Tuesday, September 4, 2012

Μια εικασία για ένα ψευδοσυμβάν των "μέσα"



Η αποπομπή του Γαπ απο τους Μερκοζύ με πρόσχημα το δημοψήφισμα και η ολική αφασία των λοιπών πολιτικών κομμάτων για ένα ολόκληρο διήμερο αποτελεί ένα ιστορικό όριο για την συγκυρία. Γιατί ακριβώς είχε  το στοιχείο του απόλυτου αιφνιδιασμού, του ανοίγματος ενός χρονικού κενού εντός του οποίου κανείς δε τοποθετήθηκε με στοιχειώδη εγρήγορση. Μετά απο την αποπομπή τα πράγματα έχουν ροή : Παπαδήμος , διπλές  εκλογές , νέα τρικομματική κυβέρνηση , ΣΥΡΙΖΑ ως επόμενη κυβέρνηση, Χρυσή Αυγή σε ποσοστά ΚΚΕ. Ανεξάρτητα απο την αξιολόγηση των περιστατικών , αυτά έχουν μια λογική διάταξη , ενός τύπου σενεκτική συνέχεια. Αντιθέτως το διήμερο που ακολουθεί την αποπομπή του ΓΑΠ έχει τη μορφή ενός αυθεντικού ασυνεχούς , την όψη μιας τομής η οποία ανατοποθετεί ένα δυσδιδιάκριτο πριν - μετά , μια νεκρή ζώνη στην αλληλουχία. Το περιστατικό αυτό αναδύθηκε από το συγχρονισμό μιας γενικευμένης δυσαρέσκειας των "κάτω" και μιας αστραπιαίας κίνησης των " άνω ".

Σήμερα είμαστε  ενόψει  μια σειράς μέτρων,  τα οποία αναμένεται   να   δημιουργήσουν ένα γενικευμένο κλίμα δυσαρέσκειας.
´Εστω και αν υπάρχουν κομματικές εκφράσεις ενός ριζικού αντιπολιτευτικού λόγου, τα κόμματα δεν παύουν να είναι κρατικοί θεσμοί με περιορισμούς και διαδικασίες αυτοσυντήρησης. Άρα οι επερχόμενες διαμαρτυρίες δεν ταυτίζονται με κόμματα αλλά είναι απολύτως αυτόνομες. Το  πολιτικοκομματικό πλέγμα που περιλαμβάνει την κυβέρνηση και όλη την αντιπολίτευση ανήκει σε ένα άλλο επίπεδο λειτουργίας από αυτό των κινημάτων διαμαρτυρίας. Οι πρώτες αλλά σαφείς ενδείξεις είναι ότι κανένα από τα " αντιμνημονιακά " κόμματα δεν οργανώνει ως πρωταγωνιστής κινήσεις αντίστασης αλλά εναποθέτει στους αυθεντικούς πρωτοβάθμιους φορείς. Από τυπική άποψη το κομματικό πλέγμα συμπεριφέρεται ήρεμα.

Τούτου δοθέντος , υπάρχει το εύλογο ερώτημα αν με δεδομένη την συντεταγμένη  αντίδραση  των κομμάτων, η λαϊκή δυσανεξία μπορεί να οδηγήσει σε μια κατάρρευση τύπου ΓΑΠ.
Ας υποθέσουμε όμως, ότι αυτό γίνεται .Δηλαδή η  αντίδραση είναι τέτοια που οι Σαμαράς Κουβέλης Βενιζέλος μπορούν να περπατήσουν στο δρόμο μόνο με αστυνομική ασφάλεια. Το κύρος της κυβέρνησης πέφτει  υπό το μηδέν. Στην θεωρητική υπόθεση αυτή αναδύεται ένα νέο ερώτημα από το χώρο της μελλοντολογίας  . Μπορεί κάποιος να διακινδυνεύσει  να ονοματίσει μορφές δράσεων των "από τα πάνω" σε μια τέτοια περίπτωση;

Στην περσινή συγκυρία η ραγδαία απονομιμοποίηση κατέληξε σε ένα ελιγμό με στοιχεία αιφνιδιασμού. Μπορούμε να εικάσουμε την μορφή του επόμενου αιφνιδιασμού;
Διακινδυνεύω  την εικασία:

Μια επόμενη κίνηση τομής η οποία  ενδέχεται να μην   γίνει από τα "πάνω" αλλά από τα "μέσα". Ως "μέσα" αντιλαμβάνομαι το πυρήνα του κράτους, ηγετικά κλιμάκια στην Άμυνα, την Δικαιοσύνη, την Ασφάλεια. Ως κίνηση δεν αναφέρομαι σε κινήσεις  εκτός Συνταγματικού πλαισίου ,αλλά ως μια δράσεις  οριακές στο κατώφλι της νομιμότητας.
Η εικασία έχει την εξής έννοια : υπάρχουν μια σειρά από παράγοντες οι οποίοι  δυνητικά μπορούν να συγχρονιστούν  σε μια ιστορική πύκνωση με χαρακτηριστικά ενός διαβήματος του σκληρού κρατικού πυρήνα. Το διάβημα μπορεί να πάρει τη    μορφή  μιας ισχυρής συμβολικής κίνησης ηθικού ιδεολογικού περιεχομένου με αναφορές στο ιστορικό παρελθόν.

Στην τρέχουσα ιδεοκίνηση κυριαρχεί ένα ερμηνευτικό σχήμα ενός ασθενούς ευτράπελου και τελικά αναποτελεσματικού κράτους. Το σχήμα υποτιμά το γεγονός ότι το κράτος αναδύει άπειρες εναλλακτικές επιλογές όταν διακυβεύεται η αυτοσυντήρηση του. Το πιο τραγελαφικό κράτος είναι σε θέση να αναδείξει κυριολεκτικά πρωτοφανείς διαδικασίες όταν διακινδυνεύεται η ροή του. Είναι περιττό να παραθέσω μια  συλλογή δυνητικών κινήσεων ή δράσεων που θα μπορούσαν να έχουν  τον οριακό χαρακτήρα πολιτικής εκτροπής. Οι δράσεις θα γίνονταν υποθετικά  από φυσικά πρόσωπα που θα διέστειλαν τις τυπικές αρμοδιότητες στα ακραία όρια τους.

Τα αναλυτικά εργαλεία αυτοκατανόησης δείχνουν να περιορίζονται συνεχώς .Αναφορές στον εμφύλιο, διεκδικήσεις της 3ης Σεπτέμβρη, απλοϊκές γεωπολιτικές και ταξικές ταξινομήσεις ,αφόρητες ηθικολογίες πλημμυρίζουν τις σελίδες των αναλύσεων. Είναι  πολύ πιθανό  η νοσταλγία να μην περιοριστεί στην ανάλυση αλλά να περιλάβει και μορφές και σχήματα της πολιτικής ιστορίας.

Η ραγδαία αναβίωση προπολιτικών σχημάτων  με αδιαμεσολάβητη αναφορά στην γυμνή βία, η ιδεολογική εκπτώχευση, η επικυριαρχία του σκηνοθετημένου τηλεοπτικοποιημένου λόγου ως βασική δομή διαλόγου δημιουργούν ένα εκρηκτικό ιδεολογικό περίγραμμα. Εντός του περιγράμματος αυτού    δημιουργείται μια αναμονή για  ένα ρηγματώδες ψευδοσυμβάν με στοιχεία λύτρωσης ,εκφόρτισης , εκτόνωσης.

Τα φυσικά πρόσωπα του σκληρού κρατικού πυρήνα είναι πλέον ευάλωτα. Η ιστορική δημοσιουπαλληλία καταρρέει ως προστασία και κύρος. Ο ιδεαλισμός , η εσωτερική εμβάθυνση με όρους μιας πολιτικής αυτοκατανόησης είναι διαδικασίες που αναδύονται ισχυρότερες σε στιγμές αστάθειας. Μια πολιτική οριακή δράση μπορεί να έχει αυθεντικά συστατικά μιας Sui Generis προσωπικής θυσίας. Συνήθως  δράσεις με αναχρονιστικό αντιδημοκρατικό χαρακτήρα έχουν ένα ισχυρό τελετουργικό σχήμα το οποίο υπερβαίνει το περιεχόμενο. Μια τελετουργική κίνηση σε υψηλούς τόνους ανήκει στην αυθεντική ιστορική παράδοση Ταυτόχρονα η new age αφήγηση του πολιτικού υπερθεάματος περιλαμβάνει σενάρια με ψευδοσυμβάντα με ιδεολογικές φορτίσεις. Ο συγχρονισμός ενός ιστορικού αναχρονισμού με την εκρηκτική συγκυρία και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μιας ανάγκης ενός ρήγματος ,μπορούν να προκαλέσουν συλλογικές εκφράσεις που έχουν σχήμα του διαβήματος. Ένα τέτοιο διάβημα μπορεί κάλλιστα να πάρει την δομή μιας ηθικής ιστορικής έγκλησης από κρατικούς πυρήνες που νομιμοποιούνται στην συνείδηση του κόσμου από αταβιστικές  καταβολές λεγόμενου χρέους.
Ας ευχηθούμε ότι η ιστολογική εικασία θα μείνει μια ηλεκτρονική αποτύπωση άνευ σημασίας.


H φωτογραφία είναι του Yukio Mishima. Η ιστορία του είναι έμπνευση για την ανάρτηση.Το ιστορικό του Μισίμα εδώ

16 comments:

Elias said...

Εκπληκτικό! Απο τις πλεον ευσταθεις εικασιες για το τι επερχεται.Ολα μοιαζουν να ακολουθουν μια γραμμη συναρμολογησης της κοινωνικης καθιζησης,της συλλογικης αφασιας.Απ εξω,τιποτα δεν μοιαζει ικανο να διασαλευσει δεδομενες στρεβλωσεις σε επιπεδο εξουσιας και οικονομικης πολιτικης.Πληρης απαθεια, εμφυτευμενη αναμονη,τεχνητα εγκατεστημενη παθητικοτητα σε καθεστως εκτακτης αναγκης.Προσωπικα,βλεπω μια συνεχη και αδιακοπη υποταγη της Λογικης στο Αναγκαιο Παραλογο.Μια ντελεζιανου τυπου γραμμομοριακη ροη συμβαντων,εντος ψευδοκοσμων δρασης: πολιτικη,μετρα,αντιδρασεις,ολα γυρνουν γυρω απο σχιζοοικονομικες πρακτικες.Στον βωμο του απροσδιοριστου κοινου οφελους, μαζικες θυσιες που αφορουν τις μαζικες ταξεις των κατω.Ακομα και απο τους Μεσα να συμβει κατι, οι απο Κατω δεν θα ωφεληθουν: Το Πολιτικο εχει ξεπερασει το Κομματικο, το Οικονομικο εχει ξεπερασει το Πολιτικο, και το Κοινωνικο εχει απλα χαθει στο τρομακτικο Συμβολικο......

Μανώλης said...

Ποιός θα είναι ο εν Ελλάδι Μισίμα? Ο Σαμαράς?

Left Liberal Synthesis said...

Elias
Η συγκυρία ευνοεί την τελετουργική εκτόνωση.
Ας είμαστε έτοιμοι για πολλά και περίεργα

Left Liberal Synthesis said...

Μανώλη
Οχι βέβαια
Αλλα πχ κανένας Ταγματάρχης σε περοφρειακή μονάδα.
Ας είμαστε έτοιμοι για πολλά

ΣΠΙΘΑΣ said...

"Μια πολιτική οριακή δράση μπορεί να έχει αυθεντικά συστατικά μιας Sui Generis προσωπικής θυσίας.

Συνήθως δράσεις με αναχρονιστικό αντιδημοκρατικό χαρακτήρα έχουν ένα ισχυρό τελετουργικό σχήμα το οποίο υπερβαίνει το περιεχόμενο.

Μια τελετουργική κίνηση σε υψηλούς τόνους ανήκει στην αυθεντική ιστορική παράδοση

Ταυτόχρονα η new age αφήγηση του πολιτικού υπερθεάματος περιλαμβάνει σενάρια με ψευδοσυμβάντα με ιδεολογικές φορτίσεις..."


Εξαιρετικό, όλο το κείμενο, Γιάνη, αλλά οι παραπάνω παράγραφοι, συμπυκνώνουν με άψογη σαφήνεια το αδιέξοδο.

Εύστοχα, επίσης, τα σχόλια.

Left Liberal Synthesis said...

Σπίθα
Καλό Χειμώνα!
Θα δούνε τα ματάκια μας πολλά

Anonymous said...

Έχεις δίκιο, αν και δύσκολα με ενδιαφέρουν προσεγγίσεις υπό αυτό το πρίσμα, είναι φανερό πως θα έχουμε τομή, ρήγμα και τελετουργία... Βέβαια τελετουργικές μορφές και υπερβάσεις περιεχομένων έχουμε παντού, όχι μόνο σε αναχρονισμούς με αντιδημοκρατικό χαρακτήρα. Εξιδανικευτική μου φαίνεται αυτή η άποψη.

Να 'σαι καλά.
Δ

Left Liberal Synthesis said...

Δ
Ας ελπίσουμε να δούμε τελετουργικες τομές με δημοκρατικό εκσυγχρονιστικό χαρακτήρα.
Να'σαι καλά επίσης

Anonymous said...

Ναι, ακριβώς. Η επιλογή ανάμεσα στις δύσκολες (δημοκρατικές) λύσεις και στις "εύκολες" (αντιδημοκρατικές) ήταν κεντρική όσο θυμάμαι την Ελληνική πολιτική σκηνή. Το αστείο βέβαια είναι ότι στο τέλος το δύσκολο και το εύκολο πάντοτε αντιστρέφονται. Η ιστορία δεν χαρίζει κάστανα...

Νίκος Π

"με λένε αρτέμη" said...

Ας διακινδυνεύσω και γω μια εικασία για το τι μπορεί να γίνει, από τα πάνω όμως, όχι απο τα μέσα. Δημοψήφισμα. Ναι, από ότι φαίνεται δεν το γλυτώνουμε. Μέσα στον Οκτώβρη,στην Ε.Ε. θα είναι πιο ξεκάθαρο το τι παίρνει και τι δίνει κανέις, οπότε στην ανάγκη ο Σαμαράς,(αφού έχει πάρει την έγκριση της Μερκελ πρώτα, μαθαίνοντας απ' το πάθημα του Γιωργάκη) θα καταφύγει εκεί. Να συμπληρώσω ότι και ο Βούρτσης (του Σύριζα) το είχε πετάξει προεκλογικά ως λύση στη περίπτωση που οι διαπραγματέυσεις με την Ε.Ε., μετά την ακύρωση του μνημονίου οδηγούνταν σε αδιέξοδο.
Εγώ πάντως είδα με συμπάθεια τη κίνηση του Γ.Α.Π. τότε. Αν την είχε κάνει κάποιο σοβαρό άτομο με μια στοιχειώδη συνέπεια λόγων-έργων, ίσως τύχαινε καλύτερης αντιμετώπισης.

Υ.Γ.
πολύ ενδιαφέρον μπλόγκ, θέματα,σύνδεσμοι, κείμενα,κτλ. συμφωνώ με την απόπειρα σου για σύνθεση , δεν συμφωνώ με ορισμένα αποτελέσματα της.

Left Liberal Synthesis said...

@Νίκος Π
Τότε ας εξευμενίσουμε την Ιστορία, να μας χαρίσει το "δύσκολο"
Χαιρετώ

Left Liberal Synthesis said...

@"με λένε Αρτέμη"
Η υπόθεση του δημοψηφίσματος είναι κομβική σε όλη τη συγκυρία
Από την επιλογή του ΓΑΠ και την απόρριψη από Μερκοζύ αλλάζει όλη η φάση
Μου φαίνεται εξαιρετικά αβέβαιο τώρα.
Να'σαι καλά για την προσοχή στο ιστολόγιο.

"μελένεαρτέμη" said...

Πάντως, το συμβάν με το δημοψηφίσμα του Γαπ δεν ήταν και τόσο σημείο ασυνέχειας. Μη αναμενόμενο ναι, αλλά ήταν η μονη του επιλογή προκειμένου να μην καταφύγει σε εκλογές και χάσει την εξουσία, πράγμα το οποίο τελικά δεν απέφυγε. Η κρίση νομιμοποίησης δεν θα μπορούσε να λυθεί με άλλο τρόπο "από τα πάνω". Σε μια ενδεχόμενη έντονη πίεση από "τα κάτω" αυτή τη στιγμή δεν παίζουν οι εκλογές ως επιλογή αφου έγιναν δυο συνεχόμενες πριν απο λίγους μήνες. Η κυβέρνηση έχει την εκλογική νομιμοποίηση έστω και χωρίς την "αναδιαπραγμάτευση" που έταξε. Όσοι ψήφισαν το "ευρώ πάση θυσία" δεν έχουν παρά να αποδεχτούν τις συνέπειες του. Απ' την άλλη ο Γιωργάκης κυβερνούσε δυο χρόνια, και πήγε από το "Δανία της Ευρώπης" στην προσφυγή στο ΔΝΤ κτλ. Άσε που τώρα με το τύπωμα ως τυρί της Ε.Ε. είναι πιο εύκολο να κρυφτεί η φάκα των μνημονίων, οπότε ο Σαμαράς και η παρέα του έχουν καλύτερες πιθανότητες να κέρδίσουν ένα δημοψήφισμα απ' ότι είχε ο ΓΑΠ. Αλλα να σου πω την αλλήθεια ούτε γω πιστέυω ότι θα γίνει. Με το καρότο και το μαστίγιο, θα περάσουν οι πολιτικές της τροίκα καθώς παρά τις αντιδράσεις ο κόσμος έχει αρχίσει και συνηθίζει, συμβιβάζεται, προσαρμόζεται στην όλη κατάσταση. Δυστυχώς

Left Liberal Synthesis said...

@Μελενεαρτέμη
Η αποπομπή Γαπ και όχι το δημοψήφισμα αυτό καθ εαυτό , είναι σημείο ασυνέχειας.
Γίνεται με κυνικό πρωτοφανή τρόπο απο τους Μερκοζύ, σε στυλ αποικιακό και δεν αντιδρά κανείς.
Δημιουργείται μια υποθήκη για μελλοντικές παρεμβάσεις.
Όσο για το εγγύς μέλλον μάλλον θα συμφωνήσω.

meleneartemi said...

Σύμφωνοι άλλα παρεμβάσεις είχαμε και αργότερα στις εκλογές και από ότι φαίνεται θα θεσμοθετηθούν σε ένα πλαίσιο ευρωπαϊκης ενωποίησης οπότε δεν θα φαντάζουν πια τόσο αποικιακές. Όπως το πάρει κανείς.

Left Liberal Synthesis said...

melenartemi
Το αντιλαμβάνομαι τελείως "χοντρό" και αν θυμάσαι την συγκυρία υπάρχει ένα διημερο όπου η αντιπολίτευση είναι lost in space.
Αλίμονο να δούμε και παρόμοιο περιστατικό.....Η επόμενη κυβέρνηση θα έχει ΧΑ