To όχι και το όχι της KPMG

Ξαφνικά η κυπριακή βουλή έκανε την κίνηση ματ. Διαμόρφωσε μια κατάσταση όπου επικρατεί αμηχανία παντού. Το υπάκουο ναι ηττήθηκε χωρίς το αντιστασιακό όχι να είναι σίγουρο για την νίκη του. Παρακολούθησα μέσω ΡΙΚ την εισαγωγική συζήτηση για τη ψηφοφορία όπου ο καλεσμένος διευθυντής της KPMG Κύπρου έκανε την πιο εμπεριστατωμένη τεχνική ανάλυση για την απόρριψη της πρότασης του Eurogroup.Βέβαια η άψογη τεχνική του ανάλυση γινόταν από την πλευρά των Ρώσων πελατών του. Το ενδιαφέρον της Κύπρου δεν είναι το όχι. Το ενδιαφέρον είναι ο πρωτοφανής συγχρονισμός  απόψεων , κινήσεων, πολιτικών θέσεων, κομμάτων ,συμφερόντων που εκκινούν από καταστατικά από τις πλέον διαφορετικές αφετηρίες . Η διαμόρφωση του συμπαγούς όχι, μετά τον ελιγμό του Αναστασιάδη τελικά ενισχύει μόνο τους Ρώσους. Αποδεικνύονται οι απόλυτοι ρυθμιστικοί παράγοντες του παιγνίου. Τα πάντα θα κριθούν στα τηλεφωνήματα Μέρκελ Πούτιν.

Το συναινετικό όχι προέρχεται από την προηγούμενη συναινετική φάση. Η απόλυτη ετερογενής προέλευση του , ακυρώνει μια υποτιθέμενη «αντιμνημονιακή» φύση του. Αντιθέτως διαλύει την αντιμνημονιακή ατζέντα γιατί αναδεικνύει  πως το παίγνιο δεν μπορεί να αποτυπωθεί διαζευκτικά.

Το όχι δεν αποτυπώνει μόνο μια αντίδραση αποτυπώνει και ένα συγκυριακό «εθνικό συγχρονισμό» ο οποίος διαμόρφωσε  μια ισορροπία μεταξύ πολλών συντελεστών. Το κύριο δεν είναι το όχι αλλά   η μορφή του κυπριακού συγχρονισμού . Αυτή η μορφή   θα επικρατήσει ως «αντιμνημονιακή» φαντασίωση . Η ιδιοσυγκρασιακή ταύτιση  εργαζομένων, συνταξιούχων της Κύπρου με τα μεσοπρόθεσμα συμφέροντα των ξένων επενδυτών ,προκάλεσε το όχι. Χωρίς αυτές τις ιδιομορφίες τέτοιο όχι δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Και αυτό που θα επικρατήσει είναι η εικόνα μιας «εθνικής» ανάτασης.

Ελπίζω ότι το όχι δεν γίνει μεθαύριο καμία τραγωδία μεγαλύτερη από το ναι.

Αν το όχι επιβεβαιώσει την επιτυχία του, τότε παραδόξως θα υπονομεύσει τους ένθερμους αριστερούς υποστηρικτές του γιατί φέρει και το ιδεολογικό του στίγμα. Εντός αυτού του ιδεολογικού περιγράμματος η επόμενη συγκυρία θα ευνοήσει τις πολιτικές καινοτομίες: Μόνο αν ο  Τσίπρας συνεχίσει τις γόνιμες περιπλανήσεις στους Ομπαμισμούς, Καραμανλισμούς,Τσαβσιμούς, δημιουργώντας ένα πολύχρωμο παζλ νοημάτων και συμμάχων τότε μπορεί να δημιουργήσει ένα «όχι» κυπριακού τύπου δηλαδή «εθνικής» στόχευσης με περίεργους συμμάχους, αρκεί βέβαια να τους βρει όπως τους είχε η Κύπρος.

Αν το όχι είναι το νέο Κυπριακό δράμα, τότε θα πάρει στο λαιμό του  το ναι μαζί και τους Ελλαδικούς του υποστηρικτές. Σε κάθε περίπτωση  η μεταμνημονιακή συγκυρία περιπλέκεται και αναμένεται να συσκοτίσει  σοβαρά  όλους όσοι αρέσκονται σε διλληματικές ευκολίες.