Monday, October 31, 2011

Ακρότητας Εγκώμιο.Φανατισμού Απόρριψη

Δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία ακόμα και την πρόσφατη, για να ανακαλύψουμε πως είμαστε μια κοινωνία έντασης, πολλών δονήσεων. Σε περιόδους εντάσεων ρήξεων και εκρήξεων έχουν σημειωθεί παράλληλα οικονομικά και πολιτιστικά επιτεύγματα. Είναι μύθος ότι η  ευημερία επιτυγχάνεται σε ένα νοσοκομειακό περιβάλλον κοινωνικής αποστείρωσης από τα μικρόβια της πόλωσης. Η κοινωνική εγρήγορση σε υψηλούς τόνους είναι συστατικό της κοινωνίας μας. Η ακρότητα είναι μια μορφή μιας κοινωνικής και ιδεολογικής καινοτομίας. Η ακρότητα δεν με φοβίζει
Ο φανατισμός, η ιδεολοψία ο ναρκισσισμός της ακρότητας ,είναι αυτό που στομώνει την κοινωνία. Είναι το ακραίο ως freak show, η κραυγή  που εκφέρεται ως ηχητικό μοντάζ όπως στις ταινίες θρίλερ ή τις πορνοταινίες.
Το ακραίο είναι καινοτόμο, ριψοκίνδυνο , επιχειρηματικό , δροσερό και ευήλιο.
Το φανατικό είναι καρκινικό, εσωστρεφές , επαναλαμβανόμενο , πνιγηρό.
Το ακραίο εμπλουτίζει την σωφροσύνη και την κινητοποιεί για να μη γίνει λήθαργος του φόβου και της παραίτησης. Το ακραίο διαστέλλει την ευθύνη του σώφρωνα.
Το φανατικό παραλύει την εχεφροσύνη και την παγώνει. Το φανατικό περιορίζει την ευθύνη του εχέφρωνα.
Στην συγκυρία αυτή είμαι με τους ακραίους και τους σώφρωνες που τους ακούνε. Αλλά μάλλον περισσεύουν οι φανατικοί και οι «εχέφρωνες  περιορισμένης ευθύνης»
Ίστότοπος εικόνας:
http://www.softpicks.net/software/Desktop/Screen-Savers-Art/Edgar-Degas-Painting-Screensaver-48115.htm

Wednesday, October 26, 2011

Τα θαύματα είναι δυνατά και οι νεκροί ανασταίνονται

Το θέμα της «ανάστασης των νεκρών» έχει σχεδόν εξαφανιστεί από την τρέχουσα θρησκευτική άσκηση. Η εξαφάνιση αυτή είναι  πιθανόν σύγχρονη και συμπληρωματική  με την κατάφαση του κοσμικού χαρακτήρα του κόσμου και με την αστική σύλληψη του κόσμου. Αν το συσχετίζαμε με την τρέχουσα ιστορία των ιδεών , μάλλον θα μπορούσαμε εύλογα να υποστηρίξουμε  , μαζί με τον Oscar Cullmann , ότι η εξαφάνιση της ιδέας της «ανάστασης των νεκρών» συνδέεται με την επανεμφάνιση στην Δύση μιας «Ελληνικής»  αθανασίας της ψυχής.76
Δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω πόσο σημαντική είναι η επιστροφή στην έννοια της «ανάστασης των νεκρών» κυρίως όσον αφορά τις ηθικές και πολιτικές συνέπειες του Χριστιανισμού. 76
Μέσω της αντίθεσης της υλιστικής με την ιδεαλιστικής ιδεολογίας, ο Χριστιανισμός έχει χάσει την επαναστατική του ορμή στο βαθμό που ξέχασε την εσχατολογία και τον υλισμό των αρχών του. Βέβαια είμαστε υπέρ μιας εκκοσμίκευσης της Χριστιανικής Θεολογίας ( από την δημιουργία μέχρι την λύτρωση και την ανάσταση) αλλά μόνο υπό την προϋπόθεση ότι αυτή δεν χάνουμε μέσω μιας ψευδουλιστικής μετατροπής , την πρακτικό, το ηθικό  και το παθιασμένο περιεχόμενο της θρησκευτικής αλήθειας.77
Antoni Negri “The Labor of Job” 2002
Σε αντίθεση με τον κοινό τόπο ενός απλοϊκού μηχανιστικού υλισμού  η πιο σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία της αριστεράς θεολογεί. Δεν έχει κανείς παρά να δει την παράγραφο από  την ομιλίας του SZ στην «υπό κατάληψη» Wall Street:Αλλά όταν οι συντηρητικοί φονταμενταλιστές μας λένε πως η Αμερική είναι ένα χριστιανικό έθνος, θυμηθείτε τι είναι ο χριστιανισμός: το Άγιο Πνεύμα, η ελευθέρη κοινότητα των ισότιμων πιστών, των ενωμένων από την αγάπη.Εμείς είμαστε το Άγιο Πνεύμα, κι αυτοί στη Wall Street είναι άπιστοι ειδωλολάτρες.
Η  αριστερά  στην επαναστατική της  εκδοχή δεν είναι μηχανιστικά, υδραυλικά ορθολογική. Δεν είναι    απλά το «τυχαίο» , το άγνωστο , ο υλισμός του «αστάθμητου»  που απασχολούν τη σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία αλλά αυτό το πέραν του μαθηματικού λογισμού το «γεγονός»  το οποίο απασχολεί πχ τους Badiou,Negri,Zizek . Είναι μόνο οι συνήθεις κονφορμισμοί και ρουτίνες που αποσιωπούν τον βαθύ θεολογικό  (ούτε  μεταφυσικό ούτε ανορθολογικό) χαρακτήρα μιας σειράς σύγχρονων αριστερών κειμένων της συγκυρίας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν υπάρχει μόνο η κατάρρευση μιας κυβερνητικής πολιτικής , αλλά και η αδυναμία συγκρότησης μιας θετικής αντιπρότασης. Η διαμαρτυρία είναι θηριώδης αλλά είναι ένα άθροισμα από παράπονα και γογγυσμούς για το χαμένο παρελθόν. Με όρους μαθηματικών έχουμε το αλγεβρικό αυτό άθροισμα παραπόνων αλλά όχι  ένα δυναμικό μαθηματικό σύνολο μιας αυθεντικής αντιπρότασης . Η δε ιλαροτραγωδία της τελευταίας διαδήλωσης είναι ενδεικτική: Το πολιτικό επίδικο μετετράπη σε  υπόθεση ομάδων κρούσης, κατοχής χώρου, χωροταξίας και ευταξίας. Μάλιστα η εκ των υστέρων μαζική ανάλυση της τοπολογίας των συγκρούσεων ανέδειξε ένα απολαυστικό ηδονισμό των σχολιαστών για το έδαφος. Ποιος πάτησε ,ποιο έδαφος, ποιας κατοχής. Ο Ντελεζιανός παρανοικός φασίστας του «εδάφους» επανήλθε στο προσκήνιο και εξουδετέρωσε στην σιωπή του το «σχιζοφρενή επαναστάτη».
Ειλικρινά στην σημερινή συγκυρία δεν μπορώ να δω με όρους μιας απλής ορθολογικής συλλογιστικής τι μπορεί να ακολουθήσει. Οι «ορθολογικές» απόψεις έχουν αυτοακυρωθεί μέσω της πολλαπλότητας τους. Τεχνικά και κατά τεκμήριο ουδέτερα οικονομικά στοιχεία μεταμορφώνονται κατά το δοκούν σε λογικοφανή συμπεράσματα για κάθε γούστο. Όποιος έχει μια βούληση, πανεύκολα την παρουσιάζει ως λογικό συμπέρασμα μιας μελέτης.
Παρά ταύτα πίσω και κάτω από αυτή την αφοπλιστική μερικότητα των αιτημάτων ,   την προφανή ανάδειξη των μικροεγωισμών έναντι του καθολικού (αρκεί να σκεφτείς πως όλοι αναζητούν «εξαιρέσεις») δεν μπορεί παρά να υπάρχει μια θετικότητα μια δύναμη επανατοποθέτησης μια ροπή υπέρβασης και ανασκευής. Δεν υπάρχει ούτε ένα τεκμήριο που να στοιχειοθετεί μια τέτοια αισιοδοξία, παρά η πολιτική θεολογία της αριστεράς.
Τα θαύματα είναι δυνατά και οι νεκροί ανασταίνονται.
Πηγή εικόνας : greekstatemuseum.com
LLS: Αριστερά και Πολιτική Θεολογία

Monday, October 24, 2011

Αναζητούνται οι μάρτυρες

1. Τετάρτη 19/10, στις 6 παρά τέταρτο, στην πλατεία Κλαυθμώνος, μετά το τέλος της πορείας. Διμοιρία βριζόταν με δύο γυναίκες περίπου στα 50, δύο νεαροί που περναγαν από κει γυρνώντας σπίτι τους άρχισαν να τη λένε στα ΜΑΤ που έβριζαν αισχρά τις γυναίκες. Ο ένας από τους 2 συνελήφθη και παραπέμφθηκε στον ανακριτή με την κατηγορία ότι... πετούσε πέτρες (ευτυχώς πλημέλημμα)!
Αναζητούνται οι δύο κυρίες για να πουν την αλήθεια όταν έρθει η ώρα.Στείλτε μέιλ στο elenipa3265@yahoo.gr

2. Κατά τη διάρκεια της 48ωρης απεργίας της περασμένη εβδομάδας και συγκεκριμένα στις 20/10/2011 νεαρός άνδρας, μέλος του Σωματείου Ανέργων δέχτηκε αναίτια επίθεση από άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ στην οδό Διομείας, κάθετο της οδού Ερμού, περίπου στις 17.00, προσήχθη βίαια και τελικά συνελήφθη επίσης αναίτια. Παρακαλούμε θερμά αν υπάρχει κάποιος, κάποια μάρτυρας του συμβάντος ή το έχει αποτυπώσει σε φωτογραφίες ή βίντεο να έρθει σε επικοινωνία με το εξής mail:againstviolencewomen@gmail.com Παρακαλώ επίσης προωθήστε αυτή την έκκληση για ανεύρεση φωτογραφικού ή άλλου υλικού. Η οικογένεια και οι φίλοι του συλληφθέντος.

Thursday, October 20, 2011

Ξεψυχώντας σε ένα παγκάκι στο Σύνταγμα.

Έχουν περάσει μόνο λίγες ώρες από το θάνατο του συνδικαλιστή του Πάμε και στο διαδύκτιο κυκλοφορεί video με αποσπάσματα από τις τελευταίες του στιγμές στο παγκάκι του Συντάγματος.


Πρόκειται για την αποκορύφωση του on line show που αποτελούν οι διαδηλώσεις την τελευταία πενταετία. Με την διάδοση της ψηφιακής αναμετάδοσης οι διαδηλώσεις έχουν πλέον κάτι από τα θεάματα του Μπιρσίμ το 80. Δεν μπορείς να διακρίνεις την αξία του γεγονότος από την ψηφιακή αναπαραγωγή του. Η κοινωνία βυθίζεται στην κρίση και η κρίση βυθίζεται στην οπτικοποίηση της. Οι σκηνοθετικές ανησυχίες των πολλαπλών θεαμάτων με ψηφιακά μέσα, όπου οι ηθοποιοί βιντεοσκοπούν τους εαυτούς τους και τους θεατές την ώρα της παράστασης και οι θεατές βλέπουν τη θεατρική σκηνή και μια οθόνη ταυτόχρονα , μάλλον αποδείχθηκαν προφητικές παρά την προφανή μανιέρα τους. Για όποιον δεν ήταν μπροστά στο θάνατο του Κοτσαρίδη , έχει προνοήσει η τεχνολογία και θα μπορεί εφεξής να απολαμβάνει το θέαμα.

Ο αυθεντικός μηδενισμός των κουκουλοφόρων έχει ηττηθεί κατά κράτος από το Youtube.Τα υλικά και αισθητικά θραύσματα που προκαλούν με την βία, ανασυντίθενται πανεύκολα ως αναπαράσταση και διαιωνίζονται ως freak show. Οι αυθεντικοί μηδενιστές προσδοκούν να αναζωογονήσουν την κοινωνία με την άρνηση της και δεν ξέρουν πως πριν από αυτούς η κοινωνία έχει ενσωματώσει όλα τα συμπτώματα της άρνησης ως ομοιοπαθητική αγωγή. Οι αυθεντικοί μηδενιστές δουλεύουν τζάμπα και ανασφάλιστοι ως κομπάρσοι ενός θεάματος που η κοινωνία απολαμβάνει.

Ο διαδηλωτής με την ψηφιακή δυνατότητα ,που διαδηλώνει και καταγράφει , δεν ανήκει στην τάξη της πολιτικής ανήκει στην τάξη της λατρείας. Δεν δημιουργεί πολιτικές ρήξεις αλλά αναπαράγει ηθικοαισθητικές ρουτίνες.

Οι αριστεριστές έχουν φιλοσοφικά δίκιο, αν και είναι πολιτικά παλίμπαιδες . Οι διαδηλώσεις έχουν αξία μόνο αν οι διαδηλωτές εισβάλουν στην Βουλή , στο Μέγαρο Μαξίμου και επιβάλλουν μια εξωσυνταγματική λύση. Αλλιώς οι διαδηλώσεις είναι on line λιτανείες , όταν είναι ειρηνικές χωρίς απρόοπτα, ή on line freak shows όταν πεθαίνει κάποιος στην Μαρφίν ή στο παγκάκι του Συντάγματος.

Photo : formal.wordpress.com

Friday, October 14, 2011

Μια απεργία, μια χαμένη ευκαιρία

Η απεργία της ΠΟΕ ΟΤΑ είναι η πιο αντιπροσωπευτική της συγκυρίας
·         Η απεργία σωρεύει τόνους σκουπιδιών και η κοινωνία δεν δείχνει την παραμικρή εγκράτεια, διάθεση αυτοπεριορισμού .
·         Αποκαλύπτει την ανύπαρκτη διάθεση  άρρητης συνεργασίας, εθελούσιας λιτότητας, αλλαγής καθημερινών συνηθειών .
·         Οι υποτιθέμενοι συμπαραστάτες των απεργών δεν κάνουν την παραμικρή συμβολική κίνηση πραγματικής έμπρακτης υποστήριξης: δεν καλούν σε μια εγκράτεια στην διαχείριση των οικιακών απορριμμάτων.
·         Προσωπικά δεν έχω καμία αντίρρηση στην ιδιωτικοποίηση της συλλογής απορριμμάτων. Δεν βρίσκω κανένα στρατηγικό οικονομικό ιδεολογικό λόγο το κράτος να διαχειρίζεται στερεά απόβλητα μέσω κεντρικού  σχεδιασμού. Η  ολική κεντρική διαχείριση των απορριμμάτων είναι ισοδύναμη με την απαίτηση για ολικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας.  Τούτου δοθέντος  όμως  συμπαρίσταμαι  μισθωτό που απεργεί ,έτερον εκάτερον. Οι μισθωτοί της καθαριότητας δεν είναι «κρατιστές» είναι μισθωτοί σε δυσμένεια.
·         Η απεργία αυτή είναι η μεγάλη χαμένη ευκαιρία των δυνάμεων πολιτεύονται με τις αξίες της συνεργασίας , της αυτοδιαχείρισης. Αντί ένα κίνημα «αριστερής λιτότητας»  να συνοδεύσει τους απεργούς  , οι «συμπαραστάτες» πλειοδοτούν στην κατασκευή ενός freak show των απορριμμάτων καθώς συγκροτούν το δεύτερο απαραίτητο πόλο σε κάθε θέαμα βίας και οξύτητας. Η μαξιμαλιστική πολιτική πλειοδοσία με κέντρο τα απορρίμματα είναι αισθητική (δηλαδή  πολιτική) προσχώρηση στο πεδίο της ακροδεξιάς, στην αμετροεπή οξύτητα.
·         Ότι και να γίνει μετά την απεργία , η ελληνική κοινωνία έδειξε το άπληστο νεοβάρβαρο πρόσωπο της. Η απουσία εγκράτειας είναι η μεγαλύτερη αποσκευή  της ακροδεξιάς αναδίπλωσης που επέρχεται.

Thursday, October 13, 2011

Αριστερά-Κρίση-Κοινωνικές συμμαχίες

Τα διαγράμματα του ΟΟΣΑ είναι προφανή: Βρισκόμαστε στην κορυφή των στατιστικών της απασχόλησης σε μικρές ατομικές εταιρείες , και στον πυθμένα των στατιστικών της απασχόλησης στις πολύ μεγάλες εταιρείες.

Ο κόσμος της μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα αντιμετωπίζει ένα «ατομικό καπιταλιστή» που κοινωνιολογικά , πολιτικά και ιδεολογικά ευρίσκεται ακριβώς δίπλα του. Η τελευταία μελέτη του καθηγητή  Σ.Ζωγραφάκη απέδειξε την κοινωνική νεοπλασία. Οι απολυμένοι που σωρεύονται στο γνωστό πλέον εκατομμύριο του 2011, προέρχονται από τον «γείτονα» (πολιτικά ,ιδεολογικά , πολιτιστικά) μικρό επιχειρηματία της εισφοροδιαφυγής, της φοροκλοπής των μισθών εκτός συμβάσεων.

Η ρομαντική ηθικολογία της κοινωνίας , εισβάλει εντός αριστεράς (κατ’ εξοχήν χώρου των πολιτικών συναισθημάτων δίπλα από τον αριστεροδεξιό χώρο του πατριωτισμού) και την εμποδίζει να αντικρύσει το κοινωνικό τραύμα. Ο καπιταλισμός στην Ελλάδα του 11 δείχνει τα άγρια δόντια του μέσω του στερεότυπου συμμάχου της εργασίας: του μικρού επιχειρηματία .Η αδυναμία της μαρξιστικής αριστεράς να διακρίνει το γιγάντιο χάσμα μεταξύ του αφηρημένου (οσον αφορά το επίπεδο ανάλυσης) , τεχνικού, καινοτόμου διεπιστήμονα Μαρξ του Κεφαλαίου (τις Μαρξιστικές σπουδές) από τον υποκειμενικό πολιτικό ιστορικό Μαρξισμό που βαρύνεται με τις γνωστές παραδρομές, οδηγεί τελικά σε ένα αντικαπιταλισμό του «άλλα λόγια να αγαπιώμαστε».

Τι βλέπουμε;

• Την κατάρρευση του εισφορφυγά , φοροκλόπου μικροκαπιταλισμού της «διπλανής πόρτας» που παρασέρνει την απασχόληση στον καιάδα

• Την σχετική αντοχή του εξωστρεφούς μεσαίου και μεγάλου ανταγωνιστικού καπιταλισμού που εκμεταλλεύεται την συγκυρία για να μειώσει μισθούς

• Την βίαιη μείωση του εργοδότη «κράτος» μέσα από παλινδρομήσεις και ρουσφετολογικές εξαιρέσεις, και την μείωση  σοκ του μισθολογικού του κόστους

Απέναντι στο πολύπλοκο αυτό παίγνιο υπάρχουν οι κλασσικές απαντήσεις

Οι «παραδοσιακοί» ( έτσι τα βρήκαμε από τους παππούδες μας, έτσι θα τα παραδώσουμε στα εγγόνια μας) προσπαθούν να φτιάξουν ένα μέτωπο εργασίας μικρών καπιταλιστών . Το σχήμα είναι τραγελαφικό σχεδόν σουρρεαλιστικό ,αλλά ακουμπά στα πιο κλασσικά στερεότυπα της αριστεράς. Είναι πλήρως αναποτελεσματικό πολιτικά, ουσιαστικά αναφέρεται σε κοινωνικές δομές της Ελλάδας του 1922 ,αλλά εξαιρετικά βολικό και εύπεπτο.

Οι «ανησυχούντες» προσπαθούν να οριοθετήσουν  συμμαχίες με εκείνο το τμήμα του κεφαλαίου που θα μπορούσε να εξασφαλίσει τις λιγότερες απώλειες για τις δυνάμεις της εργασίας και να ορίσει μια καλύτερη θέση της "εθνικής" οικονομίας στον διεθνή καταμερισμό εργασίας. Εντός του ρεύματος αυτού ευδοκιμούν και ίσως επικρατούν καλικάτζαροι του κρατικού Πασοκ, «ανανεωτικοί» τεχνοκράτες κλπ

Οι «εξ’αποστάσεως» κινούνται στον χώρο της λογοτεχνικής και γλωσσοπλαστικής ολικής καταγγελίας του συστήματος. Είναι το εγγράμματο τμήμα των παραδοσιακών , μόνο που διαπνέονται από ένα αυθεντικό αντιοικονομισμό που τους νομιμοποιεί να μπορούν να καταφέρονται εκ του ασφαλούς εναντίον όλων χωρίς καμία δέσμευση ή μόλυνση από  την οικονομία. Ο αντικαπιταλισμός τους είναι της σχολής «οικονομία μη μου άπτου».

Κατά την γνώμη μου οι «ανησυχούντες» έχουν την καλύτερη ατζέντα και το πιο ύποπτο επιτελείο. Οι ιδεοληπτικοί «παραδοσιακοί» και το εγγράμματο τμήμα τους οι «εξ’αποστάσεως» είναι πιο αγνοί αλλά έχουν μια ανυπόφορα παλιμπαιδική  ανάλυση. 

Μπλέξαμε.......

Η ιστοσελίδα του Σ.Ζωγραφάκη

Wednesday, October 12, 2011

Koblopoulos : Φιλελευθερισμός στην "εποχή των τεράτων"


Αναδημοσίευση από το "Koblopoulos blog"

Τον τελευταίο χρόνο λαμβάνει χώρα μια συγκλονιστική ακολουθία συμβάντων, την οποία ο συντάκτης δεν είχε τη δύναμη και την ευθιξία να σχολιάσει, παρά μόνο έμμεσα και αποσπασματικά. Προετοιμάζεται, λοιπόν, μια ανάρτηση-χρέος που έχει ο καθένας μας στο δημόσιο λόγο και την οποία μέχρι τώρα δεν είχα βρει το ηθικό σθένος να παρουσιάσω. Μέχρι τότε αναζοπυρώθηκε το ενδιαφέρον μας για μια λειτουργική σύνθεση Αριστεράς- Φιλελευθερισμού, που τον τελευταίο χρόνο είχε κοπάσει. Αυτή τη φορά όμως δεν βρίσκει ερείσματα σε θεωρητικούς ογκόλιθους τύπου Rawls, Nozick, Hayek, Kant κ.ο.κ., αλλά στα πιο καθημερινά και κοινότοπα. Ή, κατά μία έννοια, στην σκληρή πραγματικότητα της καθημερινής ζωής. Θα ήθελα να παρουσιάσω πτυχές μιας ιδέας, όχι προσανατολισμένες στη θεωρητική θεμελίωση, όσο στην αντιμετώπιση πρακτικών προβλημάτων. Με την άδεια σας...


Δύο εστίες προβληματισμού, βασισμένες σε πραγματικές ζωές. Πατέρας κολλητού μου εργάτης σε γραμμή παραγωγής μεγάλου εργοστασίου διηγείται ιστορίες από τη δουλειά του. Ακούστε μία:"...Και έρχεται ο γερμανός manager, ειδικός στον έλεγχο αποδοτικής λειτουργίας εργοστασίων, από τη μητέρα εταιρεία της Γερμανίας, να ελέγξει πώς δουλεύει το εργαστάσιο. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας και κρατάει σημειώσεις. Σε μια συγκεκριμένη γραμμή, σε ένα συγκεκριμένο πόστο αντιστοιχούν 5 εργάτες για να βγάλουν τη δουλειά στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που απαιτεί η γραμμή παραγωγής. Με το που βλέπουν το Γερμανό αρκετοί σκέφτονται: "Ας ανεβάσω ρυθμό, να δει ότι είμαι εργατικός, να εξασφαλιστώ" και ανεβάζουν ρυθμό. Ως αποτέλεσμα ο πέμπτος στη σειρά δεν χρειάζεται να κάνει κάτι, κάθεται, περιττεύει. Φαντάζεστε τι σημείωσε ο γερμανός, έτσι; "Για τη συγκεκριμένη θέση απαιτούνται 4 και όχι 5 εργάτες." Του χρόνου, λοιπόν, προσελήφθησαν 4 και όχι 5 για το συγκεκριμένο πόστο. Σχεδόν 10 οικογένειες στην ανεργία", τελείωσε η διήγηση...Ανταγωνισμός μεταξύ των εργατών, ως αποτέλεσμα του τρόπου δουλειάς. Άντε να βρει ο φιλελεύθερος οικονομολόγος τρόπο να το λύσει.


Έρεισμα δέυτερο: φίλος μου δουλεύει σε γραμματεία γυμναστηρίου. Δούλευε μαύρα μέχρι που το αφεντικό είπε- για δικό του συμφέρον κυρίως- να του βάλει ΙΚΑ. Στη διαπραγμάτευση έγινε ξεκάθαρο το εξής: "Κοίτα, εσύ δικαιούσαι συγκεκριμένες άδειες, δώρα, μισθό κλπ. Εγώ αυτά δεν βγαίνω να στα δίνω. Θες να παίρνεις ένα σχετικά καλό ποσοστό από αυτά, με την ασφάλισή σου, και όποτε μπορώ να σου δίνω και κάτι παραπάνω, ή όχι;". Δεν είμαι σίγουρος αν το όχι σήμαινε βέβαιη απόλυση, αλλά επαναφορά στο πρότερο καθεστώς δεν μπορούσε να γίνει. Χρειαζόταν κάποιον να φαίνεται ότι έχει ασφάλεια, αλλά να μην του δίνει πλήρως όλα όσα δικαιούται. Δικαιώματα εργασίας, διαπραγμάτευση κλπ του κώλου, με λίγα λόγια. Ο φίλος μου τη χρειαζόταν τη δουλειά και δέχτηκε- τι άλλο να κάνει;!

Λοιπόν, τι καινούργιο έχουμε να πούμε; Το δεύτερο περί κίβδηλων δικαιωμάτων και διαπραγματεύσεων το έχει βάλει στην εικόνα ο Μαρξ και όσον αφορά το πρώτο σας παραπέμπω στη φοβερή ιδέα του Καστοριάδη: στον καπιταλισμό η μεγάλη αντίθεση δεν είναι ανάμεσα σ' αυτούς που έχουν μέσα παραγωγής και στους προλετάριους, αλλά ανάμεσα σ' αυτούς διατάζουν και σ' αυτούς που εκτελούν.Μια γραφειοκρατική αντίθεση.

Εδώ είναι και το ζουμί: ο πυρήνας μιας αριστεροφιλελεύθερης προσπάθειας πρέπει να είναι η αντιμετώπιση των κριτικών που ευφάνταστα συλλαμβάνει η Αριστερά, με μέσα, τρόπους και ιδέες που προτείνει η φιλελεύθερη βιβλιογραφία. Ή, για να μη λέω με φανφάρες τα απλά, η άποψη μου είναι να πάρω από την Αριστερά την κριτική και από το Φιλελευθερισμό τα όπλα για να αντιμετωπίσω τις κριτικές και να βελτιώσω τη φιλελεύθερη δημοκρατία, που είναι το οχυρό/ιδανικό μου.

Το πρώτο βήμα το κάναμε: ακούσαμε τη κριτική και γνωρίσαμε τις ιδέες που θεμελιώνουν τον πυρήνα της. Η γραφειοκρατική οργάνωση της παραγωγής και το φαντασιακό των δικαιωμάτων και της ισότητας των διαπραγματεύσεων. Πρέπει τώρα να πάμε στο θεμελιακό βήμα της αντιπρότασης. Έχουμε, λοιπόν, το ζήτημα της ευθύνης διατήρης των κεκτημένων που κοστίζουν. Και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε θέμα αμφισβήτησης νομικά κατοχυρωμένων κεκτημένων των υπαλλήλων: δουλειά με ασφάλιση, σε ανθρώπινες συνθήκες.

Και ο πιο ακραίος φιλελεύθερος θα αναγνώριζε τα νομικά κατοχυρωμένα αυτά δικαιώματα. Θα απαντούσε, όμως, ότι το χρέος υπεράσπισης των βαραίνει κυρίως τον κάτοχο: είναι ευθύνη του εργαζομένου να περιφρουρήσει τα δικαιώματα του. Θα έλεγε να παραιτηθούν, να κάνουν καταγγελίες και μυνήσεις και στις δύο περιπτώσεις.

Ο φιλελεύθερος τα λέει αυτά γιατί αγνοεί μια σημαντική πτυχή της πραγματικότητας: μέχρι να τα κάνει όλα αυτά ο εργάτης δεν θα τρώει. Ειδικά στις αντίξοεες ελληνικές συνθήκες θα υποφέρει. Είναι πολύ λογικό, λοιπόν, να μην το κάνει γιατί θέλει να...ζήσει! Ο αριστερός το βλέπει αυτό και τον λέει πουλημένο. Με συγχωρείτε, αλλά δεν έχει δίκιο: αν δεν υπάρχει καθόλου έλεγχος, κανένας δεν δουλεύει ποτέ. Το θέμα είναι η αποτελεσματική υπεράσπιση των κεκτημένων. Πώς δηλαδή θα δωθεί το κίνητρο στους ανθρώπους να υπερασπιστούν τα ίδια τους τα δικαιώματα, χωρίς να φτάσει και ο κόμπος στο χτένι (βλ.Αγγλία του προπερασμένου αιώνα κλπ καφρίλες).

Χρησιμοποιώ το τέχνασμα του Rawls για το πέπλο άγνοιας: πριν αποφασίσουμε τι θα κάνουμε για αυτό το ζήτημα, πρέπει να αναγνωρίσουμε την πιθανότητα να βρεθούμε και εμείς σε αυτή την κατάσταση κάποια στιγμή στο μέλλον. Αυτό που μας σταματαέι να παλέψουμε για τα δικαιώματάς μας, είναι η αξιοπρεπής επιβίωση. Αν την εξασφαλίσουμε, θα συμφωνήσετε ότι πολύ πιο δύσκολα θα δεχτούμε τέτοιες παραβιάσεις.

Με λίγα λόγια, αν είχαμε ένα αποτελεσματικό, δομημένο στα κατάλληλα κίνητρα κοινωνικό κράτος, που θα εξασφάλιζε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης, ένα ισχυρό safety net βρε αδερφέ( που ευαγγελίζονται ακόμη και ο Hayek και ο Friedman), θα σου έλεγα εγώ τι ωραία που δε θα δούλευε κανείς σαν παλάβρας και πόσο άνετα ο φίλος μου θα αρνιόταν και θα έκανε καταγγελία!

Κοιτάξτε, το κοινωνικό κράτος είναι ένα θέμα που ερευνάται τα τελευταία 100 σχεδόν χρόνια. Πιστέψτε με, έχουμε καταλήξει στα βασικά χαρακτηριστικά που πρέπει να το χαρακτηρίζουν, ώστε να δίνονται τα κατάλληλα κίνητρα για την αποτελεσματική λειτουργία του. Δεν είναι μαγεία αυτά, Οικονομικά είναι. Ακόμα και οι ενστάσεις του Hayek κλπ δεν είναι εναντίον ενός safety net, αλλά εναντίον των τρόπων που αυτό φτιάχνεται και βρίσκει πόρους χρηματοδότησης. Είναι δυνατό ένα αποτελεσματικό και σύμφωνο με τη φιλελεύθερη ιδεολογία κοινωνικό κράτος, πολύ λίγες ενστάσεις εγείρονται σ' αυτό.

Το θέμα είναι να δούμε αν όντως το επιχείρημα δουλεύει στην πράξη. Κάνω ένα άλμα στο συλλογισμό: έχοντας λύσει τα βιοποριστικά του, ο καθένας θα παλέψει για περισσότερο για τα αναγνωρισμένα δικαιώματά του, γιατί θα μπορεί πιο εύκολα να δεχτεί το κόστος της πάλης, αφού του το εξασφαλίζει το κοινωνικό κράτος(με άλλο λόγια, ο μηχανισμός που όλοι έχουμε κίνητρο να συνεισφέρουμε και να δεχτούμε, με δεδομένο ότι μπορεί να βρεθούμε κάποια στιγμή σε θέση που τον χρειαζόμαστε). Το ζήτημα είναι αν όντως οι άνθρωποι θα το κάνουν. Με άλλα λόγια, αν όντως οι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τα δικαιώματά τους...Είμαι φιλελεύθερος και αναγνωρίζω ότι ακόμα και αυτό είναι θέμα επιλογής...

Η λύση μου ακούγεται τετριμμένη και απλοική. Όμως, για να την εγκαταλείψω, αλήθεια, χρειάζομαι κάτι ισχυρότερο από αυτά που ακούω κατά καιρούς να προτείνονται. Μέχρι νεωτέρας, σας ευχαριστώ.

Tuesday, October 11, 2011

Φώναξε, είμαι ζωντανός

Ο Γιώργος Μωρόγιαννης και ο Κίμων Ρηγόπουλος αυτοσκηνοθετούνται και παίζουν στο έργο του Γιάγκου Ανδρεάδη «Φώναξε είμαι ζωντανός»


Το έργο αναφέρεται στη δολοφονία του Λόρκα από τους φασίστες εκτελεστές του και η μυθοπλασία του βασίζεται σε πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα. Τώρα που το φάντασμα ενός άλλου τύπου φασισμού, ο οποίος απειλεί με φυσικό αφανισμό τον κόσμο της εργασίας, πλανάται πάνω από τη χώρα μας και όλο τον κόσμο, το έργο αποκτά μια τραγική επικαιρότητα.

Από 14 Οκτωβρίου έως 6 Νοεμβρίου κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9.30.

Στο θέατρο Σημείο, ΧαριλάουΤρικούπη 10(όπισθεν Παντείου)

Για πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων:2109229579-6944872040

Monday, October 10, 2011

O Che , o Carlos, οι Νεοναζί


 Αντί  σχολιασμού για την δολοφονία του Guevara, και για τον "εορτασμό της επετείου"   παγκοσμίως:


Βρισκόμαστε σε μια ιστορική μεταβατική περίοδο, που αναθεωρούνται όλα τα ιδεολογικά στοιχεία, τα οποία συγκροτούσαν τα παλαιά πολιτικοκοινωνικά μπλοκ στην Ελλάδα. Σήμερα υπάρχει μια νέα διαιρετική τομή. Κατά συνέπεια θα υπάρξουν και εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις, διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, διαφορετική δομή κοινωνικής διαστρωμάτωσης και άρα διαφορετικές πολιτικές σχέσεις εκπροσώπησης, που θα μορφοποιήσουν νέα πολιτικά υποκείμενα. Δεν υπάρχουν σήμερα στεγανές λαϊκοδεξιές ιδεολογίες και στεγανές αριστεροκομμουνιστικές ιδεολογίες. Υπάρχει μεγάλη κινητικότητα. Θα δούμε σημαντικές μεταλλαγές. Θα δούμε τμήματα της δεξιά να προσεγγίζουν τμήματα της αριστεράς. Θα δούμε πολλά “περίεργα”.Χ.Βερναδάκης Εποχή 9/10


"Οι ακροδεξιοί είναι όλο και πιο δύσκολο να εντοπιστούν», είπε, από την επεξεργασία μιας φωτογραφίας που δείχνει ακροδεξιούς και ακροαριστερούς ακτιβιστές σε μια πορεία. Και οι δύο ομάδες φορούσαν Τσε Γκεβάρα T-shirts και μαντήλες το απόλυτο αριστερό σύμβολο της αλληλεγγύης με τους Παλαιστίνιους. Αλλά η άκρα δεξιά επιλέγει και τα δύο σύμβολα, εξήγησε, όπως ακριβώς νεοναζί φορούν μαύρα, τα οποία χρησιμοποιούνται για να είναι μια δήλωση αναρχικής μόδας.Ο Γκεβάρα μπορεί να είναι η πιο παράξενη οικειοποίηση .Με αυτή την νεοναζί ενδυμασία , δεν διστάζουν να χτυπήσουν τους ανθρώπους που φαίνονται διαφορετικά.«Είναι απλά μια ενδυματολογική μόδα » Rachel Nolan Spiegel On Line 20/11/2008 “ H αλλαγή ενδυμασίας της Γερμανικής ‘Ακρας Δεξιάς»

Συνδέσεις:
Συνέντευξη Χ.Βεναρδάκη στην Εποχή


Rachel Nolan:Spiegel on Line.Ενδυμασία στους Νεοναζί

Saturday, October 1, 2011

Επτά μέρες ζωής στην Τοσίτσα




Έπτα μέρες ζωής στην Τοσίτσα


Με πρωτοβουλία του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και του Ενιαίου Συλλόγου Υπαλλήλων Υπουργείου Πολιτισμού, η εβδομάδα 1-7 Οκτωβρίου γίνεται μια εβδομάδα ζωής για τον πεζόδρομο της οδού Τοσίτσα. Στις εκδηλώσεις παίρνουν μέρος ο Πολιτιστικός Οργανισμός Δήμου Αθηναίων, το Εθνικό Θέατρο, η Εθνική Λυρική Σκηνή και η Αρχιτεκτονική Σχολή του ΕΜΠ

Το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει ως εξής:


Σάββατο 1/10

Από τις 11.00 τραπεζάκια έξω για καφέ και αναψυχή

12.00 Δραστηριότητες για παιδιά

Θέατρο δρόμου από την Εύα Τσούρου και τη Βίκυ Κουσουμή

12.00, 12.45, 13.30 Εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Δείξε μου ένα κτίριο της Τοσίτσα να σου πω τι έχει μέσα» (από τις αρχαιολόγους Εβίτα Τσιώλη, Βιβή Βαμβακοπούλου και τη σχεδιάστρια Γιωργία Δαλακούρα)

12.00 Προβολή αρχαιολογικού ντοκιμαντέρ για παιδιά από το φεστιβάλ ΑΓΩΝ TO.RA.KE. του Φ. Κουτσαφτή, με θέμα την πανοπλία των Δενδρών (22’)

14.00 Ανοιχτό μάθημα κρουστών από τον Νίκο Τουλιάτο

16.00 Παράσταση μαριονέτας από την ομάδα κούκλας-μαριονέτας του 18 ΑΝΩ

17.00 ΣΥΝΑΥΛΙΑ

Κυριακή 2/10

Από τις 10.00 τραπεζάκια έξω

11.00 Ο Μάγος Ατούκα μαγεύει τα παιδιά!

11.00 Προβολή αρχαιολογικού ντοκιμαντέρ για παιδιά από το φεστιβάλ ΑΓΩΝ TO.RA.KE. του Φ. Κουτσαφτή, με θέμα την πανοπλία των Δενδρών (22’)

12.00 Παιδική παράσταση «Το μικρό μαύρο ψαράκι» από τη θεατρική ομάδα Αστροναύτες

13.00 Προβολή της ταινίας του Ντίνου Δημόπουλου «Στουρνάρα 288»

13.30 Χορευτικός αυτοσχεδιασμός από την Εύα Τσούρου, βασισμένος στην ποιητική συλλογή «Η Κούνια» της συναδέλφου Σιαρίτας Κουκά (εκδ. Σοκκόλη-Κουλεδάκη), σε μουσική επιμέλεια Melroman-Αντώνης Χανιωτάκης.

14.00 Συλλογική κουζίνα

15.00 Milonga (χορευτές tango)

17.00 Εκδήλωση-συζήτηση: Ναρκωτικά και δομές απεξάρτησης: τα πρώτα θύματα της κρίσης; (με θεραπευτές και θεραπευόμενους του 18 ΑΝΩ)

18.30 Η θεατρική ομάδα ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ (Ηράκλειο Κρήτης) παρουσιάζει την παράσταση «LARCO PROJECT ή Η Εργατική τάξη πάει στο Παράδεισο;»

Δευτέρα 3/10

10.00 «Κάτι μου θυμίζουν αυτά τα παιχνίδια», εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε μαθητές από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

11.00 «Λίθοι φθεγγόμενοι: η ιστορία της γραφής» εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το Επιγραφικό Μουσείο

14.00-18.00 Προβολή αρχαιολογικών ταινιών από το φεστιβάλ ΑΓΩΝ

"Αποκρυπτογραφώντας τους Μάγια", του David Lebrun (90΄)

"... μια σειρά από ιστορίες...", του Ευάγγελου Χριστοδούλου (14΄)

"Λιθοξόοι μαΐστορες", παραγωγή του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Πειραιώς (31΄)

"Το κύκλωμα", Ανδρέας Αποστολίδης, Νικόλας Ζηργάνος (82΄)

18.00 Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει την παράσταση «Αντιγόνη» στο πλαίσιο των «Καλλιτεχνικών Δράσεων στην Αθήνα»

Τρίτη 4/10

10.00 «Κάτι μου θυμίζουν αυτά τα παιχνίδια», εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε μαθητές σχολείων από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

10.30 Περίπατος της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων

11.00 «Λίθοι φθεγγόμενοι: η ιστορία της γραφής» εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το Επιγραφικό Μουσείο

14.00 Εκδήλωση-συζήτηση: Ο πολιτισμός δεν μπαίνει σε «εφεδρεία»: συζήτηση για τα εργασιακά ζητήματα των εργαζόμενων στον πολιτισμό

(με συμμετοχή εργαζομένων από τον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, τον Ενιαίο Σύλλογο Υπαλλήλων ΥΠΠΟΤ, το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης)

17.00-20.00 Σκακιστικοί αγώνες με σκάκι δαπέδου (3Χ3) και τη συμμετοχή διεθνών μετρ από την ΑΕΚ (ερασιτεχνική)

18:00 H ομάδα θεάτρου Minus[two] παρουσιάζει το θεατρικό «Ο Άμλετ αυτοκτόνησε» (σκηνοθεσία: Στέλλα Μαρή παίζουν: Κ. Αγιαννόπουλο, Α. Ανδρεάδη, Α. Ζήλου, Χ. Κονταξάκη, Α. Μπίνη, Σ. Μαρή)

19.00 Μικτή χορωδία Μουσικών Συνόλων Δήμου Αθηναίων



Τετάρτη 5/10

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ

Πέμπτη 6/10

10.00 «Κάτι μου θυμίζουν αυτά τα παιχνίδια», εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε μαθητές σχολείων από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

10.30 Περίπατος της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων

11.00 «Τοσίτσα: Πάρκο παιδικών κατασκευών» Καλλιτεχνικό εργαστήρι για παιδιά από την Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων.

15.00-19.00: Ανεξάρτητος ελληνικός κινηματογράφος: ταινίες για την πόλη και τους κατοίκους της

17.00-20.00 Σκακιστικοί αγώνες με σκάκι δαπέδου (3Χ3) και τη συμμετοχή διεθνών μετρ από την ΑΕΚ (ερασιτεχνική)

17.00 Εκδήλωση-συζήτηση: Μετασχηματισμοί, αναπλάσεις, εγκατάλειψη: συζήτηση για το ιστορικό κέντρο (με συμμετοχή αρχιτεκτόνων, φοιτητών αρχιτεκτονικής)

19.00 Εθνική Λυρική Σκηνή

Παρασκευή 7/10

10.00 «Κάτι μου θυμίζουν αυτά τα παιχνίδια», εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε μαθητές σχολείων από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

11.00 Εκπαιδευτικό πρόγραμμα από το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης

15:30 Ρεμπέτικα και συλλογικές κουζίνες

17.00 Εκδήλωση-συζήτηση με τίτλο «Οδός Τοσίτσα: Η ιστορία ενός δρόμου» μέσα από τις προσωπικές αφηγήσεις εργαζόμενων και κατοίκων

19.00 Συναυλία της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ από 10.00-20.00 θα λειτουργούν: καφενείο, ενημερωτικό υλικό από δομές απεξάρτησης για τα ναρκωτικά, έκθεση φωτογραφίας, εκθέσεις έργων τέχνης.

Καθημερινά θα υπάρχουν δωρεάν ξεναγήσεις στις συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από τις διαπιστευμένες ξεναγούς του Μουσείου.

Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο λειτουργεί επίσης η μικρή περιοδική έκθεση «Μεταβατικές περίοδοι στην ιστορία και αρχαιολογία».

Για συμμετοχή στα εκπαιδευτικά προγράμματα: τηλ. 210- 8217724 210- 8217724, 210-821771

Συμμετέχουν με δικές τους δράσεις: φοιτητές και μεταπτυχιακοί της αρχιτεκτονικής, Πρωτοβουλίες κατοίκων από τα Εξάρχεια, συλλογικές κουζίνες

Εκτίθενται έργα των: Ιφιλένεια Ζαχαριάδου (έκθεση γλυπτών)