Monday, September 26, 2011

Ο ιός του "νεοφιλελευθερισμού" μολύνει και τους "ειδικούς"

Ένα από τα αγαπημένα θέματα του ιστολογίου είναι η κριτική στην καταχρηστική πληθωρική χρήση του όρου «νεοφιλελευθερισμός». Ο λόγος δεν είναι η ευρυχωρία του όρου, αλλά η άρρητη αποδοχή μιας ρήξης , μιας ασυνέχειας μέσω ενός δίπολου φιλελευθερισμός – νεοφιλελευθερισμός. Ωστόσο για μένα οι σχέσεις αριστεράς φιλελευθερισμού δεν έχουν «τακτοποιηθεί» ιστορικά ,ιδεολογικά, φιλοσοφικά. Αυτό είναι το βασικό ανοικτό ερώτημα της εποχής , το οποίο άλλοτε αναδιατυπώνεται ως ζήτημα «δημοσίου – ιδιωτικού» . Ο όρος λοιπόν νεοφιλελευθερισμός εκφράζει περισσότερο μια αμηχανία, αυτής της ζητούμενης συνάντησης αριστεράς φιλελευθερισμού.


Σκεφτόμενος πρακτικά δεν κατανοώ γιατί αντί του επικίνδυνου (όπως θα αποδείξω) «νεοφιλελευθερισμού» δεν χρησιμοποιούνται πιο ευκρινείς όροι πχ «σύγχρονος καπιταλισμός», «χρηματιστηριακός καπιταλισμός της εποχής».

Για να αποδείξω τις εγγενείς αδυναμίες του όρου θα χρησιμοποιήσω το τελευταίο βιβλίο των Γ.Μηλιού Δ.Σωτηρόπουλου «Ιμπεριαλισμός, Χρηματοπιστωτικές αγορές, Κρίση». (ΙΧΑΚ)

Προκαταβολικά καταθέτω ότι σέβομαι μια προσπάθεια διαρκείας , αισίως, τριάντα χρόνων του ΓΜ και των «Θέσεων» που αποτελούν ίσως το θεμέλιο των μαρξιστικών μελετών στην σύγχρονη Ελλάδα. Δεν είναι η επιμονή της προσπάθειας αλλά και η θεμελίωση του εγχειρήματος ως σχισματικού η οποία ακριβώς αναδεικνύει την αξία των μαρξιστικών μελετών ως σύγχρονου εργαλείου ανάλυσης και κατανόησης της σύνθετης πραγματικότητας. Τούτων δοθέντων η κριτική που ακολουθεί έχει την εξής έννοια.

Ακόμη και στο πιο έγκυρο χώρο μελετών , όπου η ακρίβεια των όρων και των συλλογισμών αποτελούν το συστατικό του εγχειρήματος, ο αδόκιμος όρος «νεοφιλελευθερισμός» λειτουργεί ως ιός ασάφειας, νοηματικής διάχυσης. Τελικά η χρήση του όρου υποσκάπτει το ίδιο το εγχείρημα του ΙΧΑΚ.

Με ποιο κριτήριο κρίνουμε τον όρο

Για τον ορισμό του κριτηρίου θα χρησιμοποιήσω αυτούσιο ένα απόσπασμα από το ΙΧΑΚ, μόνο αντί του όρου «ιμπεριαλισμός» θα χρησιμοποιήσω τον όρο «νεοφιλελευθερισμός». Αυτό γίνεται γιατί έτσι μπορούμε να ορίσουμε ένα σχετικά ουδέτερο κριτήριο, απαλλαγμένο από συγκυριακές αβεβαιότητες. Ας δούμε το απόσπασμα της σ .12

Ο ιμπεριαλισμός (νεοφιλελευθερισμός) αποτελεί έναν από τους πιο πολυσυζητημένους όρους του μαρξιστικού λεξιλογίου, που γνώρισε ευρεία διάδοση , έχοντας εισέλθει μάλιστα στο καθημερινό πολιτικό λεξιλόγιο πέρα από το χώρο της αριστεράς. Αυτή η «διεισδυτικότητα» του όρου στον δημόσιο λόγο στην πολιτική –αντιπολιτική χρήση που έγινε επί δεκαετίες , και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να του γίνεται, από αριστερές ή ριζοσπαστικές οργανώσεις και πρώτα από όλα από τα κομμουνιστικά κόμματα. Κάτι παρόμοιο ισχύει αναφορικά με τις «κερδοσκοπικές χρηματοπιστωτικές αγορές» ,αλλά και με την κρίση του «καπιταλισμού». Αυτό σημαίνει ότι οι εν λόγω όροι δεν αποτελούν απλώς θεωρητικές κατηγορίες (με αποκλίνοντα ανά περίπτωση εννοιολογικά περιεχόμενα, όπως θα διευκρινίσουμε ), αλλά ανήκουν σε ότι ως «μαρξισμό ως ιδεολογία μαζών» (τον μαζικό μαρξισμό) , ως πρακτική ιδεολογία του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Από αυτό το σημείο , οι εν λόγω όροι διείσδυσαν στους «ιδεολογικούς κοινούς τόπους» περί της διεθνούς πολιτικής και οικονομίας. Το τίμημα αυτής της «επιτυχίας» είναι μια ασαφής επιφανειακή και συχνά αντιφατική χρήση των όρων , με σκοπούς κυρίως καταγγελίας του «κακού ιμπεριαλισμού (νεοφιλελευθερισμού)» , των «κακών» χρηματοπιστωτικών αγορών και της κρίσης (των δεινών) που δημιουργούν «στους λαούς».

Είναι λοιπόν σαφές από το απόσπασμα πόσο επικίνδυνοι είναι κάποιοι όροι που ακατέργαστοι, μεταπηδούν από την θεωρία των αυστηρών κανόνων, στο τρέχον λεξιλόγιο της πολιτικής , και πόσο είναι δυνατόν να προκαλέσουν σύγχυση μέσω της δύναμης του αυτονόητου , του «ιδεολογικού κοινού τόπου» όπως αναγράφεται στο κείμενο.

Πρέπει λοιπόν να κρίνουμε τον όρο νεοφιλελευθερισμό , αναλύοντας τους τρόπους και τα νοήματα που αρθρώνει στο υπόλοιπο σώμα του κειμένου.

Ένας ακριβής ορισμός

Στην σελίδα 20 του ΙΧΑΚ δίδεται ένας σαφής  και κατά την γνώμη μου ακριβής ορισμός

Νεοφιλελευθερισμός είναι ο σύγχρονος τρόπος λειτουργίας των αγορών και οι οικονομικές θεσμικές και στρατιωτικές πολιτικές του κράτους.

Είμαστε απόλυτα σύμφωνοι, και για αυτό ο νεοφιλελευθερισμός , σύμφωνα με τον ορισμό αυτό , μπορεί να αποτυπωθεί ισοδύναμα χωρίς να χάσει τίποτα ως σημασία με τον ισοδύναμο «σύγχρονος καπιταλισμός»

Αφού όμως ο ορισμός είναι σαφής, στην συνέχεια στο κείμενο παρατηρούνται ενδιαφέρουσες παραδρομές και ασάφειες.

Παραδρομές και παλινδρομήσεις του όρου:

Στην σελίδα 295 αναφέρεται πως η «αόρατος χειρ» είναι «νεοφιλελεύθερη αρχή»

‘Άλλωστε , εκείνο που έχει αμφισβητηθεί είναι ή ίδια η θεμελιώδης νεοφιλελεύθερη αρχή του αόρατου χεριού.

Πρόκειται προφανές για πραγματολογικό ολίσθημα , το οποίο μάλλον αναδεικνύει την αρχική μας εκτίμηση. Το άλυτο ζήτημα μαρξισμού αγοράς, παρακάμπτεται μέσω μιας χρονολογικής μετατόπισης της θεμελιακής έννοιας του Α Σμιθ κατά 250 χρόνια. Η διατύπωση αφήνει τέτοια ευρυχωρία και ασάφεια ώστε θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι σε κάποια φάση του καπιταλισμού η «αόρατος χειρ» δεν ήταν θεμελιώδης αρχή. Με μια έννοια όποιος θα μπορούσε να συνηγορήσει υπέρ της «αοράτης χειρός» δεν θα ήταν φιλελεύθερος αρά «νεοφιλελεύθερος».

Στην σελίδα 313 αναφέρεται

Τέλος , αξίζει να σημειώσουμε ότι η «σοφία των αγορών», σημαντικό στοιχείο συγκρότησης του πυρήνα του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος , επιτάσσει την αγοραία αποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων (market to market value)

Εδώ και πάλι παρατηρείται ένας αδικαιολόγητος αναδιπλασιασμός του όρου «σοφία των αγορών», ως εάν να υπάρχουν φάσεις του καπιταλισμού χωρίς τις αγορές

Στην σελίδα 289 αναφέρεται

Μια βασική πλευρά σχεδόν όλων των σύγχρονων προσεγγίσεων για τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό είναι η μονότονη ιδέα ότι η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και του παγκοσμιοποιημένου χρηματοπιστωτικού τομέα της οικονομίας συμβάλλει σε μια εκδοχή καπιταλισμού που εγγενώς τείνει προς την κρίση και την κατάρρευση.


Εδώ ο νεοφιλελευθερισμός παρατίθεται στον παγκοσμιοποιημένο χρηματοπιστωτικό τομέα ως δύο παράλληλα φαινόμενα ,ως εάν ο νεοφιλελευθερισμός δεν τον εμπεριέχει.

Στην σελίδα 308 οι καθηγητές Lutz και Morgesten ορίζονται ως φιλελεύθεροι «αυστριακοί». Με ένα άρρητο τρόπο και σε συνδυασμό με την ελάχιστη χρήση του επιθέτου «φιλελεύθερος» μπορούμε κάλλιστα να τους δούμε ως φιλελεύθερους σε αντιδιαστολή με κάποιους «νεοφιλελεύθερους»

Βασικό μοτίβο όλων αυτών των διατυπώσεων, είναι ότι δημιουργείται μια κατανόηση ενός «νεοφιλελευθερισμού» ως «κάτι άλλο» , ως ένας καπιταλισμός πέραν του φιλελεύθερου, του οποίου είναι μια δυσπλασία. Το οξύμωρο είναι ότι το ΙΧΑΚ αλλά και το έργο των Θέσεων είναι αντίθετο σε ιστορικιστικές κατηγοριοποιήσεις του καπιταλισμού. Με βάση το συνολικό έργο του ΓΜ , θα αναμέναμε να είναι ο πρώτος που θα υιοθετούσε μια πολύ περιορισμένη και αυστηρά κριτική χρήση του «νεοφιλελευθερισμού». Η κριτική μας είναι πως η παραφθαρμένη χρήση του «νεοφιλελευθερισμού» είναι θεμελιακά αντίθετη με την ίδια την ουσία του εγχειρήματος του ΙΧΑΚ.

Για να υπογραμμίσουμε ακόμη περισσότερο την σύγχυση που προκαλεί ο όρος , παραθέτω δύο ακόμη αποσπάσματα. Στο πρώτο ο Ν.Δήμου βολεύεται αφάνταστα με τον όρο , γιατί μέσω αυτού μπορεί να απολυμάνει τον κλασσικό φιλελευθερισμό από τους «νεοφιλελεύθερους» των οποίων την πρωτοκαθεδρία έχει η Κίνα. Στο δεύτερο οι «Θέσεις» (!!) παραθέτουν τον καπιταλισμό και τον νεοφιλελευθερισμό , ισοδύναμα ως διαφορετικούς κοινωνικούς σχηματισμούς ή ίσως τρόπους παραγωγής.

Ο νέο-φιλελευθερισμός (λέξη βρισιά στα νεοελληνικά) είναι μία υπερβολή του οικονομικού φιλελευθερισμού - και, σαν κάθε υπερβολή, λανθασμένος. Οι αγορές δεν αυτό-ρυθμίζονται. Αντίθετα, ο κλασικός οικονομικός φιλελευθερισμός εμπεριέχει μέριμνα για τον άνθρωπο. Ο Φιλελευθερισμός ΔΕΝ ταυτίζεται με τον Καπιταλισμό (Κίνα) και ουδέποτε εφαρμόστηκε στην Ελλάδα Ν.Δήμου Lifo

Η εσωτερική  ιδιωτικοποίηση «από τα κάτω» είναι  σύμπτωμα της  ηγεμονίας του καπιταλισμού (και του νεοφιλελευθερισμού) και αποτελεί  πολύ μεγαλύτερο εμπόδιο για την εγκαθίδρυση της οικονομίας των  αναγκών από τις τυπικές σχέσεις ιδιοκτησίας επί των μέσων παραγωγής.Θέσεις Editorial 116

Συμπέρασμα

Όσο περισσότερο περιοριστεί ο όρος , τόσο καλύτερα θα μπορέσουμε να συνεννοηθούμε, και τόσο γρηγορότερα η αριστερά θα διαπραγματευτεί το ζήτημα «δημόσιο- ιδιωτικό» που στην δική μου ανάγνωση είναι η βαθύτερη διερεύνηση των σχέσεων Αριστεράς Φιλελευθερισμού. Τέλος πέραν των δικών μας αμφισβητήσεων το ΙΧΑΚ παραμένει μια σοβαρή συνοπτική περιγραφή όλων των θεωρητικών ζητημάτων της συγκυρίας και συνίσταται. Καλή ανάγνωση….

28 comments:

Δημήτρης said...

Πράγματι ο όρος νεοφιλελευθερισμός κστ' ελάχιστο προκαλεί σύγχυση.
Δύσκολα θα βρεί κανείς κάτι φιλελεύθερο στον σημερινό χρηματιστηριακό καπιταλισμό πλην αυτό της κίνησης κεφαλαίων. Οι αποκλεισμοί σέ πολλές άλλες αγορές είναι πρωτοφανείς.
Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε στα τέλη του 30 για να δηλώσει μια οικονομία με μικρές μεν αλλά σημαντικές υπέρ του ανταγωνισμού επεμβάσεις του κράτους ή μια κοινωνική οικονομία της αγοράς. Για μεγάλο διάστημα είχε περιπέσει σε αχρησία. Επανέρχεται σε χρήση με τα οικονομικά πειράματα στην Χιλή από την εκεί αντιπολίτευση και χαρακτηρίζει κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό της πρώτης περιόδου. Κανείς οικονομολόγος ή θεωρητικός της οικονομίας δεν αυτοαποκαλείται νεοφιλελεύθερος.

Ως ατυχής όρος θυμίζει αυτόν της εντροπίας στην φυσική όπου ο Clausius (νομίζω) μπέρδεψε το λατινικό in με το ελληνικό εν και έτσι αντί για ατροπία μας προέκυψε η εντροπία.

Left Liberal Synthesis said...

Δημήτρη

Ενδιαφέρων ο παραλληλισμός με την "εντροπία".Δεν το ήξερα.

Ο όρος , οντως , το μονο που κάνει είναι να προκαλεί σύγχιση.

Elias said...

Γιάννη, ο ιός της ονοματοδοσίας και το μικρόβιο της ετικέττας για τα πάντα, που στα νεανικά κνίτικα χρόνια εντυπώνεται στην γονιδιακή φυση πολλων,ωθεί σοβαρούς θεωρητικούς ακόμη και σαν τον Μηλιό και τον Σωτηρόπουλο,να χρησιμοποιούν στρεβλωτικά νοήματα μέσω τετριμμένων αλλά όπως σωστά λές, σχισματικών εννοιών.
Στο συγκεκριμένο ''πατητήρι'' περί νεοφιλελευθερισμού, έχεις πιάσει το νόημα: η αδυναμία της συγγενικής προσέγγισης ,οριακής -μεταιχμιακής ίσως ή μιας εκλεκτικης συγγένειας αριστεράς και φιλ/σμού, ωθεί μαρξιστές στο να φόρτίζουν τον φιλ/μο με τα αρνητικά ιόντα που έχουν δεί εντροπιάσει πάνω του, με την έννοια του νεοφ/σμου( μεχρι και ο Τσοχατζοπουλος, στην δεκαετία του 80, μιλουσε για αυτην, με στομφο και δαιμονοποιημενη μηνυματικη ΄πασοκικη μεθοδο)
Περιττό να πώ, οτι με στρεβλό εργαλειακό μονοπάτι, κατι σαν αλά Ντεριντά και Ντελέζ μεθοδολογικό ντετερμινισμό,αποδομούνται στο ΙΧΑΚ οι έννοιες της χρηματιστηριακής αγοράς και των κρίσεων ως αποτέλεσμα των στρεβλώσεων( λές και υφίσταται κεφαλαιοκρατία, ανευ αγοράς,όπως εύστοχα παραθέτεις) Οι συγκεκριμένοι συγγραφείς,οντως πρωτοπόροι των Θέσεων και της ορθολογικής ανάλυσης του οικονομολόγου Μαρξ, επιμένουν αστοχως σε μια ετικετοποίηση ( ιμπεριαλισμός) ,σχεδόν σαν ο αναγκαιος αχταρμάς πολιτικής θεώρησης και θεωρίας μεγέθυνσης, εμφανώς επηρεασμένοι απο τις λενινιστικές αναφορές για τον ιμπεριαλιστικό ρόλο του Κεφαλαίου στην εποχή του Βλαδίμηρου...Απαιτειται, και συμφωνω μαζι σου,ευκρίνεια όρων για αποφυγή παραμόρφωσης των σταθερών μιας ιδεολογικοπολιτικής αναφοράς, σε καιρούς κρίσης και έντονης δημοσιολογίας/ συγγραφής/διαλεκτικής, ως προααπαιτούμενο ορθής ιστορικής αποτύπωσης.
Διότι τελικά, ο νεο-φιλ/μός θα παραμείνει ιστορική έννοια, χρονολογικά και χωροχρονικά απροσδιόριστη, ως δήθεν υπερεκδοχική ερμηνεία πολλαπλής χρήσεως, της στρεβλής ανάγνωσης των Χαγεκ, Φριντμαν απο τους συμβουλους της Θατσερ και του Ριγκαν, και απο τους μαθητές αυτων των συμβουλων...
Το νεο-.. δεν επισκιάζει πάντα αρνητικά το ''θεσμοποιημένο'' συμβολικό μιας έννοιας( πχ νεο-μαρξισμός, δεν είναι η κακή εκδοχή του ιδεολογικού ρεύματος του μαρξισμού !)
Ουσιαστικά, η Αριστερά βολεύτηκε στο γενικόλογο αφοριστικό συμβολικο του νεοφ/σμου,μες στην ανικανότητα της για διεισδυτική θεώρηση του φαινομένου των αγορών,των χρηματιστηριακοποιημένων συναλλαγών και υπεραξιών των ''πολλων μικρων Κεφαλαιων'', οπως λεω εγώ,και οχι ''του'' Κεφαλαιου...
Δυστυχως,επικρατεί η παλιά λογική της αναλυσης περι κρισης υπερσυσσωρευσης,λογω οριακης πτωσης ποσοτου κερδους, λες και δεν υπαρχουν εντος καπιταλισμου κρισης υπερπιστωσεων και αναποδες παγιδες ρευστοτητας, ασχετες εν τω μεταξυ με τον μονιμο αριστερο εχθρο της λιμπερταδορικης εκδοχης των πραγματων...
Οπου δεν υπαρχει αντιπαλη εννοια, κρυμμενη και αφανης, οι παλιοι κνιτες γεννουν τον μονιμο -δηθεν- μαρξιστικό υπονοουμενο, τον νεοφιλ/μο, που εν τω μεταξύ δεν ειπώθηκε ΠΟΤΕ απο τον Μαρξ, λες και αυτός δεν μπορουσε τοτε να αρνητικοποιησει τον φιλελ/μο που ηδη υπηρχε 100 χρονια πριν απο αυτον, ως αστικη ιδεολογια...Και οι νεοπλατωνικοι, τον Πλατωνα πιστευουν παντως..Καληνυχτα

Left Liberal Synthesis said...

Elias
Καταιγιστικός όπως πάντα.......

Anonymous said...

Δεν αντιλαμβάνομαι πού είναι το πρόβλημα και πού βρίσκετε τη σύγχυση. Ο νεοφιλελευθερισμός, ως όρος στο εσωτερικό του μεταπολεμικού καπιταλισμού, αντιπαρατίθεται στη σοσιαλδημοκρατία, η οποία διέθετε ΚΑΙ αυτορυθμιζόμενες αγορές ΚΑΙ άνωθεν κρατική ρύθμιση για λόγους κοινωνικής πρόνοιας. Από αυτή τη σκοπιά ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι παρά μία άρνηση του εν λόγω μεικτού ψυχροπολεμικού παραδείγματος και προσπάθεια υπαγωγής των πάντων στη σφαίρα της αγοράς.

Βεβαίως αυτό κατά κανόνα δε συμβαίνει με ίσους όρους όπως θα απαιτούσε η οικονομική θεωρία, αφού τα περισσότερα κράτη κατά κανόνα ευνοούν συγκεκριμένους κεφαλαιούχους (π.χ. τους μεγάλους χρηματοδότες προεκλογικών εκστρατειών) με αποτέλεσμα η "ελεύθερη αγορά" του νεοφιλελευθερισμού να είναι "ελεύθερη" μόνο κατ' όνομα στους περισσότερους τομείς (εξ ου και η κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου στη σημερινή Δύση). Αυτό όμως είναι ζήτημα άσχετο με την ουσία του νεοφιλελευθερισμού, η οποία αφορά τη διαρκή διεύρυνση της αγοραιοποίησης εις βάρος της κρατικής ρύθμισης. Απλό το θέμα νομίζω.

Left Liberal Synthesis said...

Η σύγχιση ευρίσκεται στην υπερβολική και καταχρηστική ενός όρου ο οποίος είναι εξαιρετικά αόριστος.

Δίδεται ένα ορισμό από τους πολλούς, και επιβεβαιώνετε την ασάφεια. ( Εσεις τον αντιδιαστέλετε προς την σοσιαλδημοκρατία, αλλοι προς τον Κευνσ, αλλοι τοποθετούν απλώς ενα χρονολογικό σημείο μετά το 70 κλπ)

Η αοριστία αυτή δεν επιτρέπει κανενός είδους ασφαλή ταξινόμηση

Το χειρώτερο αφήνει τελείως έωλο τον "αντινεοφιλελευθερισμό". Καθώς ξέρετε δεν ύπάρχει πολιτική ομάδα εντός η εκτος κοινοβουλίου που να μην ανακοινώνει τον "αντινεοφιλελευθερισμό" της.

Θα ήθελα τον σχολιασμό σας για τα ακόλουθα

-Τα Bail out των Bush , Obama είναι νεοφιλελεύθερα;

-Στην διαφωνία τροικας Ιρλανδικής κυβέρνησης για τους φόρους των εταιρειών ποιος είναι νεοφιλελεύθερος;

-Η τρέχουσα "διασωση" της Ελλάδος μέσω χρηματοδότησης εκτός αγορών , σε αντίθεση με τον μηχανισμό πυροδότησης CDS είναι νεοφιλελεύθερη ή κενσυανή;

Anonymous said...

"Εσεις τον αντιδιαστέλετε προς την σοσιαλδημοκρατία, αλλοι προς τον Κευνσ, αλλοι τοποθετούν απλώς ενα χρονολογικό σημείο μετά το 70 κλπ)"

Συγνώμη, αλλά αυτά δεν είναι άσχετα μεταξύ τους και δεν είναι "ανταγωνιστικοί ορισμοί": η σοσιαλδημοκρατία υιοθέτηση 100% τον κεϋνσιανισμό μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ άρχισε να καταρρέει περί το 1970 - '75. Το ίδιο είναι όλα αυτά και όχι διαφορετικοί ορισμοί! Δεν υπάρχει καμιά αοριστία εδώ.

Όπως είπα και πριν, η πολιτική πραγματικότητα υπερισχύει των οικονομικών θεωριών. Από εκεί προκύπτουν και τα bail out της άρχουσας τάξης, η οποία νοθεύει έτσι τον νεοφιλελευθερισμό της (ο οποίος δεν παύει όμως έτσι να συνιστά τα τελευταία 25 χρόνια κύρια κατεύθυνσή της, μετά την εξαφάνιση της σοσιαλδημοκρατίας) με "δωράκια προς τους τραπεζίτες φιλαράκους", τα οποία βεβαίως σαφώς και δεν προβλέπονται από την οικονομολογία. Τα ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ισχύουν και για τις αυξήσεις των φόρων (επίσης μη προβλεπόμενες από την οικονομική θεωρία). Αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι κύρια κατεύθυνση της πολιτικής ηγεσίας της Δύσης τις τελευταίες δεκατίες δεν είναι η αγοραιοποίηση των πάντων (ουσία του νεοφιλελευθερισμού)! Αυτό είναι οφθαλμοφανές.

". Καθώς ξέρετε δεν ύπάρχει πολιτική ομάδα εντός η εκτος κοινοβουλίου που να μην ανακοινώνει τον "αντινεοφιλελευθερισμό" της."

Ουδόλως με ενδιαφέρει τι λέει ο κάθε πολιτικάντης για να κερδίσει ψήφους, ούτε έχει σχέση με τη συζήτηση. Στις πολιτικές επιστήμες υπάρχουν ορισμοί και αναλύσεις οι οποίες δεν αλλάζουν επειδή ο χ ή ο y χρησιμοποιούν όπως να 'ναι την ορολογία! Εκτός αν πιστεύετε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι "σοσιαλιστικό" επειδή έτσι δηλώνει, οπότε σηκώνω τα χέρια ψηλά...

Left Liberal Synthesis said...

Νομίζω ότι δεν ορίζουμε την διαφωνία μας.

Εσείς πιστεύετε οτι με βάση τον όρο νεοφιλελευθερισμό μπορείτε να ταξινομήσετε την πραγματικότητα και εγώ όχι. Το ίδιο πχ δεν μπορεί να γίνει με τον όρο καπιταλισμός.Δεν μπορούμε (μάλλον) να διαφωνήσουμε ότι ό όρος αυτός τεμνει ορίζει και άρα ο "αντικαπιταλισμός " δεν είναι δωρεάν όσο ο αντινεοφιλελευθερισμός

Στα συγκεκριμμένα

1.-Οι Ομπάμα Γκαιντνερ κάνουν μια κλασσική Κευνσιανή προλιτικη προσφοράς χρήματος , αλλά δεν είναι σοσιαλδημοκράτες. Επίσης δεν μου απαντήσατε αν είναι νεοφιλελεύθεροι.

2.-Η χρήση του όρου "η αρχουσα τάξη νοθεύει τον νεοφιλελευθερισμό" της αναδεικνύει την ασάφεια του όρου.Είστε αναγκασμένος να ορίσετε την κατεύθυνση της νοθείας και παει λέγοντας

3.-Η αγοροποίηση των πάντων έχει ένα πιο ακριβές όνομα :καπιταλισμός

4.-Διαφωνούμε καθέτως ότι οι λέξεις είναι δωρεάν. Το Πασοκ δεν είναι κατα την γνώμη σας σοσιαλιστικό αλλά δεν μπορείτε να του αρνηθείτε την αυτοδέσμευση να ονομάζετε σοσιαλιστικό. Για αυτό παίρνει 15 % στις δημοσκοπήσεις.Αν το γενικεύσευτε τοτε πρέπει να ορίσετε και καποιο κριτήριο για το αν το ΚΚΕ είναι Κομμουνιστικό, ο Συριζα Ριζοσπάστες κλπ κλπ. Οι όροι αυτοί έχουν βαθιά συμβολική αξία, καθορίζουν στάσεις , πολιτικές,δράσεις

Επαναλαμβάνω ο ασαφής νεοφιλελευθερισμός ορίζει ένα χαοτικό αντινεοφιλελευθερισμό ο οποίος δεν κινεί τίποτα ή κινεί τα πάντα προς όλες τις κατεύθύνσεις.

Anonymous said...

Σας έδωσα έναν ακριβή και επαρκή ορισμό του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος μάλιστα συμπίπτει κατ' ουσία με όλους τους "εναλλακτικούς ορισμούς" που παραθέτετε. Δεν κατανοώ τη σύγχυσή σας.

"Οι Ομπάμα Γκαιντνερ κάνουν μια κλασσική Κευνσιανή προλιτικη προσφοράς χρήματος , αλλά δεν είναι σοσιαλδημοκράτες. Επίσης δεν μου απαντήσατε αν είναι νεοφιλελεύθεροι. "

Ναι, δεν είναι μονεταριστική η πολιτική τους αλλά ούτε και κεϋνσιανή. Πρόκειται για σοσιαλφιλελεύθερους, οι οποίοι προσπαθούν να κινηθούν μεταξύ νεοφιλελευθερισμού και σοσιαλδημοκρατίας, χωρίς όμως να αμφισβητούν τις θεμελιώδεις νεοφιλελεύθερες κατευθύνσεις: αγοραιοποίηση κάθε τομέα και διαρκής προσπάθεια για δημιουργία νέων αγορών. Δεν απομακρύνονται επομένως σημαντικά από την ουσία της νεοφιλελευθερισμού.

Κατά τη γνώμη μου το χρήμα στις ΗΠΑ δεν το προσφέρουν στην αγορά με τη σέσουλα για να τονώσουν τη ζήτηση και την κατανάλωση (όπως θα προέβλεπε π.χ. μία κεϋνσιανή ανάλυση) αλλά για να σώσουν τις χρεωκοπημένες τράπεζες. Αυτό δεν είναι οικονομικό / τεχνοκρατικό κριτήριο, είναι καθαρά πολιτικό και επομένως δεν μπορεί να προσεγγιστεί με όρους οικονομικής θεωρίας. Επιφυλάσσομαι επί του θέματος ωστόσο διότι δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά.

"Το Πασοκ δεν είναι κατα την γνώμη σας σοσιαλιστικό αλλά δεν μπορείτε να του αρνηθείτε την αυτοδέσμευση να ονομάζετε σοσιαλιστικό.... Οι όροι αυτοί έχουν βαθιά συμβολική αξία, καθορίζουν στάσεις , πολιτικές,δράσεις"

Προφανώς δεν μπορώ να του αρνηθώ να αυτοαποκαλείται όπως θέλει, άρα και "σοσιαλιστικό". Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι είναι. Τα κριτήρια ταξινόμησης υπάρχουν και δεν καταργούνται λόγω της ασχετοσύνης ή της ψηφοθηρίας του κάθε κομματάρχη. Αλλιώς δεν θα είχαν νόημα οι πολιτικές επιστήμες ως γνωστικός κλάδος. Οι όροι αυτοί (σοσιαλισμός, κομμουνισμός, φιλελευθερισμός κλπ) δεν είναι απλά σύμβολα που καθορίζουν ατομικές στάσεις ζωής ή πολιτικής δράσης, είναι προσεγγίσεις στην πολιτική φιλοσοφία που ορίζουν κανονιστικά ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ όψεις της κοινωνικής πραγματικότητας. Εφόσον το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία σχέση με το σοσιαλισμό ως προς αυτές τις όψεις, ε τι να κάνουμε, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ σοσιαλιστικό. Και ας αποκαλείται όπως θέλει.....

"Είστε αναγκασμένος να ορίσετε την κατεύθυνση της νοθείας και παει λέγοντας"
Την όρισα μια χαρά πιστεύω: δίνουν βοήθεια σε χρεωκοπημένες τράπεζες (οι οποίες σε έναν ανόθευτο νεοφιλελευθερισμό θα έπρεπε να αφεθούν να χρεωκοπήσουν σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς, αφού δεν έκαναν καλή διαχείριση τους αποθεματικού τους) και αυξάνουν τους φόρους (ενώ σε έναν ανόθευτο νεοφιλελευθερισμό θα έπρεπε να τους μειώνουν). Ουδεμία ασάφεια δεν βλέπω εγώ.

"Η αγοροποίηση των πάντων έχει ένα πιο ακριβές όνομα :καπιταλισμός"

Αυτο είναι εσφαλμένο. Αυτός είναι ο φιλελεύθερος καπιταλισμός, και όχι ο καπιταλισμός γενικώς και αορίστως. Η σοσιαλδημοκρατική μεταπολεμική Δύση ή η φασιστική μεσοπολεμική Ιταλία καπιταλισμό είχαν επίσης, αλλά απείχαν πολύ από την αγοραιοποίηση των πάντων και η κρατική ρύθμιση της οικονομίας ήταν ισχυρή.

Left Liberal Synthesis said...

Δεν μπορώ να σας εμποδίσω να ορίσετε την πραγματικότητα με βάση τον όρο του "νεοφιλελευθερισμού"

Ωστόσο αν το κάνετε, όπως και πολλοί άλλοι, επιτρέψτε μου να βλέπω συνεχείς αντιφάσεις.Αυτη είναι η ουσία της ανάρτησης, και του επιχειρήματος μου.

Η ίδια σας η γνωμάτευση περί "τρέχοντος σοσιαλφιλελευθερισμού" στις ΗΠΑ είναι πολύ ενδιαφέρουσα , αλλά ακριβώς αποδεικνύει την ανεπάρκεια του όρου.Καθώς ξέρετε είναι απλή επέκταση της πολιτικής Μπους στα οικονομίκά , και τα συμπεράσματα μπορούν να μας οδηγήσουν πολύ μακριά

Σωστά ορίζετε τις διάφορες μορφές καπιταλισμού, όντως δεν έκανα κατανοητό το ζήτημα. Το νόημα μου ήταν ότι μεταξύ του όρου νεοφιλελευθερισμού και του όρου καπιταλισμού ο δεύτερος είναι πιο σαφής να αποδώσει σχετικά την υπαγωγή των παντων στην αγορά.

Τέλος η ανεπάρκεια του όρου σας ωθεί να εισάγετε και νέους όρους που πρέπει να αντιδιαστείλουμε.

Αραγε ποια είναη διαφορά μεταξύ φιλελεύθερου καπιταλισμού και νεοφιλελευθερισμού στο σχήμα σας;

Anonymous said...

Η απάντησή μου για κάποιον λόγο εξαφανίστηκε. Τέλος πάντων, τα ξαναλέω:

Το σοσιαλφιλελευθερισμό (social liberalism) δεν τον εισήγαγα εγώ, υπάρχει και πολιτικά έχει ως κύριο σύγχρονο θεωρητικό εκπρόσωπο τον John Rawls.

Οι επιλογές Μπους και οι επιλογές Ομπάμα συμπίπτουν ουσιαστικά διότι τα κριτήριά τους δεν είναι οικονομικά / τεχνοκρατικά, αλλά πολιτικά. Μία στενά οικονομίστικη προσέγγιση αδυνατεί να ερμηνεύσει το φαινόμενο.

Φιλελεύθερος και νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν έχουν θεωρητικά σημαντικές διαφορές, απλώς οι συνθήκες έχουν αλλάξει σε σχέση με τον προπολεμικό φιλελευθερισμό (η τρέχουσα οικονομική παγκοσμιοποίηση και η πλήρης επικράτηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου δεν είχαν συντελεστεί φυσικά τότε).

Left Liberal Synthesis said...

Επαναλαμβάνω

Δεν μπορώ να σας απαγορεύσω να χρησιμοποιείτε τον νεοφιλελευθερισμό κατα το δοκούν.

Αν αυτό σας βοηθά να ταξινομήσετε τα πράγματα αγνοήστε με.

Η τελευταία παράγραφος σας είναι ενδεικτική καιτην προσυπογράφω

"Φιλελεύθερος και νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός δεν έχουν θεωρητικά σημαντικές διαφορές, απλώς οι συνθήκες έχουν αλλάξει σε σχέση με τον προπολεμικό φιλελευθερισμό (η τρέχουσα οικονομική παγκοσμιοποίηση και η πλήρης επικράτηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου δεν είχαν συντελεστεί φυσικά τότε)"

Γιατί λοιπόν νεοφιλελευθερισμός;

Γιατί όχι σύγχρονος φιλελευθερισμός ή σύχρονος καπιταλισμός;

Τέλος βλέπετε οτι η ταξινόμηση με βάση τον "νεοφιλελευθερισμό" σας οδηγεί σε γνωματεύσεις όπως ότι

Ότι ο Rawls είναι υπόστρωμα της πολιτικής Μπους Ομπάμα.Επιτρέψτε μου να διαφωνώ.

Δεν είμαι σίγουρος οτι σας έχω κάνει κατανοητή την αντίρρηση μου.Είναι μεθοδολογική.

Anonymous said...

Συγνώμη, δεν είπα ότι ο Rawls είναι υπόστρωμα της πολιτικής Ομπάμα. Είπα ότι ο Rawls είναι υπόστρωμα του σοσιαλφιλελευθερισμού. Οι Δημοκρατικοί έχουν ένα σοσιαλφιλελεύθερο προφίλ (κυρίως... προεκλογικά), αλλά στην πράξη η οικονομική πολιτική τους είναι ο νοθευμένος νεοφιλελευθερισμός που ανέφερα πριν. Το ίδιο ισχύει σε όλο τον κόσμο, όπου ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ οι κυβερνήσεις του δικομματισμού ταυτίζονται.

Ο νεοφιλελευθερισμός δηλώνει την αντιπαράθεση με τη σοσιαλδημοκρατία που είχε προηγηθεί αλλά και τη διεθνοποίηση της οικονομίας, πράγματα τα οποία δεν είναι κατανοητά άμεσα με έναν ασαφή όρο όπως «σύγχρονος καπιταλισμός». Αλλά ναι, ο σύγχρονος καπιταλισμός είναι ο νοθευμένος νεοφιλελευθερισμός ο κυβερνώμενος από το διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο.

Anonymous said...

Να επισημάνω ότι το bail out των τραπεζών δεν έγινε προφανώς επειδή ο Ομπάμα... είναι σοσιαλφιλελεύθερος, αλλά επειδή οι Δημοκρατικοί ήθελαν να διασώσουν τους τραπεζίτες φίλες τους - όπως ακριβώς και ο Μπους. Το τεχνοκρατικό επιχείρημα είναι ότι οι τράπεζες μετά θα έδιναν δάνεια ώστε να επέλθει εκ νέου οικονομική μεγέθυνση, αλλά φυσικά αυτό αποδείχθηκε ότι δεν είχε τελικά καμία σχέση με την πραγματικότητα, τη στιγμή που ο κύριος βιομηχανικός ιστός έχει μεταναστεύσει στην Ασία εν μέσω παγκοσμιοποίησης.

Anonymous said...

Και επειδή μάλλον υπήρξε παρεξήγηση, το γεγονός ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήθελε να διασώσει τους χρεωκοπημένος τραπεζίτες φίλους της ήταν η πολιτική / ΜΗ οικονομική / ΜΗ τεχνοκρατική αιτία του bail out, και όχι... η σοσιαλφιλελεύθερη ρητορική της προεκλογικής της εκστρατείας.

Left Liberal Synthesis said...

Προχωράτε σε μια σειρά από γνωματεύσεις , προσπαθώντας να χρησιμοποιήσετε τον όρο.

Δεν μπορώ να σας το απαγορεύσω, ουτε να σας δυσαρεστήσω

Φοβάμαι όμως οτι μάλλον ανακυκλώνουμε το θέμα

Χωρίς να είναι υποχρέωση σας να το δεχθείτε η γνωματεσυση σας :


"Αλλά ναι, σύγχρονος καπιταλισμός είναι ο νοθευμένος νεοφιλελευθερισμός ο κυβερνώμενος από το διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο" είναι ταυτολογική με μια απλή αντικατάσταση

"Αλλά ναι, ο νεοφιλελευθερισμός είναι ο νοθευμένος καπιταλισμός ο κυβερνώμενος από το διεθνοποιημένο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο"

Υπάρχει πρόβλημα ορισμού , μεθοδολογικό θεμελιακό λογικό

Αν προσέξετε στην ανάρτηση οι Μηλιός Σωτηρόπουλος κάνουν ένα πολύ σαφή ορισμό του νεοφιλελευθερισμού αλλά μόλις χρησιμοποιούν τον όρο , δημιουργουνται ασάφειες και ταυτολογίες.

Πιθανόν να μην μπορώ να γίνω περισσότερο καθαρός και προφανώς είναι δική μου ευθύνη.

Με αυτή την έννοια δύσκολα θα είχα να προσθέσω κάτι άλλο

Anonymous said...

o oros fileleu8erismos h neofileleu8erismos den einai tou idiou epipedou me ton oro kapitalismos.
kapitalismos einai h antikeimenikh pragmatikothta ths oikonomias anexartita apo thn suneidhsh twn upkeimenwn.auth thn analush kanei o Marx sto Kefalaio.
Anti8eta o fileleu8erisms einai 8eoria,antilipsh upkeimenikh.
Etsi den mporoume na vazoume sth 8esh tou orou Imperialismos ton oro neofileleu8erismos h fileleu8erismos,opws kai den mporoume na vazoume sth 8esh tou orou Sosialismos ton oro Marxismos.

MAA

Anonymous said...

vrika kai ena palio ar8ro tou papariga sto rizospasth gia ton fileleu8erismo kai ton neofileleu8erismo.
elpizo na katatopisteis kala john

akoma 8a h8ela na pw oti san ideologia o neofileleu8erismos anoikei sto epikodomhma enw o kapitalismos apotelei thn oikonomikh vash.

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=1367559&textCriteriaClause=%2B%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%A3

MAA

Left Liberal Synthesis said...

ΜΑΑ
Κατ’ αρχάς σε καλωσορίζω μετά από τόσο καιρό. Πάντα προσέχω τα σχόλια σου και τις μουσικές σου προτάσεις.

Συμφωνώ απολύτως με την σχέση καπιταλισμού φιλελευθερισμού. Ωστόσο επιμένω ότι η έννοια του νεοφιλελευθερισμού είναι αιωρούμενη , ασαφής.

Σωστά επισημαίνεις ότι ο φιλελευθερισμός είναι ιστορικό ,ιδεολογικό, πολιτικό ρεύμα με οπαδούς, φορείς υποστηρικτές και αντιπάλους. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι όρος κατ’ απονομή .Είναι όπως ο «σταλινισμός». Χρησιμοποιείται καταχρηστικά και για αυτό ο «αντινεοφιλελευθερισμός» είναι δωρεάν .Όλοι είναι αντινεοφιλελεύθεροι.
Αντίθετα ο αντιφιλελευθερισμός δεν «δωρεάν» ,ο αντικαπιταλισμός επίσης.

Ακόμη δες ότι νεοναζιστές, αρνητές του ολοκαυτώματος, οπαδοί της μείωσης του όρου ηλικίας της παιδοφιλίας, βγαίνουν ανοικτά και παρουσιάζουν τις απόψεις τους, και αναζητούν υποστήριξη. Οι «νεοφιλελεύθεροι» που είναι;

Δεν υπάρχει ένα κόμμα , ρεύμα , παγκοσμίως που να αυτορίζεται έτσι.

Δέχομαι την αυστηρή χρήση του όρου ως τεχνική περιγραφή μιας εποχής (πχ μετά το 70) αλλά όχι ενός ρεύματος, ενός πλέγματος ιδεών.Δεν καταλαβαίνω τι είναι η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία, και που αντιτίθεται στην φιλελεύθερη ιδεολογία.

Η ιδέα μου είναι πως ο «νεοφιλελευθερισμός» εκφράζει μια αμηχανία της αριστεράς απέναντι στον φιλελευθερισμό για τον οποίο δεν έχει ικανοποιητικές επεξεργασίες

Anonymous said...

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι απλά ένα δόγμα. Θα μπορούσε να συνοψιστεί στην φράση ότι οι αγορές μπορούν πάντα να δώσουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα από οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση. Είναι απλά μια πίστη ότι η αγορά τα κάνει όλα τέλεια και το κράτος όλα χάλια. Η πολιτική αυτή πήρε σάρκα και οστά σε αρκετές περιπτώσεις χωρών όπως η Χιλή του Πινοσέτ, αλλά βέβαια και τα Δυτικά παραδείγματα των Αγγλία και ΗΠΑ με Θάτσερ και Ρήγκαν αντίστοιχα. Σε μια πιο σύγχρονη προσέγγιση, θα έλεγα ότι χρησιμοποιείται κυρίως από τους κριτικούς προς τον σύγχρονο καπιταλισμό, όσον αφορά την θεώρηση περί απελευθέρωσης των χρηματοπιστωτικών αγορών και των αγορών εργασίας. Κυρίως αναφέρεται στην συναίνεση της Ουάσιγκτον (Washigton Consensus), στο ότι δηλαδή κεντροαριστερές θεωρητικά κυβερνήσεις ακολουθούν ακριβώς την ίδια πολιτική με τις συντηρητικές. Εν κατακλείδι, ο νεοφιλελευθερισμός είναι η πιο σύγχρονη διαχειριστική εξέλιξη του καπιταλισμού, η οποία και κατέρρευσε με την κρίση του 2008. Θα θέλαμε δηλαδή. Σήμερα παρακολουθώντας τις ειδήσεις του MEGA 'ενημερώθηκα' ότι η Τρόϊκα επιχειρηματολογεί υπέρ της μείωσης των μισθών στον ιδιωτικό τομέα για να μειωθεί η ανεργία!!!! Αν αυτή δεν είναι νεοφιλελεύθερη προσέγγιση, τότε τι είναι;

Left Liberal Synthesis said...

Anonymous 3:48

Το θέμα δεν είναι να βάλουμε μια λέξη αλλά αν αυτή η λέξη έχει ακρίβεια, και βοηθά να συνενοηθούμε.

Η λεξη νεοφιλελεθερισμός έχει τόσους ορισμούς έτσι ώστε έχει χάσει σε ακρίβεια.

Δεν αντιλέγω στην περιγραφή που κάνεις στο σχόλιο σου αλλά είναι ταυτολογική. Αφού ορίσεις ως νεοφιλευθερισμό τον σύγχρονο καπιταλισμό, κατόπιν ορίζεις ότι κατέρρευσε το 2008.

Θα δεις καλύτερα την ασάφεια του όρου αν σκεφτείς ότι δημόσια κανένας δεν αυτορίζεται ως νεοφιλελεύθερος. Ο αντινεοφιλελευθερισμός είναι κυριολεκτικά δωρεάν.

Ωστόσο καθώς ο όρος είναι πλέον στο λεξιλόγιο , ας συμφωνήσουμε ότι γίνεται κατάχρηση, σε βαθμό που προκαλείται σύγχιση.

Anonymous said...

Συμφωνώ απολύτως ότι γίνεται κατάχρηση του όρου, όπως συμφωνώ, και το επισημαίνω στο σχόλιό μου, ότι χρησιμοποιείται αρνητικά από κριτικούς προς τον σύγχρονο καπιταλισμό. Εκεί που διαφωνώ όμως είναι ότι δεν ορίζω ως νεοφιλελευθερισμό τον σύγχρονο καπιταλισμό, αλλά την οικονομική και πολιτική διαχείρισή του από την αστική τάξη. Θεωρώ όμως ταυτόχρονα ότι η διαδικασία διαχείρισης ενός συστήματος με τον καιρό το αλλάζει. Επομένως ο τρόπος αυτός διαχείρισης τα τελευταία 30 χρόνια οδήγησε σε ένα σύστημα το οποίο αποδείχτηκε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί τον εαυτό του, την εξέλιξή του δηλαδή. Νομίζω ότι η λέξη μας βοηθάει να συνεννοηθούμε, χρησιμοποιώντας την βέβαια ως κριτική ενός στρεβλού φιλελευθερισμού. Και πιάνομαι από αυτό. Αναφέρετε παραπάνω ότι κανένας δεν την χρησιμοποιεί ως θετικό ορισμό, όπως πχ τα φιλελεύθερα κόμματα. Το δέχομαι. Τα κόμματα όμως αυτά θεωρείται ότι προσεγγίζουν με τις ιδέες τους τον κλασσικό φιλελευθερισμό, ή αυτό που εμείς εδώ προσπαθούμε να ορίσουμε ως νεοφιλελευθερισμό. Εγώ θα έλεγα το δεύτερο. Στο μυαλό μου, οι φιλελεύθεροι θα έπρεπε πρώτοι από όλους να αντιμάχονται τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.

Left Liberal Synthesis said...

Anonymous 1:42

Η διατύπωση σου

"Στο μυαλό μου, οι φιλελεύθεροι θα έπρεπε πρώτοι από όλους να αντιμάχονται τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές"

με βρίσκει απολύτως σύμφωνο και αποτελεί την ουσία της κριτικής μου

Η τελευταία φάση του καπιταλισμού που συμβατικά ορίζουμε "νεοφιλελευ-θερισμό" δεν έχει τόση σχέση με τον φιλελευθερισμό και για αυτό ο όρος είναι ατυχής.

Υπόρρητα θεωρεί ένα "καλό" φιλελευθερισμό και ένα "κακό" νεοφιλελευθερισμό με ασαφές σημείο τομής και ασαφές κριτήριο "καλού " "κακού".

Συμπτωματικά σήμερα δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Εποχη" μια κριτική του Θ.Παρασκευόπουλου για το βιβλίο των Μηλιού Σωτηρόπουλο , όπου γίνεται ακριβώς (σχεδόν ταυτόσιμη) η ίδια κριτική: ο όρος "νεοφιλελευθερισμός" προκαλεί εν τέλει σύγχιση.

Επανέρχομαι στην συμφωνία μας της πρώτης παραγράφου. Υπάρχει κάτι αδιευκρίνηστο στον όρο και υπάρχει μια κατάχρηση που συσκοτίζει τελικά.

Left Liberal Synthesis said...

"
Σε αυτή την ενότητα είναι κατά τη γνώμη μου άτοπος ο χαρακτηρισμός του σύγχρονου καπιταλισμού ως “νεοφιλελεύθερου”. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι απολογητική θεωρία του καπιταλισμού, δεν είναι όμως ο ίδιος ούτε είναι, πολύ περισσότερο, μια ιδιαίτερη περίοδος της ιστορίας του καπιταλισμού. Ο λόγος γι’ αυτή την παρατήρηση είναι ότι ο χαρακτηρισμός αυτός ενισχύει ένα ρεύμα που θεωρεί δυνατή την επιστροφή στον ρυθμιζόμενο καπιταλισμό του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα ή μάλλον της περιόδου 1935-1985 – ρεύμα το οποίο επικρίνουν με επάρκεια οι συγγραφείς"

Απόσπασμα από την κριτική του Θ.Παρασκευόπουλου Εποχή 9/10

Όλη η κριτική εδώ

http://www.epohi.gr/portal/themata/10390-Εκτός-από-την-κρίση-υπάρχει-και-ο-ιμπεριαλισμός

Μεταναστόγατος said...

Ν.Σεβαστάκης - Οι Περιττοί και οι Άξιοι
http://enthemata.wordpress.com/2011/10/09/sevastakis-21/

[..]Βρισκόμαστε ωστόσο πολύ μακριά από αυτή την τολμηρή παραδοχή και τις πολιτικές της συνεπαγωγές. Για αυτό το λόγο και η κριτική στα οικονομικά της νεοφιλελεύθερης λιτότητας φαντάζει λειψή και συχνά εύκολη στις αποφάνσεις της αφού μπορεί να την ασκεί και ένας Γιώργος Αυτιάς ή οι επιτελείς του Σαμαρά. Είναι ο μισός δρόμος αν δεν συνοδεύεται από ορισμένες, πολύ πιο ενοχλητικές για το κοινό αίσθημα και για μας τους ίδιους, αλήθειες. Αν, για παράδειγμα, δεν θέτει στο στόχαστρο τον ίδιον τον «ορθολογικό» μύθο της αξιοκρατίας και το τοτέμ του ανταγωνισμού, αν δεν αμφισβητεί τη ρητορική των ικανών και των αρίστων.[..]

Left Liberal Synthesis said...

Μεταναστογατε

Προφανώς αναφέρεσαι στον "αντινεοφιλελευθερισμό" των Αυτιά Σαμαρά
Ακριβώς αυτό είναι και το θέμα μας

Μεταναστόγατος said...

LLS, σήμερα 12/10 στις 4:30μμ στο ρ/σ "Στο Κόκκινο", καλεσμένος του Αντώνη Φράγκου θα 'ναι ο Μηλιός με αφορμή το εν λόγω βιβλίο. Θα 'ναι χρήσιμο να συμβάλεις με τις παρατηρήσεις σου

Left Liberal Synthesis said...

Μεταναστογατε
Ευχαριστώ,
Είμαι σίγουρος οτι θα αναφερθεί σε κριτικές γιατί ο Παρασκευόπουλος ήταν αρκετά κριτικός στην Εποχή την Κυριακή