Tuesday, November 13, 2012

Μεταρρύθμιση: Ετεροκαθορισμός και δυστοκίες


 
Με ένα τοπολογικό ορισμό , ο μεταρρυθμισμός, αφορά εκείνες τις φωνές οι οποίες εκπορεύονται από το λεγόμενο εκσυγχρονισμό, την περιφέρεια της Δράσης, εφαπτόμενες εστίες της Δημαρ, έντυπα όπως τα Νέα, το Protagon κλπ.Αγαπημένα θέματα του ρεύματος είναι τα κλειστά επαγγέλματα, τα προστατευμένα ταμεία, οι φόροι υπέρ τρίτων, οι μονοπωλιακές ΔΕΚΟ, οι τοπικισμοί, οι επιλεκτικές ανομικές συμπεριφορές κλπ.Με μια έννοια οικειοποιείται το σχέδιο Σημίτη στην ονομαστική του αξία, αποκαθαρμένη από τις δύσοσμες πλευρές της διαφθοράς των υποβρυχίων κλπ.
Στην συγκυρία των μνημονίων, το ρεύμα βρήκε σε αυτά μια ορθολογική πλευρά μετασχηματισμών τις οποίες επαινεί, ενώ προβάλει μια στάση ανοχής ή υπομονής απέναντι στις δυσβάσταχτες πλευρές της εσωτερικής υποτίμησης. Μια βασική ιδέα του ρεύματος είναι ότι οι επιπτώσεις στην κοινωνία είναι οδυνηρές γιατί ακριβώς οι μεταρρυθμίσεις υστερούν απελπιστικά. Μια υποτιθέμενη επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων θα μετρίαζε τον πόνο και θα μείωνε τον χρόνο επανεκκίνησης της οικονομίας. Μια άλλη ιδέα του ρεύματος είναι ότι μερικά τεχνικά στοιχεία του προγράμματος δεν είναι λάθος με πιο ορατό την μείωση του ελλείμματος. Το ρεύμα αυτό ευρίσκεται στην ακόλουθη συγκυρία :
·        Είναι σε απόσταση από τις λαϊκές ή λαικότροπες εκφράσεις δυσαρέσκειας για τα μέτρα.

·        Είναι αναγκασμένο να σιωπήσει ή να δυσανασχετεί περιορισμένα για τις κατασταλτικές πρακτικές που εφαρμόζονται.

·        Απευθύνεται για να εκφράσει κοινωνικά στρώματα με σχετική αντοχή στις οικονομικές επιπτώσεις της συγκυρίας.

·        Ευρίσκεται μονίμως κατεσπαρμένο σε διάφορα κόμματα εντεύθεν του Σύριζα και αενάως επαναφέρει ένα αίτημα συγκρότησης ενός ενιαίου φορέα.

 
Στατικός Ετεροκαθορισμός

Η αντιμετώπιση του ρεύματος από τους υπόλοιπους είναι η εξής:
Η λαϊκή δεξιά , οι Ανελ και η ΧΑ το θεωρούν ως έκφραση ενός κέντρώου , διεφθαρμένου " νεοφιλελευθερισμού" με κωδική αναφορά στο Σημίτη.
Η συριζαική κυρίαρχη άποψη , υιοθετεί μερικές τεχνικές πλευρές κάποιων μεταρρυθμίσεων, αλλά τις υποβιβάζει σε σχέση με προτεραιότητες της συγκυρίας και τις μεταθέτει χρονολογικά, ενώ αντιτίθεται σε πολλές. Η αντιμετώπιση του ρεύματος από δεξιά και αριστερά δημιουργεί εξ' αντανακλάσεως την εξής πλοκή:
Για να αποκρούσει την εκ δεξιών επίθεση και αυτοορίζεται κεντροαριστερό ή  φιλελεύθερο δεξιό. Για να οριστεί προς την εξ' ευωνύμων κριτική αυτορίζεται αντιλαικιστικό .Πρόκειται για ένα κυριολεκτικό ετεροκαθορισμό , οποίος .αποκαλύπτει και τις αδυναμίες του εγχειρήματος. Υπάρχουν πάμπολλες περιπτώσεις όπου είναι φανερό ότι δεν έχουμε μια θετική κατάθεση ενός πολιτικού ή ιδεολογικού περιγράμματος, αλλά την δημιουργία ενός πολιτικού "τόπου" ό οποίος ορίζεται αρνητικά από δυσανεξία προς τις άγριες μορφές της παλαιολαικοδεξιάς και τα ανορθολογικά ή και αριστερίστικα ενίοτε στοιχεία της Συριζαικής πρότασης .Λόγω αυτού του ετεροκαθορισμού το ρεύμα αναγκαστικά οδηγείται στον ρόλο μιας "από τα κάτω " υποστήριξης του συνόλου των κυρίαρχων πολιτικών της συγκυρίας , τον οποίο μια συγκεκριμένη αριστερή ταξινόμηση ορίζει ως " ακραίο κέντρο".(1)

Η κεντρική ιδέα του ρεύματος ,ότι η αδράνεια να πραγματοποιηθούν ορισμένες μεταρρυθμίσεις επιτείνει το πρόβλημα, είναι εύλογη. Καμία κοινωνία του Ευρωπαϊκού Νότου δεν έχει αυτή την μορφή αποσάθρωσης , παρότι μαστίζονται από τα ίδια οικονομικά προβλήματα ,γιατί στην περίπτωση μας η αντίδραση στην λιτότητα γίνεται στο πεδίο του κατακερματισμού που οδηγεί σε αμυντικές στάσεις κατακράτησης του δικαιώματος εξαίρεσης.
 
Μεταρρυθμιστικές δυστοκίες

Α.-Οι μεταρρυθμίσεις που είναι μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο με τη βοήθεια ενός αστικού παραδείγματος, μιας ενεργού συμμετοχής ενός μέρους των "πάνω". Με μια συμβατική ταξινόμηση ας πούμε ότι αστικές δυνάμεις από το χώρο της παραγωγής, της οικονομικής εξωστρέφειας, της καινοτομίας είναι οι οιονεί σύμμαχοι. Αντιθέτως αστικές δυνάμεις με ενδιαφέρον στις κρατικές χρηματικές ροές, τα de facto ολιγοπώλια, έχουν συμφέρον να διαιωνίζεται ένα καθεστώς εξαιρέσεων και κατακερματισμού εντός της εργασίας γιατί συνεχίζεται μια γενική ιδέα της "ειδικής μεταχείρισης" .Ωστόσο αν μπορούσαμε να αποτιμήσουμε ρεύματα και συσχετισμούς εντός των κυρίαρχων Ελιτ μπορούμε εκτιμήσουμε υπερισχύουν όσοι λειτουργούν και επιβιώνουν , κατά τεκμήριο, ακριβώς λόγω απουσίας μεταρρυθμίσεων. Η πολιτιστική αλλεργία των μεταρρυθμιστών προς τις λαικότροπες μορφές ενός χύδην αντιπλουτοκρατικού ρεπερτορίου, δεν τους επιτρέπει να συγκροτήσουν ένα συγκροτημένο αντιμονοπωλιακό αντικορποραστικό λόγο τυπικής φιλελεύθερης μορφής .Αναγκαστικά έχουμε φωνές, ιδέες, συνθήματα κλπ που προωθούν τη μεταρρύθμιση χωρίς το στοιχείο της κριτικής προς τις αστικές ανεπάρκειες .Χωρίς ένα σαφές αντικορπορατιστικό μέτωπο ,το μεταρρυθμιστικό ρεύμα προσιδιάζει προς μια συντηρητική έκφραση που παριστάνει την φιλελεύθερη.

Β.- Το ζήτημα αυτό δημιουργεί ένα δευτερογενές πρόβλημα: Την αδυναμία του να αφηγηθεί στους ήδη πληττόμενους από την κρίση ένα συνεκτικό σχέδιο όπου συνδέονται οι μεταρρυθμίσεις με την ανάκαμψη. Ενώ ο χονδροειδής αντιπλουτοκρατικός λόγος μπορεί να υποσχεθεί άμεση και απτή μεταφορά πόρων από τους λίγους στους πολλούς, ο μεταρρυθμιστικός λόγος υπονοεί απλώς πως οι μεταρρυθμίσεις διευκολύνουν έμμεσα την ανακατανομή. Το ζήτημα επιδεινώνεται καθώς οι μεταρρυθμίσεις ενίοτε συγκρούονται απ' ευθείας με ομάδες από το σύνολο των " πολλών".

Γ.-Ένα μεγάλο πλέγμα των ορθολογικών και εύλογων μεταρρυθμίσεων είναι μέρος των μέτρων λιτότητας του μνημονίου. Με την αναπόφευκτη πόλωση που παίρνει τη μορφή κατασταλτικών μέτρων, οι μεταρρυθμίσεις γίνονται μέρος ενός ευρύτερου πολιτικού εξαναγκασμού. Η ευρεία νομιμοποίηση που απαιτείται διαχέεται μέσα στην γενική αίσθηση έντασης και αντιμαχίας, και τα αμυντικά αντιμεταρρυθμιστικά επίδικα γίνονται αιτήματα με πολλούς συμμάχους .

Χωρίς αστικά παραδείγματα, χωρίς μεγάλα ακροατήρια , εύκολα μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί ο λόγος αυτός τελικά φαίνεται να λειτουργεί απλά ως μια έλλογη συνηγορία των εκάστοτε αποσπασματικών μεταρρυθμιστικών πολιτικών του μνημονίου .Ταυτόχρονα το ρεύμα χαρακτηρίζεται από ένα παθολογικό αντισυριζαισμό πέραν των αντικειμενικών αγκυλώσεων του τελευταίου. Ωστόσο υπάρχουν και συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις όπου έχει δημιουργηθεί ένας ιδιότυπος καταμερισμός εργασίας με στοιχεία ετεροχρονισμού : οι μεταρρυθμιστές προβάλλουν τις μεταρρυθμίσεις που ο Σύριζα υπόσχεται να πραγματοποιήσει αφού λύσει με διαδικασία τομής το δημοσιονομικό.

Στις πιο κλασσικές αριστερές αναγνώσεις το μεταρρυθμιστικό ρεύμα είναι η αιχμή του δόρατος του λεγόμενου " νεοφιλελευθερισμού" .Στις πιο διεισδυτικές επεξεργασίες μερικά αιτήματα θεωρούνται εύλογα αλλά χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα εφαρμογής των πιο σκληρών πολιτικών λιτότητας. Με το κοινωνικό περιβάλλον σε δυναμική κατάρρευσης , ομάδες που θίγονται από "εύλογες " μεταρρυθμίσεις καταφεύγουν στην προστασία του Σύριζα όπου βρίσκουν άλλοτε φιλόξενη άλλοτε αμήχανη αλλά ποτέ ρητή απορριπτική στάση.
Στο τοπίο λοιπόν αυτό , τα εύλογα λογικά αιτήματα της μεταρρύθμισης ευρίσκονται έωλα. Όσοι τα υποστηρίζουν είναι σχετικά ασύμμετροι, και όσοι αντιμάχονται ή τα αναβάλουν είναι αρκετά ισχυροί. Αυτομάτως οι μεταρρυθμίσεις πραγματοποιούνται με τυπικές οριακές πλειοψηφίες χωρίς μεγάλη νομιμοποίηση.

Το ενιαίο κόμμα των μεταρρυθμίσεων: μια αντιμεταρρυθμιστική ιδέα.

Εντός του μεταρρυθμιστικού ρεύματος κυκλοφορεί μια επικίνδυνη ιδέα: Να ταυτιστεί η μεταρρύθμιση με τον κεντρώο χώρο και δημιουργηθεί ένας πολιτικός φορέας των απανταχού μεταρρυθμιστών.

Ας δούμε γιατί το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα είναι εξ´ ορισμού διακομματικό ,διαταξικό, γιατί δεν ανήκει στο επίπεδο της πολιτικής πόλωσης δεξιά αριστερά ως ένας άλλος αντίπαλος στο παίγνιο μηχανικού αθροίσματος .
Το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα αφορά το πλαίσιο , τους τρόπους , τις μορφές που παίρνει η πολιτική αντιπαλότητα ως έκφραση ταξικών ,πολιτιστικών, τοπικών ,έμφυλων ,γλωσσικών και πάσης φύσεως διαφόρων που αναδύονται εντός της κοινωνίας. Ο εκσυγχρονισμός δεν ακυρώνει συγκρούσεις ,ασυμμετρίες , ατέλειες, αλλά τοποθετεί ένα επίπεδο έκφρασης τους όπου οι δυνάμεις της εργασίας συγκρουόμενες ,έχουν τις λιγότερες περιττές αναλώσεις. Διαφάνεια, αξιοκρατία ,φορολογία, ατομικά δικαιώματα, ειρηνική συνύπαρξη , ανοικτά επάγγελμα ,έλλογη αναλογική διαχείριση των κοινών πόρων είναι μερικά από τα προτάγματα της μεταρρυθμιστικής συγκυρίας. Η μεταρρύθμιση δεν είναι συμβιβασμός για το επίδικο της ιστορικής πόλωσης " δεξιά - αριστερά " ως τοπολογικά κεντρώα πολιτική αλλά επιλογή για το επίπεδο για τον τόπο για τη μορφή που θα πάρει η σύγκρουση των επίδικων.
Ένας κεντρώος ενιαίος μεταρρυθμισμός είναι υποκριτικός γιατί αποσιωπά την συγκρουσιακή φύση των μεταρρυθμίσεων. Αντιστοίχως ένας παθολογικός αριστερός αντιμεταρρυθμισμός είναι "δεξιός" γιατί καλλιεργεί και επαινεί την ιδεολογία της "ειδικής περίπτωσης" , της εξαίρεσης που είναι η συστημική και θεσμοποιημένη βούληση για διαχωρισμό από τους "κάτω" . Εναντίον των μεταρρυθμίσεων ευρίσκονται τυπικά λαικοδεξιές δυνάμεις με ισχύ στις κρατικές δομές. Κλειστά επαγγέλματα, προνομιακά συνταξιοδοτικά ταμεία, τοπικισμοί " έξω από την πόρτα μου" υδρεύουν , τροφοδοτούν, αναζωογονούν το ρεύμα ενός δεξιότροπου και δεξιόμορφου ρεύματος με μεγάλη επιρροή σε όλη την κοινωνία. Η ισχύς του ρεύματος δεν είναι αριθμητική , δημοσκοπική αλλά ιδεολογική. Επεκτείνεται πέραν της δεξιάς μέσω της βασικής μορφής που οικοδομεί τις αντιρρήσεις του για το μεταρρυθμισμό: «γιατί αυτός και όχι εγώ» Η επικρατούσα λογική στον Σύριζα , πρώτα το μνημόνιο μετά οι ενοποιήσεις των ταμείων είναι ο ιδεολογικός ιός το οποίο θα ανιχνεύσει ως κυβέρνηση στο σκληρό πυρήνα των ψηφοφόρων του όταν τους δει ως επιτροπές διαμαρτυρίας στα διάφορα υπουργεία.


Ο μεταρρυθμίσμός πρέπει να είναι διακομματικός γιατί ακριβώς κατανοεί την διαφορά επιπέδου , τάξεως των διαφορετικών επίδικων που αναδύονται στην ελληνική κοινωνία.

(1)Η θεωρία του ακραίου κέντρου είναι η ανταπάντηση στη θεωρία των δύο άκρων , και είναι εξ' ίσου επικίνδυνη. Η θεωρία των δύο άκρων σκοπίμως ταξινομεί ως ισοδύναμη τη ιδεολογικοποιημένη γυμνή φασιστική βία με τις ανορθολογικές πλευρές λαϊκών εκφράσεων που προέρχονται από μια γενικευμένη πολιτιστική παράδοση ανομίας .Η θεωρία του ακραίου κέντρου σκοπίμως ενσωματώνει εντός του σώματος των πολιτικών λιτότητας, όσες πολιτικές στοιχειώδους εκσυγχρονισμού δημιουργούν δυσανεξία σε συλλογικότητες και σύνολα. Για κάποιους η δολοφονία μετανάστη από συμμορία είναι ισότιμη με τις αντιδράσεις στην Κερατέα, και για άλλους η κατάργηση ολοφάνερων επιλεκτικών , κατ' εξαίρεση , κρατικών προστασιών είναι ισότιμη με τη μείωση των συντάξεων αναπηρίας.

 
Εικόνα http://www.medievalists.net/2008/12/15/wise-women-and-medical-men-obstetrics-and-gynecology-in-the-middle-ages/

15 comments:

Μανώλης said...

Καλημέρα! Αυτό που ορθά αναζητάς, ίσως μπορεί να το προσφέρει μία άλλου επιπέδου άρθρωση και νοηματοδότηση του εθνικού και του κοινωνικού...

Left Liberal Synthesis said...

Μανώλη
Ακριβώς , συμφωνούμε
Επι τη ευκαιρία, είναι πολυ τιμητικη η αναπαραγωγή του LLS, στο Democracy in Crisis.Ευχαριστίες

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ said...

Παρ ότι μάλλον «ανήκω» στο ρεύμα που αναφέρεις, δεν μπορώ να μην συμφωνήσω με την ανάλυση σου. Όντως, η « μεταρρύθμιση δεν είναι συμβιβασμός για το επίδικο της ιστορικής πόλωσης " δεξιά - αριστερά " ως τοπολογικά κεντρώα πολιτική αλλά επιλογή για το επίπεδο για τον τόπο για τη μορφή που θα πάρει η σύγκρουση των επίδικων». Χρήσιμη η σύνθεση αλλά χωρίς νέα νοηματοδότηση και προσανατολισμό –και όχι σαν κοινωνικό συμβόλαιο αλλά ως συγκλίνουσα προοπτική με καθαρά ιδεολογικά χαρακτηριστικά- καμμία μεταρρύθμιση δεν θα συμβεί. Θα είναι πάντα ευάλωτη στην πρώτη «μάχη».
Θα ήθελα επίσης την άδεια σου να το αναδημοσιεύσω.

Left Liberal Synthesis said...

@Αντίλογος
Εξ ορισμού είναι προς αναδημοσίευση.
Θίγεις ένα βαθύτερο ζήτημα που πάει τη συζήτηση πιο πέρα.

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ said...

Ευχαριστώ κατ αρχήν για την άδεια. Οσον αφορά τη συζήτηση, το θιγεις στο κειμενο σου αναφέροντας την έννοια της "ειδικής" περίστασης. Ενας ιδεολογικός πόλος δεν μπορεί ούτε ευκαιριακά να στηθεί πάνω σε περιστάσεις. Μπορεί μεν να εκμεταλευτεί την περίσταση αλλά όχι να στηθεί πάνω σε αυτή. Κι εκεί όντως μπορεί να ανοίξει μεγάλη συζήτηση.

Leo Kastanas said...

Ο ΠΑσχάλης λέει ότι είναι η εισήγηση στην επόμενη συνάντηση, Να δούμε πότε θα γίνει. Προωθώ δεόντως

Λουκάς Καραογλάνης said...

Εξαιρετικό κείμενο και πολύ καλή η θεωρητική ανάλυση που προτείνεις.Η ένστασή μου βρίσκεται στη διακομματικότητα των μεταρρυθμίσεων και στο κόμμα του μεταρρυθμιστικού κέντρου.Σαφώς κατά τη γνώμη μου ισχύει η θέση σου περί του διακομματικού και του διαταξικού των μεταρρυθμίσεων,μόνο που αυτό ισχύει σε "κανονικές"κοινωνίες με σημαντική παράδοση διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων σε καθορισμένα πλαίσια παραδοχής (π.χ. ο συνομιλητής δεν είναι "προδότης",δοσίλογος","υπηρέτης των μερκελιστών" κοκ).
Η ελληνική κοινωνία,πάντα, και πολύ περισσότερο τώρα στα χρόνια της κρίσης συμπεριφέρεται με όρους αντικοινωνικούς και κατατρόπωσης του αντιπάλου.Γι'αυτό το λόγο,τουλάχιστον στην παρούσα φάση, πιστεύω ότι οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, με τις ιδεολογικές και ταξικές τους διαφορές, πρέπει να στοιχηθούν σε έναν ενιαίο φορέα.Ας μην το πουν κόμμα,ας είναι κίνηση ή κάτι άλλο.
Είναι πολύ σημαντική η άθροιση αυτών των ανθρώπων,γιατί η επικείμενη αναμέτρηση θα είναι μεταρρύθμιση-αντιμεταρρύθμιση.

Left Liberal Synthesis said...

Leo
Να'σαι καλά.Τα λέμε

Left Liberal Synthesis said...

Λουκά

Καλως ήρθες

Στην λογική του φόρουμ ή του κομβου μεταρρυθμίσεων συμφωνώ απολύτως

Από την άλλη πλευρά γιατί να μην αρνηθούμε ότι υπάρχουν γενικές μεταρρυθμιστικές αρχές που είναι αποδεκτές από πολυ διαφορετικές πλευρές.πχ.Η ιδέα (οχι εφαρμγη) του ΕΟΠΥΥ είναι αποδεκτή από όλους
Σε παλαιώτερη ανάρτηση είχα προσπαθήσει να δω διάφορα ρεύματα σε σχεση με μεταρρύθμιση και ιδού ενα μικρό αποσπασμα:

Δεξιός Εκσυγχρονισμός

Ο δεξιός εκσυγχρονισμός κατανοεί το ρεύμα ως πολιτικό ρεύμα εντός της πολιτικής κομματικής αρένας .Ψάχνει αντιμεταρρυθμιστές σε πολιτικές παρατάξεις άλλοτε δεξιά άλλοτε αριστερά. Δεξιός εκσυγχρονισμός ήταν η Καραμανλική ανασύσταση του κράτους γιατί έβλεπε αντιμεταρρυθμιστές εντοπισμένους μόνο στο Πασοκικό βαθύ κράτος. Δεξιός εκσυγχρονισμός είναι η πολιτική πλατφόρμα Γαπ μετά το 2006 όπου εγκαταλείπεται η συμμαχία με τους φιλελεύθερους και αναβιώνει η αντιδεξιά ψευδομεταρρυθμιστική ατζέντα. Η αδυναμία διαχείρισης μετά το 2009 είναι η κατάρρευση του δεξιού εκσυγχρονισμού του Γαπ ο οποίος δεν έχει κανενός είδους ιδεολογική προετοιμασία για την συγκυρία.

Αριστερός Εκσυγχρονισμός

Ο αριστερός εκσυγχρονισμός επιδιώκει την μεταφορά της ταξικής και πολιτικής σύγκρουσης σε ένα επίπεδο όπου οι δυνάμεις της εργασίας έχουν τις λιγότερες περιττές απώλειες. Δεν είναι συμβιβασμός για το επίδικο της ιστορικής πόλωσης " δεξιά - αριστερά " αλλά επιλογή για το επίπεδο για τον τόπο για τη μορφή που θα πάρει η σύγκρουση του επίδικου. Ο αριστερός εκσυγχρονισμός είναι διακομματικός γιατί ακριβώς κατανοεί την διαφορά επιπέδου , τάξεως των διαφορετικών επίδικων που αναδύονται στην ελληνική κοινωνία. Η αριστερή πολιτική ως εμ δυνάμει ηγεμονική δεν έχει ανάγκη να οικειοποιείται όλη την αντιμεταρρυθμιστική ρητορεία για να διευρύνει την εμβέλεια της. Ο αριστερός εκσυγχρονισμός δεν είναι συμμαχία με τους ιστορικούς φορείς της αστικής τάξης, είναι η έγκληση τους για τον ψευδοφιλελευθερισμό τους ,τον κρατικοδίαιτο χαρακτήρα τους, την πολιτιστική και ηθική τους ένδεια.

Συνεχίζεται

Left Liberal Synthesis said...

Συνέχεια απο προηγουμενο

Δεξιός λαϊκισμός και μεταρρύθμιση

Έναντιον των μεταρρυθμίσεων ευρίσκονται τυπικά λαικοδεξιές δυνάμεις με ισχύ στις κρατικές δομές. Κλειστά επαγγέλματα, προνομιακά συνταξιοδοτικά ταμεία, τοπικισμοί " έξω από την πόρτα μου" υδρεύουν , τροφοδοτούν, αναζωογονούν το ρεύμα ενός δεξιότροπου και δεξιόμορφου ρεύματος με μεγάλη επιρροή σε όλη την κοινωνία. Η ισχύς του ρεύματος δεν είναι αριθμητική , δημοσκοπική αλλά ιδεολογική. Επεκτείνεται πέραν της δεξιάς μέσω της βασικής μορφής που οικοδομεί τις αντιρρήσεις του για το μεταρρυθμισμό: «γιατί αυτός και όχι εγώ» Σε αυτή τη μορφή διατυπώνονται όλα τα δεξιότροπα επιχειρήματα και σε αυτή τη μορφή υιοθετούνται αστόχαστα από κοινωνικές πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς.

Τελετουργικός αριστερός αντιμεταρρυθμισμός

Είναι το ρεύμα που εκπροσωπείται κυρίως απο το ΚΚΕ και παίρνει την μορφή ισχυρών αντιστάσεων σε κάθε μεταρρύθμιση. Είναι ουσιαστικά το ασθενέστερο αντιμεταρρυθμιστικό ρεύμα παρότι αναδύεται με ισχυρή λαϊκή υποστήριξη .Η ένταση των αντιδράσεων του ΚΚΕ είναι αντιστρόφως ανάλογη της πρακτικής τους επίπτωσης ,γιατί έχουν καθαρά τελετουργικό χαρακτήρα και το ιδεολογικό τους περίγραμμα οπως ορίζεται σταθερά τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι αυθεντικά συντηρητικό :νοικοκυροσύνη, ευταξία, κρατική πατερναλιστική προστασία, αριστερή εσχατολογία. Η επιτυχία του ΚΚΕ έγκειται στην καλλιέργεια μιας δημόσιας εικόνας " κομμουνισμού" που ενισχύεται έντεχνα από γραφικές αναφορές στο Στάλιν, στο Ζαχαριάδη, τη Β.Κορέα τις οποίες αστόχαστες δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς προσλαμβάνουν ( αργκό: καταπίνουν αμάσητες) στην " ονομαστική" τους αξία .Ο " σταλινικός κομουνισμός" του ΚΚΕ είναι ομόλογος και ισότιμος με τον αντικομφορμισμό του Heavy Metal.Μετά την συναυλία το group ντεμακιγιάρετε και απολαμβάνει μια ήρεμη οικογενειακή ζωή incognito μέχρι να ξανά αγριέψει στο επόμενο show, άσε που μουσικολογικά μιλάμε για αφόρητη κοινοτοπία.

Λόγιος αντιμεταρρυθμισμός

Πρόκειται για ισχυρό αντιμεταρρυθμιστικό ρεύμα που πηγάζει από λόγιες ,ορθολογιζόμενες αριστερές μερίδες εντός του κράτους, τις Δεκο , την εκπαίδευση. Η δύναμη του πηγάζει από την μετατροπή της ακαδημαϊκής εύλογης κριτικής της καπιταλιστικής κοινωνίας σε πολιτικό πρόταγμα. Η κριτική ,ο αναστοχασμός, η αποδόμηση της κοινωνικής πραγματικότητας είναι συστατικό της νεωτερικότητας , και αποτελεί στοιχείο αλλά όχι το όλον της αριστεράς .Ο ακαδημαϊκός αντιμεταρρυθμισμός υιοθετεί μερικά ,εκλεκτικά , την νεωτερική κριτική την μετατρέπει σε καθολικό πολιτικό πρόγραμμα, αλλά την περιορίζει μέχρι του σημείου όπου δεν θίγονται ατομικά υποκειμενικά οι φορείς της κριτικής. Κλασσικό μοτίβα : η μεταρρύθμιση είναι καπιταλισμός , κοίτα ποιος μιλάει για μεταρρύθμιση , κλασσικές αποσιωπήσεις : η αντιμεταρρύθμιση είναι καπιταλισμός, κοίτα ποιος λοιδορεί τη μεταρρύθμιση. Με τα ίδια ακριβώς κριτήρια που ο ακαδημαϊκός αντιμεταρρυθμισμός απορρίπτει τις μεταρρυθμίσεις, ο ίδιος ευρίσκεται υπόλογος ως ρεφορμισμός από τους ευρισκόμενους στα " αριστερά " του .Με άλλα λόγια ,ο λόγιος αντι μεταρρυθμισμός καθώς ανοίγει επιλεκτικά την ατζέντα της κριτικής ,είναι αδύνατο να την περιορίσει στο όριο που επιτρέπουν οι αντοχές του.

Elias said...

Εξοχη ανάρτηση, ωραίες θέσεις, γεμάτες αναζητήσεις βαθυτερων νοημάτων. Μια τοποθέτηση: μετα-ρυθμιση, είναι μια εννοια όντως πολύπλοκη. Θεωρώ ότι έχουμε μπερδέψει κάπως την διεκδίκηση αυτονόητων κεκτημένων,με αντιμεταρρυθμιστική συμπεριφορά. Στο κομματι που γνωριζω καλά, πχ, ειναι αστείο να θεωρουμε ως ...μεταρρυθμιση το άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων:-ζουμε εποχή υφεσης,πτώσης τζίρων, έλλειψης ρευστότητας, υπερανταγωνισμού προσφοράς και ανεπαρκούς ζήτησης και υπάρχει σοβαρός οικονομολόγος που μπορεί να μας δείξει πώς θα ανακάμψει η ζήτηση όταν αυξηθούν τα ....ταξί, τα φαρμακεία,οι δικηγόροι ??? Ημαρτον, οδηγηθήκαμε σε αυτο το χαλι απο πολλά αλλά κυρίως,στον ιδιωτικό τομέα,από υπερανταγωνισμό,υπερπροσφορά και αρρυθμιστες αγορές στις οποίες εισέρχονταν πολλοί ανευ ικανότητας επιβίωσης( βλ χιλιάδες καφέ, ρουχάδικα, ταξί, μεσιτικά, κ.α) Η πίτα στην χώρα ηταν μικρή και θα γίνει μικρότερη. Απαιτείται ρυθμιση, χωρίς ενίσχυση ολιγοπωλίων, χωρίς να πριμοδουνται συντεχνίες ή καρτελ. Αυτή είναι σήμερα, στον ιδιωτικό τομέα, η Μεταρρύθμιση !!! Στο Δημόσιο, έχω αιρετική άποψη, λόγω εποχής και κρίσης....Αλλη φορά τα λέμε

Elias said...

Θα το πώ κάπως λακωνικά:περαν ΣΥΡΙΖΑ,ΚΚΕ, ΔΗΜΑΡ,ΠΑΣΟΚων και άλλων δηθεν υπερμαχους του συντεχνιακούσυνδικαλισμού, το Δημόσιο μαστίζεται αποτην ισχυρότερη συντεχνία ,εδω και 35 χρόνια: των εργολάβων των ΔΕΚΟ, των μεγαλοσυμβαλλόμενων ελληνικών εταιρειών που υπερτιμολογούν δουλειές σε απ ευθείας συννενόηση με υπουργός και γεν.γραμματείς. Αν εξετάσει κανείς τα νούμερα αυτά στους ισολογισμούς των ΔΕΚΟ, ε τότε θα γελάει με τα προνόμια των ημετέρων.Υπάρχουν καιτα αφανή προνόμια των ολίγων που είναι εκτός δημοσίου,αλλά λεηλατούν νομιμοφανώς,το δημόσιο χρήμα. Μεταρρυθμιση λοιπον θα ηταν μια γενναια και αυστηρη ρυθμιση στο συστημα αναθέσεων μεγάλων έργων....Ο μαθηματικός τυπος του Σουφλιά, παλιοτερα οι συντελεστές μεταφοράς δόμησης επι Λαλιώτη, το αίσχος με τα εργα των ΔΕΚΟ σε μεγαλοεργολάβους .Αυτά είναι ανω του 50 % των ελλειμμάτων τους, be sure for this...Πλιατσικο σε μισθούς και προσλήψεις είναι σταχτη στα μάτια του κόσμου μπροστά στο μεγαλο πλιατσικο σε προμηθειες και υπερτιμολογήσεις. Ειναι οικονομική και νομική ,η απαιτουμενη μεταρρυθμιση. Δεν χωρανε ιδεολογικες καιπολιτικές πλεον ετικκέτες στους καθηλωμενους αριθμους που εισηλθαν στην καθημερινότητα μας

Left Liberal Synthesis said...

Elias
1.-Για λόγους συνέχειας, θα συνιστούσα να απαντήσεις σε δυο σχολια που σε αφορουν στο προηγούμενο post.
2.-Σχετικά με τις μεταρρυθμίσεις, δεν κατάλαβα την ενσταση σου για τα κλειστά επαγγελματα.Δηλαδή επειδή υπάρχει ύφεση , αν εγω θέλω να πάρω ταξί γιατί έχω μια ιδέα και πελατεία (πχ ταξί μονο για μεταφορές εταιρειών ή μονο ηλικιωμένων) θα πρέπει να πληρώσω 50 χιλιάρικα μαύρα; Λογω υφεσης αν πούλαγα το κτηματάκι (που δεν εχω) της προγιαγιας μου στο βουνό, θα πρέπει να πληρώσω κανένα πεντακοσάρικο νταβατζιλικι σε ενα δικηγόρο που δεν ξέρω;
Οσο για τους προμηθευτες του δημοσίου συμωνούμε απολύτα.

Elias said...

Όχι Γιάννη,δεν θα πρέπει να πληρώσεις 50μαύρα,αλλά ΤΗΝ ΠΕΛΑΤΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ 50χιλιάρικα ποιός τα έχει;; Δεν ειναι καινοτομία το ταξί για να την εμποδίσουμε,αλλά πρέπει να κατανοήσουμε ΤΙΣ ΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ...
Και είμαι μαζί σου στην κατάργηση των κατωτατων δικηγορικών και άλλων αμοιβών, παντού, συμφωνώ: αλλά ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ,η αυξηση του αριθμου σε καθε κλάδο, οσο αντι-δημοκρατικό και αντι-κοινωνικό και αν ακουγεται, πρέπει να εμποδιστεί, τουλάχιστον μεχρι να ανέλθει η αγοραστική δυναμη στην χώρα...Δηλαδή ρε Γιάννη η Θάτσερ που επέβαλλε μόλις 250 άδειες εστιατορίων στο Λονδίνο και 5,000 ταξί,απο το 1988, η ιέρεια του υπερφιλελεύθερου κράτους, τι ηταν ,ηλίθια;;; Μην μπερδεύεις την οικονομική αποδοτικότητα για το κοινωνικό συνολο,με την ιδεολογία της πληρους απορρυθμισης...Εκει ακριβως ''χανει'' ο φιλελευθερισμός...Και επιμένω:να μετράμε τα νουμερα καλυτερα. Πόσο θα ωφεληθει ή ποσο θα ζημιωθει η απασχόληση( ΑΥΤΟ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΓΙΑΝΝΗ)απο ανοιγματα επαγγελματων;; Μηπως θα γυρισει μπουμεραγκ σε κάποιους κλάδους;; Επίσης, εχεις αναρωτηθει τί σημαίνει σήμερα ύπερπροσφορά αγαθών και υπηρεσιών σε χαμηλότατες τιμές, όταν ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΗΤΗΣΗ;;; Ξέρεις σε τι παγιδα στασιμοπληθωρισμού θα μας οδηγήσει αυτό ;;;Ξέρεις πόσο επικίνδυνο είναι για μια κοινωνία να θεωρεί οτι θα πεσουν και άλλο οι τιμές οποτε να αναβάλλουν οι πάντες ταυτοχρονα την κατανάλωση και την επενδυση;; Αυτες τις παραμετρους, μετρήσιμες, χρειαζομαστε πλέον...Αυτές οι μεταρρυθμίσεις που δικαιως υποστηρίζουμε, ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ...Σήμερα, είναι ακρως επικίνδυνο να αυξησεις την ανεργια( διοτι αυτο θα συμβει ακομη και αν διωξεις χαραμοφαηδες απο το Δημόσιο ή ανοιξεις επαγγελματα) Ειναι ψευδης και ασταθης η θεωρια περι αυξησης της απασχολησης και των τζιρων,αν αυξηθουν τα φαρμακεια, τα ταξι,οι δικηγοροι, τα μαγαζια πασης φυσεως. Αισχρο ψέμα,καθ ολα ιδεολογικοποιημένη εκδοχη οικονομικής πολιτικής. Απαιτειται προσοχή στις παρεμβάσεις-ρυθμιστικές ή απορρυθμιστικές- οταν η ανεργια ειναι στο 25% και το διαθεσιμο εισόδημα σε αρνητικά επίπεδα...Αυτά δεν χωράνε -ισμούς,πολιτικη,ιδεολογίες...Και τελειώνω,λέγοντας σου το εξής: σε ισολογισμούς 7 ΔΕΚΟ,το κονδύλι ΑΝΑΘΩΡΗΣΕΙΣ,που σημαινει όπως κατανοείς, υπερτιμολογήσεις,απ ευθείας αναθέσεις, φθανει απο το 2002( αποτιμησεις ευρώ) μεχρι το 2011, σε απόκλιση, το νουμερο των 87 δις ευρώ!!!! Απέδειξε μου ότι οι συνδικαλιστές με τις υπερογκες αμοιβες,οι μισθωτοί που δεν δουλευουν και το πλεονάζον προσωπικο σε αυτες τις ΔΕΚΟ, είναι στο 10%, εγω σου λέω, αυτου του μεγέθους, εδώ και 10 χρόνια, και εγώ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΥΣΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ,ΑΥΡΙΟ...Αυτά τα ψιλά γράμμματα της προσοδοθηριας των λίγων εκλεκτών μας τα κρύβουν με τα νουμερα των συντεχνιακών προνομίων που οι ιδιοι έθρεψαν...Εδιναν υψηλους μισθούς και γεμιζαν με παρασιτικό προσωπικο τις ΔΕΚΟ,για να δικαιολογούν ελλειμματικους προυπολογισμους, να μετακυλίουν ΑΝΑΘΩΡΗΣΕΙΣ συμβάσεων...Αυτή η αλχημεία,είχε τεχνογνωσία ΠΑΣΟΚ...Καλή και προσοδοφόρα για εργοληπτες δημοσιων έργων και κομματικούς προυχοντες...Ελαχιστοι συνδικαλιστες, κομματισκυλά, κερδιζαν απο αυτη την κομπίνα...Πιστεψε με: καιρος να ρυθμισουμε τα κενά στα οποία εισερχεται στο δημοσιο χρημα και το αρπάζει, η υπερτιμολογηση.Τοτε,αν εξισωσεις προυπολογισμούς, εξορθολογιζεις κοστη και σουταρεις κομματοσκυλα και πλεοναζον προσωπικο, κρατωντας ΚΑΛΑ ΑΜΕΙΒΟΜΕΝΟΥΣ, ικανους ανθρώπους στο Δημόσιο, ανθρώπους της αγοράς...Αυτά

μακρομεγέθη

Left Liberal Synthesis said...

Elias
Ξεκινήσαμε από μεταρρυθμίσεις και το περιορίσαμε στα ελεύθερα επαγγέλματα.

Συμφωνούμε στις κλειστές αμοιβές.Ένα το κρατούμενο.

Όσο για άνοιγμα των επαγγελμάτων που οδηγεί σε αύξηση επαγγελματιών, συμφωνούμε επίσης: χρειάζεται κατά περίπτωση, αλλά στη γενική κατεύθυνση διευκόλυνσης της πρόσβασης.Ωστόσο υπάρχουν ακατανόητα πράγματα: πχ βρεφικής τροφές στα φαρμακεια, όχι βενζίνη ως μπόνους από σούπερ μάρκετ κλπ.

Τέλος για τις ΔΕΚΟ αυτό που περιγράφεις είναι ακριβές και θέλει μεταρρύθμιση: οι προμηθευτές των Δεκο, είναι συμβεβλημένοι με ομάδες εντός Δεκο, και η υπερτιμολογήσεις γίνεται με "φυσικό" τρόπο.Είναι πλέγμα συμφερόντων του οποίου ο μικρός παίκτης είναι οι εργαζόμενοι.Κάποτε αυτός ο παίκτης είναι καταλυτικός.Κάνεις δεν θυμάται σήμερα τον Μανιάτη του ΟΤΕ , πρόεδρο και πλέον μαχητικό στέλεχος του σωματείου, που αφού κατέβασε καμιά χιλιαδα αντικαπιταλισμους στην tv ,"κατάντησε" CEO σε εταιρεία του Κοκκαλη.Το πλέγμα αυτό πως εξεγείρεται; αυτό είναι μεταρρύθμιση ή στηνσυριζαικη διάλεκτο νέα δημόσια επιχειρηματικότητα.