Ποιού είδους είναι η ακροδεξιά έξαρση ;

 

 

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση ανέδειξε όψεις «μιας Δημοκρατίας του Καυκάσου» : πλαστογραφίες video με κλήση προς τον εισαγγελέα να συλλάβει βουλευτή, βασανισμοί κρατουμένων που μετριάζονται με Photoshop , συνηγορία για την θανατική ποινή από τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο , είναι οι πιο κραυγαλέες αποτυπώσεις μιας τυπικά ακροδεξιάς πολιτικής.

Η  ανάγνωση από την αριστερά είναι σχετικά αδρή: η οικονομική πολιτική δεν έχει καμία νομιμοποίηση και επομένως η υλοποίηση της θα γίνει μέσω της κλασσικής συνταγής της έντασης ,της επιβολής  και του ακροδεξιού αποπροσανατολισμού. Η αποκωδικοποίηση αυτή  προτίθεται   να αποκαλύψει  το χαρακτήρα  του  «πραγματικού προσώπου»  της δεξιάς.

Οι ακροδεξιές φασίζουσες εκφράσεις της κυβέρνησης είναι σαφείς. Υποστηρίζω πως αυτές δεν συνδέονται οργανικά  και μονοσήμαντα με το οικονομικό πρόγραμμα της , αλλά αποτελούν σύμπτωμα ενός εκλογικού σχεδιασμού με πολύ βραχύ ορίζοντα, ενώ έχουν την ιστορική τους εκκίνηση στην «αντιμνημονιακή» φάση της Σαμαρικής δεξιάς (πηγή). Η ακροδεξιά ταλάντευση δεν συνοδεύει  την αποτυχία  της οικονομικής πολιτικής αλλά τον ελιγμό  της ΝΔ να κεφαλαιοποιήσει ενδεχόμενη επιτυχία. Η τυπική λούμπεν δεξιά πρακτική δεν μπορεί να εκφοβίσει , ούτε να υποτάξει  αιωρούμενες κοινωνικές ομάδες ώστε να εξασφαλίσει μια καθίζηση των κινηματικών αντιδράσεων. Ταυτόχρονα έχει τόσο βραχύβια αποτελέσματα , έτσι ώστε είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί ως υπομόχλιο για να εκτραπεί η συζήτηση από το ζέον κοινωνικό ζήτημα . Η  αρχιτεκτονική είναι περίπου η εξής:

Αν ονομαστεί οικονομική επιτυχία μια οριακή πτώση της ανεργίας λόγω εποχιακής απασχόλησης , αυτή θα διογκωθεί από την ΝΔ ως ένδειξη αλλαγής οικονομικού κλίματος. Σε ένα τέτοιο χρονικό εγγύτατο σημείο ο Σαμαράς θα προκηρύξει εκλογές. Ο «νόμος και η τάξη» δεν θα χρησιμεύσουν ως κατασταλτικός μηχανισμός μιας περαιτέρω ιζηματοποίησης των εισοδημάτων, αλλά ως το ιδεολογικό συνοδευτικό  του επερχόμενου ή υποσχόμενου ανοδικού κύκλου.

Η Συριζαική αριστερά ευλόγως αντιδρά με αμεσότητα, μόνο που λύνει την εξίσωση με copy paste  αναπαράγοντας την τυπική φόρμουλα : το κεφάλαιο επιτίθεται, καπιταλισμός με ασιατικές αξίες κλπ κλπ. Η κυνική ακραία βοθρολυματική έξαρση του εσμού της Συγγρού δεν στοχεύει κατ’ αρχάς να εκφοβίσει τα κινήματα για να μην αντιδράσουν στην οικονομική ταπείνωση. Στοχεύει να δημιουργήσει ένα περιρρέον αιώρημα εντός του οποίου μπορεί να υπάρξει εκλογικός αιφνιδιασμός με θετικό  και όχι αρνητικό επίδικο: «η οικονομία πάει καλά , δεξιοί νοικοκυραίοι συσπειρωθείτε να ξανασώσουμε την πατρίδα από μια υπαναχώρηση». Η σχετικά απότομη ταλάντευση προς το εμφυλιακό ρεπερτόριο δεν μου φαίνεται ως ένδειξη πανικού , όπως γίνεται στην κλασσική αριστερή ανάγνωση, αλλά ως προσπάθεια κεφαλαιοποίησης  ενός λυμφατικού ανοδικού κύκλου .Άλλωστε το ίδιο ιδεολογικό περίγραμμα είχε  η και αντιμνημονιακή έξαρση της ΝΔ (πηγή). Αν θεωρήσουμε ως έγκυρο  ένα ερμηνευτικό σχήμα επανάληψης του εμφυλίου ,τότε η ΝΔ συμπεριφέρεται ως διαχειριστής της τετελεσμένης νίκης του και όχι ως προβοκάτορας της εκκίνησης του.

Είναι σαφές ότι ο συλλογισμός αυτός «πάσχει»  στην προκείμενη : η οικονομία πάει καλά ( στην έννοια που προαναφέρεται, μιας οριακής βελτίωσης). Ένα πλήθος ενδείξεων και ορθόδοξων αναλύσεων συνηγορούν στο αντίθετο. Ωστόσο οι αναλύσεις αυτές υποτιμούν το πρωτείο της πολιτικής απέναντι στην οικονομία και τις δυνατότητες της πολιτικής να αναμοχλεύσει τον οριακά τον οικονομικό κύκλο ,όσο χρειάζεται για να γίνουν οι κατάλληλες σηματοδοτήσεις. Μια μεγάλη αποκρατικοποίηση με στοιχεία «ανοίγματος» σε νέους παίκτες (πηγή) ή μια ατζέντα αφομοίωσης του αιτήματος για αλλαγή λόγω λάθους του ΔΝΤ είναι δυνατό να σχηματοποιήσουν ένα διαφορετικό κλίμα.

Ανεξάρτητα από τους σχεδιασμούς και τις προθέσεις η λούμπεν δεξιά έξαρση  δεν πρέπει να παραταθεί. Αν η ανάλυση έχει μια βάση  τότε οι συγκυβερνώντες εταίροι της ΝΔ δεν υφίστανται μόνο μια ιδεολογική ήττα , αλλά πρόκειται να υποστούν ένα εκλογικό αιφνιδιασμό από τον ίδιο το συνέταιρο τους. Ας βιαστούν. Η διακηρυγμένη πρόθεση να λειτουργήσουν ως ρυθμιστικοί παράγοντες για εξισορροπηθεί μια δεξιά προοπτική  φαίνεται να  διαψεύδεται εκ των πραγμάτων.  Όσο για την Συριζαική αριστερά ,ορθώς πράττει που δεν υπόσχεται σχεδόν τίποτα πια εν όψει εκλογών, αλλά ας εμπιστευτεί τις ίδιες της αναλύσεις της: ο ελληνικός καπιταλισμός δεν είναι τόσο «πτωχοπροδρομικός» όσο θέλει και ο ίδιος να δείχνει, έχει δε πολλές φορές διασωθεί με στροφή στα «δεξιά» αλλά άλλες τόσες έχει αιφνιδιάσει με στροφή στα «αριστερά», δηλαδή από εκεί πού δεν τον περιμένεις: η ακροδεξιά έξαρση ίσως συνάδει περισσότερο με μια κατασκευή εκλογικού αιφνιδιασμού παρά με τον «καπιταλισμό των ασιατικών αξιών»

Εικόνα:http://all-that-is-interesting.com/post/10862523843/the-8-most-painful-torture-devices-of-the-middle-ages