρα πολιτική ένωση.
Το πρώτο συνδέεται με βραχυ- και μεσοπρόθεσμες δυσμενείς οικονομικές συνέπειες για όλους (αν και όχι ισομερώς) που καμία πολιτική εξουσία δεν θέλει να αναλάβει. Το δεύτερο φαντάζει σήμερα ανέφικτο. Ο γρίφος παραμένει και οι χρηματοοικονομικά ασθενέστερες οικονομίες είναι αυτές που πλήττονται περισσότερο.
Εφ' όσον υπάρξει αποδεκτή και τεχνικά εφικτή λύση του γρίφου, μάλλον την Ιταλία βλέπω ως πιθανότερη δύναμη προώθησης παρά την Ολλανδία.

Left Liberal Synthesis said...

Δημήτρη
Συμφωνούμε
Χρησιμοποίησα την περίπτωση GCC,ως υπόδειγμα μπλοκαρίσματος που προέρχεται από ένα μεσαίο outsider
Η Ιταλία είναι κοντα σε μια τετοια υπόθεση

Anonymous said...

το tweet αναφερεται σε μια διαχρονικη, ισως και αυξανομενη, Ολλανδικη δυσφορια οσον αφορα το European enlargement project (αρνηση δικαιωματων σε βουλγαρους-ρουμανους, γκρινια για σερβια -αλβανια κτλ)
που μαλλον πως πιστωνεται πιο πολυ στην Γερμανια και τα δικα της συμφεροντα (μπρα ντε φερ με Ρωσια για Ουκρανια).
Δεδομενου οτι υπαρχει προς το παρον consensus οσον αφορα τα μετρα λιτοτητας-οικονομικες πολιτικες κτλ., ισως μια πρωτη ρωγμη να διαφανει στον οριζοντα οταν μια χωρα σαν την ολλανδια αποφασισει να δηλωσει σθεναρα πως προτιμα την "ησυχια" της οπως αυτη δηλωνεται ηδη βασικα μεσω wilders..
θελω να πω, στον Ολλανδο ισως να βαρεσει χειροτερα το γεγονος οτι μια χωρα σαν την αλβανια κ τη σερβια ερχονται πιο κοντα μεσω ενταξης σε Ε.Ε. απο τα νεα μετρα περικοπων εντος της χωρας..
καποια στιγμη η βρετανια θα αποκτησει παρεα στην αμφισβητηση, αυτο μαλλον πως ειναι αναποφευκτο

Left Liberal Synthesis said...

Anonymous

Η ανάρτηση έκανε μια υπόθεση εργασίας , για ένα πιθανό σχήμα ή σενάριο αναστολής της εμβάθυνσης στην ΕΕ.

Χαίρομαι που η υπόθεση μου βρίσκεται κοντά στην πραγματικότητα όπως εσύ την διαπραγματεύεσαι.

Ενδιαφέρον