Sunday, May 3, 2009

Αόρατο χέρι εναντίον Αυτορρύθμισης


Το ιστολόγιο έχει καταθέσει δημόσια και μάλιστα στο τίτλο του, τη ιδέα ότι η Αριστερά έχει μέλλον και μεταρρυθμιστική πνοή μόνο αν οικειοποιηθεί και διευρύνει τις έννοιες της αγοράς και του επιχειρειν.

Δυστυχέστατα,κάτω από απο το ασφυκτικό βάρος μιας καρτικοδίαιτης οικονομικής δομής που επιβάλλεται όχι μονο οικονομικά ,με την τερατώδη δημοσιονομική αποτυχία της,αλλά και ιδεολογικά.Η κυρίαρχη Αριστερά στην δημόσια κατάθεση της είτε νοσταλγει τα υπερκρατη τυπου ΕΣΣΔ (ΚΚΕ),είτε προωθεί μονομερώς οτιδηποτε διογκωνει το κράτος(Συν/Συριζα).

Η εννοιακή συντηξη κρατους δημοσίου συμφέροντος,και η δαιμονολογία περί αγοράς,στριμώχνουν το πρόταγμα μιας ισορροπης,δίκαιης κοινωνίας,να συμβαδίζει με το ιδεολοικό οπλοστασιο στο πλευρό της κάθε κρατικοδίαιτης κλεφτοκρατίας.

Η έννοια μιας «αριστερής» αγοράς,ενός «αριστερου» επιεχιρείν ανήκει στην επιστημονική φαντασία.

Παρα ταύτα,επειδή τα προβλήματα είναι τεράστια,και οι αναζητήσεις πολλαπλασιάζονται.
Δημοσιεύουμε το κείμενο του Μ.Αγγελίδη,αυτούσιο απο την Αυγή της Κυριακής.Εχει πολύ ενδιαφέρον καθώς ο ίδιος συγγραφέας έχει καταθέσει από το 1993 μια ριζική κριτική κριτική για τον Φιλελευθερισμό. «Φιλελευθερισμός Κλασσικός και Νέος» 1993.

Στο κείμενο που ακολουθεί με αφοπλιστική καθαρότητα,προχωρεί σε μια σαφή οριοθέτηση μεταξύ «αόρατης χειρός» και αυτορρύθμισης της αγοράς,προσδίδοντας στην πρώτη χαρακτηριστικά μιας ηθικής προσταγής για την διατηρηση της κοινωνίας και της ισότητας.Χοντρικά A.Smith vs F.Hayek

Οταν το ιστολόγιο προκρίνει την ανάγκη ιδεολογικού εμπλουτισμού της αριστεράς,από τις αντικρατικιστικές θεωρήσεις που προέρχονται και από τον σύγχρονο φιλελευθερισμό (Nozick,Hayek) ,φαίνεται λίγο σαν ιδεολογικό τερατούργημα διαστροφικής επινόησης γενετικής μηχανικής.

Οταν όμως στην Αυγή και σε μια συγκυρία χοντροκομμένου Μαρξισμού του κρατικού προγραμματισμού,κάποιος ακαδημαικός,ανοίγει την πόρτα προς μια θετική αναγνωση του A.Smith,τότε μάλλον αισθανομαστε καλύτερα.Σε μερικά χρόνια θα ανακαλυφθουν και τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά είναι διάσπαρτα στον Hayek και πολύ περισσότερο στον Nozick.

Οι υπογραμμίσεις είναι του ιστολογίου

Για λόγους επιβεβαιωσης και το λινκ του αρθρου εδώ


2/5/2009

Αυτορρύθμιση και «αόρατο χέρι»

Η σημερινή παγκόσμια οικονομική κρίση επιβάλλει να θυμηθούμε τις συζητήσεις για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας, όπως τις καθόρισαν η αποσύνθεση του πλέγματος των κοινωνικών πολιτικών και η κατάρρευση του καθεστώτος του υπαρκού σο¬σιαλισμού

ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΑΓΓΕΛΙΔΗ

Οι ενθουσιώδεις οπαδοί της αυτορρύθμισης χαιρέτησαν αυτή τη διπλή κατάρρευση ως την έναρξη μια νέας εποχής, απηλλαγμένης από την ιστορία, η οποία πλησιάζε στο τέλος της. Θεωρήθηκε ότι, στον ορίζοντα αυτής της νέας εποχής, οι όροι της ελεύθερης κοινωνικότητας θα αναδύονταν αυτόματα μέσα από την άμεση θεραπεία των ανεπαρκειών που χαρακτήριζαν τα αποσυντεθέντα συστήματα.

Με την ολοκλήρωση αυτή της θεραπείας θεωρήθηκε, επίσης, ότι θα έμπαιναν σε κίνηση οι διαδικασίες για την αποκατάσταση των όρων του ελεύθερου ανταγωνισμού, που παραβίασαν τα αναφερθέντα συστήματα, με αποτέλεσμα την επιδείνωση των μακρο-οικο¬νο¬μι¬κών τους μεγεθών. Έτσι, φάνηκε να αναβιώνει το ιδεώδες της αυτορρύθμισης, προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας. Η παγίωση των συνθηκών αυτορρύθμισης θα παρέσυρε κάθε παρεμβατικό και προστατευτικό εμπόδιο και θα παρέδιδε τα αναβαπτισμένα στη νέα πίστη υποκείμενα στο βασίλειο της ελεύθερης πρωτοβουλίας και της ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων.

Φάνηκε έτσι να επιβεβαιώνεται η νεοφίλευθερη σύλληψη της κοινωνίας ως πεδίου επιμέρους ατομικών αλληλοδράσεων, μέσα στο οποίο η κοινωνικότητα περιορίζεται αποκλειστικά στην αγορά. Πρόκειται για μιαν έννοια αγοράς, η οποία κατασκευάζεται ως μηχανισμός γένεσης κανόνων κατά την περίσταση, η επικύρωση των οποίων είναι αποτέλεσμα της επιτυχίας τους ως κανόνων λόγω της μακροχρόνιας εφαρμογής τους (Hayek).

Με τη σημερινή ωστόσο κρίση φαίνεται να αναβιώνουν απειλητικά, μαζί με την αυτορρύθμιση, και οι κοινωνικο-ιστορικές συνέπειές της: υψηλή ανεργία, ένδεια, καταστροφή πλεγμάτων προστασίας της κοινωνικής εργασίας, αποχή από τη διάθεση πόρων για τη χρηματοδότηση κοινωνικών πολιτικών, ταχύτατη απαξίωση παγιωμένων παραγωγικών δομών, προϊούσα απορρύθμιση του κοινωνικού πεδίου χάριν της «ευελιξίας» των παραγωγικών δυνάμεων και αναγωγή των πάντων στην αρχή του ανταγωνισμού.
Χαρακτηριστικό αυτής της νέας κατάστασης είναι η παλινδρόμησή της ανάμεσα σε ένα παρόν με υψηλό βαθμό αβεβαιότητας και διακινδύνευσης και σε ένα εκ νέου επίκαιρο παρελθόν, που είχε απωθηθεί στην προϊστορία της αστικής κοινωνίας, καθώς αναδύονται κοινωνικές συνθήκες ανάλογες με εκείνες της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου.

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να ανατρέξουμε στις θεμελιωτικές ιδέες της θεωρίας του φιλελευθερισμού, προκειμένου να διεκρινιστούν ο χαρακτήρας και τα όρια της περιώνυμης αυτορρύθμισης, που προέβαλαν οι όψιμοι οπαδοί της.

Ο Adam Smith, στη Θεωρία των Ηθικών Συναισθημάτων (IV Μέρoς, Κεφά-λαιo I), πραγματεύεται την έννoια της ωφελιμότητας ως μια από τις πρωταρχικές πηγές τoυ ωραίoυ, συνδέοντας –με τον τρόπο του φίλου του Hume– την ομορφιά ενός αντικει¬μενου με την ευχαρίστηση που προκαλεί. Από αυτή τη σύνδεση παράγεται ένα είδος εξαπάτησης των ανθρώπων, η οποία κινητοποιεί τις εργώδεις προσπάθειες τους, από-τελεσμα των οποίων είναι η καλλιέργεια του εδάφους, η κατασκευή κατοικιών, η ίδρυση πόλεων και πολιτειών, η επινόηση και η βελτίωση των επιστημών και των τεχνών.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Smith μεταβαίνει στην προβληματική της πολιτικής οικονομίας και θεματοποιεί το ζήτημα της διανoμής των πρoϊόντων της εργασίας. Δε¬δομένης της κινητοποίησης των ανθρώπινων δυνάμεων, που συμβάλλουν στην αύξηση της γονι¬μότητας του εδάφους και στη συντήρηση μεγάλου πλήθους κατοίκων, δεν έχει καμιά απολύτως σημασία η μερική σκοπιά του εγωιστικού συμφέροντος, με την έννοια ότι δεν μπορεί, όσο και να θέλει, να βάλει εμπόδια προς την κατεύθυνση της γενικής ευη¬μερίας.

Προκειμένου ο Smith να μελετήσει τη σκοπιά του εγωιστικού συμφέροντος, εισάγει το παράδειγμα του «επηρμένου και αναίσθητου γαιοκτήμονα», ο οποίος δεν είναι σε θέση, λόγω ακριβώς του εγωισμού του, να λάβει υπόψη του τις ανάγκες των καλλιεργητών τoυ. Ας παρακολουθήσουμε το παράδειγμα του Smith με τα ίδια, σχεδόν, τα λόγια του. Ο Smith υποστηρίζει ότι είναι εντελώς ανώφελo πoυ ο γαιοκτήμονας κατοπτεύει τα τεράστια κτήματά τoυ και καταναλώνει με τη φαντασία τoυ όλη τη σoδειά πoυ φυτρώνει πάνω τoυς, χωρίς να αφιερώνει ούτε μια σκέψη στις ανάγκες των αδελφών τoυ.

Αυτό φαίνεται να είναι προφανές, καθώς η χωρητικότητα τoυ στoμαχιoύ τoυ είναι δυσανάλογη προς την αδηφάγo επιθυμία τoυ και δεν χωράει, ασφαλώς, περισσότερα από όσα χωρούν στo στoμάχι τoυ πιo λιτoδίαιτoυ αγρότη. Ό,τι περισσεύει είναι υπoχρεωμένoς να το διανείμει μεταξύ εκείνων πoυ παράγoυν με τoν πιo περίτεχνo τρόπo εκείνα τα ελάχιστα πoυ o ίδιoς χρησιμoπoιεί. Οι άμεσοι παραγωγοί, συνεχίζει το παράδειγμα, λαμβάνoυν από την πoλυτέλεια και την ιδιοτροπία τoυ γαιοκτήμονα εκείνo τo μερίδιo των αναγκαίων της ζωής, πoυ μάταια θα πρoσδoκoύσαν από τoν ανθρωπισμό τoυ ή τη δικαιoσύνη τoυ. Αυτό φαίνεται να προκύπτει από την αρχή ότι τo πρoϊόν της γης πάντoτε συντηρεί όλoυς σχεδόν τoυ κατoίκoυς πoυ μπoρεί να συντηρήσει. Σε αυτό το πλαίσιο, οι πλoύσιoι δεν διαλέγoυν από τo σωρό παρά μόνo ότι είναι πιo ακριβό και ευχάριστo.


Δεν καταναλώνoυν παρά λίγo περισσότερo από τoυς φτωχoύς. Επιπλέον, παρά τoν φυσικό εγωϊσμό και την απληστία τoυς, παρά το ότι υπoλoγίζoυν μόνo τη δική τoυς άνεση, παρά το ότι o μoναδικός σκoπός που απασχo¬λoύν τoυς χιλιάδες εργάτες πoυ έχoυν είναι η ικανoπoίηση των δικών τoυς μάταιων και ακόρε¬στων επιθυμιών, είναι υποχρεω¬μένοι να μoιράζoνται με τoυς φτωχούς τo πρoϊόν των βελτιώσεών τoυς.

Φαίνεται σαν να οδηγoύνται, μας λέει ο Smith, από ένα αόρατo χέρι να πρoβoύν στην ίδια σχεδόν διανoμή των αναγκαίων της ζωής, η oπoία θα γινόταν εάν η γη είχε διαιρεθεί σε ίσα τμήματα μεταξύ των κατoίκων της. Έτσι, χωρίς να έχoυν την πρόθεση αυτή, χωρίς καν να τo γνωρίζoυν, πρoάγoυν τo συμφέρoν της κoινωνίας και πρoσφέρoυν τα μέσα για τoν πoλλαπλασιασμό τoυ είδoυς.

Αυτή η αυτοεξαπάτηση των εγωιστών ανατρέχει σε μια ιδέα αρχικής Πρόνoιας, η οποία, με ένα είδος πανουργίας, όταν μoίρασε τη γη ανάμεσα στoυς λίγoυς κυρίoυς, δεν φαίνεται να λησμόνησε ούτε να εγκατέλειψε εκείνoυς πoυ φάνηκαν να μένoυν έξω από τη μoιρασιά, καθώς και αυτoί επίσης απoλαμβάνoυν τo μερίδιo τoυς σε όσα αυτή παράγει με την εργασία τους. Από τη σκοπιά της πραγματικής ευδαιμoνίας της ανθρώπινης ζωής, που είναι ταυτόχρονα και η σκοπιά του θεωρητικού, όσοι έμειναν εκτός της μοιρασιάς δεν μπορεί να υποτεθεί ότι είναι, κατά κανένα τρόπo, υπoδεέστερoι από εκείνoυς πoυ φαίνεται ότι είναι κατά πoλύ ανώτερoί τoυς, λόγω της ιδιοκτησίας τους. Από τη σκοπιά των ανθρώπινων βιοτικών αναγκών, που δεν είναι άλλες από την ανάπαυση τoυ σώματoς και την ηρεμία τoυ πνεύματoς, όλες oι διάφoρες βαθμίδες του βίου βρίσκoνται σχεδόν σε ένα επίπεδo, και o ζητιάνoς πoυ λιάζεται στην άκρη τoυ δρόμoυ διαθέτει την ίδια ασφάλεια για την oπoία μάχoνται oι βασιλείς.

Είναι φανερό ότι το περιώνυμο αόρατο χέρι δεν είναι συνώνυμο με την αυτορρύθμιση της αγοράς – πολύ δε περισσότερο μιας αγοράς, η οποία κατασκευάζεται ως ένα «παίγνιο» εναλλακτικών δυνατοτήτων μεταξύ των ατόμων, άλλα εκ των οποίων κερδίζουν και άλλα χάνουν.

Για όσα δε χάνουν, η αποκλειστική ευθύνη επιρρίπτεται στα ίδια, καθώς θεωρείται ότι δεν τήρησαν τους κανόνες του παιχνιδιού, ή, εν πάση περιπτώσει, δεν μπήκαν στο παιχνίδι με τις ίδιες προϋποθέσεις με τους τυχερούς.

Αντίθετα, η λογική του αόρατου χεριού προσανατολίζεται σε μια ιδέα διασφάλισης των όρων αναπαραγωγής της εργασίας/κοινωνίας, καθώς οι ανθρώπινες βιοτικές ανάγκες δεν αναγνωρίζουν διαφορές και ανισότητες.

Ταυτόχρονα, περιέχει στο εσωτερικό της τους πολιτικούς όρους της ελευθερίας και της ισονομίας, καθώς ο ακτήμονας και ο ζητιάνος διαθέτουν την ίδια ασφάλεια με τους βασιλείς, ενώ συμμετέχουν στη διανομή του αποτελέσματος της εργασίας τους ως εάν η γη είχε διαιρεθεί σε ίσα τμήματα μεταξύ των κατοίκων της.

O Μανόλης Αγγελίδης διδάσκει Πολιτική Θεωρία στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου

16 comments:

Νοσφεράτος said...

Μπραβο που το Ανα -δημοσιευσες
Κι εγώ το Αν-ανα- δημοσιευσα ..

φυσικά αυτι δεν σημαινει οτι δεχομαι την θεωρια του αορατου χεριου ..Ομως ειναι πολύ πολύ σημαντικό το να ξερουμε τι πραγματικά είπε ο Ανταμ Σμιθ πριν αρχισουμε τις ..καταγγελιες

Left Liberal Synthesis said...

Nosferato
Το θεωρω πολυ σημαντικό.
Αν παρακολουθείς το ιστολόγιο μας,έχουμε την θέση οτι η αριστερά αυτοχειριάζεται τελετουργιά έχοντας απεμπολήσει την αγορά (τον δημόσιο χωρο εθελοντικών συναλλαγών) και την επιχειρηματικότητα (διαρκη ανασύνθεση των παραγογικών πόρων ) στην συντηρηση.
Το κείμενο αυτό βοηθά να απεμπλακει η αριστερά από τον ρητό (ΚΚΕ) ή άρρητο κρατισμό

Anonymous said...

kala re lls!...diladi twra h epistrofh ston Smith kai malista oxi sthn ousia ths oikonomikhs 8eorias tou-thn opoia o Mar3 thn exei 3eskisei pro polou-alla se mia epifaneiakh eidiliakh perigrafh tou KTP ,pou den upir3e pote ws tetoios, den apotelei autoxeiria genikws?
auta den ta xabei oute kai o pio afelhs astos.
me pio megalo endiaferon 8a diavaza ena keimeo gia diaxeirish kefalaiwn upsilou riskou para thn 8eologikh perigrafh ths geneshs tou kefalaiou.

Left Liberal Synthesis said...

Ανωνυμε
Μάλλον αναφέρεσαι σε μια "θεολογικη" επιστροφή στον Σμιθ,σε αντιδιαστολή μια ανάλογη υπερασπιση του Μαρξ.
Δυστυχως-ευτυχώς είμαι φανατικά υπέρ του αποσπασματικού,πολυ πρισματικού και και πολυθραυσμένου γόνιμου μεταμοντερνισμού.
Με μία έννοια Marx και Σμιθ,Gramsci και Hayek εχουν δίκιο εν μερει ο καθένας.
Αλλιως κινδυνεύουμε με μια νέα "ιεροσύνη".
Ευτυχώς δεν είμαι και τοσο μονος όσο νομίζω.

Greek Rider said...

@ΛΛΣ καλησπέρα και καλό μήνα.

Το άρθρο αυτό που αναδημοσιεύεις μου θύμισε αυτό εδώ που είχα γράψει σχετικά πρόσφατα και αναφερόμουν ακριβώς στον Adam Smith λέγοντας ότι πίστευε στην ισότητα και σημείωνα ότι ορισμένα από αυτά που έλεγε αυτός τα είχαν πει και αναρχοσυνδικαλιστές αργότερα.

Αυτά όμως δεν δείχνουν ότι ο σημερινός φιλελευθερισμός και η σημερινή αγορά νομιμοποιούνται. Ίσα, ίσα και εγώ αλλά πιστεύω ότι και ο Μανόλης Αγγελίδης αναφερόμαστε στον Αδάμ Σμίθ για να πούμε ότι μέχρι και αυτός θα κατέκρινε τον σημερινό φιλελευθερισμό.

Αν ο θεμελιωτής του φιλελευθερισμού θα ήταν αντίθετος με τον σημερινό αναρχοκαπιταλισμό (όπως δείχνουν πολλά από αυτά που είπε) τότε αυτοί (οι δήθεν οτιδήποτε) που υποστηρίζουν το σημερινό καθεστώς θα πρέπει να είναι πιο φανατικοί ακόμη και από τους Σταλινικούς, ή το πολύ, πολύ το ίδιο φανατικοί.

Left Liberal Synthesis said...

Greek Rider
Οταν ενας κριτικός του φιλελευθερισμού όπως ο Αγγελίδης,ή ένας τόσο εργατικός διανοούμενος σαν εσένα αναφέρονται σε μια θετική αποσπασματική "ανάγνωση" του Adam Smith ,τότε ειλικρινά το lls ,επεράτωσε την αποστολή του.
Εκτός αν δεν καταλαβαίνουμε (η ΚΑΝΟΥΜΕ οτι δεν καταλαβαινουμε) τι εστι Adam Smith,καπιταλισμός,Μαρξ κλπ.
Δεν κατανοώ τι ανίερο κάνω όταν απο το σώμα των Hayek Νοζικ ανασύρω ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ ζητήματα και θέσεις που ενισχύουν τον ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΜΟ ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΟ χαρακτήρα που πρεπει να έχει η Αριστερή Πρόταση.
Η πλάκα είναι οτι η σημερινή ανάγνωση προσέφερε και άλλα διαμάντια (ακολουθουν)

Νοσφεράτος said...

O σημερινος νεοφιλελευθερισμός εχει πολύ περισσοτερα κοινά με τον Κοινωνικό δαρβινισμό του Σπένσερ παρά με τον Ανταμ Σμιθ
Και με τον ΧΑΣΑΠΗ ΠΙΝΟΣΕΤ επισης ...

Left Liberal Synthesis said...

Nosferato
Είναι τετοια η φύση της ανάρτησης με την γονιμότητα της ,που μάλλον περιτεύει μια "οπαδική" ταξινόμηση
Βαρβαρότητα= φιλελευθερισμός= Πινοσετ=Σπένσερ.
Τωρα και η ΑΠΟΔΡΑΣΗ από το γεγονός οτι ο Σμιθ είναι για τους απανταχού συντηρητικους -δεξιους φιλελευθερους η ιδεολογική τους βάση δεν ειναι και πολυ παραγωγική.
Μικρο συμπερασμα .Η θεωρία είναι πολύ πιο περίπλοκη για να την φράξουμε σε στρατοπεδα.Χρειαζόμαστε ανοικτα μυαλά σαν αυτα που μας προσφέρουν απλόχερα και γεναιόδωρα οι σπηλιές των τεράτων της μοντερνικότητας.....

Νοσφεράτος said...

μα φιλε μου την ''οπαδική'' ταξινομηση την προκαλέι ο ιδιος ο Νεοφιλελευθερισμος με την Ολοκληρωτική του Προσηλωση στο Δογμα και την αρνηση Δυο αιωνων Κοινωνικής θεωριας ...
Φυσικά και ο Φιλελευθερισμός διαθετει απειρες Παραλλαγές και Πλουτο και απιστευτα μεγα΄λη προσφορά



Ο Νεο φιλελευθερισμός ειναι Απολυτως μονοδιαστατος

αν δε μιλαμε για τους εγχωριους Εξυπνακηδες νεοφιλελευθερους -πυ ο σνομπισμός συναγωνιζεται την πληρη τους αγνοια κοινωνικής θεωρια .. εκει ο ολοκληρωτισμός φθανει στο Μεγαλειο της απόλυτης Ημιμαθειας

Left Liberal Synthesis said...

Νοσφερατο
Δεν εχω την απαιτηση να με παρακολουθείς συνεχώς.
Δεν ασπαζομαι την έννοια του "νεο φιλελευθερισμού" διότι δεν υφίσταται παγκοσμίως κανένας ΘΕΤΙΚΟΣ πολιτικός προσδιορισμός της,και καθηλωνει την Αριστερα σε δαιμονολογία.Είναι όρος κατ'απονομή,και δεν έχει περιεχόμενο,παρά μάλλον σημαίνει ταυτολογικά την βαναυσότητα.
Δηλαδή οτι είναι σύγχρονη βαρβαρότητα ονομάζεται νεοφιλελευθερισμός.Με αυτην την εννοια μου αρέσει πολύ η αντίστιξη σου φιλελευθερισμός εναντιον νεο φιλελευθερισμού.Και μάλλον θα συμφωνείς μαζύ μου οτι η λεκτική παραχώρηση του φιλελευθερισμού στην βαρβαρότητα μεσω του προθεματος "νεο" είναι κάπως αστοχη.
Προφανέστατα ο φιλελευθερισμός ανήκει στο οπλοστασιο της αριστεράς,και αυτό διερευνούμε

Νοσφεράτος said...

''Προφανέστατα ο φιλελευθερισμός ανήκει στο οπλοστασιο της αριστεράς,και αυτό διερευνούμε''
Φυσικά
Οι φιλελευθεροι του 19ου αιωνα θα ηταν αυτό που θα λέγαμε σημερα αρσιτερα

Αυτό το ειπε και ο Χομσπμαουμ στον Αιωνα των Επαναστασεων

Ομως αλλο Πολιτικός φιλλευθερισμός , Αλλοι Οικονομικος Φιλελευθερισμος (που και αυτός εχει τις παμμπολλες υποδιαιρεσεις του
και αλλο ο Νεοφιλελευθερισμός (που ειναι για τα πανηγυρια ) εισικά οι εγχωριοι του μαγειρες και Ημιμαθεις διαννοητες'' του

Και φυσικά δεν ταυτιζω τον Νεοφιλελευθερισμό
με τον καπιταλισμό γενικά
Φυσικά .

Left Liberal Synthesis said...

Nosferato
Θαυμα,συμφωνούμε μετα τις απαραίτητες διευκρινήσεις.
Εχω μια διαφορά (αποκαλεσε την ιδιορρυθμία) ο όρος νεο φιλελευθερισμός είναι επιστημολογικά κενός (για μένα...,ακολουθεί σχετική αναρτηση)
Χαιρετώ

DennisV said...

Iδιαιτερα ενδιαφεροντα τα νεα αρθρα σου ΛΛΣ! Οσο για τον περιφημο "νεοφιλελευθερισμο" ειναι απλα κατι ανυπαρκτο στην σοβαρη πολιτικη ορολογια (Ασε που υποψιαζομαι πως στην Αμερικη ο ορος "neo-liberalism" σημαινει νεο-σοσιαλδημοκρατια, απο τον ορο της εννοιας liberalism). Οι "νεοσυντηριτικοι/νεοφιλελευθεροι" δηλαδη αντιστοιχα οι πρωην Τροτσκυιστες/Ψυχροπολεμικοι προοδευτικοι και οι πρωην αντιβιετναμικοι ελευθεριακοι που αποτελουν τον πυρηνα του Ρεπουπλικανικου Κομματος απο δεν ειναι "συντηριτικοι/φιλελευθεροι" με την πραγματικη εννοια της λεξης καθως οι "ορθοδοξοι" εχουν αποκυρηξει εδω και καιρο. Μαλιστα οι περισσοτεροι "νεο-" ηταν μελη της Νεας Αμερικανικης Αριστερας που ειχε στηθει κατα τον πολεμο του Βιετναμ. Ακομη και ο "αναρχοκαπιταλιστης" Murray Rothbard δηλωνε αριστεροτερος της ακροαριστερας οπως και οι αλλοι ελευθεριακοι. Ο Τσομσκυ καποτε δηλωσε οτι μπορουσε να αρθρογραφει μονο σε ελευθεριακα/"αναρχοκαπιταλιστικα" περιοδικα. O Ralph Nader το ιδιο (σημαντικος αμερικανος αριστερος). Ολα αυτα ειναι στοιχεια που δεν μπορει να αμφισβητησει κανεις.

Για περισσοτερες πληροφοριες πανω στους πρωην-ριζοσπαστικους αριστερους-νυν-status quo 68αρηδες σε αυτο το διαφωτιστικο αρθρο:

http://www.lewrockwell.com/orig8/preston1.html

Left Liberal Synthesis said...

Dennis V
Ο όρος νεοφιλελευθερισμός έχει ιδεολογική χρήση.
Καθως είναι κενός,δεν παραπέμπει απ'ευθείας στον καπιταλισμό,αλλα σε μια υποτιθέμενη διεθνη συνομωσία.
Ετσι ο Λιαπης,ο Τζουμάκας,ο Τσιπρας,η Παπαρήγα,είναι αντινεοφιλελευθεροι,χωρίς να υποχρεούνται να ορίσουν τι είναι αντινεοφιλευθερισμός .
Στα ιστολόγια η χρήση είναι ταυτολογική και αφορά την βαναυσότητα,αγριότητα,αδικία.
Πριν μερικούς μήνες νεοφιλελευθερισμός υποτίθετο ότι ήταν το ελαχιστο κράτος,τώρα είναι η δημοσιονομική επέκταση Ομπαμα κλπ κλπ.
Προφανως ο ακριβέστατος ιστορικά προσδιορισμένος ορος ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ είναι τόσο επικύνδυνος (γιατί αμέσως θέτει ζήτημα ανατροπής με όλες τις συνέπειες)και έτσι ολοι την κοπανάνε

Κυριάκος said...

Παιδιά σόρρυ αλλά σχετικά με το νεοφιλελευθερισμό δεν έχετε δίκιο. Μπορεί η λέξη να έχει γίνει η προσωποποίηση του διαβόλου για τους αριστερούς όλου του κόσμου αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν έχει νόημα. Δεν μπορεί να τυποποιηθεί ως φιλοσοφία ή οικονομική θεωρία αλλά ενσωματώνει ένα σύνολο από συγκεκριμένες πολιτικές, οι οποίες κωδικοποιήθηκαν στο κάποιον Williamson στο Whasington Consensus. Αντλεί την φιλοσοφική του θεμελίωση από τον φιλελευθερισμό και ακολουθεί μια laissez-faire προσέγγιση στην οικονομική πολιτική.

DennisV η έννοια που λες ισχύει μόνο για την Αμερική. Εκεί και η λέξη liberal χρησιμοποιείται με την έννοια "προοδευτικός", αυτό που στον υπόλοιπο κόσμο είναι συνώνυμο του αριστερού. Στον υπόλοιπο κόσμο ο όρος έχει άλλο νόημα και η διαφορά είναι πολύ ξεκάθαρη.

Διαβάστε αν θέλετε το άρθρο της wikipedia (ξέρω δεν είναι και η βίβλος αλλά δεν είναι και άχρηστη). Κοίταξα και το talk page της σελίδας για να δω τις αντιρρήσεις και βρίσκω

"[Α] search on the Web of Science reveals over 1,000 peer-reviewed articles mentioning neoliberalism. Many of these are in reputable poly sci, sociology, public admin and geography journals."

Η λέξη χρησιμοποιείται ευρέως στην ακαδημαϊκή βιβλιογραφία και δεν είναι ανύπαρκτη στη σοβαρή πολιτική ορολογία ούτε εφεύρεση των αριστερών.

Left Liberal Synthesis said...

Κυριάκο
Ο όρος έχει νόημα ως ιστορική φάση.Οποιοσδήποτε αναφέρεται στην μετα 1989 αναφέρεται σε αυτόν.
Αρα οποιοσδήποτε θέλει να αναφερθεί στις αρνητικές εμπειρίες της μετα το 89 φασης,απ'ευθείας αναφέρεται σε νεοφιλελευθερισμό.
Ο όρος στερείται ΘΕΤΙΚΗΣ ακαδημαικής η πολιτικής ή ιδεολογικής υποστήριξης.
Σε παρακαλω δες την επόμενη αναρτηση για την Πολιτική Θεολογία.
Το σημείο της παρούσας ανάρτησης είναι οτι η θολότητα του ορου νεοφιλελευθερισμός,και η εκάστοτε σήμανση του ως "κυριαρχία της αγοράς" δημιουργεί τεράστια εμπειρικά και λογικά αδιέξοδα.
Ενω η "αορατος χειρ" υποτίθετο οτι ανήκει στο οπλοστασιο του νεοφιλελευθερισμόυ (πριν λιγους μήνες το ελαχιστο κρατος ομοιώς) τωρα ανασύρεται μια "ηθική " αναγνωση της εναντίον της απορρύθμισης.Δεν είναι ενδιαφέρον??
Το εκλαμβάνω ως θετική εξέλιξη.Επιτέλους η κρατικιστική αριστερά αντιλαμβάνεται την αξία της αγοράς.