Πλεονασμάτων απόδειξη.Οι εκλογεις της ΝΔ και ο σ.Αλαβάνος

Κυκλοφόρησε ο τελευταίος τόμος της τριλογίας των Negri , Hardt με τίτλο Common Wealth.Είναι η συνέχεια των Embire 2000 ,Multitude 2004 .
Το ερεθιστικό με τον Negri είναι η φιλοσοφική και πολιτική διαδρομή.Σοβαρή υποδομή στον Καθολικισμό,διαγώνια ανάγνωση του Marx,επέκταση της ανθρωπολογίας του Spinoza,αλλά ακτιβισμός στα εργατικά συμβούλια,υποτιθέμενες (τελικά αναπόδεικτες) σχέσεις με την τρομοκρατία,εθελούσια εξορία,εναλλακτική φυλάκιση και διαρκής αναζήτηση.
Στο τελευταίο του έργο ολοκληρώνει την εμβάθυνση του Spinoza,αναπτύσσοντας οχι μόνο αυστηρές πολιτικές έννοιες (πλήθος,συνταγματοποιούσα δύναμη ,άυλη εργασία,κοινό,αυτκρατορία κλπ) αλλα προχωρόντας προς μια μεταμοντέρνα πολιτική θεολογία (έχουμε αναδείξει εδω) με πυρήνα την ανθρώπινη πλεονασματικότητα και την οντολογική διάσταση της αγάπης.Δυστυχώς – ευτυχώς είναι υπεράνω των ικανοτήτων του ιστολογίου να αναδείξει την γοητεία ,την γόνιμη συνθετότητα ,το εικονοκλαστικό ριζοσπαστικό περιεχόμενο ,αλλά και την βαθύτατη αισιοδοξία του έργου του Negri.
Ενα από τα θέματα που επανέρχονται στο έργο αυτό είναι η ανθρώπινη πλεονασματικότητα,η υπερχειλίζουσα προσπάθεια που μεταφορφώνεται σε επιθυμία και σταθεροποιείται ως αγάπη.
Δεν υπάρχει κανένα κλειστό σύστημα ,καμία θέσμιση που είναι ικανή να τα βάλει με το ανθρώπινο πλεόνασμα.Ακόμη και οι ακραίες πραγματοποιήσεις του σύγχρονου «κακού» που βιώνουμε (πόλεμος,φτώχεια,λιμός,παραλυτική ανασφάλεια κλπ) ορίζονται ως παραφθορές ,διαφθορές του «καλού» και όχι αποτελεσματα μιας φυσικής ή υπερβατικής κακότητας αντιπαλότητας που αποτελούν την βάση απαισίοδοξων θεωρήσεων (Hobbes, Agamben) .Ο Negri είναι αφοπλιστικά αισιόδοξος.
Μόλις χθες έγιναν δύο πολιτικά συμβάντα άσχετα μεταξύ τους
Η ΝΔ εκλέγει αρχηγό και ο Σύριζα διαλέγεται για την προοπτική του.
Και στις δύο περιπτώσεις οι εξελίξεις διαμορφώνονται από ανθρωπολογικούς,παράγοντες που διαψεύδουν κλισέ και μια «μηχανική» αντίληψη των κοινωνικών αλλαγών.
Στο υποτιθέμενο απόλυτο απολίτικο κόμμα του φάσματος συρρέουν 700,000 ψηφοφόροι,και αφού συνωστιστούν μερικά δύωρα εκλέγουν αρχηγό.Δεν με αφορά ποιον και γιατί.Με αφορά η αυθόρμητη ενεργητική συμμετοχή,η στρατευμένη εθελοντική ψήφος,που αναπτύσσεται με αποτελεσματικότητα κοβας του ΚΚΕ.Και όλα αυτά χωρίς την υποτιθέμενη ανταποδοτικότητα ενός ρουσφετιού,μιας άρρητης ή κρυφής συναλλαγής.Ο συντηρητικός χώρος υπερβαίνεται από μια συμμετοχή «αριστερού» ρεπερτορίου,μερικές εβδομάδες μετά από μια ήττα.
Στην δεύτερη περίπτωση στον χώρο της πιο δηλωμένης συλλογικότητας ,μιας ιστορικότητας που ξεχειλίζει από αφανείς δραματικές ιστορίες για ένα «κιβώτιο» ,μια ανθρώπινη φιγούρα επινοώντας (με τρομερή ικανότητα αλήθεια) μια σειρά πολιτικών μη διαψεύσιμων συλλογισμών,καταθέτει με ένα σχεδόν θεατρικό τρόπο την ανάγκη αυτοβεβαίωσης.Σε ένα αυθεντικό συναισθηματικό μονόλογο,ο Αλαβάνος κάτω από την αυστηρή πολιτική ορολογία,επιλύει με αφοπλιστικό τρόπο το αρχαικό αριστερό δίλλημα αν άτομο ή ή κοινωνία παράγουν ιστορία.Και μέσα στο περιβάλλον της απόλυτης συλλογικότητας,προβάλει τον Αλέκο ως υποκείμενο,πρωταγωνιστή μιας συγκυρίας.
Είμαι και με τους δύο.
Και με την αναπάντεχη στρατευμένη εθελοντική νεοδημοκρατική μαζικότητα,και την αριστερόλογη ατομική παλινδρόμηση του Αλέκου.Και τα δύο φαινόμενα μου αρέσουν γιατί διαταράσσουν βεβαιότητες,κλισέ,ρουτίνες.
Ο Negri έχει δίκιο.Στα ανθρώπινα και τα κοινωνικά πάντα οι επιθυμίες υπερχειλίζουν

Info:A.Negri,M,Hardt, "Common Wealth" 2009

Κατάρρευση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα; Μυθολογίες και πραγματικά προβλήματα

Το Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ δημοσίευσε μια εκτεταμένη μελέτη για την κατάσταση της εκπαίδευσης.
Ολη η μελέτη ευρίσκεται εδώ
Οπως όλες οι εμπεριστατωμένες μελέτες περιέχουν πλήθος στοιχεία που περνούν απαρατήρητα,ενω η δημοσιότητα αναλώνεται σε χιλιομασημένα κλισέ.
Οποιος διαβάζει εφημερίδες,ιστολόγια,βλέπει τηλεοράσεις έχει την παραμικρή αμφιβολία οτι το εκπαιδευτικό σύστημα «υποχρηματοδοτείται» και χρειάζεται μια «τομή» ; Βεβαίως υπάρχουν σοβαρά προβλήματα,αλοίμονο,αλλά από τον εντοπισμό των προβλημάτων έως την θρηνωδία υπάρχει διαφορά.
Η υστερική καταστροφολογία,που ενσπείρει πανικό,αυτοταπείνωση,παραλυσία είναι στάση που ανήκει ολοκληρωτικά στο ρεπερτόριο κάθε αντιδραστικής ιδεολογίας.Και μόνο οι εγκλειστικές ελίτ των ΜΜΕ έχουν την πολυτέλεια να ασκούνται στο σπορ αυτό.Ετσι και στην παιδεία,διάφοροι ιδιοτελείς αλλά και ανιδιοτελείς ασκούνται στην θρηνωδία χωρίς να ταξινομούν ακριβώς τα προβλήματα.
Ψάξαμε την μελέτη λίγο πιο αναλυτικά (από το κεφάλαιο «η ελληνική εκπαίδευση στην Ευρώπη των 27»)και βρήκαμε μερικά ενδιαφέροντα που διαψεύδουν αρκετούς μύθους,αλλά και αναδεικνύουν σοβαρά προβλήματα.
Ας τους δούμε αναλυτικά
Μύθος 1 .Εχουμε σχολική διαρροή.
Η σχολική διαρροή στην Ελλάδα από το 2000 εως το 2007 μειώνεται σταθερά.Σήμερα είναι στο 12,4 % με μέσο Ευρωπαικό όρο στο 14,8%.Θέλετε και μερικά στοιχεία διαρροής από αναπτυγμένες χώρες;
Λουξεμβούργο 15,1 %,Δανία 12,4 % ,Ισπανία 31 % (!!!),Ιταλία 19,3 %
Μύθος 2.Η σχολική διαρροή είναι μεγάλη στην δευτεροβάθμια
Τα στοιχεία του ποσοστού των αποφοίτων είναι συντριπτικά.
Μέσος όρος των 27 78,1% ,Ελλάδα 82,1 %,Δανία 70,8 %,Ιταλία 76,3 %,Γερμανία 72,5 %,Ολλανδία 76,2 %,Ηνωμένο Βασίλειο 78,1 % κλπ κλπ
Μύθος 3.Η συμμετοχή των γυναικών στις Τεχνολογικές σπουδές
Ηρεμία....
Η Ελλάδα έχει το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής γυναικών στις λεγόμενες MST σπουδές 40, 9 %!!!.Δανία 34,1 % ,Γερμανία 28,6 %,κλπ κλπ.
(MST =maths ,science, technology)
Μύθος 4.Οι ιδιωτικές δαπάνες για την παιδεία στην Ελλάδα είναι δυσανάλογα υψηλές
Καρδιοπαθείς το υπογλώσιο,παρακαλώ....
Η Ελλάδα έχει από τις χαμηλώτερες (!!) ιδιωτικές δαπάνες παιδείας ως ποσοστό του ΑΕΠ.Αυτό γίνεται γιατί σε όλα τα σοβαρά κράτη οι υψηλές δημόσιες δαπάνες συμπαρασύρουν αντίστοιχες ιδιωτικές επενδύσεις.Το ιδεολόγημα ότι οι δημόσιες δαπάνες μειώνουν τις ιδιωτικές είναι οφθαλμαπάτη,η πραγματικότητα είναι οτι τις μετατοπίζουν (ανά τομέα) αλλά σαφώς τις διογκώνουν αναλογικά.
Να μερικά χαρακτηριστικά δεδομένα.
Μέσος ορος των 27 0,6 %,Ελλάδα 0,22 %, Δανία 0,60 %, Γερμανία 0,9 %, Σουηδία 0,2 %, Βέλγιο 0,35 %, Γαλλία 0,6 %, Ελβετία 0,6 %
Μύθος 5.Οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι εξωφρενικά χαμηλές
Δεν είμαστε οι καλύτεροι αλλά οχι και τόσο μακρυά
Μέσος όρος των 27 5 %,Ελλάδα 4 %,Ιταλία 4,5 %,Λουξεμβούργο 3,8 %,Αυστρία 5,2 %,Γερμανία 4,2 %,Φιλανδία 6 %,Ηνωμένο Βασίλειο 5,2 % κλπ κλπ
Μύθος 6 .Οι δημόσιες δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ δεν αυξάνονται
Το διάστημα 2000 2005 η Ελλάδα καταγράφει ποσοστιαία αύξηση δημοσίων κατά 15 % ετησίως στη τρίτη θέση μετά την Βουλγαρία 20 %,Ην Βασίλειο 15 %,Κύπρος 15 %.
Από τις 27 χώρες μόνο δέκα αυξάνουν τα ποσοστά ετησίως,ενω οι υπολειπες 17 μειώνουν ετήσια ποσοστά.Είμαστε στις πέντε χωρες που υπολείπονται του μέσου όρου αλλα συγκλείνουν διαρκώς.
Αυτοί είναι μερικοί μύθοι που δεν στέκουν,ας δούμε όμως και μερικούς ανησυχητικούς δείκτες
Υπολογιστές στα σχολεία
Πρόκειται για όλεθρο
Σε τρείς δείκτες (αριθμός Η/Υ ανα 100 μαθητές,broad band συνδέσεις σε σχολεία,εκπαιδευτικοί που χρησιμοποιουν Η/Υ ) είμαστε στο πάτω της σχετικής λίστας και μακράν από τους μέσους όρους
Η/Υ ανα 100 μαθητές :Μεσος ορος 9,9 % ,Ελλάδα 5,9%
% σχολείων με broadband:Μεσος όρος 67% ,Ελλάδα 13 %
% εκπαιδευτικών που χρησιμοποιούν Η/Υ: Μέσος όρος 74,3% Ελλάδα 35,6%
Χαμηλές δεξιότητες στην Ανάγνωση
Ο Ευρωπαικός μέσος όρος είναι 24,1 % και η Ελλάδα έχει 27,7 %.
Η επίδοση είναι ανυσηχητική γιατί ο μέσος όρος διαμορφώνεται με μερικές χώρες με απαράδεκτα ποσοστά (Τουρκία Βουλγαρία) και ο σχετικός δείκτης επιδεινώνεται συνέχεια (2000,24,4%,2003 25,2 %,2005 27,7 %)
Δια βίου μάθηση
Ο Ευρωπαικός μέσος όρος για την συμμετοχή στην δια βίου μάθηση είναι 9,7 % ο αντίστοιχος Ελληνικός δείκτης είναι 2,1 %,κατατασσόμενοι στον πάτο του σχετικού καταλόγου.

Συμπέρασμα

Η περιδιάβαση στην μελέτη προσφέρει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία για όλη την εκπαίδευση ,που όμως εντοπίζουν διαφορετικά ζητήματα από ότι η κοινή δοξασία επιτρέπει.
Φαίνεται να πάσχουμε κυρίως στρεβλές κατανομές δαπανών,δράσεις χωρίς αξιολόγηση,και άφθονες ιδεοληψίες.

Ακαδημαική Αριστερά και Τρομοκρατία.Μεταξύ μελό και στρουθοκαμηλισμού

Το παλαιό σύνθημα του 68 «ας είμαστε ρεαλιστές,ας αναζητήσουμε το αδύνατο» αποκτά σήμερα ένα κυνικό αριστερό νόημα το οποίο πιθανώς αναδυκνείει την αλήθεια: «Ας είμαστε ρεαλιστές εμείς η Ακαδημαική Αριστερά,θέλουμε να φαινόμαστε κριτικοί,απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τα προνόμια που το σύστημα μας προσφέρει.Τότε ας βομβαρδίσουμε το σύστημα με αδύνατα αιτήματα:όλοι ξέρουμε οτι αυτά τα αιτήματα είναι αδύνατον να εκπληρωθούν ,ετσι ωστε να είμαστε σίγουροι ότι τίποτε δεν θα αλλάξει και θα διατηρήσουμε το προνομιακό μας status quo».S.Zizek Theology and the Political (Duke University Press 2005) p.59-60

Από ότι φαίνεται η πλειοψηφία της ΠΟΣΔΕΠ παίρνει μια αμφιλεγόμενη πρωτοβουλία.Την διοργάνωση ενός συλλαλητηρίου για την καταδίκη των τρομοκρατικών ενεργειών .
Η πρωτοβουλία συναντά την αντίδραση των πανεπιστημιακών της «Συσπείρωσης» ,που μειοψηφούν εντός Ποσδεπ,και το θέμα αποκτά μια ενδιαφέρουσα πολυπλοκότητα.

Οι περιπλοκές αναδύονται ανάγλυφες στην ανακοίνωση της ΑΡΜΕ και την ανακοίνωση της "Συσπείρωσης"

Προκαταβολικά καταθέτω την καχυποψία μου για όσες πρωτοβουλίες εκκινούν απο τα Πανεπιστήμια.Από καιρό έχουν χάσει το πλεονέκτημα της διανοητικής εγρήγορσης ή παίζεται κάτι χειρώτερο οπως αναφέρει ο σ.Ζίζεκ στην αρχή.

H Αρμε ισχυρίζεται

« Η γραμμή που χωρίζει την ελευθερία από το σκοτάδι των ποικίλων ολοκληρωτισμών περνά και μέσα από την αποφασιστική καταδίκη της τρομοκρατίας, χωρίς «ναι μεν αλλά».Η πρωτοβουλία της ΠΟΣΔΕΠ επιδιώκει τη στηλίτευση της βίας, την καθολική απομόνωση των τρομοκρατών, την τόνωση των δημοκρατικών ανακλαστικών της κοινωνίας που μέχρι στιγμής παρακολουθεί άφωνη τον εφιάλτη»

Να με συγχωρούν οι σύντροφοι της Αρμε αλλά η γενική ελευθερία ως αντιτιθέμενη στο «σκοτάδι»,είναι εικαστικό σχήμα που προέρχεται από την παλέτα της Παναγιωταρέα,και του Σαμαρά. Ακόμη και ο «εφιάλτης» της τρομοκρατίας που δημιουργεί αφωνία,μου θυμίζει ρεπορτάζ μετά τους δίδυμους πύργους.

Αντιστοίχως η συσπείρωση αναφέρει

«Βρισκόμαστε μπροστά σε μία κλιμάκωση των φαινομένων βίας στην κοινωνία μας. Οι διανοούμενοι, και μάλιστα οι πανεπιστημιακοί και τα συλλογικά τους όργανα, οφείλουν να αναδείξουν τα αίτια αυτών των φαινομένων. Τόσο η εξήγησή τους μόνον ως πόλεμο μυστικών υπηρεσιών, όσο και ο απλός εστιασμός στα πρόσωπα των δραστών, εφόσον περιορίζονται στα συμπτώματα χωρίς να ζητούν τις βαθύτερες αιτίες, είναι τελείως άχρηστα και συχνά εξυπηρετούν άλλες σκοπιμότητες. Αντίθετα, αυτές οι αντιλήψεις, κυρίαρχες στη σημερινή κοινωνία του θεάματος, διαιωνίζουν τα φαινόμενα και συσκοτίζουν τους παράγοντες που τα προκαλούν»

Ε καλά ρε παιδιά κοινωνιολογία άνευ διδασκάλου και ανάγνωση κυριακάτικων εφημερίδων να κάνεις,μπορείς να αναφέρεις οτι η ανισότητα η φτώχεια ο πνευματικός εγκλεισμός δημιουργούν υπόστρωμα για να αναπτυχθούν φαινόμενα βίας.Δηλαδή θα περιμένουμε η συσπείρωση να εκδώσει καμιά πενηνταριά διδακτορικά ,για να αναλύσουμε την μητροπολιτική βία στην Αθήνα (γιατι τελικά περι αυτου πρόκειται).

Με λίγα λόγια η ακαδημαική αριστερά παλινδρομεί ανάμεσα σε δύο διακριτές αντιλήψεις.Απο την μια ένας άνευρος μεταρρυθμισμός διογκωμένος με τεχνικά στοιχεία ακαδημαικού management ,και απο την άλλη μια αριστεροφανής υπερβολική ρητορία που φλερτάρει με τις μορφές του ακραίου όπως ενας κριτικός κινηματογράφου αναλύει ένα σπλάτερ.Και στις δύο περιπτώσεις η κοινοτοπία ,ο δημοσιογραφικός λόγος του συρμού έχει επικρατήσει.Τεχνικος διευθυντικός λόγος εναντίον demek εξαλοσύνης.

Επι της ουσίας τώρα.

Την αλληλοεμπλοκή φαινομένων βίας ,τρομοκρατίας ,κρατικής καταστολής ,ανισότητας ,αποκλεισμού,ασφυξίας,αδιαφορίας έχουμε διαβάσει αναλυμένη και ξαναματαναλυμένη άπειρες φορές.Ολοι ξέρουμε το πως και γιατί.

Μια διαδήλωση κατά της τρομοκρατίας εν ψυχρώ (άλλο πράγμα οι διαδηλώσεις στην Ισπανία,δέκα μέρες μετά τα γεγονότα) κινδυνεύει να γίνει σαν την πρωτομαγιά της ΓΣΕΕ.Θα επικρατήσει η χοληστερίνη και θα απουσιάζει η τεστοστερόνη.Οχι τίποτα θα πάμε από «καθήκον» και θα ξανακούσουμε τον Μαρκάτο.

Ας διοργανώσει η Ποσδεπ ένα πανεπιστημιακό συνέδριο για την μητροπολιτική βία,την καταστολή,την τρομοκρατία,για να δώσει και το βήμα να μας αποκαλύψει επι τέλους η «συσπείρωση» τα φοβερά ευρήματα της.Ας κάνουν αυτό που κατ’αρχάς μπορούν να κάνουν,δηλαδή να πυροδοτήσουν ιδέες,διαλόγους,αντιδράσεις.Τα οργανωτικά είναι το τελευταίο.

Στο κάτω κάτω δεκα bloggers να θελήσουν κατεβάζουν στο Σύνταγμα μερικές χιλιάδες κοσμο.Το ότι οι διάφοροι «αγώνες» και «πυρήνες» δεν μας έχουν εκνευρίσει ακόμα,σημαίνει ή ότι άλλα πιο τρελλά μας τσαντίζουν ή οτι οσονούπω θα τα ακούσουν απ’ευθείας από τον κόσμο και όχι απο τους ακαδημαικούς.

Ψυχή Βαθιά:Εντιμο Σινεμά,Ανακόλουθοι Σχολιαστές

Η ταινία του Βούλγαρη προκαλεί μεγάλες συζητήσεις
Συνεχή άρθρα στα ιστολόγια και τις εφημερίδες,στα οποία γενικώς η αριστερά καταλογίζει ιδεολογική υπαναχώρηση,αισθητικές ακαταστασίες,ιστορικές ανακρίβιες.Και όλα αυτά με ένα «γιατί» που απευθύνεται σε ένα σκηνοθέτη που παρέδωσε τα κλασσικά «Πέτρινα Χρόνια» και το επίσης αμφιλεγόμενο “Happy Day”.
Είδα την ταινία και πέρασα δύο ώρες απορροφημένος βλέπωντας ένα πολύ αξιοπρεπές πολεμικό μελόδραμα.
Οπως όλα τα μελοδράματα είχε αδρούς χαρακτήρες χωρίς γωνίες,ανθρώπους καλούς προθέσεων που οι συγκυρίες τσακίζουν,love story,οικογενειακές δυστυχίες,αυστηρούς που κατα βάθος είναι καλοί,και υπερδομές που καταδυναστεύουν τους πολλούς.Και όλα αυτά σε μια πανέμορφη ορεινή Ελλάδα,και πολεμικές σκηνές που δεν έχουμε ξαναδεί στο Ελληνικό σινεμά.Με τα χαρακτηριστικά αυτά η ταινία θα ξεσκίσει τα εισητήρια.
Το πρόβλημα περιπλέκεται γιατί κάποιοι θεωρούν οτι ο Βούλγαρης είναι υποχρεωμένος να γίνει Αγγελόπουλος.Δηλαδή να κάνει ένα κινηματογράφο της ιστορίας, της ανάλυσης,του προβληματισμού.Και προφανώς εισπράτεται μια μαγελειώδης απογοήτευση.
Να πω την καθαρή αλήθεια,ο Βούλγαρης κάνει μια χαρά την δουλειά του.Βρίσκει ένα ερεθιστικό θέμα και το χρησιμοποιεί ως αφορμή για να στήσει το δράμα του.Κι οποιος νομίζει οτι το μελό είναι εύκολο,κάνει μεγάλο λάθος.
Το πρόβλημα είναι αλλού.
Ο εμφύλιος στην Ελλάδα είναι ουσιαστικά ταμπού,και επειδή κανένας δεν το έχει ξεκαθαρίσει ακριβώς,βρίσκει τον Βούλγαρη να του αναθέσει το καθήκον να ξεμπλέξει το κουβάρι.Σε λίγο θα του ζητήσουμε να κάνει ταινία για το Δημόσιο Χρέος.......
Με την έννοια αυτή η ταινία κάνει την δουλειά της,ακόμη και ως πολιτική.Γιατί πυροδοτεί τον διάλογο.Και το ότι ένα αξιοπρεπές μελόδραμα είναι ικανό να ξεσηκώσει αντιδράσεις αυτό σημαίνει πως οι αναφερόμενοι στον εμφύλιο δεν έχουν καν ταξινομήσει το πρόβλημα.
Η Βαθιά Ψυχή δεν μπορεί να είναι ευθέως πολιτική ταινία,γιατί η αισθητική της είναι κλισέ.Είναι υπέροχη αλλά κλισέ όπως τα αριστουργήματα του Χόλυγουντ.Είναι πολιτική όσο και το Safe Sex.Για αυτό θα κάνει αντίστοιχα εισητήρια.
Αν μπορεί να σταθεί μια ανάλυση είναι μάλλον ψυχαναλυτική και κυνική.
Ο τρόπος που ο Βαν Φλιτ κοιτάει τους Ελληνες Στρατηγούς,μου έκανε για ψιλοκαμάκι Αμερικανού Gay ,τα αδελφάκια ίσως γουστάριζαν την αντάρτισσα ταυτοχρόνως,ο υπολοχαγός καραγουστάρει Γιαννούλα,ο ασπρομάλλης αρχηγός Αντάρτης με το φουλαρισμένο μαλλί «παρακουνιέται» στον χορό ,τι κάνουν οι αντάρτες με τις ανάρτισες,και τι οι φαντάροι μεταξύ τους; κλπ.
Να προσπαθήσεις να πάρεις στην ονομαστική του αξία το μελό,επειδή εσυ δεν έχει λύσεις τα υπαρξιακά σου με τον εμφύλιο είναι σχεδόν συμπλεγματικό.Μου κάνει καποιον που δυσανασχετεί γιατι το Nitro δεν έχει βιβλιοκριτική για τον Badiou.
Ο Βούλγαρης προσφέρει 2 ωρίτσες αυθεντική απόλαυση με όλα τα κλισέ ,με υπέροχη εικόνα ,με καταπληκτική μουσική.Είναι έντιμος ,καθαρός ,και αξίζει το δεκάευρω.
Οι ιδεολογικές ταινίες για τον εμφύλιο περνάνε απαρατήρητες,και αυτό απόγυμώνει τις ενστάσεις για τον Βούλγαρη.
Ο αριστουργηματικός τελευταίος Αγγελόπουλος κρατήθηκε με το ζόρι δύο εβδομάδες,και το ΤΡΟΜΕΡΟ ντοκυμαντέρ του Λαμπρινού για τον «καπετάν Κεμάλ»,είδαμε σε μιά προβολή καμιά πενηνταριά θεατές εκ των οποίων οι μισοί φίλοι του σκηνοθέτη .(Οποιος τρέξει θα το προλάβει σε προσεχή προβολή στην Αγορά της Κυψέλης)
Ο εμφύλιος δεν έχει αξιολογηθεί αναλυθεί ταξινομηθεί από τους άμεσα και έμεσα εμπλεκόμενους.Και αυτό δεν θα γίνει ποτέ,δεν έχουμε το θάρρος να αναμετρηθούμε.

Θησέας σώζει την Ιπποδάμεια

Δεν φτάνει που το Λεκανοπέδιο δεν έχει πράσινο,πάσχει και από έλλειψη αγαλμάτων.Τα δεκάδες αγάλματα που κοσμούν όλες τις δυτικές πόλεις σε εμάς είναι είναι είδος σε ανεπάρκεια.
Κι’όμως μια εξαίρεση κοσμεί μια απο τις μικρές αλλά ιστορικές πλατείες.
Ενα πολύπλοκο φρεσκοσυντηρημένο μεταλλικό σύμπλεγμα με τον εντυπωσιακό τίτλο «Θησεύς σώζει την Ιπποδάμεια» αναπαύεται ναρκισιστικά στην ασφυκτική πόλη.Η φωτογραφία του στην αρχή της ανάρτησης
Να με σχωρνάτε αλλά στην μαθητεία της Λιακοπουλειάδας έχω πάρει μηδέν ,και η μυθολογία του δημοτικού πέρασε ξώφαλτσα,εντυπωσιασμένος από το άγαλμα έψαξα μέσω της κοπιαστικής..... διαδικασίας γκουγκλ και παραθέτω το εύρημα εδώ.
Ο θησέας βρίσκεται στον γάμο του φίλου του,την ώρα που ο τερατώδης Κένταυρος πάει να κλεψει την νύφη Ιπποδάμεια ,και ως γνήσιο βασολόπουλο «καθαρίζει».Το στιγμιότυπο της πάλης αποτυπώνεται στο εντυπωσιακό άγαλμα.
Να με συγχωρεί ο κυρ Θησέας αλλά εγώ είμαι με τον Κένταυρο.
Πρόκειται για υβριδιακή καινοφανή φάτσα που συνδιάζει άλογο και άνθρωπο,και δεν ασπάζομαι την ορθολογική τάχα εξήγηση ότι οι Κενταυροι ήταν εκπαιδευτές αλόγων που η φυσική σκληράδα και ανεξαρτησία μεγένθυνε την εικόνα τους ως τερατάκια.
Μώρε ήταν οι Κένταυροι πραγματικοί,ιστορικοί γιατί με την φύση τους διατάρασσαν την «φυσική» ομαλότητα των ανθρώπων και των κοινωνιών τους.Ηταν οι freak της αρχαιότητας,οι outsiders που διατάρασσαν την συμβατική ησυχία του κάθε μπούλη βασιλόπουλου,και τις κοσμικές κιτς κυριλε γαμήλιες δεξιώσεις.
Μια συγκυρία έφερε το άγαλμα να αποκτήσει μια συνάφεια με την κοινωνία της πλατείας που διαφεντεύει.
Ο Κένταυρος εποπτεύει την πλατεία Βικτωρίας.
Εκεί που οι σύγχρονοι Κενταυροι οι υβριδιακές πολιτικές μορφές ,της συγχρονης κοινωνίας,εισβάλουν στην χαζοχαρούμενη τελετή μας και μόνο με την πολιτική κοινωνική φύση τους,παραβιάζουν την ρουτίνα.
Αν στην αρχαιότητα ο outsider είναι φυσική, οντότητα,μια τερατογέννηση, σε μας γίνεται μια κοινωνική πολιτική τερατογέννηση,μια βιοπολιτική οντότητα που δεν χωράει στο νομικό και πολιτικό μας οικοδόμημα.
Ο λεγόμενος «παράνομος» μετανάστης.
Αυτός που δεν μπορούμε να κατατάξουμε ως μέλος της κοινωνίας ενώ είναι παρών.Και όπως οι αρχαίοι ότι δεν καταλαβαίνουμε το εξορίζουμε ως «τερατωδία»
Η εικαστική και πολιτική συγχρονία στην Πλ.Βικτωρίας είναι εντυπωσιακή.
Το βασιλόπουλο τα βάζει με τον Freak στο κέντρο της πλατείας ως αναπαράσταση ,και στην επιφάνεια της πλατείας οι σύγχρονοι Κενταυροι υφίστανται την επίθεση του συγχρονου βασιλόπουλου της «έννομης τάξης».
Οι μετανάστες στήνουν και ξεστήνουν σε χρόνο dt ,μια ολόκληρη αγορά,επιδεικνύοντας μια εντυπωσιακή «διάνοια σμήνους»,σε μια διαρκή διαμάχη με την αστυνομία.Η συλλογική ικανότητα που αναφαίνεται είναι εντυπωσιακή.Η συσκευασία,η τοποθέτηση,η χωροθέτηση,η πώληση των μικροαντικειμένων είναι επίτευγμα ταχύτητας ,αυτοοργάνωσης, συλλογικής ικανότητας.
Στην πολιτειολογία του A.Negri αναδεικνύεται και εξετάζεται η θετική συμβολή της κατηγορίας του «πτωχού» αλλά η πολιτική δημιουργική σημασία της «τερατογέννεσης»
Ο Negri διατυπώνει την θεωρία ότι ο παράνομος μετανάστης,ο οιοσδήποτε που ορίζει την ζωή του εκτός των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων,δεν εισβάλει στην κοινωνία ως στερούμενος αλλα ως θετικός παραγωγός ζωής,διάνοιας,γλώσσας,καινοφάνιας.Αν η στέρηση δημιουργεί δυσανεξία,ταυτόχρονα η καινοφανής ζωή που δημιουργείται απο το πλεόνασμα ζωτικότητας των μεταναστών «πτωχών» είναι δημιουργικότητα,επέκταση και πλούτος.
Κάτω από το άγαλμα του Θησέα,δημιουργείται καθημερινά μια νέα συλλογική δομή,με κανόνες,γλώσσες και ήθη που δεν χαρακτηρίζονται από στέρηση αλλά από πλούτο,διανοητικότητα ευρηματικότητα.
Στην πλατεία Βικτωρίας λοιπόν ο Κένταυρος ξαναζεί.
Τι οξύμωρο πεντακόσια μέτρα πιο πέρα,οι γνήσιοι απόγονοι του βασιλια Θησέα ,πλακώνονται στο ξύλο στο προαύλιο της Εμπορικής.
Οι Κενταυροι δημιουργούν καινοφανείς μορφές ζωής,και τα βασιλόπουλα της Αθήνας με τα ακόντια της Πασπ και της ΔΑΠ ,καταναλώνουν την ζωή.Λεπτομέρειες εδώ
Και επειδή το καινούργιο κερδίζει οι Κένταυροι μετανάστες, τα βιοπολιτικά τερατάκια θα κάνουν μια χαψιά τα χαζοχαρούμενα βασιλόπουλα.

Info:
A,Negri ,C.Casarino: In praise of the common 2008