Friday, February 8, 2013

Μια υπόθεση για ένα εξισορροπητικό υλικό


 
 
Δεν χρειάζεται η στατιστική για να συνοψίσουμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε όλοι από το περίγυρο :η κοινωνική κατάσταση άγγιξε την ανθρωπιστική κρίση. Ωστόσο αυτή η κατάσταση έχει μερικές ιδιόμορφες αποτυπώσεις. Στις σφυγμομετρήσεις οι δυνάμεις της οργής και ανατροπής δεν σωρεύουν ένα σαφές υπέρτερο δυναμικό σε σχέση με τις δυνάμεις της τρέχουσας διαχείρισης. Ταυτόχρονα οι επιστρατεύσεις αντιμετωπίζονται από την κοινωνία με ένα παθητικό τρόπο, ενώ δεν διαφαίνονται προς το παρόν μεγάλες κινητοποιήσεις. Με ένα τρόπο η κρίση δεν μετασχηματίζεται με τους κλασσικούς μηχανισμούς σε ένταση, ενώ δεν διακρίνουμε μια γενικευμένη διάθεση υπομονής. Στο μηχανικό ισοζύγιο : κρίση μείον εκδηλώσεις της κρίσης υπάρχει μια άγνωστη ύλη , ένα μέγεθος που λειτουργεί ως ισορροπιστής.
Δεν έχω κανένα εμπειρικό τεχνικό δεδομένο παρά μόνο αυτό που αφουγκράζομαι και ζω τριγύρω. Το άγνωστο υλικό που ισορροπεί την κατάσταση είναι η μεγαλύτερη από όση φαίνεται, καταγράφεται και ταξινομείται , αλληλεγγύη. Πέραν των γνωστών τυπικών μορφών βοήθειας και υποστήριξης ( εκκλησία, ΜΚΟ, κόμματα , φορείς) έχει δημιουργηθεί ένα κύμα , ένα πνεύμα αλληλοβοήθειας που δρα στο micro πεδίο "κάτω" από το επίπεδο των φορέων. Δίκτυα με κόμβο την οικογένεια , την φιλία, την γετνίαση , το καφενείο, λειτουργούν και πολλαπλασιάζονται χωρίς να ανέρχονται στην επιφάνεια του εμπειρικά διαπιστεύσιμου. Η σιωπή είναι ουσιαστικό συστατικό του κύματος.Ίσως κανείς δεν θα μπορέσει να καταγράψει τα ποσοτικά του χαρακτηριστικά.

Είναι δεδομένο ότι η κοινωνία πολιτών είναι σχετικά υπανάπτυκτη στην ελληνική κοινωνία. Οι αυθεντικές , μη κρατικοδίαιτες συλλογικότητες είναι σχετικά αδύναμες ενώ πιο ασθενική είναι η δύναμη της ιδεολογία τους. Ωστόσο φαίνεται ότι η γενικευμένη κρίση πυροδότησε μια βαθύτερη πολιτική κοινωνία η οποία  λειτουργεί με το δικό της ρυθμό.

Η αντίφαση δημιουργείται :η κρίση πυροδοτεί άγνωστους μηχανισμούς αναίρεσης της εκ
των ένδον οι οποίοι λειτουργούν ως αναστολείς μιας λύσης μέσω ρήξης. Ενώ η πολιτική διαπραγμάτευση της κρίσης προκρίνει ίσως μια προοπτική μέσω ριζικής αλλαγής, η κοινωνία αυτοσυνηρείται μέσω ενός μακρόσυρτου κύματος με προοπτικές στο απώτερο μέλλον. Αυτό είναι ίσως και το ποιοτικό στοιχείο που ξεχωρίζει την συγκυρία από την αντίστοιχη του 80.Τότε η ριζική αλλαγή "ακουμπούσε" σε ένα βραχύχρονο ορίζοντα σε μια διάχυτη προσμονή ανέλιξης εδώ και τώρα, ενώ σήμερα κάτω από το διαχεομένο άγχος της επιβίωσης έχει δημιουργηθεί ένα υλικό υπόστρωμα αλληλεγγύης και κατανόησης το οποίο φαίνεται να είναι πιο εμπλουτισμένο και στοχαστικό.

Οποίος επενδύει σε μια πολιτική αλά Harry Potter όπου μια ρύθμιση ως αποτέλεσμα μιας πολιτικής σύγκρουσης θα έλυνε το πρόβλημα, δεν έχουν αντιληφθεί πως εκτός από το φόβο, η αυτενέργεια της κοινωνίας για την αλληλοβοήθεια λειτούργησε αναστοχαστικά: η κοινή αντιμετώπιση της ανέχειας άνοιξε τους χρονικούς ορίζοντες του ενεστώτος. Ο Harry Potter είναι πολύ ταχύς για να είναι ελκυστικός.

Η υλική δύναμη αυτού του "εσωτερικού" κύματος αλληλεγγύης δεν είναι απεριόριστη. Έστω και αν η ηθική του υπεροχή διευρυνθεί δεν μπορεί και είναι αφύσικο να  γίνει το κυρίαρχο ρεύμα της συγκυρίας. Αν οι διαχειριστές της συγκυρίας υπερτιμήσουν τις αντοχές της κοινωνίας , αν προσπαθήσουν να οικειοποιηθούν την αυθεντική κοινωνική αυτενέργεια , τότε αυτή η κατακτημένη καρτερική αλληλοβοήθεια θα μετατραπεί σε μακρόχρονη ανάθεση εμπιστοσύνης σε πιο βραχύχρονες προοπτικές.

Εικόνα:http://www.lib.rochester.edu/camelot/medsex/medsexfrm.htm

8 comments:

ck said...

"Έστω και αν η ηθική του υπεροχή διευρυνθεί δεν μπορεί και είναι αφύσικο να γίνει το κυρίαρχο ρεύμα της συγκυρίας"

Φίλε Γιάννη,
Για να ξεφύγουμε απο την χρόνια πολιτική, οικονομική και κοινωνική κρίση, ίσως είναι απαραίτητο αυτό το ρεύμα να γίνει κυρίαρχο και να αμφισβητήσει άμεσα και δυναμικά την πατριαρχική και μαγική δύναμη των διαχειριστών του κρατικού μηχανισμού.
Ένα μέρος της κοινωνίας αρχίζει ίσως να κατανοεί ότι οι διαχειριστές και ο συνασπισμός των δυνάμεων που τους στηρίζει (δημόσιος τομέας, κρατικοί επιχειρηματίες, "κλειστοί" επαγγελματίες, επιδοτούμενοι "αγρότες" κλπ), ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την παράταση των προνομίων τους, μέσα απο την μεταφορά πόρων απο τους φορολογικούς είλωτες και όχι για κοινωνικά δίκαιες ή οικονομικά αποτελεσματικές μεταρρυθμίσεις.
Ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας, ίσως κατανοεί επιτέλους ότι ο χάρυ πόττερ ίσως να μην υπάρχει.

Left Liberal Synthesis said...

MO
H έννοια είναι οτι δεν μπορεί η κοινωνία και η οικονομία να λειτουργεί μόνο από την αλληλεγγύη.
Πρέπει η οικονομία να "παρει μπρος" και οι ανάγκες να καλύπτονται από αυτήν.
Η ένσταση προς τον κρατισμό είναι ορθή .Εγώ αναφερόμουν στην λογική να μην μονιμοποιηθεί η ζωή μέσω παροχών

ο δείμος του πολίτη said...

Πάντως όπως το διάβασα μου φάνηκε σα να επιρρίπτεις ευθύνες στην ανύπρκτη ή έστω υποτονική κοινωνία των πολιτών για την ανθρωπιστική κρίση κι όχι στην ακολουθούμενη πολιτική...

Left Liberal Synthesis said...

Δείμο
Προφανως είναι δική μου ευθύνη οτι δεν είναι σαφές ότι:
με δεδομένη την κρίση μάλλον αντέχουμε γιατί παρά την φαινόμενη απουσία κοινωνίας πολιτών υπάρχει με άλλη αλληλεγγύη σε ένα βαθυτερο και πιο ουσιαστικο επιπεδο
Αυτο προσπαθησα να πω ίσως λιγο ατυχώς

ο δείμος του πολίτη said...

Καλά κι εσύ μπορεί να φταίω κι εγώ...
Σίγουρα αν είχαμε βαθύτερη αίσθησης αλληλεγγύης θα είμασταν καλύτερα... Αλλά αν είχαμε συνειδητοποιήσει πλήρως πιστεύω ότι το ίδιο το κοινωνικό κίνημα θα ήταν σε άλλο επίπεδο και θα κλαιγόμασταν για μία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που με τις επιλογές της καθοδηγεί την ανθρωπιστική κρίση με την υιοθέτηση ακροδεξιάς ρητορείας, βίας και αντιδημοκρατικές μεθόδους επιβολής άδικων και απάνθρωπων νόμων

Μανώλης said...

Και στη Βουλγαρία, και στη Λιθουανία, και στην Ουγγαρία των πολιτικών λιτότητας, έχουμε και εκεί άτυπα, εκ των κάτω δίκτυα, τα οποία δικαιολογούν την παθητικότητα του κόσμου;

Left Liberal Synthesis said...

Μανώλη
Βρίσκω το σχήμα που συνδέει τη λιτότητα με ένα αυτοματισμό εξέγερσης ατελές.
Πρώτον δεν έχουμε πλήρη γνωστών εσωτερικών διαδικασιών αλληλεγγύης και δεύτερον δεν γνωρίζουμε τις πολύπλοκες ψυχικές και συναισθηματικές διαδικασίες που συντελούνται.
Η έννοια της παθητικότητας εμπεριέχει μια μομφή του στυλ:ξυπνάτε ρε....
Σε καμία περίπτωση δεν θα έβαζα την Ελλάδα στηνκατηγορια που ανέφερες , απλούστατα γιατί δεν έχουν υποστεί την ίδια καταστροφή.
Δεν δέχομαι επίσης εύκολα την εξήγηση για τον ελέγχο των ΜΜΕ.Ο σύριζα πήγε στο 27 με ολα τα μμε απέναντι
Βέβαια μια εικασία κάνω .......

aftercrisis said...

Η Ελληνική κρίση μέσα στην Ευρωπαϊκή. Είμαστε ακόμα ζωντανοί;
http://aftercrisisblog.blogspot.com/2013/02/blog-post_4452.html