Τα θαύματα είναι δυνατά και οι νεκροί ανασταίνονται

Το θέμα της «ανάστασης των νεκρών» έχει σχεδόν εξαφανιστεί από την τρέχουσα θρησκευτική άσκηση. Η εξαφάνιση αυτή είναι  πιθανόν σύγχρονη και συμπληρωματική  με την κατάφαση του κοσμικού χαρακτήρα του κόσμου και με την αστική σύλληψη του κόσμου. Αν το συσχετίζαμε με την τρέχουσα ιστορία των ιδεών , μάλλον θα μπορούσαμε εύλογα να υποστηρίξουμε  , μαζί με τον Oscar Cullmann , ότι η εξαφάνιση της ιδέας της «ανάστασης των νεκρών» συνδέεται με την επανεμφάνιση στην Δύση μιας «Ελληνικής»  αθανασίας της ψυχής.76

Δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω πόσο σημαντική είναι η επιστροφή στην έννοια της «ανάστασης των νεκρών» κυρίως όσον αφορά τις ηθικές και πολιτικές συνέπειες του Χριστιανισμού. 76

Μέσω της αντίθεσης της υλιστικής με την ιδεαλιστικής ιδεολογίας, ο Χριστιανισμός έχει χάσει την επαναστατική του ορμή στο βαθμό που ξέχασε την εσχατολογία και τον υλισμό των αρχών του. Βέβαια είμαστε υπέρ μιας εκκοσμίκευσης της Χριστιανικής Θεολογίας ( από την δημιουργία μέχρι την λύτρωση και την ανάσταση) αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι αυτή δεν χάνουμε μέσω μιας ψευδουλιστικής μετατροπής , την πρακτικό, το ηθικό  και το παθιασμένο περιεχόμενο της θρησκευτικής αλήθειας.77

Antoni Negri “The Labor of Job” 2002

Σε αντίθεση με τον κοινό τόπο ενός απλοϊκού μηχανιστικού υλισμού  η πιο σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία της αριστεράς θεολογεί. Δεν έχει κανείς παρά να δει την παράγραφο από  την ομιλίας του SZ στην «υπό κατάληψη» Wall Street:Αλλά όταν οι συντηρητικοί φονταμενταλιστές μας λένε πως η Αμερική είναι ένα χριστιανικό έθνος, θυμηθείτε τι είναι ο χριστιανισμός: το Άγιο Πνεύμα, η ελευθέρη κοινότητα των ισότιμων πιστών, των ενωμένων από την αγάπη.Εμείς είμαστε το Άγιο Πνεύμα, κι αυτοί στη Wall Street είναι άπιστοι ειδωλολάτρες.

Η  αριστερά  στην επαναστατική της  εκδοχή δεν είναι μηχανιστικά, υδραυλικά ορθολογική. Δεν είναι    απλά το «τυχαίο» , το άγνωστο , ο υλισμός του «αστάθμητου»  που απασχολούν τη σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία αλλά αυτό το πέραν του μαθηματικού λογισμού το «γεγονός»  το οποίο απασχολεί πχ τους Badiou,Negri,Zizek . Είναι μόνο οι συνήθεις κονφορμισμοί και ρουτίνες που αποσιωπούν τον βαθύ θεολογικό  (ούτε  μεταφυσικό ούτε ανορθολογικό) χαρακτήρα μιας σειράς σύγχρονων αριστερών κειμένων της συγκυρίας.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν υπάρχει μόνο η κατάρρευση μιας κυβερνητικής πολιτικής , αλλά και η αδυναμία συγκρότησης μιας θετικής αντιπρότασης. Η διαμαρτυρία είναι θηριώδης αλλά είναι ένα άθροισμα από παράπονα και γογγυσμούς για το χαμένο παρελθόν. Με όρους μαθηματικών έχουμε το αλγεβρικό αυτό άθροισμα παραπόνων αλλά όχι  ένα δυναμικό μαθηματικό σύνολο μιας αυθεντικής αντιπρότασης . Η δε ιλαροτραγωδία της τελευταίας διαδήλωσης είναι ενδεικτική: Το πολιτικό επίδικο μετετράπη σε  υπόθεση ομάδων κρούσης, κατοχής χώρου, χωροταξίας και ευταξίας. Μάλιστα η εκ των υστέρων μαζική ανάλυση της τοπολογίας των συγκρούσεων ανέδειξε ένα απολαυστικό ηδονισμό των σχολιαστών για το έδαφος. Ποιος πάτησε ,ποιο έδαφος, ποιας κατοχής. Ο Ντελεζιανός παρανοικός φασίστας του «εδάφους» επανήλθε στο προσκήνιο και εξουδετέρωσε στην σιωπή του το «σχιζοφρενή επαναστάτη».

Ειλικρινά στην σημερινή συγκυρία δεν μπορώ να δω με όρους μιας απλής ορθολογικής συλλογιστικής τι μπορεί να ακολουθήσει. Οι «ορθολογικές» απόψεις έχουν αυτοακυρωθεί μέσω της πολλαπλότητας τους. Τεχνικά και κατά τεκμήριο ουδέτερα οικονομικά στοιχεία μεταμορφώνονται κατά το δοκούν σε λογικοφανή συμπεράσματα για κάθε γούστο. Όποιος έχει μια βούληση, πανεύκολα την παρουσιάζει ως λογικό συμπέρασμα μιας μελέτης.

Παρά ταύτα πίσω και κάτω από αυτή την αφοπλιστική μερικότητα των αιτημάτων ,   την προφανή ανάδειξη των μικροεγωισμών έναντι του καθολικού (αρκεί να σκεφτείς πως όλοι αναζητούν «εξαιρέσεις») δεν μπορεί παρά να υπάρχει μια θετικότητα μια δύναμη επανατοποθέτησης μια ροπή υπέρβασης και ανασκευής. Δεν υπάρχει ούτε ένα τεκμήριο που να στοιχειοθετεί μια τέτοια αισιοδοξία, παρά η πολιτική θεολογία της αριστεράς.

Τα θαύματα είναι δυνατά και οι νεκροί ανασταίνονται.

Πηγή εικόνας : greekstatemuseum.com

LLS: Αριστερά και Πολιτική Θεολογία