Saturday, January 14, 2012

Για ποιά Ελλάδα τώρα;





Μια νέα πρωτοβουλία για την υποστήριξη του μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος ξεκίνησε (εδώ). Δεν είναι η πρώτη αλλά γίνεται σε μια ειδική συγκυρία. Η ανθρωπογεωγραφία της πρωτοβουλίας είναι σαφής : φυτρώνει στο ιστορικό κήπο του Σημιτικού εκσυγχρονισμού ο οποίος ποτίζεται απο το ρυάκι της πιο φιλοευρωπαϊκής αριστεράς ,και της πιο έλλογης δεξιάς. Όλοι γνωριζόμαστε.


Για μένα το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα είναι εξ´ ορισμού διακομματικό ,διαταξικό. Δεν ανήκει στο επίπεδο της πολιτικής πόλωσης δεξιά αριστερά ως ένας άλλος αντίπαλος στο παίγνιο μηχανικού αθροίσματος .Το μεταρρυθμιστικό εγχείρημα αφορά το πλαίσιο , τους τρόπους , τις μορφές που παίρνει η πολιτική αντιπαλότητα ως έκφραση ταξικών ,πολιτιστικών, τοπικών ,έμφυλων ,γλωσσικών και πάσης φύσεως διαφόρων που αναδύονται εντός της κοινωνίας. Ο εκσυγχρονισμός δεν ακυρώνει συγκρούσεις ,ασυμμετρίες , ατέλειες, αλλά τοποθετεί ένα επίπεδο έκφρασης τους όπου οι δυνάμεις της εργασίας και της αριστεράς συγκρουόμενες ,έχουν τις λιγότερες περιττές αναλώσεις.

Κοινωνία ανισότητας, διαφθοράς ,ανεργίας ,άγχους και αβεβαιότητας είναι και η Δανία και η Συρία. Κατανοώ την Δανία ως εκσυγχρονισμένη γιατί οι συγκρούσεις της δεν απαιτούν την κατασπατάληση την κατανάλωση ανθρώπων και πόρων που απαιτεί η Συρία.

Διαφάνεια, αξιοκρατία ,φορολογία, ατομικά δικαιώματα, ευρωπαϊκή προοπτική ,ειρηνική συνύπαρξη , ανοικτά επάγγελμα ,έλλογη αναλογική διαχείριση των κοινών πόρων είναι μερικά από τα προτάγματα της μεταρρυθμιστικής συγκυρίας.

Δεξιός Εκσυγχρονισμός

Ο δεξιός εκσυγχρονισμός κατανοεί το ρεύμα ως πολιτικό ρεύμα εντός της πολιτικής κομματικής αρένας .Ψάχνει αντιμεταρρυθμιστές σε πολιτικές παρατάξεις άλλοτε δεξιά άλλοτε αριστερά. Δεξιός εκσυγχρονισμός ήταν η Καραμανλική ανασύσταση του κράτους γιατί έβλεπε αντιμεταρρυθμιστές εντοπισμένους μόνο στο Πασοκικό βαθύ κράτος. Δεξιός εκσυγχρονισμός είναι η πολιτική πλατφόρμα Γαπ μετά το 2006 όπου εγκαταλείπεται η συμμαχία με τους φιλελεύθερους και αναβιώνει η αντιδεξιά ψευδομεταρρυθμιστική ατζέντα. Η αδυναμία διαχείρισης μετά το 2009 είναι η κατάρρευση του δεξιού εκσυγχρονισμού του Γαπ ο οποίος δεν έχει κανενός είδους ιδεολογική προετοιμασία για την συγκυρία.

Αριστερός Εκσυγχρονισμός

Ο αριστερός εκσυγχρονισμός επιδιώκει την μεταφορά της ταξικής και πολιτικής σύγκρουσης σε ένα επίπεδο όπου οι δυνάμεις της εργασίας έχουν τις λιγότερες περιττές απώλειες. Δεν είναι συμβιβασμός για το επίδικο της ιστορικής πόλωσης " δεξιά - αριστερά " αλλά επιλογή για το επίπεδο για τον τόπο για τη μορφή που θα πάρει η σύγκρουση του επίδικου. Ο αριστερός εκσυγχρονισμός είναι διακομματικός γιατί ακριβώς κατανοεί την διαφορά επιπέδου , τάξεως των διαφορετικών επίδικων που αναδύονται στην ελληνική κοινωνία. Η αριστερή πολιτική ως εμ δυνάμει ηγεμονική δεν έχει ανάγκη να οικειοποιείται όλη την αντιμεταρρυθμιστική ρητορεία για να διευρύνει την εμβέλεια της. Ο αριστερός εκσυγχρονισμός δεν είναι συμμαχία με τους ιστορικούς φορείς της αστικής τάξης, είναι η έγκληση τους για τον ψευδοφιλελευθερισμό τους ,τον κρατικοδίαιτο χαρακτήρα τους, την πολιτιστική και ηθική τους ένδεια.

Δεξιός λαϊκισμός και μεταρρύθμιση

Έναντιον των μεταρρυθμίσεων ευρίσκονται τυπικά λαικοδεξιές δυνάμεις με ισχύ στις κρατικές δομές. Κλειστά επαγγέλματα, προνομιακά συνταξιοδοτικά ταμεία, τοπικισμοί " έξω από την πόρτα μου" υδρεύουν , τροφοδοτούν, αναζωογονούν το ρεύμα ενός δεξιότροπου και δεξιόμορφου ρεύματος με μεγάλη επιρροή σε όλη την κοινωνία. Η ισχύς του ρεύματος δεν είναι αριθμητική , δημοσκοπική αλλά ιδεολογική. Επεκτείνεται πέραν της δεξιάς μέσω της βασικής μορφής που οικοδομεί τις αντιρρήσεις του για το μεταρρυθμισμό: «γιατί αυτός και όχι εγώ» Σε αυτή τη μορφή διατυπώνονται όλα τα δεξιότροπα επιχειρήματα και σε αυτή τη μορφή υιοθετούνται αστόχαστα από κοινωνικές πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς.

Τελετουργικός αριστερός αντιμεταρρυθμισμός

Είναι το ρεύμα που εκπροσωπείται κυρίως απο το ΚΚΕ και παίρνει την μορφή ισχυρών αντιστάσεων σε κάθε μεταρρύθμιση. Είναι ουσιαστικά το ασθενέστερο αντιμεταρρυθμιστικό ρεύμα παρότι αναδύεται με ισχυρή λαϊκή υποστήριξη .Η ένταση των αντιδράσεων του ΚΚΕ είναι αντιστρόφως ανάλογη της πρακτικής τους επίπτωσης ,γιατί έχουν καθαρά τελετουργικό χαρακτήρα και το ιδεολογικό τους περίγραμμα οπως ορίζεται σταθερά τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι αυθεντικά συντηρητικό :νοικοκυροσύνη, ευταξία, κρατική πατερναλιστική προστασία, αριστερή εσχατολογία. Η επιτυχία του ΚΚΕ έγκειται στην καλλιέργεια μιας δημόσιας εικόνας " κομμουνισμού" που ενισχύεται έντεχνα από γραφικές αναφορές στο Στάλιν, στο Ζαχαριάδη, τη Β.Κορέα τις οποίες αστόχαστες δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς προσλαμβάνουν ( αργκό: καταπίνουν αμάσητες) στην " ονομαστική" τους αξία .Ο " σταλινικός κομουνισμός" του ΚΚΕ είναι ομόλογος και ισότιμος με τον αντικομφορμισμό του Heavy Metal.Μετά την συναυλία το group ντεμακιγιάρετε και απολαμβάνει μια ήρεμη οικογενειακή ζωή incognito μέχρι να ξανά αγριέψει στο επόμενο show, άσε που μουσικολογικά μιλάμε για αφόρητη κοινοτοπία.

Λόγιος αντιμεταρρυθμισμός

Πρόκειται για ισχυρό αντιμεταρρυθμιστικό ρεύμα που πηγάζει από λόγιες ,ορθολογιζόμενες αριστερές μερίδες εντός του κράτους, τις Δεκο , την εκπαίδευση. Η δύναμη του πηγάζει από την μετατροπή της ακαδημαϊκής εύλογης κριτικής της καπιταλιστικής κοινωνίας σε πολιτικό πρόταγμα. Η κριτική ,ο αναστοχασμός, η αποδόμηση της κοινωνικής πραγματικότητας είναι συστατικό της νεωτερικότητας , και αποτελεί στοιχείο αλλά όχι το όλον της αριστεράς .Ο ακαδημαϊκός αντιμεταρρυθμισμός υιοθετεί μερικά ,εκλεκτικά , την νεωτερική κριτική την μετατρέπει σε καθολικό πολιτικό πρόγραμμα, αλλά την περιορίζει μέχρι του σημείου όπου δεν θίγονται ατομικά υποκειμενικά οι φορείς της κριτικής. Κλασσικό μοτίβα : η μεταρρύθμιση είναι καπιταλισμός , κοίτα ποιος μιλάει για μεταρρύθμιση , κλασσικές αποσιωπήσεις : η αντιμεταρρύθμιση είναι καπιταλισμός, κοίτα ποιος λοιδορεί τη μεταρρύθμιση. Με τα ίδια ακριβώς κριτήρια που ο ακαδημαϊκός αντιμεταρρυθμισμός απορρίπτει τις μεταρρυθμίσεις, ο ίδιος ευρίσκεται υπόλογος ως ρεφορμισμός από τους ευρισκόμενους στα " αριστερά " του .Με άλλα λόγια ,ο λόγιος αντι μεταρρυθμισμός καθώς ανοίγει επιλεκτικά την ατζέντα της κριτικής ,είναι αδύνατο να την περιορίσει στο όριο που επιτρέπουν οι αντοχές του.

Σε αυτό το περιβάλλον η πρωτοβουλία είναι θετική .Την καθιστά ακόμα πιο θετική η διακομματικότητα.Αν όμως προσπαθήσει να γίνει κόμμα η να υποβοηθήσει ενδοπασοκικές ρήξεις ,στην λογική του δεξιού εκσυγχρονισμού , τότε προσφέρει κάκιστη υπηρεσία η μάλλον είναι αντίπαλος στον αριστερό εκσυγχρονισμό.

Εικόνα: Νίνα Παπακωνσταντίνου

28 comments:

Dimitris Cosmidis said...

μαλακίες, tout court...

Left Liberal Synthesis said...

Dimitris
Καλά μωρέ μη ταράζεσαι...και έρχονται δύσκολες μέρες.
Cool......

SM said...

Ακόμα κι αν μια τέτοια ταξινόμηση αντιστοιχεί σε κοινωνικές πραγματοποιήσεις, να υπάρχουν άνθρωποι που να μπορούν να καταταχτούν έτσι, μου φαίνεται ότι αφήνει πολλά απέξω και κυρίως δε μελετάει την αντίφαση και τον εκλεκτισμό του να είναι κανείς μερικά κάπου. Αλλά αυτό είναι το γενικό πρόβλημα των ταξινομήσεων...Αλλά μια και καταρχάς δεν είσαι αντίθετος με την πρωτοβουλία (που ανήκει στην ταξινόμηση;) Άννας-Κωστή φαντάζομαι ότι συμφωνείς με τον εξοβελισμό της πληροφορικής από το Ελληνικό Σχολείο (έργο Άννας) ή με την εθελούσια που πρόσφερε ο Κωστής στους Ολυμπιακάριους. Αρχή άνδρα, έλεγαν οι πρόγονοι...

Anonymous said...

Ωραίο κείμενο. Συμφωνώ με την ταξινόμηση των εγχώριων πολιτικών τάσεων. Δυο σημειώσεις ερωτήσεις.
1) Η τωρινή κυβέρνηση σε ποια τάση ανήκει; Δεξιός μεταρρυθμισμός με κερασάκια δεξιού λαϊκισμού; Εγώ εκεί θα το βαζα.
2) Για εμένα δεν υπάρχει τίποτα το αριστερό-εκσυγχρονιστικό στην συγκεκριμένη κίνηση. Ο αριστερός εκσυγχρονισμός όπως τον αντιλαμβάνομαι δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με ΔΟΛ-Μπόμπολα-MEGA κτλ. Πρέπει να είναι μία πραγματικά αντισυστιμική δύναμη, κυριολεκτικά έξω από το πολιτικό σύστημα στην χώρα. Μόνο τότε θα είναι πραγματικά επαναστατική, και συνάμα ελπιδοφόρα για τον τόπο. Ας ρωτήσουμε όλους αυτούς τί γνώμη έχουν για την σημερινή κυβέρνηση. Μάλλον ότι σώζει την Ελλάδα από την χρεωκοπία!
Θα προσπαθήσω να πάω στην εκδήλωση, αλλά στα αλήθεια, δεν έχω καμία επλίδα ή προσδοκία για τέτοιου είδους κινήσης.
CM

Dimitris Cosmidis said...

το "μαλακίες tout court" αφορά την πρωτοβουλία των 18 φωστήρων, όχι βεβαίως το κείμενο του blog. Ωστόσο η απορία παραμένει: γιατί πρέπει να ασχολούμαστε με τα ετοιματζήδικα λόμπυ των wannabe εθνοσωτήρων;

Left Liberal Synthesis said...

SM

Οιταξινομησεις πετυχημένες ή λανθασμένες ή ακαιρες ή έγκυρες κλπ ,είναι μέρος ενος στοιχειώδους στοχασμου.Αλλον θέμα είναι αν πάντα αφήνουν κάτι απ'εξω, αυτό είναι αλλης ταξεωσ ζήτημα.

Τώρα οντως μου φαίνεται θετική η πρωτοβουλία γιατί είναι διακομματική όχι γιατι αυτοι που συμμετέχουν είναι αστέρες.

Υποστηρίζω οτιδήποτε διακομματικό διαταξικό οικουμενικό που δεν παραπλανά αλλά λεει : ας συγκρουστούμε σε μια ανώτερη μορφή

Αυτό δεν ακυρώνει κρίσεις για την ποιότητα των αντιπάλων

Ελπίζψω να έγινε σαφέστερο από ότι στην ανάρτηση

Left Liberal Synthesis said...

CM
Με κριτηριο την επιτυχία σε
Διαφάνεια
αξιοκρατία ,
φορολογία,
ατομικά δικαιώματα,
ευρωπαϊκή προοπτική ,
ειρηνική συνύπαρξη ,
ανοικτά επάγγελματα ,
έλλογη αναλογική διαχείριση των κοινών πόρων

Λοιπόν, διαφανεια τιποτα, φορολογία ψιλοπράγματα, ατομικά δικαιωματα ψιλοπραγματα,ευρωπαικη προοπτικη Οκ,ειδηνικη συνυπαρξη τιποτα ανοικτα επαγγελματα θα δουμε, κοινοι ποροι τίποτα.Συμπερασμα παρα την ρητορία Παπαδήμος μετα βίας είναι εκσυγχρονιστής, αλλά και είναι νωρις να τον δούμε.
Οσον αφορα την αντισυστηματικότα δεν την θεωρω μονοδρομα εκσυγχρονιστική. Δεν θα με ενοχλούσε αν ο ΔΟΛ το Μεγα υπήρχαν ως συστηματικά ΜΜΕ, με κανόνες, δεοντολογίας, λογοδοσία κλπ κλπ
Ο εκσυγχρονισμός δεν είναι σοσιαλισμός, είναι συνύπαρξη και τρόπος λυσεως διαφορών.

Left Liberal Synthesis said...

Δημήτρη
Κατάλαβα την αιχμή
Ωστόσο wannabe μου φαίνεται η ουσία της πολιτικής
Wannabe εκσυγχρινιστρια η Αννα
Wannabe κομμουνιστικό το ΚΚΕ
Wannabe σωτήρας ο Παπαδήμος.
Μα ολη η πολιτική δεν είναι τελικα ΒΟΥΛΗΣΗ;
Καταλαβαίνω την δυσανεξία η οποία αφορά την ολοφάνερη "δηθενια" των προσώπων. Αλλά τελικά αυτές οι δηθενιες κυβερνάνε.

Anonymous said...

LLS
1) Ούτε εγώ θεωρώ την αντισυστιμικότητα μονόδρομα εκσυγχρονιστική. Παρόλοαυτά, θεωρώ ότι για να πετύχει ο αριστερός εκσυγχρονισμός θα πρέπει να είναι αντισυστιμικός.
2) Ούτε εμένα θα με ενοχλούσε ο ΔΟΛ που περιγράφεις, κατά την γνώμη μου όμως μόνο μία αντισυστιμική δύναμη μπορεί να τον κάνει έτσι.
3) Προφανώς και ο εκσυγχρονισμός δεν είναι σοσιαλισμός. Κατά την γνώμη μου είναι Διαφωτισμός. Έναν Διαφωτισμό χρειαζόμαστε. Θεσμούς και κοινωνικό έλεγχο. Μία αστική επανάσταση!
CM

Leo Kastanas said...

H έκκληση των 18 είναι γενική δεν εμπεριέχει στοιχεία πολιτικής για να την κρίνουμε ως τέτοια. Θετική ως κίνηση διανοουμένων που επιζητούν συμβολή στον διάλογο πιο οργανωμένα και παραμονή στο Ευρώ. Για κόμμα ούτε καν. Ο καθένας είναι και κάτι άλλο. Δείτε πως διαλύθηκε ο κοινωνικός σύνδεσμος. Οι διανοούμενοι δεν δίνουν λύσεις από μόνοι τους εκτός και αν αποφασίσουν να γίνουν πολιτικοί πράγμα που δεν το βλέπω. Νομίζω ότι ο αριστερός μεταρρυθμισμός στην Ελλάδα αναζητεί τα στοιχειώδη μιας δημοκρατικής καπιταλιστικής κοινωνίας που δεν υπάρχουν. Σαφώς και είναι αντισυστημικός στο μέτρο που το σύστημα είναι το μπάχαλο με αριστερό επικάλυμμα αλλά παλιό Πασοκ. Αλλά οι αλλαγές στη χώρα αυτή θα αργήσουν

yannis said...

Ενδιαφέρουσα η ταξινόμηση, βλέπω όμως πρόβλημα στην οριοθετηση δεξιού και αριστερού εκσυγχρονισμού. Ο ορισμος του δεξιού εκσυγχρονισμού αντιφάσκει μου φαίνεται με τον ορισμό του εκσυγχρονισμού που δώσατε λίγο παραπάνω.
Κατά συνεπή εφαρμογή του αρχικού ορισμού, οφείλατε να δώσετε παραδείγματα "καλού" έστω και εργαλειακά ή μακροϊστορικά δεξιού εκσυγχρονισμού. Αντ' αυτού επιλέγοντας Καραμανλή και ΓΑΠ ως παραδείγματα δεξιού εκσυγχρονισμού (γιατί άραγε ειναι φορεις "εκσυγχρονισμού? ειδικά ο καραμανλής?) τον φορτώσατε εξαρχής με αρνητικό πρόσημο και χρεώσατε την εργαλειακή προοδευτικότητα του εκσυγχρονισμού εξολοκλήρου στον αριστερο.
Κατ' αυτόν τον τρόπο, υπονομεύσατε την αρχική σας θέση, καθόλου δημοφιλή στη συγχρονη ελληνική αριστερά, ότι ο εκσυγχρονισμός έχει να κάνει με το πως διεξαγονται οι ταξικές, πολιτικές κλπ συγκρούσεις, α λα Δανία η Συρία.
Μάλλον γιατί φοβηθήκατε τις συνέπειες του συλλογισμού σας, αν τον ακουλουθούσατε τελειωτικά. Κάνατε πίσω (το λέω με συμπάθεια γιατί με απασχολεί πολύ και εμένα). Αμέσως, το επιχειρήμα σας, έτσι διαρθρωμένο, υποφέρει απέναντι σε μια πιο "ορθόδοξη", αριστερή, αντισυστημική κριτική.
Με μια λέξη, σε ο,τι με αφορά και με πολύ μεγάλη συμπάθεια, εκφράσατε το υπαρξιακό άγχος της ανανεωτικής αριστεράς στην Ελλάδα, τουλάχιστον από το 80...

Leo Kastanas said...

Tα αριστερά κόμματα της χώρας είναι οι πιο καλά οργανωμένες αντιμεταρρυθμιστικές και φιλοκαπιταλιστικές δυνάμεις. Τους ταιριάζει απόλυτα η Ελλάδα του 70-80, και το βράδυ στην ταβέρνα ρετσίνα και αντάρτικα. Γιαυτό επιμελώς ποτέ μα ποτέ δεν έχουν αποπειραθεί να περιγράψουν το σοσιαλισμό και δη το δημοκρατικό. Είναι δε τόσο τεμπέληδες που δεν θα ήθελαν ούτε το σοβιετικό μοντέλο γιατί το να ασκείς εξουσία και μάλιστα τέτοιου τύπου είναι τόσο μα τόσο κουραστική. Το όνειρό τους είναι ένα περονικό κόμμα στην εξουσία, δανεικό άφθονο χρήμα και αυτοί στην απέξω να κάνουν κριτική και να είναι διορισμένοι και συνδικαλιστές στο δημόσιο.

Left Liberal Synthesis said...

CM
Συμφωνούμε

Left Liberal Synthesis said...

Λεο
Δεν ήξερα τα του Συνδέσμου.Οντως κόμμα με μονο συνθημα τον εκσυγχρονισμό δε στεκεται
Η πρωτοβουλία μου αρέσει ως διασπορά ενός "πνευματος εκσυγχρονισμού" και τιποτα παραπάνω

Left Liberal Synthesis said...

Yannis

Πολύ ενδιαφέρον σχολιο που με την "αρνητική" του σήμανση προσφέρει στην συζήτηση.

Δεξιός "καλός" εκσυγχρονισμός ήταν πολιτικές του πρώτου Καραμανλη (ΕΟΚ, ΥΠεχωδε,Μανος, κλπ) .Θα συμπεριλάβω "μαλακές" πλευρες του πρώτου Πασοκ (διαζύγια,ΑΣΕΠ) κλπ

Οντως για την ανανεωτική αριστερά υπάρχει ένα δομικό άγχος που έγκειται στο εξής


Επειδή ο εκσυγχρονισμός έχει πολά "τεχνικά" επιδικα, πολλά ζητήματα που τίθενται απλά από μια νοήμωνα "ακαδημαική" τάξη,δεν μπορεί να παραμείνει μονο σε αυτό γιατί τότε μετατρέπεται σε ένα ρεύμα τυπου "διανοούμενοι υπέρ του εκσυγχρονισμού". Ωστόσο η πολιτική είναι ιδέες συν τεχνικές λύσεις.Δύσκολος συνδιασμός αν σκεφτούμε τις ελληνικές εμπειρίες.
Αρα αγκυρωση σε μια παράδοση και πραγματικότητα ελληνικής αριστεράς σε συνδιασμό με εκσυγχρονισμό είναι πολύ δύσκολη. Φαίνεται προσωρινά ο Κουβέλης να ισορροπεί με ατέλειες πάνω σε αυτή τη γραμμή.Δύσκολη ισορροπία

Ωστόσο η προέκταση της δικής σου σκέψης οδηγεί σε ένα άλλο υπαρξιακό διλλημα του ελληνικού εκσυγχρονισμου:

Η καχεξία του αστικού (δεξιού ή αριστερου , αυτό είναι άλλο ζήτημα) εκσυγχρονισμού , που οφείλεται σε εγγενή αδυναμία της αστικής παράταξης (στη γενική έννοια) την οδηγεί στην ανανεωτική αριστερά να "βγαλει" τα κάστανα.

Ανατίθεται στην ΑΑ ένα καθήκον το οποίο είναι πέραν των οριων της

Συμπέρασμα : φιλολογικά έχεις δίκιο.Η ανάρτηση έχει μια αντίφαση, αλλά είναι η αντιφαση του εκσυγχρονισμού: ιστορικά αδυναμος φιλελευθερισμός σε μια χωρα που τον έχει ανάγκη για να κάνει το βήμα αριστερά.

Left Liberal Synthesis said...

Λεο
Θα χαρακτήριζα "τεμπέληδες" μονο εκείνη την αριστερόφωνη τάξη διανοουμένων που παρότι δεν είναι θεσμικά αδύναμη αναμασά ένα "μαρξισμό" του 30.
Εξαιρέσεις με αντιφάσεις πολλές και καλοδεχούμενες σε όλο το φάσμα (Σεβαστάκης,Δραγασάκης, κλπ)
Οσο για την Ρετσίνα, είναι τυχαιο ότι τα τελευταία χρόνια αναγεννήθηκε απέναντι στα κρασιά ετικέτας;

ο δείμος του πολίτη said...

Εν πολλοίς θα συμφωνήσω. Ωστόσο, το ζητούμενο είναι με ποιο στόχο/κέρδος για ποιον και τον τρόπο με τον οποίο γίνεται μία μεταρρύθμιση. Η μεταρρύθμιση ως πολιτική έννοια δεν είναι κακή. Ο τρόπος και η γενική υποκειμενική (κέρδους ποιανού) είναι τα ζητούμενα. Εκεί χωρούν οι ερμηνείες, οι αναλύσεις και η πόλωση.

Elias said...

Γιάννη και λοιποί κύριοι...Το εγχείρημα αφορά ουσιαστικά άτομα με.... υποσυνείδητο ένστικτο αυτοσυντήρησης στο ευρυτερο συστημικο περιβαλλον, στο μικρο-συστημα Αθηνών( πανεπιστήμια,ινστ/τα, κόμματα, διανοουμενιστικες στήλες σε εφημερίδες και εκπομπές σε TV).Δεν είναι ούτε υπερκομματική, ούτε ιδεολογική, ούτε αγωνιστική η ενδοψυχικη τους κοινη πυξίδα...)
Τώρα, η ταξινόμηση σου Γιάννη, με μπερδεύει, αλλά με ερεθίζει να κάνω μια αντιθετης ροπής σκέψη: στην χώρα αυτη η πολιτικη πραγματικοτητα, είναι συνολο αντικατοπτρισμων της κοινωνικής/οικονομικης πραγματικότητας.Όπως λειτουργουν ομάδες ποδοσφαιρικές, εταιρείες, κανάλια και εφημερίδες, λειτουργούν και τα κόμματα( αυτή ειναι η φορά του Μιμητικού, κατ εμές, όχι η αντίθετη) Ανευ ιδεολογικής (πλην του ΚΚΕ)μονιμης τροχιάς, τα υπολοιπα μορφωματα κομματικής συγκεντρωσης λειτουργούν ως μινι διοκητικά συμβουλια( και το ΚΚΕ φυσικά έτσι λειτουργει...) που προσπαθούν να έχουν part timers οπαδούς, πληρώνοντας τους με τον μισθό της Προσδοκίας, ουσιαστικα με δόσεις κοινωνικής νοσηρότητας.Τι πιστεύω: συμφέρει στον τόπο, αυτη την δύσκολη και ιστορική στιγμή, να υπάρξουν, ΔΥΟ και μόνο αντίπαλα ιδεολογικά στρατόπεδα, ΔΥΟ και μονο κόμματα, ΔΥΟ και μόνο παρατάξεις, ΔΥΟ και μόνο αρχηγοί...
Ποιων ιδεολογικοπολιτικων απόψεων;Ποιων τασεων; Του Ρεαλισμου και της Ουτοπίας!
Η ύπαρξη μιας δηθεν πλουραλιστικής κοινβουλευτικής λογικής, ωστε να ακουμε τα ίδια πραγματα με άλλα ρούχα και επιφωνηματα,θα καταστρεψει τον τόπο...Δεν πιστευω σε αναγκη ρεφορμιστικών ρευματων, κινηματων,οργανωσεων: πιστευω στην αναγκη ΗΓΕΤΙΚΩΝ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΩΝ, με στοιχεια όσο το δύνατον χρησιμως αυταρχικότερα, με στόχο συγκεκριμένα αποτελέσματα. Η χώρα χρειάζεται σχέδιο,όχι όραμα, λύσεις, οχι προτασεις. Τι εννοώ: ποιός είναι αυτός που θα τολμήσει να πετυχει λύση στο PSI με μεγαλη διαγραφή χρεόυς, αλλα ταυτοχρονη μειωση δημοσιων υπαλληλων, σκληρή παταξη φοροδιαφυγης υψηλων εισοδηματων και επαναπατρισμο κεφαλαιων με φοροαπαλλαγές και αρση γραφειοκρατιας για δημιουργια θεσεων εργασίας. Ποιός είναι αυτός που δεν θα υποκύψει σε νεο σκληρό μνημόνιο λιτότητας, αλλά τελικά θα πετυχει μικρό επιτόκιο σε μακροχρόνιο δάνειο και θα πείσει την ΕΚΤ να μην πληρωθεί στο άρτιο τα ομολογα που επαναγορασε, στηρίζοντας μας...
Ταυτοχρονα,να επιδοτησει μεσω της Ευρωπαικής Τραπεζας Επενδυσεων μια έστω και κευνσιανου τύπου αναπτυξη:Προσοχή, οχι νεες κρατικές επιχειρησεις, αλλα συμπραξεις δημοσιου ΜΟΝΟ με ξένους επιχειρηματιες,ωστε να σταματησει να υφισταται το μεγαλο χταποδι που γιγαντωθηκε στον τόπο και που βυζαξε την ελληνικη κοινωνια, φουσκώντας συνηδειτα την κρατικη μηχανη,ως τροχοπεδη εισροης ξενου παραγωγικου χρηματος, μονοπωλώντας σχεδόν καθε ισχυρό κλαδο προιοντων και υπηρεσιων: το χταπόδι έχει όνομα και είναι το συμπλεγμα τραπεζων,μεγαλοεργολαβων και μεγαλοεκδοτων, που πλούτισαν και στην συνεχεια, όλοι σχεδόν οι μικρομεσαίοι ήθελαν να τους μοιάσουν...Το χταποδι όμως πλουτισε όμως,πλουτιζοντας και τους περισσότερους έλληνες υπουργους και κρατικούς λειτουργούς και τους συμβουλους/πανεπιστημιακούς και μή...Με γεματους τους τραπεζικούς λογαριασμους, η αρχουσα πολιτική ταξη και τα παρατρεχαμενα της ανεπαγγελτα άτομα,δεν μπορεί να πετύχει την μοναδική και αναγκαία μεταρρυθμιση στο οικονομικοκοινωνικό τωρινό σύστημα: μερος απο το χρήμα των ισχυρών σε ρευστοτητα και εισοδηματα τάξεων, να μπεί στην παραγωγή και να βρούν δουλειά οι υπόλοιπες τάξεις....
Αυτά περί Μεταρυθμισης...

Left Liberal Synthesis said...

Δείμο
Όντως είναι θέμα όψεως και οπτικής των μεταρρυθμίσεων

Left Liberal Synthesis said...

Elias
Οπως πάντα χειμαρώδης.
Η οπτική των ηγετών είναι ενδιαφέρουσα, μονο που η ατζέντα τους ποτέ δεν είναι ατομική.Πάντα πρέπει να υπάρχει μια προετοιμασία αποδοχής αυτης της πολιτικής.Ας ονομάσουμε την προετοιμασία αυτη ιδεολογικά και θεσμικα εκσυγρονισμό
Απο το σχόλιο σου κρατάω την ευχή να βρεθουν τετοιες ηγεσίες.Μονο εγω δεν τις βλέπω πολυ κοντα.
Τελος μου αρέσουν οι ιδεες σου για ένα Κευνσιανό συμβιβασμο μέσω Σδιτ.
Μήπως ομως ξαναγεννηθει ένα νεο χταπόδι;

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΑΟΣ said...

Αγαπητά μέλη του LLS, νομίζω ότι, για είναι κάποιος είτε left, είτε liberal, είτε μια σύνθεση και των δύο,πρέπει, πρώτον, να θέτει την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του ανθρώπου υπεράνω κάθε μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης,και, δεύτερον, να έχει υπόψη του ότι ο 'μεγάλος ηγέτης' (αν μιλάμε για δημοκρατία και ελευθερία) είναι μεγάλος ΜΕΣΑ στον δήμο που τον επιλέγει, ΔΙΑ του δήμου και ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΝ του δήμου, τον οποίο ΥΠΗΡΕΤΕΙ και του οποίου είναι ΕΝΤΟΛΟΔΟΧΟΣ (και όχι ΕΝΤΟΛΕΑΣ). Συνιστά μεγάλη και τραγική εκτροπή προς τον φασισμό (έστω και σε 'πεφωτισμένο φασισμό'τύπου Μάκη Βορίδη και Ντόρας Μπακογιάννη)και τον Σταλινισμό κάθε θέση που εννοεί τον 'μεγάλο ηγέτη' ως ηγέτη που είναι μεγάλος όχι επειδή έπεισε τον δήμο αλλά επειδή δεν 'χωρά' μέσα στον δήμο και αποτελεί υπερ-άτομο. Η Ευρωζώνη οδεύει προς την υιοθέτηση αυταρχικών αντιλήψεων που την καθιστούν κατά τη γνώμη μου μια νέα Σταλινική/Ναζιστική ελίτ. Ο ρόλος μιας δημοκρατικής Ελλάδας είναι να αποτελέσει μια αντιστασιακή πανευρωπαϊκής εμβέλειας Ανταρτική Δύναμη, η οποία θα αποτλέσει το πρώτος κράτος που θα διεξάγει δικτυακό πόλεμο, δηλαδή ό,τι πιο εξελιγμένο υπάρχει στη σύγχρονη θεωρία πολέμου. Η Ελλάς χρειάζεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΑΡΧΟ ΜΕ ΒΑΘΙΑ ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΕΛΑΝΕΙ...ΤΟ ΜATRIX ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΝΙΟ...Σήμερα ο ρεφορμισμός είναι η επανάσταση. Θα επανέλθω με ευχαρίστηση, αν χρειάζεται και αν έχω τη φιλοξενία σας.

Νικόλαος Λάος

Left Liberal Synthesis said...

Ν.Λαλο

Με χαρά σε ξαναβλέπω στο LLS, κυρίως γιατί η κατάθεση σου και ο διανοητικός εξοπλισμός σου προέρχονται από μια άλλη πνευματική παράδοση, φαινομενικά (και μόνο) στο αντιποδα αυτού που συμβατικά θα λεγαμε "αριστερά" και "φιλελευθερισμό"

Με την έννοια αυτή επιβεβαιώνεις και την πεποιθηση μου για την αναγκη ανοιγματος των κεραιών όλων μας

Η κατακλείδα σου εντυπωσιακή στο πρόταγμα της με τον "Δημοκρατικό Πολέμαρχο του μεταμοντέρνου πολέμου". Με παραπέμπει απ'ευθείας στο αλλο ιστολόγιο "αριστερά και πολιτικη θεολογία" στο οποίο σε καλώ να δεις .

Ενδιαφέρουσα συμβολή , απ'αυτές που δικαιολογουν την αξία των ιστολογίων δηλαδη να είναι τοπος γόνιμων αναπάντεχων συναντήσεων που δεν μπορουν να γινουν στο στενό κορσε του εγκλωβισμένου δημοσιου διάλογου.

Χαιρετώ

Left Liberal Synthesis said...

Συνέχεια προς Ν.Λαλο

Η συλληψη σου για μια Ελλάδα ως "οαση ανταρτικου" σε φέρνει πιο κοντα προς μερίδες μιας "αντι ευρω" αριστεράς για την οποία έχω σοβαρή διαφωνία

Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η ριζοσπαστικότητα του προτάγματος σου που προσιδιάζει προς ρητορίες εκτός συνταγματικού τόξου.Και εδω δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω.

Παρα ταύτα είναι ενας πολιτικός λόγος από μια διαφορετική παράδοση, τον οποίο ακούω προσεκτικά ως ένδειξη των αλλαγων που συντελούνται στην ελληνική ιδεοκίνηση

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΑΟΣ said...

Ευχαριστώντας πολύ για τη φιλοξενία μου στο πολύ αξιόλογο ιστολόγιό σας, προσθέτω δύο διευκρινιστικά των θέσεών μου αποσπάσματα από ένα προς έκδοση βιβλίο μου υπό τον τίτλο «ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ – Ο δρόμος προς την κοινωνική αυτονομία και ανάπτυξη»:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ:
«Στο κεφάλαιο 1 του παρόντος βιβλίου, αναπτύσσω μια μεθοδική και συστηματική κριτική της (νεο-)κλασσικής πολιτικής οικονομίας, σε τρία επίπεδα: στο επιστημολογικό επίπεδο, στο οντολογικό επίπεδο και στο πολιτικό επίπεδο. Στο επιστημολογικό επίπεδο, επισημαίνω και αναλύω την καθήλωση της (νεο-)κλασσικής πολιτικής οικονομίας στο επιστημονικό κοσμοείδωλο που προσδιόρισαν η Νευτώνεια μηχανική και ο Καρτεσιανισμός. Έχουμε, λοιπόν, μια Νευτώνειας και Καρτεσιανής ‘κοπής’ επιστήμη της πολιτικής οικονομίας, αλλά χρειαζόμαστε μια πολιτική οικονομία που θα έχει αφομοιώσει την κβαντική μηχανική και τη μετα-καρτεσιανή ψυχολογία. Στο οντολογικό επίπεδο, ισχυρίζομαι ότι υπάρχει μια δυναμική συνέχεια μεταξύ της πραγματικότητας της συνείδησης και της πραγματικότητας του κόσμου, κι έτσι ο άνθρωπος γίνεται ο αρχιτέκτων της ιστορίας του. Η πολιτική οικονομία, λοιπόν, είναι ένα κομμάτι της πραγματικότητας που οικοδομεί ο ίδιος άνθρωπος. Άρα, σε αντίθεση προς τη νοοτροπία των ‘πατέρων’ της (νεο-)κλασσικής πολιτικής οικονομίας, το μείζον ζήτημα δεν είναι το τι λένε οι οικονομικοί είτε ιστορικοί νόμοι, αλλά το τι λένε οι εκάστοτε πρωταγωνιστές της διαμόρφωσης της οικονομικής και γενικότερα της ιστορικής πραγματικότητας και το πώς η κοινωνία μπορεί να καρπώνεται και να αναδομεί την πραγματικότητα της πολιτικής οικονομίας. Στο πολιτικό επίπεδο, εξηγώ ότι το αστικό σύστημα, που κατάγεται από την πολιτικο-οικονομική πραγματικότητα που διαμορφώθηκε στις πρώτες πόλεις του Δυτικού Μεσαίωνα, άφησε ημιτελή τη διεργασία οικοδόμησης αυτόνομης κοινωνίας, διότι περιόρισε το εγχείρημα της δημοκρατίας στη σφαίρα της πολιτικής και δεν το επεξέτεινε στη σφαίρα της οικονομίας. Όμως, αυτό είναι μεγάλη και ιδιαιτέρως προβληματική αντίφαση. Για την ολοκλήρωση της δημοκρατίας, δεν αρκεί μόνο ένα δημοκρατικό σύνταγμα, αλλά απαιτείται και μια ουσιαστική δημοκρατική μεταρρύθμιση του δικαίου εταιρειών, του εργατικού δικαίου και του τρόπου διοίκησης επιχειρήσεων. Δείχνω ότι οι εξελίξεις στη δικτυακή κοινωνία, η οποία ανέτειλε στα τέλη του 20ού αιώνα, και την οποία αναλύω, υποδεικνύουν και προσφέρουν νέους τρόπους αντιμετώπισης του ζητήματος του εκδημοκρατισμού της πολιτικής οικονομίας.»

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΛΑΟΣ said...

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ από το προς έκδοση βιβλίο μου "ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ":

" Για να είναι δυνατό να ταυτιστεί ο σοσιαλισμός με τη δημοκρατία, τον ανθρωπισμό και τελικά με το βασίλειο της ελεύθερης συνείδησης, είναι απαραίτητο να ερμηνευθεί ως το πολίτευμα της αυτόνομης κοινωνίας. Η κοινωνία είναι αυτόνομη όταν δεν έχει πολιτικά τοτέμ, δηλαδή όταν μπορεί συνεχώς να αποφασίζει ελεύθερα για το μέλλον της. Αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει ότι το μέλλον δεν είναι δεδομένο, αλλά χαρακτηρίζεται από απροσδιοριστία, εφόσον είναι επιγέννημα της πολιτικής πραγμάτωσης της ελευθερίας. Με άλλα λόγια, αν μια κοινωνία είναι ελεύθερη, τότε ο θεμελιώδης και πρωταρχικός ρόλος του πολιτικού της συστήματος είναι να εγγυάται και να εξασφαλίζει δημοκρατικές διαδικασίες, να είναι ο θεματοφύλακας της λαϊκής αυτοέκφρασης, κι όχι να επιχειρεί να παγιώσει το ιστορικό γίγνεσθαι σε συγκεκριμένες ιστορικές απαντήσεις στα ανθρώπινα προβλήματα. Σε μια αυτόνομη κοινωνία, δεν έχει τα πρωτεία ούτε η ‘αγορά’, ούτε το ‘κράτος’, αλλά η δημοκρατία. Η ατομική και η κοινωνική αυτονομία προϋποθέτει μια ριζοσπαστική υπέρβαση του διλήμματος ‘αγορά’ ή ‘κράτος’, μέσω της ακόλουθης καθαρής απάντησης: ούτε ‘αγορά’ ούτε ‘κράτος’ –αλλά δημοκρατία, κι ό,τι προκύψει! Γι’ αυτό το τι ‘είναι’ η ‘σοσιαλιστική κοινωνία’ απαντάται μόνο εμπειρικά, βιωματικά, δηλαδή μέσα από την πραγμάτωση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα: πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό. Με άλλα λόγια, ο σοσιαλισμός αναδύεται συνεχώς μέσα από ένα ολοκληρωμένο και συνεχές δημοκρατικό γίγνεσθαι, και δεν αποτελεί ούτε προϊόν τεχνοκρατικής επιβολής, ούτε εγχείρημα ταρίχευσης κάποιου καθορισμένου οργανωσιακού μοντέλου...Αν μιλάμε σοβαρά για σοσιαλισμό, δηλαδή για την απελευθέρωση της κοινωνίας από κάθε πολιτικό και πνευματικό δεσποτισμό, πρέπει να τονίσουμε ότι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της κοινωνίας δεν σημαίνει την αναδιανομή πόρων μέσω του κράτους, ούτε την ενίσχυση του οικονομικού ρόλου του κράτους σε βάρος της αγοράς, αλλά σημαίνει την υπέρβαση των εκμεταλλευτικών σχέσεων και ειδικότερα της σχέσης διευθύνοντος-διευθυνομένου που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό –είτε πρόκειται για καπιταλισμό της αγοράς είτε για κρατικό καπιταλισμό."

Νικόλαος Λάος
nlaossmi@gmail.com

Left Liberal Synthesis said...

@Ν.Λαο
Ευπροσδεκτη η προδημοσίευση.
Συγνωμη για το επαναλαμβανομενο λαθος να προστιθεται ενα Λ στο ονομα σας

γιαννης ιωαννου said...

... Ανακαλυψα προσφατα το LLS απο την απαντηση σε ενα σχολιο για το πρωτο βιβλιο του μπαντιου που μεταφραστηκε στη ελλαδα λιγο μετα το 70 -εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ...ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ , ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΜΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ,δεν εχω αυτη την εποχη ουτε πολυ χρονο ουτε ανεση αμεσων σχολιασμων...συνοπτικα , ενδιαφερουσα η ανιχνευση της "πραγματικης ταυτοτητας-λειτουργιας" των σχηματισμων που αναλυονται, μου θυμιζει μια συζητηση περι "αστικου εκσυγχρονισμου" που ανοιξε στη δεκαετια του 70 κυριως η Β'ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ- και ειναι κριμα που ενω υπαρχει στο διαδικτυο ολη η υλη των ΘΕΣΕΩΝ ( ΜΗΛΙΟΣ κλπ) , λειπουν τα 14; τευχη του ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΜΜ.ΑΝΑΝΕΩΣΗ, οπου και μια απο τις προωθημενες αναλυσεις της εποχης :ο ΒΑΣ. ΞΥΔΙΑΣ , θετει τη διακριση "ιδεολογιας" και "πραγματικοτητας" του εκσυγχρονισμου καθως και το ερωτημα για την "υλικοτητα" του οραματος του κομμουνισμου ...σε παλιοτερο κειμενο θεωρεις τις ΘΕΣΕΙΣ και τις σχετικες εργασιες ΜΗΛΙΟΥ και συνεργατων απο τις σημαντικοτερες συμβολες στις "μαρξιστικες σπουδες" στην ΕΛΛΑΔΑ...ΕΧΟΝΤΑς ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΩΝ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ για το διαστημα 1976-1990 , για εκεινη τη περιοδο τουλαχιστον , αυτο δεν νομιζω οτι ισχυει...Δυστυχως λειπουν απο το διαδικτυο τα κειμενα τοσο των κομματικων εντυπων
( ΚΟΜΜ.ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ,ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ-ΚΚΕ,
ΚΟΜΜ.ΘΕΩΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΗΜΕΡΑ-ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ-ΚΑΠΠΑ ( ΚΚΕ ΕΣΩΤ. ΚΑΙ ΕΑΡ-ΚΚΕΕΣ/ΑΑ),
αλλα και ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ,ΤΕΤΡΑΔΙΑ Μ-Λ,ΝΕΟΙ ΣΤΟΧΟΙ,ΜΑΡΞ.ΔΕΛΤΙΟ,ΠΡΟΛΕΤ.ΜΑΧΗΤΗΣ και πολλα αλλα , που θα εδιναν μια σφαιρικη εικονα των ποικιλων "μαρξισμων" της εποχης...προσωπικα εχοντας ηδη μετα τα πολωνικα , εμπειρικα κυριως "απεκδυθει" τη "κομμουνιστικη ταυτοτητα" και υποστηριζοντας στο μετρο των προσωπικων μου αντοχων μια μεταρρυθμιστικη αριστερα , εξακολουθω να θεωρω τον χωρο της "κομμουνιστικης" αριστερας "γονιμο" για ποικιλες "αναμειξεις" ...

Left Liberal Synthesis said...

Γιάννη Ιωάννου
Καλοδεχούμενη συνεισφορά για το πλήθος των πηγών του θέματος.
Ακόμη προσυπογράφω την αίσθηση οτι εντος αριστεράς γινονται πιο γονιμες συνθέσεις έστω και χωρίς παραδοσιακά υλικά.
Γνωρίζω τον Β.Ξυδιά στην ιδεοκίνηση της ορθοδοξίας,αλλά δεν ήξερα οτι προερχεται από την παλαι ποτε Ανανεωτική Αριστερά
Χαιρετω