Υποστηρίζω ότι από τη στιγμή που η τρόικα πήρε αυτή τη θέση, τότε το
εγχείρημα έλαβε τέλος, ανεξάρτητα από τις προθέσεις του κόμματος. Γιατί ότι και
να κάνει θα είναι εις βάρος του.Καταψήφιση ή ανοχή σημαίνει λείανση των αντιστάσεων, ενώ ψήφιση σημαίνει
μια τεράστια αντίφαση.
Το κύριο λοιπόν στη συγκυρία , αυτό που ρυθμίζει την επόμενη φάση δεν είναι
η αντίδραση της Δημάρ, αλλά η απόφαση της Τρόικας. Αυτή τελικά δημιουργεί όλες
τις επόμενες διεργασίες. Και η τρόικα ξαναμίλησε : Τέρμα οι ενδιάμεσες ,
πολιτικές μιας συγκροτημένης υποτίμησης
εντός μνημονίου, τέλος οι παραλλαγές και διαβαθμίσεις εμπλουτισμένες από τις
ελληνικές ιδιαιτερότητες. Επομένως αυτό σημαίνει, απαξίωση όσων πολιτικών εκφράσεων θα μπορούσαν να
εκφράσουν τις κατευθύνσεις αυτές. Για λόγους τυπικούς ας ονομάσουμε αυτό το ρεύμα “Bou Tari” .Νομίζω ότι το ρεύμα είναι σαφές: κοινωνικός και πολιτικός φιλελευθερισμός στην πλήρη ευρωπαϊκή ιστορική αποτύπωση και οικονομικές προοπτικές στα πλαίσια μιας ισορροπίας κοινής λογικής εντός αριστερού φιλελευθερισμού. Το ρεύμα έφτασε στην μέγιστη εκλογική του αποτύπωση στις δημοτικές εκλογές του 2010.Η άρνηση της τρόικα , να δεχθεί τις αντιρρήσεις Δημαρ για συμβολικούς λόγους ,αποδυναμώνει , σχεδόν συντρίβει το ρεύμα Bou Tari, και εξωθεί το σύστημα να πολωθεί σε δύο μεγάλα σχήματα:
Από τη μια μια ΝΔ, με επικεφαλής μια ιστορική φυσιογνωμία από τα έγκατα του δεξιού λαϊκισμού και από την άλλη ένα πολυσυλλεκτικό αντιμνημονιακό Σύριζα με συμμαχίες μόνο εντός της Αριστεράς στην Ευρώπη.Το δίπολο έχει μια και σαφή προοπτική για το δεξιό πόλο: η λαικοδεξιά ΝΔ θα χρειαστεί να ενσωματώσει στο ρεπερτόριο της το ναζιστικό ρητορικό υπόστρωμα του 10% γιατί η Τρόικα αποφάσισε να συντρίψει το ρεύμα Bou Tari.Ο άλλος πόλος δεν έχει παρά να συνεχίσει τη δημοσκοπικά επιτυχή γνωμάτευση όπου το μνημόνιο δεν είναι δανειακή σύμβαση, αλλά μέτρα, η δε δανειακή σύμβαση , ως τελείως διακριτή πολιτική και νομική οντότητα , μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατασκευάζεται ex nixilio.
Κι' όμως η επίθεση της Τρόικας απέναντι στο Bou Tari, τελικά θα βλάψει το Συριζα .Με απαξιωμένα τα ακροατήρια ενός αριστερού μεταρρυθμιστικού ρεπερτορίου στο οποίο απευθύνθηκε στη Διεθνή έκθεση της Θεσσαλονίκης, χωρίς ενδιάμεσους συνομιλητές η ατζέντα της παραγωγικής ανασυγκρότησης θα μείνει κενό γράμμα. Αν μιλάγαμε εντός ενός θεωρητικού σχήματος " ταξικού παιγνίου μηδενικού αθροίσματος" η παραγωγική ανασυγκρότηση είναι ταξικός συμβιβασμός. Τέτοιος συμβιβασμός δεν γίνεται χωρίς το Bou Tari.Απλούστατα γιατί θα λείψουν οι αυθεντικές δυνάμεις του " ταξικού συμβιβασμού".
Τελικά η τρόικα με τις αρνήσεις της , ρίχνει με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: αποδιοργανώνει το ρεύμα Bou Tari , και το αποστερεί όχι μόνο από την κυβέρνηση , αλλά και από τις " παραγωγικές" φιλοδοξίες του Σύριζα.Ο μοναδικός τρόπος να αρθεί το αδιέξοδο και να αποτραπεί η συγκρότηση ενός ρεύματος ΝΔ με ακροατήριο Χρυσής Αυγής είναι η περαιτέρω στάση του Σύριζα: Αν συμμετάσχει στην ολική απαξίωση τού BouΤari , τότε η επαγγελία της παραγωγικής ανασυγκρότηση του θα μείνει χωρίς ούτε ένα ιδεολογικό σύμμαχο. Αν επιχαίρει για τις κομματικές περιπλοκές της Δημάρ τότε βλέπει με ορίζοντα δημοσκοπήσεων και όχι ιστορίας.
Όσο για τη Δημάρ, έχει μόνο μια επιλογή: Να συνεχίσει το σλάλομ εντός κυβέρνησης. Μια ενδιάμεση επιλογή αποχής από την ψηφοφορία των μέτρων με μια ισχυρή αντιτροικανή δήλωση θα ήταν μια λογική επιλογή. Θα είχε τον χαρακτήρα μια διαμαρτυρίας προς τις Ευρωπαικές Ελιτ οι οποίες οδηγούν σε μια κυβέρνηση ΝΔ με βλέμμα προς τους ψηφοφόρους της ΧΑ και μια αντιπολίτευση χωρίς ευρωπαϊκές κρατικές συμμαχίες και χωρίς ιδεολογικούς συμμάχους ενός επιθυμητού ταξικού συμβιβασμού.
Εκτός αν την τελευταία στιγμή οι Ευρωπιακές Ελιτ, καταλάβουν τον πολιτικό βρικόλακα που κατασκευάζουν στην Ελλάδα
Posts
8 comments:
Νομίζω πως ο ΣΥΡΙΖΑ πίνει πλέον από την πηγή της κεντροαριστεράς και δεν χρειάζεται την ευρωκομμουνιστική εκδοχή της. Δυστυχώς για τη ΔΗΜΑΡ ο Κουβέλης δεν φάνηκε "αρκετός" στον σχεδιασμό της πολιτικής του κόμματος του!
dimitris t
@Dimitris
Μα αυτό είναι το πρόβλημα:
"Ο ΣΥΡΙΖΑ πίνει πλέον από την πηγή της κεντροαριστεράς" αλλά δεν θέλει και δεν μπορεί να δει το εαυτό του ως κεντροαριστερά.
Είναι μια "ΔΗμαρ" που παριστάνει ένα ιδεατό "Συριζα" (με εννοείς ε;)
Επομένως και να μην υπήρχε η Δημαρ (δηλαδή ένα κόμμα στα δεξιά του) θα έπρεπε να το εφεύρει.
Οι λόγοι είναι πολλοί , ο κύριος είναι οτι
Ο Συριζα ως κυβέρνηση δεν έχει ούτε μια κυβερνητική ευρωπαική συμμαχία.Επομένως ως κυβέρνηση ¨θα χρειαστεί συμβολικούς εταίρους με παρελθον χαλαρής συνεργασίας με τους δανειστές.Μια Δημάρ που δεν έχει ψηφίσει τα μνημόνια , συμμετέχει στην κυβέρνηση και μέσω αποχής την διευκολύνει να περάσουν τα μέτρα, είναι ο ιδανικός εταίρος
Ο Κουβέλης αναδεικνύεται στον πιο σταθερός μπαλαντερ του κομματικού συστήματος.Ως γνωστόν ο μπαλαντερ είναι ενα μονο φύλλο άρα δεν έχει έχει σημασία το πλήθος αλλά η λειτουργία
Αν θα έδινα πιθανότητες αριστερής κυβέρνησης τότε
Μονοκομματικός Συριζα 5 %
Συριζα Δημαρ 95 %
Η ΔΗΜΑΡ θα βγει τραυματισμένη από αυτήν την ιστορία, αν ήταν να το κάνει έτσι καλύτερα να έμενε στην εφεδρεία. Δύσκολα πείθει η εμμονή στα εργασιακά όταν έχει αποδεχθεί τόσα και τόσα και κυρίως όταν δεν έχει πει ουσιαστικές κουβέντες για μεταρρυθμίσεις. Και στις αποκρατικοποιήσεις θα είναι εκτός. Τελικά δεν άντεξε σε αυτόν το ρόλο. Αλλά δεν ξέρω και ποιο θα είναι το μέλλον της Κεντραριστεράς. ΙΟ ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι στο χώρο αυτό. ΚΑι μόνο η συρραφή απόψεων και πολιτικού DNA που τον αποτελούν τον καθιστούν αδύναμο για ρόλο εξουσίας. Δύσκολα Γιάννη δύσκολα
Leo
Νομίζω ότι ζητάμε απο τη Δημαρ, να κάνει πράγματα που δεν μπορεί να τα κάνει ουτε η Δραση.
Χθες είδα τον Δουκα (υφυπουργό Δουκα) στην τηλεόραση να υποστηρίζει την κρατικοποίηση των Τραπεζών, γιατί είναι καρτελ.
Το νόημα μου είναι πως οι μεταρρυθμίσεις δεν χωλένουν γιατί δεν υπάρχουν πολιτικες δυνάμεις αλλά γιατί δεν υπάρχουν κοινωνικές δυνάμεις. Η τροικα κάνει τραπεζικό καρτελ, και η απαντηση είναι από το Συριζα να το κρατικοποιήσει όχι να το διαλύσει με ανταγωνισμό
Σε παρακολουθώ και νομίζω ότι δεν υπολογίζεις τις μλκσ που κάνει η Τροικα , που δεν υποχωρεί σε τίποτα διαλύοντας την κυβέρνηση.
Οι Ευρωπαικές ελιτ δεν έχουν ευθύνες; Εδώ φαίνεται ότι είναι "σκιτζήδες"
Μην είμαστε αδικοι με τη Δημαρ
Η χθεσινη δημοσκόπηση στο Extra , την έδειξε ως το πιο σταθερό κομμα με την καλύτερη διασπορά σε επαρχία και αστικά κέντρα.
Με λίγη τύχη μπορεί να γίνει ο κεντρικός πολος ολου του σκηνικού
Τα μέτρα περνάνε έρχεται η δόση, η Δημαρ έχει μια διακριτή παρουσία,και πλέον η πλατφόρμα οχι στο Μνημόνιο δεν υπάρχει ως θέμα.
Ο Συριζα θα γίνει "αριστερη Δημαρ" χωρίς να το καταλάβει.
Χωρις Δημαρ ο Σαμαράς έχει μια επιλογή: πιο δεξιά προς ΧΑ
Ασε τις διεργασιες προς νεα κεντροδεξιά με ένωση ΝΔ Πασοκ.
Τα δύσκολα είναι για την κοινωνία, για τα κόμματα έρχονται τρομερες μεταβολές.Υπομονή
Υπάρχουν φορές που παθαίνω στέρηση όταν δε γράφεις για καιρό. Δε συμφωνώ πάντα, αλλά δε βρίσκω τη συγκέντρωση να σχολιάσω. Αυτό εδώ είναι πολύ καλό. (Παρεπιπτόντως, με τα μαθηματικά του Μπαντιού χάθηκα και γι' αυτό δεν έγραψα τίποτα, αν θέλεις τα λέμε από κοντά μετά τα Χριστούγεννα.)
Πολυβώτη
Με χαρά βλέπω να συμφωνείς πως μάλλον οι λεγόμενοι Ευρωπαίοι Μεταρρυθμιστές βάλθηκαν να ξεκάνουν τις λυμφατικές εντόπιες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις
Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί αφήνουν να αποδιοργανωθεί η τρικομματική με επίδικο 2 ρυθμίσεις οι οποίες παραβιάζουν το καταφανώς Ευρωπαικό Δίκαιο
Εκτός εάν οι εκτιμήσεις Ανδριανόπουλου " Ο συριζα και να μη θέλει ,θα κυβερνήσει μέσω φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων" ήταν πληροφορίες.(Σημείωση: εφανανίστηκαν από την δημοσιότητα, surprise!!)
Οσο για τα Μαθηματικά αλά Μαντιου, σου στελνω μήνυμα.
Καλημέρα και τα λέμε
Είχα ανάμεσα στις δύο εκλογές (Μαΐου-Ιουνίου) δημοσιεύσει μια συνολική άποψη για την πορεία των πραγμάτων (εδώ:http://www.democracycrisis.com/index.php/2010-03-30-10-55-46/1339-2012-05-08-21-44-19?catid=51%3A2010-03-27-19-54-49) στο οποίο σημείωνα:
"Το αποτέλεσμα των εκλογών ανέδειξε έναν ανασχηματισμό και μία διάλυση: ο ανασχηματισμός γίνεται στο χώρο που παλιά κάλυπτε το ΠΑΣΟΚ: στην ούγια αυτός ο ανασχηματισμός γράφει: αριστερά, αντιμνημονιακά, κυβερνητικά. Υποπτεύομαι ότι η αστική (χωρικά) προέλευση των ψήφων αυτού του ανασχηματισμού αποδεικνύει μικρο και μεσοαστική προέλευση, αλλά αυτό όταν περισσότερα στοιχεία γίνουν διαθέσιμα. Ο ανασχηματισμός θα δώσει μια αριστερή ριζοσπαστική πρόταση που πιθανώς να ευνοείται και από την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων στην υφεσιακή Ευρώπη –φυσικά μένει να το δούμε.
Η διάλυση αφορά στο χώρο που κάλυπτε η Νέα Δημοκρατία. Έγραψα ήδη πιο πάνω ότι είναι ήδη διακριτά και πλήρως διαχωρίζόμενα τα δύο ρεύματα που συνθέτουν μια σύγκρουση στο χώρο αυτό: ένα ρεύμα που για ευκολία θα το πω ριζοσπαστικό- φιλελεύθερο και το οποίο είναι αντιμνημονιακό (άρα πχ αναγνωρίζει ρόλο στην Κρατική παρέμβαση), τοποθετείται με μια αφήγηση πιο Ελληνοκεντρική απέναντι στα ζητήματα των καιρών και τέλος πιθανά να γίνεται αποδέκτης ψήφου με αίτημα συντηρητικές αρχές και αξίες. Από την άλλη ένα ακραιφνώς φιλεύλευθερο πρόταγμα ήδη βρίσκει καταφύγιο σε μικρά κόμματα όπως η Δράση και Η Δημιουργία Ξανά ενώ με βάση τους συσχετισμούς προσώπων μπορεί και να είναι ήδη πλειοψηφικό στην –ηττημένη των εκλογών- Νέα Δημοκρατία. Αυτό το ρεύμα περιλαμβάνει κατά την εκτίμησή μου στρώματα του πληθυσμού που είτε δεν έχουν πληγεί από την πολιτική του μνημονίου (μισθωτοί με εισοδήματα πχ πάνω από 4000 Ευρώ σε μηνιαία βάση και φυσικά υψηλότερα), ελεύθερους επαγγελματίες που δεν αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της ύπαρξης κρατικής παρέμβασης, ενός τμήματος του επιχειρηματικού κόσμου και όσους μπορεί να μην είναι τα προηγούμενα αλλά ανήκουν σε μια μεταμοντέρνα -που θα έλεγε και ο Μανώλης Βαρδής- εκδοχή του πολιτικού, εκδοχή που εκλαμβάνει τη Δημοκρατία ως ένα super market πολιτικών, ιδεών και απόψεων και όχι ως αντανάκλαση κοινωνικών σχέσεων ή σχέσεων ιδεών ή έστω και ατομικών ανθρώπινων σχέσεων. Τι έχει να ψωνίσω σήμερα; Η διάλυση αφορά αυτή ακριβώς τη σχέση: το ριζοσπαστικό φιλεύθερο ρεύμα αργά ή γρήγορα θα επιχειρήσει να επανασυνδεθεί με την ιστορία του –η πρώτη φάση της οποία τελείωσε το 1981- ενώ το μεταμοντέρνα φιλελεύθερο αναζητάει σήμερα την αρχή της δικής του ιστορίας: τα δύο ρεύματα, που ιστορικά συνυπήρξαν στη Νέα Δημοκρατία του 1974-1993 και 2004-2009 δε μπορούν άλλο μαζί: δε συγκινούνται πια από τα ίδια πράγματα, δεν ανήκουν σε παρεμφερείς αστικές μεσοτοιχίες, πιθανά να μην μπορούν να κατακυρωθούν στην ίδια πολιτισμική ένταξη. Γι αυτό και τα περί Μεγάλου Κεντροδεξιού Μετώπου , ακόμα κι αν επιχειρηθούν, δε θα είναι παρά ακόμα μια απόδειξη το ότι όσοι τα οραματίζονται είναι σε απόσταση ασφαλείας από την πραγματικότητα...
Και το ΠΑΣΟΚ; Δε γνωρίζω / Δεν απαντώ..."
Ως τροφή στη σκέψη το καταθέτω ξανά
Σ.Μακρής
Σ.Μακρή
Το ταξινομικό σου σχήμα είναι σαφές, και επεξεργασμένο
Εχω ένα σόβαρο πρόβλημα να αποδώσω με ευκολία τον χαρακτηρισμό φιλελεύθερο σε τοσο μεγαλα τμήματα της κεντροδεξιάς.
Ο διαχωρισμός σου έχει βάση, αλλά εγω βρίσκω μια άλλη δυναμική
Επειδή δεν εμπιστεύομαι καθολου τα λεγόμενα "φιλελεύθερα" ανακλαστικά της συντηρητικής παράταξης, φοβάμαι πως θα κοιτάξουν δεξιότερα προς τους ψηφοφορους της ΧΑ. Με τόσο ενισχυμένο τον Συριζα το Πασοκ σε διαλυση και τη Δημαρ αναγκαστικά σε κεντρώα θέση, ο κεντροδεξιός χώρος δεν έχει την "πολυτέλεια" των Ανεξελ και ΧΑ στα δεξιά του.Και αυτό με ανυσηχεί ιδιαίτερα.
Χαιρετώ
Post a Comment