Monday, November 16, 2009

Ακαδημαική Αριστερά και Τρομοκρατία.Μεταξύ μελό και στρουθοκαμηλισμού

Το παλαιό σύνθημα του 68 «ας είμαστε ρεαλιστές,ας αναζητήσουμε το αδύνατο» αποκτά σήμερα ένα κυνικό αριστερό νόημα το οποίο πιθανώς αναδυκνείει την αλήθεια: «Ας είμαστε ρεαλιστές εμείς η Ακαδημαική Αριστερά,θέλουμε να φαινόμαστε κριτικοί,απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τα προνόμια που το σύστημα μας προσφέρει.Τότε ας βομβαρδίσουμε το σύστημα με αδύνατα αιτήματα:όλοι ξέρουμε οτι αυτά τα αιτήματα είναι αδύνατον να εκπληρωθούν ,ετσι ωστε να είμαστε σίγουροι ότι τίποτε δεν θα αλλάξει και θα διατηρήσουμε το προνομιακό μας status quo».S.Zizek Theology and the Political (Duke University Press 2005) p.59-60

Από ότι φαίνεται η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ παίρνει μια αμφιλεγόμενη πρωτοβουλία.Την διοργάνωση ενός συλλαλητηρίου για την καταδίκη των τρομοκρατικών ενεργειών .
Η πρωτοβουλία συναντά την αντίδραση των πανεπιστημιακών της «Συσπείρωσης» ,που μειοψηφούν εντός Ποσδεπ,και το θέμα αποκτά μια ενδιαφέρουσα πολυπλοκότητα.

Οι περιπλοκές αναδύονται ανάγλυφες στην ανακοίνωση της ΑΡΜΕ και την ανακοίνωση της "Συσπείρωσης"

Προκαταβολικά καταθέτω την καχυποψία μου για όσες πρωτοβουλίες εκκινούν απο τα Πανεπιστήμια.Από καιρό έχουν χάσει το πλεονέκτημα της διανοητικής εγρήγορσης ή παίζεται κάτι χειρώτερο οπως αναφέρει ο σ.Ζίζεκ στην αρχή.

H Αρμε ισχυρίζεται

« Η γραμμή που χωρίζει την ελευθερία από το σκοτάδι των ποικίλων ολοκληρωτισμών περνά και μέσα από την αποφασιστική καταδίκη της τρομοκρατίας, χωρίς «ναι μεν αλλά».Η πρωτοβουλία της ΠΟΣΔΕΠ επιδιώκει τη στηλίτευση της βίας, την καθολική απομόνωση των τρομοκρατών, την τόνωση των δημοκρατικών ανακλαστικών της κοινωνίας που μέχρι στιγμής παρακολουθεί άφωνη τον εφιάλτη»

Να με συγχωρούν οι σύντροφοι της Αρμε αλλά η γενική ελευθερία ως αντιτιθέμενη στο «σκοτάδι»,είναι εικαστικό σχήμα που προέρχεται από την παλέτα της Παναγιωταρέα,και του Σαμαρά. Ακόμη και ο «εφιάλτης» της τρομοκρατίας που δημιουργεί αφωνία,μου θυμίζει ρεπορτάζ μετά τους δίδυμους πύργους.

Αντιστοίχως η συσπείρωση αναφέρει

«Βρισκόμαστε μπροστά σε μία κλιμάκωση των φαινομένων βίας στην κοινωνία μας. Οι διανοούμενοι, και μάλιστα οι πανεπιστημιακοί και τα συλλογικά τους όργανα, οφείλουν να αναδείξουν τα αίτια αυτών των φαινομένων. Τόσο η εξήγησή τους μόνον ως πόλεμο μυστικών υπηρεσιών, όσο και ο απλός εστιασμός στα πρόσωπα των δραστών, εφόσον περιορίζονται στα συμπτώματα χωρίς να ζητούν τις βαθύτερες αιτίες, είναι τελείως άχρηστα και συχνά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Αντίθετα, αυτές οι αντιλήψεις, κυρίαρχες στη σημερινή κοινωνία του θεάματος, διαιωνίζουν τα φαινόμενα και συσκοτίζουν τους παράγοντες που τα προκαλούν»

Ε καλά ρε παιδιά κοινωνιολογία άνευ διδασκάλου και ανάγνωση κυριακάτικων εφημερίδων να κάνεις,μπορείς να αναφέρεις οτι η ανισότητα η φτώχεια ο πνευματικός εγκλεισμός δημιουργούν υπόστρωμα για να αναπτυχθούν φαινόμενα βίας.Δηλαδή θα περιμένουμε η συσπείρωση να εκδώσει καμιά πενηνταριά διδακτορικά ,για να αναλύσουμε την μητροπολιτική βία στην Αθήνα (γιατι τελικά περι αυτου πρόκειται).

Με λίγα λόγια η ακαδημαική αριστερά παλινδρομεί ανάμεσα σε δύο διακριτές αντιλήψεις.Απο την μια ένας άνευρος μεταρρυθμισμός διογκωμένος με τεχνικά στοιχεία ακαδημαικού management ,και απο την άλλη μια αριστεροφανής υπερβολική ρητορία που φλερτάρει με τις μορφές του ακραίου όπως ενας κριτικός κινηματογράφου αναλύει ένα σπλάτερ.Και στις δύο περιπτώσεις η κοινοτοπία ,ο δημοσιογραφικός λόγος του συρμού έχει επικρατήσει.Τεχνικος διευθυντικός λόγος εναντίον demek εξαλοσύνης.

Επι της ουσίας τώρα.

Την αλληλοεμπλοκή φαινομένων βίας ,τρομοκρατίας ,κρατικής καταστολής ,ανισότητας ,αποκλεισμού,ασφυξίας,αδιαφορίας έχουμε διαβάσει αναλυμένη και ξαναματαναλυμένη άπειρες φορές.Ολοι ξέρουμε το πως και γιατί.

Μια διαδήλωση κατά της τρομοκρατίας εν ψυχρώ (άλλο πράγμα οι διαδηλώσεις στην Ισπανία,δέκα μέρες μετά τα γεγονότα) κινδυνεύει να γίνει σαν την πρωτομαγιά της ΓΣΕΕ.Θα επικρατήσει η χοληστερίνη και θα απουσιάζει η τεστοστερόνη.Οχι τίποτα θα πάμε από «καθήκον» και θα ξανακούσουμε τον Μαρκάτο.

Ας διοργανώσει η Ποσδεπ ένα πανεπιστημιακό συνέδριο για την μητροπολιτική βία,την καταστολή,την τρομοκρατία,για να δώσει και το βήμα να μας αποκαλύψει επι τέλους η «συσπείρωση» τα φοβερά ευρήματα της.Ας κάνουν αυτό που κατ’αρχάς μπορούν να κάνουν,δηλαδή να πυροδοτήσουν ιδέες,διαλόγους,αντιδράσεις.Τα οργανωτικά είναι το τελευταίο.

Στο κάτω κάτω δεκα bloggers να θελήσουν κατεβάζουν στο Σύνταγμα μερικές χιλιάδες κοσμο.Το ότι οι διάφοροι «αγώνες» και «πυρήνες» δεν μας έχουν εκνευρίσει ακόμα,σημαίνει ή ότι άλλα πιο τρελλά μας τσαντίζουν ή οτι οσονούπω θα τα ακούσουν απ’ευθείας από τον κόσμο και όχι απο τους ακαδημαικούς.

4 comments:

SFILTROS said...

Η εισαγωγή του S.Zizek που έβαλες τα συνοψίζει όλα. Αν ζητάμε απλά λογικά πράγματα, ίσως και να πραγματοποιηθούν, άρα και δεν θα έχουμε λόγο να γκρινιάζουμε (αν και όλο και κάτι θα βρούμε), και θα χάσουμε την βόλεψη μας. Μιλάμε για τρομοκρατία και όχι για την καθημερινή βία. Μιλάμε γενικά για ρύπανση, και όχι για το πακέτο τσιγάρα που πετάμε κάτω. Μιλάμε για παιδεία, και όχι για το δυσλειτουργικό σχολείο της γειτονιάς μας.
Ίσως πάντως αυτές οι εκδηλώσεις "κατά της τρομοκρατίας" να έχουν ένα βαθύτερο νόημα. Ίσως το πένθος για τα θύματα, να γίνει αυτό που πραγματικά θέλουμε: τεμπελιά για τους εαυτούς μας...
Ίσως ο απώτερος σκοπός, είναι μια ακόμα αργία.

Left Liberal Synthesis said...

SFILTRO
Κανένας δεν αρνείται το πένθος για το άδικο θύμα της βίας.Αλλά απο την μια προετοιμάζεται μια "σούπα" από την άλλη σφυρίζουμε αδιάφορα.Αναφέρομαι στους Ακαδημαικούς.Η υπόθεση είναι περισσότερο των ανώνυμων πολιτών.
Από οτι θυμάμαι απολαμβανεις την Νίσυρο,και εμείς εδω το παλεύουμε (Προο....)

ο δείμος του πολίτη said...

Κινητοποιήσεις τέτοιου είδους για την τρομοκρατία έχουν αντίχτυπο στο λαό μόνο όταν αυτό νιώσει να απειλείται. Και ο λαός ουσιαστικά δεν απειλήθηκε (δεν είμαστε Ισπανία). Οι ανακοινώσεις βέβαια είναι αποκαλυπτικές...

Left Liberal Synthesis said...

Δείμο
Οι πυρκαγιές,η αστυνομική βία,δημιούργησαν αυθεντικά συλλαλητήρια,χωρίς πολλές πλατφόρμες.Τα τεκταινομενα στην Ποσδεπ,παραπέπουν σε ενδοσυντεχνιακές δυναμικές.