Gravity: Deleuze goes to Hollywood

 

Προειδοποίηση:αποκαλύπτονται κρίσιμα σημεία της υπόθεσης

Διάβασα ότι οι κοσμοναύτες που είδαν το Gravity ομολόγησαν πως είναι η πιο ρεαλιστική απεικόνιση της αίσθησης που έχουν στους διαστημικούς σταθμούς. Αργές αιωρήσεις σε ένα διπλό φόντο : από τη μια η πολύχρωμη σφαίρα της γης από την άλλη το κατάμαυρο σύμπαν. Φαίνεται πως η ψηφιακή τεχνολογία έχει κάνει άλματα.

Βέβαια το Gravity είναι μια τυπική ιστορία διάσωσης σε ακραίες συνθήκες. Δεν είναι απλό για μια αμερικανίδα ολομόναχη επιστημονική σύμβουλο σε αποστολή να φτάσει στη γη μέσω ενός ρωσικού σκάφους, ενός πυροσβεστήρα ,μιας κινεζικής κάψουλας και να διασωθεί από πνιγμό . Όλα  αυτά , με τη μία χωρίς υποστήριξη.

Ωστόσο η ταινία παίζει με τα ονόματα : η Dr Stone ( Πέτρα) αιωρείται με τον φλεγματικό ήρωα Kowalski (Σιδεράς -Πολωνικά) σε ένα περιβάλλον όπου η βαρύτητα έχει μια τιμή  να σε κρατάει σε αιώρηση μόνο. Ο Σιδεράς καθοδηγεί την Πέτρα να διαχειριστεί μια σειρά από διαστημικούς μεταλλικούς μηχανισμούς για να πέσει στο έδαφος.  Η ηρωίδα χρειάζεται να  εισέλθει σε μια ζώνη μεγαλύτερης βαρύτητας για να διασωθεί. Όπως λέει ,όση δύναμη χρειάζεται να απογειωθεί , χρειάζεται για την προσγείωση. Με μια έννοια ο τίτλος είναι αινιγματικός. Δεν υπάρχει βαρύτητα γενικώς αλλά μια ειδική τιμή της βαρύτητας. Οι ήρωες είναι σε αιώρηση , σε μια φυσική κατάσταση limbo στην συγκεκριμένη  τιμή της βαρύτητας. Εντός αυτής της αιώρησης οι μονόλογοι της ηρωίδας έχουν κινηματογραφική αξία.

Το «Gravity» δεν έχει το ανάπτυγμα  του ‘Space Odyssey” ούτε το βάθος του “Solaris”.

Υπερτερεί όμως σε αληθοφάνεια του cult “Alien”, παρότι μοιάζει στο μοτίβο της θηλυκής επιβίωσης .Αν στο “Alien” θηλυκή επιβίωση είναι αποτέλεσμα μιας διοικητικής ικανότητας στην «Βαρύτητα»  αυτή προκύπτει από μια ικανότητα της ηρωίδας «Πέτρας» να διαχειριστεί τις γλώσσες . Χωρίς να τις γνωρίζει αποκωδικοποιεί τα Ρώσικα, τα Κινέζικα ενώ υποκύπτει και προκαλεί την γοητεία του παιδικού παιγνιδιού στα Ισλανδικά. Αν το “Matrix” είδε τον κόσμο ως Λακανικό δίπολο συμβολικό- πραγματικό το Gravity παραπέμπει στις Ντελεζιανές εδαφοποιήσεις: Οι ήρωες απευθύνονται συνεχώς με τα γήινα , εδαφικά «βαριά» επώνυμα  τους, χωρίς  μικρά ονόματα. Το έδαφος , ως εμμενές στοιχείο που συγκροτεί τους ανθρώπους είναι συνεχώς παρόν στα 400 χιλιόμετρα της διαστημικής τροχιάς. Η ταινία καταλήγει με μια ηθελημένη επιστημονική παραδρομή. Η ηρωίδα είναι σε θέση να περπατήσει αμέσως στο έδαφος. Η εδαφοποίηση υπερτερεί της επιστημονικής ακρίβειας.

Τελικά το Gravity  μπορεί να μπει στην σειρά των ποπ φιλοσοφικών επιτευγμάτων του Hollywood, γιατί μιλάει για την γη και το γήινο «όδε είναι» μέσα από την πιο πιστή ρεαλιστική απεικόνιση του διαστήματος.   

Είχε γραφεί το σημείωμα όταν ένα κατά λάθος google, αποκάλυψε ότι κάποιος είχε δει τον Deleuze στα κινηματογραφικά στοιχεία της νουβέλας  "Gravity's Rainbow"!!Περισσότερα εδώ