Τα τελευταία αποτελέσματα για την παγκόσμια ανταγωνιστικότητα παρουσιάζουν ένα αδιαμφισβήτο εύρημα.Οι κοινωνίες που παρουσιάζουν τον μεγαλύτερο βαθμό εγγυημένων εισοδημάτων και κοινωνικής μέριμνας διαθέτουν πολύ ανταγωνιστική οικονομία και μέγιστο καταγραφόμενο πλούτο.Οι λεπτομέρειες εδώ
Οι φτωχότερες χώρες έχουν τους χειρώτερους συντελεστές ανισότητας.Αν το ζήτημα των εγγυημένων ειδοδημάτων δεν είναι προεκλογικό τρίκ,τότε η διαχείριση του πρέπει να είναι πολύ δυναμική.Δηλαδή αναζητείται η μέγιστη κοινωνική εξισορρόπηση εντός μιας οικονομίας που αναπτύσσεται,αλλιώς στραβοκοιτάζουμε προς κοινωνίες μιας άλλης δυναμικής.
Τι γίνεται όμως αν ο πλούτος που εισρέει,και άρα έστω εμμέσως συμβάλει στην δυνατότητα διανομής,είναι άυλος δυναμικός και ταλαντευόμενος;
Μια οικονομία σαν την Ελληνική,πως θα συμπεριφερθεί προς τον «εαυτό» της οταν αυτός δεν είναι γειωμένος;
Ας δούμε μια νεοελληνική παραδοξότητα
Η μεγαλύτερη πηγή συναλλάγματος στην χώρα το 2008 ήταν το ναυτιλιακό συνάλλαγμα.Περίπου 18 δις ευρώ.
Ο χώρος της ναυτιλίας είναι όμως κυριολεκτικά αφορολόγητος .Σωστά ο Σύριζα επισημαίνει την ασυλία εφοπλιστικου κεφαλαίου (θεση 11).
Ταυτόχρονα είναι ένας κλάδος με οριακή συνεισφορά στην απασχόληση.Μόλις 36,000 (αλήθεια με συνεχείς αυξήσεις) δηλαδή περίπου το 0,8 % του συνολικού εργατικού.Λεπτομέρειες στην εκθεση ΙΝΑ ΓΣΕΕ (σελίδες 351-361)
Δηλαδή ένας κλάδος που συμμετέχει κατά 0,8 % στην απασχόληση,δεν φορολογείται συμβάλει στο 35 % του συναλλάγματος ,και περίπου στο 5 % του συνολικού ΑΕΠ.
Για να το πούμε λίγο ωμά, αν διανοηθούμε την οικονομία ως «όλο» τότε η κατάσταση μας δεν είναι και τόσο απλή .Μέρος του πλούτου που εισρέει προέρχεται από μια απόλυτα διεθνοποιημένη δραστηριότητα,εκτός οιουδήποτε φορολογικού ελέγχου ,με μικρή συμβολή στην απασχόληση,και παρα ταύτα στηρίζει τοι καχεκτικό ισοζύγιο.
Ο οποιοσδήποτε νουνεχής πολίτης αυτής της χώρας προφανώς δεν θα ήθελε καμιά δεκαπενταρία δις ευρώ να εξαφανίζονται από την οικονομία.Απο την άλλη ο όρος ύπαρξης και ανάπτυξης αυτού του πλούτου είναι ακριβώς η αποκόλληση του από οποιονδήποτε κρατικό εθνικό έλεγχο.
Αυτό είναι και το παράδοξο ιδιόρρυθμο της ελληνικής οικονομίας.
Είναι αρκετά αναπτυγμένη και διεθνοποιημένη έτσι που συμφέρει (για το συμφέρον των εργαζομένων) να παραμένει εντός των ροών του παγκόσμιου καπιταλισμού,αλλα δεν έχει κανενός είδους θεσμική προετοιμασία για να ορίσει αυτήν την ιδιαιτερότητα.
Βρισκόμαστε πραγματικά αμήχανοι,και αυτό φαίνεται στην αφασία των κομμάτων εξουσίας ,και όλων όσοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.
Και όχι τίποτα ψηφίζουμε σε τρεις μέρες......
Κώστας Φιλιππάκης: Η εξίσωση μαθηματικών και οντολογίας στο έργο του Alain
Badiou
-
O K.Φιλιππάκης παρουσίασε την εργασία του για "την εξίσωση μαθηματικών και
οντολογίας στο έργο του Alain Badiou"
Ο Κ.Φιλιππάκης σχεδόν περατώνει και τ...
9 years ago