Πλεονασμάτων απόδειξη.Οι εκλογεις της ΝΔ και ο σ.Αλαβάνος

Κυκλοφόρησε ο τελευταίος τόμος της τριλογίας των Negri , Hardt με τίτλο Common Wealth.Είναι η συνέχεια των Embire 2000 ,Multitude 2004 .
Το ερεθιστικό με τον Negri είναι η φιλοσοφική και πολιτική διαδρομή.Σοβαρή υποδομή στον Καθολικισμό,διαγώνια ανάγνωση του Marx,επέκταση της ανθρωπολογίας του Spinoza,αλλά ακτιβισμός στα εργατικά συμβούλια,υποτιθέμενες (τελικά αναπόδεικτες) σχέσεις με την τρομοκρατία,εθελούσια εξορία,εναλλακτική φυλάκιση και διαρκής αναζήτηση.
Στο τελευταίο του έργο ολοκληρώνει την εμβάθυνση του Spinoza,αναπτύσσοντας οχι μόνο αυστηρές πολιτικές έννοιες (πλήθος,συνταγματοποιούσα δύναμη ,άυλη εργασία,κοινό,αυτκρατορία κλπ) αλλα προχωρόντας προς μια μεταμοντέρνα πολιτική θεολογία (έχουμε αναδείξει εδω) με πυρήνα την ανθρώπινη πλεονασματικότητα και την οντολογική διάσταση της αγάπης.Δυστυχώς – ευτυχώς είναι υπεράνω των ικανοτήτων του ιστολογίου να αναδείξει την γοητεία ,την γόνιμη συνθετότητα ,το εικονοκλαστικό ριζοσπαστικό περιεχόμενο ,αλλά και την βαθύτατη αισιοδοξία του έργου του Negri.
Ενα από τα θέματα που επανέρχονται στο έργο αυτό είναι η ανθρώπινη πλεονασματικότητα,η υπερχειλίζουσα προσπάθεια που μεταφορφώνεται σε επιθυμία και σταθεροποιείται ως αγάπη.
Δεν υπάρχει κανένα κλειστό σύστημα ,καμία θέσμιση που είναι ικανή να τα βάλει με το ανθρώπινο πλεόνασμα.Ακόμη και οι ακραίες πραγματοποιήσεις του σύγχρονου «κακού» που βιώνουμε (πόλεμος,φτώχεια,λιμός,παραλυτική ανασφάλεια κλπ) ορίζονται ως παραφθορές ,διαφθορές του «καλού» και όχι αποτελεσματα μιας φυσικής ή υπερβατικής κακότητας αντιπαλότητας που αποτελούν την βάση απαισίοδοξων θεωρήσεων (Hobbes, Agamben) .Ο Negri είναι αφοπλιστικά αισιόδοξος.
Μόλις χθες έγιναν δύο πολιτικά συμβάντα άσχετα μεταξύ τους
Η ΝΔ εκλέγει αρχηγό και ο Σύριζα διαλέγεται για την προοπτική του.
Και στις δύο περιπτώσεις οι εξελίξεις διαμορφώνονται από ανθρωπολογικούς,παράγοντες που διαψεύδουν κλισέ και μια «μηχανική» αντίληψη των κοινωνικών αλλαγών.
Στο υποτιθέμενο απόλυτο απολίτικο κόμμα του φάσματος συρρέουν 700,000 ψηφοφόροι,και αφού συνωστιστούν μερικά δύωρα εκλέγουν αρχηγό.Δεν με αφορά ποιον και γιατί.Με αφορά η αυθόρμητη ενεργητική συμμετοχή,η στρατευμένη εθελοντική ψήφος,που αναπτύσσεται με αποτελεσματικότητα κοβας του ΚΚΕ.Και όλα αυτά χωρίς την υποτιθέμενη ανταποδοτικότητα ενός ρουσφετιού,μιας άρρητης ή κρυφής συναλλαγής.Ο συντηρητικός χώρος υπερβαίνεται από μια συμμετοχή «αριστερού» ρεπερτορίου,μερικές εβδομάδες μετά από μια ήττα.
Στην δεύτερη περίπτωση στον χώρο της πιο δηλωμένης συλλογικότητας ,μιας ιστορικότητας που ξεχειλίζει από αφανείς δραματικές ιστορίες για ένα «κιβώτιο» ,μια ανθρώπινη φιγούρα επινοώντας (με τρομερή ικανότητα αλήθεια) μια σειρά πολιτικών μη διαψεύσιμων συλλογισμών,καταθέτει με ένα σχεδόν θεατρικό τρόπο την ανάγκη αυτοβεβαίωσης.Σε ένα αυθεντικό συναισθηματικό μονόλογο,ο Αλαβάνος κάτω από την αυστηρή πολιτική ορολογία,επιλύει με αφοπλιστικό τρόπο το αρχαικό αριστερό δίλλημα αν άτομο ή ή κοινωνία παράγουν ιστορία.Και μέσα στο περιβάλλον της απόλυτης συλλογικότητας,προβάλει τον Αλέκο ως υποκείμενο,πρωταγωνιστή μιας συγκυρίας.
Είμαι και με τους δύο.
Και με την αναπάντεχη στρατευμένη εθελοντική νεοδημοκρατική μαζικότητα,και την αριστερόλογη ατομική παλινδρόμηση του Αλέκου.Και τα δύο φαινόμενα μου αρέσουν γιατί διαταράσσουν βεβαιότητες,κλισέ,ρουτίνες.
Ο Negri έχει δίκιο.Στα ανθρώπινα και τα κοινωνικά πάντα οι επιθυμίες υπερχειλίζουν

Info:A.Negri,M,Hardt, "Common Wealth" 2009