Λίστα Lagarde:Η ομοιοπαθητική διαχείριση ανοίγει το μεταμνημονιακό κύκλο

Η υπόθεση της Λίστας Lagarde μετατρέπεται σε μια κεντρική σύγκρουση μεταξύ Σύριζα και Κυβέρνησης. Υποστηρίζω ότι ανεξάρτητα από την έκβαση της , η σύγκρουση αποτελεί ένα συμβάν το οποίο ανήκει σε μια ιστορική φάση πέραν του μνημονίου. Είναι τέτοια η πλοκή , η " αρχιτεκτονική" των επίδικων , η καταστατική θέση των αντιπάλων ώστε με ασφάλεια μπορούμε να αποφανθούμε ότι μιλάμε για μια νέα φάση.

Για τον έλεγχο της γνωμάτευσης αυτής ,πρέπει να επεξεργαστούμε την εξής υπόθεση εργασίας :
-Τι θα γίνει αν η πρόταση Σύριζα εναντίον Βενιζέλου λάβει κοινοβουλευτική υποστήριξη , ικανή να προκαλέσει πτώση της κυβέρνησης και εκλογές. Με βάση την οπτική του Σύριζα για την συγκυρία , η εξέλιξη αυτή συνιστά τυπική "αντιμνημονιακή" ή "μεταμνημονιακή" προοπτική;

Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι λόγω της μυστικής ψηφοφορίας ο Βενιζέλος παραπέμπεται ως ένοχος υπεξαίρεσης. Η πολιτική νομιμοποίηση της τρικομματικής θα είναι μηδενική. Πτώση του Σαμαρά και εκλογές στην σημερινή συγκυρία σημαίνει μείζονα πολιτική κρίση στην Ευρώπη. Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο Σύριζα κερδίζει τις εκλογές εντός ενός περιβάλλοντος ευρείας  ευρωπαϊκής αστάθειας. Θα πρόκειται για την πιο ευάλωτη κυβέρνηση. Η αστάθεια της δεν θα προκύψει ως αποτέλεσμα των "αριστερών" "μη μνημονιακών" πολιτικών , αλλά από αυτή καθ' εαυτή την χαοτική συνθήκη που θα προκαλέσει στην Ευρωπαϊκή δομή. Η Συριζαική προοπτική εμπεριέχει μια μείζονα αντίφαση: είναι απολύτως ρεαλιστική, συναινετική και εφαρμόσιμη μόνο αν οι αντίπαλοι της Μερκελιστές παίξουν ορθολογικό fair play.Στην αντίθετη περίπτωση η Συριζαική προοπτική αυτοαναιρείται , γιατί μια μη ορθολογική αντίδραση των "Μερκελιστών"  για να "διαλύσουν" του Ευρώ , ανήκει στο ευθέως το ανταγωνιστικό πολιτικό σχέδιο Λαπαβίτσα Αλαβάνου. Αλλά και στην περίπτωση όπου ο Σύριζα στα πλαίσια ενός άρρητου κρυφού plan b ,έχει ένα εναλλακτικό σχέδιο για μια μη ορθολογική Μερκελική αντίδραση, αυτό θα έχει διαχειριστεί μια επιδεινούμενη κοινωνική συνθήκη χειρότερη από την τρέχουσα. Συμπέρασμα: η πρόταση Σύριζα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να στοχεύει σε εκλογές. Αντίστροφα  πρέπει να ισορροπήσει σε μια οξύτητα η οποία να απομακρύνει τις εκλογές: Δύσκολο σλάλομ,αλλά επιτεύξιμο από τον μαιτρ Τσίπρα.

Ο μηχανισμός είναι απλός και  ομοιοπαθητικός (εικόνα) :Η κορύφωση της οξύτητας , η με όλες τις δυνάμεις προσβολή του Βενιζέλου, η ολομέτωπη σύγκρουση σε πολλαπλά πεδία πρόκειται να λειτουργήσει με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο: θα προκαλέσει τόση πολιτική ένταση η οποία θα συναθροισθεί και δεν θα μετασχηματίσει την τρέχουσα κοινωνική ένταση. Σε μια γενικευμένη δυσθυμία, με πολλαπλά επίπεδα ψυχικού βάρους μια μείζων πολιτική κρίση έχει περισσότερες πιθανότητες να δράσει παραλυτικά παρά λυτρωτικά.

Η Συριζαική πρωτοβουλία δεν έχει μέλλον αν προχωρήσει στα έσχατα όρια της. Εκ των πραγμάτων θα δράσει ως επικουρικός παράγων του εξής "μεταμνημονιακού" εγχειρήματος:

Είναι δυνατή, η μέγιστη κάθαρση του οικονομικού πολιτικού αρχιτεκτονήματος από πολιτικές "διαπλοκής" , διαφθοράς, "πελατείας των άνω" , εντός των προνοιών και προβλέψεων των ανανεωμένων μνημονίων.

Το εγχείρημα δεν είναι άγνωστο   και άλλωστε απετέλεσε την ηθική νομιμοποιητική βάση των πολιτικών δυνάμεων του "έλλογου φιλομνημονιακού τόξου".Εντός των λεγόμενων μνημονίων είναι δυνατό ,και διαφαίνεται ότι είναι αναγκαίο να διαλυθούν όλα τα κρατικοδίαιτα πλέγματα και δίκτυα της ελληνικής ολιγαρχίας. Για να μιλήσουμε τη γλώσσα των Θέσεων (πηγή) "ο συλλογικός κεφαλαιοκράτης" για να επιζήσει μπορεί να συντρίψει τον " ατομικό " κεφαλαιοκράτη που δεν τον εξυπηρετεί (παρέκβαση). Η πτέρυγα VIP του Κορυδαλλού έχει πολλά άδεια κρεβάτια.

Με άλλα λόγια η Συριζαική πρωτοβουλία είναι τόσο οξεία για να είναι πραγματική και επομένως θα λειτουργήσει ως μοχλός υποστήριξης στο μείζον Σαμαρικό "μεταμνημονιακό" project: κάθαρση παντού με την βοήθεια του μνημονίου. Θα διακινδυνεύσω την εκτίμηση ότι σε δεύτερο χρόνο ο κυρίαρχος Σαμαράς θα εκπαραθυρώσει τον Βενιζέλο, αφού έχει σταθεροποιήσει την θέση του μέσω ενός επιλεκτικού σχεδίου εναντίον της Ελληνικής κλεπτοκρατίας. Φαίνεται πως το σύστημα μοχλών και υπομοχλίων που δημιουργήθηκε μετά τις εκλογές του Ιουνίου , έχει κρυμμένες σταθερές δυναμικές με απρόσμενα αποτελέσματα. Η οξύτητα της Συριζαικής ατζέντας λειτουργεί αντίστροφα από ότι φαντάστηκαν οι εμπνευστές της ή ο Τσίπρας βλέπει πολύ πιο μακριά από όλους μας : να αναλάβει την διακυβέρνηση στον αναμενόμενο ανοδικό κύκλο εντός των μνημονίων δηλαδή εντός του αυθεντικού μεταμνημονιακού κύκλου που ήδη διάγουμε

Παρέκβαση

Ένα πιο αδρό και κατανοητό σχήμα για τις διαφορές «συλλογικού» -«ατομικού» καπιταλιστή προσφέρει το ιδιόρρυθμο έργο του Ιάπωνα Kozo Uno.Σύμφωνα με την ανάγνωση αυτή υπάρχει ο καπιταλισμός 1 (δρώ ως καπιταλιστής) και καπιταλισμός 2 (η οικονομία είναι καπιταλιστική) Ο καπιταλισμός 1 δεν οδηγεί αυτομάτως στον καπιταλισμό 2. Περισσότερα εδώ:
1.- Phases of Capitalistic development .(Abirton,Itoh,Westra,Zuege) Palgrave 2001
2.-Marx for 21st Century by Hiroshi Uchida .Routlege 2006
3.-Value and the world economy .Edited by R.Westra,A Zuege Palgrave 2003
Μια νύξη εδώ

Εικόνα : Ο ιδρυτής της ομοιπαθητικής  courtesy  http://en.wikipedia.org/wiki/File:Hahnemann.jpg