Η φάρσα του Φιλελευθερισμού στην Ελλάδα

Το παράδοξο είναι οτι ο φιλελευθερισμός δεν είναι αρκετά ισχυρός για να σώσει τις πυρηνικές αξίες του απο την φουνταμεταντιλιστική επέλαση.Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να σταθεί μόνος του ,κάτι λείπει από το φιλελεύθερο οικοδόμημα.Ο Φιλελευθερισμός στην έννοια του είναι «παρασιτικός» καθώς βασίζεται σε ένα προυποτιθέμενο δίκτυο κοινωνικών αξιών,το οποίο υποσκάπτει στην ανάπτυξη του .Ο φουνταμενταλισμός είναι μια αντίδραση –προφανώς λανθασμένη μυστικιστική- απέναντι σε μια εγγενή ροπή του φιλελευθερισμού,και γι’αυτό ο φουνταμενταλισμός αναπαράγεται από τον φιλελευθερισμό.Αφημένος μόνος του ο φιλελευθερισμός θα υποσκάψει την υπόσταση του ,και η μόνη δύναμη που μπορεί να τον διασώσει είναι η ανανεωμένη αριστερά ή για να το διατυπώσουμε με όρους του 1968,για να επιβιώσει ο φιλελευθερισμός θα αναζητήσει την αδελφική βοήθεια από την ριζοσπαστική αριστερά.
S.Zizek First as Tragedy then as Farce p 76-77

Στο τελευταίο βιβλίο του ο Ζιζεκ διατυπώνει την θέση ότι παρά τις κοινές δοξασίες,το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα είναι σε θέση να επιλύσει δύο κυρίαρχα ζητήματα της εποχής ,το οικολογικό και της πνευματικής ιδιοκτησίας,και οδηγούμαστε σε μια εποχή καινοφανούς υβριδιακού πολιτεύματος τύπου «Κίνας».Οδηγούμαστε σε μια νεο αυταρχική δομή όπου το κλασσικό φιλελευθερο θεώρημα οτι οι αγορές αργά η γρήγορα φέρνουν δημοκρατία δεν ισχύει.Αρα ο φιλελευθερισμός στην ονομαστική του αξία έχει ένα «αριστερό» περιεχόμενο,και μόνο η Αριστερά μπορεί να τον διασώσει.Στην νέα αυτή συνθήκη η αριστερή θεωρία και πολιτική γίνεται ακόμη πιο περίπλοκη. (Συνοπτική κακατοπιστική συνέντευξη εδω)

Βρίσκω το σ.Ζιζεκ μάλλον ξεπερασμένο.Στα ελληνικά πράγματα η περιπλοκή είναι ακόμη μεγαλύτερη .

Η αριστερά ξιφουλκεί κατά πολιτικών που θεωρεί «νεοφιλελεύθερες» και δημιούργησαν το δημοσιονομικό έμφραγμα την στιγμή που οι Ελληνικές Ελίτ,έχουν τόση σχέση με το Φιλελευθερισμό όση ο Αλέφαντος με το ποδόσφαιρο.Δηλαδή αιωνίως αμφιλεγόμενη αλλά διασκεδαστική.

Η τίτλος Liberal στο Ιστολόγιο υπoδηλώνει την κατεύθυνση μας ότι στον ελληνικό σχηματισμό,η υιοθέτηση φιλελεύθερων πολιτικών (και των οικονομικών συμπεραλαμβανομένων) αποτελεί αριστερή προοδευτική πολιτική γιατί το πεδίο,και ο τόπος αναπαραγωγής των Ελίτ γίνεται μέσω του κράτους ενεργητικά και επεκτατικά.

Η ετικέτα «νεοφιλελευθερισμός» είναι τόσο ανούσια,και απατηλή για την αριστερά,έτσι ώστε δημιουργεί μια τεράστια σύγχιση.Εχουμε αναφερθεί εκτεταμένα στο θέμα,καθώς και την αντίστοιχη ετικέτα του «Σταλινισμού».Και οι δύο κυριαρχούν στον αριστερό δημόσιο λόγο και το μόνο που κάνουν είναι να συσκοτίζουν τα πράγματα,και να δημιουργούν ένα συνεχές της δημοσιότητας όπου τελικά επικρατούν οι εξαχρειωμένοι λαικιστές δημοσιογράφοι και πολιτικοί.

Οποιος νομίζει οτι το τερατώδες δημόσιο χρέος είναι μια τεχνική ανωμαλία ,μιας κατά τα άλλα «νεοφιλελευθερη» πολιτικής κάνει ένα λογικό άλμα.Δεν έχει δει τα στοιχεία της Ελληνικής οικονομίας ,τα οποία επιφυλάσουν μερικές δυσάρεστες εκπλήξεις για τους οπαδούς της ευκολίας.

Μιλώντας στην τρεχουσα δημοσιογραφική τυπολογία,δεν είχαμε ποτέ επιθετική «νεοφιλελεύθερη» επέλαση,αλλά μ παθητικές πολιτικές προσαρμογής στο παγκόσμιο περιβάλλον,απλούστατα γιατι τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα των Ελίτ,παρέμειναν προσδεδεμένα στην επέκταση του κράτους.Ο λεγόμενος «νεοφιλελευθερισμός» λειτουργεί οργανικά μόνο σε μια μερίδα των Ελίτ ,και όσο ασκείται έχει θετικά αποτελέσματα.!!

Αραδιάζω χύμα τα στοιχεία του συλλογισμού μου

-Ιστορικά απο το 1974 το Ελληνικό κράτος ως εργοδότης ,και διαμομέας πόρων διογκώνεται συνεχώς.Και αυτό δεν γίνεται από αφηρημάδα.Οι τεχνικές εταιρείες οι «νταβαντζήδες» είναι γνησιο τέκνο της κρατικοδίαιτης αναπαραγωγής.

-Η πιο «νεοφιλελευθερη» ελιτ της ελληνικής οικονομίας,δηλαδή δεν γουστάρει κανενός κρατικούς ελέγχους,περιορισμούς,αλλά επιβιώνει στην απόλυτη ασυδοσία είναι οι εφοπλιστές.Δεν παράγουν σχεδόν καμία απασχόληση,και άρα δεν αντλούν παρά ελάχιστη σχετικά υπεραξία εντός Ελλάδος,αλλα παρέχουν το 35 % των συναλλαγματικών διαθεσίμων.Η αφωνία της αριστεράς στο φαινόμενο και η συνεχής ενασχόληση με τους περιθωριακούς Αγούδημους και την Ακτοπλοία,είναι χαρακτηριστική.Με απλά λόγια ο απόλυτος «νεοφιλελευθερισμός» μας συμφέρει μερικά ως οικονομία,ως μακροικονομικό μέγεθος που στηρίζει το όποιο βιωτικό επίπεδο.Εκτός αν κάποιος μου ανακοινώσει πως η Αριστερα είναι έτοιμη να απεμπολήσει 13-15 δις Ευρώ τον χρόνο από τα διαθέσιμα της χώρας.

-Μέτρα ελαστικής εργασίας,ευέλικτης μορφής,καινοφανείς μορφές απασχόλησης, απο μόνα τους δεν μπορούν να αξιολογηθούν.Πχ στην Δανία με την μεγαλύτερη κοινωνική προστασία,τα μέτρα αυτά ισχύουν χωρίς καμία αρνητική επίπτωση.Αρα το ζήτημα είναι σε πιο περιβάλλον εφαρμόζονται.Προφανώς στην Ελλάδα των εργοδοτών της Κούνεβα,η ευέλικτη εργασία παράγει τραγωδίες,ωστόσο η ίδια κάστα εργοδοτών σε καθεστώς σταθερών μορφών απασχόλησης θα εύρισκε άλλους τρόπους να ασκήσει την τερατώδη σκληρότητα τους.Η ιστορία του εργατικού κινήματος είναι γεμάτη από τραγωδίες εργαζομένων,που συνέβησαν πολύ πρίν την υιοθέτηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.

-Οι μεγάλες ιδιωτικοποιήσεις στην Ελλάδα ποτέ δεν αποτέλεσαν επέκταση του ιδιωτικού στον δημόσιο χώρο.Δεν εμπορευματοποιήθηκε κάτι που ήταν δημόσιο,κοινό εκτός συναλλαγών.Αλλά άλλαξε η μεταμορφώθηκε η μερίδα κεφαλαίου που τα απομυζούσε.Η διαφορά μεταξύ του ΟΤΕ των Siemens-Κόκαλη και του OTE της DT,δεν είναι ποιοτική είναι δευτερέουσα.Και αν θέλουμε τον κοινωνικό έλεγχο,καλό είναι να βρόυμε και να συντονιστούμε με τους εργαζομένους και τους εμπλεκόμενους στο παγκόσμιο δίκτυο της DT.

-H περιπλοκή μας είναι ότι δεν είχαμε ποτέ κλασσική φιλελεύθερη Ελίτ,των “Entrepreneurs” η οποία για να αυξήσει κερδοφορία εμπορευματοποιεί τα πάντα,και διαλύει κοινωνικά δικαιώματα.Εχουμε μια κρατικοδίαιτη κάστα που σύρεται ασθμαίνουσα στις εξελίξεις.Ωστόσο όλοι συμπεριφέρονται ως εάν να υπήρξε φιλελεύθερη .Οι μεν θλιβεροί κρατικοδιάιτοι για να παριστάνουν τους «καινοτόμους» οι δε σύντροφοι για να κάνουν πολιτική από το Manual.

-Αντιπαρέρχομαι την οφθαλομφανή δυσανεξία της Ελληνικής δεξιάς προς τον Φιλελευθερισμό.

-Το δημόσιο χρέος δημιουργήθηκε από τις Ελίτ και αυτές πρέπει να πληρώσουν,αλλα η αντινομία είναι ότι αυτο έγινε εφαρμόζοντας μια «αριστερή» πολιτική.Κρατική επέκταση,ελλείμματα,το κράτος ως εργοδότης. Φαίνεται οξύμωρο,αλλά αυτό δημιουργεί μια σοβαρή δυσκολία στην Αριστερά.

-Το ιδιόμορφο της ελληνικής δομής οδηγεί την Αριστερά ,περίπου ως απόδραση από το πρόβλημα,σε δυό διαφορετικές στρατηγικές που επιζητούν ισότιμα την συνεκτικότητα.Απο την μια ενας ολοκληρωτικός αντικαπιταλισμός όπου θεωρεί τις Ελληνικές ιδιομορφίες δευτερεύουσες ,και απο την άλλη ενας μεταρρυθμισμός που αλοιθωρίζει προς το Πασόκ.Και στις δύο περιπτώσεις η αγχωτική ανάγκη μιας συνεκτικότητας,παραβλέπει τις αντιφάσεις.Ο ριζικός αντικαπιταλισμός,δεν μπορεί να αναζητήσει κοινωνικές συμμαχίες,ο δε μεταρρυθμισμός αποσιωπά τον χαρακτήρα του Πασόκ ως κύριου εκφραστή των κρατικοδίαιτων Ελίτ.

-Οι προτάσεις εντός αριστεράς είναι συνεκτικές ,λογικές,τίμιες αλλά λειτουργούν περίπου ως ψυχαναλυτική αποστροφή του νεοελληνικού «πραγματικού».

Η κυνική,σχεδόν αιωρούμενη σκέψη του Ζίζεκ,με τα προβλήματα που βάζει μπορεί να χρησιμεύσει για την αναζήτηση.Οταν διανοείται στην αδελφική βοήθεια ριζοσπαστικής αριστεράς προς φιλελευθερισμό αισθανόμαστε κάπως..............................