Με ένα τεράστιο λατινικό ερωτηματικό τα "
συγχαρητήρια" αυτουπονομεύουν τη βεβαιότητα τους. Το ερωτηματικό δεσπόζει
στην αφίσα της ταινίας ταυτόχρονα επαναλαμβάνονται συνεχώς ως το κύριο μοτίβο
της αφισέτας που επικολλά η πρωταγωνίστρια Ηλέκτρα σε όλα τα Εξάρχεια. Το
γιγαντιαίο ερωτηματικό αίρει άλλοτε τα συγχαρητήρια άλλοτε την αισιοδοξία.
Η ταινία της Κ.Βούλγαρη έχει μια ενδιαφέρουσα στάση : Γίνεται από την οπτική κάποιου που συναισθάνεται , συμπάσχει και τελικά αγαπά τον ΑΑ χώρο αλλά ταυτόχρονα έχει τη διαύγεια να παρατηρήσει τις περιρρέουσες συμβάσεις που τον συγκροτούν. Είμαι πολύ περίεργος για την εισπρακτική επιτυχία της ταινίας. Αμφιβάλω αν ο υπαρκτός ΑΑ χώρος μπορεί να αντέξει το γυναικείο ενδοσκοπικό βάθος ως κύριο θέμα , ενώ η έντιμη εξωτερική περιγραφή του κοινωνικού χώρου αποτελεί το περιβάλλον της. Επομένως η υπαρξιακή αναζήτηση της Ηλέκτρας γίνεται σε ένα τόσο ειδικό περιβάλλον ώστε κινδυνεύει να χάσει την καθολικότητα της. Με τέτοιους περιορισμούς η ταινία ρέπει προς μια αυταναφορικότητα .Ως τέτοια είναι διαυγής και έντιμη. Ως τέτοια ,είθε να γίνει επιτυχία.
Τα "συγχαρητήρια" είναι τελικά "εξωτερική" ταινία των Εξαρχείων. Είναι η πιο συμπονετική ματιά κάποιου που έχει την ψυχραιμία και την οξύνοια να τα παρατηρήσει με αγάπη. Δεν είναι "εσωτερική" , δεν είναι η κραυγή του "χώρου" .Δεν είναι μια ταινία από τα Εξάρχεια αλλά για τα Εξάρχεια. Εμπεριέχει μια σαφή απόσταση απαραίτητη για να μπορεί να είναι τόσο ακριβής. Αυτή η ανατομική ακρίβεια μπορεί να περιγράψει , τις φιγούρες και τα μοτίβα των συμβάσεων: γονεϊκές ανεκτικότητές που οδηγούν σε διάχυση και ανασφάλεια, κλασσικές περσόνες της αριστερής "αποψιολογίας" εκ του ασφαλούς, η απόλυτη ναρκισσιστική αυτοκαταστροφή του " ενόπλου" κλπ.
Το γιγαντιαίο λατινικό ερωτηματικό , τελικά δεν είναι ασήμαντο. Ίσως είναι ο τίτλος της ταινίας και τα συγχαρητήρια ο υπότιτλος. Η δε αισιοδοξία σωρεύεται ως ξέσπασμα στο πάρτι του τέλους περίπου ως καθήκον: Ένα καθήκον για όλους εντός ή εκτός Εξαρχείων.
Posts
No comments:
Post a Comment