Άλπεις-Προφορικός λόγος-Σήμερα

Μετά τις «Άλπεις» μπορούμε να πούμε πως ο Λάνθιμος έχει κατοχυρώσει copyright σε ένα δικό του κινηματογραφικό σύμπαν. Η επιτυχία του είναι ότι ουσιαστικά επαναλαμβάνεται απόλυτα, κάνει την ίδια ταινία όπως πχ οι Γούντυ Αλεν, Μπέλα Ταρ, Θ, Αγγελόπουλος μόνο που η επανάληψη είναι τόσο γοητευτική γιατί ουσιαστικά εμβαθύνει στο ίδιο θέμα. Οι «Άλπεις» μοιάζουν σαν «Κυνόδοντας 2» καθώς επαναλαμβάνουν το ίδιο μοτίβο:


Η ομάδα με τους ιδιαίτερους κανόνες (οικογένεια ή εταιρεία αντίστοιχα), τον μηχανισμό που εξελίσσει την απόσχιση - έξοδο , μια έξοδο που είναι βαθύτατα συναισθηματική, την περιρρέουσα ατμόσφαιρα αυταρχισμού βίας και σεξ.

Στο βασικό αυτό μοτίβο οικοδομείται ένα αισθητικό σύμπαν με μοναδικές εικόνες- σεκάνς, ενός sui generis σουρεαλισμού, αλλά κυρίως μια μοναδική πρωτότυπη αφοπλιστική εκφορά του λόγου.

Οι ήρωες του Λάνθιμου μιλάνε ως ανανήψαντες ασθενείς από λοβοτομή, ως επιζώντες ενός κοινωνικού ολέθρου, ως ήρωες μιας ταινίας επιστημονικής φαντασίας όπου τελικά αποκαλύπτεται ότι είναι ρομπότ.Αυτός ο προφορικός λόγος, αυτό το κενό ρομποτικό βλέμμα είναι η δεξιοτεχνία των ταινιών. Αυτός ο σκληρός μηχανικός λόγος δομεί όλη την ταινία και κτίζει πάνω στο επαναλαμβανόμενο μοτίβο το ιδιόμορφο κινηματογραφικό σύμπαν.

Προσπάθησα να καταλάβω από πού προκύπτει αυτός ο λόγος. Ποιες προσλαμβάνουσες πυροδότησαν την έμπνευση. Ποιοι μιλάνε σαν τους ήρωες του Λάνθιμου;

Ας προσέξουμε , προσεκτικά τον μόνο τον λόγο, την εκφορά του, τις παύσεις, το ύφος   στα βίντεο που ακολουθούν:





Και τώρα ας δούμε και αυτό:



Έτσι κάποτε καταλαβαίνω την μεγάλη τέχνη, από την δυνατότητα να δει διαγώνια τα πράγματα

ΥΣ
Ειδικά για τις "Άλπεις" υπάρχει και ένα ενδιαφέρον πραγματολογικό εύρημα της "αντικατάστασης"
Βρήκα μια ειδική συνάφεια με άλλα πολύ ιδιαίτερα ζητήματα και το ανέρτησα αρμοδίως ΕΔΩ