Η κριση στην χώρα της Δραχμής

Οποιος ασκειται στον αυθεντικο τουρισμο ,αυτον που οργανωνεις μονος σου,ακριβως για να απολαυσεις εκ των υστερων ολες τις αρρυθμιες που ονομαζεις εξερευνηση,καλο να επισκεπτεται οπου βρει τα νομισματικα μουσεια.Υπαρχουν σχεδον παντου ,ειναι παραμελημενα,χωρις τα πολυβουα σμηνη των ομαδικων υπακουων τουριστων ,και αποκαλυπτουν πολλα.

Η Τεχερανη ειναι μια πολεοδομικη απλοτητα.Προκειται για μια γιγαντιαια πολη κτισμενη ενα επικληνη γεωγραφικο σχηματισμό σε μορφη τραπεζοειδη με μια απλη ρυθμιση.Τα μικρωτερα ορεινα ειναι η καλη παλια πολη,τα μεσα ολο το πολιτικο κυβερνητικο κεντρο ,και οσο κατηφοριζουμε συναντουμε την λαικη πληβειακη Τεχερανη.

Μια κατηφορα ειναι η Τεχερανη,οπου η ταξικοτητα αντιστοιχεί με το υψομετρικο επιπεδο.
Το νομισματικο μουσειο της Τεχερανης ειναι ενα μικρο ισογειο 1000 μετρα απο το ξενοδοχειο με το φοβερο ονομα Χωμα στα ορεινα της πολης ,αλλα εκτος απο τους δυο φυλακες του ζητημα ειναι αν το επισκεπτόνται αλλοι δεκα ημερησιως.Οι τουριστες συνωστιζονται χαμηλωτερα στο αρχαιολογικο που προσφερεται για βολτα και στο διπλανο παζαρι.

Η μεγαλυτερη εκπληξη στο νομισματικο μουσειο ειναι οτι το νομισμα της Περσιας ονομαζοταν για περιπου 1000 !!! χρονια Δραχμη.Γυριζεις τις προθηκες και βλεπεις καποια εικοσαριά τυπους Δραχμες.

Δεν ειναι δυσκολο να τις φανταστουμε τις ιστορικες συσχετήσεις ,αλλα οι μακρινοι μας γειτονες χρησιμοποιησαν τον ορο δραχμη 10 αιωνες την στιγμη που η Ελλαδα μονο 3 (ενα κλασσικό και τους δυο τελευταιους ) και μάλιστα ο όρος ειναι αυτούσιος Drachma!!Για τους λατρες των εκπλήξεων ,τις ιδιες δραχμες θα δει στις προθήκες του αρχαιολογικου χώρου Ζαρκα ,εκατονταδες χιλιομετρα ανατολικά στα νότια του Πεσαβαρ (γνωστου σημερα απο τους Ταλιμπαν)

Περσια ,η χωρα της Δραχμης

Σ αυτην την χωρα γινεται χαμος.Αν μπορουσε καποιος να την κωδικοποιησει την πολωση θα την ονομαζε ισλαμικη G700 εναντιον Ισλαμιστη Χριστοδουλου.
Ενα μετωπο με αστικη προελευση με μια αυθεντικη αντιληψη χαμενης γεννιας εναντιον ενος συντηρητικού κατεστημενου που εκτος της βιας νομιμοποιείται απο μια αγροτικη πολυδαιδαλη πληβειακη ταξη.

Τα ενθετα ολων των εφημεριδων εχουν αναλυσει το φαινομενο

Εκεινο που εντυπωσιαζει τον επισκεπτη στην Τεχερανη ειναι η δυναμικη παρουσια των νεων γυναικων.Ειναι το 60% των φοιτητων,το 35 % των εργαζομένων ,και η κοινωνικη τους παρουσια δεν εχει καμμία σχεση με το στερεοτυπο της Αφγανης η της Σαουδαραβιδας.
Φορα την μαντηλα στη μεση του κεφαλιού,εχει προσεγμενο μακιγιαζ ,και παραβιαζει βλασφημα το Dress Code με καλιτεχνικα ρεβερ στα μπλου τζην,μποτες,κοσμηματα,και ελαφριά σακιδια πλατης.

Οι νεες Ιρανες εχουν γλωσσα σωματος εργαζομενης Ευρωπαιας,κινουνται γρηγορα ανάλαφρα συχναζουν σε διαφορα καφε της ανω πολης,και στον ιδιωτικο χορο σου αραδιαζουν τα σοκιν ανεκδοτα με συχνοτητα και ικανοτητα Λαζοπουλου.
Αυτη η δυναμικη νεολαια της Τεχερανης,πρωταγωνιστει.Ενα πολυ μικρο μερος της βρισκεται εκτος Ιραν και διαπρεπει παντού.

Η Παρισα Μ (κατ’ευθείαν απο την γνωστη Παρισάτιδα του Δαρείου) ειναι τυπικη εκπρποσωπος της εξεγερσης.Ο πατερας της Αλι Μ καθηγητης Πανεπιστημιου δημοκρατικων πεποιθησεων ειχε δυσκολιες με τουν Σαχη,και εφυγε στην Γερμανια.Εκει Γνωριζει την γυναικα του ,με στην οποια εχει την φαεινη ιδεα,να γυρισουν στην Τεχερανη μετα τον Χομεινι.Οπλισμενος με τις σπουδες του γινεται κοσμητορας στο Πανεπιστημιο αλλα στην περιοδο του Πολεμου με το Ιρακ ,αρχιζει η περιπλοκη.Ο γιος του γεννημενος στην Γερμανια,παιρνει αναβολη στρατευσης για να συνεχισει τις σπουδες του και δεν παρουσιαζεται στον στρατο.Η νομοτυπη αναβολη γινεται αφορμη για να παρει να περιπεσει ο Αλι σε δυσμενεια.Ο αντιρρησιας του Σαχη ,μετατρεπεται σε αντιπαλο της επαναστασης.
Σε λιγα χρονια ο Αλι χανει την θεση του στο Πανεπιστημιο,ο γιος του χανει την υπηκοοτητα,και η μικρη Παρισσα εκτοτε πελαγοδρομεί.Με ενα απατρι αδελφο,ενα πατερα σε ιδιοτυπο περιορισμο και ενα τεραστιο θυμο.Στην τελευταια επικοινωνια μας μου περιεγραψε ενα νεο βουβο θυμο που θα εκφραστει αργοτερα με μεγαλυτερη ορμη πολυ συντομα.

Αυτο ειναι ενα ενδεικτικό βιογραφικό μιας οικογενείας που ζει την αμηχανια της προσφατης κρισης.Ενα αιτημα εκσυγχρονισμού δυτικου τυπου,που τροφοδοτειται απο οσους εχουν τις σχετικές παραστασεις (σχετικα λιγους) σε μια κοινωνια που ξεχειλιζει απο ζωη,και περιοριζεται απο ενα κλειστο πολιτικο συστημα.

Η μια χωρα της Δραχμης βραζει ,αλλα με διαφορετικο παφλασμό απο την δικια μας ετερη χωρα της Δραχμης.

Σε αυτους ο εγκλεισμός επιβαλλεται και περιοριζει μια νεολαια που γιγαντωνεται,σε μας ο εγκλεισμός ειναι η δημοκρατικη κυριαρχη επιλογή ενος εθνους μεσηλικων που μεγαλώνουν ναρικισευόμενοι.

Η χωρα με την πιο μακροχρονη χρηση της Δραχμης εχει περισσοτερες ελπιδες.............

Ποια Δεξιά ;Ποια Αριστερά;

Πριν μερικούς μηνες το ΚΚΕ ,διατυπωνει τις θεσεις του για την περιπετεια του υπαρκτού.
Η δημοσιοτητα του αποδιδει την ετικετα του σταλινισμου.Το υποτιθεμενο σταλινικο κόμμα παιρνει 8,5% διπλασιο απο την υποτιθεμενη αντισταλινικη αριστερά και διάφοροι σχολιαστές το θεωρουν νεοελληνικη ιδιορρυθμία που ζει στον κοσμο του.Μαλλον ιδιορρυθμοι και αυτοεγκλειστοι ειναι οι σχολιαστές.

Αυτα ειναι τα αποτελεσματα της τσαπατσουλικης ετικετολογιας που σε πολλές περιπτωσεις εχουμε αναλυσει.

Οι γενικότητες του σταλινισμου του νεοφιλελευθερισμού ειναι καταλληλες για ποδοσφαιρικοκαβγαδες αλλά ακαταληλες για αναλυση των συγχρονων περιπλοκων.Τα ζητήματα αυτα εχουμε αναλυσει εδω

Δεν ειναι δυνατη η αποτιμηση των εκλογικων αναμετρησεων με τις κλασσικες εννοιες μιας γραμμικής αναλυσης δεξια αριστερα.Οι έννοιες αυτές εχουν διευρύνει από καιρό το περιεχόμενο τους και τέλος πάντων δεν σηματοδοτούν μια κάθετη ιδεολογική πόλωση.

Εχει ενδιαφέρον τι συμβαίνει στον Συριζα.Ενα μη τραγικό αποτελεσμα (με δεδομενο τις επιδοσεις του χωρου) τροφοδοτει μια ιδιομορφη εκπτωχευμενη συζητηση χωρις ιδεολογικες ταξινομησεις και διλληματα,και παραπεμπει σε μια τεχνικη αξιολογηση πολιτικου management.

O trainee Τσιπρας αξιολογειται απο τον Αλαβανο ως πρωτος υποψηφιος μαθητης στο προσεχες training course για “Leadership for Success” οπου παραδιδονται απο πολιτικους επιστημονες στο LSE.Μια ανούσια φιλολογία περι χειρισμων,τακτικων κακων υπολογισμών σταθμήσεων που παραπέμπουν περισσότερο σε Marketing Game.Μήνες πριν ο Συν παρουσιάζει ενα ενδιαφέρον πρόγραμμα με σοβαρές αντικρατικιστικές νύξεις και μια ιδεολογικη συνεκτικότητα.

Ο υποτιθεμενος σταλινισμός του ΚΚΕ και οι ιδεολογικές περιπλανήσεις του Συν δεν αφορουν κανένα.

Οι τελευταιες εκλογες απλως αποκάλυψαν μια διαδικασια ιδεολογικοποιησης της πολιτικής τεχνικης ,που πλέον είναι αυτή γίνεται το νεο επιδικο διακυβευμα,και την εκπτωση των ιδεολογικων αξονων του 20 αιωνα ως παραπομπη με αστερίσκο.

Το ΚΚΕ δεν ειναι σταλινικό γιατι ο Στάλιν δεν αφορά κανένα ,και ο Συριζα «στραβωθηκε» να παρουσιάσει ενα ντοκουμέντο που δεν το διάβασαν ουτε οι ίδιοι.

Ενας απο τους πιο σημαντικους ( ζοφερά πεσιμιστής και μεταφυσικά επαναστατικός) φιλοσοφους της εποχης μας ο G.Agamben γραφει στο τελεταιο μικρο βιβλιο του What is an apparatus (2009)

Οι συγχρονες Κοινωνιες λοιπον παρουσιαζονται ως αδρανη σωματα που υφιστανται μαζικες διαδικασιες διαλυσης των υποκειμένων .Ετσι η εκλειψη (ελληνικα στο κειμενο) της πολιτικης η οποια προυποθετει την υπαρξη υποκειμενων και πραγματικες ταυτοτητες (πχ τα κινηματα της εργατικης ταξης,η αστικη ταξη) και ο θριαμβος της οικονομιας (ελληνικα στο κειμενο) δηλαδη μιας καθαρης δραστηριοτητας της κυβερνησης που αποσκοπεί παρα μονο στην αναπαραγωγή της.Η δεξιά και η αριστερα που σημερα εναλλασονται στην διακυβερνηση της εξουσιας ,εχουν για αυτο τον λογο μικρη σχεση με την πολιτικη σφαιρα απο οπου προερχονται.Εινα απλα τα ονοματα δυο πολων -το πρωτο υποδηλωνει την χωρις τυψεις την απουποκειμενοποιηση το δευτερο θελωντας να την κρυψει πισω απο την υποκριτική μασκα του καλου δημοκρατη πολιτη-της ιδιας κυβερνητικης μηχανης.

Αυτα, πανω απο ολα, ειναι η πηγη της ιδιομορφης ανησυχιας της εξουσιας σε μια περιοδο οπου αντιμετωπιζει το πιο υπακουο και δειλο μαζικο κοινωνικο σωμα που υπηρξε ποτε στην ανθρωπινη ιστορια.Ειναι λοιπον παραδοξο οταν ο ακακος πολιτης της μεταβιομηχανικης δημοκρατιας (ο Bloom οπως ευστοχα εχει συστηθεί να τον αποκαλουμε), κανει προθυμα οτι του ζητηθεί, στο μετρο που αφηνει την καθημερινοτητα, την υγεια ,την διασκεδαση ,την διαιτα , τις επιθυμιες του να διατάσσονται ακομη και στις πιο μικρες λεπτομερειες απο μηχανισμους εξουσίας (dispositif) να θεωρειται απο την εξουσια (ακριβως γι αυτο) ως πιθανος τρομοκρατης.

Οταν η νεα Ευρωπαικη νομοθεσια επιβαλει βιομετρικές διαδικασιες σε ολους τους πολιτες της αναπτυσσοντας και τελειοποιοντας ανθρωπομετρικες τεχνικες που εφευρηθηκαν τον 19 αιωνα για να ταυτοποιησουν τους εγκληματιες που υποτροπιαζουν (πχ αποτυπωματα ) η επιτηρηση μεσω των βιντεο καμερων μετατρεπει την δημοσια σφαιρα σε μια διαρκη και απεραντη φυλακη.Στα ματια της εξουσιας -ισως σωστα- τιποτα περισσοτερο δεν μοιαζει με τρομοκρατη οσο ο Κανονικος ανθρωπος.(μτφ LLS)

Στο πλαίσιο αυτό ,της αποστειρωμένης πολιτικης διεικπεραίωσης,μπορουμε να ξαναδούμε τις ευρωεκλογές.

Καθώς οι πολιτικές συντεταγμένες έχουν εκκενωθεί από το ιδεολογικό τους περιεχόμενο, η λογιστικη αποτύπωση μιας ενισχυμένης δεξιάς και αδύναμης αριστεράς ειναι εικονικη.
Οταν ο Καρατζαφέρης κάνει καριέρα κραδαίνοντας τις δηλώσεις Λαφονταίν,τότε ποια ακριβως δεξια ανεβαίνει και ποια αριστερά χάνει είναι τελείως αμφίσημο.

Ποιος Blogger εκλεισε πρωτος τον ΕΤ;

Η αποφαση να κλεισει ο «Τυπος» και το “City” καλοκαιριάτικα και ξαφνικά ηταν σοκαριστικη.Τετρακοσιες θεσεις ειδικευμενης εργασίας χανονται εν μια νυκτί.
Παρακαλουθούσαμε δικτυακα τον ΕΤ και το City και μπορουμε να πουμε οτι προσπαθησαν να δώσουν ενα αέρα αξιοπιστίας,και ψυχραμίας.Ιδιαίτερα ο City το προσπαθησε με αρκετές δόσεις «εναλακτικής» ραδιοφωνίας (Πανούσης,Ρουμελιώτης) και το αποτέλεσμα ήταν μοναδικό.Σε αντιθεση με τον ΕΤ που κατρακυλούσε ο City ανέβαινε συνεχώς.
Κρίμα
Με την ανακοίνωση αμέσως κινητοποίηθηκαν οι πάντες.Ιστολόγια η ΕΣΗΑ και λοιποί.Η κινητοποίηση αυτή και οι αντιδράσεις δείχνουν ομως και την αντιφατικότητα την περιπλοκή που ζούμε ως κοινωνία.
Τα Blogs αναδεικνύουν το θέμα,διαμαρτυρώμενα για την απόφαση «σπαζοντας» de facto την απεργία της ΕΣΗΕΑ,ενω καθημερινά και πολλαπλασιαστικά ροκανίζουν θέσεις εργασίας από τους δημοσιογράφους
Κάποιος απο εμάς εδωσε την χαριστική βολή στον ΕΤ.
Η μιντιακή επανάσταση,εχει δώσει την χαρηστική βολή στην δημοσιοφγραφία.Πριν 20 χρόνια για να βρείς δημόσιο βήμα,έστελνες μια επιστολή στην εφημερίδα και δημοσιευόταν στο αμα λάχει.
Σήμερα στο διλεπτο στήνεις την σελιδούλα σου,και τα άλλα ακολουθουν.
Πρέπει να δεχθούμε την σκληρή αλήθεια.
Οσα γράφονται στα ιστολόγια,αφού τα περάσεις από μια πρωτη διαλογή ,δεν εχουν να ζηλέψουν τίποτα μα τίποτα από τις εφημερίδες.Ο καλός δημοσιογράφος συναγωνίζεται το καλύτερο blogger ,και επειδή ο τελευταίος το κάνει από χόμπυ είναι καλύτερος.
Τα ιστολόγια καταπίνουν τις εφημερίδες,και οι τελευταίες για να επιζήσουν γίνονται ιστολόγια
Η κατάσταση στον Ελληνικό τύπο ειναι δραματική από καιρό.Οι μεγάλοι στηρίζονται στις προσφορές και οι μικροί στην κρατικη διαφημηση.Ψάχνοντας καλύτερα ανακαλύπτεις πως η φοβερή εφημερίδα Χώρα εισπράττει 2 εκατομμυριάκια ετησίως ζεστό ολόζεστο χρηματάκι του έλληνα φορολογούμενου.
Παρακολουθώντας τον City δεν μπορούσα να αποκωδικωποιήσω διάφορες δηλητηριώδεις αναφορές του Προβή για το Μαξίμου,αλλα τώρα όλα είναι φανερά.Ο ΕΤ ζητούσε παραπάνω κρατικη διαφημηση που δεν έπαιρνε.
Αυτό όμως είναι η λογιστική αποτύπωση του δράματος.
Η πραγματική διάσταση του είναι τώρα,που κάποιος στο περιθώρειο του χρόνου του γράφει και κάποιος θα διαβάσει.Δεν φτάνει που είμαστε απεργοσπάστες της ενημέρωσης,είμαστε και μαυραγορίτες .Χωρίς καμία ευθύνη κλέβουμε νόμιμες εργατώρες.Η νέα τεχνολογική συνθήκη διαβρώνει παραδοσιακά επαγγέλματα,και παραδοσιακά μαγαζιά.
Ενα απο αυτά έκλεισε,και όσο συνεχίζουμε,εκούσια ακούσια, θα κλείσουμε και άλλα.

La Citta dell’ Altra Economia

Για οσους πιστευουν οτι η Δευτερα Παρουσία ανήκει στην αυστηρη δικαιοδοσία του Jeronymo,και οτι εφικτοι κόσμοι ειναι και λίγο παρόντες,η Ηθικη Τραπεζα στην Ιταλία χρηματοδότησε την Πόλη της Αλλης Οικονομίας στην Ρώμη.

Το αντί-Mall της Ρώμης21 Ιουνίου, 2009 Καλώς ήρθατε στην «Πόλη της άλλης οικονομίας» (La Citta dell’ Altra Economia), μια πόλη μέσα στην πόλη, στο κέντρο της Ρώμης όπου τα πάντα είναι εναλλακτικά.Σε μια έκταση 3.500 τετραγωνικών μέτρων στεγάζεται μια ζωντανή μαρτυρία ενός άλλου κόσμου πράγματι εφικτού, όχι μόνον ως ευχή ή ως προσδοκία. Βρίσκεται στο Testaccio, τα παλιά σφαγεία της Ρώμης που επί δημαρχίας της κεντροαριστεράς με τον Βελτρόνι, εντάχθηκε σε ένα πρόγραμμα αναβάθμισης.Είναι ένα πολυκατάστημα με τη διαφορά ότι, αντί να στοχεύει στην αύξηση της κατανάλωσης, προσπαθεί να την μειώσει. Δηλαδή όχι ένα Mall αλλά ένα αντί Mall.

Γιορτή Ανοικτου Σχολείου Μεταναστων Πειραιά

Κόντρα στο ξενοφοβικό κλίμα των ημερών, το Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά διοργανώνει μια μεγάλη γιορτή για το τέλος της φετινής σχολικής χρονιάς αύριο στις 6 μ.μ. στην αυλή του 14ου Γυμνασίου Νίκαιας, του σχολείου που το φιλοξενεί (Κω και Αγ. Αναργύρων, Π. Κοκκινιά).

Οι μαθητές του σχολείου ετοίμασαν θεατρική παράσταση (αποσπάσματα από το έργο "Ένας στους δέκα" που γράφτηκε από τον Λαέρτη Βασιλείου και την ομάδα των ηθοποιών που έπαιξαν στην παράσταση του Θ. του Νέου Κόσμου), παραδοσιακούς ελληνικούς χορούς και τραγούδια, χορούς και τραγούδια από τις πατρίδες τους και πολλά άλλα. Θα είναι επίσης ανοιχτή η έκθεση "Γιάννης Ρίτσος, 100 χρόνια από τη γέννησή του" του ΕΚΕΒΙ που έφερε το Σχολείο για τους μαθητές του, τους μαθητές του Γυμνασίου και τη γειτονιά ολόκληρη.

Κατά τη διάρκεια της γιορτής θα δοθούν οι βεβαιώσεις σπουδών στους μαθητές του ΑΣΜΠ που παρακολούθησαν τα φετινά μαθήματα. Πολλή μουσική, χορός και άφθονο φαγητό από διδάσκοντες και μαθητές και αναψυκτικά θα ολοκληρώσουν την εκδήλωση

Η Μετανάστευση αυξάνει το εισόδημα,και δημιουργεί ευκαιρίες για όλους

Περα απο την μυθολογια και τα στερεοτυπα οι ψυχροι αριθμοι ειναι αμιληκτοι

Η μεταναστευση δεν εχει καμιά αρνητικη συσχετιση με το εισοδημα του κρατους οικοδεσποτη,τουναντίον αυξάνει το εισόδημα σε ολες τις περιπτωσεις

Ακολουθουν δυο πρόσφατες μελετες που ειναι συντριπτικές

http://www.econ.ucdavis.edu/faculty/gperi/Papers/ortega_peri_april_2009.pdf

http://research.asb.dk/fbspretrieve/3854/wp_08-23

Και μια κατατοπιστικη αναλυση στο αγαπημενο μας ιστολογιο Stumbling and Mumbling

http://stumblingandmumbling.typepad.com/stumbling_and_mumbling/2009/05/immigration-gdp.html

Στην φωτογραφια στοιβαγμενων μεταναστων του 1920 ισως ειναι καποιος συγγενης μας

Off Broadway

Τα αποτελεσματα των Ευροεκλογων δεν αφηνουν καμια αμφιβολία

Μια πανσπερμια συμπεριφορων,αποψεων,δημιουργει ενα ιδιοτυπο φυγοκεντρικό δυναμικό,και αμφισβητει υπο τυπο μπλοφας την Ευρωπαική πραγματικότητα.
Οι Ευρωσκεπτικιστες ,δεξιοι και αριστεροί,δυναμωνουν ως αναιδης αντιρρηση αλλα οχι ως αντιπρόταση.Ολοι διατυπωνουν τις πιο ριζικες αμφισβητήσεις ,ακριβως επειδη είναι εκκεντρικές και μη πραγματοποιήσιμες.

Ειναι πανευκολο να λες να φυγουμε απο την ΕΕ,ακριβως γιατί είναι ισοτιμο να λες να φυγουμε απο τον ΟΗΕ (αν λαβεις υπ’οψιν σου τις θεσμικες περιπλοκες) ,και συνειδητα το συγχεεις με την ενδυναμωση της δυνατοτητας να έχεις αυτην την αντιρρηση.Υπερασπιζομαι την διευρυνση της δυνατοτητας ο πολιτης να θελει να φυγουμε απο την ΕΕ,και το ΚΚΕ κανει καλα να το διεκδικει,αλλα ειμαι σιγουρος οτι ουτε καν η Παπαρηγα το πιστευει.

Ετσι λοιπον στην καρδια της ιστορικης Φεντεραλιστικής Ευρώπης και στην υπερανεπτυγμενη Σκανδιναβια ,Ολλανδοι ακροδεξιοι αντιισλαμιστες ,Αγγλοι ρατσιστες ακροδεξιοί ,Δανοι ευρωφοβοι λαμβανουν απο 20 % εκαστος.

Υποστηριζω οτι είναι αστοχο να ειδωθουν οι επιλογες αυτές ως πολιτικα ακραίες,ταξινομημένες στον κλασσικό αξονα της πολιτικης γεωγραφίας του μεσοπολεμου.
Ολες ειναι επιλογες εντος ενος πλαισιου που μοιαζει περισσοτερο με windows ,ή τηλεοραση οθονης πολλαπλων προγραμματων.Ειναι πολιτικες επιλογες απενοχοποιημένης ρευστοτητας,ενος light πολιτικου προβληματισμού που εμπλουτιζεται απο την ισορροπη και ισοδυναμη αποχή.

Τα πολυσελλεκτικα κομματα δίνουν την θεση τους στον πολυσυλλεκτικο πολίτη.
Ο μεσος ψηφοφορος γουσταρει κοινωνικό κράτος αλα Πασοκ του 80,με πολιτιστικη ανεκτικοτητα Συριζα,εθνοκεντρισμό Λαος,ιδεοληπτική συνεπεια ΚΚΕ, ηγετη Κωστάκη,και καταναλωτικο προτυπο Τρεμοπουλο.
Πολιτικες επιλογες decafeine,με λίγα λιπαρά,μαγειρεμένες στον ατμό,και μπολικά βιολογικά ζαρζαβατικά.

Ο ζηλωτικός πολιτικός φανατισμός κυκλοφορεί ως εκκεντρικη φιγουρα σε ρεαλιτυ αλλα και ως σωματικη βια στις παρυφες της πόλης και της πολιτικης.Η κυρια πολιτικη παραμενει αφορητα κονφορμιστικη

Το τραυματικο ανυποφορο «πραγματικο» της πολιτικης ,η συγκρουση, φουντωνει στον Αγιο Παντελεημωνα,στις καθημερινες συναλλαγες σκλαβοπαζαρου με τους outsiders.Ολοι οι υπόλοιποι διαχειριζονται ρυθμισμενες δόσεις ιδεολογιας και ρεαλισμου,και ας ορυονται ως Μαιναδες.Οσο κομμουνιστρια ειναι η Κανελη αλλο τοσο φασιστας ειναι ο Βοριδης.Ειναι και οι δυο demeκ.

Στο περιθωρειο ομως ολες οι real επιλογες νικηθηκαν κατα κρατος.Οι αυθεντικοι αντικαπιταλιστες της Ανταρσυα,οι χολερικοι Χρυσαυγητες και οι Φιλελευθεροι της Συμμαχιας συναγωνιστηκαν Λεβεντη και τον Κατμαν και εχασαν πανυγηρικα.Με καποιον τροπο η αναποδραστη ιδεολογικοπολιτική συγκρουση εξοβελιστηκε από την κεντρικη σκηνη του θεατρου,για να ανεβει ως περιθωρειακη παρασταση δρόμου Οff Βroadway.

Οποιος νομιζει οτι ο Καρατζαφερης ειναι ακροδεξια,το Πασοκ σοσιαλιστικο,το ΚΚΕ σταλινικο,και ο Συριζα ριζοσπαστες,και η ΝΔ οι μονοι συντηρητικοι δεν εχει συλλαβει τον ενδογεννως αυθεντικο μικροαστικο μικροιδιοκτησιακο κρατικοδιαιτο χαρακτηρα της Ελληνικης κοινωνιας.Δηλαδη μιας κοινωνιας με ρητορικες εξαλοσυνες αλλα ισχυροτατες υπορρητες ροπες κονφορμιστικων συμβιβασμων.Δεν εχεις παρα να αλλαξεις λιγο την κλιμακα παρατηρησης του κομματικου φαινομενου,για να αποκαλυφθουν οι κινητηριες δυναμεις του νεοελληνικου τραγελαφου.

Αυτο δεν σημαίνει οτι ο συγκρουσιακός ,ανταγωνιστικος,πολωτικος χαρακτηρας της κοινωνιας εξαφανιστηκε ,σημαινει πως γλυστρησε στην ακρη του χαλιού.

Προφανως και οι κυριαρχες πολιτικες δυναμεις θα συμβολοποιησουν και θα εκφρασουν τις πιο αυθεντικες επιθυμιες.Αυτο ομως γινεται τοσο διαμεσολαβημενα ,με τοσα φιλτρα,και τοσες μετωνυμιες αναγκαστικα καταφευγουμε στον κοινωνικο Λακανιστη που αναλαμβανει τον ρολο της αναλυσης του μηνύματος των εκλογων.

Επειδη οι εκλογες γινονται εντος μιας συνθηκης αεναων διαμεσολαβησεων ,γι αυτο και εχουμε αναγκης επεξηγησεων,στατιστικων σταθμησεων,τεχνικοποιησεων.Γι αυτο και οι δημοσκοποι ,δημοσιογραφοι ,αναλυτες εχουν τον πιο ρυθμιστικο ρόλο.Η απολυτη συγκρουσιακη διαδικασια μεταβαλεται σε μια ασκηση θεσμισμενης ψυχαναλυσης ,που ως γνωστον δεν τελειωνει ποτε.

Απαραιτητα της Παναρχιας.Μ.Rozeff

O εργατικος φιλος μας Dennis V συνεχιζει την μεταφραστικη του δουλεια με την αγαπημενη του θεματολογια της Παναρχιας.
Αυτη τη φορα καταθετει το κειμενο του M.S.Rozeff.

Ο παναρχισμός είναι μια νέα πολιτική φιλοσοφία που έχει ως βάση και επεκτείνει την πυρηνική έννοια της συναίνεσης των κυβερνώντων, που ανατρέχει βασικά στον John Locke. Η συναίνεση των κυβερνώντων είναι μια έννοια που διαπότισε την επαναστατημένη Αμερική. Εμφανίζεται στο Άρθρο 6 του Προγράμματος Δικαιωμάτων της Βιρτζίνια. Εμφανίζεται στο Δημοψήφισμα του Έσσεξ. Ο Benjamin Franklin έγραψε «στις ελεύθερες κυβερνήσεις οι ηγέτες είναι οι υπηρέτες και ο λαός ο ανώτερος τους και κυρίαρχος τους». Η Διακύρηξη της ανεξαρτησίας ισχυρίζεται ότι οι «Κυβερνήσεις θεσμοθετούνται μεταξύ των ανθρώπων, αντλώντας τις δίκαιες δυνάμεις τους από την συναίνεση των κυβερνώντων».


Ο παναρχισμός προτείνει μια περιεκτική επέκταση της ελευθερίας στην εθελοντική επιλογή κυβέρνησης, στην μορφή και το περιεχόμενο. Προτείνει κυβέρνηση από συναίνεση για οποιαδήποτε άτομα που οργανώνουν μια τέτοια κυβέρνηση για τον εαυτό τους. Αντίστροφα, προτείνει μια κυβέρνηση δεν έχει καμία εξουσία πάνω σε οποιονδήποτε άνθρωπο, που δεν δίνει την συναίνεση του.


Η παναρχία είναι μια κατάσταση στις ανθρώπινες σχέσεις που το κάθε άτομο έχει την ελευθερία να διαλέξει την δική του κοινωνική και πολιτική διοίκηση χωρίς να καταπιέζεται. Η Παναρχία σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να μπουν και να βγουν από κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις ελεύθερα. Σημαίνει ότι η κυβέρνηση υπάρχει μόνο με την συναίνεση και από την συναίνεση των κυβερνώντων.


Ο παναρχισμός έχει μια νέα αντίληψη του τι υπήκοοι, κυβέρνηση και συναίνεση σημαίνουν. Αυτά δίνουν σάρκα και οστά σε μια νέα έννοια του μη-εδαφικού κράτους και αναθεωρημένες ιδέες για την κυριαρχία και την εξουσία. Κατανοώντας την κυβέρνηση σαν μη-εδαφική, ο παναρχισμός αναπροσανατολίζει το κίνημα για την ελευθερία μακριά από το την καταστροφή των κυβερνήσεων που άλλοι ίσως προτιμούν και προς την απόκτηση των κυβερνήσεων που ο καθένας από εμάς προτιμά.


Οι ελεύθεροι άνθρωποι σε μια ελεύθερη κοινωνία ήδη εφαρμόζουν έναν βαθμό παναρχίας. Μέσω της ατομικής συναίνεσης, συνεταιρίζονται με αυτούς που επιθυμούν να συνεταιρίζονται (και που θέλουν να συνεταιριστούν μαζί τους), και δεν συνεταιρίζονται με άλλους. Από επιλογή, οι συναναστροφές τους ποικίλουν στον χρόνο, τον τόπο, την διάρκεια, και άλλες διαστάσεις. Διαλέγουν συντρόφους, μέρη για να ζουν, χώρους εργασίας, λέσχες και εκκλησιές στην βάση της ατομικής συναίνεσης που λαμβάνει χώρο σε μη-καταπιεστικό κοινωνικό πλαίσιο. Οι ελεύθεροι άνθρωποι σχηματίζουν συναινετικές οργανώσεις, οργανώσεις και ομάδες. Σχηματίζουν τους εαυτούς τους σε υπο-κοινωνίες και «λαούς», που είναι ομάδες ανθρώπων που, μέσω ατομικής συναίνεσης, πρόθυμα αθροίζονται σε διαφορές βάσεις και συμφέροντα. Δρώντας με αυτόν τον τρόπο, δημιουργούν πολλαπλές συνυπάρχουσες μορφές κυβέρνησης η βάση των οποίων δεν είναι το έδαφος (παρόλο που προαιρετικά μπορεί να είναι) αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις.


Ο παναρχισμός προτείνει η παναρχία να επεκταθεί στην κυβέρνηση (ή τομείς της κυβέρνησης με τον ίδιο τρόπο που είναι ήδη παρούσα στην κοινωνία. Αφήστε τους ανθρώπους να είναι ελεύθεροι να σχηματίσουν λαούς και να διαλέξουν τις δικές τους μορφές κυβέρνησης.


Γιατί; Επειδή η συναίνεση τον καιρό μας είναι υπερβολικά περιορισμένη για να επιτρέψει μια ουσιαστική λαϊκή κυριαρχία. Επειδή οι ηγέτες έχουν γίνει οι κυρίαρχοι και οι λαός ο υπηρέτης τους. Επειδή περίπλοκα συστήματα ψηφοφορίας και τα κόμματα έχουν αραιώσει την συναίνεση σε απειροελάχιστο σημείο. Επειδή οι θα-ήταν-λαοί εμποδίζεται να σχηματιστούν. Η ελευθερία δεν σημαίνει ψήφος για ένα από τα δύο κόμματα που διαχειρίζονται μια μοναδική μονοπωλιακή κυβέρνηση. Σημαίνει ενεργή συναίνεση πάνω στην ίδια την μορφή, καθώς και το περιεχόμενο των κυβερνητικών σχέσεων.

Γιατί παναρχισμός; Επειδή στις σημερινές κυβερνητικές σχέσεις, βρίσκουμε τον εαυτό μας να ζει κάτω από απόμακρα κράτη και κυβερνήσεις των οποίων η δομή δεν είναι στην επιλογή μας. Επειδή ο πλανήτης είναι σκεπασμένος με Κράτη και κυβερνήσεις που υπερβολικά συχνά αποφέρουν αδικία, ανασφάλεια, διαταραχή, σπατάλη, δυστυχία, θάνατο και καταστροφή, όπως τα κράτη και οι κυβερνήσεις επικεντρώνονται και ενισχύουν την δύναμη, χρησιμοποιώντας την για λόγους που πολλοί από εμάς δεν πιστεύουμε. Και επειδή οι κυβερνήσεις σήμερα νομιμοποιούν και ενθαρρύνουν φιλόνικους αγώνες για κυριαρχία οπού τα οφέλη μιας ομάδας είναι η ζημία της άλλης ομάδας, και που ο αγώνας απορρόφα περισσότερες και περισσότερες προμήθειες και αποσπούν την ενέργεια από τις παραγωγικές σε μη-παραγωγικές χρήσεις.


Η ελευθερία που είναι βασική στην παναρχία υπόσχεται έναν καλύτερο τρόπο ζωής, εκτείνοντας στον καθένα μας την δυνατότητα να εμπλακεί σε πολιτικές και κοινωνικές σχέσεις της επιλογής μας σε συμφωνία με τα πιστεύω μας. Εφόσον οι πολίτες δεν δίνουν ελευθέρα την συναίνεση τους σε κυβερνήσεις των οποίων οι αποφάσεις τους αφήνουν, με τους δικούς τους υπολογισμούς, χειρότερα, η ελεύθερη επιλογή της κυβέρνησης θα προμηθεύσει το είδος των περιορισμών σε κυβερνητικές αποτυχίες και αδικήματα που είναι ένα κρίσιμο απόν στοιχείο στις σημερινά πολιτικά συστήματα. .


Η Παναρχία οραματίζεται πολλές πιθανές κοινωνίες και υπο-κοινωνίες σε μια χώρα, περιφέρεια ή επαρχεία. Δεν είναι ανάγκη να είναι μια μοναδική ανωτάτη εξουσία που επιβάλει νόμο σε όλους, εκτός αν τυγχάνει να το κάνει με την συναίνεση όλων. Στην παναρχία, πολλαπλές και ποίκιλλες πηγές αυτό-διαλεγμένης κυριαρχίας συνυπάρχουν πλάι-πλάι, καθεμία ψάχνοντας της πηγή νομιμότητας της από την συναίνεση αυτών πού είναι πρόθυμοι να θέσουν τους εαυτούς τους σε ένα συγκεκριμένο πλέγμα κυβερνητικών σχέσεων, εν αντίθεση με το να βρίσκουν τους εαυτούς τους εκχωρημένους σε μια γεωγραφική βάση.


Οι Αμερικάνοι επαναστάτες χάραξαν ένα μονοπάτι προς την μη-εδαφική κυβέρνηση όταν κάλεσαν για συναίνεση των κυβερνώντων, αλλά ταυτόχρονα άλλαξαν κατεύθυνση από αυτόν τον δρόμο. Όπως περιέτρεξαν την ερώτηση της σκλαβιάς, περιέτρεξαν το θέμα τι αποτελεί λαό, μια νόμιμη κυβέρνηση, συναίνεση και απόσχιση. Το άρθρο 14 της Διακύρηξης Δικαιωμάτων της Βιρτζίνια είχε ως στόχο «να διατηρήσει την κυριαρχία της Βιρτζίνια υπεράνω των ανήσυχων, μακρινών δυτικών χωρών». Διακήρυξε «Ότι ο λαός έχει ένα δικαίωμα σε ενιαία κυβέρνηση¨ και, εκ τούτου, καμία κυβέρνηση χωρισμένη από, ή ανεξάρτητη από την κυβέρνηση της Βιρτζίνια θα στηθεί ή ιδρυθεί μέσα στα όρια της».Αυτή η συγκεκριμένη εδαφική ιδέα της κυβέρνησης δικαιολογήθηκε από μια ψεύτικη επίκληση σε ένα μυθικό δικαίωμα σε ενιαία κυβέρνηση, ώστε να αποφευχθεί ο σχηματισμός της Δυτικής Βιρτζίνια. Κάπου 85 χρόνια μετά, η Δυτική Βιρτζίνια, που για δεκαετίες είχε πολλούς σοβαρούς λόγους να μην κυβερνάται από το Richmond, τελικά αποσχίστηκε από την Βιρτζίνια.


Λίγα έχουν αλλάξει. Πάρα τα εκατοντάδες αποσχιστικά κινήματα παντού, η εδαφική αντίληψη της κυβέρνησης δεν έχει αλλάξει. Όντως, πολλά τέτοια κινήματα τα ίδια θεωρούν την κυβέρνηση εδαφική. Ο αμερικάνικος φεντεραλισμός έχει γίνει εθνικισμός. Οι κυβερνήσεις του σήμερα αλλάζουν τις κοινωνίες, βασισμένες σε αξιώσεις νόμιμης εξουσίας που είναι λιγότερο ριζωμένες στην συναίνεση πάρα σε εδαφικούς ισχυρισμούς διοίκησης.


Η ιδέα της κυβέρνησης χρειάζεται να αποκοπεί από την ιδέα του εδαφικού Κράτους και από την αντίληψη ότι η κυβέρνηση ενός τέτοιου Κράτους είναι το παν που μια κυβέρνηση είναι ή μπορεί να είναι. Καθώς το Κράτος είναι μοναδικό, εδαφικό και καταπιεστικό, μια τέτοια ιδέα δείχνει την κυβέρνηση σαν μοναδική, εδαφική και καταπιεστική. Η εδαφική ιδέα υποστηρίζει Κράτη στο έδαφος. Αδειάζει την συναίνεση από όλο το πραγματικό νόημα της και την αντικαθιστά με τους μηχανισμούς των άσκοπων ψήφων, κομματικών πολιτικών, ομάδων πίεσης, αναδιανομής, δύναμης, και ροής χρήματος για εκστρατείες. Η εδαφική ιδέα της κυβέρνησης χωρίς συναίνεση καταδικάζει το ανθρώπινο γένος να ζει χωρίς μια από τις πιο βασικές ελευθερίες, αυτή η ελευθερία να διαλέξεις κυβέρνηση.


Είναι λάθος να ταυτίζουμε την κυβέρνηση σαν τα εκτελεστικά και διαχειριστικά μέσα του μονοπωλιακού Κράτους. Όταν αυτοί που είναι υπέρ του Κράτους το κάνουν, αφήνει ελάχιστο ή καθόλου χώρο για αυτούς που δεν συναινούν και επιθυμούν να ζήσουν με τις δίκες τους μορφές διακυβέρνησης. Όταν αυτοί που είναι αντι-κρατικοί, γίνονται αντικυβερνητικοί, μια θέση που δεν επιτρέπει σε αυτούς που θέλουν διαφορές μορφές των δικών τους κυβερνήσεων για να εξασκήσουν τις επιλογές τους.


Η κυβέρνηση είναι ο κοινωνικός συντονισμός των ανθρώπινων προσωπικών αλληλεπιδράσεων. Στο σημείο που τα ανθρωπινά όντα αλληλεπιδρούν το ένα με το άλλο, η κυβέρνηση είναι λοιπόν αναπόφευκτη. Οι υποστηρικτές της μη-κυβέρνησης, έκτος αν αποφύγουν όλη την κοινωνική αλληλεπίδραση, δεν μπορούν να ζήσουν περισσότερο χωρίς κυβέρνηση από ότι μπορούν οι κράτιστες. Αλλά η ανάγκη της κυβέρνησης δεν υπονοεί ότι η κυβέρνηση πρέπει να είναι μη-συναινετική και εδαφική. Έχουμε μια εναλλακτική λύση στο να ζούμε κάτω από ένα μόνο εδαφικό κράτος που αποφασίζει και επιβάλλει όλα τα είδη κανόνων, για όλους από εμάς, για πάντα. Η παναρχία είναι αυτό το εναλλακτικό.


Εμείς οι ίδιοι κυβερνούμε μια τεράστια ποικιλία ανθρώπινων δραστηριοτήτων με συναίνεση, μη-εδαφικά, και χωρίς το Κράτος. Αυτό ήταν ιστορικά και είναι σήμερα η περίπτωση. Τα άτομα σε ανθρώπινες κοινωνίες δημιουργούν κυβέρνηση από ποίκιλλες και πολλαπλές πηγές που περιλαμβάνουν ηθικούς κώδικες, έθιμα, σώματα από νομούς ανακαλυφθέντες από δικαστές, κανόνες, αξίες, τρόπους, θρησκεία, συμφώνα, συμφωνίες, αντιλήψεις, και συμβόλαια, καθώς και μέσω μιας ποικιλίας οργάνων, θεσμών, και οργανώσεων που περιλαμβάνουν την οικογένεια, οργανώσεις, εκκλησιές, σχολεία, σωματεία, και επιχειρηματικές φίρμες. Η κοινωνία, με αυτήν την έννοια, που είναι στην πραγματικότητα πολλές διακρατικές και ποικιλόμορφες κοινωνίες ήδη αντανακλά μεγάλο ποσοστό παναρχίας. Οι κοινωνίες παντού ήδη χρησιμοποιούν την παναρχία σαν μια ευεργετική αξία της κοινωνικής οργάνωσης και τάξης.


Ο Παναρχισμός προτείνει την επέκταση της παναρχίας ευρύτερα. Πολέμα για έναν κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι ζουν με τις κυβερνητικές σχέσεις της επιλογής τους καθώς σέβονται τις αποφάσεις των γειτόνων τους να ζήσουν με τις δικές τους. Μια κοινωνία με τέτοια ελευθερία θα παραμείνει ενωμένη με τον ίδιο τρόπο που οι κοινωνίες έχουν παραμείνει πάντα ενωμένες: με ένα περίπλοκο πλέγμα κοινών αξίων, πίστεων, εθίμων, γλώσσας και άλλων κοινών στοιχείων που τίθενται σε εργασία μέσω του ατομικού συμφέροντος που εκφράζεται σε ατομικές, εταιρικές και συνεργατικές προσπάθειες. Θα παραμείνει πιο σταθερή από τις σημερινές κοινωνίες επειδή η μη-συναινετική κυβέρνηση που γονιμοποιεί τις σημερινές συνέχεις πολιτικές και οικονομικές μάχες, επαναστάσεις και εμφύλιους πολέμους θα έχει αποδυναμωθεί.


Διαφορετικοί άνθρωποι αντιλαμβάνονται την ελευθερία με διαφορετικούς τρόπους, και ακόμη όταν συμφωνούν, βάζουν διαφορετικές αξίες στην ελευθερία. Μια γυναίκα ίσως διαλέξει να εργαστεί για κάποιον άλλο για μισθό, καθώς μια άλλη ίσως αντιλαμβάνεται την μισθωτή εργασία ως δουλεία. Αυτές οι διαφορετικές ιδέες της καλής και κακής διακυβέρνησης μπορούν να συνυπάρξουν στην παναρχία. Η ελευθερία και η κυβέρνηση δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενοι πόλοι. Η κατάργηση της κυβέρνησης και η αντικατάσταση της με το προσωπικό όραμα της ελευθερίας δεν φέρνει ελευθερία για όλους. Η ελευθερία για όλους συνεπάγεται την δυνατότητα για όλους να διαλέξουν τις κυβέρνηση τους. Στην παναρχία, οι άνδρες και οι γυναίκες είναι ελεύθεροι και ελεύθερες να είναι ανελεύθερες (στα μάτια των άλλων) σε οιονδήποτε επιθυμούμενο βαθμό. Μπορούν να μπουν σε πολλά διαφορετικά είδη κυβερνητικών σχέσεων. Αυτό θέτει την παναρχία μακριά από άλλες πολιτικές αντιλήψεις που τους αρνούνται την επιλογή Κράτους και κυβέρνησης. Οι παναρχικοί δεν αποπειρώνται να διαλύσουν τις κυβερνήσεις που άλλοι θέλουν. Δεν αρνούνται σε κανέναν το δικαίωμα να είναι ανελεύθερος. Παρόλα αυτά αρνούνται στους άλλους (και τα Κράτη τους και τις κυβερνήσεις τους) την ελευθερία να τους αφαιρέσουν την ελευθερία.

Κάθε φορά που ανοίγουμε τις σκέψεις μας στην ερώτηση του τι είναι η κυβέρνηση, μπορούμε να αποφύγουμε την ιδέα «μιας κυβέρνησης» και «της κυβέρνησης». Η κυβέρνηση είναι ένα σύνολο λειτουργιών που μπορούν να αναγνωριστούν. Η αλλαγή δεν είναι μια ερώτηση μιας σημερινής κυβέρνησης ή καμίας. Υπάρχουν όλα τα είδη των ενδιάμεσων πιθανοτήτων.


Οι εθνικές κυβερνήσεις έχουν απορροφήσει μείζονες λειτουργίες όπως η συνταξιοδότηση, η βοήθεια στον άπορο και η παροχή υγείας από την κοινωνία των πολιτών και την τοπική κυβέρνηση. Έχουν πράξει έτσι μέσω περίπλοκων πλειονοτικών κανόνων και διαδικασιών ψηφοφορίας που καταστρατήγησαν την συναίνεση των κυβερνώντων. Οι κυβερνήσεις γύρω στον κόσμο συχνά καταπιέζουν μειονότητες πολλών ειδών. Η επιβολή πανεθνικών κανόνων διακρίνει κατά και καταπιέζει όλους όσους δεν συναινούν και δεν θέλουν τις κυβερνήσεις τους να διαχειρίζονται ορισμένα κρίσιμα ζητήματα. Η κρατική παροχή υγείας, για παράδειγμα, περιλαμβάνει μια αρπάγη και μεταφορά πλούτου. Αυτό το είδος προγράμματος θα μπορούσε να γίνει μη-εδαφικό και συναινετικό. Ο κυρ. Κ μπορεί να εγγραφεί στο σχέδιο και να ανήκει σε μια κυβέρνηση που αφαιρεί από τους μισθούς του, ενώ ο κυρ. Ξ δεν υποχρεούται. Μπορούν να είναι γείτονες και να το κάνουν.


Πολλές από τις σημερινές κυβερνητικές λειτουργίες μπορούν να παραμείνουν στην θέση τους για αυτούς που δεν τιε θέλουν καθώς τις κάνουν εθελοντικές για αυτούς που δεν θέλουν. Η ιδέα σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι το τέλος της κυβέρνησης αλλά να την κάνει συναινετική. Τεράστια μεγέθη ρύθμισης των εργατικών σχέσεων, της ενέργειας, της εκπαίδευσης, της υγείας, και της κοινωνικής πρόνοιας είναι τέτοιες που ένας γείτονας μπορεί να ζήσει χωρίς ορισμένους κανόνες ακόμη και αν ο γείτονας του τους θέλει. Αντί να αποπειραθεί να καταργήσει την κρατική παροχή υγείας ή να αποπειράται να πείσει ψηφοφόρους να το ψηφίσουν αυτό, που παίζει το παιχνίδι της αποδοχής του μονοπωλίου και της εδαφικής κυβέρνησης, ο παναρχισμός προσεγγίζει το πρόβλημα έλλειψης συναίνεσης και των αδικών δυνάμεων της κυβέρνησης με διαφορετικό τρόπο. Άστε αυτούς που θέλουν την κρατική παροχή υγείας να την έχουν¨ αστέ αυτούς που δεν θέλουν να αποχωρήσουν. Ο παναρχισμός απόκτα το ηθικό υψίπεδο. Γιατί αυτοί που επιθυμούν την κρατική παροχή υγείας να τους επιβάλλεται από αυτούς που δεν θέλουν; Δεν είναι αυτό παρόμοιο με το να αναγκάζεις τον καθένα να ανήκει στην ίδια εκκλησιά; Πως μπορεί να υπάρχει συναίνεση των κυβερνώμενων όταν μαζευόμαστε σαν κοπάδια, είτε το θέλουμε είτε όχι, σε προγράμματα που επηρεάζουν την ζωή μας με μείζονες τρόπους.


Τα προβλήματα συντονισμού που περιλαμβάνουν ανθρώπινη αλληλεπίδραση δεν πρόκειται να εξαφανιστούν. Η μεταρρύθμιση της κυβέρνησης ακόμη και εκεί που ζητήματα συντονισμού δεν είναι ζήτημα ίσως είναι δύσκολο. Ο παναρχισμός δεν αρνείται αυτές τις δυσκολίες. Δείχνει έναν δίκαιο και ειρηνικό προορισμό που μπορεί να πραγματοποιηθεί ειρηνικά, που είναι ένα μέλλον στο οποίο το κράτος εγκαταλείπει τις εδαφικές του αξιώσεις. Ίσως συμβεί σιγά σιγά. Ίσως γίνει με διαβάθμιση. Ίσως συμβεί μερικά και σταδιακά, ή ίσως συμβεί με άλματα. Η συναινετική και η μη-συναινετική κυβέρνηση πιθανόν να συνεχίσουν να υπάρχουν στην ίδια μεριά για κάμποσο καιρό. Οι μεταρρυθμίσεις, μικρές και μεγάλες, είναι απρόβλεπτες. Είναι εργασία των ίδιων τους ανθρώπων να τις προωθήσουν και να τις καταφέρουν. Κάθε βήμα που οι άνθρωποι κάνουν, ειρηνικό και μη-επιθετικό, προς την επινόηση και την ζωή με την δική τους κυβέρνηση είναι ένα βήμα προς πιο πλήρη παναρχία και μεγαλύτερη ελευθερία.


Περαιτέρω ιδέες στην παναρχία μπορούν να βρεθούν εδώ:
http://www.google.com/url?sa=D&q=http://www.panarchy.org/&usg=AFQjCNFAHdU-rLATZ_LHR2b6qGQKllZQgA

Ψηφιζω Βαβελ καταψηφιζω Εδεμ

Ενα κοινοβουλιο 27 χωρων χωρις νομοθετικες εξουσιες παρα μονο ελεγκτικες και αυτες εκ των υστερων.
Ωστοσο ενα κοινοβουλιο απλης αναλογικης που επιτρεπει ολα τα λουλουδια να ανθισουν.
Η Γιαννακου και ο Παπακωνσταντινου εχουν το προνομιο να συναγελαζονται με μιζαδορους
Η Τζαβελα ασκειται στον light ρατσισμο που οπως τα ολα τα light,στις μεγαλες δοσεις ειναι πιο επικινδυνα απο τα κανονικα
Ο Παφιλης που φαντασιωνεται την Ελλαδα εκτος ΕΕ ως Νορβηγια χωρις πετρελαια και νοσταλγια DDR.
Ο Χουντης προσπαθει να μας πεισει για το ποσο συνεπες Ευρωπαικο ειναι το Κομμα Ευρωπαικης αριστερας που διαλεγεται ιδεολογικα χασκογελώντας με το ΚΚΚ εντος της πιο εκκωφαντικης και ενοχικης σιωπης.
Ο Τρεμοπουλος απολαμβανει την αισθητικη υπεροχη της σιωπης εναντι του θορυβου,μεχρι και αυτος να γινει βαρετη τηλεφιγουρα.
Ο αναμαρτητος ευτυχως απουσιαζει,και αρα η πιθανοτητα να φαμε την πετρα στο κεφαλι εχει μηδενιστει
Ειναι προφανες οτι οι εκλογες διεξαγονται σε ενα κλιμα συνυπαρξης πολλαπλων διλημματων
Κανεις δεν μπορει να ορισει ενα σαφες διακυβευμα.
Ανεργια,περιβαλλον, Siemens ,Ευρωπη,μεταναστες,κλπ ολα ανακατα ολα παιζουν.
Μεταξυ μας ευτυχως!
Η απουσια κεντρικου προταγματος,και η πανσπερμια προτασεων,ειναι υγεια,γιατι αντιστοιχει σε μια πολυδαιδαλη πολυμορφη κοινωνια.Μια ποικιλια κοινωνικων δομων, συμπεριφορων ,συμφεροντων ,προοπτικων δεν μπορει πλεον να εκφραστει μεσω ενος πολιτικου λογισμικου που δομειται σε ζευγη.
Ευτυχως η ψηφος περιορισμενης αναθεσης και υψηλης δυσπιστιας ,διογκωνεται προς ολα τα κομματα
Αυτο που τα κλισε αναφερουν ως κριση αποτελει την λυτρωτικη διεξοδο.
Ενω η κοινωνια αναπνει το 2009,η πολιτικη εχει καθηλωθει το 1930.
Νοσταλγει μεγαλειωδεις γενικευμενες αφηγησεις,με μοναδικο διακυβευμα το Κρατος.
Αμ πως θα σας την σκασουμε!!!
Το μεγαλο ενιαιο παραμυθι,ειναι αγχολυτικο,λυτρωτικο ,αλλα ειναι βαρετο για πολλους απο μας.
Η Ελληνικη κοινωνια απεχει πολυ απο το να χαρακτηριστει ανοικτη.Η δυνατοτητα να πλησιασει κανεις τα ονειρα του,ειναι περιορισμενη και τραυματικη.Οι περιορισμοι ,τα εμποδια ειναι τεραστια.
Ενα καρτελ κρατικοδιαιτων επιχειρηματιων,εχει επιβαλει την οικονομικη ηγεμονια του,μεσω διαφορων ρυθμισεων και την ιδεολογικη του μεσω της αναδειξης του κρατους ως μοναδικου διακυβευματος.Ασε που υποτιθεμενοι αριστεροι φαντασιωνονται και την διογκωση του,χωρις καν τον παραλληλ στοιχειωδη ορθολογισμο.
Και επειδη η κατασταση εχει φτασει στο απροχωρητο,οι πολιτες δυσανασχετουν και προς τους μεν και τους δε.
Δεν ειμαστε ανοικτη κοινωνια,αλλα η πανσπερμια συμπεριφορων ειναι δειγμα αναδυσης ενος προταγματος για την αναζητηση της.
Στις εκλογες αυτες αρνουμαι τα λεγομενα ιστορικα διλημματα
Αυτα τα εφευρισκει ο καθε τεχνοκρατης της πολιτικης για να μαντρωσει δικους του.
Οταν Χριστοδουλος δεν ηθελε τις ταυτοτητες μετετρεψε το ζητημα σε εθνικο. Η πιο συγχρονη τεχνικη πολιτικου marκeting στην υπηρεσια του σκοταδισμου.Η υπερδιογκωση του δευτερευοντος ως καρδιναλιο διλημμα.
Η πανσπερμια ψηφοδελτιων δεν ειναι διασπαση,ειναι πολιτικη δυναμικη του 21 αιωνα.Οι μεγαλες πολυσυλλεκτικες παραταξεις ειναι αναχρονισμος.Το πολιτικο μαγαζακι ,η σεκτα,η ιδιοτροπη πολιτικη εκφραση ειναι το μελλον της πολιτικης.
Μα αυτο ειναι Βαβελ!!Ακατανοητοι μονολογοι.
Μα η Βαβελ ειναι θαυμασια,γιατι ηταν ενα ανθρωπινο τεχνουργημα,ε νας πυργος φιαγμενος απο συλλογικοτητες ατομων,και οχι απο συλλογικοτητες δουλων.
Ενα προιον επινοησης,θετικης επεμβασης ,επεκτασης ,δημιουργιας.Ακομη στην Βαβελ σημειωνεται η θεμελιακη πρωτοφανης εννοια της συγκροτησης της γλωσσας.Η γλωσσα οχι ως φυσικη εμμενεια,αλλα ως προιον ανθρωπινης τεχνικης.
Μπορει οι συλλογικοτητες της Βαβελ να εχασαν την κοινη επικοινωνια,αλλα ξεχασαμε οτι κρατησαν την γλωσσικη κοινοτητα τους.
Αντι της επινοημενης Βαβελ η πολιτικη εξαντλειται στην νοσταλγια της Εδεμ.Του παραδεισιου κηπου της αρμονιας,που διαταρασσεται απο την αμαρτωλη βουλημια.
Το περιεργο ειναι προς την λυτρωτικη νοσταλγια της Εδεμ ρεπουν και ριζοσπαστικες δυναμεις.
Στις εκλογες χωρις ενοχη θα ψηφισουμε ιδιομορφες ιδιοτροπες φωνες ,που δεν νοσταλγουν παραδεισους,αλλα διασωζουν τις υπολειπομενες γλωσσες της Βαβελ και επινοουν νεες.Θα διασωσουμε την υπο δημιουργια γλωσσα του Αριστερου Φιλελευθερισμου.

Για την πολιτικη σημασια της Βαβελ J.Derrida Acts of Religion 2002