Monday, December 14, 2009

Προς Ανανεωτική Πτέρυγα


Τον τελευταίο καιρό η Ανανεωτική πτέρυγα του Συνασπισμού προβληματίζεται για τους τρόπους παραμονής και συγκατοίκησης στον Σύριζα.
Οι σχετικές συζητήσεις αναπτύσσονται στην αριστερή στρουθοκάμηλο και στην ιστοσελία της ανανεωτικής πτέρυγας
Οι σκέψεις που ακολουθούν περιέχουν δυο καραμπινάτες ατασθαλίες.
Προέρχονται απο κάποιον που συμβάλει περιφερειακά αλλά χωρίς συνέπεια στον «χώρο».
Ακόμη προέρχονται από ένα ιστολόγιο που κινείται ιδεολογικά σε μια τροχιά που διερευνά μια ακόμη πιο ριζική απόσυρση της αριστεράς από την παντοδυναμία του κράτους πιο πέρα και από τις συντεταγμένες της Ανανεωτικής Πτέρυγας .
Αμαρτία εξομολογημένη δεν είναι αμαρτία.
Η ιστορική φυσιογνωμία της Ανανεωτικής Αριστεράς περιέχει μια μοναδική ιδιαιτερότητα.
Είναι η γραμμή της ορθολογικής κρίσης που γίνεται «αναθεωρητική» γιατί ακριβώς είναι ριζοσπαστική.Είναι υπεύθυνη γιατί είναι επαναστατική.Συνδιαλέγεται με τους θεσμούς γιατί οραματίζεται τον κομμουνισμό.Η Ανανεωτική αριστερά είναι ιστορικά αντικονφορμιστική,εικονοκλαστική,ασυμβίβαστη,ως εκ τούτου χωρίς συμπλέγματα αναζητά τις θεσμικές λύσεις,τις κοντοπρόθεσμες παρεμβάσεις .
Στην πρόσφατη ιστορία,είδαμε το Πασόκ της 3ης Σεπτέμβρη,να υπερφαλαγγίζει απο τα «αριστερά» του ΚΚΕ ες,για να μεταβληθεί σε μετασοβιετικό κόμμα κράτος του οποίου τα «κερατάτικα» πληρώνουμε το 2010,,και το ΚΚΕ να διοργανώνει προσκοπικά τζάμπορι στον Γράμμο υπονοώντας τον ένοπλο αγώνα (!!!) ,διαγκωνιζόμενο με την εκκλησία για την υιοθέτηση των πιο κονφορμιστικων ιδεολογιών.
Η Ελληνική δημοσιότητα υπερκυριαρχείται από την ακρότητα.Μια ακρότητα της ρητορίας,του συμπλεγματικού αποπροσανατολισμού,της τζαμπα μαγκιάς.Ε καλά τώρα ξέρουμε πως οι εκ του ασφαλούς επιθέσεις στα «Ανάκτορα» μεταμόρφωσαν τους εξαγριωμένους σε θυρωρούς,καμαριέρες,και αξιωματικούς των «Τσάρων».Ο κόσμος είναι τόσο μικρός....
Ωστόσο φαίνεται η συγκατοίκηση εντός του Σύριζα,μαζί με δυνάμεις μιας πιο εξωστρεφούς διακηρυκτικής συμπεριφοράς προφανώς κουράζει,εκνευρίζει.
Το συναίσθημα είναι γνωστό.
Δεν ενοχλεί η ριζοσπαστικότητα ενοχλεί η μερικότητα,η θέαση μέσα από το μικρό κάτοπτρο,το κενό που επενδύεται με την στολή της ρητορικής επανάστασης.
Ωστόσο άραγε σε πιο περιβόλι είναι γόνιμη η σπορά της ΑΑ;
Μήπως στο μεγάλο χωράφι που συνορεύει με το Πασοκ;Στο δημοσκοπικό εικοσάρι της έναρξης Τσίπρα;

Το ερώτημα δεν είναι άστοχο,γιατί ιστορικά η ΑΑ περιλαμβάνει ένα ανθρώπινο δυναμικό πληροφορημένο,κατηρτησμένο,κοσμοπολιτικό,που θα συνέβαλε αποφασιστικά στην αναδιοργάνωση μιας «εγγράματης» ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας.Ακόμα ένας αόρατος κόσμος αντιλαμβάνεται την συνάφεια αυτή και την επιδοκιμάζει οταν την βρεί σε δημοτικές εκλογές.
Ωστόσο η τεχνική επάρκεια,το ορθολογικό πολιτικό management ,δεν αποτελεί πολιτική για να γονιμοποιήσει.Η περίπτωση των Ανδρουλάκη Κοτζιά είναι χαρακτηριστική.Η προσέγγιση στο Πασόκ ως κίνηση τεχνικοπολιτικού εμπλουτισμού του καταλήγει σε ελαφρά γελειοποίηση.Αλλωστε το πολιτικό είναι ο τόπος της απόλυτης διαφοράς.
Η ρίζα ,η οικογένεια της ΑΑ είναι η κομμουνιστική παράδωση.
Δεν κάνω πλάκα,εγω ένας ιστολόγος του Liberal μιλώντας για κομμουνισμό.Απλούστατα ο κομμουνισμός από μεταφυσική ιδέα αλά Badiou κατάλληλη για ακαδημαικά διδακτορικά, από θρησκοληψία αλα ΚΚΕ,πρέπει να γίνει σύγχρονο πρόταγμα καθημερινότητας σημερινών εργαζομένων της Ελληνικής κοινωνίας των τραυματικών αντιφάσεων.
-Της υπερχρεωμένης οικονομίας που φιγουράρει στην 30άδα των πιο ανεπτυγμένων σε όλους τους δείκτες χώρας.
-Της κεκρυμμένης ατομικότητας των πολλαπλών συλλογικοτήτων της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης
Είναι σαφές ότι εντός Σύριζα πολλοί ζούν το 2010 διανοούμενοι με τα εργαλεία του 1950.Και να συμβιώνεις με τον ιδεολογικά παππού σου,κάποτε σε κουράζει.Αλλά ως χώρος της καινοτομίας ,δεν μπορει να αποκλήσει την δυνατότητα των σύγχρονων γονιδιακών θεραπειών.
Ο κομμουνισμός της κατακερματισμένης τραγελαφικής κοινωνίας του 2010 είναι το ιδεολογικό και ηθικό στοίχημα της ΑΑ.Εκτός αυτών των ορίων δεν είναι ουτε Ανανεωτική ούτε Αριστερά.

25 comments:

giorgos papaspiropoulos γιώργος παπασπυρόπουλος said...

LLS,wellcome to the party "liquid days 09". Πολύ ενδιαφέρον άρθρο και χωρίς αμαρτίες - όλοι άλλωστε στην περιφέρεια της ΑΑ αποκεντρωμένοι είμαστε: σιχαινόμαστε τον συγκεντρωτισμό...
Ζητώ άδεια αναδημοσίευσης

Left Liberal Synthesis said...

Γιωργο
Παρατηρω την ενδιαφέρουσ ιδεοκίνηση της στρουθοκαμήλου σιωπηλά λόγω χρόνου.
Μετα χαράς η αναδημοσίευση.

ο δείμος του πολίτη said...

Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα του ΣΥΝ δεν είναι οι ιδεολογικές διαφορές, αλλά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα ρεαλιστικό αριστερό κόμμα στη συσπείρωση του εκλογικού σώματος και στην αύξηση των ποσοστών του. Και δυστυχώς έχει ήδη χαραχθεί μία παραδοσιακή αντίληψη στο εκλοηγικό σώμα ότι η ανανεωτική αριστερά πρέπει να έχει ρόλο αντιπολιτευτικό και περιορισμένο.

Όσο και να εγείρονται κορώνες στα κανάλια και τη Βουλή, αυτά μένουν μακριά από τον κόσμο, γιατί αυτός απαιτέι καθημερινή ρεαλιστική δράση, στο σωματέιο, στη Σχολή παντού.

Left Liberal Synthesis said...

Δείμο
Ο ρεαλισμός μπορεί να είναι τεχνικός διεκπαιρεωτικός και σ'αυτον η κοινή λογική και η ικανότητα,αρκούν.Ρεαλιστικές θετικές και κοινωνικά ωφέλιμες λύσεις έχουν προσφέρει και συντηρητικές δυνάμεις.Τα κόμματα έχουν επιπροσθετο ρόλο.Να συναρθρώνουν ιδεολογίες,επιθυμίες,σύμβολα.Η δυστοκία του Συριζα δεν είναι ο μη ρεαλισμός του,είναι η βαθυτερη κρίση της αριστεράς.Και αυτό δεν λύνεται με αποδράσεις.

syrizix said...

Αν πεις π.χ, ΄η κοινωνια της πολης του Κορυδαλλου, πρεπει να λειτουργησει σαν μια μεγαλη, ανοιχτη σωφρονιστικη κοινοτητα,τι τυπου ρεαλιστης εισαι

ΣΠΙΘΑΣ said...

Καλησπέρα, αγαπητέ.
Οι επισημάνσεις του κειμένου σου είναι ενδιαφέροντες και βάσιμοι.
Αλλά θεωρώ ότι αποτελούν μέρος των προβλημάτων και είναι "επιλεκτικές", προς συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Ανέφερα, μερικές επισημάνσεις μου στον Γιώργο, που το αναδημοσίευσε..

Θα επανέλθω, το συντομότερον (φόρτος..) χωρίς παρεξήγηση.

Συντροφικά.

Left Liberal Synthesis said...

@συριζιξ
@σπίθα
Προτείνω να "στρουθοκαμηλήσουμε" όπου από ότι φαίνεται συχνάζουν οι "δικοί" μας

ΣΠΙΘΑΣ said...

Ναι, ότι θέλεις. Εγώ θεώρησα, αφού εκεί το είδα και σχολίασα, ότι έπρεπε για λόγους δεοντολογίας να σχολιάσω κι'εδώ.

Το συνεχίζουμε κι'εδώ και εκεί.
Επειδή η ώρα δεν με βοηθά, το συνεχίζουμε και αύριο.
Δεν χανόμαστε..:)

LeftG700 said...

Φίλε Left Liberal Synthesis,


Μας δημιούργησες μεγάλο ηθικό δίλημμα. Θέλουμε να σχολιάσουμε, αλλά πού; Εδώ, όπως επιτάσσει η Ηθική ("δεοντολογία" το λένε, αλλά ας δούμε την ουσία), ή στην Αριστερή Στρουθοκάμηλο, όπου οι σχολιογράφοι είναι περισσότεροι, άρα τα λόγια μας θα πιάσουν περισσότερο τόπο;

Πρόταση: Ποτέ μη δίνεις άδεια αναδημοσίευσης όταν δεν έχουν κλείσει ούτε τρεις ώρες από την ανάρτηση! Όσο για την Αριστερή Στρουθοκάμηλο, μια και η Ανανεωτική Πτέρυγα διακηρύσσει την επιστροφή της Ηθικής στην Πολιτική, θα της προτείναμε να ξεκινήσει την εκστρατεία Ηθικής από το εσωτερικό της!

Το δίλημμα παραμένει. Συγκαλέσαμε έκτακτη Ολομέλεια για τις 8 το βράδυ. Ελπίζουμε να βγάλουμε άκρη!


Τα λέμε.

Left Liberal Synthesis said...

Left G 700
Προφανως η απόφαση δικιά σας.
Εχω αποκτήσει ένα μομέντουμ διαλόγοι μαζί σας (;;) σου(;;;) και άρα εδω ίσως διαλευκάνουμε ορισμένα πιο εύκολα.
Στην ΑΣ έχετε άλλου είδους ευκαιρίες.

LeftG700 said...

Φίλε Left Liberal Synthesis,


Λοιπόν, η Ολομέλεια αποφάσισε κατά ευρεία πλειοψηφία να στείλει το σχόλιό μας εδώ. Προτιμήσαμε να είμαστε συνεπείς με την Ηθική. Όσο για την Αριστερή Στρουθοκάμηλο, εδώ είναι δεν φεύγει. Μπορούμε να απευθυνθούμε σ’ αυτήν και τους αναγνώστες της «ξεπουπουλιάζοντάς» την και λίγο (αστειευόμαστε κατά 83,27%) σε άλλη ευκαιρία. :-)


Κατ’ αρχήν, να πούμε προκαταβολικά ότι σου αναγνωρίζουμε όλα τα ελαφρυντικά που έχει κάποιος από τη στιγμή που δηλώνει ότι κινείται «περιφερειακά» στο χώρο. Όμως, υπάρχουν ορισμένα σημεία στο ποστ που «φωνάζουν» πολύ παράφωνα για να μην κατατεθεί αντίλογος.

Σημείο πρώτο: “Η ιστορική φυσιογνωμία της Ανανεωτικής Αριστεράς περιέχει μια μοναδική ιδιαιτερότητα.
Είναι η γραμμή της ορθολογικής κρίσης που γίνεται «αναθεωρητική» γιατί ακριβώς είναι ριζοσπαστική. Είναι υπεύθυνη γιατί είναι επαναστατική. Συνδιαλέγεται με τους θεσμούς γιατί οραματίζεται τον κομμουνισμό. Η Ανανεωτική αριστερά είναι ιστορικά αντικονφορμιστική, εικονοκλαστική, ασυμβίβαστη, ως εκ τούτου χωρίς συμπλέγματα αναζητά τις θεσμικές λύσεις, τις κοντοπρόθεσμες παρεμβάσεις” .

Η προϋπόθεση της αναθεώρησης, νοούμενης ως rewriting, είναι ο αναστοχασμός. Ε λοιπόν σε πληροφορούμε, ότι δεν υπάρχει κόμμα, οργάνωση, μόρφωμα ή ρεύμα της Αριστεράς που δεν αναστοχάζεται μετά το 1991. Είτε το παραδέχεται ανοιχτά, είτε όχι. Η πρωτοκαθεδρία που δήθεν έχει η Ανανεωτική Πτέρυγα σε αυτό είναι πλασματική και ανυπόστατη. Και οι προβληματισμοί που αναπτύσσονται εντός της Αριστεράς είναι τις περισσότερες φορές πολύ ουσιαστικότεροι από αυτούς της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Τέλος: Ο αναστοχασμός δεν είναι απαραίτητο να καταλήγει πάντα σε rewriting. Συχνά, καταλήγει σε fixing, με την έννοια της επαναφοράς.

Ποιόν ακριβώς «κομμουνισμό» οραματίζεται η ΑΠ; Συγνώμη αλλά θα το πούμε: Το ξέρει αυτό ο Κουβέλης; Ο κομμουνισμός, για την ΑΠ έχει ταυτιστεί, ανιστορικά και μεταφυσικά, με τον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα και έχει πεταχτεί στο καλάθι αχρήστων της Ιστορίας. Έχεις υπ’ όψη σου κάποιο κείμενο αυτού του ρεύματος που να μιλάει έστω και διερευνητικά για τον κομμουνισμό του 21ου;

Από πότε κάθε επαναστάτης είναι υπεύθυνος; Η Ιστορία είναι γεμάτη από επαναστάτες που επέδειξαν ανευθυνότητα. Και γεμάτη από συντηρητικούς που υπήρξαν παράδειγμα υπευθυνότητας. Η υπευθυνότητα είναι μια ανθρώπινη αρετή. Και άνθρωποι δεν είναι μόνο οι επαναστάτες!

Όποιος συνδιαλέγεται με τους θεσμούς οραματίζεται τον κομμουνισμό; Η ίδια η ΑΠ άλλα λέει επ’ αυτού.

Γιατί είναι αντικονφορμιστική; Επειδή αρνείται να συνταχθεί με τη μειοψηφία και συντάσσεται με το κυρίαρχο ιδεολογικό ρεύμα των καιρών («τίποτα καλύτερο από τη φιλελεύθερη αστική δημοκρατία»); Εικονοκλαστική; Επειδή έχει αποκαθηλώσει τον Στάλιν (σιγά το κατόρθωμα!) και έχει αναρτήσει στη θέση του τον Κύρκο ή το μακαρίτη τον Παπαγιαννάκη; (Παλιότερα, μας έχουν πει ότι αναρτούσαν και τον Γκράμσι. Μέχρι που είδαν και σ’ αυτόν σπέρματα «ολοκληρωτισμού» και τον ρίξανε στον Καιάδα της σιωπής). Ασυμβίβαστοι; Έναντι ποίου; Έναντι των εχθρών της πνευματικής κληρονομιάς της ΕΑΔΕ;


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

LeftG700 said...

ΣΥΝΕΧΕΙΑ


Σημείο δεύτερο: “Δεν ενοχλεί η ριζοσπαστικότητα ενοχλεί η μερικότητα,η θέαση μέσα από το μικρό κάτοπτρο,το κενό που επενδύεται με την στολή της ρητορικής επανάστασης”.

Ποια μερικότητα; Η ΑΠ κατηγορεί τους εκτός αυτής ακριβώς για το αντίθετο! Δηλαδή για τη γενικόλογη θέαση των πραγμάτων και την αδιαφορία τους για το «μικρό», το «επιμέρους», το «εφικτό».

Όσο για τη ρητορική της επανάστασης, νομίζεις ότι ενοχλεί μόνο την ΑΠ;

Σημείο τρίτο: “Η ρίζα ,η οικογένεια της ΑΑ είναι η κομμουνιστική παράδοση”.

Σωστά. Αλλά εδώ ακριβώς μπορούμε να μιλήσουμε για «ριζοσπαστισμό».

Σημείο τέταρτο: “Απλούστατα ο κομμουνισμός από μεταφυσική ιδέα αλά Badiou κατάλληλη για ακαδημαϊκά διδακτορικά, από θρησκοληψία αλα ΚΚΕ, πρέπει να γίνει σύγχρονο πρόταγμα καθημερινότητας σημερινών εργαζομένων της Ελληνικής κοινωνίας των τραυματικών αντιφάσεων”.

Παρακάμπτοντας τα περί Μπαντιού και θρησκοληψίας του ΚΚΕ, σου λέμε ότι χάνεις τα λόγια σου προτρέποντάς του για «κομμουνισμό εδώ και τώρα». Οι άνθρωποι δεν τον θέλουν ούτε για «εκεί και κάποτε». Οι διαφωνίες τους δεν περιορίζονται στους «τρόπους μετάβασης». Περιλαμβάνουν και τον προορισμό. Το λένε σε όλους τους τόνους, δεν το κρύβουν. Μη προσπαθείς να τους φορέσεις παπούτσια που δεν γουστάρουν.

Τέλος, για όσα αναφέρεις σχετικά με το ζήτημα του αδιεξόδου που αντιμετωπίζουν σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η εκτίμησή μας είναι πως ήδη βρίσκονται με το ενάμισο πόδι εκτός. Θα επιβιώσουν ως λέσχη παραγόντων και εκλογική τσόντα του ΠΑΣΟΚ. Έχουν κλείσει προ πολλού τον κύκλο τους. Ίσως μερικοί να μείνουν. Αλλά χωρίς να επηρεάζουν καθοριστικά τα πράγματα.

Να κλείσουμε μ’ ένα αστείο για να ελαφρύνουμε το σχόλιο;

Η ανανέωση της Αριστεράς είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθεί στην ΑΠ!


Τα λέμε.


ΥΓ Είμαστε συλλογικό μπλογκ που ενθαρρύνει την ατομική πρωτοβουλία. Οι διαδικασίες όμως λογοδοσίας είναι δρακόντειες! :-)

Left Liberal Synthesis said...

Left g700
Συμφωνω με τα περισσότερα (οσο και αν σου φαίνεται περίεργο).
Το θέμα μου είναι ,οτι η Αριστερά που παρεμβαίνει ,και διαμορφώνει εξελίξεις πρέπει να καταλαβαίνει το κοινωνικό περιβάλλον της στην πραγματική του διάσταση (οχι ιδεοληψίες=liberal) αλλά να φωτίζει την δράση και την φυιογνωμία της με ριζική αλλαγή (left).
Η ΑΑ στην ενιαία πορεία της είχε αυτην την δυναμική ,κυρίως στην περίοδο του χαμένου στοιχήματος (77-81) που συμβολικα καταγραφηκε ως συνυπαρξη Παπαγιαννάκη Ελεφάντη στον Πολίτη,
Αυτά ως περίγραμμα για να συνενοηθούμε.
Ως εκ τούτου
-Σωστα λες,η υφιστάνενη ΑΑ διατυπώνει ένα ρεαλισμό χωρίς ιδεολογικο άξονα.Εχουν πάρει διαζύγιο από την θεωρία.
-Ο κομμουνισμός τώρα είναι εφικτός αφού όμως τον ορίσουμε στις σημερινές συνθήκες με τις εξωφρενικές αντιφάσεις (1,0 εκ αυτοπασχολούμενοι,εργοδότες,1,0 εκ δημόσιοι υπάλληλοι,2,5 ιδιωτικοί,και όλοι αυτοί μικροιδιοκτητες).Δηλαδή αυτοί που σήμερα αναφέρονται οικειοποιούνται τον κομμουνισμό,δεν καταλαβαίνουν τι ακριβως παίζεται στην ελληνική κοινωνία.(Με ιστολογική άδολη φιλία σε κατατάσσω σε ένα από αυτούς!!!!!!)
-Τα περί φλερτ με Πασοκ εχεις δίκιο και αυτό τους θύμισα .Η ΑΑ ήταν οξύτατα αντι Πασοκ.
-Τελος τα ιστολόγια τα έχουμε ακριβως για την διακίνηση ιδεών.Αρα ανεξάρτητα με το τι γίνεται καλό να τα λέμε προς όλες και όλους.
Χαιρετώ

LeftG700 said...

Φίλε Left Liberal Synthesis,


Όχι, δεν μας φαίνεται περίεργο που συμφωνείς (και το δηλώνεις) με τα περισσότερα. Δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο σημείο να θεωρούμε την καλοπιστία αξιοπερίεργο φαινόμενο. :-)

Ομολογούμε ότι δεν έχουμε και πολλές γνώσεις για την περίοδο του «χαμένου στοιχήματος» που λες. Όμως θυμόμαστε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις (ίσως και την τελευταία) του Παπαγιαννάκη, στα «Νέα» νομίζουμε, όπου εκεί ο άνθρωπος έλεγε καθαρά ότι αισθάνεται σοσιαλδημοκράτης. Έχουμε δε την εντύπωση -ίσως και να κάνουμε λάθος- ότι ποτέ δεν είχε δηλώσει κομμουνιστής.

Το «ο κομμουνισμός τώρα είναι εφικτός» μας φαίνεται πολύ βαριά κουβέντα. Και μας παραπέμπει στις απόψεις του Χολογουέι και του Νέγκρι, που στην πραγματικότητα και πέρα από δίκες προθέσεων στις οποίες δεν θέλουμε να επιδοθούμε, το μόνο που αποδεικνύουν είναι το γεγονός πως η Αριστερά έχει «κολλήσει». Δεν είμαστε αντίθετοι στην ιδέα της αξιοποίησης των ρηγμάτων που κάθε σύστημα έχει, άρα και ο καπιταλισμός. Από αυτό όμως μέχρι το πέρασμα σε ένα άλλο ριζικά διαφορετικό κ/ο σύστημα υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Μας αδικείς όταν λες ότι δεν καταλαβαίνουμε τι παίζεται στην Ελληνική κοινωνία. Ακριβώς επειδή καταλαβαίνουμε τι παίζεται θεωρούμε ότι ίσως η Ελλάδα να είναι η τελευταία χώρα στην οποία θα μπορούσε να «δουλέψει» η ιδέα του κομμουνισμού από τα κάτω, χωρίς πρόσβαση στα πάνω!


Τα λέμε.

Left Liberal Synthesis said...

@Left g 700
Σιγα σιγα διαλευκάνουμε πράγματα,και φτάνουμε στις βασικές διαφορές μας.
Και να την¨εδω
"η Ελλάδα να είναι η τελευταία χώρα στην οποία θα μπορούσε να «δουλέψει» η ιδέα του κομμουνισμού από τα κάτω, χωρίς πρόσβαση στα πάνω"
Αυτά έγιναν μέχρι τώρα,κομμουνισμοί από τα πάνω,και τα αποτελέσματα γνωστά.
Η θεωρία του κοινωνικού "σχεδίου" της αριστεράς,που συλλαμβάνει μια συλλογικότητα και υλοποιούν οι μάζες,μου είναι απωθητική ανατριχιαστική.
Εδω εδράζεται και η αποστροφή μου για τον όρο "Σταλινισμό" γιατί υπονοεί ότι μας έλειψε ο "κατάλληλος" σχεδιαστής (οσο αποστρέφομαι τον "νεοφιλελευθερισμό" ομοίως τον "Σταλινισμό" που γίνεται και όχημα συκοφάντησης της αριστεράς)
Σε αυτό το πλαίσιο μπορείς να δεις και την προσέγγιση μου μερικών "τεράτων" του Φιλελευθερισμού (Hayek,Nozick).Είναι πιο προχωρημένοι στην πολιτική σύλληψη εκτός ενος πλαισίου "σχεδιασμού".
Αυτά προς διασάφηση της σχέσης του LLS εντός αριστεράς,που θεωρώ πως δεν σου είναι καθαρή.
Για την ΑΑ,αν είναι να φύγει απο τον Σύριζα για να γίνει πολιτικοποιημένο ρεύμα Ανδρουλάκη,να μου λείπει
Αν είναι να φύγει για να φύγει απο τον ρουτινιάρικο αριστερό λαικισμό,και να ξαναδεί ένα "κομμουνιστικό ρεαλισμό" ενα "φιλελευθερο κομμουνισμό" μια αριστερά του 2010,μαζί τους
Χαιρετώ.

ΣΠΙΘΑΣ said...

" Όμως θυμόμαστε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις (ίσως και την τελευταία) του Παπαγιαννάκη, στα «Νέα» νομίζουμε, όπου εκεί ο άνθρωπος έλεγε καθαρά ότι αισθάνεται σοσιαλδημοκράτης.
Έχουμε δε την εντύπωση -ίσως και να κάνουμε λάθος- ότι ποτέ δεν είχε δηλώσει κομμουνιστής."
...............

Σπίθας
Είχε δηλώσει (θυμάμαι καλά και δεν χρειάζομαι την συνέντευξή του, αλλά αν χρειαστεί να την φέρω, εδώ να την συζητήσουμε, για να δούμε που διαφωνούμε..)
"..είχαμε πάει στην Σοβιετική Ένώση και τους είπα, τότε "ευχαριστώ πολύ δεν θα πάρω..1968(;)"

Δήλωσε ότι όσο περνά ο καιρός γίνεται των άκρων και νιώθει ότι είναι..εξτρεμιστής.."

Βέβαια, θα πρέπει να προσδιορίσουμε και οριοθετήσουμε τις εννοούσε ο Μ. Παπαγαιννάκης με αυτές τις κουβέντες του.

Γιατί υπάρχει μεγάλη σύγχυση, σχετικά με την σημασία των πολιτκών ορολογιών, στην εποχή μας.

Φυσικά και δεν ήταν κομμουνιστής.

Αλλά ποιό είναι το πρόβλημα σήμερα;

Το να δηλώνεις.. "-ιστής" ;

Που διαφωνείς συγκεκριμένα με την Ανανεωτική Πτέρυγα;

Αφού μιλάμε για απομάκρυνση από δογματικές αγκυλώσεις και απολυτότητες.

Καλησπέρα.

ΣΠΙΘΑΣ said...

Έκανα, παρέμβαση, το αντιλαμβάνομαι, αλλά ελπίζω να μην διακόπτω..

Θα επανέλθω, αργότερα, σύντροφοι.
Και εδώ να γίνει διάλογος. Παντού..
Δεν τίθεται θέμα..
Άσε που η "αριστερή στρουθοκάμηλος" έχει πάρει μυστρί και χτίζει..:))

LeftG700 said...

Φίλε Σπίθα,


Για να έχουμε μια κοινή βάση συζήτησης, αν και το θέμα δεν είναι βέβαια ο Παπαγιαννάκης, παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από τη συνέντευξή του στα "Νέα" στις 28 Φεβρουαρίου -αποδείχθηκε ότι θυμόμασταν καλά:

ΕΡ. "Τι τίτλο θα βάζατε σήμερα στην ιδεολογία σας;".

ΑΠ. "Σοσιαλδημοκράτης. Παλιά το έλεγα για να πειράξω τους συντρόφους μου, αλλά τελικά αυτό είμαι. Εξάλλου, αν εξαιρέσουμε ίσως την μπολσεβίκικη επανάσταση, ό,τι άλλο έχει γίνει, έγινε από σοσιαλδημοκρατική παρέμβαση. Γιατί μη μου πει κανείς ότι ήταν κοινωνική αλλαγή η δημιουργία ανελεύθερων καθεστώτων από τον Κόκκινο Στρατό. Άλλο τι ταμπέλα τούς έβαζαν από πάνω. Δείτε τώρα το μίσος που έχουν εκεί οι λαοί για οτιδήποτε σοσιαλιστικό".

ΕΡ. "Πάντα είχατε αυτές τις απόψεις; Ή γερνώντας γίνατε πιο...σοσιαλδημοκράτης;"

ΑΠ. "Νομίζω ότι γερνώντας έγινα λίγο πιο εξτρεμιστής".

Με την ευκαιρία, να πούμε ότι αυτή η παρρησία είναι που μας κάνει να τιμούμε τον Παπαγιαννάκη, ασχέτως αν διαφωνούμε με την πολιτική φιλοσοφία του. Παρρησία που δυστυχώς δεν ευδοκιμεί και πολύ στην εγχώρια Αριστερά, ανεξαρτήτως τάσεων και ρευμάτων.


Θα επανέλθουμε για να τα πούμε αναλυτικότερα.


ΥΓ Μας μιλάς χωρίς να μας ονομάζεις. Αδίκως φοβάσαι. Ο "σταλινισμός", αν τηρούνται σχολαστικά οι κανόνες υγιεινής, έχει μηδενικά ποσοστά μεταδοτικότητας!... :-)

ΣΠΙΘΑΣ said...

@ LeftG700

1. Μην κάνεις, κακές σκέψεις:)

Βιαζόμουν, και δεν έγραψα το όνομα σας, άλλωστε, γνωριζόμαστε, διαδικτυακά.
Μην το λες, ούτε για αστείο:)

2. Καλά θυμόμουν, για το εξτρεμιστής...

Στο θέμα μας, σύντροφοι.

Τι να φοβηθώ, σύντροφε, αφού έχω κάνει το σχετικό εμβόλιο. Δεν με πιάνει ούτε σταλινισμός, ούτε κομμουνισμός, μην ανησυχείς.

Μην ανησυχείς, όμως ούτε εσύ. Δεν πρόκειται νάρθει..

Για να καταλάβω, κάτι..

1) Θέτεις εκτός της ανανεωτικής αριστεράς, όλους, όσους δεν δηλώνουν υπερ του κομμουνισμού;

2) Ποιός το αποφασίζει, αυτό;

3) Σε ποιόν πολιτικό-κοινωνικό χώρο απευθυνόμαστε;

Υ.Γ.
Δεν ενανατιώνομαι, σε καμμία πολιτική σου προσωπική θέση.

Με ενδιαφέρει, όμως, πολιτικά, πάντα, αυτά που υποστηρίζεις, με ποιές κοινωνικές δυνάμεις θα τα συστοιχίσεις.

Η θεωρία επί χάρτου δεν μ'ενδιαφέρει, ανα δεν έχει κοινωνικό αντίκρυσμα και αν δεν απαντά στα κοινωνικά αιτήματα.

Μην γίνουμε "γιάπιδες". Κλεινόμαστε σ'ένα γραφείο και βγάζουμε αναλύσεις και οικονομικές θεωρίες που δεν λαμβάνουν υπόψη τους τον άνθρωπο, το ανθρώπινο δυναμικό.

Γιατί σε "λαϊκούς" δήμους, που παλιά κυριαρχούσε η αριστερά, το Κ.Κ.Ε, γιατί εκεί σάρωσε ο νεοφιλελευθερισμός;

Για ποιό κομμουνισμό, μιλάς;
Αυτά που λες, ούτε ο Μαρξ δεν θα τάλεγε, βέβαια..Ούτε καν για αστείο.

Αυτός ο ορισμός που δόθηκε από

@ LEFT LIBERAL SYNTHESIS

για την Ανανεωτική Αριστερά
"Η ιστορική φυσιογνωμία της Ανανεωτικής Αριστεράς περιέχει μια μοναδική ιδιαιτερότητα.
Είναι η γραμμή της ορθολογικής κρίσης που γίνεται «αναθεωρητική» γιατί ακριβώς είναι ριζοσπαστική.
Είναι υπεύθυνη γιατί είναι επαναστατική.
Συνδιαλέγεται με τους θεσμούς γιατί οραματίζεται τον κομμουνισμό."

Ποιός τον όρισε;
Η "επανάσταση" στους θεσμούς γιατί ταυτίζεται με τον κομμουνισμό;

Οι ρήξεις, με τα αδιαφανή κέντρα πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων και οι ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι προωθητικές αλλαγές σε μια δημοκρατική κοινωνία ;

Εδώ δεν μπορούμε να τα βάλουμε με τα συμφέροντα μιας μικροεταιρείας θα "ρίξουμε και θα άλλαξουμε το σύμπαν"
;;

Με τις μικροεπιχειρήσεις, τι θα γίνει;
Τα μπαράκια και οι καφετερίες θα κλείσουν, πχ ; Λέω τώρα;

Τα μπακάλικα και τα κουρεία θα είναι "ιδιωτικά" ή δημόσια;

Αυτά τα αντιμετώπιζαν στην Ρωσία το 1920, νομίζω...

Μου φαίνεται, ότι τα κουρεία ήταν που δόθηκαν σε ιδιώτες και δεν ήταν κρατικά..

Υ.Γ.
Τα ανέφερα, όλα μαζεμένα και ανάκατα για να διευκολύνω και να μην μιλάμε μόνο θεωρητικά..

Τα λέμε, συντρόφια.

LeftG700 said...

Φίλε Left Liberal Synthesis,


Για μισό λεπτό! Πήρες λάθος δρόμο.

Παρά το ότι παραθέτεις μια φράση μας, την έχεις διαβάσει τελείως λάθος. Προκύπτει από πουθενά ότι απορρίπτουμε τον κομμουνισμό από τα κάτω και προτιμάμε τον από πάνω; Έλεος! Λέμε το πολύ απλό ότι «χωρίς πρόσβαση στα πάνω» δεν γίνεται δουλειά. Θέλει διευκρίνιση ότι μιλάμε για την πολιτική και κρατική εξουσία; Τώρα αν εσύ ταυτίζεις κάθε αριστερή εξουσία με τη μέχρι εμπειρία είναι άλλο ζήτημα. Φυσικά δεν συμφωνούμε.

Τι ακριβώς εννοείς «κομμουνιστικό ρεαλισμό»; Και τι «φιλελεύθερο»; Έτσι κι αλλιώς ο κομμουνισμός δεν είναι ένα απελευθερωτικό εγχείρημα; Και επιτέλους, γιατί αρνείσαι να καταλάβεις ότι οι άνθρωποι δεν θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως κομμουνιστές με οποιοδήποτε επιθετικό προσδιορισμό κι αν τους προτείνεις;

Χάγιεκ και Νόζικ;;; Ο δεύτερος δεν ήταν αυτός που είχε πει ότι αν ένας άνθρωπος θέλει να πουληθεί σκλάβος σε κάποιον άλλον πρέπει να έχει την ελευθερία να το κάνει; Δηλαδή την ελευθερία να στερηθεί την ελευθερία; Προφανώς θα θεωρούσε ότι ο άνθρωπος υπάρχει για να υποδουλώνεται στην ελευθερία!


Τα λέμε.

LeftG700 said...

Φίλε Σπίθα,


1) Δεν θέτουμε κατ’ αρχήν κανένα ούτε εκτός, ούτε εντός. Λέμε μια άποψη όπως όλοι. Σύμφωνα με αυτή την άποψη ορίζουμε ως Αριστερά το πολιτικό ρεύμα που έχει ως οραματικό στόχο μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση (οικονομική κατ’ αρχήν αλλά όχι μόνο) και τη χειραφέτηση του ανθρώπου από κάθε είδους εξουσιαστικά δεσμά. Αν δεν θέλεις να το ονομάζεις αυτό κομμουνισμό, κανένα πρόβλημα. Δώσε του όποιο όνομα θέλεις. Αλλά η ουσία είναι αυτή. Η ΑΠ δεν προσυπογράφει αυτό το πολιτικό σχέδιο. Με βάση αυτά τα δεδομένα λοιπόν εκείνη δεν χωράει στον δικό μας ορισμό, δεν τη θέτουμε εμείς εκτός.

2) Όπως είπαμε και στο 1, δεν υπάρχει καμία «απόφαση». Είναι απλώς η άποψή μας. Δηλαδή, πήρες στα σοβαρά αυτά που γράψαμε για την "έκτακτη Ολομέλεια"; :-)

3) Δεν είναι λυμένο αυτό το ζήτημα μέσα σου; Στους εργαζόμενους οι οποίοι εκμισθώνουν το μόνο που διαθέτουν προς πώληση, δηλαδή την εργασία τους. Όλα αυτά όχι στην τυπική σημασία τους αλλά στην ουσιαστική.

Φαίνεται ότι διαφωνείς με τις αντιρρήσεις μας περί του τι επιδιώκετε όταν συνδιαλέγεστε με τους θεσμούς. Κακώς. Γιατί με όσα γράφεις μας επιβεβαιώνεις.

Γράψαμε στον Left Liberal Synthesis «Όποιος συνδιαλέγεται με τους θεσμούς οραματίζεται τον κομμουνισμό; Η ίδια η ΑΠ άλλα λέει επ’ αυτού».

Κι εσύ μας γράφεις «Οι ρήξεις, με τα αδιαφανή κέντρα πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων και οι ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι προωθητικές αλλαγές σε μια δημοκρατική κοινωνία;».

Υπάρχει πουθενά έστω και υπόνοια περί κομμουνισμού; Για «προωθητικές αλλαγές» μιλάς. Για ποιο λόγο τότε διαφωνείς με τις αντιρρήσεις μας προς τον Left Liberal Synthesis που σας έβγαλε κομμουνιστές με το έτσι θέλω;

Τέλος, για τα κουρεία κλπ.: Δηλαδή αυτό είναι το πρόβλημα και αποκηρύξατε τον σοσιαλισμό; Τα μπαράκια και οι καφετέριες; Έλα βρε Σπίθα!...


Τα λέμε.

Left Liberal Synthesis said...

Σπίθα
Κατ'αρχάς ξεχασα να σε καλωσορίσω στο "μαγαζί"
-Νομίζω οτι θα διαλυθουν πολλές ασάφειες αν ξεκαθαρίσω πως ο ορος κομμουνισμός δεν αφορά τα καθεστώτα της Α.Ευρώπης,αλλα ένα όραμα και μια κίνηση προς κοινωνίες οπου η ταξική διαφορά δεν θα καθορίζει τα πάντα.
-Στο ιστολόγιο αυτό έχω διακυρήξει οτι οι έννοιες της αγοράς της επιχειρηματικότητας πρέπει να ανακτηθουν απο την Αριστερά.Εαν δεν θέλουμε κοινωνίες των κεντρικών σχεδιασμων,τότε πρεπει να δούμε τι κάνουμε με τις αγορές και τις επιχειρήσεις.Εκεί η παραδοσιακή και κομμάτια της ριζοσπαστικής αριστεράς έχουν "παραδώσει" το πνεύμα...Κυνηγώντας τις χείμαιρες φαντασιωνονται ιδανικές κοινωνίες χωρίς αγορές και επιχειρήσεις τύπου μονοπωλειακές ΔΕΚΟ.
Με απο αυτά ελπίζω να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.

Left Liberal Synthesis said...

Leftg700
1.Αποδεκτή με χαρά η διευκρίνιση
2.Ισως το παράκανα με τοσο βαρείς όρους.....Ας πούμε αναζητω μια ανάκτηση του ορου κομμουνισμός,που να αναφέρεται σε σημερινους ανθρώπους,και τις σημερινές ανάγκες τους.Οχι κομμουνισμό ως χιλιασμό,εσχατολογία.
3.Δεν ζήτησα να ονομαστή κανείς κομμουνιστής,υπενθήμησα οτι ρεαλισμός χωρίς οράματα είναι "σουπα".
4.Δεν θα ήθελα να επεκταθώ στα περι Χαγιεκ.Το έργο του δεν είναι καθόλου απλό και έχει πολλές αντιφάσεις.Αν έχεις όρεξη δες σχετικές αναρτήσεις μου.
Εχω μόνο μια παρατήρηση μεθοδολογική.Σοβαροί διανοητές της ριζοσπαστικής αριστεράς μας τα "εχουν πρήξει" (δηλαδή ασχολούνται θετικά εγκωμιαστικά)με δυο φιλόσόφους που συνεργαστηκαν με τον Χιτλερ ο ένας ως υφυπουργός του.Εγω δεν θα κολώσω στον Χάγιεκ που ήταν αντιφασίστας τουλάχιστον.(αναφέρομαι στον Καρλ Σμιτ και τον Χαιντέγγερ)
Τα περίπλοκα έργα εχει σημασια η προσέγγιση.΄Δηλαδή στον Μαρξ θα φορτώσουμε τον Πολ Ποτ??
Χαιρετώ,

ΣΠΙΘΑΣ said...

@ LEFT LIBERAL SYNTHESIS

Μα γιατί να υπάρξει παρεξήγηση;
Δεν υπάρχει λόγος σύντροφοι.

Κατανοώ τις θέσεις σου..

"..Ας πούμε αναζητω μια ανάκτηση του ορου κομμουνισμός,που να αναφέρεται σε σημερινους ανθρώπους,και τις σημερινές ανάγκες τους.Οχι κομμουνισμό ως χιλιασμό,εσχατολογία."
.....................


Μα είχα καταλάβει ότι αυτό εννοούσες.


@ LeftG700

για τα κουρεία..:)
Αν το εξετάσεις λίγο, θα δεις ότι είναι σοβαρό:) Θα βάλω και τα κομμωτήρια και τα φαστ-φουντ και τα " LET A ROOM"...
Γιατί λες για τα μπαράκια;
Έχουμε τίποτε άλλο..;

Τι έχει η ελλάδα; Τι παράγει;

Εν τέλει, ποιός είναι ο ορισμός του αριστερού; Για μένα είναι:
"εκείνος που είναι με το μέρος του αδυνάτου"

Ας δούμε και μια άλλη άποψη, μιας και ανέφερε, πολύ σωστά τον Χάιντεγκερ ο LLS

www.avgi.gr/ κλίμακα αξιών και αριστερός λόγος (του Ροζάνη )

Σύντροφοι, μια άποψη εκφράζω, δεν λέω τίποτα παραπάνω.

Τα λέμε, παρεξήγηση καμμία.!

ΣΠΙΘΑΣ said...

Η αξιακή κλίμακα και ο αριστερός λόγος

Του Στέφανου ΡΟΖΑΝΗ*

Το κριτήριο εγκυρότητας ενός λόγου για την κοινωνία, ο οποίος δεν επιβάλλεται εξωγενώς πάνω στην κοινωνική κατάσταση λειτουργώντας ως παραμορφωτικός καθρέφτης των δομικών και διασυνδετικών πλεγμάτων της κοινωνικής δυναμικής, είναι πάντα η αξιακή κλίμακα επί της οποίας ο λόγος αυτός εδράζεται και μεταφέρεται αυθεντικά και γνήσια στους φορείς της κοινωνικής δράσης, είτε με τη μορφή της συλλογικότητας είτε με τη μορφή των ιστορικά δρώντων υποκειμένων. Σε αντίθετη περίπτωση, δηλαδή στην περίπτωση της εξωγενούς επιβολής, ο λόγος στρεβλώνεται ώστε να συμπεριλάβει τις ασυμμετρίες ισχύος, αλλά και να διαμεσολαβήσει μεταξύ αντιθετικών συμφερόντων, διαρρηγνύοντας κατ' ουσίαν τη συνεχή διαμόρφωση των φορέων της δράσης και κατά συνέπεια αποδυναμώνοντας και παραφράζοντας τις κοινωνικές τους προοπτικές.

Ας προστεθεί ότι ο ολοποιός λόγος για την κοινωνία είναι πάντα εξωγενής και ερμηνευτικός, αδυνατεί, ωστόσο, όπως θα έλεγε ο Anthony Giddens, να αντιμετωπίσει ουσιαστικά "προβλήματα που αφορούν ομάδες συμφερόντων, δομές εξουσίας και κοινωνικούς αγώνες", ενώ ο περί του κοινωνικού λόγος, ο οποίος εδράζεται ασφαλώς πάνω σε σταθερές αξιακές κλίμακες καθίσταται συγκεκριμένος, αφού διαρκώς προσανατολίζεται προς τους συγκεκριμένους φορείς δράσης και υπερασπίζεται, πάντα μέσω του αξιακού του συστήματος, τη συνέχεια της διαμόρφωσης των φορέων δράσης μέσα στη μεταβαλλόμενη κοινωνική και ιστορική διαπόρευση.

Ήδη, και με τρόπο συνοπτικό, επιχείρησα να περιγράψω το κριτήριο εγκυρότητας του αριστερού λόγου έναντι των ποικίλων θετικισμών και/ή οικονομισμών που προβάλλονται ως συγκροτητικές ερμηνευτικές κατευθύνσεις της παγκοσμιοποιημένης τάξης πραγμάτων και των εξ αυτής απορρεόντων κοινωνικών και πολιτικών μορφωμάτων. Με άλλα λόγια, θέλησα να επισημάνω ότι το διαφοροποιητικό στοιχείο του αριστερού λόγου υπήρξε εξ αρχής και εξακολουθεί να υπάρχει ως αξιακή κλίμακα, έστω και αν εννοιολογικά ο όρος αξία φαίνεται ως μια άκαμπτη και σε κάποιες περιπτώσεις θεολογική συνδήλωση, η οποία οδηγεί σε μια στασιμότητα του κοινωνικώς σκέπτεσθαι, μακριά από "δομικές κοινωνιολογικές θεωρίες". Δεν πρόκειται, ωστόσο, περί αυτού.

Η αξιακή κλίμακα είναι το ύφος και το ήθος του εκφερόμενου λόγου και όχι η προσκόλληση στο παρωχημένο, στη μη ενεργό και στην άρνηση του εκσυγχρονιστικού ή στην παραγνώριση των δομικών μεταβολών της κοινωνίας. Απλώς, η αξιακή κλίμακα του αριστερού λόγου δεν εδράζεται σε εμπειρικά κριτήρια και αναλαμβάνει την υπευθυνότητα της διαλεκτικής της έναντι του (νεο)θετικισμού ή του (νεο)εμπειρισμού που επιβάλλουν την υποταγή των φορέων της δράσης σε δεδομένες "γραμμές δράσης" οι οποίες μετακυλίονται διαρκώς και έτσι διαμορφώνονται ανεξάρτητα από το ιστορικά δρων υποκείμενο, ως ολιστική αντίληψη ενός "αντικειμενικά" δρώντος κοινωνικού ρεαλισμού.

Η αξιακή κλίμακα του αριστερού λόγου είναι, αντιθέτως, η ακύρωση του κοινωνικού ρεαλισμού και συγχρόνως η κατάρρευση του υποκειμενισμού, μέσα από μια διαλεκτική σχέση, η οποία βαίνει πέραν των οποιωνδήποτε μονισμών. Διότι η αξιακή κλίμακα του αριστερού λόγου υπερβαίνει τον δυισμό υλισμού/ρεαλισμού και υποκειμενιστικής δράσης και δεν επικεντρώνεται σε ευκαιριακά και συμβατικά κριτήρια ή συσσωματώσεις ρεαλιστικών και υποκειμενιστικών στοιχείων.

Οσάκις (και δεν είναι λίγες αυτές οι περιπτώσεις) ο αριστερός λόγος, κάτω από συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες, αποκλίνει από την αξιακή του κλίμακα, εντάσσεται μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του είδους της σκέψης που ο........Martin Heidegger [ ]

Καλό άρθρο, διαβάστε το..δεν μπορούσα να το λινκάρω,